Author: anarxikoikavalas

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ LIBERTATIA ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ, 27/09/2024

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ LIBERTATIA

Το μεσημέρι της Τετάρτης 28/8/2024, αστυνομικές δυνάμεις εισέβαλαν στον χώρο της κατάληψης Libertatia (Θεσσαλονίκη) με πρόφαση τον έλεγχο για την πραγματοποίηση παράνομων εργασιών μετά από καταγγελία και στη συνέχεια προχώρησαν στην προσαγωγή 13 ατόμων, με τις 11 απ’ αυτές να μετατρέπονται σε συλλήψεις. Οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες που ήταν μέσα ενημέρωσαν άμεσα τους ανθρώπους της γειτονιάς και αλληλέγγυο κόσμο, ο οποίος κινητοποιήθηκε τάχιστα και πραγματοποίησε συγκέντρωση αλληλεγγύης έξω από το κτίριο, ενώ το ίδιο απόγευμα πραγματοποιήθηκε πορεία γειτονιάς με περισσότερα από 200 άτομα. Οι κατηγορίες που εντέλει αποδόθηκαν στους συντρόφους και τις συντρόφισσες ήταν αυτές της παράνομης επέμβασης σε διατηρητέο κτίριο και της απείθειας λόγω της άρνησής τους να δακτυλοσκοπηθούν.

Πρόκειται για την 4η κατά σειρά επίθεση του κράτους στην κατάληψη Libertatia μέσα σε 6 χρόνια, μετρώντας συνολικά 27 συλλήψεις. Φυσικά αυτή η καταστολή δεν ήρθε σαν κεραυνός εν αιθρία πόσω μάλλον όταν η εκκένωση γίνεται μερικές μόνο ημέρες πριν την έναρξη της ΔΕΘ, στο πλαίσιο του επικοινωνιακού σόου που είχε στήσει η κυβέρνηση ώστε η προσοχή να στραφεί οπουδήποτε αλλού πέραν των ανεπαρκών εξαγγελιών της και ελπίζοντας να χαϊδέψει τα αυτιά του ακροδεξιού ακροατηρίου της Θεσσαλονίκης ώστε να ξαναγυρίσουν στο κομματικό μαντρί τυχόν ψήφοι που διέρρευσαν προς τα δεξιά της (ας μην ξεχνάμε τα υψηλά ποσοστά της Νίκης και του Βελόπουλου στην πόλη ). Φυσικά η εκκένωση αυτή αποτελεί συνέχεια της επίθεσης που δέχτηκε η κατάληψη και τον Γενάρη του 2018 από φασίστες στα πλαίσια των συλλαλητηρίων περί του “Μακεδονικού” ζητήματος. Έκτοτε, οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες, με πληθώρα αλληλέγγυου κόσμου στο πλευρό τους ανοικοδομούν -με τα δικά τους μέσα και τους προσωπικούς τους κόπους- την κατάληψη.

Στις 24/9/24 έγινε ανακατάληψη της Libertatia, με τη συμβολή δεκάδων συντρόφων/ισσών και αλληλέγγυων. Στη συνέχεια αστυνομικές δυνάμεις όλων των ειδών περικυκλώνουν την περιοχή και επιχειρούν να εκκενώσουν εκ νέου την κατάληψη κάτι το οποίο δεν κατάφεραν να κάνουν λόγω της μαζικότητας του αλληλέγγυου κόσμου. Την επόμενη μέρα, στις 25/6 στις 5.00 τα ξημερώματα αστυνομικές δυνάμεις πραγματοποιούν εκ νέου επιχείρηση εκκένωσης, συλλαμβάνοντας 3 συντρόφισσες/ους που βρισκόταν μέσα στο κτίριο της κατάληψης με τις κατηγορίες της διατάραξη κοινής ειρήνης, και νόμο περί αρχαιοτήτων, ενώ πραγματοποίησαν και 2 προσαγωγές αλληλέγγυων που φτάσανε στο σημείο με τη μια να μετατρέπεται σε σύλληψη. Με το πέρας της τελευταίας αστυνομικής επιχείρησης ο χώρος σφραγίστηκε και αστυνομικές δυνάμεις παραμένουν μέχρι και σήμερα έξω απ’ αυτόν, επιτηρώντας τον.

Το όργιο της κρατικής καταστολής απέναντι σε ομάδες, σχήματα, άτομα, καταλήψεις και συλλογικότητες αγωνιζόμενων ανθρώπων δε σταματά εδώ: συλλήψεις, φυλακίσεις, δίκες, έρευνες σε στέκια και σπίτια, επιθέσεις σε πορείες, εκκενώσεις καταλήψεων, ασφυκτική παρουσία μπάτσων κάθε είδους και παρενοχλήσεις σε πλατείες και πολιτικούς χώρους, επιθέσεις στην πρώτη κατοικία και εξώσεις, συνδικαλιστικές διώξεις και επιθέσεις σε σωματεία, εργαζόμενους και απεργούς. Από τη μία βλέπουμε εκδικητικές απορρίψεις αποφυλάκισης πολιτικών κρατουμένων και άρνηση στη χρήση αδειών (Μαζιώτης, Κουφοντίνας), εκδικητικές μεταγωγές και ολοένα και πιο σκληρά μέτρα σε κρατούμενους με κοινωνικοπολιτική συνείδηση (Θ,Πικάσης), επιθέσεις σε μέσα αντιπληροφόρησης (Άπατρις) και στην ίδια την ελευθερία του λόγου (δίωξη Γ. Καλαϊτζίδη) και από την άλλη η αστική δικαιοσύνη αφήνει ελεύθερους παιδοβιαστές και κακοποιητές (Λιγνάδης, Λύτρας) Επιχειρείται με λίγα λόγια η δαιμονοποίηση της πολιτικής δράσης ομάδων και προβλέπονται σκληρότερα μέτρα για τους αγωνιζόμενους/ες ειδικότερα μετά την ψήφιση του Νέου Ποινικού Κώδικα.

Είναι χαρακτηριστικό ότι μόλις δύο εβδομάδες μετά την εκκένωση της Libertatia χτυπιέται και δεύτερη κατάληψη, το Παπουτσάδικο στο Χαϊδάρι. Η κατάληψη εκκενώθηκε στις 10/09 με σκοπό προφανώς να αποδοθεί στον επιχειρηματία Λολοσίδη ωστέ να την εκμεταλλευτεί εμπορικά . Το κτήριο ήταν παρατημένο από τον ιδιοκτήτη Λολοσίδη για πάνω από 20 χρόνια , ενώ από το 2011 οι σύντροφοι συντηρούσαν το εγκαταλελειμμένο κτήριο δίνοντας του ζωή μέσα από τις εκδηλώσεις , τις συναυλίες και τις συνελεύσεις τους . Στο πλαίσιο του ίδιου δόγματος καταστολής που έχει βάλει στο στόχαστρο κάθε καταληψιακό εγχείρημα εκκενώθηκε και η κατάληψη Ya Basta που στεγαζόταν σε χώρο εντός του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Τα ξημερώματα της 23ης Σεπτεμβρίου η τεχνική υπηρεσία εισέβαλε στον χώρο της κατάληψης , άδειασε το χώρο , άλλαξε κλειδαριές και έχτισε την πόρτα από μέσα.

Οι καταλήψεις είναι χώροι έκφρασης των ιδεών μας ενάντια στο σάπιο σύστημα τους, που τροφοδοτούν τους αγώνες μας ενάντια σε κράτος καπιταλισμό και πατριαρχία. Υπερασπιζόμαστε τις δομές του κινήματος, τα κέντρα αγώνα, διεκδικούμε την ελευθερία και τα δικαιώματά μας και προσπαθούμε να στηρίξουμε, να προετοιμάσουμε και να περιφρουρήσουμε τους αγώνες μας. Απαντάμε με ταξική αλληλεγγύη και οργανώνουμε την αντεπίθεση μας για την δημιουργία ενός κόσμου απαλλαγμένου από κάθε σύστημα εξουσίας.

Μένουμε συνεπείς στην πολιτική μας στάση και ηθική, αρνούμαστε να συνδιαλαγούμε με το κράτος σε κάθε ιδιοκτησιακή σκέψη και δηλώνουμε παρόντες/ουσες στη μάχη για την κοινωνική ισότητα και την ταξική χειραφέτηση, μέσα από τους κοινωνικούς και τους εργατικούς αγώνες. Οι καταλήψεις και τα κέντρα αγώνα είμαστε εμείς.

ΝΑ ΜΟΛΥΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΕ ΤΟ ΜΙΚΡΟΒΙΟ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

ΑΝΙΚΑΝΟΙ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΕΙΛΟΥΝ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΕ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΑΤΑΝΟΗΣΟΥΝ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ LIBERTATIA ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ, ΤΑ ΣΤΕΚΙΑ, ΤΙΣ ΔΟΜΕΣ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟ ΚΟΣΜΟ

ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΒΥΡΩΝΟΣ 3

ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΣΤΕΚΙ ΚΑΒΑΛΑΣ

Ενημέρωση από τη συγκέντρωση & πορεία για Παύλο Φύσσα και Ζακ Κωστόπουλο στην Καβάλα, 18/09/2024

18/9 το αντιεξουσιαστικό μπλοκ , 60 ατόμων , μετά τη μικροφωνική στο Λιμάνι της Καβάλας , για τους Φύσσα / Ζακ, κατευθύνθηκε ως πορεία στο ΑΤ Καβάλας, δυναμικά και με παλμό. Μια διμοιρία ΜΑΤ και ΟΠΚΕ ,μαζί με ένα συρφετό ασφαλιτών ,μας ακολουθούσε όλη τη διαδρομή ! 

ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΜΟΙΡΑΣΤΗΚΕ:

20 χρόνια Κατάληψη Βύρωνος 3 Καβάλα , δεν γιορτάζουμε… ΥπερΑσπιζόμαστε τις καταλήψεις και αντιστεκόμαστε από τα κάτω ! ΘΡΑΞ ΠΑΝΚC live στο παρκάκι της κατάληψης 14/8/2024

 

20 χρόνια Κατάληψη Βύρωνος 3 Καβάλα , δεν γιορτάζουμε… ΥπερΑσπιζόμαστε τις #καταλήψεις

25 Μαρτίου 2004. Μια παρέα νέων ντόπιων και φοιτητών, από το Αυτόνομο Στέκι της Καβάλας, αποφασίζει να καταλάβει το εγκαταλελειμμένο κτήριο της Βύρωνος 3. Μέσα από τις ανάγκες της στέγασης και της επιβίωσης λόγω των αυξανόμενων ενοικίων (από τότε), της ιδέας της οικειοποίησης των εγκαταλελειμμένων χώρων, αλλά και της γενικότερης πολιτικής αντίληψης ενάντια στον υπερκαταναλωτισμό των δανείων και της χρηματοπιστωτικής δέσμευσης μιας ολόκληρης ζωής, σύντροφοι και συντρόφισσες αποφασίζουν να δώσουν ζωή στο κατά 11 χρόνια εγκαταλελειμμένο παλιό νηπιαγωγείο- παιδική βιβλιοθήκη. Έτσι δημιουργείται η πρώτη πολιτική κατάληψη στέγης στην πόλη.
Προβολές, εκδηλώσεις, θεατρικές παραστάσεις, συζητήσεις, αφιερώματα και βιβλιοπαρουσιάσεις, συντροφικές κουζίνες και βραδιές οικονομικών ενισχύσεων, παιδικά πάρτι, καλοκαιρινά και χειμερινά μπαρ, απαρτίζουν την καθημερινότητα της κατάληψης. Φιλοξενίες φίλων, συντρόφων/ισσών και ταξιδευτών, αστέγων και αδέσποτων ψυχών, προσφύγων και μεταναστών/στριών, άνεργων και φοιτητών/τριών, ΛΟΑΤΚΙ και διαφόρων ειδών καλλιτεχνών, βρίσκουν προστασία και ασφάλεια κάτω από την στέγη της κατάληψης Βύρωνος 3.
Από τότε μέχρι και σήμερα, το κτήριο της κατάληψης, αποτελεί σημείο αναφοράς της πόλης, μέσω πολιτικών ζυμώσεων, διασκέδασης, αλληλεγγύης, αυτοοργάνωσης, μα και σημείο αναφοράς των ριζοσπαστικών αγώνων του αντιεξουσιαστικού κινήματος. Αγώνες ενάντια στην ακρίβεια και την φτωχοποίηση, συμμετοχή σε κοινωνικά καλέσματα της πόλης και σε απεργίες, σε κινητοποιήσεις ενάντια στην λεηλασία της φύσης και δράσεις ενάντια στην κακοποίηση των τετράποδων φίλων μας. Είναι ο χώρος συνδιαμόρφωσης και  οργάνωσης του μαχητικού μετώπου ενάντια στον εκφασισμό της Καβάλας, την καταστολή και τις κρατικές δολοφονίες.
Διανύοντας τον εικοστό χρόνο της ζωής της Κατάληψης Βύρωνος 3, αποφασίσαμε να κάνουμε μια σειρά εκδηλώσεων, όχι για να γιορτάσουμε, άλλα για να αναδείξουμε την καταστολή που βιώνουν οι καταλήψεις στην Ελλάδα. Επιλέγοντας μάλιστα την θερινή περίοδο όπου το κράτος συνηθίζει να χτυπάει ύπουλα τους χώρους αγώνα κατά την περίοδο διακοπών. Με την κυβέρνηση της ΝΔ σε ρόλο ενορχηστρωτή και σημαία το δόγμα της μηδενικής ανοχής, το κράτος επιτίθεται στα κέντρα αγώνα και τις δομές του κινήματος. Σε μια γενικότερη προσπάθεια να καταπνίξει τις φωνές που αντιστέκονται, αλλά και τους χώρους που δημιουργούν τις συνθήκες αντίστασης, αυτοοργάνωσης, αλληλεγγύης, μα και κοινωνικής αφύπνισης, το Μαξίμου προσπαθεί να κρύψει την αδυναμία του να ανταπεξέλθει στις κοινωνικές του υποχρεώσεις και μοιράζει απλόχερα αυτό που τόσο καλά ξέρει να κάνει κάθε αυταρχική κυβέρνηση, την καταστολή.
Με τον νέο ποινικό κώδικα, η κυβέρνηση επιχειρεί να εξαλείψει κάθε κατειλημμένο κτήριο και σε απάντηση στο πείσμα και το σθένος των αγωνιστών/στριών που δεν παραδίδουν τα όπλα εύκολα, ποινικοποιεί την αντίσταση και την αλληλεγγύη. Πλέον σύντροφοι/ισσες που συλλαμβάνονται μέσα σε επανακατελλειμένα κέντρα αγώνα, φορτώνονται με υπέρογκα ποσά και φυλακίσεις (όπως στην περίπτωση της Κομοτηνής, Utopia A.D). Σε άλλες περιπτώσεις, καταλήψεις και αλληλέγγυοι/ες χτυπιούνται εκδικητικά, γιατί βοηθούν έμπρακτα στην πυρόσβεση περιοχών που έχουν πληγεί από φωτιές, σε περιοχές πλημμυροπαθών, τονίζοντας στην πράξη την κοινωνική αλληλεγγύη μα ταυτόχρονα υποδεικνύοντας την υποκρισία του κρατικού μηχανισμού απέναντι στους πολίτες.
Φυσικά δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε στην λαίλαπα των πλειστηριασμών και των εξώσεων  με μέγα χορηγό την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Την ίδια στιγμή που η κοινωνία πασχίζει να ανταπεξέλθει στην ακρίβεια, τις κρίσεις και τις ανατιμήσεις μέσα από τις ληστρικές πολιτικές της ΝΔ, κόποι μιας ζωής χάνονται από την μία μέρα στην άλλη, είτε λόγω οικονομικών δυσκολιών, είτε γιατί έχει επιλεχθεί το σπίτι κάποιου φουκαρά ως φιλέτο, και ας μην έχει καμία οικονομική εκκρεμότητα με τις δανειακές του υποχρεώσεις. Αυτοί θα δημιουργήσουν μία. Ότι δεν χαθεί δηλαδή μέσα στις στάχτες και τα απόνερα των βιβλικών καταστροφών, το αρπάζουν τα νύχια των Funds και των κορακιών του κράτους. Για αυτό το λόγο θα μπορούσε να χτυπηθεί μια κατάληψη, που προωθεί την επανακειοποίηση των δημόσιων χώρων και των εγκαταλελειμμένων κτηρίων. Με σύνθημα το παλιό αλλά και διαχρονικό, “όλα είναι κλεμμένα όλα μας ανήκουν”.
Σε αυτό το σημείο να σας ενημερώσουμε πως έχουν έρθει σύντροφοι/ισσες από καταλήψεις των γειτονικών μας νομών, που είτε έχουν δεχτεί την καταστολή , είτε είναι στο στόχαστρο (όπως όλοι μας άλλωστε), για να μας περιγράψουν εν συντομία την κατάσταση που επικρατεί στις διπλανές πόλεις.
Οι καταλήψεις είναι χώροι έκφρασης των ιδεών μας ενάντια στο σάπιο σύστημα τους, που τροφοδοτούν τους αγώνες μας ενάντια σε κράτος καπιταλισμό και πατριαρχία. Υπερασπιζόμαστε τις δομές του κινήματος, τα κέντρα αγώνα, διεκδικούμε την ελευθερία και τα δικαιώματά μας και προσπαθούμε να στηρίξουμε, να προετοιμάσουμε και να περιφρουρήσουμε τους αγώνες μας. Απαντάμε με ταξική αλληλεγγύη και οργανώνουμε την αντεπίθεση μας για την δημιουργία ενός κόσμου απαλλαγμένου από κάθε σύστημα εξουσίας.
Όπως τότε, έτσι και τώρα, 20 χρόνια μετά, μένουμε συνεπείς στην πολιτική μας στάση και ηθική, αρνούμαστε να συνδιαλλαγούμε με το κράτος σε κάθε ιδιοκτησιακή σκέψη και δηλώνουμε παρόντες/ουσες στη μάχη για την κοινωνική ισότητα και την ταξική χειραφέτηση, μέσα από τους κοινωνικούς και τους εργατικούς αγώνες. Οι καταλήψεις και τα κέντρα αγώνα είμαστε εμείς.
Να μολύνουμε τον κόσμο με το μικρόβιο της ελευθερίας και της αλληλεγγύης.
Ανίκανοι να καταστείλουν αυτό που δεν μπορούν να κατανοήσουν.
Κατάληψη Βύρωνος 3, 20 χρόνια μετά.

Resistance will never DIE – FREE PALESTINE banner, at Cosmopolis fest on Groundation gig

Πέμπτη 1/8 /2024 έγινε παρέμβαση για τη γενοκτονία των Παλαιστινίων, στην συναυλία των Groundation, στο άγαλμα του Μεχμέτ Αλή, στην Παναγία, Cosmopolis fest Kavala – σηκώνοντας πανό αλληλεγγύης και πετώντας τρικάκια . Ευχαριστούμε τους Groundation και τον κόσμο που στήριξε την πράξη αλληλεγγύης.

Οι Τσιριτσάντσουλες παρουσιάζουν τη θεατρική παράσταση ΠΟΝΑΕΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ II (η εκδίκηση του άνθρακα), στο παρκάκι της κατάληψης Βύρωνος 3, την Κυριακή 21/7/2024 στις 21:30

Πονάει το μυαλό μου II

(Η εκδίκηση του άνθρακα)
Μία παράσταση καμπαρέ βασισμένη σε κείμενα των
Μόντυ Πάιθον, Καρλ Βάλεντιν, Άντον Τσέχοφ και Δημήτριου Παπαρρηγόπουλου
Συντελεστές
Παίζουν: Ντίνα Μαυρίδου, Νίκος Γλυκόπουλος, Μαρίνος Μουζάκης
Πρωτότυπη μουσική: Μαρίνος Μουζάκης
Αφίσα: Δημήτρης Καρλαφτόπουλος
Δραματουργία, σκηνοθεσία, μουσικές επιλογές, σκηνικά, κοστούμια, παραγωγή: Τσιριτσάντσουλες 2024
Ευχαριστούμε το αντιεξουσιαστικό, αναρχικό στέκι Αντίπνοια για τη φιλοξενία των προβών μας κι όλες τις τσιριτσάντσουλες που βοήθησαν στην παραγωγή αυτής της παράστασης.
Υπόθεση
Τι συμβαίνει; Τι είναι η ελευθερία; Τι αφυπνίζει το ναρκωμένο βερίκοκο; Τι είναι αυτό το περίεργο συναίσθημα πως ζούμε κάτι που έχουμε ξαναζήσει στο παρελθόν; Ποια είναι η ουσία του έργου του Ζαν Πολ Σαρτρ; Πώς καταστέλλεται μια κοινωνική εξέγερση κατά τη διάρκεια μιας δεξίωσης; Στο φετινό καμπαρέ μας θα έχετε το ανατριχιαστικό προνόμιο να βρείτε όλες τις απαντήσεις στα πιο βαθιά υπαρξιακά ζητήματα.
Για την παράσταση
Το 2019 αποφασίσαμε να παντρέψουμε το πνεύμα του σπουδαίου Γερμανού κωμικού του μεσοπολέμου Καρλ Βάλεντιν, με αυτό των πρωτοπόρων της δεκαετίας του 1970, βρετανών Μόντυ Πάιθον. Συγκολλητική ουσία στάθηκαν κάποια διηγήματα του Άντον Τσέχοφ που μας εξέπληξαν με το πόσα κοινά χαρακτηριστικά μοιράζονταν με τα κείμενα των Βάλεντιν και Πάιθον. Έτσι προέκυψε το καμπαρέ «Πονάει το μυαλό μου». Ένα από τα ευτυχή προβλήματα που αντιμετωπίσαμε σ’ εκείνη τη δραματουργική σύνθεση, ήταν το ποια από τα κείμενα που είχαμε συλλέξει θα έπρεπε να «κοπούν», για να κρατήσουμε την παράσταση σε κάποια ανεκτά χρονικά πλαίσια. Το υλικό ήταν πολύ και υψηλής ποιότητας. Έτσι πέντε χρόνια μετά επιστρέφουμε με ένα νέο καμπαρέ πάνω στο ίδιο πνεύμα, αξιοποιώντας κι άλλα κείμενα από αυτά που το ’19 είχαν μπει προσωρινά στο συρτάρι μας. Αυτή τη φορά στην ετερόκλητη παρέα των συγγραφέων, προσθέσαμε και τον αγαπημένο μας Δημήτριο Παπαρρηγόπουλο, παρουσιάζοντας για πρώτη φορά ένα δικό του κείμενο, μια σκηνή από το θεατρικό του έργο «Αγορά».
Χτίζοντας την παράσταση με τα ίδια υλικά (τις τεχνικές του καμπαρέ, του αυτοσχεδιασμού και του κλόουν), η φετινή μας παράσταση αποτελεί σαφώς τη συνέχεια του «πονάει το μυαλό μου», στην προσπάθειά μας να δημιουργήσουμε μια κωμωδία που καταρρίπτει τις φόρμες, ανατρεπτική, σχεδόν παράλογη, που είναι δυνατόν τόσο να σε απελευθερώσει και να φέρει την κάθαρση, όσο και να σου κάψει ολοκληρωτικά τον εγκέφαλο. Η συνέχεια επί σκηνής…