Παρέμβαση στην προγραμματισμένη συνεδρίαση της επιτροπής για την εκκένωση του κτηρίου του Ευαγγελισμού στο κτήριο της Ιατρικής Σχολής

Σήμερα, 31 Γενάρη ήταν προγραμματισμένη η συνεδρίαση της επιτροπής για την εκκένωση του κτηρίου του Ευαγγελισμού στο κτήριο της Ιατρικής Σχολής. Η συνεδρίαση ήταν κλειστή, μη ανακοινωνομένη και στην επιτροπή συμμετέχουν εκπρόσωποι του πανεπιστημίου, του ΕΜΠ, της περιφέρειας και του υπουργείου Πολιτισμού. Το Ηράκλειο όμως είναι μικρή πόλη και εμείς έχουμε ιστορία και κοινωνική γείωση εικοσιδύο χρόνων και συνεπώς μάθαμε για ακόμα μια φορά τον τόπο και τον χρόνο της καταστολής και του σχεδιασμού της.

Πριν καμιά εβδομάδα, ο επικεφαλής όλου αυτού του σχεδιασμού Κοντάκης, όταν ρωτήθηκε σε συνέντευξη που έδωσε για τον παραλίγο θανάσιμο τραυματισμό συντρόφου μας στην πρώτη επέμβαση των μπάτσων δήλωσε ότι η μοναδική νόμιμη βία είναι της αστυνομίας και καλά κάνει γιατί (υποτίθεται ότι) ελέγχεται. Η πολιτική θέση αυτή από μόνη της, ενώ ποτέ κανένας δεν ελέγχθηκε για τον τραυματισμό του συντρόφου, είναι άλλη μια κύρηξη πολέμου. Η πραγματικότητα είναι ότι ποτέ κανένας μπάτσος δεν ελέγχθηκε για όλα τα περιστατικά αστυνομικής βαρβαρότητας παρά μόνο όταν οι κοινωνικές αντιστάσεις είναι τέτοιες που αναγκάζουν την εξουσία να το κάνει. Είναι η κοινωνική αντιβία και μόνο αυτή, που δεν είναι νόμιμη αλλά δίκαιη, που αναγκάζει το κράτος και τους μπάτσους να λογοδοτούν όταν και όποτε συμβαίνει αυτό. Και αυτή η κοινωνική αντιβία είναι που ανάγκασε τους μπάτσους να τα μαζέψουν και φύγουν από την γειτονία μας και τον Κοντάκη να λογοδοτεί ένα χρόνο τώρα για την επιλογή της πρώτης εκκένωσης κάθε φορά που εμφανίζεται δημόσια.

Ξεκαθαρίζουμε για ακόμα μια φορά, και θα το κάνουμε όσες φορές και εάν χρειαστεί, και με όποιον τρόπο χρειαστεί μέχρι να γίνει κατανοητό, ότι ο Ευαγγελισμός είναι το κέντρο της αγωνιζόμενης κοινωνίας και του αναρχικού χώρου του Ηρακλείου και αυτό θα συνεχίσει να είναι. Στον αγώνα ενάντια στον καπιταλισμό, το κράτος και την πατριαρχία, η Κατάληψη Ευαγγελισμού είναι το κεντρικό κοινωνικό οδόφραγμα και για να το γκρεμίσουν θα πρέπει να ματώσουν.

Συνεπώς, για εμάς την Κατάληψη Ευαγγελισμού, αυτοί που συμμετέχουν στην επιτροπή δεν έχουν καμία ούτε ηθική, ούτε κοινωνική νομιμοποίηση να σχεδιάζουν το μέλλον του Ευαγγελισμού και κατ’ επέκταση την καταστολή ενός πολιτικού χώρου και την επέμβαση των μπάτσων στο σπίτι μας. Δεν μας ενδιαφέρουν οι ιδιότητες τους, εάν δηλαδή είναι υπάλληλοι κάποιου υπουργείου, της περιφέρειας ή του πανεπιστημίου, μας ενδιαφέρουν τα κίνητρα τους και σαν τέτοιο αναγνωρίζουμε μόνο ένα: την εκδούλευση στην κεντρική εξουσία με το αζημίωτο, είτε αυτό είναι κάποια μίζα, είτε είναι επαγγελματική ανέλιξη.

Η ίδια η κεντρική εξουσία άλλωστε αυτές τις μέρες δικάζεται στους δρόμους για το έγκλημα των Τεμπών και την συγκάληψη του. Η κοινωνία την έχει ήδη κρίνει ένοχη.

Όποιος καραγκιόζης πιστεύει ότι είναι καλή ιδέα να κάνει καριέρα ή λεφτά συμμετέχοντας στην εκκένωση του Ευαγγελισμού θα καταλάβει άμεσα ότι έκανε μεγάλο λάθος.

ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ

ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ

Βρώμα και Δυσωδία – Πανό και κείμενο της κατάληψης Rosa Nera για το πρόσφατο θανατηφόρο τροχαίο στα Χανιά

Για το πρόσφατο θανατηφόρο τροχαίο στα Χανιά: Πανό και κείμενο της κατάληψης Rosa Nera γύρω από τον ρόλο της τοπικής και της κρατικής εξουσίας στα τροχαία, για τις παγιωμένες νοοτροπίες στα Χανιά και για την διαπλοκή και τις ταξικές – πελατειακές σχέσεις και εξαρτήσεις.
Βρώμα και Δυσωδία.
Σύμφωνα με τις επίσημες στατιστικές, ο νομός Χανίων κατέχει την πρωτιά στα θανατηφόρα τροχαία δυστυχήματα εντός της ευρωπαϊκής ένωσης. Παρότι φαινομενικά έχουμε συνηθίσει στον θάνατο εδώ πέρα, το πρόσφατο τροχαίο στην λεωφόρο Σούδας απασχόλησε την τοπική κοινωνία και όχι μόνο, απρόσμενα περισσότερο από δεκάδες παρόμοια που έχουν προηγηθεί το προηγούμενο διάστημα. Ο λόγος για μας είναι ξεκάθαρος: η ευρεία αναγνωρισιμότητα του 45χρονου υπαίτιου του δυστυχήματος ως ενός ακόμα γόνου ευκατάστατης οικογένειας, από αυτούς που διάγουν βίο βαριά παραβατικό και κατέχουν το δικαίωμα του “κάνω ό,τι γουστάρω”, με πολιτικές πλάτες και την ασυλία της αστυνομίας.
Το περιστατικό
Τα ξημερώματα της 11ης Ιανουαρίου έλαβε χώρα το σοκαριστικό τροχαίο, κατά το οποίο η πόρσε με οδηγό τον 45χρονο δράστη συγκρούστηκε με το όχημα του 22χρονου Παναγιώτη, με αποτέλεσμα ο πιτσιρικάς να καταλήξει νεκρός. Ο δράστης, 3 ώρες πριν είχε υποβληθεί σε αλκοτέστ και είχε κριθεί ότι βρισκόταν σε ακατάλληλη συνθήκη να οδηγήσει λόγω μέθης. Παρ’ όλα αυτά, και ενώ προ μηνών του είχε αφαιρεθεί το δίπλωμα -πάλι- για επικίνδυνη οδήγηση και μέθη, οι αστυνομικοί δεν ακολούθησαν την διαδικασία του αυτόφωρου που προβλέπεται και τον άφησαν να συνεχίσει την πορεία του, είτε δίνοντας τα κλειδιά σε κάποιο συνοδηγό -όπως ισχυρίζονται- είτε όχι. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, η παραπάνω καραμπινάτη “παράβαση καθήκοντος” προέκυψε μετά από τηλεφωνική παρέμβαση υψηλά ιστάμενου προσώπου της ΝΔ.
Τα αυτόφωρα δεν είναι για τους “λεβέντες”
Στα Χανιά, αν τυχαίνει να είσαι μέλος μιας σχετικά ισχυρής οικονομικά οικογένειας και το όνομα σου κουβαλάει μια κοινωνική αποδοχή, αν είσαι “λεβέντης” δηλαδή, είναι πολύ εύκολο να σε σταματήσουν για αλκοτέστ και να φύγεις κύριος με τα κλειδιά στο χέρι. Αν από την άλλη είσαι ένας μεροκαματιάρης χωρίς φράγκα και κότερα, που με το ζόρι σε ξέρει η μάνα σου και δυο φίλοι από το χωριό σου ή ακόμα χειρότερα μετανάστης που ζεις σε διαμέρισμα με άλλους 6 για να επιβιώσεις, τότε θα τα βρεις λίγο σκούρα. Κι αυτό γιατί η επιβολή του νόμου είναι επιλεκτική, καθώς τα όργανα που τον εφαρμόζουν αξιολογούν την ταξική σου θέση και όχι την παράβαση που έχεις κάνει, πόσο μάλλον όταν δέχονται επιτόπου παρεμβάσεις από πολιτευτές και βουλευτάδες.
Κάπως έτσι λοιπόν είναι στημένο το παιχνίδι, και γέλιο προκαλούν οι δηλώσεις του υπουργού προστασίας του πολίτη Μιχάλη Χρυσοχουντίδη (ενός από τους στυλοβάτες του παρακράτους διαχρονικά) για την οριστική πάταξη της εγκληματικότητας στην Κρήτη από το νέο έτος. Τρομερό ανέκδοτο, ξεκαρδιστήκαμε.
Μετά από το περιστατικό, βέβαια, ακούμε για ξήλωμα της αστυνομικής διεύθυνσης Χανίων, και για αντικατάσταση της από αξιωματικούς εξ’ Αθηνών. Καθώς ανάλογα ξηλώματα συμβαίνουν ήδη στην Αθήνα (υπόθεση greek mafia), το να αντικατασταθούν οι διεφθαρμένοι και διαπλεκόμενοι υψηλόβαθμοι τοπικοί μπάτσοι με κάποιους αναλόγου φυράματος από την μητρόπολη, δεν μας ενθουσιάζει ιδιαίτερα. Πόσο μάλλον μια και στο πρόσφατο παρελθόν δεν επιδείχθηκε παρόμοια “ευαισθησία”, σε περιπτώσεις ακόμα βαρύτερης αστυνομικής αυθαιρεσίας, όπως στην υπόθεση της δολοφονίας του Κώστα Μανιουδάκη.
Βεβαίως, μονάχα αυτό δεν είναι το ζητούμενο για να αλλάξει κάπως η κατάσταση στους χανιώτικους δρόμους. Ο Οδυσσέας Καπαράκης, δεν είναι πρώτος ούτε ο μόνος παραφουσκωμένος από ντρόγκια και κρεατίνες τζιπάτος που έχει “άνωθεν” άδεια να κάνει ό,τι γουστάρει στο δρόμο, στα κωλομάγαζα της νύχτας και προφανώς και στο σπίτι του. Δυστυχώς στην μικρή μας κοινωνία, η πολιτική κάλυψη στους γνωστούς νονούς της νύχτας – ακόμα κι αν συχνά-πυκνά περνάνε από τα δικαστήρια για κόκες, νταβατζιλίκια και ενδοοικογενειακή βία, όπως ο συγκεκριμένος – νομιμοποιεί εν πολλοίς και κανονικοποιεί το βίο και την πολιτεία τους. Να το πούμε απλά: αυτοί είναι που περνιούνται για “λεβέντες” σήμερα, οι σφίχτες νταήδες σκαφάτοι που μπροστά τους οι μπάτσοι βαράνε προσοχή, καθώς ο βουλευτής είναι ένα τηλεφώνημα μακριά – με στρατιές σκλάβων στην εγχώρια τουριστική γαλέρα να θέλουν κάποτε να τους μοιάσουν. Και αυτή η νεοχανιώτικη “λεβέντικη” κουλτούρα είναι πίσω και από τη θανατερή πρωτιά μας στους δρόμους, όπως τόσο καθαρά αποτυπώνεται σε κάθε μία από τις εξωφρενικές πτυχές αυτού του τραγικού τροχαίου.
Υποθέτουμε ότι το επόμενο διάστημα θα σφίξει η επιβολή του ΚΟΚ και πιθανώς θα δούμε να βγαίνουν στο φως και κάποιες βαριά εγκληματικές υποθέσεις, ως δείγμα γραφής της νέας αστυνομικής διεύθυνσης. Στάχτη στα μάτια μέχρι να ξεθυμάνει η κατακραυγή, καθώς όσο δεν θίγονται νοοτροπίες και κατεστημένα πίσω από την νταηλίδικη οδηγική (και όχι μόνο) συμπεριφορά, ο Παναγιώτης δεν θα είναι ο τελευταίος νεκρός.
Δεν είναι μόνο θέμα παιδείας. Οι κατεστημένες νοοτροπίες έχουν πρόσημο ταξικό, είναι η εγχώρια εκδοχή της κουλτούρας των αφεντικών. Αυτή δεν μπορεί να μετακινηθεί, δεν μπορεί σε άλλη να προσαρμοστεί, είναι δύσκολο να πολεμηθεί, αλλά πρέπει να ξεριζωθεί από τις συνειδήσεις μας. Για ένα κόσμο χωρίς καταπιεσμένους, χρειάζεται ένας κόσμος χωρίς δυνάστες. Για την κοινωνική χειραφέτηση χρειάζεται η αμφισβήτηση της κουλτούρας του κέρδους και των αφεντικών.
Κατάληψη Rosa Nera
Χανιά, Γενάρης 2025

Άουσβιτς: Τοπωνύμια της Θεσσαλονίκης – Εκδήλωση 31/15 στις 20:15 στην κατάληψη Rosa Nera

Άουσβιτς. Τοπωνύμια της Θεσσαλονίκης.
Μια προσπάθεια συγκρότησης ερωτημάτων για την αρχιτεκτονική και την πολεοδομία του Ολοκαυτώματος, του ναζισμού και του αντισημιτισμού.
Παρασκευή 31 Ιανουαρίου, 20:15 (αυστηρά) στην Κατάληψη Rosa Nera
για το Ολοκαύτωμα των Ελλήνων Εβραίων
για το αποτύπωμα της Shoah στην πολεοδομία, την μνήμη και την αμνησία των πόλεων στις οποίες συντελέστηκε.
για την ιστορία και τον αφανισμό της Εβραϊκής Κοινότητας της Σαλονίκης αλλά και των Χανίων
Την 27η Ιανουαρίου του 1945 ο Κόκκινος Στρατός απελευθερώνει το σύμπλεγμα των Στρατοπέδων Εξόντωσης του Άουσβιτς στην Πολωνία.
Τα συμπλέγματα του Άουσβιτς υπήρξαν κέντρα του «σύμπαντος» των εκατοντάδων στρατοπέδων της συστηματοποιημένης/ βιομηχανικής εξόντωσης εκατομμυρίων ανθρώπων, κυρίως εβραϊκών οικογενειών (έξι εκατομμύρια ψυχές) αλλά και ρομά και σίντι, αντιφρονούντων και αντιφασιστών, σλάβων, πολωνών, σοβιετικών, ισπανών, αιχμαλώτων πολέμου, εχθρών του ναζισμού και ανθρώπων που δεν ταιριάζανε στα φυλετικά και κοινωνικά πρότυπα του εθνικοσοσιαλισμού.
Στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, κυρίως στο Άουσβιτς, αλλά και σε στρατόπεδα όπως το Μαουτχάουζεν, σε Μελκ και Έμπενζεε, στο Νταχάου, στο Μπούχενβαλντ, στην Τρεμπλίνκα και αλλού δολοφονήθηκαν 60.000 έλληνες και ελληνίδες εβραίοι και εβραίες, όπως και κομμουνιστές ή/και στρατιώτες αιχμάλωτοι πολέμου από την Ελλάδα.
Μέσα από μια εισήγηση, συνοδευμένη με οπτικό/ κινηματογραφικό υλικό που έχει συλλεχθεί από εκδηλώσεις στην Κατάληψη Rosa Nera, θα προσεγγιστούν, σε εισαγωγικό πλαίσιο, κάποια από τα βασικά ζητήματα του Ολοκαυτώματος και του αντισημιτισμού στην Ελλάδα μέσα στην πολεοδομία των πόλεων όπου συντελέστηκε η Shoah – μέσα από τα παραδείγματα της Θεσσαλονίκης αλλά και των Χανίων.
• Πρωτοβουλία Συντρόφου – βασισμένη σε υλικό εκδηλώσεων στην Κατάληψη Rosa Nera.
Παρασκευή 31 Ιανουρίου, Ώρα: 20: 15, στην Κατάληψη Rosa Nera
* εικόνα: το Μαύρο Σάββατο της Θεσσαλονίκης, Πλατεία Ελευθερίας, Ιούλιος 1942

Αυτοδιαχειριζόμενο καφενείο/bar για την οικονομική ενίσχυση στα διωκόμενα άτομα,για τον αγώνα υπεράσπισης του πάρκου Γεωργιάδη | 31/1-ώρα:22:00

Αυτοδιαχειριζόμενο καφενείο/bar

για την οικονομική

ενίσχυση στα διωκόμενα άτομα,για τον αγώνα

υπεράσπισης του πάρκου Γεωργιάδη.

Παρασκευή 31 Ιανουαρίου 2025,

στις 22:00.

Κατάληψη Ευαγγελισμού –

Θεοτοκοπούλου 18,

Ηράκλειο Κρήτης

Προβολή Ντοκιμαντέρ “Backpack full of ca$h” | Σάββατο 01/02 -ώρα:19:00

Προβολή Ντοκιμαντέρ “Backpack full of ca$h”

Σάββατο 01/02 19:00
Στην Κατάληψη Ευαγγελισμού, Θεοτοκοπούλου 18

Η ιδιωτικοποίηση και επιχειρηματικοποίηση της παιδείας στις ΗΠΑ, μέσω των σχολείων charter, σχολείων με voucher και των ηλεκτρονικών σχολείων. Ή αλλιώς πώς κράτος και αφεντικά καθιστούν την παιδεία το μαγαζάκι τους.

Αυτή τη στιγμή κράτος και κεφάλαιο χτυπούν τη δημόσια παιδεία ολομέτωπα. Κλείσιμο σχολείων σε απομακρυσμένες περιοχές, συγχωνεύσεις τμημάτων, διώξεις εκπαιδευτικών που είναι κατά της αξιολόγησης ή έστω τολμούν να εκφέρουν άποψη για το οτιδήποτε πάει ενάντια στην ατζέντα τους. Και φυσικά ξεσκαρτάρισμα μαθητριών-μαθητών σε “καλούς-καλές” ή σε “παραβατικά στοιχεία”. Το κερασάκι στην τούρτα; Η δημιουργία “Ωνάσειων Σχολείων” με σύμβαση δωρεάς μεταξύ του ελληνικού δημοσίου, του κοινωφελούς ιδρύματος με την επωνυμία «Κοινωφελές Ίδρυμα ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Σ. ΩΝΑΣΗΣ» (ALEXANDER S. ONASSIS PUBLIC BENEFIT FOUNDATION) και της εταιρείας με την επωνυμία «ΑΡΙΟΝΑ ΕΛΛΑΣ ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΩΝ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ ΤΕΧΝΙΚΗ ΟΙΚΟΔΟΜΙΚΗ».

Τα σχολεία αυτά θα φτιαχτούν σε “υποβαθμισμένες” περιοχές της χώρας οι οποίες κατοικούνται ως επί το πλείστον από οικογένειες μεταναστών-μεταναστριών και εργατικής τάξης. Τυχαίο; Σίγουρα όχι. Η κρατική στρατηγική έχει ένα καλοδουλεμένο σχέδιο που περιλαμβάνει την εξευγένιση της εργατικής τάξης και των μεταναστριών-μεταναστών μέσα από σχολεία τύπου Ωνάσεια που θα ξεσκαρτάρουν τους/ις μαθητ(ρι)ές σε χρήσιμους για τη “παραγωγή” ή όχι.

Εμείς ξέρουμε καλά ότι κράτος και εταιρίες με φιλανθρωπικές δωρεές έχουν ένα μόνο στόχο. Την περαιτέρω περιθωριοποίηση της εργατικής τάξης και την ανάθεση και τον έλεγχο της δημόσιας παιδείας στα χέρια της ελίτ.
Το παράδειγμα της ιδιωτικοποίησης της παιδείας στις Η.Π.Α δεν είναι μία εικόνα από το μέλλον. Συμβαίνει ήδη. Ζούμε τα πρώτα στάδια αυτής της δυστοπίας.

Ελάτε να γνωριστούμε, να πιούμε τσάι και να μιλήσουμε με δικούς μας όρους για όσα μας αφορούν.

Συνέλευση αναρχικών/αντιεξουσιαστριών-αντιεξουσιαστών εκπαιδευτικών Ηρακλείου

Βραδιά ποίησης αυτή την Πέμπτη, 30 Ιανουαρίου, στις 8:00μμ στη βιβλιοθήκη 451 της Rosa Nera

 Πέμπτη, 30 Ιανουαρίου, στις 8:00μμ διαβάζουμε μαζί ποιήματα στη βιβλιοθήκη 451 της Rosa Nera.
από την “Βιβλιοθήκη 451” & το Αναγνωστήριο Όλων στην πρ. πρυτανεία

Καφενείο οικονομικής ενίσχυσης για τους διωκόμενους μετά την κατασταλτική επίθεση στην κοινότητα των κατειλημμένων προσφυγικών.

Η Κοινότητα Κατειλημμένων Προσφυγικών ζει και αναπνέει στο σπουδαίο ιστορικά και αρχιτεκτονικά κτιριακό συγκρότημα Προσφυγικών της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, το οποίο στέγασε από το 1933 κυρίως πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία. Το συγκρότημα πέρασε στην ιστορία ως καταφύγιο των αντιφασιστών-αντιναζιστών ανταρτών κατά τα Δεκεμβριανά του 1944, με εμφανή στις προσόψεις του τα ανεξίτηλα σημάδια από τις σφαίρες και τους όλμους του αγγλικού κρατικού στρατού, με τον οποίο συνεργάστηκαν τότε οι ντόπιοι πρώην συνεργάτες των γερμανών. Φτάνοντας στο σήμερα, συνεχίζει και στεγάζει και πάλι κυρίως πρόσφυγες-μετανάστες από διάφορες γωνιές του κόσμου. Το αποτέλεσμα ήταν να διαμορφωθεί από τότε μέχρι και σήμερα μια ζωντανή εργατική γειτονιά και κοινότητα και ένας συλλογικός χώρος αυτοοργάνωσης, αλληλεγγύης και αγώνα για ζωή με αξιοπρέπεια και ελευθερία.

Και μάλιστα σε έναν ιστορικά και γεωγραφικά ιδιαίτερα βεβαρυμένο χώρο, ανάμεσα στον άρειο πάγο, κατεξοχήν σύμβολο της άνομης και ξεπουλημένης αστικής-ταξικής-κρατικής δικαιοσύνης, στην τοποθεσία του οποίου έως το 1971 βρίσκονταν οι διαβόητες φυλακές Αβέρωφ, φυλακές πολιτικών κρατουμένων-αιχμαλώτων όλων των, αυταρχικών ανεξαιρέτως, καθεστώτων, και στη γαδα, κατεξοχήν σύμβολο της κρατικής-ταξικής βίας, καταστολής και επιβολής.

Στο πλαίσιο αυτό, η Κοινότητα διεξάγει έναν πολύμορφο αγώνα που δεν σταματά στην επίσημη κρατική βία· κεφάλαιο και κράτος έχουν εξαπολύσει εδώ και πολλά χρόνια κυνηγητό προκειμένου να υφαρπάξουν τον γεωγραφικό χώρο των Προσφυγικών, ώστε να τον καπηλευτούν και να τον εκμεταλλευτούν με σκοπό το καπιταλιστικό κέρδος και παράλληλα να “εξευγενίσουν” και να αποστειρώσουν πολιτικά και πολιτισμικά την ιστορική γειτονιά.

Απέναντι σε αυτήν τη δυστοπία του κράτους και του κεφαλαίου, η Κοινότητα Κατειλημμένων Προσφυγικών συνιστά μια πλήρη και επιτυχημένη ευτοπία της αντιεξουσίας, καλύπτοντας με τις λειτουργούσες της δομές όλες τις εκφάνσεις του προσωπικού και κοινωνικού βίου: συνέλευση, δομή τροφίμων και ειδών προσωπικής υγιεινής, δομή υγείας, συλλογικός φούρνος, παιδικό στέκι, γυναικεία δομή, συλλογική κουζίνα, αυτοοργανωμένες δομές αυτομόρφωσης, βιβλιοθήκη, σινεμά, κοινωνικό κέντρο, τεχνική ομάδα κ.ά.

Τα Προσφυγικά με την Κοινότητά τους στέκουν στο σήμερα και θα στέκουν και στο μέλλον ως ζωντανός οργανισμός και ορμητήριο του κοινωνικού αγώνα ενάντια στον καπιταλισμό, στη βία, στον φασισμό και απέναντι στα σχέδια του κράτους και του κεφαλαίου για πολιτική αποστείρωση, αριστοκρατικοποίηση και “εξευγενισμό” (gentrification), προτάσσοντας έμπρακτα αντίσταση με αξιοπρέπεια, αλληλεγγύη, αυτοθέσμιση, αυτοοργάνωση και αγώνα για την ελευθερία.

Το χρονικό της υπόθεσης:

Στις 30/1/2025 είναι προγραμματισμένη να ξεκινήσει η δίκη για την υπόθεση των δύο συντρόφων της Κοινότητας Κατειλημμένων Προσφυγικών, οι οποίοι απήχθησαν από ομάδα ΟΠΚΕ στις 20/6/2024 από δρόμο των Προσφυγικών. Η κατασταλτική επιχείρηση εκείνης της μέρας είναι συνδεδεμένη με τη δυναμική απάντηση της κοινότητας στις 18/6/2024, όταν άντρες της ομάδας ΔΡΑΣΗ πραγματοποίησαν προληπτικές προσαγωγές σε 4 μέλη της κοινότητας, εντός κι εκτός γειτονιάς. Δύο μέρες μετά, στις 20/6/2024 στις 22:30, σε μια επίδειξη δύναμης, διερχόμενη ομάδα ΟΠΚΕ αποτελούμενη από 3 οχήματα, σταμάτησε προκλητικά εντός των Προσφυγικών και επιτέθηκε στους δύο συντρόφους που περπατούσαν στο δρόμο, χτυπώντας τους, δένοντάς τους πισθάγκωνα και βάζοντάς τους μέσα στα επιχειρησιακά οχήματα. Ακολούθησε ρίψη κροτίδων λάμψης και δακρυγόνων, μια ώρα που η γειτονιά έσφυζε από κίνηση, με παιδιά και ενήλικες, τόσο κατοίκους όσο και επισκέπτες, να πηγαινοέρχονται. Η επίθεση κλιμακώθηκε λίγα λεπτά μετά όταν και άντρες της ομάδας ΔΡΑΣΗ επέδραμαν στα προσφυγικά, αναβαθμίζοντας τη βία και προσπαθώντας –μάταια– να απαγάγουν κι άλλο κόσμο της γειτονιάς. Κι ενώ στο κατηγορητήριο αναφερόταν ένα αόριστο πλήθος 70 ατόμων το οποίο διέφυγε τη σύλληψη και αναζητούνταν, την επόμενη ημέρα, στις 21/6/2025, η σκευωρία συνεχίστηκε με την απαγωγή ενός 15χρονου μαθητή και μέλους της Κοινότητας, ο οποίος πήγε με το ποδήλατό του στο περίπτερο σε παράλληλο δρόμο των Προσφυγικών. Από εκεί, απήχθη από άντρες της ομάδας ΔΡΑΣΗ, οι οποίοι τον οδήγησαν στη ΓΑΔΑ από την πλαϊνή είσοδο, τον χτύπησαν και τον απείλησαν ακόμα και με βιασμό. Τα βασανιστήρια συνεχίστηκαν και πάνω στη ΓΑΔΑ, με τους μπάτσους να του κάνουν 3 φορές σωματικό έλεγχο, να τον γδύνουν, να απειλούν με απέλαση για τον ίδιο και την οικογένειά του και να προσπαθούν να του αποσπάσουν ομολογία, μετά από δήθεν αναγνώρισή του την προηγούμενη μέρα την ώρα της επίθεσης. Παράλληλα του πήραν το κινητό, το οποίο έλεγχαν για ώρα, δεν του επέτρεψαν για ώρες καμία επικοινωνία με την μητέρα του παρά τις επανειλημμένες κλήσεις, που η ίδια επιχείρησε, αλλά και τις αλλεπάλληλες φορές που ο ίδιος ζήτησε από τους μπάτσους να επικοινωνήσει μαζί της, καθώς επίσης δεν του επετράπη και του αρνήθηκαν την επικοινωνία με την δικηγόρο του.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΚΑΤΕΙΛΗΜΜΕΝΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΩΝ

ΑΘΩΩΣΗ ΤΩΝ ΔΥΟ ΣΥΝΤΡΟΦΩΝ ΠΟΥ ΣΥΝΕΛΗΦΘΗΣΑΝ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ 20/6/2024

ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΝ 15ΧΡΟΝΟ ΠΟΥ ΔΙΩΚΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΥΠΟΘΕΣΗ

Παρέμβαση στα γραφεία της εφημερίδας Πατρίς

Στις 13 Γενάρη του 2025 η εφημερίδα Πατρίς δημοσιεύει κείμενο του συνεργάτη της Δημήτρη Σάββα με τίτλο «Η κλινική Ευαγγελισμός», σχετικό με την ιστορία του κτηρίου του Ευαγγελισμού και την πρόταση αξιοποίησης του. Το κείμενο αυτό είναι ένα ιδεοληπτικό γράφημα στο οποίο παρουσιάζεται μια επίπλαστη πραγματικότητα της πόλης στον τομέα της υγείας, και καταλήγει με την πρόταση να στεγαστεί μουσείο ιατρικής στο κτήριο. Αξίζει να αναφερθεί μεταξύ άλλων ότι ο Σάββας περιγράφει με υπερηφάνεια την μετατροπή του Ευαγγελισμού σε νοσοκομείο των ναζί, επί κατοχής, από σχολή καλογραιών που ήταν μέχρι τότε, χαρακτηρίζοντας το ως ενά «πραγματικά σημαντικό στρατιωτικό νοσοκομείο». Θεωρούμε την ανακίνηση της συζήτησης από μέρους της Πατρίς σχετικά με τον Ευαγγελισμό σαν μέρος του κρατικού σχεδιασμού για την καταστολή των καταλήψεων και ευρύτερα των κοινωνικών αντιστάσεων και για αυτό επιλέγουμε να απαντήσουμε.

Η ιδέα πέρι στέγασης του μουσείου ιατρικής στον Ευαγγελισμό δεν είναι καινούργια. Έρχεται να καλύψει την τεράστια έλλειψη κοινωνικής νομιμοποίησης στην καταστολή της Κατάληψης. Μετά την εκκένωση του Ευαγγελισμού και την ανακατάληψη του και μπροστά στην σημαντική πολιτική ήττα που υπέστη ο κρατικός μηχανισμός κρίθηκε απαραίτητο να απαντηθεί το ερώτημα, τι ακριβώς θέλει να κάνει το κράτος το κτήριο. Εκεί εμφανίστηκε αυτή η ιδέα και αυτός είναι ο ρόλος του Σάββα σε αυτή την περίπτωση. Επειδή όμως και αυτή η απάντηση εκ μέρους του κράτους γεννάει με την σειρά της την ερώτηση για το πόσο χρήσιμο μπορεί να είναι ένα μουσείο ιατρικής όταν οδηγείται σε κατάρρευση και σταδιακά κλείνει το Βενιζέλειο, ένα εκ των δύο νοσοκομείων της πόλης, ο Σάββας έχει ήδη φροντίσει να απαντήσει: «Έχουμε πολλές φορές αναφερθεί στο σύστημα υγείας, στις ατέλειές του, στα κατορθώματά του, στις επιτυχίες του, αλλά και στις προτάσεις πολλών που θέλουν την αναβάθμισή του. Η πόλη μας, το Ηράκλειο, ευτύχησε να έχει καλά κέντρα υγείας, κλινικές με ανθρώπους που κατέβαλλαν προσπάθειες για την υγεία και για τον συνάνθρωπο.»

Οι άνθρωποι της πόλης του Ηρακλείου, οι ασθενείς και οι εργαζόμενοι στις δομές υγείας, βιώνουν στο πετσί τους τις «ατέλειες» του συστήματος υγείας και την «αναβάθμιση» του και καταλαβαίνουν την αξία αυτού του γραφήματος και των επιχειρημάτων του. Εμείς θα υπενθυμίσουμε ότι σχεδόν ένα χρόνο πριν αυτές οι «ατέλειες» και αυτή «αναβάθμιση» οδήγησαν το 78χρονο ηρακλειώτη Γιάννη (Πέτρο) Τουρνά να δώσει τέλος στην ζωή του, ελλείψει φαρμάκων και περίθαλψης. Τότε η Πρωτοβουλία ενάντια στην κρατική δολοφονία του Γιάννη (Πέτρου) Τουρνά, μια δομή που προέκυψε και λειτούργησε εντός της Κατάληψης Ευαγγελισμού και που πραγματοποίησε μια σειρά δράσεων για την ανάδειξη του ζητήματος, έγραφε:

«Η εξώθηση σε αυτοκτονία του Γιάννη (Πέτρου) Τουρνά είναι κρατική δολοφονία.  Ήδη αυτά συμβαίνουν ενώ η λειτουργία νοσοκομείων όπως των περιφερειακών της Κρήτης αλλά και του Βενιζελείου κρίνεται βδομάδα παρά βδομάδα. Ολόκληρες κλινικές βάζουν λουκέτο και έμπειροι γιατροί παραιτούνται μην αντέχοντας την πίεση και τον φόρτο με ένα κοινωνικό αγαθό όπως η υγεία να έχει γίνει πανάκριβο και δυσεύρετο εμπόρευμα.  Μιλάμε για το σύστημα υγείας ενός κράτους στον στενό πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το οποίο οι παπαγάλοι δημοσιογράφοι μας πιπιλίζουν το μυαλό ότι καλπάζει αναπτυξιακά και ότι την κρίση την έχουμε αφήσει πίσω μας οριστικά. Κόρακας κοράκου μάτι όμως δεν βγάζει…»

 Απο μεριάς μας δεν θα αναφερθούμε άλλη μια φορά στην ιστορία της Κατάληψης. Η κοινωνία του Ηρακλείου ξέρει πολύ καλά το έαν είναι σημαντική η Κατάληψη Ευαγγελισμού και τι θα συμβεί εάν δώσει τη θέση της σε ακόμα ένα, καθόλου απαραίτητο, αποστειρωμένο μουσείο προκειμένου να βρεθεί η, απολύτως απαραίτητη, αιτιολόγηση για την καταστολή της. Αυτό που θα παραθέσουμε όμως είναι το ποια είναι η κατάσταση στο κτήριο μετά την εκκένωση, την ανακατάληψη του και τις καταστροφές που προξένησαν οι μπάτσοι και οι πρυτάνεις, αφού επισκευάσαμε όσες από τις ζημιές ήταν αναστρέψιμες.

Αυτή την στιγμή στην Κατάληψη Ευαγγελισμού συμμετέχουν ή φιλοξενούνται σταθερά, εκτός της συνέλευσης που διαχειρίζεται το κτήριο, οι εξής ομάδες και δομές του κοινωνικού κινήματος:

  • Η Συνέλευση Αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους, τις φυλακισμένες αγωνίστριες και τα έγκλειστα συντρόφια από την Κατάληψη Ευαγγελισμού
  • Η Συνέλευση Αγώνα για την Υγεία
  • Η Συνέλευση αναρχικών / αντιεξουσιαστριών εκπαιδευτικών
  • Η Πρωτοβουλία για την Ιστορική Καταγραφή και την Επαναστατική Μνήμη από την Κατάληψη Ευαγγελισμού
  • Η αυτοοργανωμένη αγροτική κολλεκτίβα ‘‘Be Collective’’
  • Το Κιτάπι, ομάδα βιβλίου / αρχείου από την Κατάληψη Ευαγγελισμού
  • Η Api Nere / Αντιεξουσιαστική Πρωτοβουλία Φοιτητριών-των Πανεπιστημίου Κρήτης
  • Η Συνέλευση για την Αστεγία στο Ηράκλειο
  • Η Ανοιχτή Συνέλευση για την υπόθεση των Αμπελοκήπων
  • Η Δυσαρμονία / Μουσική ομάδα από την Κατάληψη Ευαγγελισμού

Κανονικά θα έπρεπε η απάντηση μας να ολοκληρωθεί εδώ ωστόσο αξίζει ακόμα μια μικρή αναφορά στο κείμενο του Σάββα και στα ψέμματα που φιλοξενούνται στην Πατρίς. Στο τέλος του κειμένου γράφει: «Η κλινική του Ευαγγελισμού λειτούργησε ως κλινική μέχρι το 1985 και στη συνέχεια περιήλθε στην Ιατρική Σχολή το 2002. Σήμερα τελεί υπό κατάληψη…»

Το κτήριο του Ευαγγελισμού δεν πέρασε στην κατοχή του πανεπιστημίου το 2002 αλλά αρκετά χρόνια νωρίτερα. Η εσκεμμένη ψευδής αναφορά αυτή, είναι γραμμένη ώστε να δίνει την εντύπωση ότι το κτήριο μόλις περιήλθε στο πανεπιστήμιο και ενώ ήταν έτοιμο να αξιοποιηθεί καταλαμβάνεται. Η αλήθεια είναι όμως ότι ρήμαζε εγκαταλλελειμένο 20 χρόνια και το πανεπιστήμιο ποτέ δεν είχε ούτε και έχει ακόμα καμία πρόθεση για την αξιοποίηση του. Το πανεπιστήμιο κρήτης και το Ε.Μ.Π. (ανάδοχος του έργου της ανάπλασης) απλά συμμετέχουν, με αδιαφανείς διαδικασίες που εμπεριέχουν την μοιρασιά εκατοντάδων χιλιάδων ευρω, στην πολιτική καταστολή του κεντρικού κράτους και ο Σάββας εδώ δεν κάνει απλά ένα λάθος. Αυτή η αθλιότητα είναι εσκεμμένη για να καλύψει τα κένα της κρατικής αφήγησης.

Για μας η συζήτηση περί αξιοποίησης του Ευαγγελισμού τελειώνει εδώ, ο Ευαγγελισμός αξιοποιείται ήδη από την αγωνιζόμενη κοινωνία του Ηρακλείου και το αναρχικό/ αντιξουσιαστικό κίνημα. Αποτελεί σημαντικό κοινωνικό οδόφραγμα ενάντια στον καπιταλισμό, το κράτος και την πατριαρχία. Και αυτό θα συνεχίσει να είναι.

Την απόφαση αυτή δεν την πήραμε μόνοι/ες/α μας. Είχαμε μαζί μας 2500 διαδηλωτές στις 8 Οκτώβρη του 2023, μια βδομάδα μετά την εκκένωση, είχαμε μαζί το πλήθος των συντρόφων και των συντροφισσών που ανακατέλαβε το κτήριο την 1η Δεκέμβρη του ίδιου χρόνου και είχαμε μαζί μας όσους/ες/α μαχητικά απέτρεψαν την προγραμματισμένη εκκένωση στις 18 Νοέμβρη φέτος.

Αν κάνετε το λάθος θα είμαστε ακόμα περισσότεροι, ακόμα πιο μαχητικά και ακόμα πιο οργανωμένες.

ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΣΤΕΚΙ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ

 

Η ΕΙΣΒΟΛΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΗΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΣ ΝΑ ΑΠΛΩΘΕΙ ΠΑΝΤΟΥ ΣΙΓΗ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟΥ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΛΥΒΙ

Η ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕ ΟΣΟΥΣ/ΕΣ ΔΕΝ ΚΟΙΤΑΝΕ ΜΟΝΟ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥΣ