Featured

Τι είναι αυτό το μπλογκ?

Το blog αυτό είναι ένας aggregator που μαζεύει και δείχνει συγκεντρωμένα όλα τα νέα ποστς από τα blogs του squat.gr. Μπορείτε να δείτε από εδώ τις πρόσφατες αναρτήσεις των blogs, με βάση την ημερομηνία ή με βάση κάποια κατηγορία/θεματική. Επίσης μπορείτε να χρησιμοποιήσετε “ροές” (rss feeds) για να βλέπετε ότι νεώτερο, είτε σε όλες τις κατηγορίες είτε σε κάποια συγκεκριμένη.

Εδώ θα κρατούνται μόνο οι πιο πρόσφατες αναρτήσεις, και οι παλιότερες σιγά σιγά θα σβήνονται, οπότε η παρούσα σελίδα δεν κάνει για λόγους αρχείου.

Ομάδα Γονέων: … καθαρίζοντας την κόπρο του Αυγεία

…Καθαρίζοντας την κόπρο του Αυγεία
Το πρωί της Κυριακής της 21ης Απριλίου, μιας τόσο σημαδιακής για τη χώρα ημερομηνίας, λήγει η «φρούρηση» του κτηρίου και της αυλής της κατάληψης «Ρόζα Νέρα». Οι αστυνομικές δυνάμεις αποποιούνται το ρόλο των security της εταιρείας “Belvedere ΕΠΕ” αποχωρώντας από το λόφο Καστέλι, ο οποίος άμεσα ανακαταλαμβάνεται από μέλη της κατάληψης καθώς και αλληλέγγυο κόσμο, που δραστηριοποιείται στον χώρο εδώ και 20 χρόνια.
Άνθρωποι όλων των ηλικιών μπαίνουν ξανά στην απελευθερωμένη αυλή υπερασπιζόμενοι τη δημόσια χρήση του χώρου, δηλώνοντας ταυτόχρονα την εναντίωσή τους στη ξενοδοχοποίηση. Οι πρώτες εικόνες που αντικρίζουν (οπτικές και οσφρητικές) παραπέμπουν σε τρομοκρατία, αφού τα όργανα της τάξης φρόντισαν επιμελώς ούτως ώστε να μεταβληθούν τα κτήρια σε υγειονομικές βόμβες.
Ανθρώπινα κόπρανα σε πατώματα και κρεβάτια. Δωμάτια γεμάτα κοπριά, αδειασμένοι πυροσβεστήρες και εθνικιστικά συνθήματα στους τοίχους συνθέτουν ένα σκηνικό βίας, φρίκης και αποστροφής. Αφόρητη δυσωδία, που γίνεται αισθητή ακόμα κι έξω από τα κτήρια. Κατεστραμμένα είδη ρουχισμού που προορίζονταν για ευάλωτες κοινωνικές ομάδες. Σκορπισμένα και σπασμένα παιδικά παιχνίδια και υλικά χειροτεχνιών, όλα βουτηγμένα σε σκόνες πυροσβεστήρα.
Σε διάστημα είκοσι ημερών η κατάληψη «Ρόζα Νέρα» από χώρος πολιτισμού και κέντρο αγώνα μετατρέπεται σε εστία μόλυνσης. Παιδότοποι, αναγνωστήρια, βιβλιοθήκες (παιδικές και δανειστικές) και θέατρα, που φιλοξένησαν κάθε λογής αυτό-οργανωμένες δράσεις απευθυνόμενες σε παιδιά και ενήλικες, χρειάστηκαν μέρες απολύμανσης με ρίσκο τη σωματική υγεία των συμμετεχόντων στις καθαριότητες και την έκθεσή τους σε σοβαρές μολύνσεις.
Το εγχείρημα του καθαρισμού του χώρου, όσο περνούν οι μέρες, μοιάζει ακατόρθωτο κι έτσι, αναπόφευκτα, καλείται επαγγελματική εταιρεία καθαρισμού και απολύμανσης. Ως γονείς καλούμαστε να δώσουμε εξηγήσεις στα ίδια τα παιδιά μας, μένοντας και οι ίδιοι άναυδοι μπροστά στην προκλητική για όλη την κοινωνία συμπεριφορά της αστυνομίας.
Τί να πρωτοεξηγήσεις; Τη βία; Την έλλειψη αυτοσεβασμού; Τη διαστροφή; Το μένος; Την πλήρη απουσία ενσυναίσθησης;
«Η φρίκη δεν κουβεντιάζεται, γιατί είναι ζωντανή, γιατί είναι αμίλητη και προχωράει».
Στεκόμαστε απέναντί της. Απέναντι σε κάθε μορφή κρατικής βίας και τρομοκρατίας.
Καταγγέλλουμε την ακρότητα των πράξεων της αστυνομίας.
Τους βανδαλισμούς χώρων πολιτισμού.
Τη λεηλασία παιδικών ψυχών που μεγάλωσαν παίζοντας στην αυλή της ελευθερίας και εκείνη την Κυριακή την αντίκρισαν ρημαγμένη.
Ομάδα Γονέων
* εικόνες: δράσεις για τα παιδιά από την Ομάδα Γονέων στο παιδικό στέκι, το θεατράκι και την αυλή της Ρόζα Νέρα, την αίθουσα εκδηλώσεων της Ρόζας όπως και σε πλατείες των Χανίων.

Συγκέντρωση-μικροφωνική για τη ρατσιστική επίθεση σε ντελιβερά στο Μπραχάμι

Με αφορμή το περιστατικό ρατσιστικής και φασιστικής επίθεσης σε εργαζόμενο μετανάστη διανομέα, που συνέβη στις 22 Απριλίου στο Μπραχάμι,αντιφασίστριες και αντιφασίστες απο τα νότια καλούμε σε συγκέντρωση-μικροφωνική την Παρασκευή 26/4 στις 19:30 στην πλατεία Άρη Βελουχιώτη στον Άγιο Δημήτριο.

Για το περιστατικό ρατσιστικής βίας σε εργαζόμενο μετανάστη στη γειτονιά μας

Ας αρχίσουμε από τα βασικά…

Κάθε μέρα, χιλιάδες εργαζόμενοι κι εργαζόμενες, πάνω σ’ ένα μηχανάκι τρέχουν για να μας φέρουν το φαγητό ή τον καφέ που παραγγείλαμε. Συχνά ανασφάλιστοι, σχεδόν πάντοτε υποαμειβόμενοι, με ελλιπή μέτρα ασφαλείας. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι είναι ένας από τους κλάδους με τα περισσότερα εργατικά ατυχήματα.

Αναλογίσου πόσο συχνά βλέπεις στα “ψιλά” της ειδησεογραφίας την είδηση για κάποιον ντελιβερά που σκοτώθηκε ή τραυματίστηκε, επειδή το αφεντικό τον πρεσάρει να παραδώσει γρήγορα την παραγγελία (κι ίσως είναι κι αυτός ένας τρόπος για να συμπληρώσει με τα tips το λειψό μεροκάματο που πληρώνεται). Επειδή πρέπει να δουλέψει ακόμα και υπό τις χειρότερες καιρικές συνθήκες. Επειδή ο κάθε “καβατζωμένος” μέσα στο αυτοκίνητό του δεν δίνει σημασία στο μηχανάκι που κινείται δίπλα του.

Κάθε μέρα χιλιάδες εργαζόμενοι κι εργαζόμενες ντελιβεράδες, ντόπιοι ή μετανάστες, βιώνουν αυτή τη συνθήκη εκμετάλλευσης και ανασφάλειας, σε ένα από τα πεδία όμως όπου συχνά χτίζεται η αλληλεγγύη όλων των εργαζομένων, κάτι που θριαμβευτικά αναδύθηκε στη μεγάλη απεργία της efood το 2022.

Αυτός είναι ο ένας κόσμος. Της αλληλεγγύης και των αγώνων των εργαζομένων.

Αλλά υπάρχει κι ένας άλλος κόσμος. Ο κόσμος των κανίβαλων.

Το βράδυ της 22ας Απριλίου, στην Αγ. Δημητρίου στο Μπραχάμι, ένας μετανάστης ντελιβεράς αγωνιζόταν για το μεροκάματό του. Ένας ελληνάρας είχε αντίθετη άποψη. Γούσταρε να οδηγεί το αμάξι του επικίνδυνα και με τα φώτα σβηστά, θέτοντας σε κίνδυνο τους γύρω του. Ο ντελιβεράς τόλμησε να του κάνει παρατήρηση, να ανάψει τα φώτα του. Και τότε ο ελληνάρας έδειξε αυτό που πραγματικά είναι. Από τον βόθρο που έχει για στόμα βγήκε αυτό που θα έλεγε κάθε ρατσιστής και φασίστας: «Έλα Πακιστανέ εδώ να ανάψω τα φώτα μου. Γαμώ το Πακιστάν..» και ακολούθησε βέβαια και ο ανάλογος σεξιστικός οχετός. Κι αμέσως μετά το βίαιο γρονθοκόπημα στο κεφάλι του.

Σ’ αυτόν τον κόσμο, όλοι θα έπρεπε να διαλέγουμε με ποια μεριά είμαστε. Μ’ αυτούς που κάθε μέρα σκοτώνονται (κυριολεκτικά και μεταφορικά) πάνω σ’ ένα μηχανάκι για των κέρδη των αφεντικών τους, ή με τα αφεντικά και τα τσιράκια τους, τους φασίστες.

ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΞΕΝΟΙ

ΧΕΡΙ ΠΟΥ ΣΗΚΩΝΕΤΑΙ ΣΕ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΘΑ ΚΟΒΕΤΑΙ

  • Συγκέντρωση: Παρασκευή 26 Απριλίου, 7:30μμ, πλατεία Βελουχιώτη, Μπραχάμι (Αγ. Δημήτριος) 
  • πρόσβαση με λεωφορεία 141, 217, 219, 229 από μετρό Δάφνης (Πλατεία Καλογήρων)

Αντιφασίστριες/Αντιφασίστες από τα Νότια

Κάλεσμα σε Πορεία… Είμαστε εδώ όσες φορές και αν χρειαστεί: η αυλή είναι και πάλι ανοιχτή (και καθαρή)

 

Κατάληψη Rosa Nera: Kείμενο και Κάλεσμα σε Πορεία… 

Συγκέντρωση και πορεία, Σάββατο 27/4, στις 12 το μεσημέρι, στα Πευκάκια (στη γειτονία της Νέας Χώρας).


Είμαστε εδώ όσες φορές και αν χρειαστεί:
η αυλή είναι και πάλι ανοιχτή (και καθαρή)


Μετά από 20 μερόνυχτα αστυνομικής και εταιρικής κατοχής, το “μπαλκόνι των Χανίων” ξαναπέρασε στα χέρια της κοινωνίας. Ό,τι ξεκίνησε όμως σαν ανέκδοτο (“πάλι κουκιά” την πρωταπριλιά) τελείωσε με ένα φασιστικό κρεσέντο βεβήλωσης και καταστροφής (με την ανακατάληψη της 21/4).


Τυχαία ή μη – σημειολογικά πάντως σίγουρα μέσα στο πνεύμα της χουντικής επετείου – οι πραίτορες φρόντισαν πριν αποχωρήσουν να επιδοθούν σε ένα αδιανόητο καταστροφικό αμόκ, χαρακτηριστικό της ανισόρροπης και φασιστικής ψυχοσύνθεσής τους. Οι φωτογραφίες που αναρτήθηκαν στο διαδίκτυο και στον τοπικό τύπο, αδυνατούν έστω και κατ’ ελάχιστο να αποτυπώσουν το μέγεθος της διαστροφής και της βρωμιάς, καθώς και την έκταση της καταστροφής που άφησαν πίσω τους πάνω στο κτήριο της Rosa Nera.
Περιττώματα, λιπάσματα, ζωοτροφές, τρόφιμα, μπογιές, και σκόνη πυροσβεστήρων, πεταμένα πάνω σε καναπέδες, κρεβάτια, τοίχους, πατώματα.


Ελεεινά φασιστικά συνθήματα στους τοίχους, σκισμένες αφίσες και έντυπο υλικό, ποδοπατημένα βιβλία… Ακολουθώντας τη γνωστή πρακτική της τακτικής υποχώρησης ενός φασιστικού στρατού που αφήνει καμένη γη πίσω του.


Γνωρίζουμε ότι ο φασισμός εν τέλει αποσκοπεί στην εκμηδένιση του -όποιου- αντιπάλου – πρώτα την ψυχολογική/ηθική κι έπειτα τη φυσική.

Η ανακατάληψη του χώρου βρέθηκε αντιμέτωπη με τη θέα ενός βουνού οικοσκευής που πρέπει πια να πεταχτεί. Και το οποίο, ευτυχώς, συγκεντρώθηκε μπρος στην είσοδο της Rosa Nera μετά το τιτάνιο συλλογικό έργο του καθαρισμού της.


Αλλά όπως δεν φοβόμαστε τα ερείπια, έτσι δεν πτοούμαστε από τις κουράδες τους μπάτσους. Διότι αυτό απέδειξαν ότι είναι: ένα μάτσο κουραδόμαγκες.


Άλλωστε, η χαρά δεν είναι το μοναδικό ζητούμενο του αγώνα. Κι ο αγώνας μόλις ξανάρχισε. Απέναντι στην ακόρεστη καπιταλιστική κερδοφορία και τα αφεντικά του υπερτουρισμού, απέναντι στη συνθηκολόγηση της τάξης μας, στην αδράνεια και την ματαίωση. Kαι δεν είναι μόνο οι στρατηγικοί επενδυτές στο Λόφο Καστέλι, στα περίχωρα  της πόλης και στις παραλίες, αλλά και η μεθοδευμένη επέκταση του αδηφάγου τουριστικού κεφαλαίου στις γειτονιές μας, που από ζωντανά κύτταρα μετατρέπονται σταδιακά σε απονεκρωμένα τουριστικά θέρετρα.

Τα μεγαθήρια που προορίζουν για τη Νέα Χώρα, η μετατροπή του στρατοπέδου Μαρκόπουλου σε παρκινγκ (όχι για την επίλυση των αναγκών των κατοίκων), εξυπηρετούν μόνο τις ανάγκες της επερχόμενης σαρωτικής «ανάπτυξης» και της εντατικής μετατροπής των πόλεων σε μια μεγάλη ρεσεψιόν.  Τα μέτωπα είναι πολλά και όχι πως ο αγώνας αληθινά διακόπηκε και ποτέ, ούτε και θα σταματούσε εκτός κατάληψης. Αλλά να, είναι που η φαραωνική επένδυση της Belvedere στο λόφο Καστέλλι συναρθρώνει όψεις του σκληρού κρατικού και κεφαλαιοκρατικού οικοδομήματος και μας θέτει αυτονόητα σε τροχιά σύγκρουσης μαζί τους.


Τα ερωτήματα παραμένουν: ποιός φέρει την ευθύνη για λογαριασμό των συμφερόντων τίνος; Γιατί κάνει τομές η Belvedere στην πλατεία του κτιριακού συγκροτήματος; Ποιό το αποτέλεσμα της εποπτείας από την Εφορία Αρχαιοτήτων Χανίων; Διέκοψε ή ολοκλήρωσε την εκσκαφή μετά από μερικές ώρες εργασιών, όπως ισχυρίζεται, και για ποιό λόγο; Πώς επέτρεψε η υπηρεσία Νεοτέρων Μνημείων τις δειγματοληπτικές εργασίες μέσα στο κτήριο της Rosa Nera από την Belvedere, ενώ δεν έχει επιτραπεί η αλλαγή χρήσης του; Και, τέλος, πώς και γιατί τις επέτρεψε -όπως διαπιστώσαμε- και στο κτίριο της πρώην Πρυτανείας, χωρίς σχετική αδειοδότηση;
Παραδεχόμαστε επίσης πως δεν είμαστε σίγουροι/ες και για τι άλλο ακόμα θα έπρεπε να λογοδοτήσουν οι “αρμόδιες” κρατικές υπηρεσίες, το Πολυτεχνείο και ο δήμος, και ποιος είναι ο πραγματικός βαθμός συναλλαγής μεταξύ τους, καθώς και της διαφθοράς τους από το ξενοδοχειακό κεφάλαιο.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι η συναλλαγή και η διαφθορά τους σε αυτήν την ιστορία βρωμάει και ζέχνει περισσότερο κι από τις ακαθαρσίες που άφησε η Ασφάλεια Χανίων την τελευταία μέρα της παραμονής τους στο κτήριο.


Συγκέντρωση και πορεία, Σάββατο 27/4, στις 12 το μεσημέρι,
στα Πευκάκια (στη γειτονία της Νέας Χώρας).


Κατάληψη Rosa Nera,
Απρίλιος 2024


Ό, τι ξέραμε και ξέρατε ισχύει
Αγώνας μέχρι την τελική υπαναχώρηση κράτους και εταιρίας.
Τα μαύρα ρόδα ανθίζουν μια ζωή.


Κατάληψη Rosa Nera
https://rosanera.squat.gr/

Μουσική παράσταση με αφιέρωμα στον Νίκο Καββαδία στην αυλή της Κατάληψης Rosa Nera, Σάββατο 27 Απριλίου, στις 21:00.

Μουσική παράσταση με αφιέρωμα στον Νίκο Καββαδία στην αυλή της Κατάληψης Rosa Nera,
Σάββατο 27 Απριλίου, στις 21:00.
μια συλλογική προσέγγιση ιστορικών μελοποιήσεων της ποίησης, όπως και στοιχείων και διαλόγων από την βιογραφική διαδρομή, τις περιπέτειες, τις πληγές και τα ταξίδια του ναυτικού Νίκου Καββαδία.
Αφήγηση – Επιμέλεια κειμένων: Λένα Τάκη, Δημήτρης Ανδρεόπουλος

Μαρία Κατσακωρη (τραγούδι),
‘Ελενα Ορμυλιώτου (βιολί)
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΚΡΕΑΣ Σημήτρης Μακρέας (μπουζούκι, τραγούδι),
Μιχάλης Κουμουτσάκος (πιάνο)
Παναγιώτης Βιντίνης (κιθάρα,τραγούδι),
Γιώργος Νικηφοράκης (μαντολίνο)
Δημήτρης Ανδρεόπουλος (κρουστά),
Joe Dalton (κιθάρα, τραγούδι)
Γιάννης Κοχλερ (κιθάρα, τραγούδι)

Ηράκλειο: Πρώτες εικόνες από την παρέμβαση της Rosa Nera στο Νεωτέρων Μνημείων.

Ηράκλειο: παρέμβαση της Κατάληψης Rosa Nera και συντρόφων, συντροφισσών στην Υπηρεσία Νεωτέρων Μνημείων, με την συμμετοχή συναγωνιστών συντρόφων από το Ηράκλειο όπως και συνδικαλι(στρι)ών.
Αναλυτικότερη ενημέρωση από το τι συνέβη στην πόλη του Κάστρου θα υπάρξει αργότερα από την Rosa Nera (όπως και θα αναδημοσιευτεί ότι ανέβει στον ηρακλειώτικο τύπο). Προς το παρόν:
Κοινός τόπος όλων η εναντίωση στην παρουσία της εταιρείας – φάντασμα στο Λόφο Καστέλλι με τις πλάτες της Μενδώνη, τις κρατικες μεθοδεύσεις που αφορούν το ΓΠΣ, της πρυτανείας του Πολυτεχνείου, των αστυνομικών που βανδαλισαν τους χώρους και το μνημείο και των προθύμων της ξενοδοχοποίησης.
Θα νικήσουμε, η αθλιότητα δεν θα περάσει.

* ευχαριστούμε τον σύντροφο Γιάννη για τις εικόνες.

Καλείται κόσμος τώρα στο Δημαρχείο Χανίων για παρέμβαση στο Δημοτικό Συμβούλιο.

#rosanera #ροζανερα #Χανιά.

 

 

Προβολή της νέας ταινίας του Γ.Γιουλούντα “Δεν φοβόμαστε τα ερείπια” | 26/4-ώρα:19:00 ,θα ακολουθήσει καφενείο οικονομικής ενίσχυσης της Κατάληψης

10 χρόνια μετά το ΝΑ ΜΗΝ ΖΗΣΟΥΜΕ ΣΑΝ ΔΟΥΛΟΙ, 8 χρόνια μετά το ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΙ ΑΡΑ ΥΠΑΡΧΩ και 5 χρόνια μετά το ΕΡΩΤΑΣ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, η νέα ταινία του Γιάννη Γιουλούντα “Δεν φοβόμαστε τα ερείπια” -“Κουβαλάμε ενα νέο κόσμο στις καρδιές μας”!

Προβολή του ντοκιμαντέρ την Παρασκευή 26 Απριλίου 2024-ώρα:19:00,στην Κατάληψη Ευαγγελισμού,θα ακολουθήσει συζήτηση με τον δημιουργό της ταινίας.

Μετα το τέλος της συζήτησης θα λειτουργήσει το αυτοδιαχειριζόμενο καφενείο για την οικονομική ενίσχυση της Κατάληψης.

Κατάληψη Ευαγγελισμού

Πληροφορίες για το ντοκιμαντέρ : http://paspeurdesruines.net/spip.php?rubrique16

Τρείλερ:https://www.youtube.com/@athinaparisi1734

Επικοινωνία με την ομάδα : films@anepos.net

δράσεις kαι πορεία για την Κρατική Δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη – 23 & 24/4.

Η Κατάληψη Rosa Nera συμμετέχει και στηρίζει τις δράσεις και την πορεία για την Κρατική Δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη – 23 & 24/4.

Αυτές τις μέρες στα δικαστήρια Χανίων τα δολοφονικά ΤΑΕ καλούνται να καταθέσουν για την δολοφονία του Κωστή Μανιουδάκη με «…ενδεχόμενο δόλο σε ήρεμη ψυχική κατάσταση τελεσθείσα από κοινού….»

Μικροφωνική – συγκέντρωση:
Τρίτη 23 και Τετάρτη 24 Απριλίου | πλατεία Δικαστηρίων | 09:00

ΠΟΡΕΙΑ: Τρίτη 23 Απριλίου | 18:30 | πλατεία Αγοράς

Κατάληψη Rosa Nera

https://rosanera.squat.gr/

Κάλεσμα αύριο στις 5 μ.μ.

Κάλεσμα

Η Κατάληψη Rosa Nera καλεί όλες και όλους, καθεμία και καθένα που στέκεται ενάντια στην ξενοδοχοποιηση του Λόφου Καστέλλι, ενάντια στην ιδιωτικοποίηση και την καταστολή της Rosa Nera, εναντια στην περίφραξη του μπαλκονιού των Χανίων στην αυριανή Ανοιχτή Συνέλευση στις 5.μ.μ. στην αυλή του λόφου.

Καλούμε κάθε συλλογικότητα και εργατικό σωματείο των Χανίων να συμμετέχει στον αγώνα και να καταδικάσει τους βανδαλισμούς της εταιρείας και της αστυνομίας στα κτήρια.

Ξενοδοχείο η Ρόζα ποτέ της δεν θα γίνει
Ο Λόφος Καστέλλι ελεύθερος θα μείνει.

Όλα για Όλους και Όλες.

Κατάληψη Rosa Nera

https://rosanera.squat.gr/

Ανακατάληψη Ρόζας – συνέλευση στις 2

Ρόζα ξανά, για όλα τα παιδιά! Η Κατάληψη Rosa Nera ανοίγει πάλι το μπαλκόνι των Χανίων, το Κοινωνικό κέντρο του τοπικού κινηματος και το ελεύθερο δημόσιο χώρο. Ανακατάληψη τώρα στα Χανιά. Καλείται συνέλευση αλληλεγγύης στην Κατάληψη Rosa Nera, καλούμε κάθε αγωνιζομενο άνθρωπο σήμερα στις 14:00 το μεσημέρι στην Αυλή.

Με κομένη την ανάσα (Στην Rosa, στο θεατράκι διεκδικήσαμε τον χώρο) κείμενο από την ομάδα Πύραυλος.

Με κομμένη την ανάσα
«Αδέρφια μου,
ακούστε καλά,
μια μέρα θα φτιάξουμε
τον γυάλινο κήπο που ονειρευόμαστε,
μια μέρα από το γυάλινο πηγάδι του
θα αντλήσουμε
ζεστή σοκολάτα
και λουλούδια εντελβάις,
πολύτιμο δώρο
γι’ αυτούς που παλεύουνε
για να γίνουν παραμυθένιοι,
ίσως για μια γυναίκα,
ίσως, απλά, για την καύλα του
παραμυθιού,
ίσως αλλόκοτα,
γιατί αλλιώς δεν θα
μπορούσαν.
Εκδίκηση,
Στ’ όνομα καθετί εύθραυστου!»
Γιώργος Φιλιππίδης
Καταλαμβάνουμε χρόνους και χώρους γιατί μέρα με την μέρα μας κλέβουν την ανάσα
στις δουλειές που μας ξεζουμίζουν
στην κιτς ή λουξ αισθητική αναλόγως τι πουλάει
στις φιλανθρωπίες θεσμών που κάνουν βρώμικες δουλειές
στην πόλη διασκεδαστήριο στρατιωτών δολοφόνων
σε έναν τόπο πολλαπλών καταπιέσεων όπου τα πάντα εμπορευματοποιούνται
ακόμα και οι αγκαλιές
σε εξουσιαστικές σχέσεις όπου αναπαράγουν τα κυρίαρχα στερεότυπα και νομιμοποιούν τη βία
βία φυλετική, βία ταξική, βία έμφυλη
σε δρόμους που περιφέρονται σώματα κατακερματισμένα
αποξενωμένα
βλέμματα παθητικά
παλάμες που στέκονται αμήχανες ν’ αγγίξουν
Όλα αυτά μας πνίγουν λίγο λίγο.
Ε, λοιπόν
Στη Rosa
στο θεατράκι διεκδικήσαμε τον χώρο για να μεταμορφώσουμε
λίγο ή πολύ τον κόσμο μεταμορφώνοντας εμάς
για να παίξουμε, να πειραματιστούμε , να αγγίξουμε και να συνδεθούμε πέρα από ρόλους κλισέ και φορεμένες ταυτότητες.
Γιατί βλέπουμε την τέχνη στην εφευρετικότητα των καταπιεσμένων και τη δράση των αοράτων.
Γιατί καταλαβαίνουμε την τέχνη ως πραγματικότητα και φαντασία μαζί.
Ως μοίρασμα, έκφραση, και μετασχηματισμό συλλογικών εμπειριών και τραυμάτων. Γιατί μιλάμε για μια τέχνη που διαμορφώνει και διαμορφώνεται από ισότιμες σχέσεις αλληλεγγύης.
Μια τέχνη που αποτελεί δράση ριζοσπαστική, δράση απελευθερωτική.
Γιατί η δημιουργία που ενέχει τη δυνατότητα να ταρακουνήσει και να ανοίξει ρωγμές σε αυτή την ασφυκτική πραγματικότητα
δεν χωράει σε καπιταλιστικά συμφέροντα και ιεραρχικά πλαίσια
δεν ξεπουλιέται σε καθαρά ιδρύματα από λερωμένα χέρια
δεν ανέχεται την εκμετάλλευση
σαμποτάρει το μέινστριμ λαιφστάιλ
διανοίγει μονοπάτια για κόσμους που δεν έχουμε εξερευνήσει ακόμα.
Τα σώματα πάλλονται και παλλόμενα υπενθυμίζουν
Οι ζωές δεν α ν α σ τ έ λ λ ο ν τ α ι
Δεν ε γ κ α τ α λ ε ί π ο ν τ α ι
Δεν ξ ε χ ν ι ο ύ ν τ α ι
Αναπνέουμε εκεί που δημιουργούμε
αδιαμεσολάβητα – αντιεμπορευματικά – συλλογικά
Ομάδα Πύραυλος
Απρίλιος 2024
* εικόνες από παράσταση και θεατρικό εργαστήρι για παιδιά της Ομάδας Πύραυλος στο θεατράκι της Κατάληψης Rosa Nera
.

Κείμενο στήριξης από το ανοιχτό θεατρικό εργαστήρι

Κείμενο στήριξης από το ανοιχτό θεατρικό εργαστήρι
“Με έρωτα και τέχνη να κάψουμε τα σκοτάδια“
Συναντηθήκαμε στο θεατράκι της κατάληψης Rosa Nera. Κάποιες περάσαμε από εκεί για λίγο, κάποια βρισκόμασταν εκεί κάθε Παρασκευή βράδυ, εδώ και τρία χρόνια. Για κάποιους, το θέατρο στάθηκε η αφορμή για να γνωρίσουμε την κατάληψη, άλλες ήμασταν εκεί από καιρό. Ούτε ήρθαμε στο θέατρο όλα για τους ίδιους λόγους.
Είμαστε μια πολύ ετερόκλητη ομάδα ανθρώπων, όμως κάποια πράγματα που νιώσαμε εκεί – στο θεατράκι και στη Rosa – είναι κοινά. Σε αυτό το κείμενο, συνθέτουμε τα επιμέρους ατομικά βιώματά μας προσπαθώντας να μιλήσουμε για το συλλογικό βίωμα ενός χώρου – πιο σωστά, μιας κατάστασης – που μας λείπει ανείπωτα πολύ.
Η δημιουργικότητα που αισθανθήκαμε στη Rosa δεν είχε να κάνει μόνο με την ενασχόληση με το θέατρο, αλλά πήγαζε επιπλέον από την αυτό-διαμόρφωση και τη συνδιαμόρφωση των όρων της ύπαρξής μας. Το πιο σημαντικό έργο τέχνης που έχουμε να δημιουργήσουμε, άλλωστε, είναι η ίδια η καθημερινότητά μας. Απέναντι σε μια καθημερινότητα συχνά προδιαγεγραμμένη και μονότονη, μέσα από τη συλλογική δύναμή μας είδαμε να ανοίγεται ένα τεράστιο εύρος δυνατοτήτων, σε σχέση με τη διαμόρφωση των χώρων μας, των σχέσεων, των μονοπατιών μας. Για πολλά από εμάς η Rosa έγινε το ασφαλές καταφύγιο· έγινε διέξοδος από μια πραγματικότητα που κυριαρχεί το άγχος, η αποξένωση, ο ατομικισμός.
Στην κατάληψη διαρρηγνύαμε κάθε μέρα τα αόρατα σύνορα της καταγωγής, του φύλου, της ηλικίας, της ιδιότητας και έτσι μπορέσαμε να συνδεθούμε ουσιαστικά και απρόβλεπτα. Στο θεατράκι, τον ιδιαίτερο χώρο των συναντήσεών μας, λύναμε λίγο λίγο τους κόμπους μας, κοιταχτήκαμε στα μάτια, μοιραστήκαμε, νιώσαμε αποδεκτοί και ίσοι. Μπορέσαμε να ξε-σοβαρευτούμε χωρίς ντροπή, να ξεδώσουμε χωρίς πρωινά χανγκόβερ.
Μέσα από τις σχέσεις που χτίσαμε, σχέσεις εμπιστοσύνης και αλληλεγγύης, μπορέσαμε να αγαπήσουμε επιτέλους τους εαυτούς και τα σώματά μας. Κι αν στο θεατράκι χτίζαμε, προσωρινά, φανταστικούς κόσμους, στη Rosa υπήρχε πάντα η αίσθηση ότι το όνειρο για έναν πιο όμορφο κόσμο πραγματώνεται.
Έτσι για κάποιες, μετά την εκκένωση, η πόλη δε βγάζει πια νόημα. Γιατί ασφυκτιούμε ανάμεσα στα τραπεζοκαθίσματα, ασφυκτιούμε στη φασαρία και την πολυκοσμία της τουριστικής λαίλαπας, ενώ οι τελευταίοι χώροι ελεύθερης έκφρασης και αναπνοής συκοφαντούνται, συρρικνώνονται, εξαφανίζονται. Στην πράξη της εκκένωσης, αυτό που νιώσαμε να μας διαπερνά είναι η βία της εξουσίας. Όμως έχουμε μάθει πως πλάι σε ανθρώπους με κοινά βιώματα η βία αυτή μπορεί να μετατραπεί σε ρωγμές στο κατεστημένο απ’ όπου νέα ρόδα ξεφυτρώνουν. Έχουμε μάθει ότι τίποτα δεν έχει, και τίποτα δεν θα χαθεί όσο υπάρχουν άνθρωποι που αγωνίζονται γι’ αυτό.
Είμαστε τα παιδιά που διώχνουν από τις αυλές. Είμαστε η άνοιξη στον ζοφερό χειμώνα τους. Είμαστε εδώ, είμαστε μαζί και θα γεμίζουμε τους δρόμους τέχνη, μουσική, συλλογικό αγώνα.
Ανοιχτό θεατρικό εργαστήρι, Απρίλης 2024
* εικόνα: Παράσταση από το θεατρικό εργαστήρι στην Σπλάντζια.

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΧΑΝΙΩΤΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΥ για τον Λόφο Καστέλλι και την Κατάληψη Rosa Nera

Ποιος αναλαμβάνει την ευθύνη για το ξεπούλημα των
μνημείων στο λόφο Καστέλι;
Την 1η Απρίλη πραγματοποιήθηκε από την αστυνομία για άλλη μία φορά η εκκένωση της κατάληψης Rosa Nera και ο κατ’ επέκταση αποκλεισμός της κοινωνίας από έναν -κατακτημένο με αγώνες- δημόσιο χώρο. Είναι γνωστό πως οι πρυτανικές αρχές εκποιούν ανερυθρίαστα πια τη δημόσια περιουσία του ιδρύματος στους ιδιώτες, συντασσόμενες με τις επιταγές μιας αγοραίας νοοτροπίας, απόλυτα εναρμονισμένης με την κυβερνητική ασυδοσία.
Απ’ την άλλη, όλοι οι θεσμικοί και μη, φορείς της πόλης, έχουν εκφράσει ανοιχτά και κατηγορηματικά την αντίθεσή τους στην εν λόγω επένδυση, η οποία, κατά πως φαίνεται, υλοποιείται με αυθαίρετο τρόπο αφού παρακάμπτονται τόσο η άποψη της τοπικής εφορείας αρχαιοτήτων όσο κι όροι του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου της πόλης. Εδώ γεννάται το ερώτημα: πώς γίνεται να πραγματοποιείται μια εχθρική προς την πόλη επένδυση, όταν κανένας αρμόδιος φορέας ή πρόσωπο, δεν αναλαμβάνει δημόσια την ευθύνη για το εν λόγω έργο;
Η πόλη γίνεται μάρτυρας της επέλασης του επενδυτικού λόμπι (που δεν έχει πατρίδα) το οποίο όχι μόνο αντιτίθεται στη βούληση της κοινωνίας, αλλά απολαμβάνει μέσω της αστυνομίας μια ιδιωτική ασφάλεια με τις τσέπες των φορολογούμενων, δηλαδή ημών!
Παράλληλα, όλη η πόλη γνωρίζει πως η κατάληψη Rosa Nera, έπειτα από 20 χρόνια ζωντανής κι ανοιχτής στην κοινωνία λειτουργίας, αξιοποιεί την περιοχή του λόφου στην κατεύθυνση της κοινής ωφέλειας αλλά και της παθητικής προστασίας των κτιρίων, με άμεσα προσωρινά κι αναστρέψιμα μέτρα που διασώζουν την υλικότητα των κτιρίων, διευκολύνουν τη χρήση τους κι επιτρέπουν η όποια μελέτη για αναστηλωτική διαδικασία να μπορεί να υλοποιηθεί βάσει ιστάμενου κτίσματος κι όχι πάνω σε ερείπια.
Αντίθετα, ο ιδιώτης-εισβολέας, κατά την προηγούμενη εκκένωση της κατάληψης έδειξε το αν και κατά πόσο σέβεται τα μνημεία, αφού κύριο μέλημά του ήταν να φράξει με τσιμέντο τις τουαλέτες, να κάνει ζημιά στην τοιχοποιία με τρύπες για την τοποθέτηση λαμαρινών και, φυσικά, να καταστρέψει την όποια χρηστική λειτουργία του οικοδομήματος.
Ο αγώνας ενάντια στην ξενοδοχοποίηση του λόφου Καστέλι είναι ο ίδιος αγώνας για υπεράσπιση των δημόσιων χώρων που στενάζουν στην πόλη μας από τη μονοκαλλιέργεια της τουριστικής βιομηχανίας. Ένας αγώνας που συνδέεται με τους αγώνες για το πάρκο Μαρκοπούλου, το Παλίγκρεμνο, το Αποπηγάδι κ.λ.π.
• Καμία υποταγή στους μεγαλοξενοδόχους.
• Όχι άλλο ξεπούλημα των δημόσιων χώρων.
• Καμία αστυνομική προστασία στις αυθαιρεσίες των επενδυτών.
• Κοινόχρηστες και κοινωφελείς χρήσεις στο λόφο Καστέλι ανοιχτές και ελεύθερες σε όλους.
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΧΑΝΙΩΤΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΥ

4η βραδιά επανοικειο – ποίησης και ηχοτοπίων

Αυτή την Κυριακή, βρισκόμαστε από τις 6 στο υδραγωγείο, να ποιήσουμε το χώρο με μουσική εκτός ορίων από το φάσμα της ηλεκτρονικής εναλλακτικής μουσικής.
Στις 8 ακολουθεί η καθιερωμένη -πλέον-βραδιά ποίησης.
Στο μεταίχμιο αυτής της χωρο-ποίησης μπορούν να προκύψουν συναντήσεις της ποίησης με τη μουσική…
φέρνουμε και κανα φαγάκι αμα θέλουμε και κάνουμε παρέα
sound-scape, ρεφενέ και επανοικειο-ποίηση
Από τη βιβλιοθήκη 451 της rosa nera και το αναγνωστήριο όλων στην πρ. Πρυτανεία

Οι ΔεςΠολλες για τη Ρόζα Νέρα

Οι ΔεςΠολλες για τη Ρόζα Νέρα
Πιθανές ερωταποκρίσεις με κάποιον φιλικά διακείμενο
– Μα υπάρχει θέατρο μέσα στην κατάληψη; Και τι είδους θέατρο είναι αυτό;
– Ένα κανονικό θέατρο, φτιαγμένο με πολύ μεράκι και συλλογική δουλειά. Με
χώρο πρόβας και παραστάσεων, καμαρίνια, φώτα και ηχητικό εξοπλισμό,
βεστιάριο και σκηνικά. Ένα θέατρο με τα όλα του!
– Και γιατί θέατρο εκεί;
– Γιατί είναι ένας χώρος όπου μπορούν να στεγαστούν ποικίλες καλλιτεχνικές
δράσεις και προσφέρεται ελεύθερα και δωρεάν.
– Α, επειδή δεν πληρώνετε είστε εκεί!
– Όχι, είμαστε εκεί από επιλογή. Μας αρέσει η ιδέα, αυτό που φτιάχνουμε να το
χαρίζουμε. Κι αυτό είναι εφικτό μόνο σε έναν χώρο χωρίς ενοίκιο άρα και χωρίς
εισιτήριο για σένα που θα έρθεις να μας δεις. Είναι η απόδειξη ότι γίνεται κι
αλλιώς.
– Τι θα πει αλλιώς;
– Αλλιώς θα πει συλλογικά και αυτοοργανωμένα, με αγάπη και σεβασμό.
Αλλιώς θα πει για τη χαρά της δημιουργίας, χωρίς μεσάζοντες, χορηγούς και
διαφημίσεις, χωρίς οικονομικό κέρδος για κανέναν. Χωρίς αντίτιμο αλλά με
ελεύθερη συνεισφορά.
– Δηλαδή;
– Δηλαδή αν θέλεις, μετά το τέλος της παράστασης, αφήνεις σε ένα κουτάκι
ό,τι μπορείς για τις ανάγκες της ίδιας της παράστασης, του χώρου αλλά και
της κατάληψης που τον στεγάζει. Η αντιεμπορευματικότητα εξάλλου είναι μία
από τις βασικές αρχές της κατάληψης.
– Και ερχόταν ο κόσμος των Χανίων να δει παραστάσεις σε μια κατάληψη;
Μεταξύ σας θα ήσασταν..
– Οι παραστάσεις ήταν πάντα γεμάτες. Με λίστες αναμονής, με τηλέφωνα που
δεν σταματούσαν να χτυπούν για κρατήσεις. Με ανθρώπους που έμπαιναν για
πρώτη φορά στο κτήριο. Η κοινωνία των Χανίων αγκάλιασε τη Ρόζα Νέρα, και
ως χώρο πολιτισμού.
Ναι, πολιτισμού.
Κι αν δε πρόλαβες, αν δεν μπορείς ούτε να το φανταστείς, δεν πειράζει.
Έλα μαζί μας, θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να την πάρουμε πίσω.
Είναι δική μας, είναι όλων