Ως ελάχιστη στήριξη του καλέσματος πανελλαδικής ημέρας δράσης υπεράσπισης των καταλήψεων, το βράδυ της Πέμπτης 18-7-2024 αναρτήσαμε πανό στο κέντρο του Αγρινίου. Οι κοινωνικές-ταξικές αντιστάσεις των καταπιεσμένων θα συντρίψουν τις κατασταλτικές μεθοδεύσεις κράτους και παρακράτους. Αλληλεγγύη στις καταλήψεις και στους διωκόμενους αγωνιστές.
Η διαρκής και εντεινόμενη επίθεση του κράτους στα απελευθερωμένα εδάφη, συνεχίζεται προσπαθώντας να σβήσει από το χάρτη τις υποδομές που έχουν καταληφθεί από τον κόσμο του αγώνα για να στεγάσουν την επιθυμία έκφρασης αντίστασης στην κρατική καπιταλιστική βαρβαρότητα και αλληλεγγύης σε όσες και όσους αγωνίζονται μέσα και έξω από τα τείχη ενάντια στο σύστημα που γεννά και θρέφει εξαθλίωση, φασισμό, πόλεμο και θάνατο.
Το καθεστώς της βίας και της εξουσίας βρυχάται αλαζονικά, αποπειρώμενο να ισοπεδώσει τα τελευταία οχυρά αξιοπρέπειας των καταπιεσμένων. Οι διαμορφωμένες συνθήκες στο δημόσιο σύστημα υγείας, ως αποτέλεσμα των περικοπών του νεοφιλελεύθερου πλιάτσικου, έχουν οδηγήσει την κοινωνική βάση είτε στην αφαίμαξη των τελευταίων οικονομιών της από τα αρπακτικά των ιδιωτικών συμφερόντων είτε στην απελπισία και την παραίτηση. ″Όπου φτωχός και η μοίρα του″ συνήθισε να λέει ο λαός και δε θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι όλο και περισσότερος κόσμος από τους πληβείους αφήνεται να πεθάνει από την απελπιστκή κατάσταση που επικρατεί στα δημόσια νοσοκομεία για ασθενείς και εργαζόμενους. Στην ίδια λογική βρίσκεται το σε δημόσια διαβούλευση νομοσχέδιο της διάλυσης και ιδιωτικοποίησης των δομών ψυχικής υγείας και απεξάρτησης.
Στο χώρο της παιδείας, οι εξουσιαστές δεν είχαν κανένα πρόβλημα να καταστρατηγήσουν για άλλη μια φορά το δικό τους αστικό σύνταγμα, προς τέρψη των επιχειρηματιών και του διακαούς τους πόθου για ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων. Το νομοσχέδιο αυτό δε στοχεύει μόνο στην αυτονόητη επέκταση του κεφαλαίου σε νέα πεδία κερδοφορίας αλλά και στην αποστείρωση του δημόσιου πανεπιστημίου από τις πολιτικές ζυμώσεις που διεξάγονται εκεί, από τη χειραφέτηση και την καθιέρωση των φοιτητών και εν γένει της νεολαίας ως ένα μεγάλο τμήμα του επαναστατικού υποκειμένου στον Ελλαδικό χώρο, μετά την ιστορική παρακαταθήκη της εξέγερσης του Νοέμβρη του 1973. Στο πλαίσιο της αντιεξεγερτικής πολιτικής, οξύνονται οι κρατικές, κατασταλτικές επιχειρήσεις στους χώρους των πανεπιστημίων και το μπαράζ εκκενώσεων. Από το αναρχικό στέκι UTOPIA AD στην Κομοτηνή, στο αυτοδιαχειριζόμενο στέκι του Ε.Μ.Π. και του Πολυτεχνείου Κρήτης. Από το ελευθεριακό στέκι Primavera, στο μαθηματικό και την Ιατρική σχολή του Α.Π.Θ. στη Θεσσαλονίκη και το αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Αρχιτεκτονικής του Ε.Μ.Π. Ταυτόχρονα με τις επιχειρήσεις ″κάθαρσης″ στους πανεπιστημιακούς χώρους, διεξάγεται και η επιχείρηση επιπλέον υποβάθμισης του δημόσιου σχολείου, με αύξηση του ορίου μαθητών ανά τάξη η οποία οδηγεί σε κλείσιμο σχολικών μονάδων, με άρνηση πλήρωσης ακόμη και των δηλωμένων κενών των εκπαιδευτικών, καθώς και με διώξεις εναντίον των εργαζομένων στο χώρο της παιδείας, οι οποίοι αντιστέκονται στις αναδιαρθρώσεις.
Στα υπόλοιπα κοινωνικά μέτωπα επικρατεί η ίδια ζοφερή πραγματικότητα. Στο χώρο της εργασίας, εργοδοτικές δολοφονίες και ακρωτηριασμοί. Ανασφάλιστη εργασία ακόμη και δωδεκάωρα, εγκλωβισμός όλο και περισσότερου κόσμου στα κάτεργα των σεζόν, εξαήμερη εργασία που δήθεν αφορούσε λίγους, με τα αφεντικά να αρπάζουν την ευκαιρία για επιπλέον εκμετάλλευση. Στο χώρο της αστικής δικαιοσύνης η βαθιά ταξική, τρίτη κατά σειρά τροποποίηση του κώδικα ποινικής δικονομίας αποτελεί πλέον μια πραγματικότητα-καρμανιόλα πάνω από τα κεφάλια των αγωνιζόμενων και των διωκόμενων. Όσο για τους/ις έγκλειστους/ες εντός των τειχών, οι συνθήκες κράτησης τους χειροτερεύουν διαρκώς. Κεκτημένα δικαιώματα με αίμα αγωνιστών και αγωνιστριών πάρθηκαν πίσω με πρόσχημα τη διάδοση του covid και τώρα δεν επιστρέφονται, ενώ και ο νέος σωφρονιστικός κώδικας δυσχεραίνει επιπλέον τις συνθήκες διαβίωσης και αποτρέπει το ενδεχόμενο αποφυλάκισης. Σε αυτή τη συγκυρία, η δολοφονία κρατουμένου από συγκρατούμενο του οδήγησε σε επιπλέον μέτρα εις βάρος των κρατουμένων ενώ διατάχθηκε και η μεταγωγή του Αθανάσιου Πικάση, ο οποίος ξεκίνησε απεργία πείνας από τις 5-7-2024, απήχθη από τον Κορυδαλλό και βρίσκεται στις φυλακές Αγίου Στεφάνου. Ειδικά για τους πολιτικούς κρατούμενους το κράτος επιφυλάσσει εκδίκηση και θωράκιση απέναντι τους, όπως συμβαίνει με τα καταδικασμένα μέλη του Επαναστατικού Αγώνα Πόλα Ρούπα και Νίκο Μαζιώτη, όπως συμβαίνει με τον αναρχικό αιχμάλωτο Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη, όπως συνέβη και με το βασανισμό του Δημήτρη Κουφοντίνα.
Την ίδια στιγμή η εξαθλίωση αγγίζει όλο και περισσότερα τμήματα της κοινωνίας. Η ακρίβεια στα βασικά κοινωνικά αγαθά τρόφιμα, στέγη και ενέργεια εντείνει την εκμετάλλευση. Τα καρτέλ και οι διαχειριστές της εξουσίας καμιά φορά αλληλοκατηγορούνται για το ξεκάρφωμα, αλλά το αόρατο χέρι της αγοράς κρατά σφιχτά το κρατικό χέρι και τους παρακρατικούς βραχίονες καθώς διαβαίνουν ποδοπατώντας τους καταπιεσμένους. Έτσι μπορεί ο κάθε Κυριάκος Μητσοτάκης να λέει ότι για τις ληστρικές τιμές του ρεύματος φταίει το γεγονός ότι δε φύσηξε το Μάιο, ο κάθε Αδωνις Γεωργιάδης να κοροϊδεύει τον κόσμο λέγοντας πως αν είχε λειτουργήσει το φράγμα της Μεσοχώρας το ρεύμα σήμερα θα ήταν πιο φθηνό και σε τοπικό επίπεδο μπορεί ο ″πάμε για 13-0″ περιφερειάρχης Δυτικής Ελλάδας Νεκτάριος Φαρμάκης μαζί με άλλους τοπικούς πολιτικούς παράγοντες να σηκώνουν δήθεν το λάβαρο της επανάστασης ενάντια στα φράγματα και την εκτροπή του Αχελώου, στα πλωτά φωτοβολταϊκά και τις αντλησιοταμιεύσεις ενώ ταυτόχρονα βάζουν πλάτη για την υλοποίηση των πολιτικών που προκαλούν τη λεηλασία της φύσης.
Απέναντι σε όλα τα παραπάνω βρέθηκαν και βρίσκονται αγωνιστές και αγωνίστριες όλα αυτά τα χρόνια πληρώνοντας με πολλούς τρόπους το τίμημα του να βρίσκεσαι στο στόχαστρο της καταστολής. Σημαντικό τμήμα του κόσμου του αγώνα υπερασπίστηκε και υπερασπίζεται τις καταλήψεις και τους αυτοοργανωμένους κοινωνικούς χώρους. Οι καταλήψεις και οι αυτοοργανωμένοι κοινωνικοί χώροι επιδιώκουν να αποτελέσουν ρωγμή στον κορμό της κοινωνικής συναίνεσης. Δεν έπαψαν να βρίσκονται στο στόχαστρο της καταστολής, αντιμετωπίζοντας ένα ποικιλόμορφο φάσμα κρατικών και παρακρατικών επιθέσεων που αποσκοπούν στην αποπολιτικοποίηση, τη συκοφάντηση, την τρομοκράτηση, την περιθωριοποίηση και την καταστροφή τους. Κάτι το οποίο αποτελεί, μέρος του κεντρικού πολιτικού σχεδιασμού του κράτους ακολουθώντας πιστά το αντί-εξεγερσιακό σχέδιο που υιοθετήθηκε μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008.
Από τις εκκενώσεις των προηγούμενων ετών προγραμματίστηκαν ή ξεκίνησαν τον τελευταίο μήνα οι δίκες για την καταστολή της κατάληψης Δερβενίων και της κατάληψης Φιλολάου 99, καθώς και για την κοινότητα καταλήψεων Κουκακίου. Εκτός από τις εκκενώσεις και την καταστολή στις καταλήψεις των πανεπιστημιακών χώρων, είχαμε μόνο τους τρεις τελευταίους μήνες, εισβολή στην κατάληψη Παραρτήματος στην Πάτρα και σύλληψη 26 αλληλέγγυων στον αναρχικό Αντρέα Φ. ο οποίος απήχθη από την αντιτρομοκρατική και προφυλακίστηκε, την εκκένωση του κοινωνικού κέντρου Ζιζάνια, τις επιθέσεις στην κατειλημμένη κοινότητα Προσφυγικών, τη διακοπή νερού στην κατάληψη στέγης προσφύγων και μεταναστών Νοταρά 26. Ακόμη είχαμε και την εισβολή στα γραφεία της Ταξικής Αντεπίθεσης στα Εξάρχεια και τις προσαγωγές αγωνιστών.
Την ώρα που ο κοινωνικός-ταξικός πόλεμος μαίνεται, τα κάτω κομμάτια της επιβαλλόμενης κοινωνικής πυραμίδας θα αποφασίσουν με τους χρόνους τους, ποιους εχθρεύονται και με ποιούς συμπράττουν. Οι κοινωνικές-ταξικές αντιστάσεις των καταπιεσμένων θα συντρίψουν τις κατασταλτικές μεθοδεύσεις κράτους και παρακράτους.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟΥΣ-ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ ΚΑΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤ(ΡΙ)ΩΝ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ
ΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ ΠΙΚΑΣΗ
ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΑΖΙΩΤΗ-ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΑΣ ΠΟΛΑΣ ΡΟΥΠΑ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟ ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΑΤΖΗΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΑΝΤΡΕΑ Φ.
