πρόσφατα ποστς
[:el]
[:]
[:el]Συγκέντρωση σήμερα, Δευτέρα 20 Μάρτη στην κεντρική πλατεία Λάρισας στις 19:00, ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του νερού.
Να σταθούμε εμπόδιο στην περαιτέρω υποτίμηση των ζωών μας.
Ούτε βήμα πίσω καμιά υποταγή ενάντια σε όσους μας κλέβουν τη ζωή.
Θέλουμε ζωή και όχι επιβίωση.[:]
«Θα έρθει μια εποχή, που σιωπή μας από τον τάφο
θα είναι πιο ισχυρή από τις φωνές που στραγγαλίζετε σήμερα»
Αύγουστος Σπάις
Αναρχικός εργάτης που εκτελέστηκε στο Σικάγο, 1886
Στις 4 Μαΐου το 1886, κατά την διάρκεια εργατικής διαδήλωσης στο Σικάγο δημιουργήθηκαν μεγάλης έντασης αναταραχές που οδήγησαν στη σύγκρουση τους πληρωμένους απεργοσπάστες-τσιράκια των αφεντικών, που οπλοφορούσαν (με την αστυνομία στο πλευρό τους) με εξεγερμένους και εξεγερμένες, μικρούς και μεγάλους. Με αφορμή αυτό το γεγονός, τέσσερις Αναρχικοί, που συμμετείχαν στην εξέγερση, εκτελέστηκαν.
Η ιστορική εξέγερση των εργατών στο Σικάγο αποτελεί την πρώτη εργατική κινητοποίηση στην ιστορία του καπιταλισμού που, διεκδίκησε και –με αίμα- κέρδισε λίγο καλύτερες συνθήκες εργασίας για τους εργαζομένους -του δυτικού, κυρίως, κόσμου (καθιέρωση του 8ωρου και κυριακάτικη αργία). Παρότι δεν κατάφερε να ανατρέψει το καθεστώς, έδειξε (και δείχνει) πως μπορούμε να συγκροτήσουμε μέτωπα κοινωνικής αντίστασης και εξεγερθούμε, μπορούμε όχι μόνο να ανακτήσουμε τα αυτονόητα, αλλά και να διεκδικήσουμε αυτά που μας αξίζουν.
Όμως 128 χρόνια μετά, στην εποχή της τεχνολογικής επανάστασης , οι συνθήκες χειροτερεύουν και ο άνθρωπος(όταν βρίσκει δουλειά και ανέχεται να δουλέψει) παραμένει ταπεινό ενεργούμενο που πληρώνεται(;) για να επιβιώνει, σε καθεστώς μισθωτής σκλαβιάς. Όχι μόνο βρίσκεται στο περιθώριο, αλλά αποτελεί δουλικό δυναμικό των αδίστακτων καπιταληστών αλλά και αντικείμενο χειραγώγησης των εργατοπατέρων συνδικαλιστών και των κομματικών μηχανισμών, με τη συνδρομή του κράτους και των μέσων μαζικής εξημέρωσης.
Αν αναρωτηθούμε τι είναι η Εργατική Πρωτομαγιά(και τι συμβολίζει) για εμάς, ώστε με τις μικρές(;) μας δυνάμεις να βάλουμε κι εμείς το δικό μας πετραδάκι για τη σύνθεση ενός ευρύτερου κινήματος αμφισβήτησης και αντίστασης ενάντια στους εκμεταλλευτές των ζωών μας και των εξουσιαστικών σχέσεων που προσπαθούν να μας επιβάλλουν.
Η Εργατική Πρωτομαγιά είναι ένα ανοιξιάτικο έθιμο; Είναι μια εθιμοτυπική γιορτή; Είναι μια συμβολική (α)κινητοποίηση του εργατικού δυναμικού με την επιγραφή «Κλειστό Λόγω Απεργίας» ; Μήπως είναι μια επαναστατική γιορτή που θα έπρεπε να συνειδητοποιήσει και να εξεγείρει τον κόσμο;
Μήπως δεν είναι καν γιορτή; …
«οι λαοί έχουν τους εξουσιαστές που τους αξίζουν» (;)
Αξίζουν οι άνθρωποι να έχουν εξουσιαστές ;
Προσφέρουν οι εξουσιαστές κάτι ουσιώδες στην κοινωνία μας;
Ξέχνα τους αυτούς. Σκέψου τι θέλουμε εμείς.
Θέλουμε μια κοινωνία ανάπτυξης και (υπέρ) – παραγωγής. Μια κοινωνία που θα διατηρήσει το μοντέλο εργασίας που υπάρχει τώρα, με τις ευλογίες του πατέρα-αφεντικού που μας δίνει το χαρτζιλίκι που γουστάρει, (ότ)αν γουστάρει;
Θέλουμε μια (μετά)βιομηχανική κοινωνία που παράγει για να υπερκαταναλώνει, ή ελεύθερες κοινότητες που θα εκτιμούν τις πραγματικές τους ανάγκες και θα είναι αυτάρκεις για να τις ικανοποιήσουν, σε αλληλεγγύη και συνεργασία με τους γείτονες-συντρόφους;
Θέλουμε τις πρακτικές και τις λογικές που ιστορικά συνέθεσαν το καθεστώς της μισθωτής σκλαβιάς, της ασύστολης και ανούσιας παραγωγής για την παραγωγή, της ανάπτυξης για την ανάπτυξη και της κατανάλωσης για την κατανάλωση, φέρνοντας τον άνθρωπο και τα υπόλοιπα ζώα, όσο και τον ίδιο τον πλανήτη στο χείλος της (αυτό)καταστροφής;
Θέλουμε διεκδικήσουμε την ευκαιρία, να ορίσουμε εξʼ αρχής οι ίδιοι/-ες τις σχέσεις που θα έχουμε, χωρίς εξουσία και ετεροκαθορισμό, χωρίς εκμετάλλευση και αδικία;
Εν τέλει, μπορούμε να αναλάβουμε τις ευθύνες μας και να υπερασπιστούμε τα φυσικά(ελευθερία…) και κοινωνικά(ισότητα…) μας δικαιώματα;
Είναι ακόμα μακρύς ο δρόμος…
Είναι;
Η φύση εξεγείρεται…
Στη φυσική, κάθε δράση φέρνει μία αντίδραση.
Μήπως είναι, λοιπόν, στη φύση μας να αντιδράσουμε ενάντια σε ό,τι μας στερεί τα(φυσικά και κοινωνικά) δικαιώματά μας ;
Όταν ο ήλιος ανατέλλει και δύει, ακολουθεί το φυσικό «ρολόι» του.
Ενώ ο ήλιος ανατέλλει και δύει φυσικά, ο άνθρωπος ακολουθεί το ρολόι της πολυεθνικής ή του εργοστασίου. Γιατί;
Οι μηχανές είναι αυτές που δεν σταματούν ποτέ. Ο ακόρεστος πλουτοκράτορας δεν χορταίνει ποτέ. Και όσο υποχωρούμε, τόσο θα «ανεβαίνουν στο κρεβάτι» μας…
Το κερδισμένο με αίμα 8ωρο χάθηκε. Η κυριακάτικη αργία ήδη θίγεται, και θα ακούγεται ουτοπική σε λίγα χρόνια.
Υπάρχει -ποιοτική- διαφορά μεταξύ ζωής και
επιβίωσης.
Το τελευταίο πράμα που ενδιαφέρει το αφεντικό σου, είναι η ζωή σου. Τα ψίχουλα που μας «ταΐζουν» δεν μας προσφέρουν κάτι, απλά μας κρατάνε σε λειτουργία..
Όμως οι μηχανές χρειάζονται ένα ανθρώπινο χέρι για να φτιαχτούν, να εκκινήσουν ή να απενεργοποιηθούν.
Γιατί εμείς μπορούμε να «επανεκκινήσουμε» τις ζωές και τις σχέσεις μας, όσο τα αφεντικά αποφασίζουν και διατάζουν από τις καρέκλες τους.
Γιατί μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα, αν το πάρουμε απόφαση…
Και είμαστε εμείς, που αν σταματήσουμε, θα σταματήσει και ο κόσμος των μηχανών.
2014 – 1886. 140 ΧΡΟΝΙΑ ΠΙΣΩ.
Το Πληρώσαμε με αίμα δεν το διαπραγματευόμαστε ξανά.
Ανοιχτή Συνέλευση Αναρχικών
Την Τετάρτη 18 Σεπτέμβρη ο αντιφασίστας μουσικός Παύλος Φύσσας (Killah P) δολοφονήθηκε με μαχαιριές στην καρδιά από τον φασίστα Γιώργο Ρουπακιά σε ενέδρα που έστησαν στην παρέα του ναζιστικά καθάρματα της χρυσής αυγής. Είχε προηγηθεί πλήθος περιστατικών, τόσο ρατσιστικών επιθέσεων και πογκρόμ σε βάρος μεταναστών, με μαχαιρώματα, ξυλοδαρμούς, ληστείες και δολοφονίες, όσο και θρασύδειλων επιθέσεων σε αγωνιστές και χώρους αγώνα (καταλήψεις, αυτοδιαχειριζόμενους χώρους και στέκια) από τις ναζιστικές και φασιστικές συμμορίες, με την κάλυψη της αστυνομίας.
Πλήθος, όμως, κινητοποιήσεων έγιναν τόσο στις γειτονιές μας όσο και ευρύτερα από αντιφασιστικές συλλογικότητες ενάντια στις εγκληματικές δράσεις και τα κηρύγματα μισανθρωπισμού των νοσταλγών του Χίτλερ, του Νταχάου και του Άουσβιτς. Οι αντιφασιστικές κινητοποιήσεις στην πλατεία Αμερικής, την πλατεία Κυψέλης, την Αχαρνών, τα Πατήσια και το Γαλάτσι πέτυχαν να ανακόψουν την προσπάθεια τρομοκράτησης των μεταναστών και διάχυσης κλίματος μισαλλοδοξίας στα πιο ευάλωτα κομμάτια της κοινωνίας που πλήττονται από τη γενικευμένη επίθεση κράτους και αφεντικών, την εξαθλίωση και τη φτώχεια.
Για να τερματιστεί η απάνθρωπη και αντικοινωνική εγκληματική δράση των φασιστικών συμμοριών απαιτείται η καθολική και διαρκής κινητοποίηση των κατοίκων της περιοχής που δεν θέλουν να κυριαρχήσει στις γειτονιές μας η βία και ο τρόμος. Και επειδή κανένας δεν μπορεί να αντισταθεί αποτελεσματικά μόνος του στα φαινόμενα του φασισμού που εκδηλώνονται γύρω μας, είναι απαραίτητο να δημιουργηθούν με τη συμμετοχή του καθένα μας αυτοοργανωμένες κοινωνικές συλλογικότητες σε κάθε γειτονιά, ενώ απαραίτητος είναι και ο συντονισμός τους στη βάση της ισότητας και της αλληλεγγύης.
Άμα περιμένουμε από τους θεσμούς και τη “δικαιοσύνη” να αντιμετωπίσουν την εγκληματική δράση των φασιστικών συμμοριών, είμαστε βαθιά γελασμένοι. Ο φασισμός απορρέει από το ίδιο το κράτος και το κεφάλαιο, είναι το αναλώσιμο δεκανίκι, η εφεδρεία του συστήματος σε κρίση. Ακόμα και αυτή η δήθεν απόπειρα “δίωξης” της συμμορίας της χρυσής αυγής χρησιμοποιείται από το σύστημα για τη χειραγώγηση και τον αποπροσανατολισμό όσων δεν ανέχονται την παρουσία των φασιστών στις γειτονιές τους, αλλά και για την τρομοκράτηση των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων που πηγάζουν από τα κάτω.
Αφενός, επιχειρείται η χειραγώγηση των υγιών αντιφασιστικών αντανακλαστικών πλατιών κομματιών της κοινωνίας, ο αποπροσανατολισμός τους και η ενσωμάτωσή τους στους μηχανισμούς της αστικής δημοκρατίας. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και κάθε μορφή ανάθεσης της “λύσης” σε μια εναλλακτική πολιτική διαχείριση, όπως αυτή που μας υπόσχεται η καθεστωτική αριστερά, στην προσπάθειά της να χειραγωγήσει το ριζοσπαστικότερο κομμάτι της κοινωνίας και να εξαργυρώσει εκλογικά τους κοινωνικούς αγώνες.
Αφετέρου, η θεωρία των δύο άκρων εισάγεται δυναμικά το τελευταίο διάστημα από το κράτος και τα πλήρως ελεγχόμενα μέσα ενημέρωσης. Δεν αποτελεί τίποτα παραπάνω από μια ακόμη κατάπτυστη προσπάθεια ποινικοποίησης και κοινωνικής απομόνωσης των αγωνιζόμενων που αντιστέκονται στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό, την εξατομίκευση και τον εκφασισμό συλλογικά και αυτοοργανωμένα.
Εργαζόμενε, άνεργε, νέε και νέα, οι ασφυκτικές συνθήκες ζωής και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε καθημερινά στις γειτονιές μας, δεν διαφέρουν ουσιαστικά από όσα εμφανίζονται και σε άλλες γειτονιές της αθηναϊκής μητρόπολης. Και οφείλονται κατά βάση στις συνθήκες ανέχειας και εξαθλίωσης που προκαλούν τα ντόπια και διεθνή πολιτικά και οικονομικά αφεντικά της χώρας με την άγρια επίθεση που έχουν εξαπολύσει πάνω στα κατώτερα και πιο αδύναμα στρώματα της κοινωνίας. Συνθήκες που χειροτερεύουν εξαιτίας και των αντικοινωνικών συμπεριφορών ενός κομματιού των πιο φτωχών και εξαθλιωμένων που αντί να στραφούν εναντίον εκείνων που πραγματικά καταδικάζουν τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων στην ανέχεια, τη δυστυχία και την απελπισία, το βρίσκουν ευκολότερο να επιτίθενται κατά των πιο αδύναμων, ντόπιων ή μεταναστών, συντηρώντας ένα καθεστώς κοινωνικού κανιβαλισμού που εξυπηρετεί μόνο το κράτος και τα αφεντικά.Θα ήταν αυταπάτη όμως να πιστεύει κανείς πως αυτές τις ανυπόφορες συνθήκες μπορεί να τις αλλάξει η δράση της αστυνομίας που ουσιαστικά ελέγχει τα κυκλώματα εμπορίας ναρκωτικών και ανθρώπων, που χτυπάει και βασανίζει διαδηλωτές, απεργούς και αγωνιζόμενους ανθρώπους, που οδηγεί, με επιχειρήσεις “σκούπα”, εκατοντάδες μετανάστες στα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ούτε βέβαια θέλει να τις αλλάξει, παρά μόνο προς το απείρως χειρότερο, η εγκληματική δράση φασιστικών συμμοριών από μπράβους, μαχαιροβγάλτες και μισάνθρωπους τραμπούκους που λειτουργούν συμπληρωματικά με τις δυνάμεις καταστολής, επιτιθέμενοι σε βάρος των πιο αδύναμων, των πιο φτωχών, των κοινωνικά αποκλεισμένων και των αγωνιζόμενων ανθρώπων για μια κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης και δικαιοσύνης.
Οι ζωές μας μπορούν να αλλάξουν πραγματικά μόνον αν πάρουμε οι ίδιοι τις τύχες μας στα χέρια μας! Με την επικοινωνία και τον αλληλοσεβασμό εκεί που ζούμε και κυρίως μέσα από τον αγώνα με αυτοοργανωμένες δομές και αλληλέγγυα δράση ντόπιων και μεταναστών ενάντια στη συνθήκη του κοινωνικού κανιβαλισμού, όπου ο φτωχός στρέφεται εναντίον του φτωχότερου, ενάντια στις μαφίες και τα φαινόμενα αντικοινωνικής εγκληματικότητας -όπως η σωματεμπορία και το εμπόριο ναρκωτικών-, απέναντι στη βαρβαρότητα των κρατικών και παρακρατικών ταγμάτων εφόδου, απέναντι στην καταπίεση και την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Να δημιουργήσουμε εμείς τους όρους ζωής μας με ισότητα, αξιοπρέπεια και ελευθερία.
Δεν πρέπει, τέλος, να ξεχνάμε ότι τα φαινόμενα αντικοινωνικής εγκληματικότητας δεν έχουν εθνικότητα και η ατομική ευθύνη οποιουδήποτε για τις πράξεις του εναντίον ανυπεράσπιστων ανθρώπων δεν βαραίνει και δεν ενοχοποιεί συλλογικά ολόκληρες εθνοτικές, φυλετικές και κοινωνικές ομάδες, ντόπιων ή μεταναστών. Ντόπιοι και μετανάστες εργαζόμενοι, άνεργοι και νεολαίοι, ζούμε κι εργαζόμαστε μαζί, τα παιδιά μας πάνε στα ίδια σχολεία και παίζουν μαζί στις ίδιες παιδικές χαρές. Μοιραζόμαστε τους ίδιους φόβους και τις ίδιες ελπίδες για το αύριο και δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα.
ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ
ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΤΟΠΙΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ, ΑΝΕΡΓΩΝ ΚΑΙ ΝΕΟΛΑΙΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΦΤΩΧΕΙΑ, ΤΗΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ, ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ, ΤΟ ΦΟΒΟ ΚΑΙ ΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ
Συνέλευση Αντίστασης και Αλληλεγγύης Κυψέλης / Πατησίων
Στο βασιλειο του πρωτογενούς πλεονάσματος και της ευρωπαικής προεδρίας, του νεοφιλελευθερισμού και του αστυνομικού κράτους δικαίου, η ακούραστη κυριαρχία οχυρώνεται πίσω απο τη διεξαγωγή της στρατηγικής της έντασης. Η στρατηγική της έντασης είναι ο τρόπος που η εξουσία έχει επιλέξει να γίνεται η διακυβέρνηση των υπηκόων της. Η επιβολή της φτώχειας (υλικής και πνευματικής) της άνευ όρων εκμετάλλευσης ανθρώπων και φύσης, της καταπάτησης της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας, της υπακοής και της υποταγής επιτυγχάνεται ακριβώς εξαιτίας αυτης της στρατηγικής επιλογής, απο πλευράς κυριαρχίας.
Τα τελευταία χρόνια είδαμε και βιώσαμε αρκετές απο τις πτυχές αυτού του δόγματος. Οι κάτοικοι των χωριών της Χαλκιδικής, απήχθησαν απ΄τα σπίτια τους, απο κουκουλοφόρους μπάτσους, ως τρομοκράτες, επειδή αρνήθηκαν να ξεπουλήσουν τις ζωές και τη φύση στους χρυσοθήρες. Είδαμε απεργιακές κι αντιμνημονιακές συγκρουσιακές διαδηλώσεις, όπου συμμετείχαν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι (όλων των ηλικιών) να πνίγονται σε τόνους χημικών και να έρχονται αντιμέτωποι με τη βάρβαρη κατασταλτική μηχανή. Δεν ξεχνάμε τα μολωπιασμένα και παραμορφωμένα πρόσωπα των νεαρών συντρόφων, κατηγορούμενων για ληστεία τραπέζης στο Βελβεντό. Ούτε και τα βασανιστήρια στους συλληφθέντες της αντιφασιστικής μοτοπορείας. Τις επικηρύξεις αγωνιστών και το κυνήγι κεφαλών με τους δραπέτες των Τρικάλων. Τα ναζιστικής σύλληψης στρατόπεδα συγκέντρωσης οπου στιβάζονται σαν σακιά χιλιάδες μετανάστες και κρατούνται σε καθεστώς ομηρίας, σε άθλιες συνθήκες διαβίωσης. Ούτε τη μανία των καθαρμάτων των ματ, οταν εισέβαλαν για να καταστείλουν την εξέγερση στο κολαστήριο της Κορίνθου. Δεν ξεχνάμε την κτηνωδία των λιμενόμπατσων στο Φαρμακονήσι, που έπνιξαν 9 παιδιά και 3 γυναίκες στα νερά του Αιγαίου, που έχει γίνει το υγρό νεκροταφειο των απόκληρων που προσπαθούν να περάσουν στην Ευρώπη.
Στο βασίλειο που θωρακίζεται στήνοντας τρομοδικεία και με ειδικά δικαστήρια, οπου εφαρμόζονται οι τρομονόμοι και με εκδικητική μανία, η δικτατορία της τηβέννου επιβάλει ποινές δεκάδων χρόνων σε αγωνιστές. Ενώ ταυτόχρονα ετοιμάζουν τις φυλακές υψίστης ασφαλείας, που προορίζονται για τους τρομοκράτες, δηλαδή όλους εμας που αντιστεκόμαστε στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό.
Τις τελευταίες μέρες, μετά την “εξαφάνιση” του Χ.Ξηρου, ξεκίνησαν οι εισβολές-έρευνες σε σπίτια αναρχικών/αντιεξουσιαστων και οχι μονο. Με πρόσχημα δήθεν ανώνυμες τηλεφωνικές καταγγελίες (τηλέφωνα που δεν είναι καταχωρημένα πουθενά) και με πλήθος νομικές παρατυπίες, πραγματοποιούν εφόδους στα σπίτια μας, στις οποίες βέβαια δεν βρίσκουν τίποτα. Σε κάποιες περιπτώσεις που οι σύντροφοι δεν ήταν παρόντες στην έρευνα, ούτε και κάποιος μάρτυρας, οι μπάτσοι τους είπαν να δηλώσουν ληστεία (με κλουβες και ματ να βρίσκονται εξω απο τα σπίτια…) μιας κι εκείνοι δεν έχουν καμια σχέση!
Σε μια τοσο αποδιοργανωμένη κοινωνία, σε κατάσταση σοκ απο τα αλλεπάλληλα χτυπήματα απο πλευράς εξουσίας, όπου κυριαρχεί ο φόβος και η παραίτηση, η απάθεια και η υποταγή, το κράτος ενισχύει τη θέση του ως ρυθμιστής και διαμεσολλαβητης των πάντων. Ενσταλάζοντας τρόμο στις συνειδήσεις των υπηκόων, προλαμβάνει ουσιαστικά κάθε πιθανότητα ανυποταγής κι αντίστασης. Όσο εξαθλιωμένοι κι αν είμαστε, θα γονατίζουμε κι αλλο μπροστά στους δυνάστες, γιατι ο φόβος και το αδιεξοδοέχουν έχουν ενσταλαχθεί μέσα μας. Η εικόνα των αστυνομοκρατούμενων πόλεων δε μας κάνει πια εντύπωση, οι δολοφονίες κι οι βασανισμοί απο τα ένστολα ανθρωποειδή και τους ασπόνδυλους φίλους τους δεν σοκάρουν πια.
Η στρατηγική της κυριαρχίας είναι πιο ξεκάθαρη απο ποτε: επιβολή φτώχειας, εκμετάλλευσης, φόβου. Να εμπεδώσουμε το γεγονός οτι είμαστε αναλώσιμοι.
Για όσους αρνούνται να δουν οτι είμαστε υποκείμενα ενος αδυσώπητου κοινωνικού/ταξικού πολέμου και ως τέτοια πολεμάμε, επιλέγοντας την πολυμορφία ως προς τα μέσα διεξαγωγής αυτού του πολέμου, να τους υπενθυμίσουμε οτι στη δίνη αυτού του πλέμου βρίσκονται κι οι ίδιοι, στον καναπέ τους με τον Πρετεντέρη απέναντι να διαχειρίζεται τις σκέψεις και την οργή τους.
Για εμάς το ότι βρισκόμαστε για άλλη μια φορά στο στόχαστρο της κρατικής καταστολής και της μιντιακής προπαγάνδας, ούτε εντύπωση μας κάνει, ούτε φόβο μας προκαλεί. Θα συνεχίσουμε να τους πολεμάμε με κάθε τρόπο, κάθε στιγμή…
Κάτι σάπιο υπάρχει λοιπόν στο βασίλειο της Δανιμαρκίας… Είναι η μυρωδιά του σάπιου κόσμου κι όσων πασχίζουν να τον κρατήσουν στη “ζωή”, επιστρατεύοντας τις φασιστικές εφεδρείες τους, κηρύσσοντας τον πόλεμο στην “ανομία και την εγκληματικότητα”, στοχεύοντας τα όπλα πάντα πάνω στον εσωτερικό εχθρό, δηλαδή σε εμάς, στον κόσμο της αντίστασης και της αλληλεγγύης. Συσπειρώνοντας στις τάξεις των κυρίαρχων αφεντικά, ρουφιάνους, φασιστοειδή, φοβικούς εθνολάγνους, θρησκόληπτους σκοταδιστές κι ενα τσούρμο αντιδραστικών και συντηρητικών μικροαστών… Ή αυτοί ή ΕΜΕΙΣ
Ελευθεριακό Στέκι Πικροδάφνη
Περιεχόμενα:
Τέταρτη παρουσίαση. Ταξική σύνθεση, εργατικοί αγώνες και έμφυλη διάσταση (τέλη 19ου – αρχές 20ου αιώνα)
Περιεχόμενα
Σωματικές θεραπείες στο πρώτο μισό του 20ου αιώνα – Οι ψυχικά ασθενείς ως πειραματόζωα σελ.3
Στείρωση σελ.4
Πρόκληση πυρετού ελονοσίας σελ.4
Υδροθεραπεία σελ.5
Λοβοτομή σελ.5
Θεραπείες σοκ σελ.7
Ινσουλινικό κώμα σελ.7
Σπασμοθεραπεία σελ.7
Ηλεκτροσόκ σελ.8
Κάτι σαν επίλογος σελ.10
Βιβλιογραφικές πηγές σελ.12
