Προβολή του ντοκιμαντέρ “Συνάδελφοι ηρωικοί οικοδόμοι” της ομάδας “Συλλογική Μνήμη”, απο τη συνεύλευση για τα εργασιακά Ηρακλείου.

Σάββατο 03/08, στις 20.30, στην πίσω αυλή της Κατάληψης Ευαγγελισμού (Θεοτοκοπούλου 18).

Θα ακολουθήσει μπαρ οικονομικής ενίσχυσης της συνέλευσης για τα εργασιακά Ηρακλείου.

◾️Περιγραφή:
Η λήξη του Εμφυλίου Πολέμου βρίσκει χιλιάδες κατατρεγμένους αντάρτες και κατατρεγμένες αντάρτισσες στις σοσιαλιστικές χώρες, καθώς και στην εξορία. Την ίδια περίοδο σε συνθήκες φόβου και τρομοκρατίας νέα παιδιά από τα χωριά καταφθάνουν στα αστικά κέντρα και κυρίως στην Αθήνα, διεκδικώντας ένα καλύτερο και πιο αισιόδοξο αύριο. Μεταξύ των επαγγελμάτων που ασκούν είναι οι χειρωνακτικές εργασίες, όπως αυτή της οικοδομής.

Ταυτόχρονα, στα μέσα της δεκαετίας του ’50 αποφυλακίζονται οι πρώτοι κομμουνιστές, οι οποίοι για να επιβιώσουν στρέφονται και εκείνοι προς τις οικοδομές, καθώς ήταν το μοναδικό επάγγελμα που δεν χρειαζόταν πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων. Έρχονται σε επαφή με τους νέους που έχουν καταφθάσει στην πρωτεύουσα και με την αγωνιστική εμπειρία τους οργανώνουν και οργανώνονται σε σωματεία παλεύοντας για την καλυτέρευση των συνθηκών εργασίας και επιβίωσης.

Με σκληρό αγώνα οι μεγαλειώδεις απεργιακές κινητοποιήσεις τους φέρνουν σημαντικές εργασιακές κατακτήσεις, όπως είναι η ασφάλιση, η εργασία σε συνεχές ωράριο, τα δωρεπιδόματα και το μπλόκο στην αστυνομική παρουσία στις συνελεύσεις τους. Ταυτόχρονα, το κίνημα των οικοδόμων ορθώνει και πολιτικό ανάστημα με αιτήματα, όπως την απόσυρση των βάσεων των ΗΠΑ, την ειρήνη, την έξοδο από την ΕΟΚ, το Κυπριακό κτλ.

Οι οικοδόμοι αποτέλεσαν την πρωτοπορία του ταξικού – εργατικού κινήματος, δίνοντας ένα λαμπρό παράδειγμα αντίστασης και διεκδίκησης σε μια μαύρη ιστορική περίοδο.

Συντελεστές:
Έρευνα – Σενάριο – Σκηνοθεσία Γιάννης Ξύδας

Διεύθυνση φωτογραφίας – Κάμερα Ξενοφώντας Βαρδαρός, Αλέξανδρος Αριστόπουλος, Γιώργος Νούνεσης

Χειριστής drone Γιώργος Νούνεσης

Αφήγηση Αντώνης Αντωνίου

Voice over trailer Αντρέας Κοντόπουλος

Μοντάζ – Color Correction Γιώργος Νούνεσης

Επεξεργασία ήχου – Μιξάζ Νίκος Μπιτσιμέας, Γιώργος Αδάμ

Πρωτότυπη μουσική Αλέξης Καλοφωλιάς

Μουσικοί Αλέξης Καλοφωλιάς (μπάσο, ηλεκτρική κιθάρα, beats), Κωστής Ζουλιάτης (πιάνο, πλήκτρα), Κλέων Αντωνίου (ηλεκτρική κιθάρα), Στέφανος Φλώτσιος (ακουστική/ηλεκτρική κιθάρα), Άγγελος Κώττας (λαούτο), Πάνος Κασιάρης (ηλεκτρική κιθάρα)

Επικοινωνία – Social media Σέβη Σαλαγιάννη

Δημιουργία – Διαχείριση ιστοσελίδας Πέτρος Στεργίου

Βοηθός έρευνας Χριστίνα Κονιάλη

Βοηθοί παραγωγής Μαρία Τσαγκαράκη, Νίκος Παππάς

Μετάφραση – Υποτιτλισμός Ηλίας Διάμεσης

Παραγωγή Ομάδα ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΜΝΗΜΗ
Συλλογική Μνήμη – Collective Memory

Την Τετάρτη 10/07/2024 δημοσιεύτηκε κατ’ αποκλειστικότητα από έναν μόνο τοπικό δημοσιογραφικό όμιλο η είδηση ότι προχωρούν τα «σχέδια ανάπλασης και αξιοποίησης» του κτιρίου του Ευαγγελισμού.

Τόσο το άρθρο, όσο και το τηλεοπτικό ρεπορτάζ παρουσίαζαν τις προτάσεις των μελετητών προς το Πανεπιστήμιο Κρήτης, καθώς και την διαδικασία που θα ακολουθηθεί στο προσεχές μέλλον, σαν να μην έχει μεσολαβήσει η πολύμηνη κινητοποίηση που κορυφώθηκε με την ανακατάληψη του Ευαγγελισμού την 1η Δεκεμβρίου 2023.

Ενός κτιρίου που αξιοποιείται ήδη εδώ και 22 χρόνια από τους ανθρώπους που το κατέλαβαν, του έδωσαν ζωή και συνεχίζουν να το κρατάνε λειτουργικό. Ενός εγκαταλειμμένου κτιρίου που μετατράπηκε σε έναν πολύμορφο πολιτικό χώρο. Ενός κτιρίου που ενοχλεί γιατί σε αυτό μετουσιώνονται σε πράξη ιδέες και προτάγματα για έναν άλλο κόσμο, ελεύθερο και ισότιμο.

Δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε αν οι χρήσεις του κτιρίου που αναφέρονται στο δημοσίευμα είναι ένα επικοινωνιακό πυροτέχνημα της διοίκησης του πανεπιστημίου για να κερδίσει τις εντυπώσεις, ενώ στην πραγματικότητα βλέπει στον Ευαγγελισμό μια ακόμα επιχειρηματική ευκαιρία όπως το «Σπίτι της Ευρώπης», το οποίο είναι πλέον μια ακόμα ξενοδοχειακή μονάδα στην παλιά πόλη του Ρεθύμνου [1].

Δεν γνωρίζουμε ούτε αν τελικά το κτίριο θα είχε «αξιοποιηθεί» αν δεν είχε γίνει ανακατάληψη ή αν θα είχε αφεθεί στην τύχη του όπως συμβαίνει με τις περισσότερες καταλήψεις που εκκενώνονται σε όλη την χώρα [2]. Όπως ακριβώς δηλαδή έγινε και με το παλιό ΠΙΚΠΑ εδώ στο Ηράκλειο: η κατάληψη που στεγαζόταν εκεί εκκενώθηκε το 2011 και το επίσημο αφήγημα ήταν η παραχώρηση του κτιρίου στην Υγειονομική Περιφέρεια Κρήτης. 13 χρόνια μετά εξακολουθεί να είναι ένας σκουπιδότοπος που ρημάζει, ενώ η μόνη εργασία που έγινε από τότε είναι η ενίσχυση της περίφραξης και η εγκατάσταση προβολέων λίγες μέρες μετά την εκκένωση του Ευαγγελισμού, προφανώς υπό τον φόβο ανακατάληψης του. (βλ. Εικόνα 2)

Δεν μπορούμε επίσης να φανταστούμε που και πως θα χωρέσουν στο κτίριο του Ευαγγελισμού όλα αυτά που εμφατικά αναφέρονται στο δημοσίευμα: χώροι ανάδειξης του έργου του πανεπιστημίου, αίθουσες πολλαπλού χαρακτήρα, αίθουσες που θα φιλοξενούν συνέδρια & ημερίδες, πολιτιστικοί και εκπαιδευτικοί χώροι, μουσείο Πανεπιστημίου Κρήτης, χώρος υποδοχής φοιτητών και επισκεπτών, αίθουσες για μεταδιδακτορικούς φοιτητές και αναγνωστήρια.

Δεν ξέρουμε ούτε αν το Πανεπιστήμιο Κρήτης και η ΓΑΔΗ είναι διατεθειμένοι να εκκενώσουν ξανά το κτίριο του Ευαγγελισμού ρισκάροντας ένα ακόμα αιματοκύλισμα, ή αν αντέχουν να διαχειριστούν την αναμπουμπούλα που θα προκαλέσει ξανά στην πόλη μια τέτοια τους κίνηση (αποκλείεται να έχουν ξεχάσει το γεγονός ότι από καθαρή τύχη δεν υπήρξε νεκρός από την βίαιη επέμβαση της αντιτρομοκρατικής και της ΟΠΚΕ τον Σεπτέμβρη του 2023, ούτε τις πολύμηνες και πολύμορφες κινητοποιήσεις που ακολούθησαν).

Αυτό που ξέρουμε με βεβαιότητα όμως είναι ότι η μελέτη της «αξιοποίησης» του κτιρίου του Ευαγγελισμού είναι ένα καλοστημένο διυπουργικό και διαπανεπιστημιακό φαγοπότι αξίας 744.000€.

Πιο συγκεκριμένα και βάσει της σύμβασης που έχει συνυπογραφεί από τους παρακάτω φορείς, το Υπουργείο Παιδείας χορηγεί ζεστό δημόσιο χρήμα στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, το οποίο συνεπικουρούμενο από την Περιφέρεια Κρήτης και το Υπουργείο Πολιτισμού θα το δώσει στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, που με την σειρά του θα πληρώσει καθηγητές του (οι οποίοι ήδη αμείβονται από τον κρατικό προϋπολογισμό), καθώς και εξωτερικούς συνεργάτες της επιλογής του, για να εκπονήσουν «μελέτη αποκατάστασης, ανάπλασης και ανακαίνισης».

ΠΡΟΣΟΧΗ: ΤΑ 744.000€ ΔΕΝ ΑΦΟΡΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΑΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΟΥ ΚΤΙΡΙΟΥ, ΑΛΛΑ ΜΟΝΟ ΤΗΝ ΜΕΛΕΤΗ!

Οι εμπλεκόμενοι γνωρίζουν πολύ καλά ότι αν μια τέτοια μελέτη για ένα κτίριο ίδιου μεγέθους με τον Ευαγγελισμό αφορούσε ιδιωτικό έργο, το ποσό θα είχε ένα μηδενικό λιγότερο στο τέλος, θα στοίχιζε δηλαδή μερικές δεκάδες και όχι εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ.

Και για να έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης, η σύμβαση μεταξύ του Πανεπιστημίου Κρήτης και της κατασκευαστικής εταιρείας ΙΝΤΡΑΚΑΤ για την μελέτη, την κατασκευή και τη διαχείριση για 30 χρόνια 3.000 φοιτητικών κλινών στις 2 πανεπιστημιουπόλεις (Ρέθυμνο και Ηράκλειο), καθώς και ενός νέου αμφιθεάτρου χωρητικότητας 800 ατόμων, είναι ύψους 255 εκατομμυρίων ευρώ.

Από την μια λοιπόν 255 εκατομμύρια ευρώ για να κατασκευαστούν και να συντηρηθούν για 30 χρόνια «δύο μικρές πόλεις» όπως χαρακτηριστικά ανέφερε σε συνέντευξη του ο αντιπρύτανης οικονομικών του πανεπιστημίου και από την άλλη κάτι λιγότερο από ένα εκατομμύριο για να «μελετηθεί» το κτίριο του Ευαγγελισμού…

Και όλα αυτά την στιγμή που τα προβλήματα των κτιριακών εγκαταστάσεων και του έμψυχου υλικού του ιδρύματος είναι τεράστια και η αδιαφορία για την επίλυση τους προκλητική. Πολλοί και πολλές από εμάς που είτε έχουμε μείνει, είτε έχουμε δραστηριοποιηθεί στον Ευαγγελισμό όλα αυτά τα χρόνια, είμαστε ή έχουμε υπάρξει φοιτητές, μεταπτυχιακοί, διδακτορικοί, εργαζόμενες ή εργαζόμενοι του πανεπιστημίου.

Μας εξοργίζει το συγκεκριμένο δημοσίευμα που κάνει λόγο για «αναβάθμιση του κτιριακού αποθέματος του πανεπιστημίου» ενώ στις Βούτες στάζουν ταβάνια αιθουσών και εργαστηρίων και οι δικαιούχοι των εστιών, εδώ και 6 χρόνια, παίρνουν καθημερινά 2 λεωφορεία για να φτάσουν από τα μισθωμένα ξενοδοχεία στο Πανεπιστήμιο.[3]

Μας εξοργίζει όταν αναφέρει ότι η χρυσοπληρωμένη με δημόσιο χρήμα μελέτη ανακαίνισης του κτιρίου του Ευαγγελισμού θα «αναδείξει το έργο του πανεπιστημίου» και θα «συστήσει στο ευρύ κοινό τα επιτεύγματα και τις καινοτομίες του», ενώ γνωρίζουμε πόσο καιρό είναι απλήρωτοι οι -έτσι κι αλλιώς κακοπληρωμένοι- ερευνητές και ερευνήτριες που παράγουν την γνώση για την οποία καυχιέται το ίδρυμα.

Δεν μας κάνει όμως καθόλου εντύπωση η συγκεκριμένη επιλογή της διοίκησης του πανεπιστημίου, ούτε η στήριξη που βρίσκει από πολύ συγκεκριμένα ιδιωτικά και μη συμφέροντα. Γιατί αν κάτι ξέρουν να κάνουν καλά και τα δύο μεγάλα τριτοβάθμια ιδρύματα του νησιού (Πανεπιστήμιο και Πολυτεχνείο[4]), αυτό είναι οι μπίζνες και αν κάτι μπορούν να διδάξουν στην πράξη είναι ότι όλα αγοράζονται και όλα πουλιούνται, αρκεί να έχει κανείς τις κατάλληλες διασυνδέσεις σε υπουργεία και μέσα ενημέρωσης…

Πρωτοβουλία φοιτητ(ρι)ών και εργαζομένων στο Π.Κ

Εικόνα 1: Το σφράγισμα του Ευαγγελισμού με τσιμέντο
Εικόνα 2: Η κατάσταση του κτηρίου της πρώην κατάληψης ΠΙΚΠΑ, το 2024.

1. Το «Σπίτι της Ευρώπης» είναι ένα αναπαλαιωμένο αρχοντικό στην παλιά πόλη του Ρεθύμνου που ανήκει στο Πανεπιστήμιο Κρήτης. Σκοπός του ήταν να φιλοξενεί προσκεκλημένους πανεπιστημιακούς, ερευνητές κλπ, αλλά από το 2019 έχει παραχωρηθεί σε μια ανώνυμη εταιρεία για τουριστική εκμετάλλευση.
2. https://rethemnos.gr/i-moira-ton-ekkenomenon-katalipseon
3. Το 2018 μεγάλο μέρος των παλιών εγκατάστασεων του Π.Κ στη Κνωσό κάηκαν ολοσχερώς. Μέσα σε αυτές συμπεριλαμβάνονταν και οι φοιτητικές εστίες του Πανεπιστήμιου Κρήτης στο Ηράκλειο. Από τότε μέχρι και σήμερα, το Πανεπιστήμιο στεγάζει τους φοιτητές σε μισθωμένα ξενοδοχεία.
4. Το Πολυτεχνείο Κρήτης προσπαθεί επίμονα εδώ και χρόνια να υλοποιήσει το σχέδιο ξενοδοχοποίησης των ιστορικών κτιρίων-μνημείων ιδιοκτησίας του στον λόφο Καστέλι στην παλιά πόλη των Χανίων, παρά την ηχηρή εναντίωση της τοπικής κοινωνίας. Όλως τυχαίως και αυτά τα κτίρια είναι εδώ και χρόνια υπό κατάληψη…

Τις τελευταίες μέρες συγκεκριμένος δημοσιογραφικός όμιλος της Κρήτης αναπαράγει την είδηση
ότι το πανεπιστήμιο είναι έτοιμο να αξιοποιήσει τον Ευαγγελισμό. Η ιδέα είναι ανάπλαση υπό την
γενικόλογη διακήρυξη της σύνδεσης του πανεπιστημίου με την κοινωνία και έρχεται μαζί με την
είδηση ότι τις επόμενες μέρες θα γίνει αυτοψία της κατάστασης του κτηρίου. Και στα δύο ρεπορτάζ
η πολιτική διάσταση του ζητήματος, η κατάληψη του κτηρίου, εικοσι – δύο ολόκληρα χρόνια, η
βίαιη εκκένωση, η μαζική κινηματική ανακατάληψη του και όλα όσα συνέβησαν στο περιθώριο
αυτών των καταστάσεων, ήταν βολικό να αποσιωποιηθούν, σαν να μην συμβαίνουν και να μην
συνέβησαν ποτέ.

Την ίδια μέρα με την δημοσίευση του ρεπορτάζ, ο Χαρδαλιάς ανακοίνωσε τον σχεδιασμό για την
ανάπλαση των προσφυγικών της Αλεξάνδρας. Και εδώ η ανάπλαση έρχεται μετά την ωμή βία: πριν
κάποιες μέρες ένα 15χρονος κάτοικος των προσφυγικών απήχθηκε και βασανίστηκε από τους
μπάτσους μετά από αποτυχημένη κατασταλτική επιχείρηση. Η κατειλλημένη γειτονιά των
Προσφυγικών μια κοινότητα αγώνα εκατοντάδων κατοίκων απειλείται πλέον και αυτή όπως και
εμείς από μια βίαη κατασταλτική επιχείρηση. Η επικείμενη επίθεση και τώρα, όπως και την
τελευταία φορά είναι κεντρική κρατική επιλογή.

Η υποτιθέμενη ανάπλαση του Ευαγγελισμού όσο και εάν σκοπίμως τα ρεπορτάζ προσπαθούν να
την αποπολιτικοποιήσουν δεν έρχεται σε νεκρό χρόνο. Είναι κομμάτι της ευρύτερης κατασταλτικής
επιχείρησης εναντίων του αναρχικού κινήματος, είναι μέρος της προσπάθειας να μετατραπούν οι
πόλεις και τα χωριά της ελλάδας σε κοινωνική έρημο, αποκαθαρμένη από αντιστάσεις και αγώνες,
αποστειρωμένο τουριστικό προϊόν. Και έρχεται μετά από μια χρονιά που ο κατασταλτικός
σχεδιασμός του κεντρικού κράτους εναντίον μας ηττήθηκε και τώρα ψάχνει την ρεβάνς. Η
εκκένωση και η ανακατάληψη του Ευαγγελισμού και η εκκένωση και ανακατάληψη του λόφου
Καστέλλι στα Χανιά δείχνουν μια μαζική κινηματική δυναμική που τους αναγκάζει να αλλάξουν
στρατηγική τόσο σε πολιτικό όσο και σε καθαρά επίπεδο σχεδιασμού.

Έτσι και αλλιώς όπως έχουν τα πράγματα ακόμα και εάν πραγματοποιήσουν την εκκένωση δεν μπορούν να μείνουν, οι δύο
επιλογές που έχουν, είτε να στρατοπεδεύσουν μόνιμα έξω από το κτήριο, είτε να το
ξανασφραγίσουν είναι πλέον ανεφάρμοστες ή τουλάχιστον πολύ επικίνδυνες. Για αυτό εφηύραν μια
τρίτη επιλογή: στα Χανιά οι μπάτσοι εκκένωσαν τις δύο καταλήψεις, ζωγράφισαν αγκυλωτούς
σταυρούς, έχεσαν στα κρεβάτια, κάρφωσαν την ελληνική σημαία στον λόφο και μετά από
δεκαπέντε μέρες τα μάζεψαν και έφυγαν. Η λογική λέει ότι πήραν τις απαιραίτητες τεχνικές
πληροφορίες έτσι ώστε σε δεύτερο χρόνο να μπούνε με μπουλντόζες. Θεωρούμε ότι αυτός είναι ο
σχεδιασμός και για τον Ευαγγελισμό, αυτό εννοούν με την φράση ότι ”θα πραγματοποιηθεί
αυτοψία”.

Η νέα αυτή τακτική από πλευράς πανεπιστημίου και του κρατικού μηχανισμού που στην
πραγματικότητα υπογορεύει την κατασταλτική στρατηγική κινείται στην λογική της ήπιας
καταστολής. Ο μπροστινός των μπάτσων στο συγκεκριμένο ζήτημα, πρύτανης Κοντάκης, αφού είδε
ότι με την ωμή βία δεν μπορεί να νικήσει την θέληση, την ανάγκη και την οργή μας, αφού είδε ότι
η παιδαριώδης επίκληση της ιδιοκτησίας του πανεπιστήμιου σαν μοναδικό επιχείρημα για την
εκκένωση του κτηρίου δεν επαρκεί, αναγκάστηκε να εφεύρει όλο τον παραπάνω σχεδιασμό για να
δικαιολογήσει την πολιτική καταστολή της κατάληψης Ευαγγελισμού.

Για εμάς είναι ξεκάθαρο, ο Ευαγγελισμός καταστέλλεται σαν πολιτικός χώρος από το κεντρικό κράτος, όπως ακριβώς και
συνολικά το καταληψιακό κίνημα στην Ελλάδα και είναι αυτή ακριβώς η πολιτική καταστολή που
δεν έγινε ανεκτή τον Οκτώβρη και τους αναγκάζει να επαναπροσαρμόσουν τα σχέδια τους. Είναι η
μαζική ανακατάληψη του Δεκέμβρη που συνεχίζεται ακόμα και που δεν τολμάνε να την χτυπήσουν
όπως θα ήθελαν γιατί δεν έχουν την κοινωνική νομιμοποίηση, δεν έχουν τον απαιτούμενο αριθμό
μπάτσων στην πόλη, δεν έχουν με άλλα λόγια τον συσχετισμό δυνάμεων. Τα μουσεία, τα
αναγνωστήρια και όλα αυτά που υποτίθεται ότι θα στεγαστούν στον Ευαγγελισμό είναι το
περιτύλιγμα της καταστολής που χωρίς αυτό δεν μπορεί να περάσει. Τα εφτακόσια χιλιάρικα, μόνο
για την μελέτη, είναι η τιμή που ζήτησε και πήρε ο Κοντάκης για να δεχτεί να παίξει αυτό τον
ρόλο.

Πρόσφατα το πανεπιστήμιο κρήτης παρέδωσε την μελέτη του έργου στο ΕΜΠ για να αποφύγει την
πολιτική ευθύνη. Παράλληλα ο Κοντάκης δήλωσε ότι δεν έχει πόλεμο με κανέναν. Μετά από όλα
αυτά, μετά την εκκένωση και τον παρολίγο θανάσιμο τραυματισμό συντρόφου μας, τις συλλήψεις
μελών της κοινότητας αγώνα και τον εγκλεισμό και βασανισμό μη ανθρώπινων ζώων επί δύο μήνες
στο σφραγισμένο κτήριο, μετά την πορεία 2000 και πλέον αλληλέγγυων στην κατάληψη, μετά την
ανακατάληψη του κτηρίου και μετά τους νέους σχεδιασμούς του Πανεπιστημίου είναι ξεκάθαρο ότι
δεν έχει τελειώσει τίποτα, ότι είμαστε δύο κόσμοι σε σύγκρουση. Και όταν δύο κόσμοι
συγκρούονται δεν αρκεί η μια πλευρά να δηλώνει ότι δεν θέλει να πολεμήσει.

Δεν θα αναλύσουμε ξανά τι είναι η κατάληψη Ευαγγελισμού και η κοινότητα αγώνα που στεγάζει.
Εικοσι δύο χρόνια τώρα έχουμε δείξει ξανά και ξανά ποιοι/ες/α είμαστε, πως αγωνιζόμαστε, πως
αντιστεκόμαστε και πως μαχόμαστε. Και σε κάθε περίπτωση έχουμε δείξει πως δεν
συμβιβαζόμαστε, δεν συνομιλούμε με την εξουσία, δεν αναγνωρίζουμε καν την δυναμή της αλλά
την πολεμάμε. Ούτε πολιτικοί μηχανικοί, ούτε αρχιτέκτονες, ούτε μπάτσοι, ούτε πρυτάνεις δεν
πρόκεται να περάσουν την πόρτα του Ευαγγελισμού. Ούτε για λίγο, ούτε για πολύ. Αν το κάνουν θα
φύγουν όπως ήρθαν, όπως έφυγαν και τον Δεκέμβρη.
Η σχεδιαζόμενη επιχείρηση εν μέσω κορύφωσης της τουριστικής σεζόν δεν θα είναι εύκολη
υπόθεση.

Κατάληψη Ευαγγελισμού , Ιούλιος 2024

Ως ελάχιστη στήριξη του καλέσματος πανελλαδικής ημέρας δράσης υπεράσπισης των καταλήψεων, το βράδυ της Πέμπτης 18-7-2024 αναρτήσαμε πανό στο κέντρο του Αγρινίου. Οι κοινωνικές-ταξικές αντιστάσεις των καταπιεσμένων θα συντρίψουν τις κατασταλτικές μεθοδεύσεις κράτους και παρακράτους. Αλληλεγγύη στις καταλήψεις και στους διωκόμενους αγωνιστές.

Η διαρκής και εντεινόμενη επίθεση του κράτους στα απελευθερωμένα εδάφη, συνεχίζεται προσπαθώντας να σβήσει από το χάρτη τις υποδομές που έχουν καταληφθεί από τον κόσμο του αγώνα για να στεγάσουν την επιθυμία έκφρασης αντίστασης στην κρατική καπιταλιστική βαρβαρότητα και αλληλεγγύης σε όσες και όσους αγωνίζονται μέσα και έξω από τα τείχη ενάντια στο σύστημα που γεννά και θρέφει εξαθλίωση, φασισμό, πόλεμο και θάνατο.

Το καθεστώς της βίας και της εξουσίας βρυχάται αλαζονικά, αποπειρώμενο να ισοπεδώσει τα τελευταία οχυρά αξιοπρέπειας των καταπιεσμένων. Οι διαμορφωμένες συνθήκες στο δημόσιο σύστημα υγείας, ως αποτέλεσμα των περικοπών του νεοφιλελεύθερου πλιάτσικου, έχουν οδηγήσει την κοινωνική βάση είτε στην αφαίμαξη των τελευταίων οικονομιών της από τα αρπακτικά των ιδιωτικών συμφερόντων είτε στην απελπισία και την παραίτηση. ″Όπου φτωχός και η μοίρα του″ συνήθισε να λέει ο λαός και δε θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι όλο και περισσότερος κόσμος από τους πληβείους αφήνεται να πεθάνει από την απελπιστκή κατάσταση που επικρατεί στα δημόσια νοσοκομεία για ασθενείς και εργαζόμενους. Στην ίδια λογική βρίσκεται το σε δημόσια διαβούλευση νομοσχέδιο της διάλυσης και ιδιωτικοποίησης των δομών ψυχικής υγείας και απεξάρτησης.

Στο χώρο της παιδείας, οι εξουσιαστές δεν είχαν κανένα πρόβλημα να καταστρατηγήσουν για άλλη μια φορά το δικό τους αστικό σύνταγμα, προς τέρψη των επιχειρηματιών και του διακαούς τους πόθου για ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων. Το νομοσχέδιο αυτό δε στοχεύει μόνο στην αυτονόητη επέκταση του κεφαλαίου σε νέα πεδία κερδοφορίας αλλά και στην αποστείρωση του δημόσιου πανεπιστημίου από τις πολιτικές ζυμώσεις που διεξάγονται εκεί, από τη χειραφέτηση και την καθιέρωση των φοιτητών και εν γένει της νεολαίας ως ένα μεγάλο τμήμα του επαναστατικού υποκειμένου στον Ελλαδικό χώρο, μετά την ιστορική παρακαταθήκη της εξέγερσης του Νοέμβρη του 1973. Στο πλαίσιο της αντιεξεγερτικής πολιτικής, οξύνονται οι κρατικές, κατασταλτικές επιχειρήσεις στους χώρους των πανεπιστημίων και το μπαράζ εκκενώσεων. Από το αναρχικό στέκι UTOPIA AD στην Κομοτηνή, στο αυτοδιαχειριζόμενο στέκι του Ε.Μ.Π. και του Πολυτεχνείου Κρήτης. Από το ελευθεριακό στέκι Primavera, στο μαθηματικό και την Ιατρική σχολή του Α.Π.Θ. στη Θεσσαλονίκη και το αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Αρχιτεκτονικής του Ε.Μ.Π. Ταυτόχρονα με τις επιχειρήσεις ″κάθαρσης″ στους πανεπιστημιακούς χώρους, διεξάγεται και η επιχείρηση επιπλέον υποβάθμισης του δημόσιου σχολείου, με αύξηση του ορίου μαθητών ανά τάξη η οποία οδηγεί σε κλείσιμο σχολικών μονάδων, με άρνηση πλήρωσης ακόμη και των δηλωμένων κενών των εκπαιδευτικών, καθώς και με διώξεις εναντίον των εργαζομένων στο χώρο της παιδείας, οι οποίοι αντιστέκονται στις αναδιαρθρώσεις.

Στα υπόλοιπα κοινωνικά μέτωπα επικρατεί η ίδια ζοφερή πραγματικότητα. Στο χώρο της εργασίας, εργοδοτικές δολοφονίες και ακρωτηριασμοί. Ανασφάλιστη εργασία ακόμη και δωδεκάωρα, εγκλωβισμός όλο και περισσότερου κόσμου στα κάτεργα των σεζόν, εξαήμερη εργασία που δήθεν αφορούσε λίγους, με τα αφεντικά να αρπάζουν την ευκαιρία για επιπλέον εκμετάλλευση. Στο χώρο της αστικής δικαιοσύνης η βαθιά ταξική, τρίτη κατά σειρά τροποποίηση του κώδικα ποινικής δικονομίας αποτελεί πλέον μια πραγματικότητα-καρμανιόλα πάνω από τα κεφάλια των αγωνιζόμενων και των διωκόμενων. Όσο για τους/ις έγκλειστους/ες εντός των τειχών, οι συνθήκες κράτησης τους χειροτερεύουν διαρκώς. Κεκτημένα δικαιώματα με αίμα αγωνιστών και αγωνιστριών πάρθηκαν πίσω με πρόσχημα τη διάδοση του covid και τώρα δεν επιστρέφονται, ενώ και ο νέος σωφρονιστικός κώδικας δυσχεραίνει επιπλέον τις συνθήκες διαβίωσης και αποτρέπει το ενδεχόμενο αποφυλάκισης. Σε αυτή τη συγκυρία, η δολοφονία κρατουμένου από συγκρατούμενο του οδήγησε σε επιπλέον μέτρα εις βάρος των κρατουμένων ενώ διατάχθηκε και η μεταγωγή του Αθανάσιου Πικάση, ο οποίος ξεκίνησε απεργία πείνας από τις 5-7-2024, απήχθη από τον Κορυδαλλό και βρίσκεται στις φυλακές Αγίου Στεφάνου. Ειδικά για τους πολιτικούς κρατούμενους το κράτος επιφυλάσσει εκδίκηση και θωράκιση απέναντι τους, όπως συμβαίνει με τα καταδικασμένα μέλη του Επαναστατικού Αγώνα Πόλα Ρούπα και Νίκο Μαζιώτη, όπως συμβαίνει με τον αναρχικό αιχμάλωτο Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη, όπως συνέβη και με το βασανισμό του Δημήτρη Κουφοντίνα.

Την ίδια στιγμή η εξαθλίωση αγγίζει όλο και περισσότερα τμήματα της κοινωνίας. Η ακρίβεια στα βασικά κοινωνικά αγαθά τρόφιμα, στέγη και ενέργεια εντείνει την εκμετάλλευση. Τα καρτέλ και οι διαχειριστές της εξουσίας καμιά φορά αλληλοκατηγορούνται για το ξεκάρφωμα, αλλά το αόρατο χέρι της αγοράς κρατά σφιχτά το κρατικό χέρι και τους παρακρατικούς βραχίονες καθώς διαβαίνουν ποδοπατώντας τους καταπιεσμένους. Έτσι μπορεί ο κάθε Κυριάκος Μητσοτάκης να λέει ότι για τις ληστρικές τιμές του ρεύματος φταίει το γεγονός ότι δε φύσηξε το Μάιο, ο κάθε Αδωνις Γεωργιάδης να κοροϊδεύει τον κόσμο λέγοντας πως αν είχε λειτουργήσει το φράγμα της Μεσοχώρας το ρεύμα σήμερα θα ήταν πιο φθηνό και σε τοπικό επίπεδο μπορεί ο ″πάμε για 13-0″ περιφερειάρχης Δυτικής Ελλάδας Νεκτάριος Φαρμάκης μαζί με άλλους τοπικούς πολιτικούς παράγοντες να σηκώνουν δήθεν το λάβαρο της επανάστασης ενάντια στα φράγματα και την εκτροπή του Αχελώου, στα πλωτά φωτοβολταϊκά και τις αντλησιοταμιεύσεις ενώ ταυτόχρονα βάζουν πλάτη για την υλοποίηση των πολιτικών που προκαλούν τη λεηλασία της φύσης.

Απέναντι σε όλα τα παραπάνω βρέθηκαν και βρίσκονται αγωνιστές και αγωνίστριες όλα αυτά τα χρόνια πληρώνοντας με πολλούς τρόπους το τίμημα του να βρίσκεσαι στο στόχαστρο της καταστολής. Σημαντικό τμήμα του κόσμου του αγώνα υπερασπίστηκε και υπερασπίζεται τις καταλήψεις και τους αυτοοργανωμένους κοινωνικούς χώρους. Οι καταλήψεις και οι αυτοοργανωμένοι κοινωνικοί χώροι επιδιώκουν να αποτελέσουν ρωγμή στον κορμό της κοινωνικής συναίνεσης. Δεν έπαψαν να βρίσκονται στο στόχαστρο της καταστολής, αντιμετωπίζοντας ένα ποικιλόμορφο φάσμα κρατικών και παρακρατικών επιθέσεων που αποσκοπούν στην αποπολιτικοποίηση, τη συκοφάντηση, την τρομοκράτηση, την περιθωριοποίηση και την καταστροφή τους. Κάτι το οποίο αποτελεί, μέρος του κεντρικού πολιτικού σχεδιασμού του κράτους ακολουθώντας πιστά το αντί-εξεγερσιακό σχέδιο που υιοθετήθηκε μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008.

Από τις εκκενώσεις των προηγούμενων ετών προγραμματίστηκαν ή ξεκίνησαν τον τελευταίο μήνα οι δίκες για την καταστολή της κατάληψης Δερβενίων και της κατάληψης Φιλολάου 99, καθώς και για την κοινότητα καταλήψεων Κουκακίου. Εκτός από τις εκκενώσεις και την καταστολή στις καταλήψεις των πανεπιστημιακών χώρων, είχαμε μόνο τους τρεις τελευταίους μήνες, εισβολή στην κατάληψη Παραρτήματος στην Πάτρα και σύλληψη 26 αλληλέγγυων στον αναρχικό Αντρέα Φ. ο οποίος απήχθη από την αντιτρομοκρατική και προφυλακίστηκε, την εκκένωση του κοινωνικού κέντρου Ζιζάνια, τις επιθέσεις στην κατειλημμένη κοινότητα Προσφυγικών, τη διακοπή νερού στην κατάληψη στέγης προσφύγων και μεταναστών Νοταρά 26. Ακόμη είχαμε και την εισβολή στα γραφεία της Ταξικής Αντεπίθεσης στα Εξάρχεια και τις προσαγωγές αγωνιστών.

Την ώρα που ο κοινωνικός-ταξικός πόλεμος μαίνεται, τα κάτω κομμάτια της επιβαλλόμενης κοινωνικής πυραμίδας θα αποφασίσουν με τους χρόνους τους, ποιους εχθρεύονται και με ποιούς συμπράττουν. Οι κοινωνικές-ταξικές αντιστάσεις των καταπιεσμένων θα συντρίψουν τις κατασταλτικές μεθοδεύσεις κράτους και παρακράτους.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟΥΣ-ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ ΚΑΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤ(ΡΙ)ΩΝ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

ΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ ΠΙΚΑΣΗ

ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΑΖΙΩΤΗ-ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΑΣ ΠΟΛΑΣ ΡΟΥΠΑ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟ ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΑΤΖΗΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΑΝΤΡΕΑ Φ.