Θ. Χατζηαγγέλου|Μην βουρκώνεις, τα δάκρυά σου σ’ εμποδίζουν να δεις τον ήλιο

Επιστολή του αιχμάλωτου μέλους της Οργάνωσης Αναρχική Δράση Θάνου Χατζηαγγέλου προς την συντρόφισσα της RAF Daniela Klette που αιχμαλωτίστηκε, έπειτα από 30 χρόνια παράνομης ελευθερίας, κατά τις αντι-Τρομοκρατικές επιχειρήσεις των τελευταίων ημερών στην Γερμανία.

Όταν ανοίγεις τα μάτια σου στο κελί και μαθαίνεις πως, έπειτα από 30 χρόνια άκαμπτης ζωής γεμάτης υπερβάσεις, μία συντρόφισσά σου βρίσκεται πλέον καθηλωμένη στην πολεμική αιχμαλωσία, νιώθεις πως κλέβουν και τις δικές σου ανάσες. Μία συντρόφισσα, που τίμησε με περηφάνια κάθε της βήμα στα μονοπάτια της παράνομης ελευθερίας, σήμερα πληθαίνει με το ήθος και την αξιοπρέπειά της την κοινότητα των πολιτικών αιχμαλώτων στα δυτικά ιμπεριαλιστικά κέντρα.

Σύντροφισσα Daniela,

Για 30 χρόνια ο γερμανικός ιμπεριαλισμός, όταν αντικρίζει το είδωλό του στη βιτρίνα των συμφερόντων του, μετράει ακόμα τις πληγές που άφησε πίσω της η ένοπλη επαναστατική εμπειρία της Φράξιας Κόκκινος Στρατός-RAF. Κρύβει την αδυναμία του πίσω από έναν πόλεμο αβεβαιότητας, γεμάτο δολοφονίες, βασανισμούς και φυλακίσεις επαναστατών για δεκαετίες. Εικόνες μίσους και μονιμοποίησης της έκτακτης ανάγκης από ένα καθεστώς που δεν μπορεί να εγγυηθεί στους μισθοφόρους του τη σταθερότητά του, μπροστά στην άγραφη ηθική της πανανθρώπινης αντίστασης.

30 χρόνια δεν είναι αρκετά για να ξεχάσουμε ποιοι πραγματικά είμαστε. Μικρές ιστορίες μιας ενιαίας αφήγησης από καθαρά στόματα, που μιλούν την ίδια γλώσσα. Υπέροχοι άνθρωποι που έχουν μπλεγμένο στα χέρια τους το νήμα της αντίστασης, ένα νήμα δίχως τέλος που έχει την αφετηρία του σε κάθε ιστορικό σημείο έκφρασης της επαναστατημένης αξιοπρέπειας. Είμαστε τα χίλια στιγμιότυπα του ταξικού πολέμου, της αντάρτικης δήλωσης, της απελευθέρωσης. Είμαστε τα χίλια πρόσωπα της περήφανης ζωής μέσα στον αγώνα για Ανατροπή και Επανάσταση.

30 χρόνια δεν είναι αρκετά για να ξεχάσουμε πως το επαναστατικό πέρασμα είναι γεμάτο αίμα και σίδερο. Πως οι κηλίδες από το αίμα των νεκρών ανταρτών στις ενέδρες της ιμπεριαλιστικής τρομοκρατίας, όπως της συντρόφισσας Petra Schelm, των δολοφονημένων αιχμαλώτων στο Stammheim δεν στεγνώνουν. Λεκιάζουν το χρόνο ανεξίτηλα, φανερώνοντας στον ορίζοντα της σταθερότητας, τη διαρκώς επαπειλούμενη ρήξη. 30 χρόνια δεν είναι αρκετά για να αφοπλίσουμε τις καρδιές μας. Τούτες τις καρδιές που οι χτύποι τους θυμίζουν αντίστροφη μέτρηση.

Η αιχμαλωσία είναι σίγουρα ένα προϊόν ήττας. Μια ήττα που βιώνουμε καθημερινά στην αποστέρηση της δυνατότητας να ζούμε τις ζωές μας με ένταση και δημιουργική αντίσταση. Τίποτα όμως δεν στέκει ικανό να μειώσει την ιστορία μας, τους αγώνες μας, τα λόγια μας που πρόδιδαν τις σκέψεις και προεικόνιζαν τις πράξεις μας. Η αδούλωτη περηφάνια μας είναι ο φόρος τιμής στους συντρόφους που συμβίωσαν και συμβιώνουν την τυραννία της πολιτικής αιχμαλωσίας στα κάτεργα των ιμπεριαλιστικών κέντρων, στους αχαρτογράφητους αδερφούς και αδερφές του κοινού μας αγώνα, μα πάνω απ’ όλα σε εκείνους τους υπέροχους ανθρώπους που με το χαμό τους βάδισαν χίλια βήματα μπροστά για να μας ανοίγουν το δρόμο.

Ξεχωριστές σελίδες ενός κοινού βιβλίου που γράφει τη λέξη Επανάσταση στη ράχη του, είναι οι ζωές μας σύντροφισσα. Και όμως το τέλος δεν γράφτηκε ακόμα.

Θάνος Χατζηαγγέλου, αιχμάλωτο μέλος της Οργάνωσης Αναρχική Δράση
Γ’ Πτέρυγα, Φυλακές Λάρισας
15/3/2024

Θ.Χατζηαγγέλου|Λάμπρος Φούντας παρών

Πολιτική τοποθέτηση του αιχμάλωτου μέλους της Οργάνωσης Αναρχική Δράση Θάνου Χατζηαγγέλου για τα 14 χρόνια από τη δολοφονία του αντάρτη πόλης, μέλος του Επαναστατικού Αγώνα, Λάμπρου Φούντα. 

Σε τούτο τον τόπο, που μόνο το αίμα μας μαρτυρά την ανάγκη για δικαιοσύνη, η επαναστατική μνήμη δεν είναι ένα πισωγύρισμα στο χρόνο. Δεν είναι μια αφήγηση ή μια σκέψη για το χθες. Δεν είναι όμορφες εκφράσεις και πορφυρά λόγια. Η επαναστατική μνήμη είναι ένα σώμα γεμάτο πληγές και κάθε πληγή μαρτυρά μια ιστορία. Μια ιστορία που μέσα από ακανόνιστες σκέψεις και λόγια αληθινά, κοφτερά και φλογισμένα, πήγε την ανθρωπότητα ένα βήμα πιο μπροστά. Κάθε μας βήμα και μια πληγή παραπάνω, κάθε πληγή και τα βήματα πληθαίνουν.

Από το 2010, οι Μάρτηδες σταμάτησαν να κουβαλάνε την άνοιξη. Μόνο το μούδιασμά μας μένει, όταν με μάτια βουρκωμένα, πασχίζουμε να κρατήσουμε το κεφάλι ψηλά στον ουρανό από χρέος και ανάγκη να τηρήσουμε όσα υποσχεθήκαμε εκείνο το ξημέρωμα. 14 χρόνια μετά, δεν έχει περάσει ούτε μέρα που να μην πούμε πως ο Λάμπρος Φούντας είναι ένας από μας. Δεν πέρασε μέρα που να μη μιλήσουμε με την ίδια άκαμπτη περηφάνια για την προσωπικότητά του, για τις πολιτικές του επιλογές, για τον τρόπο που υπερασπίστηκε τη ζωή μέχρι το τέλος, κοιτώντας το θάνατο κατάματα.

Όποιος μοιράστηκε στιγμές στο πλευρό του, μαρτυρά πόσο αγεφύρωτο είναι το κενό που έχει αφήσει ο χαμός του. Και αν χιλιάδες λέξεις μιλούν για το ποιος είναι πραγματικά ο Λάμπρος, όλες πέφτουν καταγής και σπάνε σαν τα ποτήρια. Ο Λάμπρος Φούντας είναι επαναστάτης. Δολοφονήθηκε από τους ένστολους λακέδες, Χάσκη Ανδρέα και Κουμαράκη Θεόδωρο, για την αντάρτική του στράτευση στις γραμμές του Επαναστατικού Αγώνα. Έζησε σαν αντάρτης και πέθανε ως τέτοιος, προετοιμάζοντας μια ένοπλη ενέργεια για τις ανάγκες της Ανατροπής και της Επανάστασης. Αυτός είναι ο σύντροφος Λάμπρος Φούντας, ένα κατακόκκινο ρόδο, τα αγκάθια του οποίου ματώνουν όποιον προσπαθεί να το ξεριζώσει. Όποιον με τα λόγια του, με τις πράξεις ή τη μη πράξη του, προσπαθεί να αλλοιώσει, να συκοφαντήσει και να ξαναγράφει την ιστορία αυτού του τόπου.
Όταν ένας πραγματικός σύντροφος πεθαίνει, πεθαίνει και κάτι μέσα μας. Και έπειτα έρχεται ένας άλλος θάνατος, πιο επώδυνος, όταν η κυριαρχία προσπαθεί να δολοφονήσει την πολιτική μας ταυτότητα, τη μνήμη μας. Σε αυτόν τον πόλεμο, ο καθένας και η καθεμία πρέπει να κοιτάξει βαθιά μέσα του και να συνειδητοποιήσει τι πραγματικά είναι ο Λάμπρος και όσοι βρίσκονται στην ίδια μεριά αυτής της ιστορίας. Και αν μέσα σε αυτή την αναζήτηση, που κρατάει μια ζωή, συναντήσει κάποια κομμάτια που μιλούν την ίδια γλώσσα, τη γλώσσα της φωτιάς, της Επανάστασης, τη γλώσσα που μιλούσε και ο Λάμπρος, τότε δε μένει παρά να κάνει και αυτός ακόμα ένα βήμα. Έτσι τα βήματα πληθαίνουν.

“Τα υγρά μάτια προδίδουν τα κρατημένα δάκρυα. Κανένα σύνθημα. Ακούγεται ο ήχος από τα βήματα, σαν να προειδοποιεί πόσο βαριές είναι οι γεμάτες μίσος σκέψεις. Για τους νεκρούς συντρόφους τα δάκρυα δεν είναι αρκετά. Θα πληρώσετε για όλα, θα πληρώσετε ακριβά”.

Λάμπρος Φούντας παρών σε κάθε επαναστατημένη ανάσα που πνέει ελευθερία.

Θάνος Χατζηαγγέλου, αιχμάλωτο μέλος της Οργάνωσης Αναρχική Δράση
Γ’ Πτέρυγα, Φυλακές Λάρισας
10//3/2024

Θ.Χατζηαγγέλου|Η Λωρίδα της Γάζας κραυγάζει για απελευθέρωση μπροστά στα μάτια σας

Πολιτική τοποθέτηση του αιχμάλωτου μέλους της Οργάνωσης Αναρχική Δράση Θάνου Χατζηαγγέλου για τη μονιμοποίηση της σφαγής των Παλαιστινίων από τις δυνάμεις του σιωνισμού και του ιμπεριαλισμού.
 
 

Πόση ντροπή και περισσή δειλία κουβαλάει το προνόμιο του καθενός να γυρίζει την πλάτη στην οδύνη του θανάτου; Σήμερα που η σφαγή των Παλαιστινίων δεν αποτελεί κάτι παραπάνω από ένα τυπικό ζήτημα αναφοράς στην ημερίσια μιντιακή διάταξη της δυτικής προπαγάνδας, τα δάκρυα της ένοπλης ειρήνης στα δυτικά κέντρα στέρεψαν. Αυτό είναι το μεγαλείο του δυτικού ανθρωπισμού: λευκά φέρετρα που ξεχρεώνουν το αντιτρομοκρατικό αφήγημα.

5,5 μήνες μετά την έναρξη της “παραδειγματικής” τιμωρίας του Παλαιστινιακού δικαίου από τις δυνάμεις του σιωνισμού και του ιμπεριαλισμού, το θέαμα εγκατέλειψε πίσω του την ουσία της φρίκης του πολέμου. Εκατοντάδες στρατιωτικές επιχειρήσεις σφαγιάζουν τους Παλαιστίνιους ως εν δυνάμει συγκαλυμμένους αντάρτες της Χαμάς σε νοσοκομεία, εκκλησίες, παιδικές χαρές κτλ. Οι ανθρωπιστικές αποστολές αποτελούν ενέδρες του ισραηλινού στρατού που βομβαρδίζει αμάχους και διασώστες. Ο παρατεταμένος αποκλεισμός των Παλαιστίνιων από τροφή, νερό και άλλα βασικά αγαθά, οδηγεί εκατοντάδες σκελετωμένα βρέφη στη δολοφονία από υποσιτισμό, την ίδια στιγμή που ακόμα και οι μητέρες τους αδυνατούν να τα θηλάσουν.

Αυτό είναι ανθρωπιά σήμερα. Να μιλάς ακόμα για το αιματοβαμμένο δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα, συνάπτοντας συμφωνίες, στέλνοντας στρατεύματα και νομιμοποιώντας τη γενοκτονία που πραγματοποιεί σε βάρος του Παλαιστινιακού λαού. Να αλλάζεις κανάλι, επειδή σου πέφτει βαριά η εικόνα των μανάδων που αισθάνονται ανακούφιση για το γρήγορο (και όχι αργό και βασανιστικό) θάνατο των βρεφών τους. Γιατί δεν έχουν ούτε τη δυνατότητα ή μάλλον το προνόμιο να πενθήσουν. Να αλλάζεις κανάλι για να απαλλαχθείς από την ευθύνη της σιωπής σου. Να αναμασάς το εύκολο αφήγημα της τρομοκρατίας, των ίσων αποστάσεων, της καταδίκης της βίας, που εξισώνει τη φασιστική βία με το ένστικτο της αντίστασης.

“Για να ζήσουν δύο εν ειρήνη, πρέπει να το θέλουν αμφότεροι. Αν ένας από τους δύο είναι ισχυρογνώμων και θέλει με τη βία να επιβάλλει στον άλλο να δουλεύει για λογαριασμό του και να τον υπηρετεί, αυτός ο άλλος, αν θέλει να διατηρήσει την ανθρώπινη αξιοπρέπειά του και να μην περιπέσει στην πλεόν ταπεινή δουλεία, παρόλη την αγάπη του για την ειρήνη και την ομόνοια, είναι υποχρεωμένος ν’ αντισταθεί στη δύναμη μ’ όλα τα πρόσφορα μέσα”.

Errico Malatesta

Άκου λοιπόν φιλήσυχε ανθρωπάκο. Οι λαοί αντιστέκονται ένοπλα στη θηριωδία και τον αφανισμό, γιατί η ίδια η κυριαρχία φρόντισε μέσα από την πάνοπλα οργανωμένη υπεράσπιση των συμφερόντων της, να μην τους αφήσει άλλη επιλογή. Το έγκλημα αρχίζει εκεί όπου τελειώνει η αναγκαιότητα. Τα αφεντικά σου, φιλήσυχε ανθρωπάκο, είναι αυτά που σήμερα σφαγιάζουν χιλιάδες Παλαιστίνιους στη Λωρίδα της Γάζας για τα συμφέροντα του Ισραήλ και της δυτικής ιμπεριαλιστικής επικυριαρχίας. Είναι αυτά που συμβάλλουν στο βίαιο εκτοπισμό των πληθυσμών της Μέσης Ανατολής προς τα δυτικά κέντρα, εκεί όπου το μίσος της φυλετικής σου καθαρότητας θα τους υποδεχτεί με ρατσιστικά πογκρόμ, δολοφονίες στα σύνορα και εγκλεισμό στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Και εσύ τι κάνεις; Αδιαφορείς, συναινείς, συγκαλύπτεις, ψηφίζεις. Έπειτα εξοργίζεσαι καταγγελτικά που το μίσος που θρέφεις μέσα στην καρδιά των λαών που σφαγιάζονται άκριτα, γενικεύεται προς το σύνολο του δυτικού πολιτισμού. Σαπίζεις, φιλήσυχε ανθρωπάκο, μέσα σε έναν κόσμο γενικευμένης σήψης και απάθειας.

Ο πόλεμος, κατά τον Clausewitz, δεν είναι παρά η άσκηση πολιτικής με άλλα μέσα. Στα δυτικά κέντρα αυτή η πολιτική εκφράζεται μέσα από την ένοπλη ειρήνη. Στη Λωρίδα της Γάζας ασκείται με τη σφαγή χιλιάδων αμάχων από τις Ισραηλινές στρατιωτικές δυνάμεις συνεπικουρούμενες από το ΝΑΤΟ. Το προνόμιο της Δημοκρατίας είναι το δικαίωμα στην τεμπελιά. Μπορείς να καταδικάζεις την αντίσταση, να εξισώνεις το αίμα των αμάχων με αυτό των λακέδων του σιωνισμού. Μπορείς να απαξιώνεις τον απελευθερωτικό αγώνα των λαών, να αδιαφορείς και να γυρνάς την πλάτη στην πραγματικότητα. Μπορείς ακόμα και να θλίβεσαι όταν αντικρύζεις τη φρίκη και την αθλιότητα του πολέμου στις ειδήσεις και τα social media, ακόμα και αν η υποκριτική σου θλίψη κρατάει λιγότερο και από την απαθή σου ανάσα. Και όλα αυτά τα μπορείς γιατί η υποταγή και η παραίτησή σου στις υπηρεσίες της ένοπλης ειρήνης, σου χάρισαν το προτέρημα του θεατή στις ζωές των άλλων. Μπορείς όμως και να πράξεις, να αναλάβεις πρωτοβουλίες, να θυμώσεις πραγματικά, να υπερασπιστείς το δικαίωμα στη ζωή. Η αντίσταση είναι καθήκον και δείγμα πολιτικής, κοινωνικής και ηθικής υγείας.

Εσείς που σήμερα συκοφαντείτε και απαξιώνετε το ένοπλο ένστικτο της λαϊκής αυτοδιάθεσης, κοιτάξτε κατάματα αυτά τα παιδιά που δολοφονούνται για τα συμφέροντά σας και κοιμηθείτε ήσυχοι. Αυτή είναι η τιμωρία σας. Η παρακμή του πολιτισμένου μεσαίωνα είναι κοινωνικό σύμπτωμα ασθένειας, όχι προτέρημα.

Η Παλαιστινιακή αντίσταση είναι ζήτημα πανανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Θάνος Χατζηαγγέλου, αιχμάλωτο μέλος της Οργάνωσης Αναρχική Δράση

Γ’ Πτέρυγα, Φυλακές Λάρισας

8/3/2024

 

 
 

Θ. Χατζηαγγέλου|Χαιρετισμός στην εκδήλωση των συντρόφων του Λαϊκού Μετώπου

 
 
 
Μια πολιτική συνεισφορά του αιχμάλωτου μέλους της Οργάνωσης Αναρχική Δράση Θάνου Χατζηαγγέλου στην εκδήλωση του Λαϊκού Μετώπου, για τις εκ νέου διώξεις των 11 Τούρκων επαναστατών. 
 
 
 
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
 

Αυτό το μήνυμα ταξιδεύει μέσα απο τα τείχη της αιχμαλωσίας για να ζεστάνει κάθε αλύγιστη καρδιά που επιμένει στο δίκιο της αντίστασης. Πριν απ΄όλα δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ σε τέσσερις υπέροχους ανθρώπους, που μοιάζει επιφανειακά σαν να λείπουν, όμως με το παράδειγμά τους φρόντισαν να στέκουν παντοτινά ανάμεσα μας, απλώνοντας το χέρι στον καθέναν ξεχωριστά για το συλλογικό πέρασμα προς την Επανάσταση. Δεν υπάρχουν λόγια για να αποτυπώσουν τον πολιτικό πλούτο της ανθρωπιάς των συντρόφων Harika Kizilkaya, Burak Agarmis, Erdogan Cakir, Ozkan Guzel που έπεσαν μαχόμενοι στις 30 Οκτώβρη στα ελληνοτουρκικά σύνορα. Μόνο οι πράξεις μας και η ευθύνη που τις διέπει, θα δικαιώσουν το ανυπολόγιστο κόστος του χαμού τεσσάρων επαναστατών που αγωνίστηκαν μέχρι τέλους, με το πιστόλι στο χέρι. Όπως στη ζωή, έτσι και στο θάνατο, φρόντισαν οι ίδιοι να μας συντροφεύουν με το ζεστό τους χαμόγελο και το ακλόνητο βλέμμα προς την ανατροπή. Οι σύντροφοι Harika Kizilkaya, Burak Agarmis, Erdogan Cakir, Ozkan Guzel δεν θα ξεχαστούν γιατί είναι το έτερος εγώ του καθενός μας, στον κοινό βηματισμό προς τη συνολική απελευθέρωση και την Επανάσταση.

Σήμερα, το ελληνικό αστικό δίκαιο εξαργυρώνει τις υπηρεσίες του προς την Τουρκική ιμπεριαλιστική δικτατορία, στήνοντας εκ νέου στο απόσπασμα τους μαχόμενους συντρόφους του Λαϊκού Μετώπου. Όσοι δεν δολοφονήθηκαν από τα συμβόλαια θανάτου του τουρκικού φασισμού, πρέπει να αιχμαλωτιστούν εκ νέου στα κολαστήρια της ελληνικής δημοκρατίας. Τα διπλωματικά διαπιστευτήρια της κυβέρνησης Μητσοτάκη προς τον φασίστα Ερντογάν, θεσμοθετούνται από τα σπλάχνα του ιμπεριαλιστικού σώματος, για να υπηρετήσουν το δίκιο που σφαγιάζει λαούς και αφήνει πίσω του καμένη γη και ανθρώπινη τέφρα.

Η πραγματική Δικαιοσύνη, που υπηρετεί την αρετή της πανανθρώπινης ισότητας και της αβίαστης απελευθέρωσης δεν κατοικεί στους ναούς της αστικής νομιμότητας και τα έδρανα του φασισμού. Η πραγματική Δικαιοσύνη είναι η διαρκής αναμέτρηση της Ανθρωπιάς με τη βρωμιά των εγκλημάτων των αξιωματούχων της Τυραννίας. Δίκαιη δίκη ήταν αυτή του αμερικανού αξιωματούχου Dan Mitrione που ανακρίθηκε και καταδικάστηκε απο τα ένοπλα συμβούλια των Τουπαμάρος για τη συμμετοχή του στα επιμορφωτικά σεμινάρια βασανιστηρίων της τοπικής αστυνομίας στην Ουρουγουάη. Δίκαιη δίκη ήταν η ανάκριση του Ιταλού διευθυντή της Sit-Siemens, Idalgo Macchiarini, για το ρόλο του στην ταξική αναδιάρθρωση και τις συνθήκες εκμετάλλευσης του ιταλικού προλεταριάτου, δίκη που πραγματοποιήθηκε, όπως τόσες ακόμα, στη φυλακή του λαού από τους ένοπλους πυρήνες των Ερυθρών Ταξιαρχιών. Αυτό που η δική μας ιστορία ονομάζει δίκαιη δίκη, είναι το σύνολο των στιγμών που οι δυνάστες της εξαθλίωσης και του προλεταριακού θανάτου, βρέθηκαν προ των ευθυνών τους απέναντι σε ένα κλείστρο που αντηχούσε μέσα απο κρότους, τις οργισμένες κραυγές όσων κακοποιήθηκαν, βασανίστηκαν και δολοφονήθηκαν για τα συμφέροντα της έννομης αστικής τάξης και των λακέδων της. Κρότους εκκωφαντικούς που βάζαν τέλος στη σιωπή της υποταγής και την ανεκτικότητα, θέτοντας τη μάχη σε πρώτο πρόσωπο. Εκεί μιλούσε η ίδια η ιστορία. Εκεί μιλούσε η Επανάσταση.

Σήμερα, βιώνοντας καιρούς απιστίας και οπισθοχώρησης, η αντίσταση στον φασισμό και τον ιμπεριαλισμό είναι καθήκον. Είναι ένστικτο ζωής, πολιτικής και ηθικής ζωντάνιας. Η αντιμπεριαλιστική πάλη που εκφράζεται μέσα απο τις γραμμές των μαχόμενων συντρόφων του Λαϊκού Μετώπου είναι πανανθρώπινη υπόθεση. Οικοδομείται με επαναστατικές πράξεις και αλληλέγγυες σχέσεις, τσακίζοντας τα άνευρα λόγια των συνθηκολόγων και των υποταγμένων. Ούτε οι σφαίρες τους, ούτε οι φυλακές τους θα μας χωρίσουν. Στον δρόμο για την Επανάσταση, θα προχωράμε μαζί και αυτό δεν μπορεί να μας το πάρει κανένας.

Δεν υπάρχει προοπτική δίχως αλληλεγγύη

Δεν υπάρχει Δικαιοσύνη δίχως Επανάσταση

Η κοινή μας Ιστορία, συνεχίζεται…

Θάνος Χατζηαγγέλου, αιχμάλωτο μέλος της Οργάνωσης Αναρχική Δράση

Γ’ Πτέρυγα, Φυλακές Λάρισας

1/2/2024

 

Θ.Χατζηαγγέλου|Η Παλαιστινιακή Αντίσταση ως σημείο αναφοράς για την κήρυξη του εμφύλιου αντιιμπεριαλιστικού πολέμου

 
Μήνυμα του αιχμάλωτου μέλους της Οργάνωσης Αναρχική Δράση Θ. Χατζηαγγέλου για την στρατηγική εκτροπή της Παλαιστινιακής Αντίστασης στην καρδιά των ιμπεριαλιστικών κέντρων. 
 
 

Η Παλαιστινιακή Αντίσταση ως σημείο αναφοράς για την κήρυξη του εμφύλιου αντιιμπεριαλιστικού πολέμου στις δυτικές μητροπόλεις 

“Ένα σήμερα θυσία στο αύριο

οι αριθμοί ρουφάνε το αίμα τους

καλημέρα θα μου πείς πάλι Σάββατο

τυλιγμένος σε σάβανο.”

Η σιωνιστική θηριωδία των ισραηλινών δυνάμεων κατοχής και των δυτικών συμμάχων γενικεύεται μέρα με τη μέρα. Επικαλούμενοι το προκλητικό αφήγημα των κανόνων του πολέμου, βαφτίζουν βάσεις και επιχειρησιακά κέντρα της Χαμάς ολόκληρους καταυλισμούς μεταναστών, νοσοκομεία, εκκλησίες, παιδικές χαρές και ολόκληρα αστικά κέντρα, για να νομιμοποιήσουν επικοινωνιακά την παραδειγματική σφαγή της Παλαιστινιακής Αντίστασης. Τα εγκλήματα πολέμου του Ισραήλ, υπογράφει επίσημα η Βορειοατλαντική Συμμαχία, με τη διμερή στήριξη σε στρατιωτικό επίπεδο καθώς και τη νομιμοποίηση των ισραηλινών επεμβάσεων από τη δυτική μιντιακή προπαγάνδα. Το δυτικό αφήγημα αποκόβει την έμπρακτη λαϊκή αντίσταση δεκάδων Παλαιστινιακών οργανώσεων από το δικαίωμα της Παλαιστίνης στην αυτοκυριαρχία και την ανεξαρτησία, θέλοντας να εγκληματοποιήσει και να πνίξει στο αίμα οποιαδήποτε απόπειρα απελευθέρωσης που ορίζεται από τη λαϊκή βάση, κινούμενη έξω και ενάντια στα ιμπεριαλιστικά δυτικά κέντρα.

Μαχόμενες συντρόφισσες και σύντροφοι,

Από τα ξημερώματα του Σαββάτου 7 Οκτώβρη και την πραγμάτωση της επιχείρησης “Καταιγίδα του Al Aqsa” στις ισραηλινές στρατιωτικές βάσεις έξω από την Λωρίδα της Γάζας, είμαστε μάρτυρες μιας ιστορικής τομής. Η ένοπλη λαϊκή αντίσταση δεκαετιών από τους Παλαιστίνιους μαχητές αγγίζει τα όρια μιας επαπειλούμενης νίκης του δίκιου της απελευθέρωσης και της αυτοδιάθεσης. Μιας νίκης του ένοπλου αγώνα ενάντια στο σιωνισμό και τον ιμπεριαλισμό. Είναι δική μας ευθύνη, καθήκον, μα πάνω απ’ όλα πολιτική επιλογή αν σε αυτά τα γεγονότα θα είμαστε θεατές ή θα συμβάλλουμε καθοριστικά ως πραγματικό και υπαρκτό μέρος του διεθνιστικού μετώπου υπεράσπισης του απανταχού απελευθερωτικού αγώνα.

Αυτή η χρονική συγκυρία μπορεί και πρέπει να γίνει το σύγχρονο σημείο αναφοράς για τη μαχητική οικοδόμηση του διεθνούς αντιιμπεριαλιστικού μετώπου, που θα συγκροτηθεί από επαναστατικές πρωτοβουλίες οι οποίες θα μιλήσουν με πράξεις – θα μιλήσουν τη γλώσσα της φωτιάς. Σήμερα είναι που η στρατηγική εμπειρία των διεθνιστών συντρόφων και των βιωμάτων που έγραψαν την ιστορία με αίμα και μπαρούτι, πρέπει να γίνει συλλογικό κτήμα και πηγή έμπνευσης για τις αναγκαίες επαναστατικές πρωτοβουλίες.

Το Ισραήλ σφαγιάζει την Παλαιστινιακή Αντίσταση με την υπογραφή του ΝΑΤΟ, αυτό είναι το περιεχόμενο και ο προσανατολισμός του αγώνα μας. Απέναντι σε αυτήν τη συνθήκη είναι επαναστατικά γόνιμο να συγκροτήσουμε μια πολιτική και στρατιωτική συμμαχία στη βάση των πράξεων, όπου οι στρατηγικές συγκλίσεις δεν θα δεσμεύονται από την ανάγκη ταυτοτικής σύνδεσης. Σήμερα η έμπρακτη επαναστατική αλληλεγγύη που θα συμβάλλει καθοριστικά στη νίκη των όπλων της Παλαιστινιακής Αντίστασης, εκφράζεται πάνω σε 2 στρατηγικούς άξονες:

· Την οικοδόμηση του διεθνούς αντιιμπεριαλιστικού μετώπου, μια πολιτική, κοινωνική και στρατηγική αναγκαιότητα για τη συγκρότηση του εμφύλιου αντιιμπεριαλιστικού πολέμου στα δυτικά μητροπολιτικά κέντρα.

· Την οργάνωση μιας πραγματικής ανθρωπιστικής βοήθειας, που θα σπάσει τον στρατιωτικό αποκλεισμό της Λωρίδας της Γάζας, ορισμένη από και για τις ανάγκες της ίδιας της λαϊκής θέλησης για ελευθερία.

Crear dos, tres, muchos Palestine, es la consigna! 

Η κήρυξη του εμφύλιου αντιιμπεριαλιστικού πολέμου στα δυτικά συμφέροντα είναι η επιστροφή της βίας στη μήτρα του ιμπεριαλισμού, τα δυτικά μητροπολιτικά κέντρα – εκεί απ’ όπου γεννάται και θρέφεται πολιτικά και στρατιωτικά.

Η κήρυξη του εμφύλιου αντιιμπεριαλιστικού πολέμου στα δυτικά κέντρα μετουσιώνεται μέσα από το οργανωμένο αντάρτικο πόλης. Αυτό είναι το πολιτικό καθήκον όσων στηρίζουν στην πράξη το λαϊκό δίκιο της ανεξαρτησίας. Αυτή είναι η θέση μας στην ιστορία και το παρόν της αντίστασης.

Η πραγματική αλληλεγγύη στην Παλαιστινιακή Αντίσταση είναι η έμπρακτη πολεμική του σιωνισμού και του ιμπεριαλισμού σε κάθε γεωγραφικό σημείο αναφοράς και έκφρασής τους, η μετατόπιση της σύγκρουσης στον στρατηγικό πυρήνα της δυτικής κυριαρχίας. Στηρίζω την Αντίσταση, σημαίνει συμμετέχω ενεργά και με στρατιωτικό πρόσημο στο βάθεμα του ρήγματος της κοινωνικής ειρήνης στη Δύση. Μόνο ο εμφύλιος αντιιμπεριαλιστικός πόλεμος, με εκφραστή το αντάρτικο πόλης στις δυτικές μητροπόλεις, θα δικαιώσει τα όπλα της Παλαιστινιακής Αντίστασης.

Η πραγματική αλληλεγγύη στην αντάρτικη θέληση για συλλογική απελευθέρωση είναι η επίθεση στα δυτικά κέντρα εξουσίας και τις ισραηλινές επενδύσεις. Η επίθεση στις ΝΑΤΟϊκές βάσεις και το ανθρώπινο δυναμικό της δύσης που συμβάλλουν στην άμεση δρομολόγηση των ¨ειρηνευτικών” βομβαρδισμών στην Λωρίδα της Γάζας. Η επίθεση στη βιομηχανία του πολέμου που τροφοδοτεί τον ιμπεριαλιστικό μιλιταρισμό. Η επίθεση στα πολιτικά και οικονομικά κέντρα διαβουλεύσεων που χαράζουν την πολιτική ατζέντα της σφαγής των Παλαιστινίων. Η επίθεση στους αναμεταδότες της δυτικής προπαγάνδας, που ξεπλένουν τα εγκλήματα πολέμου του Ισραήλ πίσω από το αφήγημα του δικαιώματος στην αυτοάμυνα. Στηρίζουμε τον αγώνα των αδερφών μας στην Παλαιστίνη και στα συνδρομητικά μέτωπα της Συρίας και του Ιράν, όταν στεκόμαστε με πολεμικές πράξεις στο πλευρό τους, εκτρέποντας τη σύγκρουση σε διεθνή κλίμακα. Στηρίζουμε τον αγώνα τους ενάντια στο σιωνισμό και τον ιμπεριαλισμό, όταν πολεμάμε, στα εδάφη που ζούμε και αγωνιζόμαστε, την αντιπροσωπευτική υπόσταση του Ισραήλ και του ΝΑΤΟ.

Ο στρατιωτικός αποκλεισμός δεκαετιών της Λωρίδας της Γάζας από βασικά αγαθά και δυνατότητες, θέτει τους Παλαιστίνιους σε πόλεμο απέναντι σε δύο μέτωπα: στον στρατιωτικό πόλεμο ενάντια στις υπηρεσίες του σιωνισμού και του ιμπεριαλισμού και στον καθημερινό πόλεμο για την επιβίωση και τη βιοποριστική επάρκεια. Οι δυτικές διακηρύξεις, για παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας στους αμάχους και κατάπαυση του πυρός για ανταλλαγή ομήρων, έχουν μόνο στόχο την επικοινωνιακή πόλωση του διαχωρισμού του λαού της Παλαιστίνης σε εγκληματίες αντάρτες και άμαχους νοικοκυραίους, που απλώνουν χείρα βοηθείας στη Δύση. Οι ανθρωπιστικές συμβολές και οι ειρηνευτικές αποστολές από τα ίδια κέντρα που θρέφουν χρόνια τον αποκλεισμό και τη σφαγή των Παλαιστινίων, μαρτυρούν την προκλητική προσπάθεια απενοχοποίησης του στίγματος των εγκλημάτων πολέμου από το πολιτισμένο αποτύπωμα της Δύσης.

Υπόθεση Μαβί Μαρμαρά – 2010

Αυτοί που σήμερα χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τους νεκρούς του πολέμου, είναι οι ίδιοι που, 13 χρόνια πίσω, ευθύνονται για τη σφαγή (και τη συγκάλυψή της) του Πολυεθνικού Στολίσκου της Ελευθερίας. Τον Μάη του 2010, μια διεθνιστική πρωτοβουλία χιλιάδων ακτιβιστών για το δικαίωμα της Παλαιστίνης στην Αντίσταση, συγκρότησε έναν στόλο 8 πλοίων με προορισμό την αναστολή του αποκλεισμού της Λωρίδας της Γάζας, μεταφέροντας 700 αγωνιστές και 10.000 τόνους ανθρωπιστικής βοήθειας. Στις 31 Μάη, 80 χλμ έξω από την Γάζα, ισραηλινές ειδικές δυνάμεις πραγματοποιούν έφοδο στα πλοία. Η αντίσταση των αγωνιστών στο πλοίο Μαβί Μαρμαρά, οδηγεί τους ελεύθερους σκοπευτές στην εκτέλεση 10 ακτιβιστών, ενώ οι τραυματίες από την επέμβαση είναι πάνω από 60. Λίγα χρόνια μετά, η εισαγγελέας του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου Φατού Μπενσουντά κλείνει την έρευνα για πιθανά εγκλήματα πολέμου, υποστηρίζοντας πως δεν πληρούνται τα κριτήρια μεγάλης κλίμακας νεκρών, προμελετημένου σχεδίου ή πολιτικής του Ισραήλ. Η ευθυγράμμιση της Δύσης με τις ανάγκες του Ισραήλ μαρτυράται ακόμα και στο γεγονός πως ευρωπαίοι σύμμαχοί του, όπως η Κύπρος, αρνήθηκαν τον ανεφοδιασμό και τον απόπλου του Στολίσκου της Ελευθερίας, θρέφοντας τον αποκλεισμό των Παλαιστινίων στο έλεος των σιωνιστικών και ιμπεριαλιστικών υπηρεσιών.

Σήμερα, πρωτοβουλίες σαν αυτήν του Πολυεθνικού Στολίσκου της Ελευθερίας είναι αναγκαίες και επίκαιρες όσο ποτέ. Γιατί δείχνουν στην πράξη πως στην Λωρίδα της Γάζας μαίνεται η ντόπια έκφραση του διεθνούς αντιιμπεριαλιστικού πολέμου. Γιατί δείχνουν ότι μόνο η πολυεθνική συγκρότηση της λαϊκής βάσης μπορεί να θρέψει τον δίκαιο αγώνα για την αυτοδιάθεση και την ελευθερία. Γιατί δείχνουν το πραγματικό πρόσωπο και τις προθέσεις της Τυραννίας απέναντι στην ακηδεμόνευτη στήριξη των δικαιωμάτων του Παλαιστινιακού λαού. Γιατί δείχνουν με πράξεις και όχι λόγια, πως το ένοπλο δίκαιο ενός λαού είναι και πρέπει να παραμένει υπόθεση όλων.

Τα στόματα που σήμερα μιλούν για Ελευθερία και Ανεξαρτησία, έχουν ευθύνη να οπλιστούν με σιδερένια θέληση και ανατρεπτική βούληση. Η ένοπλη Παλαιστινιακή Αντίσταση είναι γενικευμένο καθήκον και υπόθεση του κάθε επαναστάτη. Σήμερα που η καπιταλιστική αλλοτρίωση και η εξατομίκευση περιθάλπτουν την κοινωνική απαξία της πολιτικής ανυπακοής και της επανάστασης, η Παλαιστινιακή Αντίσταση πρέπει να αποτελέσει φωτεινό σηματοδότη της πανανθρώπινης αξιοπρέπειας και της ανατρεπτικής θέλησης. Κηρύσσοντας τον εμφύλιο αντιιμπεριαλιστικό πόλεμο στα δυτικά μητροπολιτικά κέντρα, γινόμαστε ενεργό κομμάτι της πολιτικής ιστορίας που μεταβάλλεται πολεμικά προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων. Κηρύσσοντας τον εμφύλιο αντιιμπεριαλιστικό πόλεμο, υπερασπιζόμαστε με πράξεις εκκωφαντικές όσους οπλίζουν την ανθρώπινη αξιοπρέπειά τους, όσους βρίσκονται φυλακισμένοι στα κολαστήρια των μυστικών υπηρεσιών του σιωνισμού, όσων το αίμα κυλάει στους ποταμούς της Ιντιφάντας. Τα αδέρφια της Αντίστασης είναι μίλια μακριά, ο εχθρός είναι μπροστά μας. Να μιλήσουμε με πράξεις.

Για την οικοδόμηση του εμφύλιου αντιιμπεριαλιστικού πολέμου στις δυτικές μητροπόλεις.

Για την Επανάσταση πρώτα και πάντα.

Οι λαοί νικούν με το όπλο στο χέρι.

Θάνος Χατζηαγγέλου, αιχμάλωτο μέλος της Οργάνωσης Αναρχική Δράση

Γ’ Πτέρυγα, Φυλακές Λάρισας

24/11/2023 

Θ. Χατζηαγγέλου|Φυλακές Κορυδαλλού-Το μεγάλο παζάρι

Πολιτική τοποθέτηση του αιχμάλωτου μέλους της Οργάνωσης Αναρχική Δράση Θάνου Χατζηαγγέλου για τις τυφλές εκδικητικές μεταγωγές κρατουμένων, που συμμετέχουν σε κοινότητες αγώνα εντός των τειχών. 

“Τώρα λοιπόν ήρθε η ώρα να κάνουμε πάλι θόρυβο. Θόρυβο ενάντια στην στρατιωτικοποίηση των φυλακών και στις συνεχόμενες εφόδους των ξεφτυλισμένων ΕΚΑΜ. Θόρυβο για την ιερή εξέταση των συμβουλίων των φυλακών, που οι εισαγγελείς και οι διευθυντές δηλητηριάζουν με ελπίδες τους κρατούμενους, την ίδια στιγμή που οι απορριπτικές αποφάσεις τους για άδειες και αναστολές στοιβάζονται η μία πάνω στην άλλη. Θόρυβο για όλους αυτούς τους ασήμαντους που φορώντας τη στολή του δεσμοφύλακα νομίζουν ότι έγιναν εξουσία και δίνουν εντολές. Θόρυβο για την τρομακτική σιωπή της πλειοψηφίας των κρατουμένων που έχει ανταλλάξει από καιρό την ελευθερία και την αξιοπρέπεια με μία δόση πρέζας, με μεροκάματα, με μια πιο “ευνοϊκή” μεταγωγή, με ένα καινούργιο κινητό. […]Ξέρουμε πως ποτέ δεν νυχτώνει εκεί στις φυλακές σας. Εκεί μέσα οι αναμνήσεις γδέρνουν και λησμονεί κανείς πως είναι ο ουρανός δίχως τα κάγκελα και τα συρματοπλέγματα. Αν ο θάνατος είχε το δικό του χρώμα, με αυτό θα έπρεπε να είναι βαμμένες οι φυλακές σας. Γιατί εκεί είναι το βασίλειο του αργού θανάτου που τον νιώθεις κάθε μέρα. Κρέμεται από τους τοίχους στους διαδρόμους, ακούγεται στο κλείδωμα της πόρτας, κλαίει σιωπηλά στα πειθαρχία.

“Συνομωσία Πυρήνων Της Φωτιάς – Σχέδιο Φοίνικας, πράξη 1η

Μέσα στη βία και τον ολοκληρωτισμό των φυλακών και του γενικευμένου εγκλεισμού, για τους ανθρωποφύλακες η εργασία είναι το μέσο εκπλήρωσης της προσωπικής προσδοκίας. «Εργάζονται» επιδιώκοντας να θάψουν αντιστάσεις, να κάμψουν το φρόνημα της αμφισβήτησης, να σιγήσουν οποιαδήποτε διαλεκτική ανυπακοής στο μονοπώλιο της επικυριαρχίας τους.

Στη φυλακή, το φυσικό και ορατό σύνορο δύο κόσμων είναι το κάγκελο, που ορίζει τους δέσμιους από τους δεσμώτες τους. Όμως στην πραγματικότητα αυτό που μας χωρίζει, είναι η σιγή και η ακαμψία του καθενός μπροστά στο δίκαιο των εντός των τειχών. Και αυτό το δίκαιο μέρα με τη μέρα βαθαίνει όσο κάποιοι ξεπουλιούνται για κάποια προνόμια, παζαρεύοντας κάθε ίχνος αξιοπρέπειας. Όσο οι φυλακές γεμίζουν χρήσιμους ρουφιάνους και υπηρεσιακούς συνομιλητές, κωλογλύφτες δίχως αναστολές κάθε ένστολης πατσαβούρας, ειρηνοποιούς και διαμεσολαβητές πυροσβεστήρες. Ο καθένας μας ζει με τις αντιφάσεις του, όμως όταν αυτές ξεπερνούν ακόμα και τα προσχήματα, γίνεται παράσιτο στα σώματα όσων δίνουν και τη ζωή τους για να διαφυλάξουν λίγες αμόλυντες στιγμές αξιοπρέπειας μέσα στην έγκλειστη παρακμή.

Μιλώντας για προσχήματα, το συνώνυμο που μπορεί να συναντήσει κανείς στο λεξικό του ψέματος είναι το όνομα Μαρία Στέφη. Αυτή η τσιφλικού, που αν κυκλοφορούσε σε αποκριάτικη μάσκα θα ήταν αυτή του δημοκρατισμού, έχει στήσει την επιχείρησή της στο δίπτυχο υποταγή – εκδίκηση. Με πρίγκηπα στο πλευρό της τον αρχιφύλακα Κώστα Λαμπρόπουλο και γελωτοποιό στην αυλή της βασίλισσας τον αρχιφυλακεύον Γιώργο Μαρκάκο, χτίζει το ανάχωμα της δειλίας της πίσω από πειθαρχικές μεταγωγές ανυπότακτων κρατουμένων, στερήσεις ευεργετημάτων και αδειών, αρνητικές εισηγήσεις για αποφυλακίσεις κτλ. Έτσι από το κολλέγιο του Κορυδαλλού αποφοιτείς με το δίπλωμα του “επικίνδυνου για την κοινή διαβίωση και τη διατάραξη της ομαλής λειτουργίας της φυλακής”, ταξιδεύοντας για μεταπτυχιακό σε άλλο ίδρυμα, αυξημένης ασφάλειας.

Μέσα σε μία φυλακή πνιγμένη στα φάρμακα, όπου ακόμα και οι υπάλληλοι «γίνονται» από μέσα, το πρόβλημα δεν είναι τα ναρκωτικά αλλά τα δικαιώματα των κρατουμένων. Και προφανώς δεν είναι τα ναρκωτικά, γιατί κατευνάζουν οποιαδήποτε θέληση για αντίσταση δημιουργώντας εξαρτημένες οντότητες, λειτουργούν ως μέσο αποσυμφόρησης καθώς δεκάδες κρατούμενοι πεθαίνουν κάθε μήνα, εισφέρουν στην οικοδόμηση του απόλυτου ελέγχου καθώς το πανοπτικόν ασφυκτιά από ζωντανούς-νεκρούς που περιφέρονται σαν φαντάσματα και τέλος και πιο βασικό γεμίζουν τις τσέπες τόσο της τσιφλικού και του πρίγκηπα όσο και του γελωτοποιού. Και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς…

Φυλακή σημαίνει (εκτός των άλλων) μίζα, ρεμούλα, διαφθορά, οικονομικές συμβάσεις και off the record συμφωνίες στις πλάτες των κρατουμένων, εξαγορά συνειδήσεων, παζάρεμα αξιοπρέπειας… Για όλα αυτά έχεις τρείς επιλογές: μπορείς να σιωπείς και να αποδεχτείς τα πάντα ως αυτονόητα – επωφελούμενος το ευεργέτημα της προσωπικής σου ασφάλειας, μπορείς να βάλεις πλάτη φορώντας το στέμμα του ρουφιάνου – πιστεύοντας ότι θα βουτήξεις και εσύ το χέρι σου στο βάζο με το μέλι ή μπορείς να ψάξεις τους τρόπους και τους δρόμους της κάθε συγκυρίας για να αντισταθείς, να διεκδικήσεις, να υπάρξεις τουλάχιστον με τους δικούς σου όρους, αντικρίζοντας το κόστος κατάματα. Και εγώ προσωπικά αυτό το κόστος το γνωρίζω πολύ καλά, έχοντας βρεθεί αντιμέτωπος τόσο με τις πολιτικές όσο και με τις φυσικές (ιατρικές, σωματικές, ψυχολογικές) συνέπειες της επιλογής μου να μην διαπραγματεύομαι το ατομικό και συλλογικό δίκιο μου εδώ μέσα.

Πιστή στη μεθοδολογία του «ό,τι δεν λύνεται, κόβεται», η τσιφλικού πρόσφατα διέταξε την εκδικητική μεταγωγή ακόμη 7 κρατουμένων που ανήκαν στις επιτροπές αγώνα των φυλακών Κορυδαλλού και τη διασπορά τους σε 7 διαφορετικά κολαστήρια με σκοπό τη πειθάρχηση κάθε φωνής ανυπακοής και την τρομοκρατία κάθε υπόνοιας αμφισβήτησης. Απέναντι σε αυτήν τη μεταχείριση, ο συγκρατούμενός μας Στέργιος Καλαϊτζίδης απαντά ρητά με την ίδια επιμονή προχωρώντας σε απεργία πείνας, απαιτώντας την επιστροφή του στον Κορυδαλλό από τις φυλακές Διαβατών όπου μετήχθη εκδικητικά.

Όλο αυτό το διάστημα εκατοντάδες αγωνιζόμενοι κρατούμενοι έχουμε ενώσει τις φωνές μας μέσα από αρνήσεις κλειδώματος και καταμέτρησης, αποχές συσσιτίου και απεργίες πείνας στις φυλακές Δομοκού, Λάρισας Κορυδαλλού, Πάτρας, Μαλανδρίνου και Χανίων, για να σπάσουμε τη σιωπή και την αποδοχή του υπέρμετρου εγκλεισμού ως όρου ζωής. Ανάμεσά μας υπάρχουν και πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι, των οποίων η υπερηφάνεια και η αξιοπρέπεια, οι σκέψεις, οι πράξεις και η συνείδηση, βρίσκονται ένα βήμα μπροστά. Για όλους εμάς αρκεστείτε στην προσωρινή κράτηση. Το εξεγερμένο δίκαιο δεν τίθεται υπό διαπραγμάτευση.

Δύναμη στον απεργό πείνας Σ. Καλαϊτζίδη

Η καταστροφή της φυλακής είναι η τιμωρία της τιμωρίας

Θάνος Χατζηαγγέλου, αιχμάλωτο μέλος της Οργάνωσης Αναρχική Δράση

Γ’ Πτέρυγα, Φυλακές Λάρισας

31/10/2023

Θ. Χατζηαγγέλου|39 χρόνια πίστης και προσήλωσης στο δίκιο της αντίστασης

Χαιρετισμός του αιχμάλωτου μέλους της Οργάνωσης Αναρχική Δράση Θάνου Χατζηαγγέλου στη συγκέντρωση αλληλεγγύης έξω από την πρεσβεία της Γαλλίας για τον σύντροφο George I. Abdallah. 

Τι μένει αλήθεια να λεχθεί που δεν έχει ειπωθεί για την πιο μακροχρόνια πολιτική αιχμαλωσία ενός επαναστάτη στην καρδιά των ιμπεριαλιστικών κέντρων της Ευρώπης; Τι μένει να λεχθεί για 39 χρόνια αμετάπιστης προσήλωσης στην ιδεολογική συνέπεια και την πολιτική στράτευση ενός συντρόφου μας, που το οξύ του βλέμμα λυγίζει κάθε μέρα τη νεκρική ακαμψία του τσιμέντου ολοένα και πιο πολύ;

39 χρόνια, που για κάποιους μπορεί να συνθέτουν μια ζωή αστάθειας και υποταγής, γεμάτη αντιφάσεις, πισωγυρίσματα, συμβάσεις και διαπραγματεύσεις, για τον σύντροφο George I. Abdallah είναι μια ευθεία γραμμή αυστηρής συνέπειας χωρίς παζαρέματα και συμβιβασμούς, χωρίς ίχνος μεταμέλειας. 39 χρόνια επαναστατικής ταπεινότητας δίχως ίχνος αλαζονίας και αμετροέπειας, που δείχνουν πως το δίκαιο της πίστης ενός μαχητή ανταμώνει και συνοδοιπορεί ισόβια με την πίστη στο δίκαιο της αντίστασης.

Ο σύντροφος George Ibrahim Abdallah στρατεύθηκε στις γραμμές του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης συμβάλλοντας από νεαρός ακόμα στη μαχητική πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό και το σιωνισμό. Το 1980 η κατοχή του Νότιου Λίβανου από το Ισραήλ και τους συμμαχικούς μισθοφόρους της Δύσης οδήγησε τον George I. Abdallah και άλλους αγωνιστές στην οικοδόμηση της οργάνωσης Λιβανέζικες Επαναστατικές Ένοπλες Φράξιες – FARL, μεταφέροντας την ένοπλη αντίσταση στην καρδιά του ιμπεριαλισμού.

Παρότι η αρχική του σύλληψη το 1984 αφορούσε την κατοχή πλαστών εγγράφων, το 1986 παραπέμφθηκε σε ειδικό δικαστήριο κατηγορούμενος για τις εκτελέσεις του στρατιωτικού ακόλουθου της Αμερικάνικης Πρεσβείας στο Παρίσι Charles R. Ray και του Ισραηλινού μυστικού πράκτορα της Mossad Yacov Barismantov. Ενέργειες που πραγματοποίησαν οι FARL ως αντίποινα στην εμπλοκή της Γαλλίας και των ΗΠΑ στην επιχείρηση “Ειρήνη στη Γαλιλαία” από τον Ισραηλινό στρατό το 1982, για το τσάκισμα των αντιστάσεων της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης – OLP. Έκτοτε (και ενώ από το 1999 δικαιούται διακοπή ποινής) βρίσκεται αιχμάλωτος στα γαλλικά κολαστήρια 38 χρόνια. Αλύγιστος, αμετανόητος, ακούραστος, “ένας αδυσώπητος και αποφασισμένος μαχητής” όπως τον χαρακτηρίζει η απορριπτική απόφαση του εφετείου του Παρισιού το 2009. Έχοντας απέναντί του την εγχώρια και διεθνή τρομοκρατία, καθώς Ισραήλ και ΗΠΑ πιέζουν συνεχώς για την καθολική αιχμαλωσία του με τους δεύτερους να παρίστανται ακόμα και ως πολιτική αγωγή στο ειδικό δικαστήριο, ο σύντροφος αποτελεί σημαία του αμετάκλητου αγώνα για τη διεθνή επανάσταση.

Είναι τιμή για το επαναστατικό κίνημα να έχει στην κοινότητά του μαχητές σαν τον George I. Abdallah. Είναι τιμή για τον καθένα ξεχωριστά από μας τόσο μέσα στα τείχη της πολιτικής αιχμαλωσίας όσο και στη γενικευμένη φυλακή εκτός των τειχών να είμαστε σύντροφοι, πραγματικοί και ουσιαστικοί σύντροφοι, με τον αλύγιστο επαναστάτη George I. Abdallah. Και είναι σήμερα, που η αναγκαιότητα της Παλαιστινιακής αντίστασης να σταθεί αλώβητη στο προσκήνιο της σφαγής που εξαπολύει η ιμπεριαλιστική τρομοκρατία των Ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών και των ΝΑΤΟϊκών στρατευμάτων, το συλλογικό πολιτικό και επαναστατικό καθήκον του καθενός να δικαιώσει την αιχμαλωσία του συντρόφου George I. Abdallah.

Η σημερινή μέρα αποτελεί ορόσημο στην ένοπλη μνήμη για το ηθικό υπόβαθρο και την πολιτική συμβολή του επαναστατικού κινήματος στην οικοδόμηση του αντάρτικου αντιιμπεριαλιστικού εμφύλιου μετώπου. Στις 20 Οκτώβρη του 1977 η σφαγή των αιχμάλωτων ανταρτών της RAF Jan-Carl Raspe, Gudrun Ensslin και Andreas Baader στη λευκή πτέρυγα του Hammheim και του παλαιστινιακού κομμάντο διεθνιστικής αλληλεγγύης “Μάρτυρας Χαλιμέ” στο Mogadism της Σομαλίας συναντά τη δολοφονία του συντρόφου Χρήστου Κασίμη σε ενέργεια-αντίποινα επαναστατικής αλληλεγγύης του Επαναστατικού Λαϊκού Αγώνα. Σήμερα, που η Λωρίδα της Γάζας φλέγεται από τα πυρά του ισραηλινού στρατού κατοχής και των ΝΑΤΟϊκών συμμάχων της Δύσης, η απόλυτη έκφραση αλληλεγγύης στο πρόσωπο όσων έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στον επαναστατικό αγώνα είναι η όξυνση της αντίστασης. Να ενισχύσουμε το μητροπολιτικό αντάρτικο οικοδομώντας το μαχόμενο αντιιμπεριαλιστικό μέτωπο στα Δυτικά Κέντρα. Να εφεύρουμε ξανά την αναγκαιότητα της επανάστασης μέσα σε μια εποχή πολιτικής απαξίας, γενικευμένης παραίτησης και υποταγής.

Ο επαναστάτης George I. Abdallah ανήκει στις όχθες των πιο αδάμαστων ποταμών αντίστασης

Επαναστατική αλληλεγγύη σημαίνει επίθεση

Θάνος Χατζηαγγέλου, αιχμάλωτο μέλος της Οργάνωσης Αναρχική Δράση
Γ’ Πτέρυγα, Φυλακές Λάρισας
20/10/2023

 

Θ. Χατζηαγγέλου|Ένα γράμμα που ψάχνει τρόπο να φτάσει στα χέρια σου

 

Λίγα λόγια για έναν σύντροφο που μας άφησε πολύ νωρίς.

Αν δεν ήσουν κι εσύ εδώ, θα ήσουν σίγουρα δίπλα μου. Δεν θα με άφηνες ποτέ να νιώσω μόνος. Εσύ ποτέ δεν μ’ άφηνες μόνο στα σκοτάδια. Η παρουσία σου, η φωνή σου, η ζεστή προσωπικότητά σου πάντα εκεί, πάντα συνεπής. Τα βήματά μου δίπλα σου ήταν πάντα πιο σίγουρα, πιο σταθερά. Και κουβαλούσες πάντα εκείνο το χαμόγελο. Χαμογελούσες για όλους μας.
 

Τώρα όλα έχουν αλλάξει. Όλα γύρω μοιάζουν με απέραντη θάλασσα. Άλλαξες κι εσύ. Εσύ που ποτέ δεν με άφηνες, τώρα φεύγεις όλο και πιο μακριά. Ακόμα ταξιδεύεις. Χάνεσαι στα πιο ταραγμένα νερά. Κι εγώ να στέκω αμίλητος από ακρογιάλι σ’ ακρογιάλι περιμένοντας να γυρίσεις, γιατί αρνούμαι πως δεν είσαι στο παρόν μου.

Εσύ που δεν είχες ίχνος εγωϊσμού, έφυγες και δεν ρώτησες κανέναν. Και ο δικός μου εγωϊσμός δεν σε συγχωρεί γι’ αυτό ποτέ του. Και κάθε χρόνο γίνεται πιο δύσκολο.

Μισώ τη θάλασσα γιατί κινείται διαρκώς, ενώ εγώ δεν μπορώ να κάνω ούτε ένα βήμα.

Καλή αντάμωση.

Τα δάκρυα στα μάτια μου – η θάλασσά σου.

Θάνος Χατζηαγγέλου, αιχμάλωτο μέλος της Οργάνωσης Αναρχική Δράση

Γ’ Πτέρυγα, Φυλακές Λάρισας

29/9/2023

Θ. Χατζηαγγέλου|Η μνήμη είναι η μήτρα της αθανασίας

Φόρος τιμής του αιχμάλωτου μέλους της Οργάνωσης Αναρχική Δράση Θ. Χατζηαγγέλου για τα 3 χρονια απ’ το χαμό του συντρόφου Βασίλη Μάγγου.

Ακόμα θυμάμαι…

Τα τελευταία μας βήματα

Τις τελευταίες πέτρες που φεύγαν συντονισμένα από τα χέρια μας

Τη μυρωδιά του καμένου πλαστικού στο οδόφραγμα

Το τελευταίο δακρυγόνο

Το τελευταίο τρέξιμο για την ανασύνταξη

Τα τελευταία μας συνθήματα

Τις τελευταίες ανάσες

Το μέλημα να μην αφήσουμε κανέναν στα χέρια τους

Το βλέμμα σου που κοιτούσε μπροστά, όταν όλοι βημάτιζαν προς τα πίσω

Τον τελευταίο σου θυμό

Το τελευταίο σου γέλιο-θολό μα αγέρωχο

Την τελευταία είδηση

Ακόμα κι αν όλα δεν είναι όπως πρώτα, τίποτα δεν πεθαίνει όσο ο κόσμος θυμάται. 3 χρόνια απ’ τον πιο ψυχρό Ιούλη και εσύ ταξιδεύεις σε κάθε μας δάκρυ, στο θυμό των ανυπάκουων, στο γέλιο των κολασμένων. Και εμείς εδώ καθηλωμένοι, δίχως ταξίδι μπροστά μας, πιο φτωχοί από πριν, να σμιλεύουμε την άρνηση της υποταγής. Για να θυμόμαστε. Γιατί θυμόμαστε.

Μία υπόσχεση, χρέος προς τη μνήμη σου-καμία ειρήνη
Βασίλης Μάγγος αδιάλειπτα παρών

Θάνος Χατζηαγγέλου, αιχμάλωτο μέλος της Οργάνωσης Αναρχική Δράση
Ειδική Πτέρυγα, Νοσοκομείο κρατουμένων Κορυδαλλού
13/7/2023

Θάνος Χατζηαγγέλου|Κάθε εθνικό δάκρυ είναι και ένας λυγμός υποκρισίας

Πολιτική τοποθέτηση του αιχμάλωτου μέλους της Αναρχικής Δράσης Θάνου Χατζηαγγέλου για τις δολοφονίες μεταναστών ανοιχτά της Πύλου. 

“…το μεγαλείο του πατριωτισμού, φέρετρα σκεπασμένα με σημαίες”.

Μέσα σε μια χώρα, όπου οι μέρες εθνικού πένθους είναι σαν τα Σαββατοκύριακα, κάθε εθνικό δάκρυ για τους νεκρούς του κοινωνικού και ταξικού πολέμου είναι και ένας λυγμός υποκρισίας. Την ίδια στιγμή που η ντόπια ευθυγράμμιση με τη διεθνή αντιμεταναστευτική πολιτική του τρόμου και του θανάτου πνίγει στα υδάτινα ελληνικά σύνορα πάνω από 300 ανθρώπους, η Εθνική Ελλάδος κρατάει ενός λεπτού σιγή και το πολιτικό προσωπικό διεξάγει μνημόσυνα για τους αδικοχαμένους. Οποία υποκρισία! Το έθνος να θρηνεί όσους το ίδιο δολοφονεί για να μείνει αμόλυντο και σιδερόφραχτο το ελληνικό ιδεώδες.

Πάνω από 300 ακόμη ονόματα στο μακρύ κατάλογο των θανατοποινιτών, το έγκλημα των οποίων ήταν να αναζητήσουν μια ασφαλέστερη ζωή. 300 ακόμη ονόματα νεκρών από “πνιγμούς” στα υδάτινα σύνορα, εκτροπές οχημάτων από καταδιώξεις στους αυτοκινητόδρομους και εν ψυχρώ δολοφονίες στα σύνορα και τις μητροπόλεις από το επίσημο παρα-κράτος και τις φασιστικές γκρούπες του. Και για όλους αυτούς τους νεκρούς, το πολιτικό προσωπικό έχει να υποσχεθεί κι άλλη στρατικοποίηση: επέκταση του φράχτη στον Έβρο, ενίσχυση της συνοριοφυλακής, νέες συμφωνίες συνεργασίας με τη Frontex, ΝΑΤΟϊκή εισφορά και στρατοπέδευση. Γιατί τα κράτη στο θάνατο απαντάνε με θάνατο. Γιατί οι δολοφονίες μεταναστών δεν είναι το πρόβλημα αλλά το αριθμητικό αποτέλεσμα των ίδιων των πράξεων.

Είναι αλήθεια ότι υπάρχουν μιάσματα που εμπορεύονται τον πόνο και την ελπίδα των ανθρώπων για μια ζωή με λιγότερη δυστυχία. Όμως είναι αφελές και ηλίθιο κάποιος να πιστεύει ότι τα ίδια τα κυκλώματα διακινητών συνυπάρχουν στην ίδια βάρκα με τους καταραμένους αυτού του κόσμου. -“Μα κάποιοι ομολογούν;” Όποιος έχει περάσει από τα βασανιστήρια της Ελληνικής Αστυνομίας γνωρίζει πολύ καλά πόσο εύκολα ομολογείς κάτι που δεν είναι για να λήξει η κακοποίησή σου. Έτσι λειτουργεί η βιτρίνα της Τυραννίας. Υφαρπάζει βίαια ότι χρειάζεται για να υποθάλψει τα δικά της εγκλήματα. Πως άλλωστε θα υπήρχαν οι νομιμοποιημένοι λαθρομετανάστες αν δεν υπήρχαν οι διεφθαρμένοι συνοριοφύλακες, λιμενικοί, μπάτσοι, στρατιωτικοί κτλ, που πλουτίζουν από την εμπορευματοποίηση των συνθηκών ασύλου. Κατά τα άλλα οι φυλακές είναι γεμάτες από διακινητές.

Ας ανοίξει ο καθένας τα μάτια του και θα δει ποιο είναι το πραγματικό έγκλημα, όταν οι “ανθρωπιστικές” επιχειρήσεις της Frontex φτιάχνουν κλοιούς γύρω από τους πλωτούς τάφους μεταναστών για να μην έχουν τη δυνατότητα να προσαράξουν σε χερσαία ευρωπαϊκά εδάφη. Όταν το ΝΑΤΟ κάνει “ειρηνευτικές” επεμβάσεις με βομβαρδισμούς και φταίνε οι άνθρωποι που εκτοπίζονται βίαια μήπως και σωθούν. Όταν τα μα-χέρια των φασιστών δολοφονούν και φταίνε οι μετανάστες που μιλούν τη λάθος γλώσσα και γεννήθηκαν σε λάθος μεριά της ίδιας θάλασσας.

Σε αυτόν τον κόσμο υπάρχει μια διαρκώς οφειλόμενη σύγκρουση ανάμεσα σε αυτούς που μολύνουν το έθνος και αυτούς που μολύνουν τη ζωή. Γιατί αυτός ο κόσμος αποδεικνύει καθημερινά πως δεν μας χωράει όλους και όσους δεν δολοφονεί, τους θάβει ζωντανούς στις φυλακές για να μείνει το καπιταλιστικό ιδεώδες αμόλυντο. Όποιος υπηρετεί τη ζωή οφείλει να πολεμάει τους φορείς του θανάτου μέχρι τελικής πτώσης. Το γκρέμισμα των συνόρων θα έρθει μέσα από τη ρήξη και τη σύγκρουση με τους μηχανισμούς καθυπόταξης και διαίρεσης των ανθρώπων. Επιτιθέμενοι στους στρατούς και το πολιτικό προσωπικό της Τυραννίας, αγωνιζόμαστε για να οικοδομήσουμε μια κοινωνία πολιτικής ανυπακοής στις εθνικές προσταγές και το φρόνημα της υποταγής. Μια κοινωνία χειραφετημένη, ισότιμη, ανοιχτή για τις ανάγκες και τα συμφέροντα όλων. Σε αυτήν την κοινωνία ο θάνατος δεν θα έχει πια εξουσία.

Τα σύνορα είναι χαρακιές στο σώμα του πλανήτη.

Η ανοχή στις δολοφονίες μεταναστών είναι συνενοχή.

Το μόνο δίκιο των λαών κρύβεται στην κοινωνική και ταξική αντεπίθεση.

 

Θάνος Χατζηαγγέλου, αιχμάλωτο μέλος της Οργάνωσης Αναρχική Δράση

Γ’ Πτέρυγα, Φυλακές Λάρισα

19/6/202

Θ. Χατζηαγγέλου|Δήλωση αλληλεγγύης στον αγώνα του αναρχικού απεργού πείνας Γιάννη Μιχαηλίδη

Δήλωση αλληλεγγύης του αιχμάλωτου μέλους της Αναρχικής Δράσης Θ. Χατζηαγγέλου στον αγώνα του αναρχικού απεργού πείνας Γ. Μιχαηλίδη (από 12/5), κατά τη διάρκεια της δίκης της οργάνωσης στις 25/5.

Σε μια εποχή πολιτικής σήψης και νεκρικής ακαμψίας του κοινωνικού ανταγωνισμού, έχουμε καθήκον να αποτελούμε τη φωνή όσων δεν μπορούν να ακουστούν. Όσων το δίκιο συναντάει τείχη και πλέγματα. Είμαστε εδώ ο ένας για τον άλλον, για να μεταφέρουμε το δίκιο των ανυπότακτων, κυκλοφορώντας τους αγώνες. Με βαθιά ριζωμένο το αίσθημα της συλλογικοποίησης και την ανάγκη να συνεχίσουμε να διεκδικούμε με αγώνες όσα μας στερούν. Γιατί για εμάς ποτέ και τίποτα δεν ήταν δεδομένο.

Λίγες μέρες πριν τη νεοφιλελεύθερη φιέστα της οικογένειας Μητσοτάκη, τα αρμόδια υπουργεία διέταξαν την αναστολή των πολλά υποσχόμενων εκπαιδευτικών αδειών του συντρόφου Γιάννη Μιχαηλίδη. Πιστοί στην εγκληματική διαχείριση των κρατουμένων θέλουν μέχρι και την τελευταία μέρα να πιούνε το αίμα μας. Ο σύντροφός μας έχει ξεκινήσει, ακόμη μια φορά, απεργία πείνας από τις 12/5 για να κερδίσει τα αυτονόητα. Τίποτα λιγότερο ή περισσότερο απ’ όσα δικαιούται: την αναστολή της ποινής και την αποφυλάκισή του.

Σε αυτήν τη δίκη, η αιχμάλωτη φωνή της Αναρχικής Δράσης είναι και φωνή του συντρόφου Γιάννη Μιχαηλίδη, για να ακουστεί το δίκιο του. Να ακουστεί ο αγώνας του και το πάθος που διακατέχει έναν ανυπότακτο αγωνιστή για ελευθερία. Μπροστά στο δίλημμα του νεοφιλελευθερισμού για μετάνοια ή θάνατο, οι επαναστάτες έχουν διαλέξει με περηφάνια το δρόμο τους. Η σκέψη και η καρδιά μου βρίσκεται στο πλευρό του συντρόφου μου, δηλώνοντάς σας πως επιφυλάσσομαι για τη χρήση κάθε μέσου αντίστασης και συνοδοιπορίας με τον αγώνα αυτόν.

Δεν ικετεύουμε για τα αυτονόητα – Δεν διαπραγματευόμαστε με τα αδιαπραγμάτευτα

Αγωνιζόμαστε μαζί μέχρι το τέλος

Νίκη στον αγώνα του συντρόφου Γ. Μιχαηλίδη

Θάνος Χατζηαγγέλου, αιχμάλωτο μέλος της Οργάνωσης Αναρχική Δράση
Γ’ Πτέρυγα, Φυλακές Λάρισας
25/5/2023

Θ.Χατζηαγγέλου|Η εμπιστοσύνη στον κοινοβουλευτισμό είναι ταξική προδοσία

Πολιτική τοποθέτηση του αιχμάλωτου μέλους της Αναρχικής Δράσης Θάνου Χατζηαγγέλου για τις εκλογές της 21ης Μάη. 

Εμπιστοσύνη στον κοινοβουλευτισμό σημαίνει κοινωνική νομιμοποίηση της ευθυγράμμισης της ντόπιας πολιτικής διαχείρισης με τη διεθνή οδηγία για αφαίμαξη των πλουτοπαραγωγικών δυνάμεων της προλεταριακής βάσης, προς όφελος του χρηματοπιστωτικού ολοκληρωτισμού και της πολιτικής ασάφειας που δημιουργεί η μονιμοποίηση του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης. Σημαίνει ανοχή στην προτεραιοποίηση της διάσωσης των τραπεζών με κάθε κόστος, στην αύξηση του πληθωρισμού, στη λήψη νέων μέτρων ενίσχυσης του καπιταλιστικού τόξου (υπερτιμολογήσεις, αυξήσεις φόρων, έκτακτες εισφορές, κτλ) που βαθαίνει το ρήγμα ανάμεσα στην οικονομική ελίτ και τις πληττόμενες τάξεις.

Εμπιστοσύνη στον κοινοβουλευτισμό σημαίνει σύμπραξη και συνενοχή στο έγκλημα της εθνικής ενότητας και ομοψυχίας. Σημαίνει συμβολή στο πολεμοκάπηλο κλίμα των διακρατικών ανταγωνισμών για την εκμεταλλευτική ισονομία στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, στη θανατοπολιτική των προγραμματικών δηλώσεων, όσον αφορά τη διαχείριση των μεταναστευτικών ροών με την ενίσχυση του φράχτη στον Έβρο, τις νέες συμβάσεις με τη Frontex και την άμεση εμπλοκή των στρατιωτικών δυνάμεων στην αιματοβαμμένη φρούρηση των χερσαίων και υδάτινων συνόρων, μετατρέποντας τις ανθρώπινες ζωές σε διαπραγματευτικό διαπιστευτήριο της ελληνικής διπλωματίας προς την Τουρκία και την Ε.Ε.

Εμπιστοσύνη στον κοινοβουλευτισμό σημαίνει συναίνεση στη μετατροπή του Ελλαδικού χώρου σε μια απέραντη στρατιωτικοποιημένη ζώνη του ΝΑΤΟ ως το νοτιοανατολικό χερσαίο σύνορο της Ε.Ε. Σημαίνει αύξηση των δαπανών σε υλικοτεχνικό εξοπλισμό με βάση τις υποχρεώσεις που ορίζουν τα σύμφωνα “αμυντικών” δαπανών και συνεργασίας Ελλάδας-ΗΠΑ, καταχρηστική εδαφοποίηση των ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων ενίσχυση των παραχωρήσεων σε εγκαταστάσεις και ανθρώπινο δυναμικό για τις ιμπεριαλιστικές ανάγκες και επεμβάσεις της Δύσης. Σημαίνει οικονομική καταλήστευση των πόρων της κοινωνικής βάσης που διατηρούν την Ελλάδα στη 1η θέση σε αμυντικές δαπάνες κατ’ αντιστοιχία του ΑΕΠ, για τα συμφέροντα και τις προτεραιότητες των ιμπεριαλιστικών μονοπωλιών, μετατρέποντας τη βαλκανική χερσόνησο σε σφαγείο.

Εμπιστοσύνη στον κοινοβουλευτισμό σημαίνει αφοσίωση και ενσωμάτωση στη διαφθορά και τη διαπλοκή, στη μίζα και τη ρεμούλα, στην καταστρατήγηση οποιασδήποτε έννοιας φυσικού δικαίου. Σημαίνει ανάθεση και εναντίωση στην κοινωνική αυτοδιάθεση. Σημαίνει σκλαβιά και υποταγή στις ανάγκες του καπιταλισμού. Σημαίνει ανάσα ζωής στην ανασυγκρότηση του κρατισμού και τον προλεταριακό θάνατο. Σημαίνει μονιμοποίηση της κοινωνικής αστάθειας, της ηθικής παρακμής και τις κρίσεις αξιών.

Η συμμετοχή στις εκλογές, είτε ως πολιτικό εργαλείο είτε ως τακτική αναδίπλωση, είναι ταξική προδοσία.

Η επαναστατική συγκρότηση της πολιτικής απαξίας του κρατισμού προϋποθέτει τη συνειδητή αποχή από τα ψευτοδιλήμματα του κοινοβουλευτισμού, την ενίσχυση των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων που διασαλεύουν την κοινωνική και καθεστωτική ειρήνη, την ένοπλη ρήξη με το κράτος και τους λακέδες του, την απαλλοτρίωση και αναδιανομή του καπιταλιστικού και επισκοπικού πλούτου και την ομόσπονδη οικοδόμηση χειραφετημένων κοινοτήτων γενικευμένης αυτοδιεύθυνσης. Είναι η μεθοδική ανατολή μιας ζωής έξω και ενάντια στις αρχές, τις λειτουργίες, τις αξίες και την ηθική του καπιταλισμού.

Αγώνας για την Ανατροπή του Κράτους και του Καπιταλισμού

Για την Ταξική Απελευθέρωση

Για την Επανάσταση πρώτα και πάντα

Θάνος Χατζηαγγέλου, αιχμάλωτο μέλος της Οργάνωσης Αναρχική Δράση

Γ’ Πτέρυγα, Φυλακές Λάρισας

18/5/2023