Category: Περιβάλλον

Κατάληψη Rosa Nera

Δεν υπάρχει στέγη στα Χανιά.

Κάλεσμα σε συγκέντρωση, 2 Νοέμβρη,

ημέρα έναρξης του συνεδρίου

για την βραχυχρόνια μίσθωση

Ώρα 10 π.μ.

Έξω από το θέατρο «Μίκης Θεοδωράκης»

Στις 2 Νοέμβρη στο Θέατρο «Μίκης Θεοδωράκης» θα πραγματοποιηθεί διεθνές συνέδριο οργανωμένο από φίρμες και αφεντικά του τουρισμού πολυτελείας, του Real Estate και της βραχυχρόνιας μίσθωσης, με τίτλο Short Stay Conference. Πρόκειται για ένα συνέδριο ταξικού πολέμου μέσω της υπονόμευσης της ζωής των κατοίκων – κυρίως της εργατικής τάξης της πόλης – που υποφέρουν από τα απλησίαστα ενοίκια και την έλλειψη στέγης.

Ζούμε σε μια πόλη που το στεγαστικό αποτελεί το «νούμερο ένα» κοινωνικό πρόβλημα για χιλιάδες ανθρώπους. Είναι πλέον σαφές πως η διόγκωση της βραχυχρόνιας μίσθωσης και των μπουτίκ χοτέλ έχει καταστροφικές επιπτώσεις στον αστικό ιστό, στις συνθήκες εργασίας, στους όρους κατοικίας, στο φυσικό περιβάλλον, στην ποιότητα της ζωής των ανθρώπων στα Χανιά. Η εξαφάνιση της κατοικίας σε ολόκληρες γειτονιές που άλλοτε έσφυζαν από ζωή και η αντικατάσταση τους από ζώνες τουριστικής κατανάλωσης, επιχειρεί να διαλύσει τα όποια επιβιώματα κοινωνικής συνοχής έχουν απομείνει.

Στόχος του συνεδρίου Short Stay Conference είναι η ενίσχυση της βραχυχρόνιας μίσθωσης μέσω της ολοένα και μεγαλύτερης εμπλοκής των εταιρειών διαχείρισης του στεγαστικού αποθέματος, ώστε το εν λόγω «προϊόν» να γίνει πιο ανταγωνιστικό. Στόχος, επίσης, του συνεδρίου είναι η εμπέδωση της προοπτικής να μετατραπούν τα Χανιά σε ένα τουριστικό «μεγα-κατάλυμα» που θα συνθλίβει το δικαίωμα στην πόλη και στην στέγη. Οι εργαζόμενες/οι που δεν έχουν το απαραίτητο «λίπος» σε εισοδήματα ή σε κάποια στεγαστική κληρονομιά, ήδη νιώθουν πως η πόλη δεν τους χωράει. Ακόμα και οι εκπαιδευτικοί, οι εργαζόμενοι στην δημόσια υγεία, όπως και οι φοιτητές/τριες βιώνουν την έλλειψη στέγης και τα απλησίαστα ενοίκια ως το βασικότερο τους πρόβλημα στα Χανιά. Ιδιαίτερη αναφορά θα πρέπει να γίνει και στην μεταναστευτική στέγη. Λόγω των ρατσιστικών πολιτικών και της μακροχρόνιας υποτίμησης της μεταναστευτικής εργασίας, η μεταναστευτική πρόσβαση στην στέγη είναι ακόμα πιο επισφαλής ως αποτέλεσμα ταξικών και κοινωνικών αποκλεισμών. Στην πόλη, επίσης, υπάρχουν χρόνια ζητήματα αστεγίας/στεγαστικής επισφάλειας που αντιμετωπίζονται κυρίως από πρωτοβουλίες αλληλεγγύης. Τέλος, ενδεικτικό του γενικευμένου χαρακτήρα της στεγαστικής κρίσης είναι και το εξής: Διαφορετικοί ερευνητικοί θεσμοί τεκμηριώνουν πως σε περιοχές που η παρουσία της βραχυχρόνιας μίσθωσης είναι υψηλή (όπως π.χ. στην Αθήνα) το κόστος του ενοικίου  μπορεί να «τρώει» ακόμα και τα ¾ του μισθού των ενοικιαστών.

Το φαινόμενο της έλλειψης στέγης δεν είναι τοπικό αλλά διεθνές. Ακούμε πλέον όλο και περισσότερο για τις συνέπειες σε – κορεσμένες από την τουριστική βιομηχανία – περιοχές της Μεσογείου: Λειψυδρία, αδυναμία διαχείρισης των αποβλήτων, «διάχυση» της υποτίμησης και της απορρύθμισης της εργασίας και σε άλλους κλάδους που συσχετίζονται με τον τουρισμό όπως ο κατασκευαστικός και η εστίαση, ανορθολογική διαχείριση φυσικών πόρων, αλλαγή χρήσεων γης προς όφελος των καταπατητών και αλλοτρίωση της ιστορικής μνήμης και του αστικού ιστού από την τουριστική υπερδόμηση.

Ενάντια στην τουριστικοποίηση της καθημερινότητας εμφανίζονται διεθνώς κινήματα, στην Γαλλία, την Ισπανία, την Ιταλία, την Τσεχία και αλλού όπου οι κάτοικοι διεκδικούν να πάρουν τις πόλεις και την ζωή τους πίσω. Κινήματα ξεπηδούν και οργανώνουν συλλογικούς αγώνες προστασίας της στέγης, είτε με κινήσεις αυτομειώσεων των ενοικίων, είτε με μπλοκαρίσματα εξώσεων, είτε αξιοποιώντας τα άδεια κτήρια. Παράλληλα τα κινήματα ενοικιαστών πιέζουν τους θεσμούς και πετυχαίνουν, όλο και πιο συχνά, την απαγόρευση της βραχυχρόνιας μίσθωσης σε ζώνες κατοικίας.

Μέσα από όλους αυτούς τους σημαντικούς κοινωνικούς αγώνες για την στέγη δημιουργείται ένας άλλος κοινωνικός ιστός που καλύπτει ανθρώπινες, κοινωνικές και εργατικές, ανάγκες.

Καλούμε σε συγκέντρωση έξω από το θέατρο «Μίκης Θεοδωράκης», το Σάββατο 2 Νοέμβρη, ημέρα διεξαγωγής του «διεθνούς συνεδρίου Short Stay Conference», στις 10 π.μ. το πρωί

Κατάληψη Rosa Nera.

ΣΤΗΝ TOURISTLAND ΤΗΣ ΜΠΙΖΝΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ AIRBNB Η ΜΟΝΗ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ 

Σε αυτήν την εργασιακή, οικονομική και αισθητική αθλιότητα που υπομένουμε ως εργαζόμενοι/ες και κάτοικοι μιας πόλης πλήρως παραδομένης στις επιταγές της τουριστικής βιομηχανίας

Παραμένουμε εδώ

Μαζί μας νιώθουμε κάθε άνθρωπο που ασφυκτιά μέσα στην εργασιακή και στεγαστική ανασφάλεια, την ακρίβεια και την περιβαλλοντική καταστροφή.

Παραμένουμε εδώ 

στους αγώνες για τους δημόσιους και ανοιχτούς χώρους που τόσο έχουμε όλοι κι όλες ανάγκη

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΞΕΝΟΔΟΧΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΛΟΦΟΥ ΚΑΣΤΕΛΙ

ΠΡΟΑΣΠΙΖΟΝΤΑΣ ΜΙΑΝ ΑΛΛΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΖΩΗ 

ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ Η ROSA ΠΟΤΕ ΤΗΣ ΔΕ ΘΑ ΓΙΝΕΙ

Συγκέντρωση- Πορεία Τετάρτη 25/09 στις 19:00 στην πλ. Αγοράς 

Κατάληψη Rosa Nera: Αναλυτικό κείμενο για το έγγραφο στην διαύγεια, για τις εργασίες της εταιρείας, για τις μεθοδεύσεις ξενοδοχοποίησης και το πως και γιατί αυτές δεν θα περάσουν:

Τίποτα δεν τελείωσε, όλα είναι κοινά
(πάλι κουκιά)

Το πρωί της πρωταπριλιάς, αστυνομικές δυνάμεις που συγκεντρώθηκαν από τρεις νομούς του νησιού προέβησαν στην εκ νέου –μετά από 3μιση χρόνια– εκκένωση της Κατάληψης Rosa Nera, συλλαμβάνοντας μόνο 8 από τους κατοίκους της, καθώς εκείνη την ώρα οι περισσότεροι/ες βρίσκονταν στις δουλειές τους. Η καταστολή της κατάληψης σήμανε την επίθεση από το Κράτος σε έναν ελεύθερο κοινωνικό πολιτικό χώρο εντός του αστικού ιστού των Χανίων και στη μοναδική ουσιωδώς δημόσιας πλατείας της πόλης, για χάρη του επεκτατικού και αδηφάγου ξενοδοχειακού λόμπι.

Έχοντας νωπές τις μνήμες των σχεδόν πάνδημων διαδηλώσεων την επαύριο της προηγούμενης εκκένωσης, θεωρούμε περιττό να μακρηγορήσουμε για το τι σήμαινε και σημαίνει η Rosa Nera, απευθυνόμενοι σήμερα στην τοπική κοινωνία. Σε μια πόλη που ραγδαία μετατρέπεται σε ιλουστρασιόν θεματικό πάρκο για φραγκάτους τουρίστες/καταναλωτές, όσοι και όσες δεν καρπώνονται την υπεραξία από την τουριστική μπίζνα, νιώθουν έστω και διαισθητικά την απώλεια ως δική τους, νιώθουν την απειλή και το διακύβευμα: ένα οχυρό ελευθερίας, μια γραμμή άμυνας απέναντι στην προοπτική μιας πόλης χωρίς κατοίκους, χωρίς κοινωνικό ιστό, μιας αδιάλειπτης καταναλωτικής ζώνης, μιας γαλέρας στην οποία μέσα ή θα καταναλώνεις στο κατάστρωμα ή θα τραβάς κουπί στο αμπάρι.

Αν και γνωστή ιστορία, ξαναθυμίζουμε εν τάχει ότι πίσω από όλα κρύβεται ένας πολυεθνικός και πολυπλόκαμος ξενοδοχειακός όμιλος, που εδώ εμφανίστηκε το 2017 με την επωνυμία Belvedere ΕΠΕ, στον οποίον η τότε και η τωρινή διοίκηση του Πολυτεχνείου Κρήτης επιθυμεί διακαώς να νοικιάσει το κτήριο και την αυλή της κατάληψης, για να μετατραπεί το λεγόμενο «μπαλκόνι των Χανίων» σε ένα περίφρακτο υπερλούξ ξενοδοχείο για -πάρα πολύ- πλούσιους πελάτες. Και βασικά τον νοικιάζει από τότε, αν πιστέψουμε δηλαδή ότι η Belvedere ΕΠΕ όντως καταβάλλει μηνιαίο μίσθιο 20.000 ευρώ στο Πολυτεχνείο, για ένα πρότζεκτ που δεν έχει καν ξεκινήσει εδώ και 3μιση χρόνια. Ένα μίσθιο προκλητικά ευτελές, αν έχει κανείς μια αμυδρή ιδέα του μέρους και του μεγέθους του κτηρίου, καθώς και των ενοικίων που παίζουν γενικά στην πιάτσα.

Το κτήριο της Rosa Nera, όπως και τα πέριξ που συνθέτουν το μνημειακό συγκρότημα στην κορυφή του λόφου Καστέλι και παραχωρήθηκαν το 1979 από το υπουργείο
εθνικής άμυνας, έναντι ποσού το οποίο είχε καταβάλει ως δωρεά το ελληνικό Δημόσιο στο Πολυτεχνείο Κρήτης, έχει ανεγερθεί πάνω από το μινωικό ανακτορικό συγκρότημα, σπαράγματα του οποίου έχουν ανασκαφικά αποκαλυφθεί στις παρυφές του λόφου, σε κάποια από τα ελάχιστα οικόπεδα που είχαν απομείνει ανοικοδόμητα ώς τα τέλη της δεκαετίας του ‘70. Το γεγονός αυτό, που προστίθεται στην μνημειακότητα του ίδιου του κτηρίου, συνιστούσε -μέχρι σήμερα- ένα σοβαρό θεσμικό εμπόδιο στις επιδιώξεις της ντόπιας οικονομικής και πολιτικής ελίτ, που τυγχάνει να κυβερνάει και τη χώρα μέσω του μητσοτακέικου.

Διότι, όπως αποκαλύφθηκε στον τοπικό τύπο, με έγγραφο που έχει αναρτηθεί στη Διαύγεια, το θεσμικό αυτό πρόσχωμα επί της ουσίας έχει πια αρθεί. Το έγγραφο αυτό συνίσταται στην αδειοδότηση από μια υπηρεσία του ΥΠ.ΠΟ (Τμήμα Τεχνικών Ερευνών, Αναστήλωσης και Προδιαγραφών) σε υπεργολάβους (τεχνικά γραφεία ιδιωτών μηχανικών), προφανώς μισθωμένους από την Belvedere ΕΠΕ (η οποία εμφανώς αποφεύγεται να κατονομαστεί) για να προβούν σε μια σειρά δειγματοληπτικών και διερευνητικών εργασιών μέσα στο κτήριο, υπό την εποπτεία (συνδρομή δηλ.) της τοπικής εφορείας αρχαιοτήτων και της υπηρεσίας Νεωτέρων Μνημείων Κρήτης, με δηλωμένο απώτερο σκοπό την ανάπλασή του σε ξενοδοχείο.

Η αδειοδότηση αυτή συνιστά το ήμισυ του παντός. Κατ’ αρχάς, προηγήθηκε της αστυνομικής επιχείρησης, και προαπαιτείται για αυτήν – ειδάλλως δεν θα είχε κανένα νόημα. Έπειτα, σημαίνει ότι όλα τα απαραίτητα κομπρεμί έχουν ήδη γίνει, οι διαβεβαιώσεις για την ευτυχή έκβαση της υπόθεσης τους έχουν δοθεί σε υψηλό επίπεδο, οι ανεπίσημες εντολές έχουν διαβιβαστεί καθέτως προς όλη την αρμόδια ιεραρχία, και οι πιέσεις προς τους όποιους απρόθυμους ή διστακτικούς κρατικούς λειτουργούς έχουν πλέον καρποφορήσει. Οι δειγματοληψίες θα σταλούν σε ιδιωτικά εργαστήρια που επίσης κατονομάζονται στο έγγραφο, και οι τοπικές υπηρεσιακές εισηγήσεις θα έχουν αποδέκτη το ΚΑΣ (Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο), ένα όργανο απαρτισμένο από επιστημονικό προσωπικό κατόπιν πολιτικής επιλογής της εκάστοτε κυβέρνησης, και το οποίο είναι που εν τέλει εγκρίνει ή μη (αλλά να το θέσουμε ως εξής: γενικά δυσκολεύεται πολύ να μην εγκρίνει…).

Αν δεν έχει γίνει ήδη αντιληπτό, δεν μένει παρά μονάχα να μπουν αύριο-μεθαύριο στο φρουρούμενο κτήριο και να στρωθούν στη δουλειά. Άλλωστε ακόμα και στο ίδιο το έγγραφο αναφέρεται ότι η κατάληψη ήταν αυτή που μέχρι τώρα παρεμπόδιζε την εκτέλεση των εργασιών.

Η εξέλιξη αυτή, αν μη τι άλλο, συνιστά άλλη μια απόδειξη (για τους αδαείς ή καλόπιστους) ότι πέραν των ξεπουλημένων πανεπιστημίων και των πολυτεχνείων, ακόμα και οι κρατικές υπηρεσίες που υποτίθεται πως είναι επιφορτισμένες με την προστασία διατηρητέων μνημείων και αρχαιοτήτων, όχι μόνον αδυνατούν πλέον να προστατέψουν το δημόσιο χαρακτήρα και τη δημόσια χρήση κτηρίων και χώρων που άπτονται των αρμοδιοτήτων τους, αλλά πρακτικά «καλύπτονται» πίσω από -ή έρχονται αντιμέτωποι με- ειλημμένες αποφάσεις ανώτερων κρατικών φορέων.
Κράτος εναντίον κοινωνίας, για να το πούμε απλά, για μας που βλέπουμε την κοινωνία ξέχωρα από τις ελίτ και τα τσιράκια τους.

Στο εδώ και το τώρα λοιπόν, ένας μεγάλος αγώνας ξαναρχίζει για την τοπική κοινωνία που στενάζει από τη μονοκαλλιέργεια του τουρισμού και τον εξευγενισμό. Ή θα αντισταθούμε ή να μαζεύουμε τα μπογαλάκια μας σιγά-σιγά όλες και όλοι που δεν βγάζουμε τον μήνα, που δεν βρίσκουμε σπίτι με υποφερτό ενοίκιο, που μας πετάνε έξω για να βάλουνε μέσα τουρίστες, που δεν έχουμε 4.50 ευρώ για ένα ρημαδοκαφέ στο λιμάνι.

Με πρώτο στόχο την αποτροπή των άμεσα επικείμενων εργασιών και την επανάκτηση της κατάληψης, έπειτα τη διεκδίκηση όλο και περισσότερων δημόσιων και ελεύθερων απ’ την κερδοφορία χώρων, ως την ανατροπή του «εξευγενιστικού» ολετήρα και της κοινωνικής ερήμωσης της πόλης.

Παρέμβαση στην Πρυτανεία του Πολυτεχνείου Κρήτης (κτήριο ΗΜΜΥ), Παρασκευή 5/4, στις 11:00

Συγκέντρωση και πορεία, Σάββατο 6/4, στις 12 το μεσημέρι, στην Πλατεία Αγοράς.

Κατάληψη Rosa Nera,
Λόφος Καστέλι,
rosanera.squat.gr
Απρίλιος 2024

#rosanera #ροζανερα #Χανιά

Η Κατάληψη Rosa Nera φιλοξενεί την Ανοιχτή Συνέλευση από τα Ιωάννινα, Έναντια στην Ενεργειακή Λεηλασία, για μια συζήτηση γύρω από την μπροσούρα: ” Ενέργεια για ποιον;” που αφορά τις εξορύξεις στην Ήπειρο.
Την Παρασκευή 10 Νοεμβρίου στις 7 μ.μ.
Θα λειτουργεί το αντιεμπορευματικό καφενείο και το χαριστικό της Ρόζας, όπως η βιβλιοθήκη 451.

#rosanera #ροζανέρα #Χανιά

Για την παρουσίαση της μπροσούρας από την Ανοιχτή Συνέλευση στα Γιάννενα ενάντια στην Ενεργειακή Λεηλασία, γύρω από μύθους και αλήθειες, συγκρούσεις γύρω από το ζήτημα των εξορύξεων στην Ήπειρο και τους αγώνες ενάντια στην καπιταλιστική καταλήστευση και καταστροφή φυσικών και ανθρώπινων πόρων. Ενάντια δηλαδή σε διαδικασίες που καταστρέφουν το περιβάλλον και τις κοινότητες για τα βρχυπρόθεσμα κέρδη των λίγων, των προνομιούχων και των αφεντικών κάποιων μονοπωλίων, στις διαδικασίες ιδιωτικής κερδοφορίας που συχνά και κατ΄ ευφημισμόν και μόνο επονομάζονται ως «πράσινη ανάπτυξη»:

Στην συζήτηση με την Ανοιχτή Συνέλευση και την Ρόζα Νέρα, μετέφεραν την εμπειρία τους και σύντροφοι και συντρόφισσες από το Ηράκλειο και το Ρέθυμνο, συζητήθηκαν και αναζητήθηκαν τα κοινά στους περιβαλλοντικούς αγώνες από την Κρήτη ως την Ήπειρο.

Ευχαριστούμε την Ανοιχτή Συνέλευση από τα Ιωάννινα, όπως ευχαριστούμε την Πρωτοβουλία Κρήτης ενάντια στις εξορύξεις υδρογονανθράκων για την πολύτιμη συνεισφορά στην συζήτηση, αλλά και για την ανταπόκριση και κάποιες εικόνες τα οποία και αναδημοσιεύουμε!!!

«…Χανιά, Rosa Nera!

Από την Κρήτη μέχρι το Ιόνιο και την Ήπειρο λέμε ΟΧΙ στις εξορύξεις!

Πολύ ενδιαφέρουσα και σημαντική η εκδήλωση – παρουσίαση της μπροσούρας “Ενέργεια για τι και για ποιον; Μύθοι και αλήθειες για τις εξορύξεις στην Ήπειρο στην εποχή της “πράσινης” μετάβασης”. Πολύ ολοκληρωμένη η συλλογική δουλειά που μας παρουσίασαν οι συναγωνιστές από την Ανοιχτή Συνέλευση στα Γιάννενα ενάντια στην Ενεργειακή Λεηλασία.

Από τη συζήτηση που ακολούθησε κρατάμε την ανάγκη που εκφράστηκε στις τοποθετήσεις για συντονισμό των αντιστάσεων απέναντι στα καταστροφικά σχέδια που προωθεί το Κράτος των Επενδυτών βάζοντας στο στόχαστρο τους τόπους μας και τις ζωές μας για τα κέρδη του χρηματιστηρίου της ενέργειας.

Ακολουθεί απόσπασμα από την εξαιρετική μπροσούρα που παρουσιάστηκε στο φιλόξενο χώρο της Κατάληψης Rosa Nera στα Χανιά:

Η ενέργεια αποτελεί το θεμέλιο λίθο των σύγχρονων κοινωνιών και το βασικότερο γρανάζι στη μηχανή της αέναης ανάπτυξης.

Η ανάπτυξη με τη σειρά της αποτελεί το βασικό φαντασιακό και μύθο πάνω στον οποίο στηρίχθηκε η κατασκευή του νεωτερικού κόσμου. Κι αν αυτό που φάνταζε πριν από δυο αιώνες ως μια υπόσχεση της Δύσης ότι δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να εμποδίσει την ανθρωπότητα να πηγαίνει συνεχώς μπροστά και να εξελίσσεται, στον 21ο αιώνα, των πεπερασμένων ενεργειακών πόρων, ο μύθος αυτός έχει πλέον καταρριφθεί.

Οι πόροι του πλανήτη έχουν σχεδόν εξαντληθεί, τεράστιες περιοχές της γης έχουν υποστεί

ανεπανόρθωτη ζημιά και φυσικά ο πλούτος που παράγεται, συνήθως με αίμα και αμέτρητες θυσίες, παραμένει στα χέρια των -πολύ- λίγων και ισχυρών.

Είναι ξεκάθαρο πως η ενέργεια μέσα στο σύγχρονο καπιταλιστικό σύστημα είναι

απλώς ένα εμπόρευμα και όχι ένα μέσο για την κάλυψη των αναγκών μας. Αποτελεί προϊόν αγοραπωλησίας, που ως βασικό σκοπό έχει τα ολοένα αυξανόμενα κέρδη των εταιρειών.

Αντιμετωπίζεται ως πηγή χρήματος για τις πολυεθνικές που την εμπορεύονται, ως μπίλια στη ρουλέτα του χρηματιστηρίου, ως όπλο στους παγκόσμιους γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς.

Με άξονα τα παραπάνω χαράσσονται οι διεθνείς και εγχώριες ενεργειακές πολιτικές. Αυτό είναι η «ανάπτυξη» που διαρκώς ευαγγελίζονται, η οποία στο πέρασμά της δεν υπολογίζει ούτε το φυσικό περιβάλλον, ούτε τα οικοσυστήματα, ούτε τις τοπικές κοινωνίες που διαλύονται από τις επενδύσεις αυτές και οι οποίες, στο φινάλε, αποτελούν παράπλευρες απώλειες.

Για τα κινήματα, όμως, όπως και συνολικά για τους από κάτω, η ενέργεια θα πρέπει να είναι κάτι πολύ διαφορετικό, δηλαδή κοινωνικό αγαθό και ως τέτοιο οφείλει να ανήκει σε μας.

Πρέπει να παράγεται και να χρησιμοποιείται με γνώμονα την κάλυψη των δικών μας αναγκών και πάντα με σεβασμό και σε αρμονία με το φυσικό περιβάλλον.

Αυτό βέβαια, απαιτεί και από εμάς τη δόμηση ενός πολύ διαφορετικού ανθρωπότυπου από τον υπάρχοντα της καπιταλιστικής φρενίτιδας, που καταναλώνει ασταμάτητα και προσεγγίζει τα πάντα ως αναλώσιμα, όντας πλήρως αποξενωμένος από το φυσικό κόσμο που τον περιβάλλει.

Απαιτεί έναν επαναπροσδιορισμό των αναγκών μας και τη δημιουργία κοινοτήτων που δεν θα αντιμετωπίζουν τη φύση ως πηγή αλόγιστου πλουτισμού ή ως στείρο τουριστικό προορισμό, αλλά που θα αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους ως κομμάτι της.

Οι κοινότητες αυτές θα πρέπει να βασίζονται στην αλληλεγγύη και όχι στην εκμετάλλευση, στην ίση συμμετοχή και όχι

στην ιεραρχία, στην αλληλοβοήθεια και όχι στον ανταγωνισμό.

Κι έτσι, περνάμε στο πιο σημαντικό θέμα, αυτό της απόφασης.

Ποιος έχει τον λόγο;

Ποιος αποφασίζει τελικά για όλα αυτά;

Για εμάς είναι ξεκάθαρο: τον λόγο για ζητήματα τόσο κομβικά για τις ζωές μας, όπως είναι το ενεργειακό, πρέπει να τον έχουμε εμείς κι όχι τα κράτη και οι εταιρείες. Η διαχείριση της ενέργειας δεν μπορεί παρά να είναι κοινωνική υπόθεση και οι αποφάσεις επ’ αυτής οφείλουν να ανήκουν αποκλειστικά σε εμάς, που άλλωστε είμαστε εκείνοι-ες που υφίστανται πάντα και

τις εκάστοτε συνέπειες.

Αυτός είναι και ο λόγος που δημιουργούμε και θα συνεχίσουμε να δημιουργούμε δεσμούς κοινής πορείας και αλληλεγγύης με τα απανταχού περιβαλλοντικά κινήματα, όχι μόνο ενάντια στις εξορύξεις, αλλά και ενάντια στις ΒΑΠΕ και τη λεηλασία της φύσης συνολικά.

Όπου κι αν βρισκόμαστε, μας ενώνουν οι κοινοί αγώνες προστασίας των περιοχών μας από την καταστροφή που φέρνουν τα συμφέροντα των από πάνω και το ισχυρό νήμα της πεποίθησης ότι κανείς δεν μπορεί να αποφασίζει για εμάς χωρίς εμάς.

Αυτός είναι και ο λόγος που θεωρούμε ότι τα περιβαλλοντικά κινήματα δεν μπορούν να είναι στεγνά «πράσινα», αλλά οφείλουν να βλέπουν τον εαυτό τους ως κομμάτι ενός ευρύτερου παζλ και να αντιλαμβάνονται τη σύνδεσή τους με όλους τους αγώνες για την χειραφέτηση και την κοινωνική αυτονομία.

Κλείνοντας, λοιπόν, θα το πούμε για άλλη μια φορά: από την Ήπειρο, μέχρι τα Άγραφα, από την Κρήτη μέχρι το Ιόνιο Πέλαγος κι απ’ άκρη σ’ άκρη της γης, στεκόμαστε και θα συνεχίσουμε να στεκόμαστε, για όσο χρειαστεί, ενάντια στην λεηλασία των βουνών, των θαλασσών, των τόπων μας, και της ζωής μας της ίδιας.

Ολόκληρη η μπροσούρα εδώ

https://drive.google.com/…/1wnLwUUwDt…/view…

Ανοιχτή Συνέλευση στα Γιάννενα ενάντια στην Ενεργειακή λεηλασία.

Ο Χ Ι Σ Τ Ι Σ Ε Ξ Ο Ρ Υ Ξ Ε Ι Σ!

Ούτε στην Ήπειρο, ούτε στο Ιόνιο, ούτε στην Κρήτη, ούτε πουθενά!

Δεν θυσιάζουμε τους τόπους μας και τις ζωές μας για τα κέρδη των πετρελαϊκών εταιρειών!…»