πρόσφατα ποστς
Aπό την συμμετοχή στην πρωτοβουλία save_falasarna, δράση με γιγαντοπανό στον Φάρο στα Χανιά, στο πλαίσιο της πανελλαδικής μέρας για ελεύθερες παραλίες για όλους και όλες:
Οι παραλίες ειναι Δημόσιο Αγαθό
ΟΧΙ στο Φαραωνικό τουριστικό χωριό στη Φαλάσαρνα.
#ελευθερες_παραλιες
#save_fasalarna
Ανάρτηση πανό αλληλεγγύης στους πλημμυροπαθείς στο πάρκο Φαλήρου Καβάλας
Ανάρτηση πανό για τη δολοφονία του Αντώνη στον Πειραιά, ΙΚΑ Καβάλας
ΠΑΡΚΟ ΦΑΛΗΡΟΥ ΚΑΒΑΛΑ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΑΝΩ ΚΑΤΩ ΠΑΤΗΣΙΩΝ ΚΑΙ ΖΙΖΑΝΙΑ
ΚΑΜΙΑ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΡΑΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ
ΔΕ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΗ
ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ/ΣΤΙΣ ΣΝΤΡΟΦΟΥΣ/ΙΣΣΕΣ ΣΤΗΝ ΑΞΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ
ΠΟΥ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ
ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΑΡΑΚΡΑΤΙΚΕΣ ΕΦΕΔΡΕΙΕΣ ΤΟΥΣ
ΙΚΑ ΚΑΒΑΛΑ
ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΟΙ ΤΟΠΟΙ ΣΤΑΧΤΕΣ ΚΑΙ ΚΑΜΕΝΟΙ
(ΠΑΡΑ)ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΜΑΣ ΛΕΝΕ ”ΦΤΑΙΝΕ ΟΙ ΞΕΝΟΙ”
ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΟΝ ΕΒΡΟ!
Η Κατάληψη Rosa Nera καλεί στην συγκέντρωση της Τρίτης 29/8 στην Πλατεία Αγοράς, ώρα 19:00, ενάντια στα κρατικά εγκλήματα στον Έβρο που οδήγησαν στον θάνατο μεταναστευτικών και προσφυγικών ζωών και σε φασιστικά πογκρόμ, όπως και ενάντια στις πρόσφατες εκκενώσεις καταλήψεων στην Αθήνα
Στα Τέμπη, στην Πύλο, στην εγκατάλειψη ανθρώπων και δασών στις φωτιές, στα φασιστικά πογκρομ, το κράτος και το κεφάλαιο δολοφονούν…
Ανάχωμα στα κρατικά εγκληματα η αλληλεγγύη
Να ξεριζώσουμε τα φασιστικά παράσιτα που φύτρωσαν στις στάχτες.
Πέμπτη 31 Αυγούστου στην Κατάληψη ROSA NERA, Reggaewise Selectors, για τα δικαστικά έξοδα του Μ.Γ. συλληφθέντα σε διαδήλωση ενάντια στην αστυνομική περίφραξη του πάρκου Δρακοπούλου.
21.00 – 02.00
Reggaewise Selectors
Wosui & Indamouse meet Invisible Sounds
Στην αυλή της Rosa Nera
* The only good system is the sound system *
Τα έσοδα θα δοθούν για τα δικαστικά έξοδα του Μ.Γ. Ακολουθεί το κείμενο του συντρόφου, για τα γεγονότα της σύλληψης του στην διαμαρτυρία ενάντια στην περίφραξη του Πάρκου Δρακοπούλου.
Την Δευτέρα 17 Ιουλίου τα ξημερώματα, εργολάβοι μαζί με ΜΑΤ, ΟΠΚΕ, ΔΡΑΣΗ και δημοτική αστυνομία, μπήκανε στο πάρκο Δρακόπουλο να βάλουνε περίφραξη στα 2/3 του χώρου, αποκλείοντας τον κόσμο από το πάρκο, αποκλείοντας τα παιδιά από την παιδική χαρά. Η συνέλευση για την υπεράσπιση του πάρκου Δρακοπούλου κάλεσε σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας και πορεία γειτονιάς την ίδια μέρα στις 19.00.
Έχοντας συμμετάσχει μόλις πέντε μέρες πριν σε εκδήλωση για την υπεράσπιση της δημόσιας χρήσης του πάρκου, ενάντια στην κοπή δέντρων και υπέρ της αυτοοργάνωσης στις γειτονιές με τις ομάδες Dito και Navis Insana, στηρίξαμε το κάλεσμα ομαδικά με δικό μας πανό. Η πορεία ξεκίνησε γύρω στις 20.00 με συμμετοχή περίπου 250 ατόμων, δυναμικά, φωνάζοντας συνθήματα για την υπεράσπιση του πάρκου, ενάντια στην αστυνομοκρατία στις γειτονιές, υπέρ της αυτοοργάνωσης και του αυτόνομου ελευθεριακού κινήματος. Γύρω στις 21.00 η πορεία γύρισε στο πάρκο και σε μία προσπάθεια επανοικειοποίησης του περιφραγμένου χώρου δέχτηκε την επίθεση των ΜΑΤ με δακρυγόνα και κρότου λάμψης.
Το σώμα, το οποίο είχε και παιδιά μικρής ηλικίας με τους γονείς τους, έσπασε προς διάφορες κατευθύνσεις. Βρέθηκα στην οδό Πατησίων να προχωράω προς το κέντρο, σε μία αποπνικτική ατμόσφαιρα από τα χημικά των ομάδων καταστολής. Καθώς προσπαθούσα να αναπνεύσω αργά και να ηρεμήσω από την ένταση, σκάει μία κρότου λάμψης δίπλα στο πόδι μου και αντιλαμβάνομαι μηχανάκια της ομάδας ΔΡΑΣΗ πολύ κοντά πίσω μου. Ενστικτωδώς αρχίζω να τρέχω για λίγα μέτρα και στρίβω σε ένα στενό, το οποίο ήταν αδιέξοδο. Μου περάσανε χειροπέδες και με σηκώσανε να με πηγαίνουνε πέρα δώθε σε διάφορα στενά της περιοχής, φτάσαμε κοντά στην Αγίας Λαύρας, μέχρι να έρθει περιπολικό να με πάει στην ΓΑΔΑ. Στην ΓΑΔΑ πήγα στον έκτο όροφο, στην Υποδιεύθυνση Κρατικής Ασφάλειας – τμήμα Προστασίας του Κράτους και του Δημοκρατικού Πολιτεύματος.
Το πρώτο χαρτί που γράφτηκαν τα στοιχεία μου έγραφε “προσαγωγή”. Ανακουφίστηκα λίγο και θεώρησα πως σε κάποιες ώρες θα γυρνούσα σπίτι μου. Περίπου δύο ώρες μετά, βλέπω δύο άτομα από την ομάδα ΔΡΑΣΗ να μπαίνουν στα γραφεία της ασφάλειας. Ήμουν πλέον σίγουρος πως θα κατηγορηθώ για πράξεις που δεν έκανα. Γύρω στη μία το βράδυ μου ανακοινώνουν την σύλληψή μου, με κατηγορίες κακουργηματικού χαρακτήρα, κατοχή και χρήση εύφλεκτων υλικών (μολότοφ), και όλα τα γνωστά πλημμελήματα, αντίσταση, σωματική βλάβη, μέχρι και πως κλώτσησα το μηχανάκι τους και έσπασα το ντεπόζιτο είπαν.
Καταλήγω στα κρατητήρια του εβδόμου ορόφου, ένα κρατητήριο που σε πετάνε μέσα, με έναν διάδρομο, 10 κελιά των 3-4 ατόμων και 3 τουαλέτες. Ήμασταν από 18 μέχρι 34 άτομα αυτές τις τρεις μέρες και νύχτες που έκατσα. Η αλληλεγγύη μεταξύ των ατόμων μέσα είναι συγκινητική! Με το που μπήκα μου προσέφεραν φαγητό, χυμό, τσιγάρα, σαμπουάν, τηλεκάρτα να πάρω τηλέφωνο, μου έδειξαν που υπάρχει χώρος να κοιμηθώ. Αυτά δεν τα κάνουν οι μπάτσοι, τα άτομα διαχειρίζονται τον χώρο.
Τρίτη πρωί περνάω εισαγγελέα, μου ανακοινώνουν εκ νέου τα κακουργήματά μου και ζητάμε δύο μέρες για απολογία. Πέμπτη πρωί, “απολογούμαι” για όλα αυτά που δεν έκανα. Πήραμε την καλύτερη δυνατή απόφαση ανακριτή-εισαγγελέα, η οποία είναι “ελεύθερος χωρίς περιοριστικούς όρους”.
Τίποτα από αυτά που έγιναν δεν θα με σταματήσουν από το να αγωνίζομαι για τα αυτονόητα. Σε μια κοινωνία που το κέρδος είναι αυτοσκοπός, θα προπαγανδίζω την αυτοοργάνωση από τα κάτω για τα κάτω. Θα είμαι ενάντια σε οποιαδήποτε προσπάθεια του κράτους και της εξουσίας να μειώνει τους ελεύθερους χώρους πρασίνου, να κόβει δέντρα, να τρομοκρατεί τις γειτονιές, στο όνομα μίας δήθεν πράσινης ανάπτυξης. Δεν έχει καμία σημασία αν χάνουμε κάποιες μάχες, και όπως είπε ο Βασίλης Μάγγος, “κι ας μη νικήσουμε ποτέ, θα πολεμάμε πάντα!”.
Ένα τεράστιο ευχαριστώ και μία μεγάλη αγκαλιά σε όσα άτομα βοήθησαν υλικά, ηθικά και πρακτικά. Η αλληλεγγύη θα νικήσει!
ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟ ΑΠ ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΛΙΑ
ΜΙΖΕΣ, ΜΠΙΖΝΕΣ ΚΑΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΤΙΣ ΑΝΑΠΛΑΣΕΙΣ ΚΑΝΕΙ Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ
ΚΑΝΕΝΑ ΔΕΝΤΡΟ ΚΟΜΜΕΝΟ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ
ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ
Μ.Γ., 21/07/23, Αθήνα
Mηνύματα που κολλήθηκαν, σε διαφορετικές γλώσσες, στις 13 Ιουλίου, σε τοίχους των Χανίων, μετά από απόφαση της Κατάληψης Rosa Nera και την συμμετοχή αλληλέγγυων, για την πανελλαδική μέρα δράσης μετά τη δολοφονία μεταναστ(ρι)ών στην Πύλο.
Τα εγκλήματα στην Μεσόγειο δεν είναι ατυχήματα, όπως ψευδώς ισχυρίζονται οι ιδεολογικοί μηχανισμοί συγκάλυψης των ρατσιστικών διακρατικών πολιτικών.
Είναι δολοφονίες, αποτελέσματα ενός ταξικού πολέμου ενάντια στην προσφυγικό ταξίδι και στην ελευθερία της ανθρώπινης μετακίνησης.
Στα μηνύματα υπάρχει η αναφορά σε διακρατικά εγκλήματα όπως στους φράχτες της Μελίλια αλλά και στις φονικές επαναπροωθήσεις στο Αιγαίο που οδηγούν σε δολοφονίες όπως αυτές στην Πύλο και στο Φαρμακονήσι…
* Υπενθυμίζεται το κείμενο που μοιράστηκε στις 13 Ιουλίου στην πόλη, σε διαφορετικές γλώσσες, για το πλαίσιο συγκέντρωσης στο λιμενικό Χανίων:
Τα ξημερώματα της 14ης Ιουνίου, οι κάμερες του ΠΠΛΣ-920 παρέμειναν κλειστές.
Ως το μεσημέρι της 13ης Ιουνίου, οι ελληνικές και ιταλικές Αρχές και η Frontex, ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Συνοριοφυλακής και Ακτοφυλακής, είχαν λάβει γνώση της κατάστασης του υπέρφορτου αλιευτικού, που είχε συμπληρώσει τέσσερις ημέρες πλέοντας δίχως προσανατολισμό στην κεντρική Μεσόγειο, με μοναδικό οδηγό μια πυξίδα και τη θέση του ήλιου. Το όνομά του αλιευτικού ήταν Adriana. Κουβαλούσε περίπου 750 ανθρώπους, γυναίκες, άνδρες και παιδιά κυρίως από την Συρία, την Αίγυπτο και το Πακιστάν.
Το Adriana είχε τρία επίπεδα στο οποίο είχαν στριμωχτεί σε ασφυκτικές συνθήκες οι άνθρωποι που ταξίδευαν. Στο κατώτερο επίπεδο εσωτερικά του σκάφους ήταν οι γυναίκες με τα παιδιά. Δεν βρέθηκε καμία γυναίκα ανάμεσα στους διασωθέντες. Το Adriana ήταν ένα υπερφορτωμένο και σε εξαιρετικά κακή κατάσταση σκάφος. Το Adriana είχε μπει στην ελληνική ζώνη έρευνας και διάσωσης ήδη από την Τρίτη. Το ΠΠΛΣ-920, το καμάρι της ελληνικής ακτοφυλακής, απόπλευσε από το λιμάνι της Σούδας περίπου 15 ώρες μετά από την πρώτη κλήση για “σκάφος σε κίνδυνο” ενώ ήδη από τις 14:00, μεσημέρι Τρίτης (13/6), το ελληνικό λιμενικό είχε ήδη καταγράψει την κίνηση του σκάφους.
Το Adriana αναποδογύρισε στο βαθύτερο σημείο της Μεσογείου και μαζί του πεθάναν πάνω από 600 άνθρωποι. Πακιστανοί, Σύριοι και Αιγύπτιοι, ίσως κι από αλλού, γυναίκες, άντρες, παιδιά, θείοι, φίλοι, μανάδες, πατεράδες, γιοι και κόρες, άνθρωποι με πρόσωπο και ταυτότητα. Άνθρωποι πραγματικοί που έχουν ανθρώπους να τους ψάχνουν και να ανησυχούν, που πενθούν και αναζητούν δικαιοσύνη. Το Adriana όμως δεν αναποδογύρισε μόνο του αλλά επειδή ρυμουλκήθηκε από το ελληνικό λιμενικό, πάνω από 600 άνθρωποι δεν πέθαναν αλλά δολοφονήθηκαν, καταδικασμένοι με την ποινή του πνιγμού. Έτσι αποτυπώνεται η ελληνική και διεθνής μεταναστευτική πολιτική στην πραγματική ζωή. Οι ευθύνες Ελλάδας και Ευρώπης που με την πολιτική τους έχουν εκτρέψει τις μετακινήσεις στη θανατηφόρο διαδρομή της Καλαβρίας, που παρακάμπτει την Ελλάδα, η άρνηση διάσωσης και οι βίαιες ή και πολλές φορές φονικές επαναπροωθήσεις του ελληνικού λιμενικού, ο φράχτης στον Έβρο και η κόλαση των κλειστών κέντρων κράτησης ή της ρατσιστικής θεσμικής και μη βίας στην καθημερινότητα της ελληνικής κοινωνίας, οδηγούν στο ναυάγιο της Πύλου.
Το προαναγγελθέν έγκλημα στην Πύλο, είναι άλλο ένα έγκλημα του ελληνικού κράτους, και όπως με το έγκλημα στα Τέμπτη, όπως και με κάθε άλλο “μικρότερο ή μεγαλύτερο” έγκλημα, κινητοποιήθηκε ανάλογα ένας ολόκληρος μηχανισμός που προσπάθησε να συγκαλύψει με ψέματα και να υπερασπιστεί τους φυσικούς αυτουργούς της δολοφονίας αφού αποτελούν σάρκα από την σάρκα του. Βέβαια στην περίπτωση που για να σωθεί το ίδιο πρέπει να τους τιμωρήσει θα το κάνει γιατί έτσι κι αλλιώς είμαστε όλοι αναλώσιμοι.
Μετά την συνεργατική έρευνα των Solomon, Forensis, Guardian και ARD, με μη παραποιημένες συνεντεύξεις επιζώντων (όπως αυτές του λιμενικού) και στοιχεία που προέκυψαν από έρευνες δημοσιογράφων, αποκαλύπτονται όλες οι ευθύνες συγκεκριμένα του ελληνικού λιμενικού και οι εγκληματικές πολιτικές του ελληνικού κράτους . Ο αγώνας για να αποδοθούν ευθύνες στους ηθικούς και φυσικούς αυτουργούς αυτού του εγκλήματος, να αναζητηθεί η αλήθεια μέσα και έξω από τις δικαστικές αίθουσες, να υπάρξει δικαίωση των οικογενειών των νεκρών, να σταματήσει η δολοφονική ρατσιστική πολιτική του ελληνικού κράτους και της Ε.Ε. , να μην υπάρξει άλλη Πύλος, άλλα Τέμπη, άλλο Φαρμακονήσι, άλλη Λαμπεντούζα, είναι καθήκον μιας κοινωνίας που δεν επιλέγει το φιλοτομαρισμό και την σκατανθρωπιά να φωλιάσει μέσα της.
Η εθνικιστική και ταξική διαχείριση των κρατών για την προσφυγιά και την μετανάστευση έχει κάνει την Μεσόγειο το μεγαλύτερο νεκροταφείο ανθρώπων. Το ντοπάρισμα του εθνικού κορμού με φιλοπολεμικά σενάρια και αφηγήσεις κυριαρχίας στην Μεσόγειο δεν είναι κάτι άλλο πέρα από καταστροφικά -για την φύση και τους ανθρώπους- επενδυτικά σχέδια στα φιλέτα της Μεσογείου, κέρδη της βιομηχανίας όπλων, αφαίμαξη κάθε φυσικού πόρου και ανθρώπινου δυναμικού για μεγαλύτερη κερδοφορία του κεφαλαίου.
Οι “μεταναστευτικές ροές” θα συνεχίζουν ακάθεκτες όσο ο πόλεμος, η βία και η φτώχεια ριζώνει σ ’αυτόν τον πλανήτη. Οι άνθρωποι ποτέ δεν θα σταματήσουν να ταξιδεύουν για να βρουν μια καλύτερη ζωή, εξ’ άλλου ολόκληρη η ανθρώπινη Ιστορία είναι μια ιστορία μετανάστευσης.
Ο ήλιος της Δύσης μπορεί να φαίνεται καλύτερος προς το παρόν μα δεν υπάρχει καμία γραμμικότητα στην ιστορία που να μη μας κάνει κάποια στιγμή όλους μετανάστες, δεν υπάρχει καμία δικαιοσύνη για της γης τους κολασμένους.
Αν λοιπόν οι κάμερες του σκάφους του λιμενικού παρέμειναν κλειστές (όπως σε κάθε έγκλημά τους) και δεν μπορούμε να μάθουμε την αλήθεια από εκεί, ας την ψάξουμε στους ανθρώπους που επέζησαν, στην καθημερινότητα γύρω μας, στην κριτική μας σκέψη, στην μνήμη και στα λόγια που μεταφέρονται από γενιά σε γενιά για τα εγκλήματα κάθε εξουσίας.
Να υπερασπιστούμε τους αγώνες προσφύγων και προσφυγισσών, μεταναστών και μεταναστριών για την ζωή!
Ελεύθερη μετακίνηση σε πρόσφυγες και μετανάστες.
Δημιουργία ασφαλών οδών μετακίνησης – να σταματήσουμε τις απαγωγές, τις ληστείες, τους ξυλοδαρμούς και τις δολοφονίες από το ελληνικό κράτος και τις συμμορίες του στα σύνορα.
Γκρέμισμα του φράχτη του Έβρου.
Αντιφασιστικοί και ταξικοί αγώνες πάντα και παντού
Υ.Γ. Όσο αυτό το κείμενο γραφόταν άλλοι δύο άνθρωποι πέσαν νεκροί στον πόλεμο που ποτέ δεν σταμάτησε απέναντι στους φτωχοδιάβολους και τις διαφορετικές. Ένας 20χρονος Σύριος πρόσφυγας δολοφονήθηκε πισώπλατα την ώρα που διέφευγε άοπλος από αστυνομικό στην Λάρισα, αφού πρώτα είχε εγκαταλείψει το αμάξι που είχε κλέψει. Ο αστυνομικός αφέθηκε ελεύθερος, ο νεκρός Σύριος σπιλώθηκε από τα ΜΜΕ ως σεσημασμένος, ενώ ο Μηταράκης (Υπ. ΠΡΟ.ΠΟ και τέως Μεταναστευτικής Ρατσιστικής Πολιτικής) θεωρεί πως περισσότεροι μπάτσοι στον δρόμο θα λύσουν ανάλογα προβλήματα. Μια τρανς γυναίκα από την Κούβα, η Anna Ivankova που έμενε και εργαζόταν στην Αθήνα, βρέθηκε άγρια δολοφονημένη στον σπίτι της στο Αγ. Παντελεήμονα. Άλλη μια γυναικοκτονία και άλλη μια φορά που ελληνική αστυνομία προσβάλει την νεκρή αναφέροντάς της ως άντρα, παραποιώντας ουσιαστικά την βαρύτητα της υπόθεσης.
Συγκέντρωση Πέμπτη 13/7 στις 20:00 έξω από το λιμενικό Χανίων,
στο παλιό λιμάνι, στα πλαίσια της πανελλαδικής μέρας δράσης για τη δολοφονία
μεταναστ(ρι)ών στην Πύλο
Κατάληψη Rosa Nera
|Το θεατρικό εργαστήρι της Rosa Nera καλεί καλλιτέχνες, εργαζόμενους στον υγειονομικό τομέα, αλλά και όποιον άλλο ενδιαφέρεται για μια ποιοτικότερη δημόσια υγεία να έρθει σε μια ανοιχτή συζήτηση με σκοπό το μοίρασμα εμπειριών στη “δημόσια” υγεία στο θεατράκι της Rosa Nera|
Εδώ και δεκαετίες παρακολουθούμε μια μεθοδευμένη υποβάθμιση της δημόσιας υγείας.
Τόσο οι απλοί πολίτες που τυχαίνει να χρειαστούν νοσηλεία, χειρουργείο, ή και απλή εξέταση σε κάποιο δημόσιο νοσοκομείο βρίσκονται μπροστά σε μια δομή υποστελεχομένη, με ελλείψεις ακόμα και σε αναλώσιμα υλικά και φυσικά επικίνδυνες καθυστερήσεις λόγω υπερβολικού φόρτου εργασίας.
Από την άλλη, και οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στα δημόσια νοσοκομεία επωμίζονται το βάρος να στηρίξουν το εθνικό σύστημα υγείας με προσωπικό κόπο και υπερπροσπάθεια. Αναγκάζονται σε πολύωρες εφημερίες και σε καθήκοντα εκτός της ειδικότητας τους. Αυτό αποδεικνύεται και από πολλαπλές καταγγελίες των γιατρών των Χανίων στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και σε εφημερίδες στις οποίες προσπαθούν να καταδείξουν την κατάσταση.
Ακόμη και η παραίτηση αγροτικού γιατρού πρόσφατα στα Χανιά κάνει ξεκάθαρο ότι το ΕΣΥ έχει φτάσει τους γιατρούς στα όρια τους.
Η κατάσταση αυτή είναι λίγο πολύ γνωστή σε όλους μας. Είναι μια κατάσταση που τις συνέπειες της επιβαρυνόμαστε όλοι μας, και που η επιδείνωση της κοστίζει πολλές φορές μέχρι και ανθρώπινες ζωές.
Για όλους τους παραπάνω λόγους, το θεατρικό εργαστήρι της Rosa Nera καλεί καλλιτέχνες, εργαζόμενους στον υγειονομικό τομέα, αλλά και όποιον άλλο ενδιαφέρεται για μια ποιοτικότερη δημόσια υγεία να έρθει σε μια ανοιχτή συζήτηση με σκοπό το μοίρασμα εμπειριών σε σχέση με το παραπάνω ζήτημα την Παρασκευή 14/7 και ώρα 20:00 στο θεατράκι της Rosa Nera ώστε μέσα από την συζήτηση να προκύψει το σενάριο για μια παράσταση forum που θα φανερώνει την δύσκολη αυτή κατάσταση στην οποία βρίσκεται το ΕΣΥ και ίσως οδηγήσει και σε άλλες δράσεις πέραν της παράστασης.
Λίγα λόγια για το θέατρο forum:
Το θέατρο forum, έχει ως στόχο τη χρήση του δράματος ως ένα αποτελεσματικό εργαλείο για την κατανόηση και αναζήτηση εναλλακτικών λύσεων σε κοινωνικά προβλήματα.
Το θέατρο forum ή αλλιώς θέατρο αγοράς, είναι μια διαδραστική μορφή θεάτρου που ενθαρρύνει την αλληλεπίδραση του κοινού και διερευνά διάφορες επιλογές για το πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί ένα πρόβλημα ή ένα θέμα.
Δημιουργήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1970 από τον Augusto Boal, ο οποίος ήθελε να ενδυναμώσει το ακροατήριο του.
Το κοινό παρακολουθεί μια σύντομη σκηνή, στην οποία ένας κεντρικός χαρακτήρας αντιμετωπίζει μια καταπίεση ή ένα εμπόδιο που δεν μπορεί να ξεπεράσει. Όταν η σκηνή παιχτεί, επαναλαμβάνεται, και το κοινό μπορεί να ανέβει στην σκηνή και να προτείνει εναλλακτικές επιλογές για το πώς θα μπορούσε να ενεργήσει ο πρωταγωνιστής. Οι ηθοποιοί διερευνούν τα αποτελέσματα αυτών των επιλογών με το κοινό, δημιουργώντας ένα είδος θεατρικής συζήτησης στην οποία εμπειρίες και ιδέες δοκιμάζονται και μοιράζονται δημιουργώντας ένα αίσθημα αλληλεγγύης και μια αίσθηση ενδυνάμωσης.
*Δεν είναι υποχρεωτική η συμμετοχή στη δημιουργία θεάτρου Forum. Μπορεί κάποιος/α να συμμετέχει στη κουβέντα χωρίς να συνεχίσει στη δημιουργία παράστασης. Επειδή η παράσταση θα βασίζεται στη κουβέντα που θα γίνει,κάθε συμβολή είναι καλοδεχούμενη.
O κρατικός ρατσισμός οπλίζει, η αστυνομία πυροβολεί,
η κοινωνία συναινεί
Στις 8 Ιούλη στη Λάρισα, έπειτα από καταδίωξη, πέφτει νεκρός από σφαίρα μπάτσου, 20χρονος Σύρος πρόσφυγας.
Αμέσως μετά την δολοφονία, στήνεται μια επιχείρηση υποβάθμισης της είδησης από τα κυρίαρχα ΜΜΕ, ενώ παράλληλα προβάλλεται από αυτά το «ποινικό παρελθόν» και η καταγωγή του θύματος. Συμμέτοχο σ’ αυτή την επιχείρηση είναι και όλο το κρατικό ρατσιστικό μπλοκ: από την εισαγγελία Λάρισας, η οποία αφήνει ελεύθερο χωρίς κατηγορίες τον μπάτσο που πυροβόλησε, την κάλυψη που αυτός είχε από τους μπατσοσυνδικαλιστές, μέχρι και τις δηλώσεις του πρώην Υπουργού Μηταράκη πως τέτοιου είδους περιστατικά είναι απόρροια «κακής εκπαίδευσης» της αστυνομίας.
Εμείς από την πλευρά μας έχουμε διαφορετική άποψη για όλα τα παραπάνω. Δεν πιστεύουμε πως ο μπάτσος σκόνταψε και το όπλο εκπυρσοκρότησε, ούτε βέβαια πως ήταν μια ακόμη «κακιά στιγμή».
Αυτή την εν ψυχρώ δολοφονία, την αντιλαμβανόμαστε ως αποτέλεσμα του δομικού ρατσισμού του ελληνικού κράτους απέναντι σε μετανάστες/τριες, αποκλεισμένους/ες και φτωχοδιάβολους, ενός κράτους που δίνει το ελεύθερο στην αστυνομία να παίρνει τον ρόλο δικαστή και να εκτελεί κατά το δοκούν, με μόνο κριτήριο το χρώμα του δέρματος, τη γλώσσα και την ταξική θέση του θύματος, όπως έχει συμβεί και στις περιπτώσεις των δολοφονημένων Ν. Σαμπάνη και Κ. Φραγκούλη μόνο και μόνο επειδή ήταν Ρομά.
ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΤΕΙ ΟΥΤΕ ΑΥΤΗ Η ΚΡΑΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ
Πανό αλληλεγγύης στην Σπλάντζια και την Σήφακα,
για τον Ελέυθερο Κοινωνικό Χώρο Βοτανικό Κήπο. το Δρακόπουλο και το Μαρκόπουλο:
Ελεύθεροι Κοινωνικοί Χώροι παντού, κάτω τα χέρια από τα πάρκα και τις πλατείες.
