Category: slide

[:el]

Aυτή την Παρασκευή 24/2 από τις 21:00
Στο στέκι Paratod@s (Φαρμακίδου 4)
Για την οικονομική ενίσχυση της συνέλευσης

Κατάληψη Ντουγρού

 [:]

[:el]Κρεμάσαμε το παρακάτω πανί που γράφει:

ΟΧΙ ΣΤΟ ΠΔ 8522
ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΑ ΚΑΤΕΙΛΗΜΜΕΝΑ ΘΕΑΤΡΑ ΚΑΙ ΣΧΟΛΕΣ
ως ελάχιστη ένδειξη αλληλεγγύης στον κόσμο που αγωνίζεται ενάντια στην υποβάθμιση της καλλιτεχνικής παιδείας από το Ελληνικό κράτος μέσω του προεδρικού διατάγματος 8522.

Κατάληψη Ντουγρού

[:]

[:el]

Τετάρτη 8/2 19:00-21:00

Πέμπτη 9/2 15:00-18:00

Στον κοινωνικό χώρο Paratod@s (Φαρμακίδου 4)

-Κουβέρτες/Sleeping bags -Ρούχα χειμερινά ενηλίκων & μωρουδιακά -Παπούτσια -Γάλα σκόνη -Φάρμακα -Πάνες (ενηλ. &μωρών) -Σκηνές -Σερβιέτες -Power bank -Είδη ατομικής υγιεινής

Η αλληλεγγύη το όπλο μας

Διεθνιστική αλληλεγγύη

Κατάληψη Ντουγρού[:]

[:el]

Μερικούς μήνες μετά την εκκένωση της κατάληψης στην οδό Τζαβέλλα 52 και σε μια συγκυρία που οξύνονται οι καταπιέσεις, οι κοινωνικές αντιθέσεις και η καταστολή πάντως τύπου , αποφασίσαμε να στεγάσουμε τις ανάγκες και τις αρνήσεις μας, για όσο καιρό παραμένουμε άστεγα, στο κοινωνικό χώρο Paratodos (Φαρμακίδου 4). Ένας πολιτικός χώρος που μας στήριξε, μας στηρίζει και τον στηρίζουμε, με τον οποίο έχουμε συνυπάρξει όλα αυτά τα χρόνια, σε πληθώρα δράσεων και διαδικασιών, και τον αντιλαμβανόμαστε ως αναπόσπαστο κομμάτι του κινήματος της πόλης. Εκεί θα συνεχίσουμε τις ανοιχτές διαδικασίες της πολιτικής συνέλευσης της κατάληψης Ντουγρού, κάθε Δευτέρα στις 18:00. Μέχρι να ανανεώσουμε το ραντεβού στα άδεια σπίτια της πόλης- υπενθυμίζοντας, με την συνεχή παρουσία μας στην πόλη και την ανοικτότητα των εγχειρημάτων μας, στους θύλακες της αστυνόμευσης των ζωών μας πως

η ελευθερία είναι σαν τους χώρους μας,

δεν την ζητάς την ανα-καταλαμβάνεις.
Για την μνήμη του χθες, την διεκδίκηση του τώρα και τα όνειρα του αύριο.

ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΝΤΟΥΓΡΟΥ

ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ

[:]

[:el]Την Παρασκευή 13/1 πραγματοποιήσαμε παρέμβαση αλληλεγγύης στον σύντροφο που δικάζεται εκείνη την ημέρα για επίθεση στα γραφεία της ΝΔ στην Πάτρα. Έμεις επιλέξαμε να αναρτήσουμε πανό απέναντι από τα γραφεία και να πετάξουμε τρικάκια εξώ και μέσα στην είσοδο της πολυκατοικίας, δείχντοντας με αυτό το τρόπο από μεριάς μας, λίγη από την αλληλεγγύη που μας έδειξε η δράση για την οποία δικάζεται. 

[:]

[:el]

[:en]14 years after the murder of Alexis Grigoropoulos by a cop, they still torture and kill.

We should not become accustomed to death and supression.

Everyone at the rally – march, on Tuesday December 6th, at Taxydromeiou Square, 18:00.

[:]

[:el]Αλληλεγγύη στην Κατάληψη Mundo Nuevo που εκκενώθηκε αυτή τη Δευτέρα 28/11 και στα συλληφθέντα της. 

Το πανό γράφει:

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ

Η MUNDO NUEVO ΖΟΥΣΕ ΚΑΙ ΘΑ ΖΕΙ

Μικροφωνική αλληλεγγύης στις καταλήψεις 3/12 13:00 Κεντρική Πλατεία

Κατάληψη Ντουγρού

[:]

[:el]

 

Γκρεμισμένο οικόπεδο όπου ήταν παλιά η κατάληψη ΙΚΑ
Εκκενώθηκε το 2011

Κτήριο Ασκληπιού με οικ. Εξ. Οικονομων (1η Ντουγρού) εκκενώθηκε το 2015

Αναρχική Κατάληψη Palmares
Εκκενώθηκε το 2019

[:]

[:el]Αυτό το Σάββατο στις 13:00  καλούμε σε Συγκέντρωση, μικροφωνική αλληλεγγύης στις Καταλήψεις, στην κεντρική πλατεία.  

10, 100 ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΕΣ, ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΑΓΩΝΑ Σ’ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ

[:en]This Saturday at 13:00 we call to a rally in solidarity with the Squats, at the central square of Larissa.

10, 100 ARE NOT ENOUGH

COMMUNITIES OF STRUGGLE IN EVERY NEIGHBORHOOD

[:]

[:el]

Τρίτη 29/11 στις 18:00 Ανοιχτή συνέλευση υπεράσπισης της Κατάληψης Ντουγρού στο στέκι paratod@s (Φαρμακίδου 4).

[:en]

Tuesday 29/11 at 18:00 Open assembly for the support of Nrougrou Squat at Paratod@s social center (Farmakidou 4)

[:]

[:el]Σήμερα 25/11 στηρίξαμε την φεμινιστική συγκέντρωση, μουσική παρέμβαση και πορεία. Αναρτήσαμε πανό στο αρχαίο θέατρο Λάρισας με αφορμή την παγκόσμια ημέρα τρανς μνήμης στις 20/11. Ακολουθεί το κείμενο της κατάληψης που αναρτήθηκε, σε ελληνικά και αγγλικά.

Τρανς ημέρα αντί – μνήμης

Στις 20 Νοέμβρη είναι καθιερωμένη η διεθνής ημέρα τρανς μνήμης, αυτή η μέρα είναι αφιερωμένη στα δολοφονημένα τρανς και gender non-conforming («φυλοδιαφορετικά») άτομα, σε ολόκληρη την γη, κάθε χρόνο. Η έμφυλη βια αποτυπώνεται στα σώματα μας με τον πιο βίαιο τρόπο γιατί, ως τρανς και queer υποκείμενα, αποτελούμε την ουσιαστική αμφισβήτηση των έμφυλων προτύπων και της cis-έτερο-πατριαρχικής κανονικότητας.

Ενώ αναγνωρίζουμε την σημασία του πένθους, δεν επιλέγουμε να επικεντρωθούμε αυτή τη μέρα σε μια λίστα με ονόματα των δολοφονημένων. Αν κάποιες συνθήκες δολοφονούν άμεσα υπάρχουν άλλες τόσες και περισσότερες που κάνουν την ζωή αβιωτη. Όπως και σε κάθε άλλη κοινωνική μερίδα, συνεκτικός παράγοντας είναι η ταξική θέση των υποκειμένων. Βλέπουμε τρανς άτομα με προνόμια που δεν αντιμετωπίζουν ή αντιμετωπίζουν πολύ λιγότερα εμπόδια στην καθημερινή τους ζωή, στην πρόσβαση στις σχεδόν ανύπαρκτες(για όλη την κοινωνία) κρατικές υποδομές, στον βιοπορισμό, στην κοινωνική αλληλεπίδραση κ.λπ. Παράλληλα, το κράτος χτυπάει τις πλέον ευάλωτες από την τρανς κοινότητα, τις τρανς γυναίκες σεξ-εργατριες που είτε για να επιβιώσουν είτε από απλή επιλογή, επέλεξαν αυτή τη δουλειά. Αυτό το είδαμε χαρακτηριστικά στις «σκούπες» που έκανε η αστυνομία της Θεσσαλονίκης το 2013 σε τρανς σεξ-εργατριες.

Η αντιβία συχνά, αν όχι πάντα, είναι ο μόνος τρόπος για να «δικαιωθούν» τα δολοφονημένα αδέρφια μας, και έτσι προτάσσουμε αυτήν ως μέσο διοχέτευσης της οργής μας. Αναγνωρίζουμε κάθε αγώνα ενάντια στην καταπίεση και την εκμετάλλευση σαν κοινό πεδίο πάλης και έχουμε σαν εργαλείο μας την διαθεματικότητα, δηλαδή την προσέγγιση που αναγνωρίζει την διαπλοκή των εξουσιών και την συνάθροιση της καταπίεσης (π.χ οι μαύρες τρανς γυναίκες αποτελούν το μεγαλύτερο ποσοστό τρανς δολοφονιών).

Στην βια που δεχόμαστε καθημερινά και αμετάκλητα από κράτος, πατριαρχία και κάθε λογής εξουσιαστική δομή και συσχετισμό, επιλέγουμε να απαντάμε με αντιβία, να σταθούμε αλληλέγγυα το ένα στο άλλο και να χτίσουμε πρακτικές και σχέσεις αλληλοπροστασίας. Όλα αυτά απαιτούν συνέπεια, προσπάθεια και πολλά λάθη στο ενδιάμεσο. Όμως είναι προτιμότερα τα ατελή δίκτυα και οι εννίοτε τεταμένες σχέσεις, από τον ατομικισμό και την απομόνωση. Προσπαθούμε να χτίσουμε κάτι ανεπίτρεπτο από το υπάρχον, μέσα σε αυτό και παρά αυτού. Καλούμε όσα άτομα δεν επαναπάυονται στο «έτσι είναι τα πράγματα και τι να κάνουμε;» και όσα (έχουν καταλάβει ότι)δεν έχουν τίποτα άλλο να χάσουν, να έρθουν να οικοδομήσουμε μαζί, το σπίτι που θα μας χωράει όλα (και μέσα του όλα τα υπόλοιπα σπίτια).

ΟΥΤΕ ΤΡΑΝΣΦΟΒΙΑ, ΟΥΤΕ ΣΕΞΙΣΜΟΣ
SPRAY ΓΙΑ ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ ΚΑΙ ΤΡΑΝΣΦΕΜΙΝΙΣΜΟΣ.
ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΤΡΑΝΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΡΑΚΤΗ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΑΝΤΙΒΙΑ, ΑΛΛΗΛΟΠΡΟΣΤΑΣΙΑ.

Κατάληψη Ντουγρού

[:en]

The banner reads:

FOR EVERY TRANS MURDER THE ANSWER IS GIVEN IN ACTION

SOLIDARITY, ANTI-VIOLENCE, PROTECTING EACH OTHER

Ntougrou Squat

Today 25th of November we supported the feminist rally, musical intervention and march in Larissa. We put up  a banner on the fencing of the main ancient theater in Larissa, in relation to the internation trans day of rememberance at the 20th of November. Bellow is the announcement of the squat that has been posted in Greek and now in English.

Trans day of counter-memory

The 20th of November is established to be the international trans day of rememberance, this day is dedicated to the murderered trans and gender non-conforming people, every year. Gendered violence is imprinted upon our bodies in the most violent of ways, because, as trans people, we embody the fundamental disputation of gender paradigms and cis-hetero-patriarchal normality.
While we recognise the value of mourning, we don’t choose to focus on this day on a list of the names of the murdered. If some conditions murder directly there are so many more that make life not worth living. Like in every other social category, a cohesive factor is the class standing of each person. We see trans folk with priviledges that don’t face at all or don’t face nearly as many obstacles in their daily lives, access to the almost non existent(for the whole of society) state infastructure, in making ends meet, in social interaction and more. At the same time, the state strikes the most vulnerable of the trans community, trans women sex workers who either by simple choice, or out of need to survive have chosen this type of work. We have seen this characteristically in the operations that the police of Thessaloniki did in 2013, arresting trans sex workers in mass.
Anti-violence (or counter-violence) often, if not always is the only way for our murdered siblings to be “vindicated”, and so we propose it as a mean to channel our rage. We recognise every struggle against oppression and exploitation as a common battlefield and we have intersectionality as our tool, meaning the approach that recognises the entanglement of authority and the “stacking” of oppression (for instance , black trans women are the biggest percentage of trans murders).
In the face of the violence we receive daily and irrevocably by the state, patriarchy and every type of authoritative structure and relation we choose to answer with anti-violence, to stand in solidarity with each other, to build practices and relations that help us protect each other. All this requires consistency, effort and many mistakes that will be made along the way. But, unfinished networks and occasionaly tense relationships are better than individualism and isolation. We try to build something forbiden by what exists, inside it and despite it. We call every person that is not ok with “this is the way things are so what are we to do?” and those (that have understood) that have nothing else to lose, to come and build together, the home that will fit us all inside (and all other possible homes as well)

NEITHER TRANSPHOBIA, NOR SEXISM
SPRAY FOR SELF DEFENSE AND TRANSFEMINISM.
FOR EVERY TRANS MURDER THE ANSWER IS GIVEN IN ACTION
SOLIDARITY, ANTI-VIOLENCE, PROTECTING EACH OTHER.

Ntougrou Squat

[:]

[:el]

Σήμερα, Τετάρτη 23/11 αναρτήσαμε πανό αλληλεγγύης με τα Κατειλημμένα Προσφυγικά, στην γέφυρα Αλκαζάρ στην Λάρισα.

Αλληλεγγύη στα Προσφυγικά, στα συλληφθέντα τους και σε όσα τα υπερασπίζονται.

Την Τρίτη 22/11 ξεκινάει μια αστυνομική επιχείρηση στην περιοχή της κοινότητας των Κατειλημμένων Προσφυγικών στην Αθήνα που βρίσκονται στην λεωφόρο Αλεξάνδρας. Αρχικά συλλαμβάνεται ένας σύντροφος και κατηγορείτε για τον εμπρησμό των γραφείων της “RealNews” που ήταν και ο σκοπός της επιχείρησης σύμφωνα με το κράτος. Η επιχείρηση συνεχίζεται όμως και την υπόλοιπη μέρα, με ελέγχους στα σπίτια, τραμπουκισμούς και τον ασφυκτικό κλοιό των μπάτσων στην περιοχή να προσπαθεί να τρομάξει τα συντρόφια και τον αλληλέγγυο κόσμο που είχε συγκεντρωθεί σε κοντινό σημείο.

Τα συντρόφια των Κατειλημμένων Προσφυγικών αντεπιτέθηκαν μαχητικά στην εισβολή του κράτους στην κοινότητα τους και τους επέστρεψαν λίγη από την βία που άσκησαν εκείνη την ημέρα στα ίδια (μεταξύ τους και μια έγκυος γυναίκα που της αρνήθηκε ιατρική βοήθεια) αλλά ασκεί καθημερινά και σε όλη την κοινωνία, πραγματώνοντας τα σχέδια των ισχυρών όπως είδαμε, για παράδειγμα, με την βίαιη απόπειρα έξωσης της χαμηλοσυνταξιούχου στην Αθήνα.

Οι δυνάμεις καταστολής του κράτους που αποτελούνταν από διμοιρίες ΜΑΤ, την ομάδα Δέλτα, Ο.Π.Κ.Ε, ΕΚΑΜ και ασφάλεια, προχώρησαν στην βίαιη προσαγωγή 79 ατόμων, τα οποία την επόμενη μέρα περνάνε αυτόφωρο για την μαχητική τους υπεράσπιση της κατειλημμένης κοινότητας στην οποία ζουν, ασχέτως εάν μένουν εκεί. Στεκόμαστε αλληλέγγυα με τις καταλήψεις που δέχονται την βίαιη καταστολή του κράτους και απαντάνε με αντιβία και συλλογικές αρνήσεις. Υπερασπιζόμαστε τις καταλήψεις με όποιο μέσο επιλέξουμε και με κάθε τρόπο που μπορούμε.

ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ, ΚΑΜΙΑ ΥΠΟΤΑΓΗ

ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΘΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΑ

ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΑΓΩΝΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ

10, 100, ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗΣ ΣΗΨΗΣ

Συνέλευση υπεράσπισης της Κατάληψης Ντουγρού

[:]

[:el]

Τρανς ημέρα αντί – μνήμης

Στις 20 Νοέμβρη είναι καθιερωμένη η διεθνής ημέρα τρανς μνήμης, αυτή η μέρα είναι αφιερωμένη στα δολοφονημένα τρανς και gender non-conforming («φυλοδιαφορετικά») άτομα, σε ολόκληρη την γη, κάθε χρόνο. Η έμφυλη βια αποτυπώνεται στα σώματα μας με τον πιο βίαιο τρόπο γιατί, ως τρανς και queer υποκείμενα, αποτελούμε την ουσιαστική αμφισβήτηση των έμφυλων προτύπων και της cis-έτερο-πατριαρχικής κανονικότητας.
Ενώ αναγνωρίζουμε την σημασία του πένθους, δεν επιλέγουμε να επικεντρωθούμε αυτή τη μέρα σε μια λίστα με ονόματα των δολοφονημένων. Αν κάποιες συνθήκες δολοφονούν άμεσα υπάρχουν άλλες τόσες και περισσότερες που κάνουν την ζωή αβιωτη. Όπως και σε κάθε άλλη κοινωνική μερίδα, συνεκτικός παράγοντας είναι η ταξική θέση των υποκειμένων. Βλέπουμε τρανς άτομα με προνόμια που δεν αντιμετωπίζουν ή αντιμετωπίζουν πολύ λιγότερα εμπόδια στην καθημερινή τους ζωή, στην πρόσβαση στις σχεδόν ανύπαρκτες(για όλη την κοινωνία) κρατικές υποδομές, στον βιοπορισμό, στην κοινωνική αλληλεπίδραση κ.λπ. Παράλληλα, το κράτος χτυπάει τις πλέον ευάλωτες από την τρανς κοινότητα, τις τρανς γυναίκες σεξ-εργατριες που είτε για να επιβιώσουν είτε από απλή επιλογή, επέλεξαν αυτή τη δουλειά. Αυτό το είδαμε χαρακτηριστικά στις «σκούπες» που έκανε η αστυνομία της Θεσσαλονίκης το 2013 σε τρανς σεξ-εργατριες.
Η αντιβία συχνά, αν όχι πάντα, είναι ο μόνος τρόπος για να «δικαιωθούν» τα δολοφονημένα αδέρφια μας, και έτσι προτάσσουμε αυτήν ως μέσο διοχέτευσης της οργής μας. Αναγνωρίζουμε κάθε αγώνα ενάντια στην καταπίεση και την εκμετάλλευση σαν κοινό πεδίο πάλης και έχουμε σαν εργαλείο μας την διαθεματικότητα, δηλαδή την προσέγγιση που αναγνωρίζει την διαπλοκή των εξουσιών και την συνάθροιση της καταπίεσης (π.χ οι μαύρες τρανς γυναίκες αποτελούν το μεγαλύτερο ποσοστό τρανς δολοφονιών).
Στην βια που δεχόμαστε καθημερινά και αμετάκλητα από κράτος, πατριαρχία και κάθε λογής εξουσιαστική δομή και συσχετισμό, επιλέγουμε να απαντάμε με αντιβία, να σταθούμε αλληλέγγυα το ένα στο άλλο και να χτίσουμε πρακτικές και σχέσεις αλληλοπροστασίας. Όλα αυτά απαιτούν συνέπεια, προσπάθεια και πολλά λάθη στο ενδιάμεσο. Όμως είναι προτιμότερα τα ατελή δίκτυα και οι εννίοτε τεταμένες σχέσεις, από τον ατομικισμό και την απομόνωση. Προσπαθούμε να χτίσουμε κάτι ανεπίτρεπτο από το υπάρχον, μέσα σε αυτό και παρά αυτού. Καλούμε όσα άτομα δεν επαναπάυονται στο «έτσι είναι τα πράγματα και τι να κάνουμε;» και όσα (έχουν καταλάβει ότι)δεν έχουν τίποτα άλλο να χάσουν, να έρθουν να οικοδομήσουμε μαζί, το σπίτι που θα μας χωράει όλα (και μέσα του όλα τα υπόλοιπα σπίτια).
ΟΥΤΕ ΤΡΑΝΣΦΟΒΙΑ, ΟΥΤΕ ΣΕΞΙΣΜΟΣ
SPRAY ΓΙΑ ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ ΚΑΙ ΤΡΑΝΣΦΕΜΙΝΙΣΜΟΣ.
ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΤΡΑΝΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΡΑΚΤΗ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΑΝΤΙΒΙΑ, ΑΛΛΗΛΟΠΡΟΣΤΑΣΙΑ.

Κατάληψη Ντουγρού

[:]

[:el]

Σήμερα Παρασκευή 18/11 πραγματοποιήσαμε παρέμβαση – μοίρασμα στον πυροσβεστικό σταθμό της Λάρισας σχετικά με την συμμετοχή πυροσβεστικού οχήματος και πληρώματος στην εκκένωση της Κατάληψης Ντουγρού την Δευτέρα 31/10. Αναρτήθηκε πανί έξω από τον σταθμό που βρίσκεται πάνω σε κεντρικό δρόμο της πόλης με μεγάλη κίνηση. Μοιράστηκε το παρακάτω κείμενο:

Σβήστε τις φωτιές στα δάση και όχι αυτές της κοινωνικής ανυπακοής

Στις 31 Οκτωβρίου 2022 τα ξημερώματα, ξεκίνησε η επιχείρηση εκκένωσης της κατάληψης Ντουγρού από αστυνομικές δυνάμεις τόσο της Λάρισας, όσο και από άλλες πόλεις της Θεσσαλίας. Αναμενόμενο ήταν το τετράγωνο της Τζαβέλα 52, να είχε περικυκλωθεί από κάθε είδους μπάτσο. Αυτό όμως που δεν περιμέναμε ήταν να συνδράμει και η Πυροσβεστική σε αυτήν την κατασταλτική επιχείρηση.
Ειδικά από τη στιγμή που συνάδελφοί σας , ενδεχομένως και εσείς, έχετε γίνει στόχος της αστυνομικής καταστολής. Τέτοιες μέρες πέρυσι τον Νοέμβρη του 2021 μπάτσοι διέλυαν τη συγκέντρωση των εποχιακών πυροσβεστών, πετώντας σας χημικά, χτυπώντας σας με την αύρα και με αποκορύφωμα τον τραυματισμό ενός εποχιακού συναδέλφου σας από κροτίδα κρότου λάμψης.
Μετά από όλα αυτά πόσο εύκολα περνάτε στην άλλη πλευρά; Όχι απλά να παρακολουθείτε την εκκένωση, αλλά να συμμετέχετε ενεργά είτε με τη χρήση αλυσοπρίονου για να παραβιάσετε την πόρτα, είτε με το να παραχωρείτε τις μάνικες στους μπάτσους προκείμενου να καταβρέξουν τους καταληψίες.
Δεν θεωρούσαμε την Πυροσβεστική Υπηρεσία ως άλλο ένα κατασταλτικό σώμα στη φαρέτρα του κράτους για αυτό και η επιλογή μας σε αυτό το κείμενο να σας αποκαλούμε ως υπηρεσία και όχι ως σώμα. Σε αυτήν την κατεύθυνση πολλά άτομα και ομάδες του ευρύτερου πολιτικού μας χώρου συνέδραμαν, ως εθελοντές δίπλα σας, στην κατάσβεση φωτιών στα δάση τα καλοκαίρια. Την ίδια ώρα που οι μπάτσοι έκαναν τους τροχονόμους ή έπαιρναν τα ποτιστήρια για τις κάμερες.
Ακόμη και το ίδιο το κράτος δεν σας θεωρεί ισάξιους με τους μπάτσους . Αυτό φαίνεται από τις μηδαμινές προσλήψεις που γίνονται στην Πυροσβεστική, από τον εξοπλισμό και τα οχήματα σας, ειδικά για τους εποχιακούς και τους πενταετείς που πολλές φορές αναγκάζονται να προμηθευτούν μόνοι τους τα απαραίτητα (μπότες, στολές, κτλ).
Η δικαιολογία “εντολές εκτελούσαμε” είναι πιο κενή και από του μπάτσου το κεφάλι. Έχετε κρίση και μπορείτε μέσα από τα συνδικαλιστικά σας όργανα να απαιτήσετε να μην λαμβάνετε μέρος σε κατασταλτικές επιχειρήσεις, όπως πχ σε πορείες, εκκενώσεις είτε κατειλημμένων χώρων, είτε σπιτιών από πλειστηριασμούς.
Από εδώ και πέρα, το πως θα σας αντιμετωπίζουμε είναι ξεκάθαρα στο δικό σας χέρι. Εμείς έχουμε κάνει την επιλογή να παλεύουμε και να προσπαθούμε για μια άλλη κοινωνία όπου δεν θα ισχύει το δίκιο του ισχυρού. Επιθυμούμε συλλογικά και από τα κάτω: Τη σύνδεση και την κυκλοφορία των αγώνων, την έμπρακτη αλληλεγγύη, την δημιουργία νέων δομών αυτοοργάνωσης και θα συνεχίζουμε να σχηματίζουμε τέτοια σημεία αλληλεπίδρασης. Σημεία για κοινούς αγώνες ντόπιων και μεταναστών, αγώνες ενάντια στην καταστροφή της φύσης, την έμφυλη καταπίεση, την επιβολή πατριαρχικών προτύπων, αγώνες ενάντια σε κάθε φυλακή και στην ίδια την κοινωνία-φυλακή.
Εσείς;
Συνέλευση υπεράσπισης της κατάληψης Ντουγρού

[:]

[:el]

Την Πέμπτη 17 Νοέμβρη, πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση-πορεία για την συμπλήρωση 49 χρόνων από την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Στην προσυγκέντρωση κρεμάστηκαν πανιά, μοιράστηκαν κείμενα, πετάχτηκαν τρικάκια και έγινε μικροφωνική. Η πορεία πραγματοποιήθηκε με έντονο παλμό στο κέντρο της Λάρισας και πλαισιώθηκε από 100+ ατομικότητες, ενώ (δύο) διμοιρίες ΜΑΤ ήταν παρατεταγμένες ξανά στο πλάι.

Απόσπασμα της πορείας:

https://m.youtube.com/watch?v=Po5BsuKII9o&feature=share

Ακολουθεί το κείμενο:

ΦΤΩΧΕΙΑ ΕΞΘΛΙΩΣΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΒΙΑ,ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΜΑΣ ΤΑ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΑ

Πριν από 49 χρόνια στις 17 Νοεμβρίου του 1973 ξεκίνησε μια εξέγερση απο φοιτητ(ρι)ες με επαναστατικές και ριζοσπαστικές ιδέες, προκειμένου να δηλώσουν την αντίθεση τους προς το δικτατορικό καθεστώς κατέλαβαν τον χώρο του Πολυτεχνείου, προσελκύοντας με αυτόν τον τρόπο και άλλες μερίδες του πληθυσμού που συνενώθηκαν μαζί τους, όπως εργάτ(ρι)ες,μαθητ(ρι)ες και μερίδες της κοινωνίας που πλαισίωσαν την προσπάθεια, δείχνοντας από μεριάς τους την αντίθεση τους προς το καθεστώς. Η εξέγερση αυτή κλιμακώθηκε με επιθέσεις σε κρατικά κτίρια, διαδηλώσεις και συγκρούσεις με μπάτσους και παρακρατικούς, όχι μόνο στην Αθήνα αλλά και σε πόλεις όπως η Θεσσαλονίκη και η Πάτρα. Το τέλος της εξέγερσης ήρθε με την επέμβαση του στρατού, όπου τα τανκ έριξαν την κεντρική πύλη, με αστυνομικές δυνάμεις και με ελεύθερους σκοπευτές που πυροβολούσαν από γειτονικές ταράτσες. Η εξέγερση αυτή από μεριάς της, κατάφερε να βάλει φρένο στην φιλελευθεροποίηση της χούντας και αποτέλεσε έναν από τους βασικούς παράγοντες της πτώσης του δικτατορικού καθεστώτος.

Από την δική μας οπτική, δεν αποτελεί καμία έκπληξη η έλευση του δικτατορικού καθεστώτος καθώς, κάθε φορά που το κράτος αμφισβητείται, προκειμένου να εδραιώσει την εξουσία του έναντι των κάτω, ασκεί βια για να υπεραμυνθεί των αστικών αξιών του. Έτσι, το κράτος από μεριάς του, σε θέση άμυνας, γεννά τον φασισμό σπέρνοντας το μίσος και τον θάνατο, πάντα προς όφελος φυσικά του κεφαλαίου. Οι παρακρατικοί και τα φασιστοειδή, οι οποίοι αποτελούν τον βασικό πυλώνα του κράτους από τον εμφύλιο και την χούντα μέχρι το σήμερα έχουν ειδική μεταχείριση από το καθεστώς το οποίο τους ξεπλένει, με κρατικές θέσεις όπως αυτές της αστυνομίας, του στρατού, των μυστικών υπηρεσιών στρέφοντας τους ενάντια σε οτιδήποτε αγωνιζόμενο. Με το πέρασμα των χρόνων και την έλευση της φιλελευθεροποίησης η εξέγερση του Πολυτεχνείου καπηλεύτηκε απο το νεοσύστατο κράτος και τα αστικά κόμματα με σκοπό να τα ξεπλύνει τα φασιστικά χαρακτηριστικά τους αλλά και αποτελεί ένα βολικό μαξιλαράκι για να μπορούν να δικαιολογήσουν την νομιμοφροσύνη τους και δημοκρατικότητα τους.

Η λεγόμενη δημοκρατία του σήμερα παρά την αποποίηση της δικτατορικής περιόδου συνεχίζει τις ‘παλιές καλές¨ πρακτικές, έχοντας μπροστά, δυο στόχους να υλοποιήσει. Αυτοί είναι απο την μια η πλήρης ιδιωτικοποίηση των πάντων, από την οικονομία μέχρι τις δημόσιες δομές και από την άλλη, την συγκεντροποίηση της εξουσίας στον πυρήνα μιας γραφειοκρατικής ελίτ. Η πανδημία αποτέλεσε βούτυρο στο ψωμί του κράτους καθώς του έδωσε την δυνατότητα να υλοποιήσει τα σχέδια του περνώντας αντιεργατικά μέτρα, υποβαθμίζοντας την παιδεία με το νομοσχέδιο Κεραμέως, καταργώντας το άσυλο στις σχολές, στέλνοντας μπάτσους στα πανεπιστήμια(και πειθαρχικό συμβούλιο κ.λπ), εξευτελίζοντας, υποβαθμίζοντας και ιδιωτικοποιώντας την δημόσια υγεία. Με το πέρασμα της πανδημίας και την επιστροφή στην ΄΄κανονικότητα΄΄ η καταστολή και η επιτήρηση εντατικοποιήθηκε περαιτέρω και στους αγωνιζόμενους αλλά και στους ίδιους τους εξουσιαστες μεταξύ τους, ανάμεσα στα αστικά κόμματα και φτάνοντας σε βαθμό να παρακολουθούνται οι ίδιοι οι πολιτικοί αντίπαλοι αλλά και σύμμαχοι , δημοσιογράφοι και λοιπά κομμάτια της τοπικής ελίτ. Μέσα σε αυτό το κλίμα των παρακολουθήσεων συνεχίζει να εργαλοιποιείται η ομαλή λειτουργία των ΜΜΕ σε μέγιστο βαθμό υπέρ του κράτους.

Παράλληλα σε όλα αυτά, αποκαλύφθηκε πρόσφατα ένα κύκλωμα παιδοβιαστών και σωματεμπόρων όπου το κράτος και τα ΜΜΕ εξάντλησαν κάθε μέσο ώστε να συγκαλύψουν τις συγκεκριμένες υποθέσεις και να ρίξουν αλλού την ευθύνη, στην προσπάθεια να προστατέψουν τα μεγάλα κεφάλια τα οποία όπως φάνηκε είχαν άμεση σχέση με τωρινούς κρατικούς παράγοντες από πολιτικά στελέχη μέχρι την εκκλησία. Οι γυναικοκτονίες οι οποίες είναι ένα χρόνιο φαινόμενο προκαλούμενο από την πατριαρχία, το οποίο πλέον σε αντίθεση με τα παλιότερα χρόνια προβάλλεται και από τα ΜΜΕ, όμως χρησιμοποιείται προπαγανδιστικά, λειτουργώντας ως βαλβιδα αποσυμπίεσης της κοινωνικής οργής για χάρη του κράτους, αποσπώντας την προσοχή, από το γεγονός πως όσο υπάρχει κράτος και πατριαρχία θα υπάρχει και έμφυλη βια. Με το ξέσπασα του πολέμου, βιώνουμε μια ΄΄ενεργειακή κρίση΄΄ όπου οι τιμές σε βασικά αγαθά (στέγαση,ρεύμα,νερό,σίτιση) αυξάνονται ραγδαία, ενώ οι μισθοί μένουν στάσιμοι. Ταυτόχρονα, το κράτος παραχωρεί υπέρογκα ποσά στην αστυνομία και στον στρατό. Ακόμη, στέλνει στρατιωτικό εξοπλισμό στην Ουκρανία δείχνοντας την υποτέλεια της εξωτερικής του πολιτικής στο ΝΑΤΟ. Αυξάνει την στρατιωτικοποίηση εντός των δικών του συνόρων και πραγματοποιεί βίαιες επαναπροωθήσεις, σκοτώνοντας μετανάστ(ρι)ες στα σύνορα.

Μέσα σε όλη αυτή τη συνθήκη, εμείς αναγνωρίζουμε ως συνεκτικό παράγοντα της υποτίμησης και κατακρεούργησης των ζωών μας, το κράτος είτε αυτό ονομάζεται δικτατορία είτε αστική δημοκρατία. Βλέπουμε ως μονόδρομο τον αγώνα ενάντια στο κράτος και κάθε εξουσία και ως μόνη λύση την αυτοοργάνωση, την αλληλεγγύη και τις αντι-ιεραρχικά δομημένες κοινότητες. Ο πόλεμος του κράτους εναντίον μας, δεν μας πτοει ούτε μας αποτρέπει να συνεχίσουμε την δράση, με απώτερο σκοπό την διεκδίκηση της ζωης και όχι της επιβίωσης. Απέναντι στην καθημερινή βια που ασκείται από τους πάνω προς τα εμάς, θα ανταπαντάμε με κάθε μέσο και κάθε δυνατό τρόπο.

ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΜΟ.

ΟΙ ΙΔΕΕΣ ΔΕΝ ΕΚΚΕΝΩΝΟΝΤΑΙ.

Κατάληψη Ντουγρού

[:]