Category: ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ
ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ
Γιατί ολική απελευθέρωση;
Είναι γεγονός ότι οι θεωρητικές θέσεις που υπάρχουν στη πλειονότητα των αγώνων που διεξάγουν διάφορες μερίδες της κοινωνίας περιστρέφονται γύρω από την διεκδίκηση δικαιωμάτων, την εξασφάλιση συμφερόντων («τα εργατικά συμφέροντα πρώτα») και τη βελτίωση του τρόπου ζωής στον πολιτισμό είτε με την απαίτηση μεταρρυθμίσεων είτε προτάσσοντας μια πολιτική ή κοινωνική επανάσταση. Όλες αυτές οι εκδηλώσεις κυμαίνονται κατά βάση σε ανθρωποκεντρικές αντιλήψεις και κυρίως αποσκοπούν στην βελτίωση των όρων ζωής ενός τύπου ανθρώπου έτσι όπως τον διαμόρφωσε η κυριαρχία με ανάγκες που μόνο ένα εξουσιαστικό σύστημα μπορεί να καλύψει. Η εμμονή σε ταξικές αναλύσεις και η προώθηση της λεγόμενης πάλης των τάξεων είναι άτοπη απʼ την στιγμή που η σύσταση της κοινωνίας και οι σχέσεις που αναπαράγει βασίζονται σε πολύ πιο πολύπλοκες διαδικασίες, από τον απλό διαχωρισμό των ανθρώπων στα «κουτάκια» των ταξικών αναλύσεων. Το παράδοξο κατά βάση στις ανεπτυγμένες βιομηχανικές κοινωνίες (και όχι στις λεγόμενες αναπτυσσόμενες) είναι ότι ναι μεν υπάρχει η εκμετάλλευση ανθρώπων και η φτώχεια άλλα αυτό συμβαίνει μέσα σε μια συνθήκη πληθώρας πλαστών αναγκών, ατελείωτων καταναλωτικών προϊόντων όπου η οικονομική ανέχεια είναι μια εντελώς σχετική και διακυμαινόμενη κατάσταση. Σαφέστατα και μέσω της οικονομίας οι άνθρωποι εκβιάζονται και αναγκάζονται να πειθαρχήσουν στην εξουσία, όμως αυτή η κατάσταση δεν είναι παρά μια πτυχή της πραγματικότητας επειδή η κυριαρχία επιβάλλεται σε διάφορα επίπεδα και με διάφορους τρόπους σε παγκόσμιο επίπεδο και όχι μόνο σε ανθρώπους.
Αποδείχθηκε, αν και κάποιοι το είδαν ήδη από τον 19ο αιώνα, ότι η ανάπτυξη των παραγωγικών μέσων είναι αδύνατο να οδηγήσει νομοτελειακά ή μη σε κάποιου είδους απελευθέρωση και πιο συγκεκριμένα στη κοινωνική (σύμφωνα με αυτούς που υποστήριζαν αυτό το δόγμα). Σήμερα πολλά χρόνια μετά από τις πρώτες τέτοιου είδους αφελείς υποθέσεις παρατηρούμε ότι όχι μόνο δεν επήλθε η λεγόμενη κοινωνική απελευθέρωση από την ανάπτυξη των παραγωγικών μέσων αλλά αντιθέτως το εξουσιαστικό οικοδόμημα διογκώθηκε καταδυναστεύοντας και εξολοθρεύοντας κάθε μορφή ζωής για την επικράτηση του πειθαρχημένου-πολιτισμένου ανθρώπου.
Στην ουσία κανένα είδος απελευθέρωσης δεν μπορεί να προκύψει αν δεν αμφισβητηθεί η κυριαρχία συνολικά, και όχι μόνο η οικονομική και πολιτική εξουσία ως αυθύπαρκτα σχήματα (χωρίς να γίνεται σύνδεση με την δόμηση του πολιτισμού), αλλά ξεκινώντας από τους ιδεολογικούς άξονες πάνω στους οποίους δομείται και αναπαράγεται η κυριαρχία, έτσι όπως εκφράζονται σε όλο τον κόσμο με πράξεις επιβολής και διαμόρφωσης κοινωνικών στερεοτύπων. Η συνολική αμφισβήτηση και άρνηση της κυριαρχίας δεν μπορεί να αφήσει ακλόνητο τον εξουσιαστικό διαχωρισμό της ανθρώπινης κοινωνίας από την ολότητα του φυσικού κόσμου, ούτε μπορεί να προσπεράσει την εξουσιαστική επιβολή εις βάρος των μη ανθρώπινων ζώων. Οπότε μιλώντας για ολική απελευθέρωση γίνεται μια προσπάθεια να αναδειχθεί το ότι η ελευθερία είναι μια συνολική κατάσταση, που δεν αφορά μόνο το ανθρώπινο είδος, ως διαχωρισμένο από την φύση και εξαρτημένο από ένα τεχνικό σύστημα όπως δηλαδή το όρισε η κυριαρχία και ο πολιτισμός.
Αν δεν υπάρξει η απελευθέρωση (με την έννοια μίας ενιαίας –ολιστικής θεώρησης) κάθε πλάσματος και της ίδιας της γης από τον πολιτισμό τότε δεν μπορεί να υπάρξει καθόλου ελευθερία, αλλά ένα άλλο εξουσιαστικό σύστημα που εν τέλει θα ενδυναμώσει την κυριαρχία, όπως οδήγησε τους ανθρώπους ο οικονομισμός και η λεγόμενη θεωρία των σταδίων του μαρξισμού.
Η καταστροφή κάθε κλουβιού και φυλακής δεν μπορεί παρά να είναι ο απώτερος στόχος του απελευθερωτικού αγώνα που κινείται ενάντια στο οικοδόμημα του πολιτισμού. Αφού ο πολιτισμός ως μόρφωμα εμπερικλείει όλες τις σχέσεις εξουσίας που καταστρέφουν τον ελεύθερο και φυσικό τρόπο ζωής. Το πρόταγμα της ολικής απελευθέρωσης μπορεί να ειδωθεί μόνο σαν ένα πρόταγμα για την αναρχία σαν συνολική κατάσταση φυσικής διαβίωσης χωρίς τα πολιτικά στεγανά και την αντανάκλαση της πολιτισμένης κοινωνικής οργάνωσης.
(Κείμενο από το έντυπο ”Ο Ζωϊκός Κόσμος Και Η Μηχανή Καταπίεσης Του Πολιτισμού Από Μια Αναρχική Οπτική”)
Διαδρομή Ελευθερίας #136 (Μάρτιος 2014)
Περιεχόμενα
Σκέψεις διαδρομής… σκέψεις ελευθερίας σελ.2
Επιδρομές στο πολιτικό σκηνικό σελ.2
Η ”εγκληματοποίηση του χώρου” και ο μύθος του λαγού… σελ.3
Μεσόγειος: Χώρος εναπόθεσης και καταστροφής τοξικών αποβλήτων σελ.5
Όταν οι Δίκαιοι μας μιλούν σελ.7
Το μήνυμα είμαι ’γω… σελ.9
Το Μέλλον είναι τώρα, εμπρός για το μέλλον (Μέρος Α΄) σελ.11
Διαδρομές μνήμης: Φάκελος Scala: η ιστορία μιας κρατικής προβοκάτσιας (Μέρος Γ΄) σελ.13
Ουκρανία: το χρονικό πολλών προαναγγελθέντων θανάτων σελ.14
Για την Αυτόνομη Συνάντηση Αγώνα ενάντια στα φράγματα και την εκτροπή του Αχελώου (Μεσοχώρα Τρικάλων, Αύγουστος 2013)
Πραγματοποιήθηκε και φέτος για 6η συνεχή χρονιά, στις όχθες του Αχελώου, στη Μεσοχώρα Τρικάλων, η Αυτόνομη Συνάντηση Αγώνα συντρόφων και συντροφισσών από την Αθήνα, την Άρτα και την Πάτρα, με τη συμμετοχή και πολλών άλλων αγωνιστών /τριών από διάφορες περιοχές της χώρας.
Η φετινή συνάντηση ξεκίνησε την Τετάρτη 14 Αυγούστου με προβολές στην κεντρική πλατεία της Μεσοχώρας. Αρκετοί σύντροφοι βρίσκονταν ήδη από το Σάββατο στο ποτάμι για να διαμορφώσουν τον χώρο της κατασκήνωσης και να στήσουν την παρέμβαση στο χωριό με ανάρτηση πανό, αφισών και εντύπων. Προβλήθηκαν βίντεο σχετικά με τον αγώνα ενάντια στα φράγματα και την εκτροπή του Αχελώου, την αντίσταση στα μεταλλεία χρυσού της ΒΑ Χαλκιδικής και την καταστροφή που επιφέρουν, την ιδιωτικοποίηση και την εμπορευματοποίηση του νερού καθώς και τη συνολικότερη λεηλασία από πλευράς των κρατών απέναντι στο φυσικό κόσμο και τις τοπικές κοινωνίες. Από νωρίς το απόγευμα υπήρχε συγκέντρωση στην πλατεία και διαβαζόταν κείμενο-κάλεσμα στους κατοίκους του χωριού να παρακολουθήσουν την προβολή και να συνδράμουν τις κινήσεις της Αυτόνομης Συνάντησης.
Την Παρασκευή 16 του μήνα πραγματοποιήθηκε περιήγηση στον ποταμό για να αποκτήσουν οι συμμετέχοντες στη συνάντηση ιδία άποψη για το φυσικό κάλλος του τόπου που προορίζεται να κατακλυστεί, ενώ άλλοι σύντροφοι ανέλαβαν να γράψουν συνθήματα στην ευρύτερη περιοχή γύρω από το φράγμα. Την επόμενη μέρα (Σάββατο) πραγματοποιήθηκε παρέμβαση της ΑΣΑ στη συνέλευση του συλλόγου κατακλυζομένων Μεσοχώρας, όπου καλέστηκαν οι κάτοικοι να συμμετάσχουν στην πορεία στο φράγμα με τη δική τους φωνή και τα δικά τους χαρακτηριστικά.
Την Κυριακή πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση στην πλατεία του χωριού και στη συνέχεια πορεία προς το φράγμα της Μεσοχώρας από περισσότερα από 100 άτομα, ενώ συμμετείχε και ο σύλλογος κατακλυζομένων με ξεχωριστό πανό. Παράλληλα υπήρχαν και πανό αλληλεγγύης στον αγώνα των κατοίκων της ΒΑ Χαλκιδικής ενάντια στα μεταλλεία χρυσού και στους 4 προφυλακισμένους αγωνιστές, αλλά και αλληλεγγύης στις καταλήψεις της Πάτρας που πρόσφατα δέχτηκαν επίθεση από την κρατική καταστολή, καθώς και σε όλους τους αυτοοργανωμένους χώρους.
Είναι σαφές πως παρά την πρόσφατη ακυρωτική απόφαση του ΣτΕ για την εκτροπή του ποταμού, το έργο δρομολογείται να λειτουργήσει ως υδροηλεκτρικό, γεγονός που από μόνο του θα σημάνει τον αφανισμό της Μεσοχώρας και την καταστροφή του ποταμού. Από την άλλη, είναι τόσα τα συμφέροντα που εμπλέκονται στο ζήτημα της εκτροπής, ώστε να αποτελεί βεβαιότητα πως το κράτος θα επανέρχεται ξανά και ξανά διεκδικώντας την υλοποίησή του.
Σε αυτή τη δεδομένη και ολοένα εντεινόμενη επίθεση του κράτους και του καπιταλισμού απέναντι στη φύση και την κοινωνία, ο αγώνας θα πρέπει, για να έχει ελπίδες όξυνσης και διασύνδεσης, να είναι κινηματικός, μαχητικός, οριζόντιος και εξωστρεφής. Να μην αρκείται σε μια στείρα τοπική ανάγνωση του ζητήματος, αλλά να έχει αντίληψη πως αντίστοιχες επιθέσεις συμβαίνουν σε διάφορες περιοχές της χώρας (από τις Σκουριές ως το Αποπηγάδι και από την Πάρνηθα ως τον Αμβρακικό) και πως το ζητούμενο για όσους αντιστέκονται είναι η σύνδεση και η ενότητα στη δράση απέναντι στην κοιτίδα της καταστροφής και της λεηλασίας του φυσικού κόσμου, του αφανισμού των τοπικών κοινωνιών, της εξαθλίωσης και της φτώχειας της συντριπτικής πλειοψηφίας των ανθρώπων, δηλαδή στον καπιταλισμό και το κράτος.
Πολλοί κάτοικοι της Μεσοχώρας από το 1990 διάλεξαν τον αξιοπρεπή δρόμο της αντίστασης, και είναι στο χέρι τους να τον συνεχίσουν και σήμερα. Κόντρα στην τοπική εξουσία (Δημαρχία και Περιφέρεια) και τα συμφέροντα που παίζονται στις πλάτες τους για χάρη της ΔΕΗ, του κράτους και των κατασκευαστικών εταιρειών, αλλά και πέρα από θεσμικές και κομματικές λογικές διαφόρων παραγόντων που καλλιεργούν αυταπάτες.
Από τη μεριά μας, επιζητώντας τη ριζοσπαστικοποίηση, την όξυνση, τη γενίκευση και το συντονισμό του κοινωνικού αγώνα από τα κάτω, στεκόμαστε αλληλέγγυοι πλάι σε όλους όσοι αγωνίζονται συλλογικά ενάντια στη λεηλασία της φύσης. Και θεωρούμε την αγωνιστική παρουσία μας στο χώρο όπου διαπράττεται το έγκλημα των φραγμάτων και της εκτροπής απαραίτητη και χρήσιμη για την εξέλιξη και την ανάπτυξη τόσο του αγώνα για την προάσπιση του Αχελώου και των τοπικών κοινωνιών στον άνω ρου του, όσο και για την προάσπιση του φυσικού κόσμου και της κοινωνίας συνολικότερα.
Σε κάθε περίπτωση, η Αυτόνομη Συνάντηση Αγώνα παρεμβαίνει και δρα εδώ και έξι συναπτά χρόνια, τόσο στις πόλεις δραστηριοποίησης των επιμέρους συλλογικοτήτων που τη συναποτελούν όσο και στο ίδιο το σημείο όπου συντελείται η καταστροφή, στις όχθες του Αχελώου, στη Μεσοχώρα Τρικάλων, μέσα από τη συνάντηση και τη ζύμωση μιας ανοιχτής, αντι-ιεραρχικής και αυτοοργανωμένης συλλογικής διαδικασίας αγώνα, με σαφή πολιτικά χαρακτηριστικά και συγκεκριμένο πλαίσιο λειτουργίας. Με τον τρόπο που διεξάγεται, με τη συμμετοχή αγωνιστών από κάθε γωνιά της χώρας και με την παρέμβαση τόσο εκεί που συντελείται η καταστροφή όσο και σε διάφορα άλλα σημεία όπου κατά καιρούς δίνονται αφορμές, λειτουργεί υποδειγματικά για τον ευρύτερο αγώνα προάσπισης της φύσης από την λεηλασία και την καταστροφή της, αλλά και συνολικότερα, δείχνοντας το δρόμο της δικτύωσης, της αλληλεγγύης και της αυτοοργάνωσης σε όλους όσοι αντιστέκονται στην τυραννία του καπιταλισμού και του κράτους.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΟΣΟΙ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΤΗ ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΧΕΛΩΟ ΩΣ ΤΗ ΒΑ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΓΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
από την ιστοσελίδα του Δυσήνιου Ίππου http://ipposd.wordpress.com/
Αλληλεγγύη στον αγώνα των κατοίκων της Β.Α. Χαλκιδικής ενάντια στα σχέδια του κράτους και της ”Ελληνικός Χρυσός” για την εγκατάσταση μεταλλείων εξόρυξης χρυσού στην περιοχή
Οι κοινωνικοί αγώνες δεν είναι νόμιμοι ή παράνομοι, είναι δίκαιοι!
Ο ανυποχώρητος αγώνας των κατοίκων της Β.Α. Χαλκιδικής ενάντια στα σχέδια του κράτους και της Ελληνικός Χρυσός (θυγατρική της πολυεθνικής ELDORADO GOLD και του ομίλου Μπόμπολα) για την εγκατάσταση μεταλλείων εξόρυξης χρυσού στα δάση του όρους Κάκκαβος, που θα επιφέρει τον αφανισμό της φύσης και των χωριών της περιοχής, βρίσκεται αντιμέτωπος με την άγρια καταστολή που έχει εξαπολύσει το κράτος για την τρομοκράτηση και φίμωση των αγωνιζόμενων κατοίκων.
Η καταστολή πλήθους κινητοποιήσεων από την αστυνομία όλο το προηγούμενο διάστημα, τόσο στο βουνό όσο και στα χωριά που αντιστέκονται, καθώς και η προσπάθεια δημιουργίας μιας εμφυλιοπολεμικής συνθήκης στην περιοχή με την συγκρότηση ενός ιδιωτικού στρατού τραμπούκων της εταιρείας, εντείνεται διαρκώς το τελευταίο διάστημα, με στόχο την απρόσκοπτη συνέχιση των καταστροφικών – λεηλατικών εργασιών της “ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ”, εξαιτίας της διάρκειας και της μαχητικότητας του αγώνα.
Πρόκειται για μια τεράστια κατασταλτική επιχείρηση ποινικοποίησης και εγκληματοποίησης κάθε έκφρασης και εκδήλωσης αντίστασης, ώστε να καμφθεί ο αγώνας και να διασφαλιστεί η απρόσκοπτη επέλαση των χρυσοθήρων, και η οποία εξελίσσεται με: Ενεργοποίηση του “αντι”τρομοκρατικού νόμου και μαζική δίωξη των αγωνιζόμενων κατοίκων ως μελών εγκληματικής οργάνωσης. Δεκάδες προσαγωγές, εισβολές σε σπίτια και απαγωγές αγωνιστών. Βίαιη απόσπαση γενετικού υλικού (DNA) από ολόκληρους πληθυσμούς χωριών. Ευρεία χρήση τηλεφωνικών υποκλοπών. Αστυνομικούς αποκλεισμούς και κατοχή ολόκληρων χωριών και πόλεων, όπως η εισβολή πολυάριθμου στρατού ΜΑΤ – ΕΚΑΜ στην πόλη της Ιερισσού την Πέμπτη 7 Μάρτη 2013. Βάναυσες επιθέσεις με δακρυγόνα και ξυλοδαρμούς κατά διαδηλωτών ακόμα και παιδιών και ηλικιωμένων, οι οποίες έχουν προκαλέσει πλήθος βαρύτατων τραυματισμών.
Αυτή η τεράστια κατασταλτική επιχείρηση, που αποτελεί πείραμα και προοίμιο της καταστολής κάθε κοινωνικού αγώνα στην εποχή του σύγχρονου ολοκληρωτισμού, συνοδεύεται από μια επίσης τεράστια προπαγανδιστική εκστρατεία ψεύδους, παραπληροφόρησης, εγκληματοποίησης και τρομοκράτησης των αγωνιζόμενων κατοίκων. Σε αυτή την κατεύθυνση επαναδιατυπώνεται για πολλοστή φορά η φαιδρή “θεωρία των άκρων” εστιάζοντας αυτή τη φορά στον αγώνα στη Β.Α. Χαλκιδική, με την οποία επιχειρείται η εξομοίωση της δίκαιης κοινωνικής αντίστασης των κατοίκων ενάντια στις εξορύξεις χρυσού με τη δολοφονική δράση παρακρατικών ναζί κατά μεταναστών και αγωνιστών. Όπως και το φασιστικής έμπνευσης δόγμα περί “νόμου και τάξης”, που αποτελούν τους πυλώνες της ιδεολογικής επίθεσης του κράτους και αναπαράγονται καθημερινά από τα καθεστωτικά ΜΜΕ.
Την ίδια στιγμή, και παρά τις αποπροσανατολιστικές για τον αγώνα εξαγγελίες της εταιρείας για παύση των εργασιών για δύο χρόνια, οι καταστροφικές εργασίες στο όρος Κάκκαβος συνεχίζονται. Το αρχέγονο δάσος των Σκουριών αποψιλώνεται για την εγκατάσταση της μεταλλουργίας χρυσού, το βουνό χαράσσεται με τη διάνοιξη νέων δρόμων και το ρέμα του Καρατζά μετατρέπεται σταδιακά σε χώρο εναπόθεσης αποβλήτων που θα παράγονται από την επεξεργασία του μεταλλεύματος. Η ολοκληρωτική καταστροφή της περιοχής, που θα επιφέρει η μετατροπή της σε ανοιχτό μεταλλείο, γίνεται καθημερινά όλο και περισσότερο ορατή. Όσον αφορά τη μόλυνση της ευρύτερης περιοχής από τις μεταλλευτικές δραστηριότητες, αναφέρουμε μερικά μόνο σημαντικά “ατυχήματα” που συνέβησαν το τελευταίο διάστημα. Στις 5 Οκτώβρη υπήρξε διαρροή τοξικών αποβλήτων από κοντέινερ με φορτίο της “Ελληνικός Χρυσός” κατά την φόρτωσή του σε πλοίο στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης και στις αρχές του Σεπτέμβρη, διαρροή τοξικών αρσενοπυριτών από φορτηγό της εταιρείας “Ελληνικός Χρυσός” στο δήμο Βόλβης. Ενώ στο Νεοχώρι ανιχνεύτηκε αρσενικό στο νερό ύδρευσης μετά από γεωτρήσεις που πραγματοποίησε η εταιρεία στην περιοχή.
Τέλος, αξίζει να σημειώσουμε ότι, σύμφωνα με δημοσιεύματα στις 17/10/2013, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο καταδίκασε το ελληνικό κράτος “για το γεγονός ότι παρέλειψε να λάβει τα απαραίτητα μέτρα προκειμένου να ανακτήσει εντόκως από την Ελληνικός Χρυσός – συμφερόντων Μπόμπολα – 15,34 εκατ. ευρώ. Ποσό, που παρανόμως χορηγήθηκε στην εταιρεία με την πώληση δημόσιας περιουσίας σε τιμή κατώτερη της αξίας της και με απαλλαγή από τους φόρους”.
Από την πλευρά μας στεκόμαστε αλληλέγγυοι στον δίκαιο αγώνα των κατοίκων της περιοχής για την προάσπιση της φύσης και της ζωής τους ενάντια στα συμφέροντα των πολυεθνικών εταιρειών εξόρυξης χρυσού και του κράτους. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι σε όλους τους διωκόμενους αγωνιστές. Αυτός ο αγώνας, που δεν ξεκίνησε σήμερα αλλά αναπτύχθηκε σε βάθος χρόνου, πολύμορφα και μαχητικά με πλήθος κινητοποιήσεων, εκδηλώσεων και δράσεων, και που συνεχίζεται αδιάλειπτα, πρέπει να πλατειάσει ακόμα περισσότερο. Να αγκαλιαστεί από όλους όσοι αγωνίζονται “από τα κάτω” ενάντια στη σύγχρονη βαρβαρότητα και να αποτελέσει έναν πλατύ κοινωνικό φραγμό στη λεηλατική επέλαση του κράτους και του κεφαλαίου, που επιφέρει καταστροφή και θάνατο στις κοινωνίες και τη φύση, στο βωμό της ανάπτυξης.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ, Ο ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΓΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ!
Συντονιστική Συνέλευση Αλληλεγγύης στον αγώνα των κατοίκων της Β.Α. Χαλκιδικής,Αθήνα, 8/11/2013
Κράτος και κεφάλαιο λεηλατούν τη γη και σκορπούν τοξικά δηλητήρια, από την Χαλκιδική μέχρι τον Πειραιά. Αλληλεγγύη στον αγώνα των κατοίκων της Β.Α. Χαλκιδικής ενάντια στα σχέδια του κράτους και της ”Ελληνικός Χρυσός” για την εγκατάσταση μεταλλείων εξόρυξης χρυσού στην περιοχή
Παρέμβαση αντιπληροφόρησης πραγματοποιήθηκε στις 23/12/13 στο σταθμό ΗΣΑΠ του Πειραιά για τη διαρροή τοξικών αποβλήτων στο λιμάνι, που συνέβη στις 11 Δεκέμβρη, και τα οποία προέρχονταν από τα μεταλλεία της Χαλκιδικής. Στην παρέμβαση που έγινε με τη συμμετοχή 50-60 συντρόφων/ισσών στήθηκε μικροφωνική από όπου διαβάστηκαν μηνύματα αντιπληροφόρησης και αλληλεγγύης στον αγώνα των κατοίκων της Β.Α. Χαλκιδικής, μοιράστηκαν πλήθος κειμένων και αναρτήθηκαν πανό. Η ανταπόκριση του κόσμου ήταν ιδιαίτερα θετική. Το κείμενο της “Συντονιστικής Συνέλευσης Αλληλεγγύης στον αγώνα των κατοίκων της Β.Α. Χαλκιδικής” που μοιράστηκε:
Την Τετάρτη 11 Δεκέμβρη, στο λιμάνι του Πειραιά, υπήρξε διαρροή τοξικών ουσιών από κοντέινερ που περιείχαν μεγάλες ποσότητες ρυπογόνου χώματος, στο πλοίο “Ραβένα”. Το φορτίο αυτό είχε φτάσει στον Πειραιά τις προηγούμενες μέρες από το λιμάνι της Θεσσαλονίκης με το πλοίο “Πάρης”, έχοντας τελικό προορισμό την Κίνα. Πρόκειται για τη διαδρομή που ακολουθείται για την απομάκρυνση των τοξικών αποβλήτων που παράγονται από τις μεταλλευτικές δραστηριότητες στη Χαλκιδική. Παρά τη σοβαρότητα του γεγονότος, οι κρατικοί φορείς επιχείρησαν τη συγκάλυψή του. Δεν εξέδωσαν καμία ανακοίνωση και δεν έδωσαν οποιοδήποτε στοιχείο σχετικά με την προέλευση και τους ιδιοκτήτες του τοξικού φορτίου. Ωστόσο, μετά την άρνηση απόπλου από τον πλοίαρχο για την προστασία του πληρώματος και την αποφυγή ρύπανσης των θαλάσσιων υδάτων, την εξέταση του τοξικού φορτίου και τη διαδικασία καθαρισμού του πλοίου που ακολούθησε, το γεγονός έγινε γνωστό μέσα από δημοσιεύματα στα οποία στοχοποιείται η πολυεθνική εξορυκτική εταιρεία ELDORADO GOLD. Η συγκεκριμένη εταιρεία είναι μητρική της ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ, που ευθύνεται μαζί με το ελληνικό κράτος για τη γιγαντιαία καταστροφή που συντελείται στο όρος Κάκκαβος της Β.Α. Χαλκιδικής, τον επαπειλούμενο αφανισμό της φύσης και των χωριών της περιοχής και την επιχείρηση τρομοκράτησης των κατοίκων της για την εγκατάσταση ανοιχτού μεταλλείου εξόρυξης χρυσού στις Σκουριές.
Σήμερα, και παρά τις αποπροσανατολιστικές για τον αγώνα εξαγγελίες της εταιρείας για παύση των εργασιών μέχρι το 2016, οι καταστροφικές εργασίες στο όρος Κάκκαβος συνεχίζονται. Το αρχέγονο δάσος των Σκουριών αποψιλώνεται για την εγκατάσταση της μεταλλουργίας χρυσού, το βουνό χαράσσεται με τη διάνοιξη νέων δρόμων και το ρέμα του Καρατζά μετατρέπεται σταδιακά σε χώρο εναπόθεσης αποβλήτων που θα παράγονται από την επεξεργασία του μεταλλεύματος. Η ολοκληρωτική καταστροφή της περιοχής, που θα επιφέρει η μετατροπή της σε ανοιχτό μεταλλείο, γίνεται καθημερινά ολοένα και περισσότερο ορατή. Όσον αφορά τη μόλυνση της ευρύτερης περιοχής από τις μεταλλευτικές δραστηριότητες, να αναφέρουμε μερικά σημαντικά “ατυχήματα” που συνέβησαν μόνο το τελευταίο διάστημα. Στις 5 Οκτώβρη υπήρξε διαρροή τοξικών αποβλήτων από κοντέινερ με φορτίο της “Ελληνικός Χρυσός” κατά τη φόρτωσή του σε πλοίο στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης και στις αρχές του Σεπτέμβρη, διαρροή τοξικών αρσενοπυριτών από φορτηγό της εταιρείας “Ελληνικός Χρυσός” στο δήμο Βόλβης. Ενώ στο Νεοχώρι ανιχνεύτηκε αρσενικό στο νερό ύδρευσης μετά από γεωτρήσεις που πραγματοποίησε η εταιρεία στην περιοχή.
Την ίδια στιγμή, ο ανυποχώρητος αγώνας των κατοίκων της Β.Α. Χαλκιδικής ενάντια στα σχέδια του κράτους και της “Ελληνικός Χρυσός” βρίσκεται αντιμέτωπος με την άγρια καταστολή που έχει εξαπολύσει το κράτος για την τρομοκράτηση και φίμωση των αγωνιζόμενων κατοίκων. Αντιμέτωπος με μια τεράστια αστυνομική, δικαστική και προπαγανδιστική επιχείρηση ποινικοποίησης και εγκληματοποίησης κάθε έκφρασης και εκδήλωσης αντίστασης, ώστε να καμφθεί ο αγώνας και να διασφαλιστεί η απρόσκοπτη επέλαση των χρυσοθήρων.
Από την πλευρά μας στεκόμαστε αλληλέγγυοι στον δίκαιο αγώνα των κατοίκων της περιοχής για την προάσπιση της φύσης και της ζωής τους ενάντια στα συμφέροντα των πολυεθνικών εταιρειών εξόρυξης χρυσού και του κράτους. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι σε όλους τους διωκόμενους. Αυτός ο αγώνας, που δεν ξεκίνησε σήμερα αλλά αναπτύχθηκε σε βάθος χρόνου, πολύμορφα και μαχητικά με πλήθος κινητοποιήσεων, εκδηλώσεων και δράσεων, και που συνεχίζεται αδιάλειπτα, πρέπει να πλατειάσει ακόμα περισσότερο. Να αγκαλιαστεί από όλους όσοι αγωνίζονται από τα κάτω ενάντια στη σύγχρονη βαρβαρότητα και να αποτελέσει έναν κοινωνικό φραγμό στην λεηλατική επέλαση του κράτους και του κεφαλαίου, που επιφέρει καταστροφή και θάνατο στις κοινωνίες και τη φύση, στο βωμό της ανάπτυξης, από τη Χαλκιδική μέχρι τον Πειραιά, σε κάθε γωνιά της χώρας αλλά και πολύ ευρύτερα.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ, Ο ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΓΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ!
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ
Συντονιστική Συνέλευση Αλληλεγγύης στον αγώνα των κατοίκων της Β.Α. Χαλκιδικής
Η κλωνοποιημένη εξαπάτηση (Διαδρομή Ελευθερίας #135 Φεβρουάριος 2014)
Μια είδηση, που αναπαρήχθη από τα μέσα «ενημέρωσης», κάνει λόγο για την κατασκευή τριών νομοθετικών διαταγμάτων της ευρωπαϊκής επιτροπής τροφίμων, το περιεχόμενο των οποίων απαγορεύει, από τούδε και στο εξής να διατίθενται στην αγορά
κλωνοποιημένο κρέας, καθώς και τα παράγωγα του (γάλα, τυρί κ.λπ.).
Αναλυτικότερα, οι νομοθετικές πράξεις αφορούν στην κλωνοποίηση των ζώων και τα λεγόμενα «νέα τρόφιμα». Οι σχετικές διατάξεις, απαγορεύουν εντός της Ε.Ε. τη χρήση της τεχνικής της κλωνοποίησης στα εκτρεφόμενα ζώα, καθώς και τις εισαγωγές κλωνοποιημένων ζώων. Επίσης, θα απαγορεύεται η εμπορία τροφίμων που προέρχονται από τέτοιου είδους ζώα.
Σκοπός των προτάσεων αυτών είναι, όπως επισημαίνει η Επιτροπή, να αντιμετωπιστούν οι ανησυχίες που έχουν εκφραστεί σχετικά με την καλή μεταχείριση των ζώων και άλλες δεοντολογικές πτυχές της συγκεκριμένης τεχνικής.
Στο πρώτο σχέδιο της σχετικής οδηγίας, προβλέπεται να απαγορευθούν προσωρινά, τόσο η χρήση της κλωνοποίησης στα εκτρεφόμενα ζώα, όσο και η διάθεση ζωντανών κλωνοποιημένων ζώων και εμβρύων στην αγορά.
Το δεύτερο σχέδιο της νομοθετικής οδηγίας, μεριμνά ώστε τρόφιμα, όπως το κρέας ή το γάλα από τέτοιου είδους όντα να μην διατίθενται στην αγορά της Ευρώπης. Ωστόσο, η κλωνοποίηση δεν θα απαγορεύεται για σκοπούς όπως η έρευνα, η διατήρηση σπάνιων φυλών και ειδών που απειλούνται με εξαφάνιση, ή η χρήση ζώων για την παραγωγή φαρμάκων και ιατροτεχνολογικών συσκευών, σε περίπτωση που η χρήση της τεχνικής αυτής μπορεί να δικαιολογείται.
Το σχέδιο νομοθετικής πράξης, για τα «νέα τρόφιμα» αναθεωρεί τον ισχύοντα κανονισμό, με σκοπό να βελτιωθεί η πρόσβαση νέων και καινοτόμων τροφίμων στην αγορά της Ευρώπης.
Κατά κανόνα, ο όρος «νέα τρόφιμα» αναφέρεται σε τρόφιμα τα οποία δεν καταναλώνονταν ευρέως στην Ε.Ε. πριν από το Μάιο του 1997, δηλαδή πριν από την έναρξη ισχύος του τρέχοντος κανονισμού.
Ο Τόνιο Μποργκ, ο αρμόδιος για θέματα υγείας επίτροπος της Ε.Ε., δήλωσε: «Οι σημερινές πρωτοβουλίες σχετικά με την κλωνοποίηση των ζώων αντιμετωπίζουν, με ρεαλιστικά και εφικτά μέτρα, τις ανησυχίες για την καλή μεταχείριση των ζώων, καθώς και τις αντιλήψεις των καταναλωτών σχετικά με τα τρόφιμα που προέρχονται από κλωνοποιημένα ζώα. Οι αλλαγές σχετικά με τα νέα τρόφιμα θα διαμορφώσουν ένα αποδοτικότερο σύστημα. Το σύστημα αυτό θα προσφέρει στους καταναλωτές της Ε.Ε. τη δυνατότητα να επιλέγουν από ένα ευρύ φάσμα τροφίμων και θα παρέχει ευνοϊκό περιβάλλον για τον κλάδο παραγωγής τροφίμων της Ευρώπης».
Δηλαδή, ο κύριος Μποργκ, καθώς και αυτοί των οποίων τα συμφέροντα καταφανέστατα υπηρετεί, μαζί με τους μηχανισμούς προπαγάνδας και εξαπάτησης (διάβαζε: ΜΜΕ), μας δείχνουν το φιλοανθρωπιστικό, φιλοζωικό και φιλοπεριβαλλοντολογικό τους προσωπείο.
Είναι, όμως, έτσι;
Ας δούμε μερικά στοιχεία, που σκοπίμως(;) αποκρύπτονται και αναδεικνύουν την αλήθεια, για τον πραγματικό τρόπο, που εκτρέφονται, καθώς και τις πραγματικές περιβαλλοντολογικές συνθήκες, που ισχύουν για τα υπό σφαγή ζωντανά, από τα πολυεθνικά μαζικά σφαγεία.
Αυτή τη χρονιά, θα σφαγιαστούν εκατοντάδες δισεκατομμύρια ζώα, όπως αγελάδες, μοσχάρια, γουρούνια, κοτόπουλα, γαλοπούλες, πάπιες, χήνες κ.ά. τα οποία ζουν σε άθλιες και αφύσικες συνθήκες, στοιβαγμένα σε βρώμικα υπόστεγα ή σε κλουβιά λίγο μεγαλύτερα από το μέγεθός τους, χωρίς ποτέ να νοιώσουν τον ήλιο ή τον αέρα, να μεγαλώσουν τους συνεχιστές του είδους τους, να χτίσουν τις φωλιές τους, να κάνουν ο,τιδήποτε εκπληρώνει το φυσικό τους κύκλο.
Με φάρμακα και ορμόνες η βιομηχανία κρέατος προσπαθεί να αυξήσει την παραγωγή, αλλά και να κρατήσει ζωντανά αυτά τα πλάσματα, καθώς θα ήταν αδύνατο να επιβιώσουν σε αυτές τις αντίξοες συνθήκες στις οποίες τα εξαναγκάζουν να βρίσκονται. Με γενετικές παρεμβάσεις, προσπαθούν να τα παχαίνουν γρηγορότερα, ώστε να παράγουν περισσότερο γάλα, αυγά κ.λπ. με στόχο την αύξηση του κέρδους.
Όσα ζώα καταφέρουν να επιβιώνουν σε αυτές τις συνθήκες, τα περιμένει ένα εφιαλτικό πολύωρο, τις περισσότερες φορές, ταξίδι, εκτεθειμένα σε ακραίες καιρικές συνθήκες χωρίς τροφή ή νερό προς το σφαγείο, όπου εκεί θα εξοντωθούν έχοντας πολλές φορές τις αισθήσεις τους ακόμη και όταν γδέρνονται ή ρίχνονται σε ζεματιστό νερό, προκειμένου να τους αφαιρεθεί το τρίχωμα.
Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι.
Όσον αφορά τα πουλερικά. Βρίσκονται σε τεράστιες τσιμεντένιες εγκαταστάσεις, με αυτόματα συστήματα περιορισμένης πόσης και βρώσης, πλούσια όμως σε χορήγηση των κατάλληλων φαρμάκων, με σκοπό την ταχύτερη ανάπτυξη τους, επομένως και την σφαγή τους κατά το συντομότερο δυνατόν χρόνο.
Ας ρίξουμε μια ματιά εν τάχει, στην μέθοδο εκτροφής τους.
Πρώτος και αντικειμενικός σκοπός των εκτροφέων-δολοφόνων, είναι η ταχύτερη και μέγιστη ανάπτυξη των πτηνών με όσο το δυνατόν λιγότερη τροφή. Οι μύες και οι λιπώδεις ιστοί αυτών των νεομεταλλαγμένων πουλερικών, αναπτύσσονται πολύ πιο γρήγορα από τα οστά τους, προκαλώντας δυσμορφίες και ασθένειες. Ένα ποσοστό 1%-4% των πουλερικών θα πεθάνουν σφαδάζοντας, με σπασμούς, από το σύνδρομο του αιφνίδιου θανάτου, μια πάθηση ουσιαστικά άγνωστη εκτός εκτροφείων-σφαγείων. Τρία στα τέσσερα, θα έχουν κάποιας μορφής πρόβλημα στην κίνηση, ενώ μέχρι τη σφαγή τους, υποφέρουν από τις βασανιστικές μεθόδους «εκτροφής».
Δεν χρειάζεται καν να επισημάνουμε το γεγονός, πως τα πουλερικά κάτω από αυτές τις συνθήκες, «ζουν» στοιβαγμένα, παραμορφωμένα, παραγεμισμένα με φάρμακα, υπερβολικά στρεσσαρισμένα μέσα σε ένα βρωμερό χώρο.
Η τύφλωση, οι βακτηριακές μολύνσεις των οστών, τα προβλήματα σε σπονδύλους και τένοντες, η παράλυση, η εσωτερική αιμορραγία, η αναιμία, οι αναπνευστικές ασθένειες και τα αποδυναμωμένα ανοσοποιητικά συστήματα αποτελούν, μεταξύ άλλων, την μόνιμη και αντικειμενική πραγματικότητα των εκτροφείων, όπως τα ονομάζουν ή αλλιώς και πιο αληθινά, τους χώρους βασανισμού και μαζικής σφαγής.
«Τα βοοειδή σημαδεύονται στο πρόσωπο ή αλλού με πυρωμένο σίδερο, τούς αφαιρούν τα κέρατα με κόφτες, πειθαρχούνται με ματσουκιές ή ηλεκτροσόκ, μεταφέρονται σε τόσο άθλιες συνθήκες που πολλά πεθαίνουν μέσα στα φορτηγά από ασφυξία, ασιτία, αφυδάτωση, κρύο, ζέστη, φόβο. Οι αγελάδες εξαναγκάζονται σε διαρκές άρμεγμα (τούς γίνεται συνεχόμενη γονιμοποίηση γιατί λέγεται πως κατεβάζουν περισσότερο γάλα), ενώ είναι πάντα αλυσοδεμένες. Εξαναγκάζονται να τρώνε τις γνωστές ζωοτροφές, οι οποίες είναι γεμάτες από χημικά και αντιβιοτικά, που προκαλούν σπογγώδη εγκεφαλοπάθεια.
Μια αγελάδα στο φυσικό της περιβάλλον μπορεί να ζήσει ως και 20 χρόνια, ενώ όσες ζουν σε συνθήκες αιχμαλωσίας στα 4 με 5 χρόνια πεθαίνουν. Σφαγιάζονται με κάθε δυνατό τρόπο μέσα και έξω από κλωβούς, αλλά πολλές φορές διατηρούν τις αισθήσεις τους αργοπεθαίνοντας από την αιμορραγία. Τα μικρά απομακρύνονται από τις μητέρες μόλις τη δεύτερη μέρα από τη γέννησή τους και περιμένουν αλυσοδεμένα όρθια την ημερομηνία της σφαγής.
Τα χοιρινά δεν έχουν καλύτερη μοίρα. Τεχνητή γονιμοποίηση, παραμορφώσεις, κανιβαλισμός, κόψιμο ουράς, αυτιών, αφαίρεση δοντιών, γεννητικών οργάνων (όλα «χωρίς αναισθητικό»). Στο τέλος, αφού έχουν κατακρεουργηθεί και ενώ πολλά διατηρούν ακόμη τις αισθήσεις τους, βυθίζονται σε καυτό νερό για να αφαιρεθεί ευκολότερα το τρίχωμα τους», (από την ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ φ.123).
Αγελάδες με αιμορραγούσες ανοιχτές πληγές, πρόπτωση μήτρας, μολύνσεις με πύο και πρησμένες αρθρώσεις, αφημένες να υποφέρουν. Πεσμένες αγελάδες, που είναι πολύ άρρωστες ή χτυπημένες για να σταθούν όρθιες, παρατημένες να υποφέρουν για βδομάδες μέχρι να πεθάνουν ή να σκοτωθούν. Εργάτες να χτυπούν, να κλωτσούν, να γρονθοκοπούν και να κάνουν ηλεκτροσόκ σε αγελάδες και μοσχαράκια. Μοσχαράκια που τους αφαιρούν τα κέρατα χωρίς αναισθητικό ή παυσίπονα, ενώ χώνουν τα δάχτυλά τους στα μάτια τους για να τα συγκρατήσουν. Επίσης, μοσχαράκια που τους κόβουν τις ουρές, αγελάδες που ζουν στριμωγμένες σε βουστάσια με τσιμεντένιο πάτωμα, καλυμμένο με τα περιττώματά τους, που τους χορηγούν αυξητικές ορμόνες για βοοειδή, προκειμένου να αυξηθεί η παραγωγή γάλακτος.
Τα προαναφερθέντα, αποτελούν τα στάδια και τις κτηνώδεις μεθόδους παραγωγής και εκτροφής των ζωντανών από τις βιομηχανίες κρέατος ανά τον κόσμο. Οι ίδιες, απέραντα εξουσιαστικές και βάρβαρες συνθήκες ισχύουν και για την απόσπαση των προϊόντων (γάλα, αυγά κ.λπ.) από τα διάφορα ζώα.
Προφανώς, η ευρωπαϊκή επιτροπή, κατασκευάζοντας τα νομοθετικά διατάγματα για την απαγόρευση των κλωνοποιημένων ζώων, επιχειρεί να διασφαλίσει και να νομιμοποιήσει τις υπάρχουσες συνθήκες μαζικής εκτροφής και παραγωγής. Άλλωστε, τα όσα λέγονται και υποστηρίζονται από τα διάφορα ανδρείκελα των εξουσιαστών για την υποτιθέμενη «διασφάλιση των όρων περιβαντολλογικής και ευρύτερα της διατήρησης, υψηλών όρων υγιεινής των ζώων», είναι καταφανέστατα ψεύδη και αποτελούν μέρος της ευρύτερης πολιτικής προπαγάνδας που χρησιμοποιείται απλά και μόνο για επικοινωνιακούς λόγους, ενώ πίσω από αυτά υπάρχει η αποτρόπαια πραγματικότητα.
Είναι φανερό ότι αυτοί οι νόμοι έρχονται ως αποτέλεσμα του γεγονότος –το οποίο προφανώς ελήφθη υπ’ όψιν– ότι οι διαδικασίες κλωνοποίησης ζώων, με σκοπό τη μαζική σφαγή τους και τη μετέπειτα διάθεση τους στην παγκόσμια καταναλωτική αγορά, δείχνουν μικρά ποσοστά επιβίωσης για τα μεταφερόμενα έμβρυα και τα κλωνοποιημένα ζώα, καθώς πολλοί από τους κλώνους πεθαίνουν σε πρώιμο στάδιο από καρδιαγγειακή, ανοσοποιητική ή ηπατική ανεπάρκεια, αναπνευστικά προβλήματα και νεφρικές ή μυοσκελετικές ανωμαλίες. Καθώς και ότι –ακόμη και με δικά τους στοιχεία– η θνησιμότητα και η νοσηρότητα των κλώνων, είναι μεγαλύτερες από εκείνη που παρατηρείται στα γεννώμενα με φυσικές μεθόδους. Εκτός αυτού, οι απώλειες και οι διαταραχές της όψιμης εγκυμοσύνης, είναι δυνατόν να επηρεάσουν την ευζωία των παρένθετων μητέρων.
Με λίγα και απλά λόγια, λοιπόν. Αφού για μια τουλάχιστον δεκαετία, χρησιμοποίησαν τους ανθρώπους ή το καταναλωτικό κοινό, όπως αρέσκονται να ονομάζουν τους εξουσιαζόμενους πληθυσμούς, ως πειραματόζωα. Αφού παρήγαγαν και εξόντωσαν με περισσή βαναυσότητα τα υπό πειραματισμό ζώα, αποδεικνύεται πλέον ότι, η κλωνοποίηση ως μέθοδος παραγωγής, κοστολογικά είναι δυσανάλογη (προς το παρόν) με το αναμενόμενο κέρδος. Οπότε καθίσταται ασύμφορη. Επίσης, χρησιμοποιώντας τη μέθοδο κλωνοποίησης, τα επιστημονικά επιτελεία τους μελέτησαν και κατέγραψαν ό,τι στοιχείο προέκυπτε από τη διαδικασία και αφού προφανώς κατέληξαν στα συμπεράσματά τους, από τα εν λόγω πειράματα, φορούν τώρα τη μάσκα των προστατών της παγκόσμιας υγείας, του περιβάλλοντος και των ζώων και με νομοθετικές ρυθμίσεις προσποιούνται πως αποκαθιστούν την τάξη και την «ομαλότητα». Βεβαίως, δεν θα πρέπει να μας διαφύγουν δύο σημεία. Το πρώτο είναι η ξεδιάντροπη παραδοχή για τα πειράματα κλωνοποίησης με διατροφικούς σκοπούς και το δεύτερο ότι τα πειράματα επίσημα δεν επιτρέπονται στην Ε.Ε. Αυτό σημαίνει πως ανεπίσημα θα συνεχίζονται ή με διάφορα άλλα επίσημα προσχήματα (ερευνητικούς δήθεν σκοπούς, κ.λπ.). Ούτε λόγος ότι αυτά τα πειράματα θα συνεχίζονται εκτός Ε.Ε..
Αλλά, το σημαντικό είναι πως με τέτοιου είδους νομοθετήματα δίνουν συγχωροχάρτι στα εγκλήματα που πραγματοποιούνται καθημερινά εις βάρος των μη κλωνοποιημένων υπάρξεων του ζωικού βασιλείου.
Πιστεύουμε, πως είναι περιττό να επιχειρηματολογήσουμε, ότι με βάση τις αναρχικές απόψεις δεν τίθεται ζήτημα να επιζητούνται καλύτερες συνθήκες μαζικής ή περιορισμένης εξόντωσης των αιχμαλωτισμένων ζώων ή καλύτερων συνθηκών σκλαβιάς. Το θέμα της διατροφής των ανθρώπων που σε μεγάλο βαθμό συναρτάται με την εξόντωση τρισεκατομμυρίων ζώων κάθε χρόνο ξεπερνά την επιφάνεια που έχει επιβάλλει η εξουσιαστική νοοτροπία.
Ακόμα και αν σταματούσε ο βασανισμός και η μαζική χορήγηση φαρμάκων στα αιχμάλωτα και φυλακισμένα ζώα, ακόμα κι αν δεν διαλύονταν και δηλητηριάζονταν, τόσο τα ίδια όσο και τα παραγόμενα από αυτά προϊόντα που καθίστανται ανθυγιεινά ως διατροφικά προϊόντα, για τους ανθρώπους, πάλι η παράμετρος της ανθρώπινης υγείας είναι δευτερευούσης σημασίας για μας.
Πιστεύουμε πως η υγεία, η αδελφότητα, η αλληλεγγύη και η ευημερία του ανθρώπινου είδους δεν μπορεί κατ’ αρχήν, να πραγματωθεί στις σημερινές συνθήκες υποδούλωσης. Επίσης, όλα αυτά για να πάρουν τη φυσική τους υπόσταση, δεν μπορεί να είναι ξέχωρα απ’ τον υπόλοιπο φυσικό κόσμο, αλλά αντιθέτως σε πλήρη ενότητα και ισορροπία με αυτόν. Το ρίζωμα του ανθρωποκεντρισμού ως μέσο κατανόησης, ερμηνείας και πρακτικής εφαρμογής γίνεται πηγή εξουσίας. Όπως μεταξύ του ανθρώπινου είδους δεν υπάρχει κανενός είδους ανωτερότητα η οποία στηρίζεται στη φυλή, το χρώμα και το φύλο, έτσι δεν υπάρχει και κανενός είδους ανωτερότητα του ανθρώπου έναντι των υπόλοιπων όντων του πλανήτη που να βασίζεται στην ανθρώπινη ικανότητα του λόγου, της σύνθετης σκέψης και της νοημοσύνης.
Η εξουσιαστική πρακτική, με τη μαζική παραγωγή και εξόντωση, το βασανισμό και τις σφαγές των υπό κατανάλωση ζωντανών από τη μία και την παθητικότητα με την οποία δέχονται οι υπήκοοι της κυριαρχίας, τη λεηλασία της φύσης και κάθε ύπαρξης σε αυτήν από την άλλη, έχουν κοινό τόπο την ανθρωποκεντρική ιδεοληψία. Το ξερίζωμα, αυτής της εμμονής αποτελεί βασική προτεραιότητα, καθώς και το πεδίο σύγκρουσης με κάθε εξουσία, αλλά και διάχυσης των αναρχικών ιδεών, ως πανανθρώπινων προταγμάτων μεταξύ των αγωνιζόμενων και μη ανθρώπων.
Διότι, εξετάζοντας τα γεγονότα μέσα από την αναρχική θεώρηση, πιστεύουμε πως η μάχη απέναντι σε κάθε μορφής εξουσία, δεν θα μπορούσε να έχει ως τελικό αποτέλεσμα την ευημερία των ανθρώπων και την κυριαρχία τους επάνω σε κάθε μορφή ζωής (φυτικής ή έμβιας) επάνω στον πλανήτη, αλλά να ζει σε αρμονία με κάθε μορφή ζωής, ως αναπόσπαστο και αδιαίρετο κομμάτι του φυσικού κόσμου συνολικά.
Φ.
Τι θέλουμε;
Ένας αγώνας και συγκεκριμένα ο αναρχικός, έχει μεγάλη σημασία να παρουσιάζει τις θέσεις του, τον απώτερο στόχο του και το όραμα του, επειδή αλλιώς αποδυναμώνεται από τα μισά λόγια και την κενοδοξία. Το να ισχυρίζεται κάποιος ότι η αναρχία είναι μόνο ένας τρόπος δράσης που αποσκοπεί σε κάτι εντελώς θολό έχει πολλές προβληματικές οι οποίες αποδυναμώνουν την ανάπτυξη ουσιαστικών απελευθερωτικών διεργασιών. Για παράδειγμα είναι απαραίτητη μια διεργασία αναζήτησης που θα αναδείξει ποια είναι τα μέσα του αγώνα, τι μπορεί να είναι αποδεχτό και τι όχι ως πρακτική, χρειάζεται να γίνει πολύπλευρη ανασκόπηση του παρελθόντος και συνεχής ανάλυση του παρόντος έτσι ώστε να είναι ξεκάθαρος ο στόχος του αγώνα σύμφωνα πάντα με την γήινη φυσική πραγματικότητα. Αλλιώς, οι έτοιμες ιδεολογικές συνταγές του παρελθόντος, είναι πολύ εύκολο μέσα στην δύνη της σύγχρονης κοινωνικής πολυπλοκότητας να οδηγήσουν τον αγώνα ενάντια στην εξουσία να γίνει ένας αγώνας για τον μετασχηματισμό της ή την ενδυνάμωση της ανάγοντας τα μέσα αγώνα σε απώτερο σκοπό. Ο απελευθερωτικός αγώνας δίχως τις τεκμηριωμένες θέσεις και την ανεπηρέαστη από ιδεολογικές αγκυλώσεις ανάγνωση των κοινωνικών δεδομένων και συνθηκών δεν θα καταφέρει να παρουσιάσει μια ξεκάθαρη θέση κόντρα στη κυριαρχία. Ίσως ένας αναρχικός τρόπος ζωής να είναι όντως αδιανόητος για την συντριπτική πλειοψηφία της σημερινής κοινωνίας, παρʼ όλα αυτά η αναρχία και η φύση δεν μπορούν να εκσυγχρονίζονται και να καθορίζονται με βάση την κοινωνική αλλοτρίωση. Επίσης επειδή οι αναρχικοί δεν είναι όλοι μια κλειστή οργάνωση με καταστατικό, αλλά μέρος της κοινωνικής πραγματικότητας δεν συμφωνούν όλοι μεταξύ τους (και αυτό δεν είναι απαραίτητα προβληματικό), ειδικότερα το χάσμα μεγαλώνει με αυτούς που βλέπουν την αναρχία ως πολιτική θεωρία ή ως ένα άλλο τρόπο για να διαχειριστούν τις παρούσες ανάγκες της μαζικής βιομηχανικής κοινωνίας με όσους απʼ την άλλη θέλουν ένα φυσικό τρόπο ζωής χωρίς την συστηματοποιημένη εξημέρωση και τον πολιτισμό.
Μας ενδιαφέρει ιδιαίτερα το «μετά» την καταστροφή του κράτους, επειδή δεν θέλουμε να γίνουμε στρατιωτάκια καμιάς πολιτικής σκοπιμότητας ή αριστερής στρατηγικής για να προκύψει μια κατάσταση που στην ουσία δεν θα έχει καν σχέση με μια απελευθερωμένη συνθήκη σε αρμονία με τη φύση. Μας ενδιαφέρει το «μετά» όχι για να ορίσουμε πώς θα ζει η κάθε κοινότητα ή ομάδα ανθρώπων αλλά για να ξεκαθαρίσουμε ότι κάποιοι θεσμοί δεν μπορούν να αναπαραχθούν με έναν ελεύθερο τρόπο, και ότι κάποιες αντιλήψεις όπως του ανθρωποκεντρισμού και της προόδου είναι αντίθετες προς την απελευθέρωση. Για παράδειγμα οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν θέλουμε κάποιο άλλο κράτος, δεν θέλουμε βιομηχανίες και μαζική κοινωνική οργάνωση, δεν θέλουμε να υπάρχει συστηματοποιημένος καταμερισμός εργασίας και εξειδίκευση, δεν θέλουμε μαζική εκπαίδευση και ιδρύματα (σχολεία, φυλακές, ψυχιατρεία κ.α.), δεν θέλουμε να υπάρχει καταστροφή του φυσικού κόσμου, συστηματοποιημένη εξημέρωση και αιχμαλωσία ζώων. Επειδή πολύ απλά όλα αυτά είναι μέρος ενός εξουσιαστικού τρόπου ζωής, σάρκα από τη σάρκα της κυριαρχίας.
Ακόμα μας ενδιαφέρει πολύ η εποχή πριν το κράτος και ο τρόπος ζωής όσων ακόμα ζουν χωρίς κράτος. Επειδή μόνο από αυτούς που έζησαν σε αρμονία με τη φύση και χωρίς όλους αυτούς τους εξουσιαστικούς θεσμούς που υπάρχουν σήμερα μπορούμε να εμπνευστούμε πραγματικά προς μια απελευθερωτική προοπτική. Είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει όσο το δυνατό περισσότερη κατανόηση για το τι προηγήθηκε πριν υπάρξουμε εμείς οι ίδιοι και πριν οι θεσμοί που μας ελέγχουν μετασχηματιστούν σʼ αυτό που είναι σήμερα. Αυτό θα βοηθήσει έτσι ώστε να μην εκφράζουμε απόψεις που δεν έχουν σχέση με την γήινη πραγματικότητα και την ανθρώπινη ζωτικότητα όπως για παράδειγμα οι «ελεύθερες» ουτοπίες υψηλής τεχνολογίας. Δεν έχουμε ψευδαισθήσεις ότι μπορούν να γυρίσουν πίσω τα ρολόγια και τα ημερολόγια, αλλά είναι δεδομένο ότι τα ρολόγια και τα ημερολόγια μπορούν να καταστραφούν και να μην υπάρξουν ποτέ ξανά. Απʼ την άλλη όσοι δεν θέλουν να συζητάνε καν για το «μετά» (θεωρώντας το περιττό και άσκοπο) το σίγουρο είναι ότι δεν αποσκοπούν σε κάτι ουσιαστικό ούτε ενδιαφέρονται στο να υπάρξει μια ελεύθερη κατάσταση, απʼ την στιγμή που αποφεύγουν μια συνολική τοποθέτηση πάνω στο τι νομίζουν ότι πρέπει να αλλάξει ή να καταστραφεί. Επίσης υπάρχει και η πιθανότατη περίπτωση αυτοί που δεν τοποθετούνται ξεκάθαρα για το τι επιδιώκουν να έχουν ηθελημένα αλλότριες βλέψεις από μια συνολικά απελευθερωμένη κατάσταση.
Οπότε θα βοηθούσε να μην αυτοπαγιδευόμαστε ούτε στο αιώνιο παροντικό κλουβί, ούτε στο αιώνιο μέλλον ή παρελθόν αλλά να συνδυάζουμε τις οπτικές μέσα από τις οποίες βλέπουμε την πραγματικότητα. Απορρίπτοντας το παρελθόν της γήινης και φυσικής ύπαρξης του ανθρώπου υπονομεύεται στην ουσία το ενδεχόμενο ενός ελεύθερου μέλλοντος, ανακυκλώνοντας και εμμένοντας με αυτό τον τρόπο στα δεσμά του πολιτισμού και στην εικόνα που έφτιαξε η κυριαρχία για τον άνθρωπο και τον κόσμο ολόκληρο.
Φτιάχνοντας μια νοητή εικόνα για το πώς θα μπορούσε να υπάρχει ένας απελευθερωμένος κόσμος μας δίνεται η δυνατότητα να σκεφτόμαστε και να πράττουμε προς αυτή την κατεύθυνση χωρίς τη λοξοδρόμηση σε εξουσιαστικές απόψεις. Δεν περιμένουμε πότε θα γίνει το μεγάλο μπαμ που θα σημάνει την κατάρρευση του πολιτισμού και που υποτίθεται ότι θα μεταμορφωθούμε αυτόματα σε ελεύθερους ανθρώπους με ελεύθερη σκέψη. Αλλάζουμε ότι μπορούμε από σήμερα ξεκινώντας από τον τρόπο σκέψης μας προσπαθώντας παράλληλα να μεταδώσουμε τις απελευθερωτικές απόψεις και πρακτικές πολύμορφα και πάντα μακριά και ενάντια στη πολιτική.
Τι θέλουμε; Τι άλλο από την απελευθέρωση σε όλη της την έκταση, σε όλη τη βιόσφαιρα της Γής. Θέλουμε την απελευθέρωση κάθε γήινου πλάσματος από τα δεσμά του πολιτισμού και της οργανωμένης εξουσίας. Θέλουμε η Γη να αναγριωθεί και πάνω της να τρέχουν ελεύθερα ζώα, στις θάλασσες να κολυμπάνε ελεύθερα ψάρια και στους ουρανούς να πετάνε χιλιάδες είδη πουλιών χωρίς την μόλυνση και τον συνεχή κίνδυνο της μαζικής εξολόθρευσης. Στη θέση των μονοκαλλιεργειών να φυτρώσουν εκατομμύρια είδη φυτών και τα δάση να καταλάβουν τις πόλεις και τα εργοστάσια. Οι σχέσεις των ανθρώπων να είναι ανεμπόδιστες από θεσμούς και νόμους, ενώ η ζωή τους να είναι απλή και φυσική όπως ήταν και πριν την επιβολή του κράτους. Αυτό πάει να πει αναρχία και όχι η μαζοποίηση, η βιομηχανοποίηση, ο επιστημονισμός και η εξολόθρευση του φυσικού κόσμου. Η ελευθερία δεν είναι το μηδέν, δεν είναι καν αριθμός, είναι βίωμα πραγματικό μέσα σε πραγματικές συνθήκες χωρίς αλυσίδες και όχι ψευδαίσθηση ενώ υπάρχει η κυριαρχία. Απʼ την άλλη η αναρχία δεν είναι ο σκοπός ενός αγώνα για το «τίποτα» αλλά ένας αγώνας για τα πάντα, για την ολότητα της ελεύθερης φύσης. Οπότε η αναρχική θεώρηση δεν είναι ένα σύνολο από ρεφορμιστικές απόψεις αλλά πύρινες φλόγες στα μυαλά και τις πράξεις των απανταχού εξεγερμένων που στοχεύουν στην συνολική απελευθέρωση.
(Κείμενο από το έντυπο ”Ο Ζωϊκός Κόσμος Και Η Μηχανή Καταπίεσης Του Πολιτισμού Από Μια Αναρχική Οπτική”)
Ενάντια στη βιομηχανία των αιολικών (Δράση Πολιτών Τήνου, Ανοιχτή Συνέλευση Νάξου, Αυτοδιαχειριζόμενος Κοινωνικός Χώρος Σύρου, Αυτόνομη Κοιν. Ομάδα Ασπάλαθος Πάρος)
Τίτλος: Ενάντια στη βιομηχανία των αιολικών
Έκδοση: Δράση Πολιτών Τήνου, Ανοιχτή Συνέλευση Νάξου, Αυτοδιαχειριζόμενος Κοινωνικός Χώρος Σύρου, Αυτόνομη Κοιν. Ομάδα Ασπάλαθος Πάρος
Έτος: 2014
16 σελ.
————————————-
Περιεχόμενα
Έρχονται ανεμοθύελλες σελ.4
Στα καθ΄ημάς σελ.7
Είναι η ενέργεια που παράγουν οι βιομηχανικοί αιολικοί σταθμοί αξιοποιήσιμη; σελ.8
Παράγουν τα αιολικά καθαρή ενέργεια; σελ.9
Συμφέρουν τα αιολικά και θα φέρουν την πολυπόθητη ανάπτυξη; σελ.9
Επηρεάζουν οι βιομηχανικές δραστηριότητες τον τουρισμό; σελ.10
Με τα αντισταθμιστικά οφέλη τι γίνεται; Θα κερδίσουν τίποτα οι τοπικές κοινωνίες; σελ.11
Θα ανοίξουν θέσεις εργασίας για τους ντόπιους; σελ.11
Γιατί είναι πιο ακριβό ο ρεύμα από τις ΑΠΕ; σελ.11
Ας δούμε μερικά ακόμα στοιχεία που έχουν ενδιαφέρον για τα αιολικά: σελ.12
Σχετικά με το ρόλο της ΔΕΗ και τη μεταφορά του ρεύματος σελ.12
Συμπέρασμα σελ.13