Κείμενο εκδηλώσεων/δράσεων της πρώτης εβδομάδας στον (ανα)κατειλημμένο Ευαγγελισμό

1η Εβδομάδα στον (ανα)κατειλημμένο Ευαγγελισμό

Μετά από δύο μήνες συνεχούς παρουσίας στους δρόμους, η κοινότητα αγώνα του Ηρακλείου κατάφερε συλλογικά με κόπο, συντροφικότητα και μαχητικότητα την ανακατάληψη του “Μεγάλου Σπιτιού”, την υπεράσπιση της μνήμης δύο δεκαετιών αγώνων.

Η αλληλεγγύη και το κουράγιο που πήραμε αυτούς τους 2 μήνες από συντρόφια από όλη την Ελλάδα, αλλά και από εκατοντάδες κατοίκους του Ηρακλείου -και όχι μόνο- δεν μας άφησαν να νιώσουμε στιγμή μόνες / μόνοι. Μια σφιχτή αγκαλιά σε όλους και όλες που δεν μας αφήσατε να κάνουμε ούτε ένα βήμα πίσω. Χωρίς εσάς θα ήταν όλα αλλιώς.

Την Παρασκευή 1/12/23 το μεσημέρι, 200 συντρόφια, με δέσμευση και επιμονή, επιλέξαμε να σταθούμε ανάχωμα στην αλαζονεία των κυρίαρχων, επιστρέφοντας μαχητικά στον Ευαγγελισμό. Παρά τη βίαιη εκκένωση της, η Κατάληψη Ευαγγελισμού δεν σταμάτησε να υπάρχει. Δύο μήνες ασταμάτητης δράσης αποδεικνύουν, για άλλη μια φορά, ότι οι καταλήψεις είναι όσοι-ες-α ζουν και δραστηριοποιούνται σε αυτές δίνοντας ζωή στους διαδρόμους και τις αυλές τους. Εξάλλου, δεν φύγαμε και ποτέ όλα από εδώ. Το σπίτι το κρατούσαν -οι τετράποδοι φίλοι μας- Τσίκο & Στάχτη, παραμένοντας εντός του όλο αυτό το διάστημα.

Το ίδιο βράδυ της ανακατάληψης στήθηκε γιορτή στην οδό Θεοτοκοπούλου, την οποία συνόδευσαν σύντροφοι-ισσες μουσικοί και εκατοντάδες άνθρωποι τραγουδώντας με χαμόγελα και δακρυσμένα μάτια.

Την επόμενη μέρα, Σάββατο πρωί, ξεκίνησαν οι εργασίες αποκατάστασης του κτιρίου, οι οποίες συνεχίζονται κάθε μέρα από δεκάδες συντρόφους και αλληλέγγυες. Το μεσημέρι της ίδιας μέρας, στο κτίριο κατέληξε και η Παγκρήτια πορεία αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη.

Την Κυριακή το απόγευμα πραγματοποιήθηκε η πρώτη ανοιχτή συνέλευση υπεράσπισης της Κατάληψης Ευαγγελισμού στον Ευαγγελισμό και αμέσως μετά ακολούθησε συναυλία με αντιεμπορευματικά χαρακτηριστικά στο πάρκο Θεοτοκοπούλου από τα συντρόφια Κ. Θαλερό και Propaganda.

Την Τρίτη 5 του μήνα στον χώρο έγιναν προβολές σχετικά με την εξέγερση του 2008 ενώ την Τετάρτη 6/12 καλέστηκε πορεία από την συνέλευση της Κατάληψης Ευαγγελισμού για τα 15 χρόνια από την κρατική δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου στην οποία συμμετείχαν περίπου 600 άτομα. Η πορεία έφτασε έως την Κατάληψη Ευαγγελισμού όπου και κατέληξε, κατακλύζοντας τους γύρω δρόμους για ώρες.

Την Πέμπτη πραγματοποιήθηκε η πρώτη μας εκδήλωση που αφορούσε στην εξέγερση του Δεκέμβρη, την υπεράσπιση της μνήμης και των χαμένων συντρόφων, καταλήγοντας στα λόγια του συντρόφου Μπονάνο: “Καλύτερα μια αποτυχημένη εξέγερση παρά εκατό ενδοιασμοί που κάνουν να αποτύχουν εκατό ευκαιρίες από τις οποίες θα μπορούσε να αναβλύσει η οριστική επανάσταση.” Στην εκδήλωση συμμετείχαν οι σύντροφοί μας Ν. Ρωμανός και Π. Αργυρού.

Την Παρασκευή πραγματοποιήθηκε και το πρώτο αυτοοργανωμένο καφενείο στον χώρο του ανακατειλημμένου Μεγάλου Σπιτιού.

Το Σάββατο 9/12 έγινε συγκέντρωση στην Λότζια στα πλαίσια της πανελλαδικής μέρας αλληλεγγύης με τις καταλήψεις και ειδικότερα στο ανακατειλημμένο Άνω Κάτω. Ακολούθησε εκδήλωση και συζήτηση για την εργοδοτική δολοφονία του Μανώλη Αφράτη στο Ρέθυμνο.

Την Κυριακή πραγματοποιήθηκε η δεύτερη ανοιχτή συνέλευση υπεράσπισης της Κατάληψης Ευαγγελισμού και η εκδήλωση “Η επιστήμη στην υπηρεσία της καταστολής” από την συνέλευση για τις διώξεις με βάση το DNA.

*Μας γεμίζει αισιοδοξία το γεγονός ότι από την ημέρα της ανακατάληψης συνεχώς δεχόμαστε την αλληλεγγύη των περαστικών, είτε με λόγια χαράς, είτε έμπρακτα με διάφορους τρόπους. Αντίστοιχα βιώματα ένιωσαν συντρόφια μας στην ανακατάληψη του Άνω Κάτω, όπου πολλοί-ες γείτονες-ισσες προστάτεψαν κόσμο από τα ένστολα καθάρματα.

Στέλνουμε την δύναμη και την αγάπη μας στα συντρόφια σε Ζιζάνια και ΑΣΠ, που το προηγούμενο διάστημα πήραν πίσω τους χώρους τους. Με μια ειδική αναφορά αλλά και μεγάλη χαρά στέλνουμε την αλληλεγγύη μας στο ανακατειλημμένο Άνω Κάτω. Στα συντρόφια που υπερασπίστηκαν μαχητικά άλλον έναν απελευθερωμένο χώρο από τις ταράτσες του σπιτιού αλλά και στους γύρω δρόμους, όπου η περιφρούρηση στάθηκε με αυταπάρνηση απέναντι στους δολοφόνους της ΕΛΑΣ. Αλληλεγγύη και στα συλληφθέντα συντρόφια από την συγκέντρωση έξω από το ανακατειλημμένο Άνω Κάτω.

Μια βδομάδα ξανά ο Ευαγγελισμός στο κίνημα. Μια μέρα ξανά το Άνω Κάτω στο κίνημα.

Και αυτό είναι μονάχα η αρχή. Το μέλλον έρχεται.

 

Κατάληψη Ευαγγελισμού

Ηράκλειο Κρήτης

Δεκέμβρης 2023

Ανοιχτή συνέλευση υπεράσπισης της κατάληψης Ευαγγελισμού | 19/10-ώρα:17.00, ΕΚΗ

Κάλεσμα σε Ανοιχτή Συνέλευση Υπεράσπισης της Κατάληψης Ευαγγελισμού.
Πέμπτη 19/10 στις 17:00. Εργατικό Κέντρο Ηρακλείου( Λεωφόρος Δημοκρατίας 10 ) .
 
Τα ξημερώματα του Σαββάτου 30/9 πολυάριθμες αστυνομικές δυνάμεις εισέβαλαν στην κατάληψη του Ευαγγελισμού. Δέκα σύντροφοι και συντρόφισσες συνελήφθησαν, ένας εκ των οποίων -κι ενώ ήταν δεμένος με χειροπέδες- βρέθηκε από την ταράτσα του κτιρίου στο κενό, και αυτή τη στιγμή είναι ακόμα στο νοσοκομείο.
Οι σύντροφοι μεταφέρθηκαν στη ΓΑΔΗ, όπου τους απαγγέλθηκαν κατηγορίες, με τον τραυματία σύντροφο να κρατείται ξεχωριστά και να μην λαμβάνει αρχικά την απαραίτητη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Έξω από το κτήριο υπήρξαν δυναμικές αντανακλαστικές συγκρούσεις, με αποτέλεσμα μια ακόμη σύλληψη ενός συντρόφου. Οι συγκρούσεις και κινήσεις αλληλεγγύης συνεχίζονται και τις επόμενες μέρες.
Το κτίριο ξεκίνησε να σφραγίζεται άμεσα με λαμαρίνες και τσιμέντωμα των παραθύρων, ενώ έχει κηρυχθεί ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο. Αυτό σημαίνει ότι, χωρίς τις απαραίτητες εγκρίσεις από τις αρμόδιες υπηρεσίες, δεν επιτρέπεται οποιαδήποτε εργασία που θα μπορούσε να προκαλέσει καταστροφή ή αλλοίωση στο μνημείο.
Η εκκένωση της κατάληψης του Ευαγγελισμού, ανάμεσα σε άλλες, γίνεται σε μια συγκυρία που το ελληνικό κράτος ευθύνεται για δεκάδες θανάτους και καταστροφές, που έχουν γίνει πλέον κανονικότητα. Από τους απανθρακωμένους μετανάστες στον Έβρο μέχρι τους πνιγμένους στο Θεσσαλικό κάμπο (σε μία περιοχή που τρία χρόνια μετά από άλλη μία καταστροφή, δεν είχαν πραγματοποιηθεί ακόμα τα απαραίτητα έργα προστασίας τα οποία κόστισαν εκατομμύρια). Από εκατοντάδες δολοφονημένα ζώα και κατεστραμμένα χωριά, μέχρι τεράστιες καμένες αγροτικές εκτάσεις και περιοχές Νatura. Σε μία περίοδο, που το κόστος ζωής αυξάνεται ασταμάτητα και δεχόμαστε συνεχή επίθεση σε όλους τους τομείς: από την ισοπέδωση των εργασιακών δικαιωμάτων και τη νομική επίθεση στην οργάνωσή μας στους χώρους εργασίας, ως την καταστολή σε συγκεντρώσεις που δεν πληρούν τις προϋποθέσεις τους, τους εκατοντάδες πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας και την ασταμάτητη τουριστικοποίηση της πόλης μας. Ακόμη, στην Κρήτη δεν μπορούν να μας αφήσουν αδιάφορους η δολοφονία του Κ. Μανιουδάκη στα Χανιά ως απόγειο της κρατικής καταστολής, αλλά και η δολοφονία του Αντώνη Καρυώτη από το πλήρωμα της ΑΝΕΚ, στο βωμό του καπιταλιστικού κέρδους.
Πριν 21 χρόνια αντικρίσαμε ένα κτίριο ερείπιο, παρατημένο για δεκαετίες που ήταν μια εστία μόλυνσης. Χωρίς τη βοήθεια κανενός θεσμικού ή ιδιωτικού φορέα αλλά αντιιεραρχικά και αυτοοργανωμένα, καταφέραμε να κάνουμε ένα ετοιμόρροπο κτίριο βιώσιμο και λειτουργικό.
Η κατάληψη Ευαγγελισμού για 21 χρόνια
– είναι ένας ζωντανός ιστορικός πολιτικός χώρος, που αποτελεί ορόσημο για το κίνημα αλλά και την πόλη του Ηρακλείου, τόσο για την αντιφασιστική του δράση και για την έμπρακτη στήριξη στους πολιτικούς κρατούμενους
– είναι ένας χώρος ανοιχτός στην κοινωνία, αλλά και σε όσες αποκλείονται από αυτήν
– στεγάζει τις ανάγκες και επιθυμίες ανθρώπων για μια αξιοπρεπή διαβίωση, ενώ το κόστος ζωής δε σταματά να αυξάνεται ασφυκτικά
– διοργανώνει ποικίλες πολιτικές, πολιτιστικές και κοινωνικές εκδηλώσεις
– λειτουργεί σε μόνιμη βάση κινηματικό βιβλιοπωλείο, δανειστική βιβλιοθήκη, αυτοοργανωμένο καφενείο, γυμναστήριο και ξυλουργείο
– στεγάζει συνελεύσεις, ομάδες και συλλογικότητες
– οργανώνει δομές συλλογής ειδών πρώτης ανάγκης και αλληλοβοήθειας (πρόσφυγες, σεισμόπληκτοι Αρκαλοχωρίου, πλημμυροπαθείς-Θεσσαλίας)
 
Για όλα τα παραπάνω και άλλα τόσα καλείται ανοιχτή συνέλευση υπεράσπισης της κατάληψης Ευαγγελισμού την Πέμπτη 19/10 και ώρα 17.00 στο Εργατικό Κέντρο.
 
Υ.γ Όλη η πόλη το ξέρει, ο Ευαγγελισμός δεν παραδίνεται, μάχεται και θα τον πάρουμε πίσω!

NEITHER 21 NOR 100, SQUAT FOREVER IN EVAGELISMOS

NEITHER 21 NOR 100, SQUAT FOREVER IN EVAGELISMOS

Text of the people arrested during the evacuation of Evagelismos Squat in Heraklion, after 21 years of history

In the early hours of Saturday 30.09.2023, around 5:30 in the morning, cops of various forces overrun the neighborhood of Theotokopoulou. People living in the Evagelismos squat wake up to the sound of broken glasses and metal shaking from the blows. After the very short time during which the police forces managed to enter the building, they find half of the people inside it, and half on the terrace above it. The people inside the building are immobilized in rooms by the intervening forces (OPKE, EKAM), while EKAM proceed to intervene on the terrace. At this point there is tension between the people on the roof and the cops trying to approach them, which ends when the cops manage to reach us, to avoid violence towards us. They lay us on our faces and tie us up, some with handcuffs and others more roughly. In order to gather us in one place, they drag a person for several meters handcuffed, with his face on the ground. Shouts follow both from us and from neighbors against the eviction; a stance met with the threat of automatic weapons, physical violence and gestures by the cops. At that moment, the person who had been dragged escapes their attention and steps out onto the roof ledge, threatening to fall if they approach him. The stance of the repressive forces remains relentless, with eight armed cops rushing directly towards him. In a few tenths of a second, the comrade is falling from the terrace, with the clear responsibility of those who took part at the evacuation operation of Evagelismos, but also of those who ordered it: from the University of Crete and the municipal authorities, up to the high levels of the government. From our side, there was immediate resistance and shouts to the neighborhood, in the face of the event we witnessed. The cops panicked, realizing their responsibilities and trying to silence us, and kicked some of us in the head. When they were informed that the comrade was alive they mocked us, lied to us about his condition, and told us that we would go to find him. They then took out all their anger on us, cursing us, threatening us, hitting us and stomping us on the roof floor.

Their procedures were accelerated, by taking us down and placing us inside the building, in rooms they assumed that were ours, so that we would not have visual contact with the neighborhood, and they start writing down what they find. During this process they discovered clothes, political books, kitchenware, personal things (photos, laptops), material for a bar organised to raise funds for the costs of the restoration works we have been doing in the squat, but also items that had been collected by solidarity people in the neighborhood and the city, to be sent in the following days to the affected areas by the floods in Thessaly. Some objects that seemed useful to them were kept, while the others were thrown here and there, or broken before our eyes, without us being able to react. During our presence, nothing more was found than what is recorded in the arrest report, and anything added subsequently will be considered planted. In addition, a purse with personal belongings and a mobile phone of a comrade were removed, which are not mentioned anywhere in the police documents. Subsequently, we were allowed to get dressed and take a couple of things in a bag, as if your life can fit into a backpack. Also comrades who were outside the building managed to take the dogs of the house, while the cats hid due to the noise, and procedures are being carried out to find and take them. At the same time comrades gathered near the squat for solidarity. Listening to their chants but also the conflicts that took place, gave us incredible strength to continue with our heads high, while the message was conveyed to the cops present, that Evagelismos is not only the 11 people they found inside on a September Saturday. Evagelismos is the relationships, camaraderie, solidarity, movement, it is all of us. Also noteworthy are the anti-cop songs that were heard loudly in the neighborhood when they took us out of the building, not from some organised gathering, but – as we realized later – from a house near the squat.

When we arrived at Heraklion General Police Directorate, the legal proceedings began, during which we refused to cooperate, did not undress, did not provide photographs and fingerprints, and did not sign anything. We were notified of our arrest about three hours later, and from the beginning to the end of our detention the cops were constantly trying to delay the process. Our injured comrade, who had been probably taken irregularly from the Venizelio Hospital to be transferred to the police headquarters, was kept isolated in a separate area from us, while both the police and the prosecutor did not allow him to be transferred to a hospital again. It was only after pressure from the lawyers -who were there the whole time we were detained, and whom we thank from the bottom of our hearts for their attitude- that an order was given for his release at first, and finally after some hour an ambulance came to collect him. At the moment he is in PAGNI hospital, receiving the necessary medical care, we are in contact with him, and he is strong.

The second point that caused tension was the information from the cops that the prosecutor will announce whether we would be detained at 18:00. Under this pretext we had no access to food until 20:00, that is for fourteen hours since the operation. After constant pressure from us and the lawyers, and evasions from the cops, we were finally released at 21:00, after the dynamic afternoon demonstration was over. Even by that time, the comrade’s belongings which had been irregularly taken by the cops had not turned up, except for her ID which was necessary for their procedures. After an intense confrontation with the officers on duty, her purse was miraculously found -among the confiscated items, but without it being registered- but her cell phone was still missing. After verbal and legal pressure, we were called to collect the mobile two days later, with it having almost a full battery. We have every reason to believe that it had been improperly held by the police ranks, at the responsibility of both those in charge of the operation and the officers on duty. Until today (Tuesday, October 3) we have yet to receive our case file, while the charges that we know from the arrest report that we are jointly charged with are: disturbance of peace, weapons law, theft of electricity and disobedience.

This was a record of what happened during the evacuation operation and our detention. We write it for the people of the movement that could not be there, and for future use. After all, it is clear that we are not the only ones who have been subjected to repression. We are at a junction when both the movement and the entire society are under full-frontal attack by the state and the capital. With a purely political decision to attack an active political space, they are once again applying the doctrine of law and order, trying to stifle the voices that still resist their domination, and distract the people from their real problems.

We, for our part, take responsibility for the history of the squat, all these years of its occupation. We stand by our comrades who fought to defend the squat and its history on the streets. We express our solidarity with the Self-managed Political Space in the Polytechnic University in Athens, that was evacuated at the same time, and we stand together with all the political spaces under threat. And just as in all the attacks we have received, we have responded in a clear way that they will bleed to get the occupied places, now is the time to act. Nothing is over, ideas are not evacuated. Now that you’ve taken us out of our house, we’ll go into yours.

We do not forget our dead comrades, we do not forget our political spaces.

Not a step back.

Arrested from the Evagelismos Squat

Residents and guests

Comrades

Tuesday, October 3, 2023

ΟΥΤΕ 21 ΟΥΤΕ 100 ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ – Κείμενο συλληφθέντων από την εκκένωση της κατάληψης Ευαγγελισμού, μετά από 21 χρόνια

Τα ξημερώματα του Σαββάτου 30.09.2023, περί τις 5:30 το πρωί, μπάτσοι διάφορων δυνάμεων κατακλύζουν την γειτονιά της Θεοτοκοπούλου. Άτομα που διαμένουμε στην κατάληψη Ευαγγελισμού ξυπνάμε στο άκουσμα σπασμένων γυαλιών και μετάλλων που σείονται από τα χτυπήματα. Στο ελάχιστο χρονικό διάστημα που πήρε στις δυνάμεις καταστολής να εισέλθουν στο κτήριο, βρίσκουν μισά άτομα εντός του κτηρίου και μισά στην ταράτσα της κατάληψης. Τα άτομα που βρίσκονται εντός του κτηρίου ακινητοποιούνται μέσα σε δωμάτια από τις ομάδες που επεμβαίνουν (ΟΠΚΕ, ΕΚΑΜ Κρήτης), ενώ η ομάδα των ΕΚΑΜ προχωρά προς την επέμβαση στην ταράτσα. Στο σημείο αυτό υπάρχει ένταση μεταξύ των ατόμων που βρίσκονται πάνω και των μπάτσων που προσπαθούν να τα προσεγγίσουν, ενώ αυτή λήγει όταν οι μπάτσοι καταφέρνουν να μας φτάσουν ώστε να αποφευχθεί η βία προς το μέρος μας. Μας ξαπλώνουν μπρούμυτα και μας δένουν, άλλους με χειροπέδες και άλλους πιο πρόχειρα, ενώ για να μας συγκεντρώσουν σε ένα σημείο, σέρνουν ένα άτομο για αρκετά μετρά δεμένο πισθάγκωνα με χειροπέδες, με το πρόσωπο στο έδαφος. Ακολουθούν φωνές τόσο από εμάς όσο και από γείτονες-ισσες ενάντια στην εκκένωση· μια στάση που απαντήθηκε με απειλές με αυτόματα όπλα, σωματική βία και χειρονομίες από μεριά τους. Την στιγμή εκείνη, το άτομο που είχε συρθεί διαφεύγει της προσοχής τους και βγαίνει στο περβάζι της ταράτσας, απειλώντας ότι θα πέσει αν τον πλησιάσουν. Η στάση των δυνάμεων καταστολής παρέμεινε αμείλικτη, με οκτώ πάνοπλους μπάτσους να ορμάνε απευθείας προς το μέρος του. Σε μερικά δέκατα του δευτερολέπτου ο σύντροφος βρίσκεται στο κενό, με ξεκάθαρη ευθύνη όσων παρευρίσκονταν στην επιχείρηση εκκένωσης της κατάληψης Ευαγγελισμού, αλλά και όσων έδωσαν την εντολή από το Πανεπιστήμιο Κρήτης, τη δημοτική αρχή μέχρι και τα υψηλά κλιμάκια της κυβέρνησης. Από μεριάς μας έπαιξε άμεση αντίσταση και φωνές προς την γειτονιά μπροστά στο συμβάν που αντικρίσαμε. Οι μπάτσοι πανικοβλήθηκαν αντιλαμβανόμενοι τις ευθύνες τους και προσπαθώντας να μας σιωπήσουν, χτύπησαν άτομα από εμάς με κλοτσιές στο κεφάλι. Όταν ενημερώθηκαν ότι ο σύντροφος ζει μας ειρωνεύονταν, μας είπαν ψέματα, και μας έλεγαν ότι θα πάμε να τον βρούμε. Έβγαλαν στη συνέχεια όλο το μένος τους πάνω μας, βρίζοντας μας, απειλώντας, χτυπώντας μας και πατώντας μας στο πάτωμα της ταράτσας.

Οι διαδικασίες τους επιταχύνθηκαν κατεβάζοντας και τοποθετώντας μας εντός του κτιρίου σε δωμάτια που υπέθεσαν ότι ήταν δικά μας, για να μην έχουμε οπτική επαφή με τη γειτονιά και για να ξεκινήσουν την καταγραφή. Κατά αυτή τη διαδικασία ανακάλυψαν ρούχα, πολιτικά βιβλία και κινηματικό υλικό, κουζινικά, προσωπικά μας πράγματα (φωτογραφίες, λάπτοπ), υλικά για μπαρ οικονομικής ενίσχυσης για τα έξοδα των εργασιών αποκατάστασης του χώρου της κατάληψης, αλλά και είδη που είχαν συλλεχθεί από αλληλεγγύη κόσμο στη γειτονιά και την πόλη, για να σταλθούν τις επόμενες μέρες στις πληγείσες περιοχές στη Θεσσαλία. Κάποια αντικείμενα που τους φάνηκαν χρήσιμα κρατήθηκαν, ενώ τα άλλα πετάχτηκαν από εδώ και από εκεί ή σπαστήκαν, μπροστά στα ματιά μας χωρίς να μπορούμε να αντιδράσουμε. Κατά την παρουσία μας δεν βρέθηκε κάτι περισσότερο από όσα καταγράφονται στην έκθεση σύλληψης και ότι προστεθεί στην συνέχεια θα το θεωρήσουμε φυτεμένο. Επιπλέον αφαιρέθηκε τσαντάκι με προσωπικά αντικείμενα και κινητό συντρόφισσας, τα οποία δεν αναφέρονται πουθενά στην έγγραφα των μπάτσων. Αφού ο έλεγχος τελείωσε, μας επέτρεψαν να ντυθούμε και να πάρουμε δυο πράγματα σε μια τσάντα, λες και η ζωή σου μπορεί να χωρέσει σε ένα σακίδιο πλάτης. Επίσης συντρόφισσες που ήταν εκτός του κτηρίου κατάφεραν να πάρουν τα σκυλιά του σπιτιού, ενώ οι γάτες κρυφτήκαν λόγω του θορύβου και διεξάγονται διαδικασίες για να τις βρούμε/πάρουμε. Παράλληλα σύντροφοι-ισσες συγκεντρώθηκαν παραπλήσια της κατάληψης για αλληλεγγύη, ενώ στο άκουσμα των συνθημάτων αλλά και των συγκρούσεων μας δόθηκε απίστευτη δύναμη να συνεχίσουμε με ψηλά το κεφάλι, ενώ μεταφέρθηκε και το μήνυμα προς τους παρευρισκόμενους μπάτσους ότι ο Ευαγγελισμός δεν είναι μόνο τα 11 άτομα που βρήκαν μέσα ένα Σάββατο του Σεπτέμβρη. Ο Ευαγγελισμός είναι οι σχέσεις, η συντροφικότητα, η αλληλεγγύη, το κίνημα, όλοι και όλες εμείς. Αξιοσημείωτα είναι και τα αντιμπατσικά τραγούδια που ακουγόντουσαν δυνατά στη γειτονιά όταν μας έβγαζαν από το κτήριο, όχι από κάποια μικροφωνική, αλλά -όπως συνειδητοποιήσαμε αργότερα- από σπίτι κοντά στην κατάληψη.

Όταν φτάσαμε στη ΓΑΔΗ ξεκίνησαν οι νομικές διαδικασίες, κατά τις οποίες αρνηθήκαμε να συνεργαστούμε, δεν γδυθήκαμε, δεν δώσαμε φωτογραφίες και δαχτυλικά αποτυπώματα, και δεν υπογράψαμε τίποτα. Μας ανακοίνωσαν τη σύλληψή μας περίπου τρεις ώρες αργότερα, και από την αρχή μέχρι το τέλος της κράτησής μας οι μπάτσοι προσπαθούσαν διαρκώς να καθυστερήσουν τη διαδικασία. Ο τραυματισμένος σύντροφος μας, τον οποίο είχαν πάρει πιθανότατα παράτυπα από το Βενιζέλειο Νοσοκομείο για να μεταφερθεί στο μέγαρο, κρατούταν απομονωμένος σε ξεχωριστό χώρο από ‘μας, ενώ τόσο οι μπάτσοι όσο και ο εισαγγελέας δεν επέτρεπαν να μεταφερθεί εκ νέου σε νοσοκομείο. Μόνο μετά από πιέσεις των δικηγόρων -οι οποίες βρίσκονταν εκεί για όλη τη διάρκεια που κρατούμασταν, και τις οποίες ευχαριστούμε από καρδιάς για τη στάση τους- δόθηκε εντολή αρχικά για την απελευθέρωσή του, και μετά από ώρα ήρθε ασθενοφόρο να τον παραλάβει. Αυτή τη στιγμή βρίσκεται στο ΠΑΓΝΗ, δέχεται την απαραίτητη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, είμαστε σε επικοινωνία μαζί του, και είναι δυνατός.

Το δεύτερο σημείο που προκάλεσε εντάσεις ήταν η ενημέρωση από τους μπάτσους ότι ο εισαγγελέας θα ανακοινώσει αν θα κρατηθούμε στις 18:00. Με αυτό το πρόσχημα δεν είχαμε πρόσβαση σε φαγητό μέχρι τις 20:00, δηλαδή για δεκατέσσερις ώρες από την επιχείρηση. Μετά από συνεχείς πιέσεις από εμάς και τις δικηγόρους, και υπεκφυγές των μπάτσων, αφεθήκαμε τελικά στις 21:00, αφού τελείωσε η δυναμική απογευματινή πορεία. Ακόμα κι εκείνη την ώρα τα πράγματα της συντρόφισσας που παράτυπα είχαν παρθεί από τους μπάτσους δεν είχαν εμφανιστεί, εκτός από την ταυτότητα της που ήταν απαραίτητη για τις διαδικασίες τους. Μετά από έντονη αντιπαράθεση με τους αξιωματικούς υπηρεσίας βρέθηκε ως εκ θαύματος το τσαντάκι της -στα κατασχεμένα και χωρίς να έχει καταγραφεί-, αλλά το κινητό ακόμη αγνοείτο. Έπειτα από προφορικές και νομικές πιέσεις, μας ενημέρωσαν να παραλάβουμε το κινητό δύο μέρες μετά, με σχεδόν πλήρη μπαταρία, και έχουμε κάθε λόγο να πιστεύουμε ότι είχε κρατηθεί παράτυπα από τα κλιμάκια της αστυνομίας, με ευθύνη τόσο των εντολέων της επιχείρησης όσο και των αξιωματικών υπηρεσίας. Παράλληλα μέχρι και σήμερα (Τρίτη 3 Οκτώβρη) δεν έχουμε πάρει ακόμα τη δικογραφία μας, ενώ οι κατηγορίες που γνωρίζουμε από την έκθεση σύλληψης ότι μας βαραίνουν από κοινού είναι: διατάραξη οικιακής ειρήνης, νόμος περί όπλων, κλοπή ρεύματος και απείθεια.

Αυτή ήταν μία καταγραφή των γεγονότων που συνέβησαν κατά τη διάρκεια της επιχείρησης εκκένωσης και της κράτησής μας. Την παραθέτουμε για τον κόσμο του κινήματος που δεν μπορούσε να βρίσκεται εκεί, και για μελλοντική αξιοποίηση. Εξάλλου είναι ξεκάθαρο πως δεν είμαστε οι μόνες και οι μόνοι που δεχόμαστε την καταστολή. Βρισκόμαστε σε μία συγκυρία που τόσο το κίνημα όσο και ολόκληρη η κοινωνία δεχόμαστε ολομέτωπη επίθεση από κράτος και κεφάλαιο. Με μία καθαρά πολιτική απόφαση να επιτεθούν σε έναν ενεργό κινηματικό χώρο, εφαρμόζουν για ακόμα μία φορά το δόγμα νόμος και τάξη, προσπαθώντας να πνίξουν όσες φωνές αντιστέκονται ακόμα στην κυριαρχία τους και να αποσυντονίσουν τον κόσμο από τα πραγματικά του προβλήματα.

Εμείς από την πλευρά μας αναλαμβάνουμε την ευθύνη για την ιστορία της κατάληψης, όλα αυτά τα χρόνια λειτουργίας της. Συντασσόμαστε με τη στάση των συντρόφων-ισσων μας που υπερασπίστηκαν μαχητικά την κατάληψη και την ιστορία της στο δρόμο. Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πολυτεχνείου που εκκενώθηκε την ίδια στιγμή, και στεκόμαστε μαζί με όλους τους πολιτικούς χώρους που απειλούνται. Και όπως σε όλες τις επιθέσεις που έχουμε δεχθεί, έχουμε απαντήσει με έναν ξεκάθαρο τρόπο ότι τις καταλήψεις θα ματώσετε για να τις πάρετε, έτσι και τώρα είναι η στιγμή που θα γίνει πράξη. Τίποτα δεν τελείωσε, οι ιδέες δεν εκκενώνονται. Τώρα που μας βγάλατε από το σπίτι μας, θα μπούμε στα δικά σας.

Δεν ξεχνάμε τους νεκρούς μας, δεν ξεχνάμε τους χώρους μας.

Ούτε βήμα πίσω.

Συλληφθέντες-ισσες από την κατάληψη Ευαγγελισμού

Κάτοικοι και φιλοξενούμενοι-ες

Σύντροφοι-ισσες

Τρίτη 3 Οκτωβρίου 2023

 

 

Λήψη του κειμένου σε ψηφιακή μορφή (pdf) εδώ