Πανό αλληλεγγύης στην κατάληψη UTOPIA AD.

Ως ελάχιστη ένδειξη αλληλεγγύης στις συντρόφισσες και τους συντρόφους της κατάληψης UTOPIA AD στην Κομοτηνή, αναρτήσαμε πανό στο Αγρίνιο, στην περιοχή του γηπέδου Παναιτωλικού. Η εκκένωση του αναρχικού στεκιού UTOPIA AD στις 8-2-2024 αποτέλεσε συνέχεια της  κατασταλτική επίθεσης του κράτους στην κατειλημμένη νομική σχολή Κομοτηνής, η οποία είχε ως αποτέλεσμα προσαγωγές και συλλήψεις φοιτητών και φοιτητριών. Η επί 21 χρόνια παρέμβαση στα κινηματικά δρώμενα της Κομοτηνής και όχι μόνο, θέτει τις συντρόφισσες και τους συντρόφους μόνιμα στο στόχαστρο της κρατικής και παρακρατικής καταστολής.

ΠΙΣΩ ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ

ΕΜΠΡΟΣ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΕΣ-ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ 

Πολιτικό καφενείο.

Άνοιγμα πολιτικού καφενείου,
Σάββατο 16/12/23 μετά τις 21:30,
στο χώρο της κατάληψης Apertus.

Αλληλεγγύη στις καταλήψεις.
Aναδημοσιεύουμε το firefund της Καμπάνιας οικονομικής ενίσχυσης της επανακατειλημμένης κατάληψης Ευαγγελισμού.

https://www.firefund.net/evagelismos

 

Αλληλεγγύη στις καταλήψεις.

Η διαρκής και εντεινόμενη επίθεση του κράτους στα απελευθερωμένα εδάφη, συνεχίζεται προσπαθώντας να σβήσει από το χάρτη τις υποδομές που έχουν καταληφθεί από τον κόσμο του αγώνα για να στεγάσουν την επιθυμία έκφρασης αντίστασης στην κρατική καπιταλιστική βαρβαρότητα και αλληλεγγύης σε όσες και όσους αγωνίζονται μέσα και έξω από τα τείχη ενάντια στο σύστημα που γεννά και θρέφει εξαθλίωση,φασισμό, πόλεμο και θάνατο.

Μόνο τους τελευταίους δύο μήνες, μετά την εκκένωση του Ε.Κ.Χ. Βοτανικός κήπος Πετρούπολης, ακολούθησε τα ξημερώματα της Παρασκευής 25/8/2023  η εισβολή στο αυτοδιαχειριζόμενο στέκι ‘Ανω-Κάτω Πατησίων (Νάξου 75 και Κρασσά), και η εκκένωση του μετά από 27 χρόνια συνεχούς λειτουργίας και αδιάληπτης πολιτικής παρουσίας στο κέντρο της Αθήνας. Ταυτόχρονα εκκενώθηκε το κοινωνικό κέντρο Ζιζάνια στη Βικτώρια ( Φυλής και Φερρών) ενώ λίγες μέρες  μετά, τα ξημερώματα της Πέμπτης 31-8-2023 στο πλαίσιο του μπαράζ εκκενώσεων ,αλλά και της επιχείρισης αποστείρωσης και αποπολιτικοποίησης των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων οι μπάτσοι εισέβαλαν στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πολυτεχνείου, στην πολυτεχνειούπολη. Το στέκι που  μετρά πάνω από 30 χρόνια ενεργούς παρουσίας ανακαταλήφθηκε άμεσα και έχει εκκενωθεί και ανακαταληφθεί άλλες δύο φορές με την απειλή τέταρτης ισοπεδωτικής κτηριακά εκκένωσης να εκκρεμεί. Κατά τη διάρκεια των κατασταλτικών επιχειρίσεων στην πολυτεχνειούπολη Ζωγράφου υπήρξαν τραυματισμοί ,προσαγωγές και συλλήψεις αλληλέγγυων. Τη Δευτέρα 4-9-2023 βρέθηκε εκκενωμένο το στέκι της αναρχικής κουηρ συλλογικότητας Καλιαρντά στη Νομική ενώ την ίδια μέρα κόπηκε για άλλη μια φορά το ρεύμα και αφαιρέθηκε πολυγλωσσικό πανό από την κατάληψη στέγης Νοταρά 26. Η κάθε δομή με την προσπάθεια για συμμετοχή και προσφορά στον πολύμορφο αγώνα ενάντια στην εξουσία δέχθηκε την επίθεση κράτους και παρακράτους.

Η επιχείριση εξαπλώθηκε προς την επαρχία. Επιστρατεύεται από κράτος και αφεντικά μια Νικολέττα Μαυροειδή, ώστε να απειλήσει με εκκένωση τους κατοίκους της στεγαστικής και πολιτικής κατάληψης Σαχίνη 3 στα Γιάννινα χωρίς καν να κατέχει  μερίδιο του κτηρίου. Τα ξημερώματα του Σαββάτου 30.09.2023, μπάτσοι διάφορων δυνάμεων κατέκλυσαν τη γειτονιά της Θεοτοκοπούλου στο Ηράκλειο Κρήτης. Η εκκένωση της επί 21 χρόνια κατάληψης Ευαγγελισμός συνοδεύτηκε από 10 συλλήψεις συντρόφων και συντροφισσών ενώ με ευθύνη των ένστολων εισβολέων ένας σύντροφος τραυματίστηκε και στη συνέχεια βασανίστηκε αφού παρότι έχριζε νοσηλείας μεταφέρθηκε από το Βενιζέλειο νοσοκομείο στη Γ.Α.Δ.Η., όπου παρέμεινε για ώρες. Οι κινήσεις αλληλεγγύης που ξέσπασαν τις επόμενες ώρες χτυπήθηκαν από τους βασανιστές-δολοφόνους της ΕΛ.ΑΣ. οπότε και προέκυψε μία ακόμη σύλληψη.

Πέρα από την καταγραφή των γεγονότων η οποία μπορεί να γίνει πιο λεπτομερής με μια απλή αναζήτηση της κάθε περίπτωσης από τα γραφόμενα των ίδιων των δομών που υπέστησαν τις επιθέσεις, η ιστορία αυτή έχει παρελθόν, παρόν και φαίνεται να έχει μέλλον. Η κεντρική πολιτική επιλογή της κυβέρνησης με τη μαφιόζικη σύμπραξη του δούναι και λαβείν μεταξύ κρατικών λειτουργών από το δικαστικό σώμα, τις πρυτανικές και δημοτικές αρχές τους διοικητές δημόσιων οργανισμών ή ακόμη και ιδιώτες στους οποίους ανήκουν ( ή όχι ) τα εγκαταλελειμένα στη φθορά και διασωθέντα από τους καταληψίες κτήρια δεν προκύπτει ότι έχει να κάνει μόνο  με την αξιοποιηση τους. ‘Αλλωστε η συντριπτική πλειοψηφία των εκκενωμένων κτηρίων ρημάζουν εκ νέου πίσω από μπετά και λαμαρίνες. Η ικανοποίηση του αντιαναρχικού ακροατηρίου, που πιστώνεται σε αύξηση εκλογικών ποσοστών όλων των τάσεων από τη μια και ο παραδειγματισμός μέσω της βιομηχανίας διώξεων που προκύπτουν από την έμπρακτη υποστήριξη των καταλήψεων, η απογοήτευση από την απώλεια στεγασμένων δομών συντείνουν στο επιχειρούμενο ξερίζωμα των αντιστάσεων στη μητρόπολη και την επαρχία. Φυσικά όταν και αν αυτό επιτευχθεί το κεφάλαιο είναι έτοιμο ανά πάσα στιγμή να απομυζήσει και το τελευταίο ευρώ κέρδους από τα κτήρια.

Οι καταλήψεις και οι αυτοοργανωμένοι κοινωνικοί χώροι επιδιώκουν να αποτελέσουν ρωγμή στον κορμό της κοινωνικής συναίνεσης. Δεν έπαψαν να βρίσκονται στο στόχαστρο της καταστολής, αντιμετωπίζοντας ένα ποικιλόμορφο φάσμα κρατικών και παρακρατικών επιθέσεων που αποσκοπούν στην αποπολιτικοποίηση, τη συκοφάντηση, την τρομοκράτηση, την περιθωριοποίηση και την καταστροφή τους. Κάτι το οποίο αποτελεί,μέρος του κεντρικού πολιτικού σχεδιασμού του κράτους  ακολουθώντας πιστά το αντί-εξεγερσιακό σχέδιο που υιοθετήθηκε μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008. Οι δύο-τρεις-χίλιοι δεκατρείς που τις υποστηρίζουν ήταν εκεί πριν και θα είναι εκεί και μετά τις εκκενώσεις τους. Στους δρόμους που δίνεται η μάχη απέναντι στο κράτος και το κεφάλαιο. Πέρα από βερμπαλισμούς το κράτος ξέρει καλά ποιους εχθρεύεται και με ποιους συμπράττει. Κι αυτή η δυσανάλογη από άποψη φαινόμενης δυναμικής επίθεση που δέχεται ο κόσμος του αντικρατικού-αντικαπιταλιστικού αγώνα είναι αυτή που μπορεί να φανερώσει τις πραγματικές του δυνατότητες.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Αλληλεγγύη στην κατάληψη Ε.Κ.Χ. βοτανικός κήπος.

Το πρωί της Δευτέρας 24/07 το κράτος και ο δήμος Πετρούπολης προχώρησαν στην εκκένωση και το γκρέμισμα της κατάληψης “Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος Βοτανικός Κήπος”. Η κατάληψη του Βοτανικού, αποτελεί εδώ και 14 χρόνια εστία κοινωνικής αντίστασης και αυτοοργανωμένου αγώνα. Η εκκένωση της ως ένα από τα πρώτα “έργα“ της νέας κυβέρνησης δείχνει ξεκάθαρα τις προτεραιότητες της.

Οι καταλήψεις και οι αυτοοργανωμένοι κοινωνικοί χώροι επιδιώκουν να αποτελέσουν ρωγμή στον κορμό της κοινωνικής συναίνεσης. Μπορούν να αποτελούν ή να αποτελέσουν μελλοντικά ορμητήρια αγώνα, σημεία αναφοράς των κινημάτων αλλά και χώροι διατήρησης της κινηματικής μνήμης, διάχυσης του αναρχικού αντιεξουσιαστικού λόγου, χώροι έμπρακτης αλληλεγγύης καθώς και χώροι κύκλων αυτομόρφωσης. Για όλους αυτούς τους λόγους δεν έπαψαν να βρίσκονται στο στόχαστρο της καταστολής, αντιμετωπίζοντας ένα ποικιλόμορφο φάσμα κρατικών και παρακρατικών επιθέσεων που αποσκοπούν στην αποπολιτικοποίηση, τη συκοφάντηση, την τρομοκράτηση, την περιθωριοποίηση και την καταστροφή τους. Κάτι το οποίο αποτελεί, πλέον, μέρος του κεντρικού πολιτικού σχεδιασμού του κράτους ακολουθώντας πιστά το αντί-εξεγερσιακό σχέδιο που υιοθετήθηκε μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008.

Την ίδια ώρα που το καθεστώς της καταπίεσης, της εξαθλίωσης και της εκμετάλλευσης σκορπά γύρω του φτώχεια, φασισμό, πόλεμο, λεηλασία της φύσης και θάνατο, με τα κρατικά καπιταλιστικά εγκλήματα στα Τέμπη και στα ανοικτά της Πύλου, με τις καταστροφικές πυρκαγιές να αφήνονται να κατακαίουν εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα γης και ανυπεράσπιστα έμβια όντα, δεν παραλείπει να συνεχίσει το σχέδιο εκκένωσης των καταλήψεων προσπαθώντας να διαλύσει εν τη γενέσει τους τις αντιστάσεις των από τα κάτω. Οι αντιστάσεις μας όμως είναι ανεξάντλητες.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ Ε.Κ.Χ. ΒΟΤΑΝΙΚΟΣ ΚΗΠΟΣ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗΣ

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Φασίστες δολοφόνοι δεν χωράτε στις γειτονιές μας (Αυτοοργανωμένος Χώρος Αλληλεγγύης Και Ρήξης Ρεσάλτο, Συνέλευση Της Πλατείας Κερατσινίου Δραπετσώνας, Αυτόνομη Αντιφασιστική Συνέλευση Κερατσινίου)

 

Αυτοοργανωμένος Χώρος Αλληλεγγύης Και Ρήξης Ρεσάλτο 2014

 

 

 

 

Αλληλεγγύη στις καταλήψεις Μαραγκοπούλειο, Παράρτημα και Στέκι ΤΕΙ στην Πάτρα, σε όλες τις καταλήψεις, τους αυτοοργανωμένους χώρους αγώνα και τις κοινωνικές – ταξικές αντιστάσεις (Συντρόφισσες Και Σύντροφοι Από Την Κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37)

Tα ξημερώματα  της 5ης Αυγούστου, με μια ευρεία κατασταλτική επιχείρηση εκκενώθηκαν ταυτόχρονα  στην Πάτρα οι καταλήψεις Μαραγκοπούλειο, Παράρτημα και το Αυτοδιαχειριζόμενο  στέκι στο ΤΕΙ, οι οποίες σφραγίστηκαν και εξακολουθούν να φυλάσσονται από  αστυνομικές δυνάμεις. Κατά τη διάρκεια των αστυνομικών εισβολών συνελήφθησαν  πέντε σύντροφοι και συντρόφισσες που βρίσκονταν μέσα στο Μαραγκοπούλειο (οι  οποίοι οδηγήθηκαν για να δικαστούν στο αυτόφωρο) ενώ έγιναν και έντεκα  προσαγωγές αλληλέγγυων που προσπαθούσαν να προσεγγίσουν την κατάληψη.

Η κατάληψη του Παραρτήματος -κτήριο που στέγαζε το  παλιό παράρτημα του Πανεπιστημίου Πατρών- είναι ένας χώρος άρρηκτα συνδεδεμένος  με τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες της πόλης αλλά και ευρύτερα. Έγινε  σύμβολο της αντιδικτατορικής δράσης, κατελήφθη για πρώτη φορά το Νοέμβρη του ’73  εν μέσω της εξέγερσης ενάντια στη χούντα και έκτοτε αποτέλεσε επίκεντρο  πολύμορφων κοινωνικών αντιστάσεων και φιλοξενούσε μεγάλο μέρος κινηματικών  διαδικασιών (συνελεύσεις, εκδηλώσεις, ραδιοφωνικό σταθμό κ.ά). Η κατάληψη του  Μαραγκοπούλειου ξεκίνησε τον Οκτώβρη του 2010, στο από 20ετίας εγκαταλελειμμένο  κτήριο, για να στεγάσει το συλλογικό εγχείρημα λόγου και δράσης “Πέρασμα”.  Βρέθηκε στο στόχαστρο της καταστολής δύο μήνες αφότου κατελήφθη, όταν και έγινε  εισβολή της αστυνομίας. Ωστόσο με την επιμονή των καταληψιών και των αλληλέγγυων  το κτήριο ανακαταλήφθηκε τρεις μέρες μετά. Στο χώρο της κατάληψης φιλοξενήθηκαν  εκδηλώσεις, προβολές, ενώ λειτουργούσε βιβλιοπωλείο κινηματικών εκδόσεων,  δανειστική βιβλιοθήκη και αυτοοργανωμένο καφενείο.

Η επίθεση αυτή στις καταλήψεις της Πάτρας είναι η  συνέχεια της κατασταλτικής επιχείρησης του κράτους ενάντια στους κατειλημμένους  χώρους αγώνα που ξεκίνησε έναν χρόνο πριν, τον Αύγουστο του 2012, με την  εκκένωση της Δημοτικής Αγοράς στην Κυψέλη, της κατάληψης Δέλτα στη Θεσσαλονίκη  τον Σεπτέμβρη του 2012, και συνεχίστηκε το χειμώνα με τις εισβολές στις  καταλήψεις Villa Amalias, αυτοδιαχειριζόμενο στέκι ΑΣΟΕΕ, Σκαραμαγκά και Λέλας  Καραγιάννη. Το κατασταλτικό κύμα εισβολών και εκκενώσεων σταμάτησε προσωρινά, σε  εκείνο το σημείο τότε, εξαιτίας της ανάπτυξης ενός πλατιού και μαχητικού  κινήματος αλληλεγγύης και αντίστασης από πολιτικές, κοινωνικές και ταξικές  δυνάμεις, και ενός μεγάλου πλήθους αγωνιστών και αγωνιστριών. Κομβικής σημασίας  ήταν σε αυτή την αντιπαράθεση με τους κρατικούς σχεδιασμούς η ανακατάληψη της  Villa Amalias στις 9 Γενάρη 2013 και η κατάληψη των κεντρικών γραφείων της ΔΗΜΑΡ  την ίδια μέρα, η μεγάλη διαδήλωση περισσότερων από 10.000 αγωνιστών-ριών στις 12  Γενάρη και το φιάσκο της όλης κατασταλτικής επιχείρησης για την εκκένωση της  κατάληψης Λέλας Καραγιάννη 37 στις 15 Γενάρη. Στο διάστημα που μεσολάβησε μέχρι  την τωρινή επίθεση στις καταλήψεις της Πάτρας, στο στόχαστρο της καταστολής  βρέθηκαν τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα αντιπληροφόρησης Athens Indymedia, 98 FM  και Ένταση FM, σε μια προσπάθεια φίμωσης κάθε φωνής αντίστασης στο καθεστώς.

Στους καιρούς του σύγχρονου ολοκληρωτισμού, το  χτύπημα των αντιστάσεων που δεν ελέγχονται από θεσμούς, φορείς και παράγοντες  του συστήματος, και ευρύτερα η εξουδετέρωση των κοινωνικών και ταξικών αγώνων  είναι στην κορυφή της ατζέντας των πολιτικών και οικονομικών αφεντικών της χώρας  και των υπερεθνικών επιτελείων. Στόχος της κατασταλτικής στρατηγικής, η οποία  συνοψίζεται στο φασιστικό δόγμα περί “αποκατάστασης της τάξης και της  νομιμότητας”, είναι το απρόσκοπτο πέρασμα στη νέα εποχή της κρατικής και  καπιταλιστικής βαρβαρότητας, στην εποχή ενός μόνιμου καθεστώτος έκτακτης  ανάγκης.

Το σχέδιο καταστολής των καταλήψεων αποτελεί μέρος  της γενικευμένης κατασταλτικής πολιτικής που στόχο έχει τον ολοκληρωτικό  μετασχηματισμό της κοινωνίας σε απόλυτα ελεγχόμενο και πειθήνιο σώμα για την  εφαρμογή των νέων ασφυκτικών συνθηκών εκμετάλλευσης και καταπίεσης που  επιβάλλονται από το κράτος και τα αφεντικά. Αποτελεί μέρος της συνολικής  επίθεσης των κυρίαρχων πάνω στα στοιχειώδη δικαιώματα και όρους ζωής των  πληβειακών και πιο αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων. Μιας επίθεσης που γίνεται  ορατή στους μισθούς πείνας, στις εκατοντάδες απολύσεις καθημερινά, στις στρατιές  των ανέργων, την επίθεση σε εργατικούς και κοινωνικούς αγώνες, την κατάργηση του  ασύλου στους πανεπιστημιακούς χώρους, στις επιχειρήσεις “Ξένιος Δίας” σε βάρος  των μεταναστών, στον εγκλεισμό τους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, στο πογκρόμ σε  βάρος των Ρομά σε όλη τη χώρα, στην κλιμάκωση της κρατικής και πολλές φορές της  παρακρατικής καταστολής των αντιστάσεων.

Είναι φανερό ότι οι επιθέσεις στις καταλήψεις στην  Πάτρα δεν είναι μόνο η συνέχεια ενός κατασταλτικού σχεδίου, αλλά και το προοίμιο  νέων επιθέσεων. Κατά συνέπεια, είναι επιτακτικό όχι μόνο να εκφράσουμε την  αλληλεγγύη μας στις καταλήψεις που χτυπήθηκαν αλλά και να προασπίσουμε τις  υπάρχουσες καταλήψεις σε όλη τη χώρα που προοιωνίζεται η καταστολή τους.

Από τη μεριά μας, οι καταληψίες και αλληλέγγυοι  της Λέλας Καραγιάννη 37 εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στις συλλογικότητες των  καταλήψεων που δέχθηκαν επίθεση στην Πάτρα και σε όλες τις καταλήψεις στη χώρα  και καλούμε όλους τους αγωνιζόμενους να υπερασπιστούν με κάθε μέσο και  δυνατότητα που έχουν τους κατειλημμένους χώρους αγώνα. Σε ό,τι μας αφορά, και  περιμένοντας την ανανέωση της επίθεσης που δέχτηκε η κατάληψη στις 15 Γενάρη,  επαναλαμβάνουμε ότι η Λέλας Καραγιάννη δεν παραδίνεται, μάχεται!

“Καμιά νοσταλγία για αυτόν το  γερασμένο κόσμο που, από καιρό πια, ανήκει στο παρελθόν… Κανένας συμβιβασμός με  το αβίωτο παρόν που υπόσχεται μόνο το χειρότερο… Κανένας δισταγμός και φόβος για  το μέλλον που θέλουμε: την κοινωνική επανάσταση, την αναρχία και τον  κομμουνισμό…”

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ –  ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Συντρόφισσες  και σύντροφοι  από την κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37, 6 Αυγούστου 2013

Για την ανακατάληψη του Ορφανοτροφείου

Ξημερώματα της 2/9/13, πραγματοποιείται αστυνομική επιχείρηση για την έρευνα και στη  συνέχεια την εκκένωση της κατάληψης Ορφανοτροφείου. Συλλαμβάνονται 7 άτομα που  βρίσκονται εντός της και όλοι και όλες τους απαλλάσσονται, στη δίκη που  ακολουθεί, από όλες τις κατηγορίες. Είναι η τρίτη εισβολή που συμβαίνει μέσα στα  2 τελευταία από τα 7 χρόνια που το κτήριο τελεί υπό κατάληψη. Η μητρόπολη  Θεσσαλονίκης, στην οποία έχει παραχωρηθεί το ορφανοτροφείο από το υπουργείο  υγείας, σκοπεύει να κατεδαφίσει το κτήριο καθώς και τη γειτονική εκκλησία και  προφασίζεται ότι θα χτίσει εκεί ένα κέντρο αποκατάστασης χρόνιων παθήσεων, καθώς  είναι ένα από τα λίγα φιλετάκια της τα οποία τυγχάνει να μην είναι μπλεγμένα σε  σκάνδαλα.

Σήμερα 28/9/13 αποφασίσαμε να  προχωρήσουμε στην ανακατάληψη του κτηρίου, θεωρώντας πως είναι ο καλύτερος  δυνατός τρόπος σε αυτό το χώρο και χρόνο ώστε να θέσουμε ένα ακόμη ανάχωμα στις  επιθέσεις ενάντια στις δομές του κινήματος. Σε αυτή την ενέργεια δεν προχωράμε  απλά σαν ένα κομμάτι κόσμου που διεκδικεί ξανά το χώρο όπου κατάφερνε να  επιβιώνει αξιοπρεπώς καθώς και να οργανώνει το χρόνο του μέσα από διαδικασίες  αλληλεγγύης. Προχωράμε σαν ένα ευρύτερο μόρφωμα κόσμου που συναντιέται εντός του  αναρχικού χώρου και έχει πάρει από κοινού την απόφαση για την υπεράσπιση ενός  από τα εγχειρήματα που έχουν δεχτεί επίθεση τον τελευταίο καιρό, ανεξάρτητα από  το αν μέχρι τώρα έμενε η δραστηριοποιούταν σε αυτό. Γνωρίζουμε πως αυτή η κίνηση  εμπεριέχει ένα ποινικό κόστος αλλά είμαστε διατεθειμένες και διατεθειμένοι να το  σηκώσουμε. Και οι λόγοι είναι πολλοί…

Ο κρατικός μηχανισμός δεν  προσπαθεί πια να αποσπάσει τη συναίνεση ικανοποιημένων πολιτών, αλλά να  πειθαρχήσει τα κοινωνικά κομμάτια που έρχονται αντιμέτωπα με τα αδιέξοδα του  καπιταλισμού και ως εκ τούτου τείνουν να κινηθούν πιο απρόβλεπτα. Από τους  αγώνες ενάντια στα μεταλλεία χρυσού μέχρι τις εξεγέρσεις των κολασμένων στα  στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, από τις αποφάσεις για τον πλειστηριασμό  πρώτης κατοικίας μέχρι τις επιθέσεις σε κοινωνικά κινήματα, η στρατηγική είναι  μία και η διαχείριση ενιαία. Η βία που βιώνεται από τους αποδέκτες της  καταστολής σε όλες αυτές τις περιπτώσεις είναι η ίδια πρωταρχική βία του  καπιταλισμού, η αποτύπωση των ανισοτήτων. Αν λοιπόν θέλουμε να αντισταθούμε στην  επέλαση του σύγχρονου ολοκληρωτισμού πρέπει να επανασυνδέσουμε τις  κατακερματισμένες κοινωνικές σχέσεις, να φέρουμε κοντά τους διάσπαρτους αγώνες,  να συναντηθούμε πέρα από διαχωρισμούς έθνους, φυλής και φύλου και στα υλικά  πλαίσια της θέσης μας σε αυτό τον κόσμο. Να μην αφήσουμε τις ζωές μας και αυτά  που δημιουργούμε μέσα από κινήματα στα χέρια κανενός αφεντικού και  μεγαλονταβατζή.

Επιπλέον, τα γεγονότα των  τελευταίων ημερών με αφετηρία τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από το μαχαίρι του  εθνικιστή Ρουπακιά Γιώργου, μέλους της χρυσής αυγής μας φέρνουν μεταξύ άλλων στο  μυαλό τα σχέδια της χρυσής αυγής να διεκδικήσει παρουσία στη γειτονιά της  τούμπας. Χώροι όπως το ορφανοτροφείο αλλά και οι άλλες δύο καταλήψεις της  τούμπας, φάμπρικα υφανέτ και κοινωνικό κέντρο αγώνα κατοίκων τούμπας, είναι  δομές που πρέπει με κάθε τρόπο να μείνουν για να λειτουργήσουν σαν πόλοι  συσπείρωσης και αγώνα ενάντια στα εθνικόφρονα μαντρόσκυλα των καπιταλιστών.

Για αυτούς τους λόγους είμαστε  αποφασισμένοι να διεκδικήσουμε εκ νέου το κτήριο και να μπούμε, μαζί με όσους  και όσες θέλουν να στηρίξουν αυτή την προσπάθεια, σε μία διαδικασία  επαναδιαπραγμάτευσης της λειτουργίας του. Καλούμε άμεσα σε ανοιχτή συνέλευση στο  χώρο της κατάληψης, όλους τους ανθρώπους της γειτονιάς και του κινήματος που  θέλουν αυτό τον χώρο ζωντανό, που τον αντιλαμβάνονται σαν μία ασπίδα απέναντι  στον ολοένα και ισχυροποιούμενο ολοκληρωτισμό αλλά και που θέλουν να  λειτουργήσουν σαν μία κοινωνική ασπίδα για την προστασία και την εξέλιξή του.

Οι 30 σύντροφοι που προχώρησαν στην ανακατάληψη  συγκεντρώθηκαν στην ταράτσα του κτηρίου, φράζοντας τις διόδους για να  καθυστερήσουν την εισβολή της αστυνομίας. Ύστερα από 2,5 ώρες οι μπάτσοι  κατάφεραν τελικά να συλλάβουν τους συντρόφους και να εκκενώσουν την κατάληψη.  Όλοι οι συλληφθέντες απαλλάχτηκαν από τις κατηγορίες στη δίκη που ακολούθησε,  τον Δεκέμβρη του ’13.