Category: εκδηλώσεις
Καφενείο από την Ομάδα Πύραυλος: Karaoke & DJ set
Αυτή την Πέμπτη Καραόκε στο θερινό καφενείο απ’ την ομάδα Πύραυλος!!!
Βραδιές εξωτερικο-Ποίησης στην αυλή του Μαύρου Ρόδου
Σ’ άγνωστη χώρα.
Η ποίηση είναι ταυτόσημη
Με την παραγωγή ραδίου.
Για μια και μόνο λέξη
Λιώνεις χιλιάδες τόνους
Γλωσσικό μετάλλευμα.
“Αναγνωστήριο Όλων” στη πρώην πρυτανεία – “Βιβλιοθήκη 451” της κατάληψης Rosa Nera
Αυγουστιάτικο Open Jam
Αυγουστιάτικο Open Jam την Κυριακή στα σκαλάκια του ΚΑΜ.
Κυριακή 18 Αυγούστου, από τις 9 μ.μ. ώς τις 1 το βράδυ.
Από το αυτο/οργανωμένο STUDIO, τις βραδιές (συλλογικο)ποίησης, το Αναγνωστήριο Όλων και το εργαστήρ απτικής.
Τα έσοδα θα διατεθούν για τις ανάγκες των δομών.
Οι δομές του αυτοοργανωμένου studio, το εργαστήρ απτικής και το αναγνωστήριο όλων σας προσκαλούν σε μια βραδιά μουσικού αυτοσχεδιασμού. Στο χώρο θα βρίσκονται πάντα με ελεύθερη συνεισφορά ρούχα που έχουν μεταποιηθεί στο εργαστήριο ραπτικής όπως και πάγκος με όσα ποιήματα έχουν διαβαστεί και συζητηθεί ως τώρα στις βραδιές συλλογικο-ποίησης.
οι βραδιές ποίησης πραγματοποιούνται κάθε Τετάρτη ενώ το εργαστήρ απτικής θα συνεχίσει την λειτουργία του ξανά το φθινόπωρο.
φέρτε τα μουσικά όργανά σας, την δημιουργική σας διάθεση, ενεργοποιείστε την ακοή και το σώμα σας και ελάτε την κυριακή στα σκαλάκια του ΚΑΜ
Τα έσοδα του μπαρ θα διατεθούν για τις ανάγκες των δομών.
Οι Τσιριτσάντσουλες παρουσιάζουν τη θεατρική παράσταση ΠΟΝΑΕΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ II (η εκδίκηση του άνθρακα), στο παρκάκι της κατάληψης Βύρωνος 3, την Κυριακή 21/7/2024 στις 21:30
Πονάει το μυαλό μου II
Βραδιές Ποίησης κάθε Τετάρτη στην Αυλή της Ρόζας.
Κάθε Τετάρτη στις 8.30 μ.μ. στην Αυλή της Rosa Nera: βραδιές Ποίησης:>>>διαβάζουμε, συζητάμε, ερμηνεύουμε, προτείνουμε.
Από το Αναγνωστήριο Όλων και την Βιβλιοθήκη 451
#rosanera #ροζανερα #Χανιά
Κινηματογραφική Ομάδα της Κατάληψης Rosa Nera: Χάος (1984) των Αδερφών Ταβιάνι, 16/7, 9 μ.μ. στην αυλή της Ρόζας
H Κινηματογραφίκη Ομάδα της Κατάληψης Rosa Nera προβάλλει στην Αυλή των Ρόδων, την ταινία ΧΑΟΣ (1984) των Πάολο και Βιτόριο Ταβιάνι.
Μια σπονδυλωτή ταινία για το χάος και το άπειρο των ανθρώπινων παθών στην (μακρινή αλλά οικεία) Σικελία στις αρχές του περασμένου αιώνα. Η μετανάστευση, ο διωκόμενος έρωτας, το μίσος, η συλλογική εξέγερση των κοινοτήτων ενάντια στο άδικο, οι μεταβάσεις της ιστορίας μέσα στις αγροτικές κοινωνίες, η τρέλα και η Σελήνη της, η επιστροφή, η φυγή και η αναμέτρηση με τον θάνατο μέσα από μία ποιητική διαλεκτική κινηματογραφική μεταφορά πέντε διηγημάτων και νουβελών του Λουίτζι Πιραντέλλο.
Την Τρίτη στις 9 μ.μ. (αυστηρά) στην Αυλή.
PARK BAR SKA DUB REGGAE, ΣΑΒΒΑΤΟ 29/06/2024, ΣΤΙΣ 21:30, ΣΤΟ ΠΑΡΚΑΚΙ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΒΥΡΩΝΟΣ 3, ΚΑΒΑΛΑ
Θερινό καφενείο στην μαγική αυλή.
Αυτήν την Παρασκευή επιστρέφει το θερινό καφενείο στην μαγική αυλή των μαύρων ρόδων!
#rοsanera #ροζανερα #Χανιά
ACCION MUTANTE COLLECTIVE ANTIFA HIP HOP LIVE, ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 24/05/2024, ΣΤΙΣ 21:00, ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΣΤΕΚΙ ΔΠΘ ΚΑΒΑΛΑΣ
RETURN OF THE CREEPS, A DOCUMENTARY ABOUT CREEP RECORDS, ΣΑΒΒΑΤΟ 20/04/2024, ΣΤΙΣ 21:00, ΣΤΟ ΑΥΤΟ ΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΣΤΕΚΙ ΣΤΟ ΔΠΘ ΚΑΒΑΛΑΣ
Από την γιορτή αλληλεγγύης στις Καταλήψεις
Τα μαύρα ρόδα θα ανθίζουν μια ζωή,
Ρόζα ξανά για όλα τα παιδιά!
Αυτή ήταν η συλλογική επιθυμία στην μεγάλη λαϊκή γιορτή Αλληλεγγύης στις Καταλήψεις με τα Κανάρια και τους Γιαρ Αμάν,.
Στο Γιαλί Τζαμισί τα δημοτικά για την ζωή και τον έρωτα, τα βάσανα και τις χαρές των τόπων που ζούμε αλλά και μουσικές κάποιων τόπων μακρινών, αντήχησαν στο παλιό λιμάνι.
Η μουσική της ελευθεριακής γιορτής σκαρφάλωσε στα περιφραγμένα από τους πραιτωριανούς των εκμεταλλευτών βυζαντινά τείχη και τραγούδησε στην αυλή των Χανίων δίνοντας την υπόσχεση της σύντομης απελευθέρωσης της.
Εικόνες από μια όμορφη νύχτα, μια γιορτή του αυτο/οργανωμένου και αντιεμπορευματικού πολιτισμού που ανθίζει στην συμμετοχή των πολιτιστικών ομάδων των εργαζόμενων μέσα στις Καταλήψεις και τα Στέκια του τοπικού κινήματος.
Η χθεσινή γιορτή (με μοναδική παραφωνία μια κολητική ταινία) είναι άλλο ένα παράδειγμα των αγώνων για τον δημόσιο χώρο, για το δικαίωμα στην πόλη , την δυανατότητα για πόλη ανοιχτή σε κοινωνικές και εργατικές χρήσεις, σε αξίες και νοήματα που συνθέτουν συλλογικά οι ίδιοι οι κάτοικοι των γειτονιών της.
Without Darkness There is No Light -Electro Ebm Industrial, Σάββατο 23/03/2024, στο αυτοδιαχειριζόμενο στέκι στο ΔΠΘ, πρώην ΔΙΠΑΕ Καβάλας
ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ ”THE ZONE OF INTEREST”, ΤΡΙΤΗ 19/03/2024, ΣΤΙΣ 21:00, ΣΤΟ ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΣΤΕΚΙ ΚΑΒΑΛΑΣ
Ζώνη Ενδιαφέροντος
The Zone of Interest
του Τζόναθαν Γκλέιζερ
Η «κοινοτοπία του Κακού» σε μορφή οικογενειακού δράματος, ή ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας, όταν αυτός είναι ο Ρούντολφ Ες.
Το πρώτο πράγμα που σε καλύπτει μ’ ένα στρώμα ψύχους είναι η φωτογραφία του «The Zone of Interest», της πρώτης δουλειάς που παρουσιάζει ο Βρετανός Τζόναθαν Γκλέιζερ μετά το «Κάτω από το Δέρμα» του 2014. Τόσο καθαρή ώστε να διαγράφεται κάθε λεπτομέρεια της πλούσιας, καταπράσινης φύσης, του ολόλευκου δέρματος, του γυαλιστερού μαύρου σκύλου, των καλοσιδερωμένων ρούχων. Τόσο αποστειρωμένη ώστε, χωρίς αιτιολογία, να σε σπρώχνει μακριά. Η περίσταση μοιάζει ειδυλλιακή – το ένστικτο σε έχει ήδη βυθίσει στον εφιάλτη.
Αυτή είναι η ιστορία, χαλαρά βασισμένη στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Μάρτιν Εϊμις του 2014, της καθημερινότητας του Ρούντολφ Ες και της οικογένειάς του, όσο έζησαν στο κομψό σπιτάκι με τον κήπο, δίπλα στο ποτάμι, αντικριστά στον τοίχο του Άουσβιτς. Γύρω από το στρατόπεδο, η «ζώνη ενδιαφέροντος». Μέσα στο σπίτι, μια μπαναλιτέ που παραλύει τις αισθήσεις. Τρόμος, ησυχία και χαμόγελο.
Ο Ρούντολφ Ες, ο Διοικητής του Άουσβιτς, είναι ένας ήρεμος άντρας, σύζυγος με κατανόηση – ακόμα κι όταν η γυναίκα του, Χέντβιγκ (η ήδη πολυβραβευμένη για το ρόλο της, Σάντρα Ούλερ), στα πρόθυρα της νεόπλουτης υστερίας), προβάλλει αντιστάσεις για την επικείμενη μετάθεσή του: εκείνη δεν θέλει να μετακομίσουν, θέλει να μείνουν εδώ, είναι ιδανικός τόπος για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους, δίπλα στη φύση, με την απλότητα της βουκολικής ζωής. Η ζωή στο σπίτι κυλά με τις αναμενόμενες μεταπτώσεις, εντολές στις υπηρέτριες (αποστεωμένες, βωβές κοπέλες, τυχερές που κάθε τόσο η κυρία τούς μοιράζει ρούχα κι εσώρουχα που βρήκε… πού;), «εργάτες» με ριγέ στολές που φέρνουν «λίπασμα» για τον κήπο, ευχάριστο απογευματινό τσάι με άλλες κυρίες αξιωματικών και χαριτωμένα κουτσομπολιά, ή σχόλια για μόδες, σαν το όμορφο φορεματάκι που η μία πήρε από εκείνη την Εβραιοπούλα. Ανεμελιά για τα παιδιά που απολαμβάνουν το μπάνιο τα Σαββατοκύριακα, ή παίζουν στα κρεβάτια τους – με οδοντικές γέφυρες που φυλούν σ’ ένα κουτάκι. Εντάσεις με την πεθερά, τη μητέρα της Χέντβιγκ, τη μόνη που αφήνει να διαφανεί μια απορία για το ανθυγιεινό περιβάλλον. Και στο φόντο το φουγάρο που φτύνει μαύρο καπνό και δυσοσμία που νομίζεις ότι αισθάνεσαι.
Σε κάθε κάδρο, στιγμές οικογενειακής ρουτίνας, στιγμές παράνοιας. Οι δυο στρατιώτες με τα πολυβόλα που διασχίζουν το πάνω μέρος του κάδρου, σχεδόν απαρατήρητοι. Έξω από τον παραδεισένιο κήπο με τα πολύχρωμα λουλούδια που μυρίζει το αφράτο μωρό, ο χαρακτηριστικός πυργίσκος του Άουσβιτς. Ο ήχος, ο δεύτερος παράγοντας που παγώνει τις αισθήσεις, ήχος που έρχεται από πολύ κοντά, χωρίς να φαίνεται η πηγή του: πάνω από τους διαλόγους, τα γέλια ή τους τσακωμούς, παραγγέλματα που ουρλιάζονται, πυροβολισμοί, κραυγές πόνου. Στιγμές εικαστικών διαλειμμάτων, όπως δυο ολόκληρες σεκάνς σε αρνητικό, απομονωμένες, παράλληλες δράσεις, με το δικό τους αντιθετικό νόημα.
Ο Τζόναθαν Γκλέιζερ είναι ένας ψυχρός σκηνοθέτης, σαν τον Χάνεκε που περιβάλλει με ανέκφραστη κομψότητα τη βία των ιστοριών του. Ψυχρά κοιτάζει κι αυτό το σύμπαν, τον Ρούντολφ Ες που προβληματίζεται με τη δουλειά του, εάν ο φούρνος κυκλικής καύσης είναι, τελικά, πιο αποτελεσματικός για την αποτέφρωση των «φορτίων», ή που ξεπλένει καλά το μόριό του μετά από μια ερωτική ατασθαλία στο γραφείο του. Δείχνει, χωρίς να υποδεικνύει. Άλλωστε, δεν έχει νόημα να υποδείξει κάτι. Τα εγκλήματα τα έχει καταγράψει η Ιστορία, για την κοινοτοπία του Κακού έχει γράψει η Χάνα Αρεντ, εάν είσαι αρνητής του Ολοκαυτώματος ή φασίστας, δεν θα σ’ επαναφέρει στη λογική μία ταινία. Δεν χρειάζεται συναισθηματική νοημοσύνη για να κρίνεις. Χρειάζονται ακριβώς αυτά που προσφέρει: μια προσέγγιση ταυτόχρονα εγκεφαλική και πραγματιστική, μια ομορφιά κομμένη και ραμμένη με χάρακα, με αυστηρές γραμμές και παραδοσιακές αξίες. Με ενέσεις παραμυθιού, όταν αυτό είναι το «Χάνσελ και Γκρέτελ», το πιο γκροτέσκ, πιο αιματοβαμμένο απ’ όλα τα παραμύθια της φρίκης.
Αν κάτι περισσεύει, ίσως είναι η «επίσκεψη» της κάμερας, στο φινάλε (όχι, κανένα σπόιλερ), στο πραγματικό Άουσβιτς του σήμερα, στο μουσείο (παρότι κι εδώ με μια προσέγγιση καθημερινότητας, με το συνεργείο καθαρισμού να σκουπίζει τα δάπεδα και να γυαλίζει τις βιτρίνες με τ’ απομεινάρια του θανάτου). Τα νοήματα έχουν τεθεί, δεν χρειάζεται παραπάνω επεξήγηση. Μόνο μια υπενθύμιση, του Τζόναθαν Γκλέιζερ, ανάμεσα στις γραμμές και στις σκηνές, ότι το Κακό ζει μέσα στην πεζότητα, ότι τα πρόσωπα εξουσίας του δικού μας κόσμου χρειάζονται εξονυχιστική παρατήρηση γιατί κι εκείνα μπορεί να το κρύβουν μέσα στις κλισέ φράσεις τους, τις αναμενόμενες εμφανίσεις τους, τη δική τους ρουτίνα. Λίγες φορές βλέπεις στο σινεμά μια αποθέωση της μπαναλιτέ τόσο έντεχνη, σπάνια μια ταινία που σε αναστατώνει χωρίς να προσπαθεί να το προκαλέσει. Γιατί τίποτε στην ταινία του Γκλέιζερ δεν είναι κοινότοπο και όλα είναι, με τον πιο σαδιστικό τρόπο.
Βραδιά Ποίησης από Αναγνωστήριο & 451
Ανακοίνωση! Το Αναγνωστήριο Όλων και η Βιβλιοθήκη 451 προσκαλούν σε μια βραδιά Προσ-Ποίησης. Σάββατο 16 Μαρτίου, ώρα 8 μ.μ.