ΝΑ ΠΕΣΕΙ ΤΟ ΣΑΘΡΟ ΚΑΤΗΓΟΡΗΤΗΡΙΟ! ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ 8! Παρασκευή 17/1 στις 9:00, συγκέντρωση στα Δικαστήρια Χανίων!

ΝΑ ΠΕΣΕΙ ΤΟ ΣΑΘΡΟ ΚΑΤΗΓΟΡΗΤΗΡΙΟ!
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ 8

Στις 17 Ιανουαρίου δικάζονται οι 8 διαδηλωτ(ρι)ες για τη συμμετοχή τους στη συγκέντρωση της 6ης Δεκέμβρη του 2020 με τις κατηγορίες της απείθειας – ενώ ο ένας εξ αυτών αντιμετωπίζει επιπλέον και την κατηγορία της βαριάς σκοπούμενης βλάβης απέναντι σε αστυνομικό. Εκείνη την ημέρα συλλογικότητες, φοιτητικοί σύλλογοι και σωματεία εκπαίδευσης των Χανίων καλούσαν στη συγκέντρωση μνήμης της κρατικής δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και της εξέγερσης που πυροδότησε.

Τα καλέσματα είχαν ως πλαίσιο την αντίσταση ενάντια στο μαζικά θανατηφόρο έγκλημα της υποχρηματοδότησης και υποστελέχωσης της δημόσιας υγείας εν μέσω υγειονομικής κρίσης, στις χιλιάδες απολύσεις και την υποκλοπή των μισθών και των επιδομάτων προς όφελος μιας ταξικά μεροληπτικής αστυνομικής διαχείρισης, καθώς και ενάντια στη χουντικής εμπνεύσεως επιχείρηση απαγόρευσης της συλλογικής δράσης και της πολιτικής ζωής.

Τον Νοέμβρη και τον Δεκέμβρη του 2020 κορυφώθηκε η καταστολή και της παραμικρής έκφρασης κοινωνικής δυσαρέσκειας και διαμαρτυρίας μέσα από την απόδοση υπερεξουσιών στην αστυνομία. Μέσω αυτών, κουρελιάζοντας κάθε τυπικά συνταγματική διαδικασία, η κυβέρνηση επέβαλε τις καινοφανείς μεταπολιτευτικά απαγορεύσεις συναθροίσεων άνω των 4 ατόμων κατά τις ημέρες μνήμης των δύο σημαντικότερων εξεγέρσεων της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, αυτών της 17ης Νοέμβρη και 6ης Δεκέμβρη. Καθόλου τυχαία επρόκειτο για το διάστημα που η πίεση στο εσκεμμένα υποστελεχωμένο σύστημα υγείας οδηγούσε σε εκατοντάδες θανάτους ευάλωτων υγειονομικά ανθρώπων καθημερινά.

Ο στόχος ήταν σαφής: σε μια περίοδο που οι ευπαθείς ομάδες (οικονομικά, υγειονομικά, στεγαστικά, από άποψη φύλου και ηλικίας) επιλέχτηκαν από το κράτος να πληρώσουν τα σπασμένα, η σιωπή απέναντι σε αυτά τα εγκλήματα έπρεπε να διασφαλιστεί. Τόσο μέσα από την καταστολή, όσο και με τη γιγαντιαία επιχείρηση εξαγοράς των μεγάλων δημοσιογραφικών ομίλων για να λιβανίζουν μονοφωνικά την παραπάνω αντικοινωνική και δολοφονική διαχείριση της κρίσης.

Στα Χανιά, το τοπικό κίνημα αποφάσισε (και το κατάφερε) να μην αναστείλει την πολιτική δράση.Έτσι, στις 6 Δεκεμβρίου του 2020, η αστυνομία επιτέθηκε εντελώς απρόκλητα στη συγκέντρωση συλλαμβάνοντας βίαια 6 ανθρώπους από τη συνέλευση της Κατάληψης Rosa Nera και 2 μέλη του ΚΚΕ (μ-λ). Άνθρωποι χτυπήθηκαν με (τα απαγορευμένα υποτίθεται) πτυσσόμενα γκλομπ, με κρότου λάμψης, ενώ αρκετοί διαδηλωτές εμποδίστηκαν από τα μπλόκα της αστυνομίας να προσεγγίσουν τον χώρο φιλοδορούμενοι με το γνωστό 300άρι πρόστιμο.

Χαρακτηριστικό είναι πως την ίδια μέρα ματατζής πόζαρε ως χούλιγκαν κοροϊδεύοντας το πανό-λάφυρο που άρπαξε βίαια μια ομάδα ασφαλιτών από το μπλοκ του ΚΚΕ (μ-λ). Επιβάλλεται να θυμηθούμε επίσης πως στα Χανιά, τις επόμενες μέρες εκείνου του Δεκέμβρη, ανώνυμοι ασφαλίτες έπαιρναν κατόπιν εντολών άνωθεν τηλέφωνα συναγωνιστές και συνδικαλιστές στα σπίτια τους, προκειμένου να επιδώσουν τηλεπρόστιμα(!!!) για συμμετοχή στη διαμαρτυρία και τις πορείες, επαναφέροντας το χουντικό φακέλωμα και καταργώντας το τεκμήριο της αθωότητας.

Όμως, παρά τις απαγορεύσεις, τα τηλεπρόστιμα και την καταστολή των ένστολων τραμπούκων, το τοπικό κίνημα στα Χανιά θα απαντήσει με πορείες τόσο την ίδια μέρα (6/12/2020) στην εργατική γειτονιά της Νέας Χώρας, όσο και με μια μαζική συγκέντρωση στις 10 Δεκέμβρη του 2020.

Στη δίκη της 17ης Ιανουαρίου του 2023, οι συλληφθέντες και οι συλληφθείσες αντιμετωπίζουν κατηγορίες ανάλογες της βίας και της αυθαιρεσίας της αστυνομίας:
Όσο πιο βαριά η βία των αστυνομικών τόσο πιο αυθαίρετες είναι οι κατηγορίες. Χαρακτηριστική είναι η ψευδομαρτυρία αστυνομικού για δήθεν τραυματισμό του από σύντροφο, μέλος του φοιτητικού συλλόγου. Το ότι κατηγορούνται ψευδώς αγωνιστές και αγωνίστριες που δέχτηκαν την αστυνομική βία, γεγονός καταγεγραμμένο σε πλήθος οπτικών τεκμηρίων, δείχνει ίσως με τη μεγαλύτερη ένταση ότι πρόκειται εν τέλει για μία αμιγώς πολιτική δίκη φρονημάτων σε μία περίοδο που επιχειρείται η συλλογική αμνησία για τα κρατικά εγκλήματα της περιόδου 2020 – 2021.

Η πολιτική δίκη των 8 λαμβάνει χώρα σε μία πολιτική συγκυρία κατά την οποία ερχόμαστε αντιμέτωποι/ες με μία νέα επίθεση. Οι πρωτοφανείς ανατιμήσεις στα αγαθά και στους λογαριασμούς ηλεκτρικού ρεύματος,οι οποίες ισοδυναμούν με περαιτέρω μείωσητου μισθού, οι εξωπραγματικές τιμές των ενοικίων, η ολοένα και μεγαλύτερη υποβάθμιση της δημόσιας υγείας και παιδείας, η λεηλασία του φυσικού περιβάλλοντος για τα κέρδη των λίγων, η εμπορευματοποίηση κάθε σπιθαμής δημόσιου χώρου απότελούν κάποιες πτυχές της επίθεσης αυτής.

Το κράτος, ως υπάλληλος των αφεντικών,καλεί τους από τα κάτω να (ξανα)πληρώσουμε τα σπασμένα. Απέναντι σε όσους/ες οργανώνονται και αντιστέκονται η αντιμετώπιση είναι γνωστή: περισσότερη καταστολή, χημικά, συλλήψεις και δικαστήρια.
Καθόλου τυχαίο, το γεγονός ότιη κυβέρνησημέσω ενός Νέου Ποινικού Κώδικα απαλλάσσει τους αστυνομικούς από την υποχρέωση να εμφανίζονται και να καταθέτουν στην ακροαματική διαδικασία.

Οι ψευδείς κατηγορίες αστυνομικών που σε πολλές περιπτώσεις εως τώρα καταρρίπτονται από τις αντιφάσεις τουςστις δικαστικές αίθουσες, επιχειρείται στο εξής με μία γραπτή κατάθεση να είναι αρκετέςώστε να ποινικοποιείται η πολιτική δράση. Την ίδια στιγμή που αστυνομικοί με απροκάλυπτα ρατσιστικά κίνητρα δολοφονούν εν ψυχρώρομά παιδιά και ευνοούνται μέσα σε ένα καθεστώς ατιμωρησίας.
Απέναντι στην παραίτηση και το φόβο προτάσσουμε τη συλλογική οργάνωση και τους ταξικούς αγώνες.

Για τη δίωξη των 8 έχουν ήδη δημοσιευτεί ψηφίσματα υποστήριξης από συλλογικότητες και σωματεία της εργατικής τάξης της πόλης.

Το πλαίσιο παραμένει το ίδιο:
Αγώνες για ψωμί, παιδεία, ειρήνη, υγεία, ελευθερία, κάτω τα χέρια από τη διαδήλωση και την απεργία!

Καλούμε

Τρίτη 9/1 στις 19:00 στο Εργατικό Κέντρο

Σωματεία και συλλογικότητες για συντονισμό δράσεων εν όψει της δίκης,

Παρασκευή 17/1 στις 9:00, συγκέντρωση στα Δικαστήρια Χανίων

Κατάληψη Rosa Nera, Δεκέμβριος 2023

155 χρόνια φυλακή επειδή έσωσε 149 ανθρώπους

“…Κάλεσμα σε εκδήλωση – συζήτηση και συγκέντρωση αλληλεγγύης σε δίκη, από την Κατάληψη Rosa Nera και το Κοινωνικό Στεκι – Στεκι Μεταναστών Χανίων για την δικη του Κούρδου πολιτικού πρόσφυγα Μεχμέτ Τσελίκ:

ομιλητές: Δημήτρης Χούλης και Αλέξης Γεωργούλης, συνήγοροι υπεράσπισης,
Ιάσονας Αποστολόπουλος, μάρτυρας υπεράσπισης

Στις 24-9-2021 ακυβέρνητo σκάφος με 149 πρόσφυγες κινδύνευσε στη θάλασσα και οι άνθρωποι περισυνελλέγησαν από διερχόμενο φορτηγό πλοίο για να οδηγηθούν στο λιμάνι της Παλιόχωρας. Δυστυχώς, για άλλη μια φορά δεν έφτασαν όλες-οι στη στεριά, καθώς μια προσφύγισσα έχασε τη ζωή της.

Τέσσερις άνθρωποι από Αφγανιστάν και Τουρκία κατηγορήθηκαν ως διακινητές. Πρωτόδικα το δικαστήριο επέβαλλε ποινή κάθειρξης στους τρεις, 155 χρόνια και 10 ημέρες στον καθένα!

Ανάμεσά τους είναι ο 36χρονος Μεχμέτ Τσελίκ, Κούρδος πολιτικός πρόσφυγας από την Τουρκία, ο οποίος εδώ και 2 χρόνια βρίσκεται στις φυλακές των Χανίων για ένα έγκλημα που δεν διέπραξε… Πρόκειται για εξ ορισμού πολιτικό πρόσφυγα, το 2006 σκοτώθηκαν μπροστά στα μάτια του, μέσα στο σπίτι τους, η αδερφή του, ο αδερφός του και ο κουνιάδος του από ένοπλους των τουρκικών αρχών.

Στις 24/9/2021, όπως συνήθως συμβαίνει, η βάρκα που μετέφερε τους 149 ανθρώπους άρχισε να βάζει νερά και βρέθηκαν σε κίνδυνο. Ο Μεχμέτ Τσελίκ καλούσε επανειλημμένως μέλη του ελληνικού κουρδικού συλλόγου για να επικοινωνήσουν με τις ελληνικές αρχές προκειμένου να διασωθούν. Αυτό είναι και το μοναδικό ενοχοποιητικό στοιχείο εις βάρος του..

Είναι σαφές πως το ελληνικό κράτος και λιμενικό, προκειμένου να αποσιωπήσουν τα εγκλήματα που διαπράττουν και να εξαφανίσουν την ευθύνη τους, έχουν στήσει μια βιομηχανία διώξεων εις βάρος αθώων ανθρώπων τις περισσότερες φορές, με τυχαία κριτήρια ή και στοχευμένα με βάση την καταγωγή ή την πολιτική δράση, αναγνωρίζοντας στο σωρό “διακινητές” και φυλακίζοντας τους για πάντα, αφού πάντα οι ποινές μετράνε εκατοντάδες χρόνια.

Μέχρι και στον καθεστωτικό Τύπο διαβάζουμε πως οι καταδικασμένοι ως “διακινητές” στις ελληνικές φυλακές είναι η δεύτερη πληθυσμιακά ομάδα κρατουμένων.

Καλούμε στις 6 Δεκέμβρη, μετά την πορεία, στην κατάληψη Rosa Nera στην εκδήλωση “155 χρόνια φυλακή επειδή έσωσε 149 ανθρώπους. Συζήτηση-ενημέρωση για τις εξοντωτικές ποινές σε πρόσφυγες και για το ναυάγιο της Πύλου.”

* ομιλητές: Δημήτρης Χούλης και Αλέξης Γεωργούλης, συνήγοροι υπεράσπισης,
Ιάσονας Αποστολόπουλος, μάρτυρας υπεράσπισης

στις 7 Δεκέμβρη, 9.00, στα δικαστήρια σε συγκέντρωση αλληλεγγύης στον Κούρδο πολιτικό πρόσφυγα Μεχμέτ Τσελίκ.

Κατάληψη Rosa Nera & Κοινωνικό Στέκι – Στέκι Μεταναστών.

https://rosanera.squat.gr/

 

Κάλεσμα στα δικαστήρια Ρεθύμνου

Η κατάληψη Rosa Nera στηρίζει και συμμετέχει στα καλέσματα για την Παρασκευή 10/11 στις 10:30, όπου συνδέθηκε συνεχίζεται η δίκη των 4 που δέχτηκαν σεξιστική- ρατσιστική επίθεση από ομάδα ακροδεξιών στο Ρέθυμνο τον Μάρτιο του 2020.

 ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ

Ακολουθεί το κείμενο τους.
«Δεν είμαστε η ντροπή της χώρας»: Μέρος 5ο
Είμαστε οι Ε. Α., Η. Γ., Ε. Π., Ο. Σ. και στις 2/11/2023 καλούμαστε για τέταρτη φορά να παραστούμε στα δικαστήρια Ρεθύμνης ως μάρτυρες στην εκδίκαση της σεξιστικής – ρατσιστικής επίθεσης που δεχτήκαμε από ομάδα ακροδεξιών ανδρών στο Ρέθυμνο τον Μάρτιο του 2020 κατευθυνόμενες σε προγραμματισμένη πορεία αλληλεγγύης υπέρ των προσφύγων.
Τριάμισι χρόνια μετά την απαράδεκτη αυτή επίθεση καταλήγουμε στη θλιβερή συνειδητοποίηση ότι η απόφασή μας τότε να καταφύγουμε στην ελληνική δικαιοσύνη αντί –όπως εύλογα θα περίμενε κανείς– να μας αποζημιώσει ηθικά για την ψυχική οδύνη που υποστήκαμε με την άμεση τιμωρία των ενόχων, έχει έως τώρα το εκ διαμέτρου αντίθετο αποτέλεσμα με τις συνεχείς αναβολές όχι μόνο να παρατείνουν την ατιμωρησία των δραστών αλλά επιπλέον να μας υποβάλουν σε περαιτέρω ψυχική ταλαιπωρία και δικαστικά έξοδα.
Αγανακτούμε στη σκέψη ότι η ατιμωρησία γεννά την ασυδοσία. Στην Ελλάδα του 2023, στην Ελλάδα των πολλαπλών κρίσεων, με την ανησυχητική άνοδο του εθνικισμού και του λαϊκισμού και μέσα σ’ ένα γενικότερο κλίμα κοινωνικής σήψης και διαφθοράς, η ατιμωρησία προστατεύει τους ισχυρούς που βρίσκουν ασυλία παρά τα εγκλήματα που διαπράττουν, οι θύτες έχουν τη βεβαιότητα πως κανένας δεν πρόκειται να τους ενοχλήσει και ο πολίτης-θύμα μοιάζει να είναι ο τελευταίος τροχός της αμάξης. Κι όμως η προάσπιση της ανθρώπινης ζωής και αξιοπρέπειας αποτελεί πρωταρχικό καθήκον όλων μας. Όχι μόνο σε κρατικό και συλλογικό επίπεδο, αλλά και σε ατομικό οφείλουμε όλες και όλοι να συμβάλουμε με κάθε τρόπο στην διαφύλαξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όταν αυτά διαρκώς υπονομεύονται. Στη δική μας περίπτωση, ο τρόπος είναι η επιμονή μας στην τέλεση αυτής της δίκης με την παραδειγματική τιμωρία των ακροδεξιών δραστών που υποτίμησαν, καταπάτησαν και παραβίασαν το θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα στην ελεύθερη σκέψη και έκφραση των ιδανικών μας. Επιθυμία μας είναι ο αγώνας μας ν’ αποτελέσει πρώτα απ’ όλα παράδειγμα πως η διεκδίκηση του δίκιου είναι ο μόνος τρόπος για να μπει ένα φρένο στη διαφθορά αλλά και να δώσει ένα ξεκάθαρο μήνυμα ότι ο τραμπουκισμός, η λογοκρισία και ο φόβος δεν έχουν θέση στις δημοκρατικές κοινωνίες.
Ζητάμε επιτέλους την απονομή δικαιοσύνης θεωρώντας επιτακτική ανάγκη την τέλεση της δίκης ώστε να αποτελέσει ένα παράδειγμα περιορισμού της ασύδοτης βίας. Διεκδικούμε το αυτονόητο. Δεν κλείνουμε τα μάτια σ’ αυτό που συμβαίνει γύρω μας.
Επιμένουμε, δε σωπαίνουμε.
Προηγούμενα κείμενα υπόθεσης:

Η Κατάληψη Rosa Nera στηρίζει τον αγώνα του αρνητή στράτευσης Β.Μ.

Η Κατάληψη Rosa Nera στηρίζει τον αγώνα του αρνητή στράτευσης Β.Μ.
Ο αρνητής στράτευσης δικαζεται στις 27/10 στην Αθήνα, στο στρατοδικείο στο Ρουφ.
Αναδημοσιεύεται το κείμενο του συντρόφου Β.:
ΑΝΤΙ ΑΠΟΛΟΓΙΑΣ – ΑΝΟΙΧΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗΣ ΚΑΘΕ ΣΤΡΑΤΟΔΙΚΗ, ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΟΠΟΙΟΥ ΑΛΛΟΥ ΕΜΙΣΘΟΥ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ
ΓΙΑΤΙ ΑΡΝΗΣΗ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ
Αρνούμαι την αναγκαιότητα ύπαρξης κάθε στρατού, οποιασδήποτε σύστασης, προέλευσης, ιδεολογικής απόχρωσης. Τα «αναγκαία κακά» οφείλουμε να τα αντικαταστήσουμε με «επιθυμητά καλά».
Αρνούμαι να καταταγώ στον ελληνικό στρατό. Αρνούμαι και να προσποιηθώ πως δεν είμαι καλά για να πάρω το Ι5. Τρέλα είναι να στηρίζει κανείς έναν θεσμό που παράγει θάνατο, όχι το να τον αρνείται. Βαθύτερη υποχρέωσή μου είναι τουλάχιστον να μιλήσω για αυτό.
Δεν θεωρώ πως βρίσκομαι στην θέση του κατηγορούμενου, πως πρέπει δηλαδή να απολογηθώ για κάτι. Δράττω την ευκαιρία σαν ένα βήμα που μου δίνεται για να μιλήσω για τις αξίες που υποστηρίζω, αξίες εκ διαμέτρου αντίθετες με όσα προάγει ο στρατός.
Η αξιακή υπεράσπιση του στρατού βασισμένη στο πατρίς-θρησκεία-οικογένεια, έχει «χρεοκοπήσει» ιστορικά παράγοντας πολέμους, πόνο και μίσος, καθώς θέτει εξ’ ορισμού απέναντί της κάθε άλλη πατρίδα, κάθε άλλη θρησκεία και κάθε άλλη οικογένεια. Αν η νοοτροπία του «να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα» ή η συντεχνιακή λογική (σε εργασιακό, περιβαλλοντικό, τοπικιστικό ή όποιο άλλο επίπεδο) είναι αυταπόδεικτα καταστροφικές, τότε πώς να μην είναι αυταπόδεικτα το ίδιο καταστροφικός ο κάθε εθνικισμός που είναι η γιγάντωση αυτού του εγωκεντρισμού, του μισανθρωπισμού και εν τέλει της αυτοκαταστροφικότητας.
Ποιος μπορεί να είναι ο γνώμονας για να επιλέξει κανείς ένα αξιακό σύστημα που να έχει γερά θεμέλια; Εγώ θέτω σαν κριτήριο πέρα από την λογική επεξεργασία, την συναισθηματική πληρότητα που μου προσδίδει η κάθε αξία και η εφαρμογή της στην ζωή μου. Με άλλα λόγια, στόχος και πυξίδα είναι η νοηματοδότηση της ζωής απέναντι στο παράλογο της ύπαρξης και μέσα σε αυτό. Νοηματοδότηση στηριζόμενη από τις αξίες που αναδεικνύουμε και μας αναδεικνύουν.
ΟΙ ΑΞΙΕΣ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ≠ ΟΙ ΔΙΚΕΣ ΜΟΥ ΑΞΙΕΣ
~Βασική αρμοδιότητα του στρατού είναι η υπεράσπιση των συνόρων. Αντίθετα εγώ απεργάζομαι την κατάργηση τους.
Ας μην γελιόμαστε μιλώντας για υπεράσπιση των συνόρων. Ο αμυντικός ελληνικός στρατός, όπως αρεσκόμαστε να τον ονομάζουμε, έχει συνδράμει σαν σύμμαχος του νατο, παραχωρώντας βάσεις αλλά και στέλνοντας έμψυχο δυναμικό σε δήθεν ειρηνευτικές επεμβάσεις ανά τον κόσμο (Κορέα, Ιράκ, Αφγανιστάν, Λιβύη). Ταυτόχρονα το ίδιο το ελληνικό κράτος έχει υπερδιπλασιαστεί από την ίδρυσή του μέχρι και το 1947, εκμεταλλευόμενο όλους τους πολέμους που μεσολάβησαν (παγκόσμιοι, βαλκανικοί). Αλλά δεν έμεινε απλώς στο να καιροφυλακτεί. Έκανε και άμεσες επεκτατικές κινήσεις, που δεν του βγήκαν βέβαια, όπως η μικρασιατική εκστρατεία αλλά και επί χούντας προσπαθώντας να προσαρτήσει την Κύπρο με το πραξικόπημα.
Μεταξύ των άλλων, οι στρατοί αναλαμβάνουν τη διαχείριση των προσφυγικών ροών (σαν να μιλάμε για ένα άψυχο ρευστό), που οι ίδιοι γεννούν. Πρόσφυγες και μετανάστες που ξεριζώνονται είτε με άμεσους βομβαρδισμούς, είτε με οικονομικές πολιτικές ξεζουμίσματος του «υποανάπτυκτου-αναπτυσσόμενου» κόσμου, είναι πλέον στην διάθεση των διεθνών οικονομικών λόμπι σαν μια φτηνή και ευέλικτη εργατική «πρώτη ύλη».
Γιατί να καταργήσουμε τα σύνορα; Η ελεύθερη μετακίνηση ανθρώπων και ιδεών, είναι ένα πρώτο βήμα προς μια κοινωνία αποδοχής, κατανόησης και συμπερίληψης. Αποδοχή δεν σημαίνει ούτε ταύτιση, ούτε κατά ανάγκη ενσωμάτωση. Δεν χρειάζεται να οδηγηθούμε σε μια δυστοπία ισοπέδωσης και ομοιομορφίας. Το να είναι μια κοινωνία ανοιχτή προς το διαφορετικό, να γνωρίζει χωρίς να δαιμονοποιεί, να φιλοξενεί χωρίς να εχθρεύεται, να περιεργάζεται χωρίς να φοβάται, είναι αρκετό. Τα σύνορα είναι το πρωταρχικό σύμβολο κάθε διαχωρισμού. Υπηρετούν τις αφηγήσεις μίσους και τις πρακτικές εκμετάλλευσης. Οι κοινωνίες όπως και οι άνθρωποι, σκληραίνουν για να προστατευτούν, κλείνονται στον εαυτό τους, περιορίζουν και περιορίζονται, χτίζουν σύνορα και αρνούνται να δουν πως τελικά βρίσκονται μέσα στην φυλακή που μόνοι έφτιαξαν. Αντί αυτού ας προσπαθήσουμε να ανοίξουμε, ας εστιάσουμε σε ότι μας ενώνει και ας χαρούμε τις διαφορές μας.
~Οι στρατοί συναγωνίζονται διεθνώς σε μια ατέρμονη κούρσα πολεμικών εξοπλισμών. Ο δικός μου προσανατολισμός βρίσκεται σε έναν γενικευμένο παγκόσμιο αφοπλισμό.
Οι ψυχροί πόλεμοι και ο παραλογισμός των πολεμικών εξοπλισμών μαζί με την κατακόρυφη ανάπτυξη της πολεμικής τεχνολογίας, αφήνουν στο χέρι, ή πιο σωστά στην ψυχική ισορροπία αυτών που έχουν την εξουσία, την επιβίωση του ανθρώπινου είδους. Και δεν ήταν λίγοι, στην μέχρι τώρα ανθρώπινη ιστορία, οι παράφρονες που έχουν πάρει στον λαιμό τους εκατομμύρια ζωές. Μόνο που τώρα, είναι ακόμα πιο επικίνδυνα τα πράγματα.
Τα διαπλανητικά συμφέροντα παράγουν πολέμους, με μόνους νικητές κάποιους έχοντες και κατέχοντες. Οι σημερινές ευαίσθητες ισορροπίες είναι ένα τρανταχτό παράδειγμα για το ποιος είναι σίγουρα ο χαμένος σε αυτή την κούρσα ισχύος. Γιατί να πάρουμε μέρος στους πολέμους τους;
Πως μπορεί όμως να είναι εφικτός ένας παγκόσμιος αφοπλισμός; Είναι κάτι που ανήκει στην σφαίρα της φαντασίας ή που πρέπει να το εναποθέσουμε στις διεθνείς διαπραγματεύσεις των πολεμόχαρων υπουργείων μας; Αν ξεκινήσει από τα κάτω μια μαζική άρνηση του στρατού, αν δεν υπάρχει διαθέσιμο κρέας για τις οβίδες τους, αλλά ούτε άτομα διαθέσιμα να γίνουν τα εκτελεστικά τους όργανα, τότε θα έχει γίνει το ουσιαστικότερο βήμα ώστε να μπορέσουμε τελικά να κλείσουμε σε ένα δωμάτιο τους υπουργούς, τους στρατηγούς και τους συνταγματάρχες και αν θέλουν ας βγάλουν τα δικά τους μάτια.
~Η θητεία είναι η βασική απόδειξη της υποταγής των ζωών μας στο κράτος. Η ουσιαστική αξία, την οποία μόνο προφασίζεται το κράτος, είναι η προσφορά στην κοινωνία.
Βγαίνοντας από τον στρατό, αλλά και κατά την διάρκεια της θητείας, η πλειοψηφία των φαντάρων (για να μην πω όλοι!) βιώνουν ένα κενό. Το κενό αυτό είναι ενδεικτικό της έλλειψης νοήματος. Φυσικά συνδράμει σε αυτό το αίσθημα και η προσπάθεια που γίνεται μέσα στον στρατό για την ισοπέδωση της προσωπικότητας. Αυτό γίνεται από τους αξιωματικούς είτε με πολύ ζήλο και ευλάβεια είτε ακολουθώντας απλά το τυπικό. Η δημιουργία πειθήνιων εκτελεστών αποστερεί το νόημα, σε αντίθεση με μια προσπάθεια συλλογικού προσδιορισμού της ζωής μας. Τι είναι πάλι αυτό;
Φανταστείτε για λίγο έναν στρατό διαφορετικό. Έναν στρατό που δεν θα ήταν καν σχολείο (το σχολείο φέρει ήδη αρκετά στοιχεία στρατιωτικοποίησης), αλλά ούτε και κατασκήνωση προσκόπων. Έναν στρατό που θα ενθάρρυνε την συνεργασία. Έναν στρατό που θα διευκόλυνε την ειρηνική επίλυση των διαφορών. Έναν αυτοδιαχειριζόμενο στρατό όπου οι παλαιότεροι θα μεταλαμπαδεύουν την εμπειρία τους στους νεότερους. Έναν στρατό δίχως όπλα, στολές, ανώτερους, εντολές. Έναν στρατό που περιλαμβάνει κάθε φύλο και σεξουαλικότητα. Έναν στρατό που προετοιμάζει για το μετά. Έναν στρατό της ζωής και όχι του θανάτου. Σε έναν τέτοιο στρατό θα κατατασσόμουν με ευχαρίστηση. Προφανώς όμως δεν πρόκειται πλέον για στρατό αλλά μάλλον για το αντίθετό του.
Δεν με ενδιαφέρει μια ζωή προσανατολισμένη σε μια εγωιστική καλοπέραση. Παρόλα αυτά δεν νιώθω πως έχω υποχρεώσεις απέναντι στο ελληνικό κράτος, νιώθω την ανάγκη να προσφέρω στην κοινωνία που ζω. Αυτό το κάνω με τον δικό μου τρόπο, μέσω του θεάτρου ή της παιδαγωγικής χωρίς την διαμεσολάβηση του κέρδους. Το να παρατήσεις την ζωή σου για να αφοσιωθείς μέσω της εναλλακτικής θητείας για κάποιους μήνες στο να δίνεις και μετά αυτό ήταν, δημιουργεί ανισορροπία σε εσένα τον ίδιο αλλά και στους γύρω σου. Το να προσπαθήσεις να εντάξεις την ανιδιοτελή προσφορά μέσα στην ζωή σου, αποκτάει άλλο βάρος. Δεν αποτελεί τιμωρία αλλά επιλογή.
~Πρωταρχικό μέλημα του στρατού είναι η ισοπέδωση της προσωπικότητας μέσω της ομοιομορφίας και της δημιουργίας στερεοτύπων. Η κοινωνία που οραματίζομαι διέπεται από αποδοχή του διαφορετικού και άρα ποικιλομορφία. Στηρίζει την κριτική σκέψη, την αυθόρμητη έκφραση και την αναζήτηση της ταυτότητας.
Στην μια μεριά έχουμε την στέρηση της κριτικής σκέψης, την συμμόρφωση, την πειθάρχηση, τις φυλακές, τις τιμωρίες, το πρότυπο του σκληρού «άντρα», την ισοπέδωση της προσωπικότητας, την εξάλειψη της διαφορετικότητας, την τυφλή υπακοή, την ιεραρχική «καρπαζιά» του ανώτερου στον κατώτερο και του παλιού στον νέο.
Από την άλλη μεριά έχουμε την αμφισβήτηση, την συνδιαμόρφωση, την αυτοπειθαρχία, την ελευθερία, την αυτοδιάθεση, την επιλογή, την αναζήτηση, την ποικιλότητα, την αποδοχή, την ανιδιοτελή προσφορά από την καθεμία σύμφωνα με τις δυνατότητές της, στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του. Για μένα η επιλογή είναι αυτονόητη.
Η ΦΑΝΤΑΣΙΑΚΗ ΘΕΣΜΙΣΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
Οι περισσότεροι, αν όχι όλοι οι άνθρωποι, δεν πιστεύουν πως ζούμε σε έναν κόσμο ιδανικά πλασμένο. Συνεχίζουν όμως να τον θρέφουν γιατί πιστεύουν πως τους θεσμούς που τον διέπουν δεν είναι στο χέρι μας να τους αλλάξουμε. Κι αν εξαιρέσεις ένα μικρό ποσοστό που συνειδητά αναπαράγει το κατεστημένο, που φροντίζει για την ευημερία των ελίτ, οι υπόλοιποι πνίγονται ή δυσανασχετούν. Γιατί οι θεσμοί που ορίζουν τις ζωές μας και ο πολιτισμός που έχει διαμορφωθεί ενδιαμέσω αυτών (ή και τους έχει διαμορφώσει), δεν υπηρετούν την νοηματοδότηση της ζωής.
Ασφαλώς ο στρατός όπως και όλοι οι θεσμοί υπηρετούνται και αναπαράγονται από ανθρώπους. Το ίδιο και ο εθνικισμός, ο φασισμός, ο καπιταλισμός και κάθε άλλος επιβλαβής -ισμός. Παρόλα αυτά δεν θέλω να εχθρεύομαι τους ανθρώπους αλλά τις ιδέες που πρεσβεύουν και τα συστήματα που στηρίζουν. Το να αναπαράγουμε έναν διαφορετικό πόλεμο και να στήσουμε έναν νέο στρατό (έστω κι αν έχει ταξικά χαρακτηριστικά) είναι ένα ακόμα ολίσθημα όταν το νόημα βρίσκεται μάλλον σε μια διαδικασία απομιλιταρισμού της κοινωνίας.
Αυτοί κατά την γνώμη μου που πρέπει να απολογηθούν, είναι όσοι στελεχώνουν τους μηχανισμούς αυτούς που παράγουν θάνατο. Και πρέπει να απολογηθούν πρώτα από όλα απέναντι στον ίδιο τον εαυτό τους. Το «κάνω την δουλειά μου» δεν παρέχει καμία ηθική νομιμοποίηση. Αυτό που οφείλει κανείς είναι να σταθμίσει όλα όσα δίνουν νόημα στην ζωή και όλα όσα της το στερούν, και αν δει στο τέλος τον εαυτό του να υπηρετεί την «λάθος» μεριά μέσα από την δουλειά του, να βρει τον τρόπο να παραιτηθεί.
Οι στρατοί σαν ένα αναπόσπαστο κομμάτι του παλιού κόσμου, αναπαράγουν το μίσος. Ο κόσμος που ονειρεύομαι έχει σαν αξίες του την λαχτάρα για την ζωή, την δημιουργία, την αβίαστη χαρά, την αγάπη, το παιχνίδι, το «τρεμάμενο ανθρώπινο σώμα». Για να δανειστώ τα λόγια από έναν άλλο αρνητή στράτευσης: «πιστεύω μονάχα στο τρεμάμενο ανθρώπινο σώμα. Οτιδήποτε γεννάει, μεγαλώνει, θρέφει, βοηθάει, αγαπάει, θεραπεύει, σέβεται, λατρεύει αυτό το τρεμάμενο ανθρώπινο σώμα είναι πια η μόνη αξία μου, η μόνη πυξίδα της ζωής μου. Οτιδήποτε βιάζει, καταστρέφει, αφανίζει, σκλαβώνει, χειραγωγεί, σκοτώνει το τρεμάμενο ανθρώπινο σώμα είναι κομμάτι του κόσμου που αγωνίζομαι να αφήσω μακριά μου.» (Θανάσης Τριαρίδης)
Γιατί να μην φανταστούμε έναν κόσμο όμορφο; Έναν κόσμο που να θέλουμε να ζήσουν τα παιδιά μας; Που να μας προτρέπει να γεννήσουμε παιδιά, που να μας πλημυρίζει με αγάπη για την ζωή; Οι αξίες που θέλουμε να δώσουμε δεν μπορεί να είναι κοινές στην φαντασία όλων, αλλά αν υπάρχει σαν κοινή βάση ο σεβασμός στην διαφορετικότητα και η αγάπη για την ποικιλομορφία, υπάρχει χώρος για την πραγματοποίηση του ονείρου. Αν οδηγούμαστε από την περιέργεια να ψηλαφίσουμε το άγνωστο κι όχι από τον φόβο που μας οχυρώνει απέναντί του, δεν θα μισούμε ούτε θα πολεμάμε. Αλλά ούτε θα υπάρχει ανάγκη για ταύτιση. Δεν θα υπάρχει φανατισμός, προσηλυτισμός, μισαλλοδοξία.
Για να φτάσουμε εκεί πρέπει να μάθουμε να επικοινωνούμε, γνωρίζοντας αρχικά τον ίδιο μας τον εαυτό, τις ανάγκες και τις βαθύτερες επιθυμίες του, διαχωρίζοντας τις πανανθρώπινες αξίες από τις δημιουργημένες επιθυμίες και σιγά – σιγά να μάθουμε να ακούμε και τους συνανθρώπους μας. Αφήνοντας να γκρεμιστούν πίσω μας όσοι θεσμοί στηρίζουν τον παλιό κόσμο, αποστελεχώνοντάς τους.
Και αν μπορέσουμε να τον φανταστούμε, γιατί μετά να μην προσπαθήσουμε για αυτόν τον κόσμο; Αν εγώ αρνηθώ τον στρατό, αν εσείς παραιτηθείτε από την θέση σας, θα δώσουμε ένα παράδειγμα, αν σταματήσουμε να υπηρετούμε κάτι που δυσκολευόμαστε να πιστέψουμε σε αυτό, τότε θα δημιουργηθεί χώρος και προηγούμενο.
Τότε θα πιστέψουν κι άλλοι άνθρωποι στη δύναμη που όλοι έχουμε. Κι αυτό θα γίνει σε αυτήν την χώρα, στην χώρα του ονομαζόμενου «εχθρού» και σε κάθε χώρα, μέχρι να πέσει και ο τελευταίος εχθρός, ο τελευταίος στρατός, ο τελευταίος θεσμός που υπηρετεί το μίσος.
ΜΟΝΗ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΜΟΥ ΧΡΟΝΙΑ
Μ. Β.

Προκήρυξη: Δεν θα ξεχαστεί τι έκαναν στον Κωστή

Προκήρυξη που μοιράζεται στα Χανιά:

ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΤΕΙ ΤΙ ΚΑΝΑΝ ΣΤΟΝ ΚΩΣΤΗ

Αρχές Σεπτεμβρίου εμφανίστηκε στα ψιλά των τοπικών μέσων ενημέρωσης μια περίεργη είδηση, αποδιδόμενη με τον κλασικό λιτό τρόπο των καθημερινών δελτίων της ΕΛ.ΑΣ προς τους αστυνομικούς συντάκτες: 58χρονος πέθανε από ανακοπή κατά τη διάρκεια τυπικού ελέγχου της τροχαίας στον ΒΟΑΚ. Η είδηση αναπαράχθηκε πανομοιότυπα για 2-3 μέρες, κι έπειτα ουδέν… Η επιχείρηση συγκάλυψης όσων αργότερα θα έβγαιναν στο φως φαινόταν να καρποφορεί για μερικές ακόμα μέρες, τουλάχιστον μέχρι η οικογένεια του θύματος να προβεί σε καταγγελία που βασίζεται στις επιτόπιες μαρτυρίες κατοίκων της περιοχής – αλλά και στα ίδια τους τα μάτια, όταν αντίκρισαν το βαριά κακοποιημένο σώμα του πατέρα, αδερφού και συζύγου τους. Ο Κώστας Μανιουδάκης ξυλοκοπήθηκε άγρια και κατέληξε στα χέρια του Τμήματος Αστυνομικών Επιχειρήσεων (Τ.Α.Ε.) Σούδας πάνω στον επαρχιακό δρόμο Φρε-Βρυσών, με το πρόσχημα της εύρεσης πάνω του 2 γραμμαρίων χασίς.

Ακόμα κι αν το τελευταίο συνιστούσε την μόνη αλήθεια μέσα στην ομίχλη των ψευδών ιατρικών γνωματεύσεων και των ψευδών αστυνομικών δελτίων, θα ήταν κάτι που μονάχα οργή θα προσέθετε στην οργή μας απέναντι σε ακόμη μία βάρβαρη κρατική δολοφονία και την επιχειρούμενη συγκάλυψή της. Γνωρίζουμε καλά ότι οι εξαχρειωμένες ένστολες συμμορίες εξαντλούν τη μισάνθρωπη βία τους μονάχα εκεί που τους παίρνει. Ειδικά για την περίπτωση των ειδικών στρατιωτικοποιημένων σωμάτων τύπου ΤΑΕ, ο κόσμος αισθάνεται τον πραγματικό τους ρόλο, που δεν είναι άλλος από την εμπέδωση του κρατικού μονοπωλίου της βίας στην ενδοχώρα του νησιού, μέσα στην καθημερινότητα των κατοίκων, κι όχι στο αθέατο επίπεδο του οργανωμένου εγκλήματος – το οποίο άλλωστε χαίρει της συστηματικής ασυλίας των σωμάτων αυτών.

Στη μακρά λίστα των κρατικών δολοφονιών οι αφορμές δεν είναι κάτι παραπάνω από 20 ευρώ βενζίνη, μια “μικροποσότητα”, ή το ότι ένα παιδί αντιμίλησε και ένας διαταραγμένος ένστολος θίχτηκε. Αυτό που τα τελευταία χρόνια έχει σαφώς αναβαθμιστεί είναι το αίσθημα ατιμωρησίας των μπάτσων, με την πλήρη κάλυψη των πολιτικών προϊσταμένων τους, που έχει καταστήσει ακόμα και την ύπαρξη οπτικοακουστικού υλικού ανεπαρκή για να χαλιναγωγήσουν τη φονική μανία τους. Η μακάβρια στατιστική της θανατηφόρας αστυνομικής βίας έχει ανοίξει τόσο σε εύρος που συνιστά πλέον μόνιμη απειλή κατά της ζωής των υποτελών και των αδύναμων. Από τις γυναίκες μέσα στα σπίτια τους ως τους νέους των Εξαρχείων, και από τους τσιγγάνους στον Ασπρόπυργο, ως τον Κωστή Μανιουδάκη στις Βρύσες, οι έμμισθοι, ένστολοι και ένοπλοι λακέδες του σαπισμένου συστήματος έχουν άδεια να κακοποιούν και να σκοτώνουν.

Ως εδώ όμως. Η οργή μας δεν θα κοπάσει και οφείλει να σπάσει τον αιματηρό κύκλο των κρατικών δολοφονιών και της συγκάλυψής τους. Εδώ και τώρα να πάψουν οι ανακριτικές κωλυσιεργίες και καθυστερήσεις στην παράδοση της δικογραφίας, καθώς και οι πιέσεις προς στους μάρτυρες. Τα τοπικά ΜΜΕ επιτέλους να κόψουν αυτήν την αήθη πρακτική της πρόθυμης αναπαραγωγής αυτούσιων των ανακοινώσεων και των “διαρροών” της αστυνομίας και να μάθουν να κάνουν ρεπορτάζ. Μιλάμε για ζωές πια, και ποιος ξέρει πόσες ανάλογες υποθέσεις δεν έχουν συγκαλυφθεί έτσι, εν μέσω εκβιασμών και απειλών σε μάρτυρες και οικογένειες που δεν είχαν το κουράγιο της οικογένειας Μανιουδάκη να μιλήσουν.

Οι δολοφόνοι να πληρώσουν!

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΠΟΡΕΙΑ
Σάββατο 30/9 στις 11:00, στην Πλατεία Αγοράς

Κατάληψη Rosa Nera

Κατάληψη Rosa Nera: Κάλεσμα σε πορεία για την δολοφονία του Κ. Μανιουδάκη, Σάββατο 30 Σεπτεμβρίου στις 11: 00 στην Πλατεία Αγοράς

Κατάληψη Rosa Nera: Κάλεσμα σε πορεία για την δολοφονία του Κ. Μανιουδάκη, Σάββατο 30 Σεπτεμβρίου στις 11: 00 στην Πλατεία Αγοράς

Η επιχείρηση συγκάλυψης της δολοφονίας του Κώστα Μανιουδάκη από μπάτσους των ΤΑΕ δεν θα περάσει.

Η κοινωνία των Χανίων γνωρίζει καλά με ποιους έχει να κάνει.

Ήρθε η ώρα να μπει φραγμός στα στρατιωτικοποιημένα σώματα της αστυνομίας που θεωρούν ότι μπορουν να κακοποιούν, να βασανίζουν και να δολοφονούν ατιμώρητοι.

Ήρθε η ώρα τα τοπικά ΜΜΕ να σταματήσουν να αναπαράγουν άκριτα και χωρίς κανένα φίλτρο δεοντολογίας ψευδή αστυνομικά δελτία.

Στη θέση του Κωστή Μανιουδάκη θα μπορούσε να είναι ο οποιοσδήποτε και ποιος ξέρει πόσες ανάλογες υποθέσεις δεν συγαλύφθηκαν μέσα σε μια ομίχλη ψευδών ιατρικών γνωματεύσεων, ψευδών αστυνομικών δελτίων ή/και εκβιασμών σε μάρτυρες και οικογένειες που δεν είχαν το κουράγιο της οικογένειας του δολοφονημένου

Ήρθε η ώρς να ξεμπερδεύουμε με τους δολοφόνους αυτού του τόπου.

Κατάληψη Rosa Nera

Η κατάληψη Rosa Nera καλεί στην πορεία για την δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη, Σάββατο 30/9 στις 11:00, στην Πλατεία Αγοράς

https://rosanera.squat.gr/

Κατάληψη Rosa Nera: Κάλεσμα σε πορεία για την δολοφονία του Κ. Μανιουδάκη, Σάββατο 16/9, στις 12:00 στην πλ. Αγοράς

  1. Κατάληψη Rosa Nera: Κάλεσμα σε πορεία για την δολοφονία του Κ. Μανιουδάκη, Σάββατο 16/9, στις 12:00 στην πλ. Αγοράς

Η κατάληψη Rosa Nera στηρίζει και συμμετέχει στην πορεία για την δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη, αύριο Σάββατο 16 /9 στις 12:00, στην πλ. Αγοράς.

Η δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη από μπάτσους των ΤΑΕ δεν κουκουλώνεται.
Η κωλυσιεργία του εισαγγελέα να παραδώσει την δικογραφία στην οικογένεια και η ψευδής έκθεση του ιατροδικαστή Στ. Μπελιβάνη δε μπορούν πλέον να κρατήσουν την υπόθεση στη σκιά.

Η κοινωνία των Χανίων γνωρίζει καλά με ποιους έχει να κάνει.

Να ξεμπερδεύουμε με τους δολοφόνους αυτού του τόπου.

Κατάληψη Rosa Nera

https://rosanera.squat.gr/

Συγκέντρωση στο λιμάνι Χανίων για τον Αντώνη.

Περισσότεροι από 500 άνθρωποι σε διαμαρτυρία μπροστά και μέσα στο καράβι, μετά από κάλεσμα από την Καταληψη Rosa Nera, από τις συλλογικοτητες, από τις οργανώσεις, από τους φοιτητικούς συλλόγους της πόλης και ανένταχτοι άνθρωποι.

Το κάλεσμα της Καταληψης:

Κάλεσμα της Κατάληψης Rosa Nera
Λιμάνι της Σούδας, Πέμπτη 7/9 στις 8 μ.μ.

Ο Αντώνης, παιδί εργατικής οικογένειας από το Λασίθι και ΑΜΕΑ, δολοφονήθηκε εν ψυχρώ από υπαλλήλους των ναυτιλιακών των εφοπλιστών.
Σε μια κοινωνία των κανονικών και της αλλοτρίωσης, των εταιρειών της αγοράς, της πειθαρχημένης εργασίας και του ‘όλα για το κέρδος” φαίνεται πως ζωές που άργησαν,
όπως αυτή του Αντώνη, τιμωρούνται με μια σπρωξιά στον θάνατο.

Να δώσουμε τέλος στην εποχή των δολοφόνων.

Αύριο 8.μ.μ. στο λιμάνι της Σούδας, καλούμε και εμείς σε συγκέντρωση ενάντια στην μισανθρωπιά και τον μισαναπηρισμό, ενάντια στους όχλους που συναινούν στην εξόντωση των ευάλωτων ζωών.

Πίσω κανίβαλοι!

Η αλληλεγγύη θα νικήσει.

Κατάληψη Rosa Nera.

 

 

 

 

31 Αυγούστου, Reggaewise Selectors, για τα δικαστικά έξοδα του Μ.Γ.

 

Πέμπτη 31 Αυγούστου στην Κατάληψη ROSA NERA, Reggaewise Selectors, για τα δικαστικά έξοδα του Μ.Γ. συλληφθέντα σε διαδήλωση ενάντια στην αστυνομική περίφραξη του πάρκου Δρακοπούλου.

21.00 – 02.00
Reggaewise Selectors
Wosui & Indamouse meet Invisible Sounds
Στην αυλή της Rosa Nera

* The only good system is the sound system *

Τα έσοδα θα δοθούν για τα δικαστικά έξοδα του Μ.Γ. Ακολουθεί το κείμενο του συντρόφου, για τα γεγονότα της σύλληψης του στην διαμαρτυρία ενάντια στην περίφραξη του Πάρκου Δρακοπούλου.

Την Δευτέρα 17 Ιουλίου τα ξημερώματα, εργολάβοι μαζί με ΜΑΤ, ΟΠΚΕ, ΔΡΑΣΗ και δημοτική αστυνομία, μπήκανε στο πάρκο Δρακόπουλο να βάλουνε περίφραξη στα 2/3 του χώρου, αποκλείοντας τον κόσμο από το πάρκο, αποκλείοντας τα παιδιά από την παιδική χαρά. Η συνέλευση για την υπεράσπιση του πάρκου Δρακοπούλου κάλεσε σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας και πορεία γειτονιάς την ίδια μέρα στις 19.00.

Έχοντας συμμετάσχει μόλις πέντε μέρες πριν σε εκδήλωση για την υπεράσπιση της δημόσιας χρήσης του πάρκου, ενάντια στην κοπή δέντρων και υπέρ της αυτοοργάνωσης στις γειτονιές με τις ομάδες Dito και Navis Insana, στηρίξαμε το κάλεσμα ομαδικά με δικό μας πανό. Η πορεία ξεκίνησε γύρω στις 20.00 με συμμετοχή περίπου 250 ατόμων, δυναμικά, φωνάζοντας συνθήματα για την υπεράσπιση του πάρκου, ενάντια στην αστυνομοκρατία στις γειτονιές, υπέρ της αυτοοργάνωσης και του αυτόνομου ελευθεριακού κινήματος. Γύρω στις 21.00 η πορεία γύρισε στο πάρκο και σε μία προσπάθεια επανοικειοποίησης του περιφραγμένου χώρου δέχτηκε την επίθεση των ΜΑΤ με δακρυγόνα και κρότου λάμψης.

Το σώμα, το οποίο είχε και παιδιά μικρής ηλικίας με τους γονείς τους, έσπασε προς διάφορες κατευθύνσεις. Βρέθηκα στην οδό Πατησίων να προχωράω προς το κέντρο, σε μία αποπνικτική ατμόσφαιρα από τα χημικά των ομάδων καταστολής. Καθώς προσπαθούσα να αναπνεύσω αργά και να ηρεμήσω από την ένταση, σκάει μία κρότου λάμψης δίπλα στο πόδι μου και αντιλαμβάνομαι μηχανάκια της ομάδας ΔΡΑΣΗ πολύ κοντά πίσω μου. Ενστικτωδώς αρχίζω να τρέχω για λίγα μέτρα και στρίβω σε ένα στενό, το οποίο ήταν αδιέξοδο. Μου περάσανε χειροπέδες και με σηκώσανε να με πηγαίνουνε πέρα δώθε σε διάφορα στενά της περιοχής, φτάσαμε κοντά στην Αγίας Λαύρας, μέχρι να έρθει περιπολικό να με πάει στην ΓΑΔΑ. Στην ΓΑΔΑ πήγα στον έκτο όροφο, στην Υποδιεύθυνση Κρατικής Ασφάλειας – τμήμα Προστασίας του Κράτους και του Δημοκρατικού Πολιτεύματος.

Το πρώτο χαρτί που γράφτηκαν τα στοιχεία μου έγραφε “προσαγωγή”. Ανακουφίστηκα λίγο και θεώρησα πως σε κάποιες ώρες θα γυρνούσα σπίτι μου. Περίπου δύο ώρες μετά, βλέπω δύο άτομα από την ομάδα ΔΡΑΣΗ να μπαίνουν στα γραφεία της ασφάλειας. Ήμουν πλέον σίγουρος πως θα κατηγορηθώ για πράξεις που δεν έκανα. Γύρω στη μία το βράδυ μου ανακοινώνουν την σύλληψή μου, με κατηγορίες κακουργηματικού χαρακτήρα, κατοχή και χρήση εύφλεκτων υλικών (μολότοφ), και όλα τα γνωστά πλημμελήματα, αντίσταση, σωματική βλάβη, μέχρι και πως κλώτσησα το μηχανάκι τους και έσπασα το ντεπόζιτο είπαν.

Καταλήγω στα κρατητήρια του εβδόμου ορόφου, ένα κρατητήριο που σε πετάνε μέσα, με έναν διάδρομο, 10 κελιά των 3-4 ατόμων και 3 τουαλέτες. Ήμασταν από 18 μέχρι 34 άτομα αυτές τις τρεις μέρες και νύχτες που έκατσα. Η αλληλεγγύη μεταξύ των ατόμων μέσα είναι συγκινητική! Με το που μπήκα μου προσέφεραν φαγητό, χυμό, τσιγάρα, σαμπουάν, τηλεκάρτα να πάρω τηλέφωνο, μου έδειξαν που υπάρχει χώρος να κοιμηθώ. Αυτά δεν τα κάνουν οι μπάτσοι, τα άτομα διαχειρίζονται τον χώρο.
Τρίτη πρωί περνάω εισαγγελέα, μου ανακοινώνουν εκ νέου τα κακουργήματά μου και ζητάμε δύο μέρες για απολογία. Πέμπτη πρωί, “απολογούμαι” για όλα αυτά που δεν έκανα. Πήραμε την καλύτερη δυνατή απόφαση ανακριτή-εισαγγελέα, η οποία είναι “ελεύθερος χωρίς περιοριστικούς όρους”.

Τίποτα από αυτά που έγιναν δεν θα με σταματήσουν από το να αγωνίζομαι για τα αυτονόητα. Σε μια κοινωνία που το κέρδος είναι αυτοσκοπός, θα προπαγανδίζω την αυτοοργάνωση από τα κάτω για τα κάτω. Θα είμαι ενάντια σε οποιαδήποτε προσπάθεια του κράτους και της εξουσίας να μειώνει τους ελεύθερους χώρους πρασίνου, να κόβει δέντρα, να τρομοκρατεί τις γειτονιές, στο όνομα μίας δήθεν πράσινης ανάπτυξης. Δεν έχει καμία σημασία αν χάνουμε κάποιες μάχες, και όπως είπε ο Βασίλης Μάγγος, “κι ας μη νικήσουμε ποτέ, θα πολεμάμε πάντα!”.
Ένα τεράστιο ευχαριστώ και μία μεγάλη αγκαλιά σε όσα άτομα βοήθησαν υλικά, ηθικά και πρακτικά. Η αλληλεγγύη θα νικήσει!

ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟ ΑΠ ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΛΙΑ
ΜΙΖΕΣ, ΜΠΙΖΝΕΣ ΚΑΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΤΙΣ ΑΝΑΠΛΑΣΕΙΣ ΚΑΝΕΙ Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ
ΚΑΝΕΝΑ ΔΕΝΤΡΟ ΚΟΜΜΕΝΟ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ
ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ
Μ.Γ., 21/07/23, Αθήνα

Για την αστυνομική δολοφονία του 20χρονου Σύρου μετανάστη Καλάφ Ασάντ στο Μοσχοχώρι Λάρισας.

“Κατάληψη Rosa Nera: μήνυμα σε γιγαντοπανό για την αστυνομική δολοφονία του 20χρονου Σύρου μετανάστη Καλάφ Ασάντ στο Μοσχοχώρι Λάρισας.”

Για άλλη μια φορά εμφανίζεται η δικαιολογία πως και αυτός ο αστυνομικός…σκόνταψε και το πιστόλι του εκπυρσοκρότησε κατά λάθος.

Ο 20χρονος είναι ένα ακόμα θύμα των Ιαβέρηδων που έχουν κηρύξει τον πόλεμο ενάντια στους φτωχούς, στην ανθρώπινη μετακίνηση και την προσφυγιά.

Η αστυνομική αυτοδικία και ασυδοσία είναι αποτέλεσμα και ενός δικαστικού συστήματος που κατασκευάζει, (με συνοπτικές διαδικασίες, συχνά ακόμα και χωρίς καθόλου στοιχεία) 20χρονους και φτωχούς δήθεν ως “διακινητές” έτσι ώστε να συγκαλυφθούν τόσο τα κρατικά εγκλήματα κατά της παρανομοποιημένης προσφυγικής μετακίνησης, της άρνησης διάσωσης ζωών σε κίνδυνο και αναζήτηση ασύλου όσο και το κρατικό δουλεμπόριο της μεταναστευτικής εργατικής δύναμης.

Καμία υποχώρηση,
Αγώνας Ταξικός Αντιφασιστικός

#ροζανερα #rosanera #Χανιά

https://rosanera.squat.gr/

DCIM100MEDIAD

Συγκέντρωση Πέμπτη 13/7 στις 20:00 έξω από το λιμενικό Χανίων, στο παλιό λιμάνι, στο πλαίσιο της πανελλαδικής μέρας δράσης για τη δολοφονία μεταναστ(ρι)ών στην Πύλο.

Κάλεσμα από την Κατάληψη ROSA NERA: Συγκέντρωση Πέμπτη 13/7 στις 20:00 έξω από το λιμενικό Χανίων, στο παλιό λιμάνι, στο πλαίσιο της πανελλαδικής μέρας δράσης για τη δολοφονία μεταναστ(ρι)ών στην Πύλο.

Τα ξημερώματα της 14ης Ιουνίου, οι κάμερες του ΠΠΛΣ-920 παρέμειναν κλειστές.

Ως το μεσημέρι της 13ης Ιουνίου, οι ελληνικές και ιταλικές Αρχές και η Frontex, ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Συνοριοφυλακής και Ακτοφυλακής, είχαν λάβει γνώση της κατάστασης του υπέρφορτου αλιευτικού, που είχε συμπληρώσει τέσσερις ημέρες πλέοντας δίχως προσανατολισμό στην κεντρική Μεσόγειο, με μοναδικό οδηγό μια πυξίδα και τη θέση του ήλιου. Το όνομά του αλιευτικού ήταν Adriana. Κουβαλούσε περίπου 750 ανθρώπους, γυναίκες, άνδρες και παιδιά κυρίως από την Συρία, την Αίγυπτο και το Πακιστάν.

Το Adriana είχε τρία επίπεδα στο οποίο είχαν στριμωχτεί σε ασφυκτικές συνθήκες οι άνθρωποι που ταξίδευαν. Στο κατώτερο επίπεδο εσωτερικά του σκάφους ήταν οι γυναίκες με τα παιδιά. Δεν βρέθηκε καμία γυναίκα ανάμεσα στους διασωθέντες. Το Adriana ήταν ένα υπερφορτωμένο και σε εξαιρετικά κακή κατάσταση σκάφος. Το Adriana είχε μπει στην ελληνική ζώνη έρευνας και διάσωσης ήδη από την Τρίτη. Το ΠΠΛΣ-920, το καμάρι της ελληνικής ακτοφυλακής, απόπλευσε από το λιμάνι της Σούδας περίπου 15 ώρες μετά από την πρώτη κλήση για “σκάφος σε κίνδυνο” ενώ ήδη από τις 14:00, μεσημέρι Τρίτης (13/6), το ελληνικό λιμενικό είχε ήδη καταγράψει την κίνηση του σκάφους.

Το Adriana αναποδογύρισε στο βαθύτερο σημείο της Μεσογείου και μαζί του πεθάναν πάνω από 600 άνθρωποι. Πακιστανοί, Σύριοι και Αιγύπτιοι, ίσως κι από αλλού, γυναίκες, άντρες, παιδιά, θείοι, φίλοι, μανάδες, πατεράδες, γιοι και κόρες, άνθρωποι με πρόσωπο και ταυτότητα. Άνθρωποι πραγματικοί που έχουν ανθρώπους να τους ψάχνουν και να ανησυχούν, που πενθούν και αναζητούν δικαιοσύνη. Το Adriana όμως δεν αναποδογύρισε μόνο του αλλά επειδή ρυμουλκήθηκε από το ελληνικό λιμενικό, πάνω από 600 άνθρωποι δεν πέθαναν αλλά δολοφονήθηκαν, καταδικασμένοι με την ποινή του πνιγμού. Έτσι αποτυπώνεται η ελληνική και διεθνής μεταναστευτική πολιτική στην πραγματική ζωή. Οι ευθύνες Ελλάδας και Ευρώπης που με την πολιτική τους έχουν εκτρέψει τις μετακινήσεις στη θανατηφόρο διαδρομή της Καλαβρίας, που παρακάμπτει την Ελλάδα, η άρνηση διάσωσης και οι βίαιες ή και πολλές φορές φονικές επαναπροωθήσεις του ελληνικού λιμενικού, ο φράχτης στον Έβρο και η κόλαση των κλειστών κέντρων κράτησης ή της ρατσιστικής θεσμικής και μη βίας στην καθημερινότητα της ελληνικής κοινωνίας, οδηγούν στο ναυάγιο της Πύλου.

Το προαναγγελθέν έγκλημα στην Πύλο, είναι άλλο ένα έγκλημα του ελληνικού κράτους, και όπως με το έγκλημα στα Τέμπτη, όπως και με κάθε άλλο “μικρότερο ή μεγαλύτερο” έγκλημα, κινητοποιήθηκε ανάλογα ένας ολόκληρος μηχανισμός που προσπάθησε να συγκαλύψει με ψέματα και να υπερασπιστεί τους φυσικούς αυτουργούς της δολοφονίας αφού αποτελούν σάρκα από την σάρκα του. Βέβαια στην περίπτωση που για να σωθεί το ίδιο πρέπει να τους τιμωρήσει θα το κάνει γιατί έτσι κι αλλιώς είμαστε όλοι αναλώσιμοι.

Μετά την συνεργατική έρευνα των Solomon, Forensis, Guardian και ARD, με μη παραποιημένες συνεντεύξεις επιζώντων (όπως αυτές του λιμενικού) και στοιχεία που προέκυψαν από έρευνες δημοσιογράφων, αποκαλύπτονται όλες οι ευθύνες συγκεκριμένα του ελληνικού λιμενικού και οι εγκληματικές πολιτικές του ελληνικού κράτους . Ο αγώνας για να αποδοθούν ευθύνες στους ηθικούς και φυσικούς αυτουργούς αυτού του εγκλήματος, να αναζητηθεί η αλήθεια μέσα και έξω από τις δικαστικές αίθουσες, να υπάρξει δικαίωση των οικογενειών των νεκρών, να σταματήσει η δολοφονική ρατσιστική πολιτική του ελληνικού κράτους και της Ε.Ε. , να μην υπάρξει άλλη Πύλος, άλλα Τέμπη, άλλο Φαρμακονήσι, άλλη Λαμπεντούζα, είναι καθήκον μιας κοινωνίας που δεν επιλέγει το φιλοτομαρισμό και την σκατανθρωπιά να φωλιάσει μέσα της.

Η εθνικιστική και ταξική διαχείριση των κρατών για την προσφυγιά και την μετανάστευση έχει κάνει την Μεσόγειο το μεγαλύτερο νεκροταφείο ανθρώπων. Το ντοπάρισμα του εθνικού κορμού με φιλοπολεμικά σενάρια και αφηγήσεις κυριαρχίας στην Μεσόγειο δεν είναι κάτι άλλο πέρα από καταστροφικά -για την φύση και τους ανθρώπους- επενδυτικά σχέδια στα φιλέτα της Μεσογείου, κέρδη της βιομηχανίας όπλων, αφαίμαξη κάθε φυσικού πόρου και ανθρώπινου δυναμικού για μεγαλύτερη κερδοφορία του κεφαλαίου.
Οι “μεταναστευτικές ροές” θα συνεχίζουν ακάθεκτες όσο ο πόλεμος, η βία και η φτώχεια ριζώνει σ ’αυτόν τον πλανήτη. Οι άνθρωποι ποτέ δεν θα σταματήσουν να ταξιδεύουν για να βρουν μια καλύτερη ζωή, εξ’ άλλου ολόκληρη η ανθρώπινη Ιστορία είναι μια ιστορία μετανάστευσης.

Ο ήλιος της Δύσης μπορεί να φαίνεται καλύτερος προς το παρόν μα δεν υπάρχει καμία γραμμικότητα στην ιστορία που να μη μας κάνει κάποια στιγμή όλους μετανάστες, δεν υπάρχει καμία δικαιοσύνη για της γης τους κολασμένους.

Αν λοιπόν οι κάμερες του σκάφους του λιμενικού παρέμειναν κλειστές (όπως σε κάθε έγκλημά τους) και δεν μπορούμε να μάθουμε την αλήθεια από εκεί, ας την ψάξουμε στους ανθρώπους που επέζησαν, στην καθημερινότητα γύρω μας, στην κριτική μας σκέψη, στην μνήμη και στα λόγια που μεταφέρονται από γενιά σε γενιά για τα εγκλήματα κάθε εξουσίας.

Να υπερασπιστούμε τους αγώνες προσφύγων και προσφυγισσών, μεταναστών και μεταναστριών για την ζωή!

Ελεύθερη μετακίνηση σε πρόσφυγες και μετανάστες.

Δημιουργία ασφαλών οδών μετακίνησης – να σταματήσουμε τις απαγωγές, τις ληστείες, τους ξυλοδαρμούς και τις δολοφονίες από το ελληνικό κράτος και τις συμμορίες του στα σύνορα.

Γκρέμισμα του φράχτη του Έβρου.

Αντιφασιστικοί και ταξικοί αγώνες πάντα και παντού

Υ.Γ. Όσο αυτό το κείμενο γραφόταν άλλοι δύο άνθρωποι πέσαν νεκροί στον πόλεμο που ποτέ δεν σταμάτησε απέναντι στους φτωχοδιάβολους και τις διαφορετικές. Ένας 20χρονος Σύριος πρόσφυγας δολοφονήθηκε πισώπλατα την ώρα που διέφευγε άοπλος από αστυνομικό στην Λάρισα, αφού πρώτα είχε εγκαταλείψει το αμάξι που είχε κλέψει. Ο αστυνομικός αφέθηκε ελεύθερος, ο νεκρός Σύριος σπιλώθηκε από τα ΜΜΕ ως σεσημασμένος, ενώ ο Μηταράκης (Υπ. ΠΡΟ.ΠΟ και τέως Μεταναστευτικής Ρατσιστικής Πολιτικής) θεωρεί πως περισσότεροι μπάτσοι στον δρόμο θα λύσουν ανάλογα προβλήματα. Μια τρανς γυναίκα από την Κούβα, η Anna Ivankova που έμενε και εργαζόταν στην Αθήνα, βρέθηκε άγρια δολοφονημένη στον σπίτι της στο Αγ. Παντελεήμονα. Άλλη μια γυναικοκτονία και άλλη μια φορά που ελληνική αστυνομία προσβάλει την νεκρή αναφέροντάς της ως άντρα, παραποιώντας ουσιαστικά την βαρύτητα της υπόθεσης.

Συγκέντρωση Πέμπτη 13/7 στις 20:00 έξω από το λιμενικό Χανίων,
στο παλιό λιμάνι, στα πλαίσια της πανελλαδικής μέρας δράσης για τη δολοφονία
μεταναστ(ρι)ών στην Πύλο

Κατάληψη Rosa Nera,

https://rosanera.squat.gr/

#rosanera #refugees #ροζανερα

 

Βιβλιοπαρουσίαση: Άρνηση στράτευσης, συζήτηση με τον Μιχάλη Μαραγκάκη.

Βιβλοπαρουσίαση.

Άρνηση Στράτευσης: Οδοιπορικό για τους αντιρρησίες συνείδησης.

Συζήτηση με τον συγγραφέα, και πρώτο αρνητή στράτευσης στην Ελλάδα για πολιτικούς λόγους, Μιχάλη Μαραγκάκη.

Πέμπτη 20 Ιουλίου στην Κατάληψη Rosa Nera.

Βιβλιοθήκη 451 * Κατάληψη Rosa Nera

Για την υπόθεση της Αργυρώς Γιαννουδάκη, δικαστήρια Χανίων, Τρίτη 20 Ιουνίου στις 9:00.

Στις 20 Ιούνιου, η αθλητική δημοσιογράφος Αργυρώ Γιαννουδάκη θα βρεθεί αντιμέτωπη με τον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Χανίων, επειδή έκανε το αυτονόητο: αντέδρασε με τον γραπτό της λόγο ενάντια σε ρατσιστικές εκφράσεις μίσους ενός διευθυντή μέσων ενημέρωσης.

Ο δημοσιολόγος αυτός δεν διστάζει να στοχοποιεί τους μετανάστες εργάτες ή τις προσφυγικές ζωές σε κίνδυνο στην θάλασσα, αποκαλώντας τους υποτιμητικά «λαθρομετανάστες». Είναι αυτός ο λόγος που δικαιολογεί ιδεολογικά τα ναυάγια στο Αιγαίο, την άρνηση ασύλου, την εργασία χωρίς κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα.

Σε δημόσιες αναρτήσεις του εν λόγω ιδιοκτήτη κρητικού πρακτορείου ειδήσεων –οι οποίες είχαν σαφείς ομοφοβικές διατυπώσεις υποτίμησης κατά των ανθρώπων που ανήκουν σε ΛΟΑΤΚΙ κοινότητες– η Αργυρώ Γιαννουδάκη αντέδρασε γράφοντας πως οι εκφράσεις του «ξερνάνε ρατσιστικό μίσος».

Το εντυπωσιακό στην υπόθεση αυτή είναι πως η Αργυρώ κατηγορείται ότι «προσέβαλε την τιμή και την υπόληψη» ενός ανθρώπου που συστηματικά και εσκεμμένα προσβάλλει και υποτιμά την ανθρώπινη υπόσταση κοινωνικών ομάδων «ξερνώντας», όντως, ρατσιστικές διατυπώσεις γύρω από την καταγωγή ή το κοινωνικό φύλο.

Το ότι αυτή η υπόθεση δικάζεται αποτελεί ένδειξη της πολιτικής βούλησης κύκλων συμφερόντων που θεωρούν ότι μπορούν με αυτό τον τρόπο να καταστείλουν τον αντιρατσιστικό και τον αντιφασιστικό λόγο. Στόχος αυτών των κύκλων είναι επίσης να οξύνουν τις ανοχές του (όποιου) νομικού πολιτισμού απέναντι στα ρατσιστικά εγκλήματα.

Όπως γράφει η ίδια η Αργυρώ Γιαννουδάκη:

«Στις 20 Ιουνίου στις 9 π.μ. δικάζομαι στα Χανιά επειδή έγραψα στο facebook σε έναν ρατσιστή ότι ‘ξερνά ρατσιστικό μίσος’. Για όσους δεν το γνωρίζετε, είμαι αθλητική δημοσιογράφος και με έχουν ταράξει στα slapps (αγωγές για να μου κλείσουν το στόμα), τον Γενάρη εκδικάστηκαν δύο τέτοιες αγωγές και πλήρωσα από την τσέπη μου δύο χιλιάδες ευρώ σε αγωγές που μου έκαναν ο Πύρρος Δήμας και η Χριστίνα Τσιλιγκίρη, πολιτεύτρια της ΝΔ στις εκλογές του 2019 και έκτοτε πρόεδρος στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας.

Τα οικονομικά μου δεν μου επιτρέπουν να εκπροσωπηθώ από δικηγόρο και ως εκ τούτου θα υπερασπιστώ μόνη μου τον εαυτό μου.

Θεωρώ σημαντικό όμως, να έχω στο πλευρό μου ανθρώπους που πιστεύουν ότι η ορατότητα των ΛΟΑΤΚΙ+ είναι δικαίωμα και η τοξική αρρενωπότητα πρέπει κάποτε να σταματήσει, ώστε στο μέλλον να μην έχουμε Βαγγέληδες Βαρνακιώτηδες ώστε να πάψουμε να θρηνούμε και Βαγγέληδες Γιακουμάκηδες.

Σημαντικό είναι επίσης να έχω τη στήριξη των συναδέλφων μου προκειμένου αυτή η υπόθεση να πάρει διαστάσεις, καθότι έχουμε περάσει σε άλλη πίστα, στην οποία στοχοποιούνται όσοι καταγγέλλουν τον ρατσισμό.»

Οι διώκτες της Αργυρώς Γιαννουδάκη, στην μήνυση τους «καταγγέλλουν» πως ο γραπτός της λόγος τους προκάλεσε «ανησυχία». Αυτή την ανησυχία θα θέλαμε να την ενισχύσουμε. Στις 20 Ιουνίου η Αργυρώ Γιαννουδάκη δεν θα είναι μόνη στα δικαστήρια Χανίων.

Η Κατάληψη Rosa Nera αλλά και οι άνθρωποι του αντιρατσιστικού και του εργατικού κινήματος της πόλης οφείλουν να βρεθούν δίπλα της, απέναντι σε μία δίωξη που ποινικοποιεί τον αντιρατσιστικό λόγο και καταφάσκει τον λόγο της μισαλλοδοξίας, της ξενοφοβίας, της ομοφοβίας και των φονικών τους συνεπειών.

Για την υπόθεση και τον νομικό αυτό αγώνα συγκεντρωνόμαστε την Τρίτη 20 Ιουνίου, από τις 9:00 το πρωί, στα δικαστήρια Χανίων.

Κατάληψη Rosa Nera