Από την πολιτιστική ζωή στην Κατάληψη Rosa Nera και την ελεύθερη πρόσβαση στην συλλογική απόλαυση της μουσικής και του θεατρου. Για την παρασταση από τις Τσιριτσάντσουλες και την συναυλία από τις Exotica Lunatica.
1.
Ευχαριστουμε τους και τις Τσιριτσάντσουλες για την παράσταση «Καρναβάλι, ο χορός των κολασμένων» από τους tsiritsantsoules που ξεσήκωσαν, στο πρώτο βράδυ της περιοδείας τους στην Κρήτη, την γεμάτη από κόσμο αίθουσα εκδηλώσεων της Κατάληψης Rosa Nera!
Η παράσταση, ένα λαϊκό και απρόβλεπτο θεατρικό και μουσικό Καρναβάλι παρουσίασης μεγάλων τραγικών και κωμικών σταθμών της ανθρώπινης ιστορίας και των κολασμένων της – σε ένα πρωτότυπο έργο γραμμένο από τον Μαρίνο Μουζάκη – θα επαναληφθεί και σήμερα στις 9 μ.μ. στην Ρόζα.
Λόγω της βροχόπτωσης στα Χανιά κατά πάσα πιθανότητα η παράσταση θα πραγματοποιηθεί και πάλι σήμερα στην αίθουσα εκδηλώσεων της Κατάληψης Rosa Nera/ αν μέχρι το βράδυ τα σύννεφα φύγουν εντελώς, τότε και μόνο θα γίνει στα σκαλάκια του ΚΑΜ.
Σπεύσατε!
* περισσότερα και αναλυτικότερα για την παράσταση παρακάτω:
οι Τσιριτσάντσουλες, παρουσιασαν την παράσταση στην Ρόζα Νέρα, 5 και 6 Σεπτέμβρη
Ένα καρναβαλικό δράμα για το έπος της ανθρώπινης ιστορίας, του Μαρίνου Μουζάκη.
Η παράσταση είναι αφιερωμένη στον δάσκαλό Carlo Formigoni
Το Καρναβάλι (ο χορός των κολασμένων) είναι ένα πρωτότυπο έργο, γραμμένο μεταξύ 2012 και 2022. Θέμα του είναι η ιστορία του ανθρώπου, ιδωμένη όμως από τη σκοπιά των «κολασμένων αυτής της γης, δηλαδή όλων εμάς».
Η ιστορία, ως γνωστόν, διαχρονικά γράφεται από τους νικητές· η μελέτη της συνεπώς θα πρέπει πάντα να γίνεται με αυτό το δεδομένο κατά νου. Πώς θα μπορούσε όμως να γίνει η ανάγνωση της ιστορίας από ανθρώπους σαν εμάς, ταγμένους εκ πεποιθήσεως με τη μεριά των ιστορικά «χαμένων», των απόκληρων δηλαδή και των κατατρεγμένων της ανθρώπινης φυλής;
Μόνο με την προσπάθεια να διαβάσουμε την ιστορία πίσω από τις λέξεις. Να ψάξουμε να βρούμε πιθανές λογικές εξηγήσεις πίσω από εξόφθαλμες αντιφάσεις, να συνομιλήσουμε με τους ήρωες και τις ηρωίδες για τις αδυναμίες και τους φόβους τους, έξω από το εξωραϊσμένο ή δαιμονοποιημένο πλαίσιο που τους φιλοτέχνησε κάποιος κόλακας ή ορκισμένος εχθρός τους, να εντοπίσουμε την εξέλιξη των ιδεών ώστε να κατανοήσουμε τα σπουδαία ανθρώπινα επιτεύγματα, αλλά και τις απάνθρωπες θηριωδίες, βαριά κληρονομιά για τις γενιές μας.
Δηλαδή να προσπαθήσουμε να ανατρέψουμε το υπάρχον αφήγημα, όχι όμως για την ανατροπή ως αυτοσκοπό, αλλά γιατί απλώς είμαστε εραστές της αλήθειας και σε κάθε περίπτωση θα πεθάνουμε αναζητώντας την. Και ποια φόρμα καταλληλότερη για ανατροπή υπάρχει από το Καρναβάλι;
Εκεί, που οι συμβάσεις εξαφανίζονται και που ελεύθερα μπορείς να συντρίψεις τα ταμπού και το κοινά αποδεκτό. Εκεί που η φαντασία βρίσκει ευνοϊκό έδαφος για ν’ αναπτυχθεί και να φέρει τα πάνω κάτω. Εκεί που ο βασιλιάς γίνεται σκλάβος, ο άντρας γυναίκα και η γυναίκα άντρας, ο άνθρωπος ζώο, ο φτωχός πλούσιος κι ο ευσεβής Βελζεβούλ.
Έτσι γεννήθηκε η ιδέα του χορού των κολασμένων, μιας καρναβαλικής λαϊκής πομπής από τους διαχρονικά «χαμένους» στο πέρασμα των αιώνων, που ζητά δικαιοσύνη και αφηγείται την ιστορία από τη δική της οπτική γωνία.
Περισσότερο. υλικό για τις Τσιριτσάντζουλες και εδώ: http://tsiritsantsoules.gr/about/
#ροζανέρα #rosanera #Χανιά
2.
Ευχαριστούμε τις Exotica Lunatica για την υπέροχη συναυλία στο αντιεμπορευματικό καφενείο της Αυλής των Ρόδων, σε συνδιοργάνωση της θεατρικής Ομάδας Πύραυλος, των Δικτύων Μάθησης και του Αυτοοργανωμένου Μουσικού Στούντιο.
Παρασκευή 25 Αυγούστου, 21:15′, στο εσωτερικό αίθριο, στην Κατάληψη Rosa Nera.
Συναυλία με μουσική που επικεντρώνει σε ιστορίες γυναικών, όπως αυτές έχουν παρουσιαστεί σε διασκευασμένα τραγούδια και μουσικά θέματα διαφορετικών εποχών και παραδόσεων.
Από το μπαρόκ ή την παραδοσιακή μουσική, από την Ελλάδα ή την Πορτογαλία, με την Teresa Costa στο μπαρόκ φλάουτο, την Κατερίνα Ορφανουδάκη στο τσέμπαλο (DUO SUZANNE) και guest την Μαρία Κριτσωτάκη.
Από το μεσημέρι μέχρι το βράδυ χωρίς σταματημό σε πολιτική γιορτή συνάντησης των εργατικών, κοινωνικών και φοιτητικών συλλογικοτήτων και οργανώσεων του αντιφασιστικού κινήματος με τις ΛΟΑΤΚΙ+ διεκδικήσεις εξελίσσεται η σημερινή παν/κινητοποίηση του τοπικού κινήματος.
Από τις 14:30, το μεσημέρι μέχρι το απόγευμα η Αγορά περιφρουρήθηκε από τα κινηματικά και συνδικαλιστικά μπλοκ των Χανίων.
Το μήνυμα από το μπλοκ της Κατάληψης Rosa Nera: Αγαπιόμαστε μαζί, τσακίστε τους ναζί.
Στις 17:00 μια αντιφασιστική πορεία εκατοντάδων ανθρώπων, αφού διέσχισε το κέντρο των Χανίων κατέληξε στο Κουμ Καπί, όπου σε κλίμα ενότητας συναντήθηκε με την συγκέντρωση για την πρώτη αυτο/οργανωμένη ΛΟΑΤΚΙ+ πορεία ορατότητας, στην οποία ήδη υπήρχε μεγάλη συγκέντρωση ανθρώπων των ΛΟΑΤΚΙ+ κοινοτήτων και των κινημάτων αλληλεγγύης.
Στις 19:00 όλα τα μπλοκ αφήσαν τα πανό και τις σημαίες τους, για να ενωθούν με σεβασμό με τις σημαίες και τα χαρακτηριστικά της εντυπωσιακά μεγάλης πρώτης πορείας ΛΟΑΤΚΙ+ ορατότητας στα Χανιά.
Στην κορυφή της πορείας το πανό της ομάδας Βυζιballs – Ομάδα ΛΟΑΤΚΙ+ Ορατότητας Χανίων, με το μήνυμα: ΚΑΘΕΤΙ ΠΑΡΑΞΕΝΟ ΚΑΙ ΜΗ ΚΑΝΟΝΙΚΟ, ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΟΡΑΤΟ.
Το αυτο/οργανωμένο Pride συνεχίστηκε την νύχτα μέχρι τις 2 το πρωί, στην Νέα Χώρα, σε μια πόλη εχθρική στους φασίστες.
Η κατάληψη Rosa Nera στηρίζει και συμμετέχει στην 1η αυτοοργανωμένη πορεία ορατότητας της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας.
Διεκδικούμε το δικαίωμα στην ορατότητα καταπιεσμενων ομάδων λόγω ταυτότητας, φύλου και σεξουαλικου προσανατολισμου.
Στεκόμαστε απέναντι σε οποιαδήποτε ομοφοβικη και τρανσφοβικη κίνηση, όπως αυτή που εμφανίστηκε από φασιστική ομάδα που εξέδωσε διαδικτυακό κάλεσμα ρατσιστικής αντισυγκεντρωσης έναντια στην πορεία ορατότητας.
Μαζί με συλλογικοτητες και σωματεία της πόλης καλούμε σε συγκέντρωση στην πλατεία Αγοράς Πέμπτη 29 Ιούνη στις 14:30, χώρο εργατικών και κοινωνικών αγώνων για την ισότητα και την ελευθερία, ώστε να τη περιφρουρησουμε από το μισαλλοδοξο κάλεσμα μερικών νεοναζί.
Καλούμε επίσης στην αυτοοργανωμένη πορεία ορατότητας την ίδια μέρα Πέμπτη 29 Ιουνίου, στις 18:00, στο θέατρο Βλησιδη.
«Κρείττον του λαλείν το σιγάν»
(σε κάποιες περιπτώσεις είναι πολύ καλύτερο να σιωπά κανείς από το να μιλά)
Τον Δεκέμβρη του 2022, στο δικαστήριο Ρεθύμνου διεξαγόταν μια από τις πιο σημαντικές δίκες των τελευταίων χρόνων, όσον αφορά την τοπική κοινωνία των Χανίων. Πρόκειται για την υπόθεση της πολύχρονης κακοποίησης και σεξουαλικής βίας στο χωριό Γλώσσα Πλατανιά, με θύμα τον 20χρονο –σήμερα– Γιάννη, παιδί με μέτρια νοητική υστέρηση, και θύτες από το στενό οικογενειακό του περιβάλλον, παπάδες και άλλους.
Η απόφαση του δικαστηρίου δυστυχώς συντάχθηκε με τις στερεοτυπικές και μισαναπηρικές αντιλήψεις των δικηγόρων των κατηγορουμένων, αμφισβητώντας –λόγω της αναπηρίας του– τον Γιάννη. Βέβαια, το περίεργο είναι πως αυτό το έκανε μόνο στην περίπτωση των ιερέων, αφού το ίδιο δικαστήριο πίστεψε τον Γιάννη και τους μάρτυρες όσον αφορά τους βιασμούς του από τον φίλο του πατέρα του και την κακοποίηση και παραμέλησή του από τον τελευταίο. Σε κάθε συζήτηση που ανοίξαμε κατά τη διάρκεια μοιράσματος δύο χιλιάδων κειμένων μετά την απόφαση του δικαστηρίου, η φράση που ακούσαμε από τα στόματα πιστών και μη ήταν «σιγά μην την πληρώναν οι παπάδες».
Σε συνέχεια της απόφασης και της πιθανής συγκάλυψης των δύο κληρικών από την ελληνική δικαιοσύνη, έρχονται η Ιερά Μητρόπολη Κισάμου-Σελίνου καθώς και η Ιερά Επαρχιακή Σύνοδος της Εκκλησίας Κρήτης, να μας κάνουν με δύο ανακοινώσεις τους ακόμα πιο καχύποπτους για τον ρόλο της Εκκλησίας και του θεσμού της δικαιοσύνης. Οι ανακοινώσεις αυτές προσβάλλουν κι άλλο τον ίδιο τον Γιάννη, εφόσον δίχως ίχνος σεβασμού και μάλιστα δημόσια πανηγυρίζουν την ώρα που υπάρχει καταδικαστική απόφαση εις βάρος των άλλων κατηγορουμένων, δηλαδή σεξουαλική κακοποίηση ενός παιδιού με αναπηρία.
Όταν δυστυχώς υπάρχουν τέτοιου είδους ανακοινώσεις στον δημόσιο λόγο και αναπαράγονται μάλιστα από τον τοπικό τύπο, θεωρούμε καθήκον κάθε ανθρώπου που υπερασπίζεται τους αδυνάμους σε αυτόν τον κόσμο να αντιταχθεί σε τέτοιου είδους πανηγυρισμούς από μεριάς της Εκκλησίας για την αθώωση των ιερέων της. Όταν αποδείχτηκε πως ένα παιδί κακοποιούταν με διάφορους τρόπους από τον πατέρα του και βιαζόταν επανειλημμένα από έναν φίλο του, αποτελεί «ύβρι» να το κατηγορείς ως φαντασιόπληκτο λόγω της αναπηρίας του, αμφισβητώντας και παραβλέποντας τα όσα πέρασε, ώστε να αποκαταστήσεις την υπόληψη δύο ιερέων, οι οποίοι αθωώθηκαν μόνο μέσα στην αίθουσα του δικαστηρίου.
Παραθέτουμε και απαντάμε σε κάποια σημεία των ανακοινώσεών τους, ώστε να ακουστεί και η πλευρά όσων υπερασπίστηκαν τον Γιάννη και στάθηκαν ενάντια στο κύκλωμα των κακοποιητών του. Διότι μέχρι στιγμής, κανείς από την εκκλησία δεν έχει βγάλει μια ανακοίνωση υπέρ του Γιάννη και κανείς τους ποτέ δεν νοιάστηκε για την καταδίκη, άρα την αλήθεια του Γιάννη, μα για την αθώωση των ιερέων της.
“Δελτίο Τύπου Ιεράς Μητρόπολης Κισάμου-Σελίνου: Κατόπιν της πανηγυρικής και ΟΜΟΦΩΝΗΣ αθώωσης των δύο Κληρικών της Ι. Μητροπόλεως Κισάμου και Σελίνου”
Για ποια πανηγυρική απόφαση μιλάνε, όταν αυτή περιλαμβάνει την καταδίκη ενός πατέρα και του βιαστή φίλου του;
Ποια πανηγυρικά συναισθήματα μπορούν να υπάρξουν για μια υπεράσπιση (μιλάμε και για τους δικηγόρους των δύο κληρικών) που βασίστηκε πάνω σε μισαναπηρικά, ρατσιστικά και χυδαία σχόλια για τη νοητική υστέρηση του Γιάννη, βγάζοντάς τον ψεύτη;
Γιατί δεν λένε ολόκληρη τη φράση που χρησιμοποίησε η έδρα για την απόφασή της σχετικά με τους δύο ιερείς; Αθώοι λόγω αμφιβολιών.
“οι άνθρωποι που γνώριζαν και γνωρίζουμε την αλήθεια των γεγονότων, τους πραγματικούς ενόχους και υπαίτιους – πρόσωπα και πράγματα”
Τι ακριβώς γνώριζαν για την αλήθεια των γεγονότων;
Τι είδους πρόσωπα και πράγματα εννοούν;
Ακόμη κι αν αποδεχτεί κανείς ότι η αλήθεια βρίσκεται μέσα στην απόφαση του δικαστηρίου και πως η Εκκλησία γνώριζε την αλήθεια των γεγονότων, τότε γιατί κανείς τους δεν μίλησε για την χρόνια κακοποίηση του Γιάννη; Δηλαδή, αν όντως οι κληρικοί είναι αθώοι και ο πατέρας και ο φίλος του ένοχοι, γιατί ποτέ δεν υπέδειξαν τους «πραγματικούς» ενόχους;
“σύμφωνα με την αγόρευση του αξιότιμου κ. Εισαγγελέως: «πρότεινε να κηρυχθούν ΑΘΩΟΙ, καθώς τα όσα κατηγορούνται δεν συνέβησαν ΠΟΤΕ και δεν επιβεβαιώνονται από ΚΑΝΕΝΑ στοιχείο», θεωρώντας τα «μυθεύματα» και «μέρος της φαντασίας του κατήγορου»”
Θυμάται κανείς πως ο αξιότιμος κ. Εισαγγελέας πρότεινε να κηρυχθούν αθώοι και ο πατέρας αλλά και ο αποδεδειγμένα βιαστής φίλος του;
Επίσης, γιατί γράφουν με κεφαλαία κάποιες λέξεις ωσάν να τις φώναζε ο Εισαγγελέας;
Πώς γίνεται να μην αποτελεί ντροπή για τη δικαιοσύνη οι λειτουργοί της να αντιμετωπίζουν εξίσου ρατσιστικά έναν άνθρωπο με αναπηρία, χαρακτηρίζοντας τα όσα υπέστη μυθεύματα και φαντασία;
“Πίστεψαν, οι τραγικοί και θλιβεροί αυτοί, άραγε τι; πως βρήκαν την ευκαιρία να προβληθούν; να επιβληθούν; ή… να πάρουν μάλλον αξία πατώντας επί πτωμάτων αθώων […] Τι δεν είπαν τα απύλωτα στόματα τους; τι δεν κατασκεύασε η αρρωστημένη φαντασία τους; τι δεν έγραψε η ρυπαρή γραφίδα τους;”
Μα γιατί τόσο μίσος για τους ανθρώπους που υπερασπίστηκαν τον Γιάννη;
Πού αποσκοπεί όλο αυτό το «κατηγορώ»;
Για ποια αρρωστημένη φαντασία μιλάμε όταν αποδείχτηκε με τον σκληρότερο τρόπο πως εν τέλει όλα αυτά αποτελούσαν κομμάτια της αλήθειας και της πραγματικότητας του Γιάννη, τα οποία επιβεβαιώθηκαν στο δικαστήριο;
“Ευχή και προσευχή μας κανένας άλλος αθώος να μην βρεθεί σε αυτή την κόλαση”
Συνεχίζει να μην απασχολεί κανέναν τους η κόλαση που αποδείχτηκε πως έζησε ο Γιάννης, παρά μόνο η «κόλαση» των δύο κληρικών.
“πρόσωπα που καθ΄ όλη αυτή την, ασέληνη περίοδο, του μεγάλου αυτού πειρασμού και της σκληρής δοκιμασίας, ύψωσαν τα χέρια τους στον Ουρανό και προσευχήθηκαν «για να αντέξουν οι αδελφοί», «να λάμψει η αλήθεια»”
Μάλλον κανείς τους δεν προσευχήθηκε για να αντέξει ο Γιάννης, μα ούτε και για να λάμψει πραγματικά η αλήθεια. Κι αυτό μας λέει πολλά.“Ανακοινωθέν Ιεράς Επαρχιακής Συνόδου Της Εκκλησίας Κρήτης: Η Ιερά Σύνοδος συμμετείχε προσευχητικά σε όλη την διάρκεια της δοκιμασίας των δύο κληρικών”
Κι εδώ κανείς δεν φαίνεται να προσεύχεται να απονεμηθεί δικαιοσύνη για τον Γιάννη.
“Η ομόφωνη αθωωτική απόφαση για την υπόθεση αυτή γίνεται αιτία χαράς για ολόκληρη την Εκκλησία Της Κρήτης”
Πώς γίνεται να παραβλέπεται μια απόφαση που μιλά για την απόδειξη της σεξουαλικής κακοποίησης ενός παιδιού και να υπερισχύει η χαρά για δύο αθώους λόγω αμφιβολιών;
“Η Εκκλησία Της Κρήτης τονίζει την ανάγκη [ … ] καθώς και στην προστασία κάθε ανθρώπινου προσώπου, ιδιαίτερα των ευάλωτων ομάδων και των παιδιών”
Συνεχίζουμε να αναρωτιόμαστε με ποιον τρόπο θα προστατεύσει τα παιδιά και τις ευάλωτες ομάδες μια εκκλησία που λοιδωρεί και απειλεί όσους υπερασπίστηκαν τον Γιάννη όλον αυτόν τον καιρό.
Οι κατηγορίες, οι μαρτυρίες του Γιάννη και όσα είχε πει ο ίδιος στους μάρτυρες που τον υπερασπίστηκαν ήταν ισότιμες για τους καταδικασμένους και για τους αθώους λόγω αμφιβολιών. Οι φράσεις «λόγω έλλειψης στοιχείων» και «αθώοι λόγω αμφιβολιών» εγείρουν ερωτήματα γύρω από την απόφαση που απάλλαξε μια για πάντα από τις κατηγορίες τους δύο κληρικούς και έναν ακόμα συγγενή του Γιάννη. Τα ερωτήματα αυτά αφορούν τόσο τα πραγματικά γεγονότα όσο και τις ισορροπίες και τις σχέσεις ανάμεσα στο δικαστικό σύστημα και την πολιτική, οικονομική και εκκλησιαστική εξουσία.
Πόσο μάλλον, όταν τα παραδείγματα μεροληψίας της σημερινής δικαιοσύνης απέναντι σε ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, γυναίκες και ανθρώπους που υπερασπίζονται το δίκαιο αυξάνονται.
Την παντοδυναμία του Θεού στον κάτω κήπο έχει επωμιστεί μια διεφθαρμένη και συντηρητική δικαιοσύνη που δεν υπερασπίζεται ποτέ τους αδυνάμους.
Και υποθέσεις, σαν αυτή του Γιάννη από τη Γλώσσα Πλατανιά, δημιουργούν νομικό προηγούμενο για αντίστοιχες υποθέσεις όπου θα μπορούν να απαξιώνονται μαρτυρίες ανθρώπων λόγω της αναπηρίας τους, όπου η έδρα θα δέχεται μισαναπηρικές και ρατσιστικές θεωρίες, όπου θα επιτρέπονται αντίστοιχοι χειρισμοί.
Δηλαδή, όπως έγραψε η Κίνηση για την χειραφέτηση των αναπήρων «Μηδενική Ανοχή»:
“ΔΕΝ μπορεί η ελληνική δικαιοσύνη να κρίνει τον Γιάννη ακατάλληλο ως φορέα της αλήθειας του επειδή είναι ανάπηρος. ΔΕΝ μπορεί να πανηγυρίζουν οι ιερείς με τους συγγενείς τους επειδή τελικά ο ανάπηρος Γιάννης μπορεί να πέσει θύμα βιασμών και ΔΕΝ θα γίνει πιστευτός.
Μα, εκτός αυτού, το πιο σημαντικό είναι να δημιουργούνται οι κοινωνικές αντιστάσεις, ώστε και μέσα σε μια αίθουσα δικαστηρίου να ακούγεται η αλήθεια και η δικαιοσύνη να μην υπερασπίζεται και να μην συγκαλύπτει τους ισχυρούς.”
Σε κάποιες περιπτώσεις η φράση «Κρείττον του λαλείν το σιγάν» δεν ταιριάζει.
Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΕΕΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ – ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ
Κατάληψη Rosa Nera (Μαύρο Ρόδο), Λόφος Καστέλι
Απρίλης 2023
…Ζωή, όχι επιβίωση. Η ζωή είναι αυτό που επιθυμεί
η γυναίκα που εργάζεται. Η τέχνη, η μουσική, ο ήλιος
δεν είναι μόνο για τις πλούσιες γυναίκες,
είναι και δικαίωμα όλων των εργατριών.
Δεν θέλουμε μόνο ψωμί, αλλά και τα
τριαντάφυλλα, τα ρόδα της ζωής…
Rose Schneiderman, συνδικαλίστρια εργάτρια, 1911
Ενάντια σε μια κρατική, εμπορευματική αντίληψη για τη «μέρα της γυναίκας», η οποία είχε εγκαθιδρυθεί στην Ελλάδα τις προηγούμενες δεκαετίες, τα τελευταία χρόνια ο κόσμος του αγώνα επανανοηματοδοτεί την 8η Μάρτη. Η 8η Μάρτη συναντά τις αρχικές καταγωγές της, ως μέρα μνήμης και διεκδίκησης για την απελευθέρωση όλων των γυναικών, ανεξαρτήτως ηλικίας και καταγωγής, μέρα διαδηλώσεων για την ισότητα και την άρση των έμφυλων και ταξικών διακρίσεων, μέρα αναστοχασμού και υπενθύμισης της ανάγκης οργάνωσης και συνέχειας των αγώνων που συνδέουν το σήμερα και την παγκόσμια έκρηξη των γυναικείων διεκδικήσεων με τους αγώνες του παρελθόντος.
Στα μέρη μας, αποτελεί ευκαιρία για σύνδεση ανάμεσα στους σημερινούς αγώνες ενάντια στην πατριαρχία, την έμφυλη βία και τις διακρίσεις με την παρακαταθήκη αγώνων, όπως αυτών των καπνεργατριών στην Θεσσαλία και την Μακεδονία του 1936, των γυναικών της αντιφασιστικής αντίστασης, των γυναικών στο αντιδικτατορικό κίνημα, των αυτόνομων γυναικείων και φεμινιστικών ομάδων του ’70, και με τόσες άλλες ιστορικές παρακαταθήκες, στο νήμα των οποίων συνεχίζεται μια ιστορική διαδρομή προς την πολυπόθητη ισότητα και απελευθέρωση από τις έμφυλες ανισότητες.
Η 8η Μάρτη είναι μέρα μνήμης των αγώνων και των κατακτήσεων των γυναικών της εργατικής τάξης, καθώς αποτελεί μια συμβολική αναφορά σε ιστορικούς σταθμούς της γυναικείας εργατικής διαμαρτυρίας. Από τους αγώνες των γυναικών στις βιομηχανίες των ΗΠΑ μέχρι τις γυναικείες διαδηλώσεις στην Ευρώπη, η 8η Μάρτη αποτέλεσε στο πέρασμα προς τον βιομηχανικό 20ο αιώνα μια μέρα αναφοράς των γυναικών ενάντια στην καταπίεση και την εκμετάλλευση τους από τον καπιταλισμό και τους πατριαρχικούς θεσμούς. Και ήταν μια τέτοια μέρα του 1917, όταν στην Πετρούπολη ξεσπά μια κοινωνική επανάσταση που θα συνταράξει οικουμενικά τον κόσμο από τις γυναίκες που φώναζαν «ψωμί» –όπως ακριβώς οι επαναστάτριες γυναίκες στο Παρίσι του 1789– και απαιτούσαν την «ειρήνη», ώστε να σταματήσει η μεγάλη ανθρωποσφαγή του πρώτου μεγάλου πολέμου.
Και αν οι επαναστάσεις προδόθηκαν, τα οράματα και οι διεκδικήσεις των εξεγερμένων γυναικών της εργατικής και της αγροτικής τάξης συνεχίζουν να πλαισιώνουν τις αξίες των αγώνων για ισότητα, δικαιοσύνη, ελευθερία και μια κοινωνία χωρίς εκμεταλλευόμενες και εκμεταλλευτές.
Στις 8 Μάρτη κατεβαίνουμε στον δρόμο μαζί με τα εργατικά σωματεία, τις συλλογικότητες της πόλης, όλους τους αγωνιζόμενους ανθρώπους αυτής της πόλης και ενώνουμε τις φωνές μας:
– Για το τέλος κάθε είδους ρατσιστικού, έμφυλου και δολοφονικού αποκλεισμού των προσφυγισσών και των μεταναστριών από τη ζωή. Καμία εξαίρεση της προφυγιάς και των ξενιτεμένων γυναικών από τα αγαθά της πολιτικής και κοινωνικής ζωής.
– Για να διευρύνουμε, και όχι απλά να πάρουμε πίσω, όλες τις εργατικές κατακτήσεις που αφορούν τις ηλικιωμένες αδερφές μας, τη γενιά που μας «φρόντισε», να απαιτήσουμε την επαναφορά του δικαιώματος στη σύνταξη με πλήρεις αποδοχές με πλήρη πρόσβαση στην ιατροφαρακευτική φροντίδα και ασφάλιση για όλες, για την εξασφάλιση της ποιότητας της γυναικείας ζωής και ιδίως της τρίτης ηλικίας.
– Για την ταξική και κοινωνική υποστήριξη των εργαζόμενων και ανέργων μητέρων και την αναγνώριση όλων των δικαιωμάτων τους, όπως και την πρόσβαση σε πλήρεις αποδοχές και άδειες μητρότητας.
– Για την άμεση δικαίωση όλων των θυμάτων κακοποίησης, γυναικοκτονιών και έμφυλης βίας και για τη δημιουργία αποτελεσματικών κοινωνικών θεσμών προστασίας, φιλοξενίας και παιδείας για τα ζητήματα της ισότητας.
– Για να δηλώσουμε απερίφραστα ότι δεν έχουμε καμία ανοχή σε διακρίσεις φύλου ως προς τη σεξουαλικότητα, στην κατάργηση του δικαιώματος της έκτρωσης και στις κοινωνικές κατασκευές του φύλου. Δικαίωση όλων των διεκδικήσεων των τρανς γυναικών για την ισότητα.
– Για την κατάργηση του νόμου που αφορά στη συνεπιμέλεια, καθώς δεν προστατεύει επαρκώς και αφήνει εκτεθειμένες τις γυναίκες σε πιθανούς κακοποιητικούς ή φονικούς άντρες.
Ζούμε σε μία χώρα όπου η ενδοοικογενειακή βία, οι βιασμοί και το trafficking αποτελούν σκληρή καθημερινότητα για πάρα πολλές γυναίκες με αποκορύφωμα τις δεκάδες –καταγεγραμμένες– γυναικοκτονίες. Την ίδια στιγμή παρακολουθούμε κατάπτυστες δικαστικές αποφάσεις σε υποθέσεις σεξουαλικής κακοποίησης, όπως την αθώωση των βιαστών αστυνομικών για τον ομαδικό βιασμό 19χρονης στο Α.Τ. Ομόνοιας, των αστυνομικών για την εμπλοκή τους στη δολοφονία του Ζακ, των παιδοβιαστών παπάδων για την υπόθεση του Γιάννη από τη Γλώσσα Πλατανιά, το ξέπλυμα του παιδοβιαστή Λιγνάδη, την πρόσφατη απόφαση που ρίχνει στα μαλακά τον δολοφόνο της Έφης Τσιχλάκη.
Την 8η Μάρτη απεργούμε από το σπίτι και τη δουλειά για να εκφράσουμε την οργή μας απέναντι στο σύστημα που αναπαράγει την έμφυλη βία. Ενώνουμε τις φωνές μας παίρνοντας δύναμη από τις μαζικές κινητοποιήσεις των γυναικών σε όλον τον κόσμο.
Συμμετέχουμε σε όλα τα καλέσματα από τις 10.00 στην Πλατεία Αγοράς
ΚΑΤΑΛΗΨΗ ROSA NERA
Υ.Γ. Η κρατική δολοφονία τόσων συνανθρώπων μας λόγω εγκληματικών αβλεψιών στον βωμό του κέρδους με όχημα άλλη μία ιδιωτικοποίηση δημόσιου φορέα σίγουρα επισκιάζει κάθε ανάγκη απότισης τιμής σε προηγούμενους αγώνες και σύνδεσής τους με τους σημερινούς. Ωστόσο, είναι από τις περιπτώσεις όπου «η ζωή δεν συνεχίζεται» για τα θύματα της σύγκρουσης των τραίνων στα Τέμπη, τις οικογένειές τους και αυτούς και αυτές που στάθηκαν και στέκονται αλληλέγγυοι/ες και ζητούν πραγματική απόδοση ευθυνών. Βγαίνουμε στον δρόμο οργισμένοι/ες, όχι μόνο για τη δικαίωση της μνήμης των νεκρών, αλλά κυρίως για να εξασφαλίσουμε ότι τέτοιες δολοφονίες δεν θα ξανασυμβούν ποτέ. Στην αντίληψη ότι το κράτος είναι απόν, αντιτείνουμε ότι είναι εδώ, σκοτώνει και συγκαλύπτει.
Τον Δεκέμβρη του 2022 στο δικαστήριο Ρεθύμνου διεξάγονταν μια από τις πιο σημαντικές δίκες των τελευταίων χρόνων, όσον αφορά την τοπική κοινωνία των Χανίων. Πρόκειται για την υπόθεση της πολύχρονης κακοποίησης και σεξουαλικής βίας στο χωριό Γλώσσα Πλατανιά, με θύμα τον 20χρονο -σήμερα- Γιάννη, παιδί με μέτρια νοητική υστέρηση, και θύτες από το στενό οικογενειακό του περιβάλλον, παπάδες και άλλους.
“’Οχι αθώοι, αλλά μη ένοχοι”, έτσι ξεκινάει η αγόρευση ενός από τους δικηγόρους υπεράσπισης, υποδεικνύοντας στους ενόρκους με βάση ποιο σκεπτικό να πάρουν την απόφαση τους. Τρεις από τους πέντε κατηγορούμενους -δύο εξ αυτών ιερείς- κρίνονται αθώοι λόγω αμφιβολιών. Με βάση την εισαγγελική πρόταση δεν υπήρξε ποτέ κανένας βιασμός, όλοι αθώοι για τη χρόνια σεξουαλική κακοποίηση του Γιάννη. Σε μια δίκη εξ’αρχής στημένη ο δικηγόρος του Γιάννη, αμίλητος γενικά, ακουγόταν μονάχα σποραδικά όταν έκανε κανένα αστειάκι με τους δικηγόρους υπεράσπισης, με συνοδεία κλεισίματα ματιού ή και νεύματα. Τα τεκμήρια κατηγορίας, ακόμα και το ξεκάθαρο πόρισμα της ιατροδικαστικής έρευνας που αναφέρεται σε πολλαπλούς και πρόσφατους βιασμούς, θεωρούνται από την έδρα ελλιπή. Οι μάρτυρες κατηγορίας εκφοβίζονται και λοιδορούνται συστηματικά και με την ανοχή έδρας. Αλλά το σημαντικότερο από όλα, ο Γιάννης θεωρείται ψεύτης. Όπως ακούστηκε από την υπεράσπιση “το δικαστήριο σας πώς θα αντιμετωπίσει την καλπάζουσα φαντασία του Γιαννάκη;”. Πρόταση που αποπνέει το γενικότερο κλίμα μισαναπηρίας και υποτίμησης, μέσα στο οποίο ο Γιάννης έχει ζήσει όλη του τη ζωή.
Παρόμοια τακτική είδαμε πρόσφατα στην υπόθεση trafficking (μαστροπείας) στην Ηλιούπολη, όπου η 19χρονη Ε. λόγω της νοητικής της υστέρησης κρίθηκε αναξιόπιστη. Δύο μονάχα παραδείγματα που φανερώνουν την σύσσωμη αδικία προς τους αδύναμους. Μια συνέχεια των ρατσιστικών στερεοτύπων και των ταξικών ανισοτήτων μέσα στις αίθουσες της αστικής δικαιοσύνης.
Η αλήθεια του Γιάννη δεν είχε καμία τύχη απέναντι στον λόγο των σεβασμιότατων ιερέων οι οποίοι εκτός από τη θεία χάρη, έχουν και τη χριστιανική και θεσμική υποστήριξη να κάνουν ό,τι θέλουν.
Ο Γιάννης λέει την αλήθεια!
Οι κακοποιητές του είναι ένοχοι, χωρίς αμφιβολίες.
συνεχίζεται με την κατάθεση των μαρτύρων υπεράσπισης. Είναι απαραίτητη η διαρκής παρουσία των αλληλέγγυων.
Σήμερα, κεκλεισμένων των θυρών, κατέθεσε ο 20χρονος σήμερα Γιάννης. Διεκδικήθηκε και επιτεύχθηκε η παρουσία δύο ψυχολόγων παρά την άρνηση της πλευράς των κατηγορούμενων.
Η δίκη Στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Ρεθύμνου συνεχίζεται και σήμερα η δίκη των 5 κατηγορουμένων για την υπόθεση της χρόνιας και κατά συρροή βιασμού του Γιάννη από την Γλώσσα του Πλατανιά Χανίων.
Κατηγορούμενοι για δεκάδες βιασμούς του Γιάννη, από παιδί, είναι άνθρωποι κύρους, ανάμεσα τους ιερείς που έχαιραν της εκτίμησης των πρωτοσύγκελων και πολιτικών προσώπων, ανάμεσα τους ο πατέρας του, άνθρωποι από από 42 έως 72 χρονών. Οι κατηγορούμενοι αρνούνται τα πάντα, ενώ οι άνθρωποι που έχουν αποκαλύψει την υπόθεση έχουν καταγγείλει ότι απειλήθηκαν.
Στο δικαστήριο, που διακόπηκε χθες για να εξεταστούν αιτήματα των δικηγόρων, βρέθηκαν μαζικά άνθρωποι από συλλογικότητες των Χανίων και του Ρεθύμνου, (όπως η Κατάληψη Rosa Nera, η Αντιφασιστική Δράση Ρεθύμνου Αντιφασιστική Δράση Ρεθύμνου – αδρε, το Κοινωνικό Ραδιόφωνο ΧανίωΚΡαΧ radio, η φεμινιστική ομάδα Catσούλες, από την συλλογικότα Συντονιστικό Ρεθύμνου κατα Βιομηχανικών Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας -ΒΑΠΕ) όπως και καλούν και για τις επόμενες μέρες που θα συνεχιστεί η δίκη.
Ανακοίνωση υποστήριξης στον Γιάννη και απαίτησης να χυθεί άπλετο φως στην υπόθεση έχει δημοσιεύσει και η ΕΛΜΕ Χανίων
Ο Γιάννης δεν είναι μόνος του, αγώνας για την δικαίωση του, καμία συγκάλυψη!
(οι περισσότερες φώτος από τον ΠΑΠ, και από την χθεσινή παράσταση διαμαρτυρίας στα δικαστήρια Ρεθύμνου, παρουσία αλληλέγγυων υπάρχει και σήμερα)
(Αρχείο. Για την υπόθεση, κείμενα και αφίσσες από την Κατάληψη Rosa Nera:
Ο Γιάννης από τη Γλώσσα του Πλατανιά δεν είναι μόνος του!
Αλληλεγγύη, να σπάσει η ένοχη σιωπή και η συγκάλυψη των “ευυπόληπτων” βιαστών του.
Συγκέντρωση στα δικαστήρια Ρεθύμνου, 6 Δεκεμβρίου, 9 το πρωί.
Πριν περίπου ένα χρόνο, βγήκε στο φως της δημοσιότητας η ιστορία μιας φρικτής κτηνωδίας. Η ιστορία αφορά ένα –20χρονο σήμερα– παιδί με νοητική στέρηση, το οποίο βιαζόταν για χρόνια σε ένα μικρό χωριό του Δήμου Πλατανιά, τη Γλώσσα. Μετά από τα τόσα χρόνια συγκάλυψης, κάποιοι κατήγγειλαν τον κατά συρροή βιασμό του Γιάννη, σπάζοντας την σιωπή. Για αυτή τους την επιλογή απειλούνται.
Μετά από σχετική έρευνα, 4 πρόσωπα προφυλακίστηκαν: ο πατέρας που έχει προσωρινά αποφυλακιστεί, μετά από 6 μήνες –με χαρακτηρισμό του εγκλήματός του ως πλημμελήματος– έδινε το ανυπεράσπιστο παιδί βορά στις ορέξεις παπάδων, συγγενών και άλλων κατοίκων της περιοχής. Από τους κατηγορουμένους βιαστές, ο ένας είναι γείτονας και οι άλλοι δύο παπάδες, εκ των οποίων ένας είναι και ο θείος του παιδιού. Σήμερα ο δύστυχος Γιάννης, που για ζωή γνώρισε μονάχα μια επίγεια κόλαση, βρίσκεται στο θεωρητικά προστατευμένο περιβάλλον μιας δομής στα Χανιά, με ορατό ορίζοντα μονάχα μια δίκη, στην οποία θα βρεθεί αντιμέτωπος με τα κτήνη που όριζαν την αβίωτη ζωή του.
Υπάρχει μια χτυπητή αντίθεση σε σχέση με τον εκκωφαντικό ορυμαγδό άλλων πολύκροτων –ομοειδών και μη– υποθέσεων που «συγκλονίζουν» αυτήν την περίοδο, όπως η υπόθεση της “Κιβωτού”. Αντίθετα με το ανθρωποφαγικό τσίρκο που επιφυλάσσουν τα μίντια και τα κοινωνικά δίκτυα, αυτό που αξίζει ο Γιάννης είναι η υποστήριξη από την χανιώτικη κοινωνία. Έτσι, ώστε να σπάσει αυτή η εξοργιστική ανωνυμία των τεράτων που τον καταδυνάστευαν μια ολόκληρη ζωή. Διότι η ανωνυμία και το σκοτάδι γύρω από αυτούς επιβάλλεται ακόμη και τώρα από το πλέγμα εξουσίας που τους ανέδειξε σε κείνο το βάθρο που στέκονταν ως ευυπόληπτοι θεματοφύλακες της κίβδηλης ηθικής του.
Υπάρχει, παράλληλα, και μια χτυπητή συνάφεια με την έτερη κτηνωδία που αποκαλύφθηκε τον προηγούμενο χρόνο στην πόλη μας. Όπως και στην υπόθεση του κολαστηρίου οίκου ευγηρίας, της Αγίας Σκέπης, και στις δύο αυτές υποθέσεις αδιανόητης βαρβαρότητας που μας έχουν στιγματίσει ως τοπική κοινωνία, διαπλεκόμενοι παράγοντες της Εκκλησίας, της Δεξιάς και της οικονομικής ελίτ της πόλης αγωνίζονται για να κρατήσουν τα στόματα κλειστά.
Και τώρα ήρθε η ώρα της δίκης για τέσσερις από τους δεκαοχτώ κατηγορούμενους που θα δικαστούν στο Ρέθυμνο στις 6 του Δεκέμβρη. Τον Γιάννη, που φιλοξενείται τώρα σε κρατική δομή στα Χανιά, θα τον υπερασπίσει δικηγόρος που έχει ορίσει η δομή. Το “αυτονόητο” είναι ότι αυτός ο δικηγόρος αντί να αναδείξει τον βασανισμό του Γιάννη θα προσπαθήσει να διασώσει την υπόληψη των κατά τα άλλα ”ευυπόληπτων” προφυλακισμένων παπάδων, για να μην καταρρεύσει για ακόμα μια φορά το κατασκεύασμα της χριστιανικής ηθικής.
Ας βροντοφωνάξουμε ότι ο Γιάννης δεν είναι μόνος, υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που δεν νοιάζονται μόνο για την πάρτη τους, αλλά στέκονται αλληλέγγυοι σε κάθε αδύνατο και καταπιεσμένο, ενάντια στις αθλιότητες αυτού του κόσμου.
Καλούμε σε ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΡΕΘΥΜΝΟΥ
9 ΤΟ ΠΡΩΙ – ΣΤΙΣ 6 ΔΕΚΈΜΒΡΗ
Δικαιοσύνη για τον Γιάννη
Το 1972 προβάλλεται για πρώτη φορά η ταινία ‘‘Ο Νονός’’ στους κινηματογράφους. Σε μια σκηνή που θα μείνει στην ιστορία ως η σκηνή με τις παράλληλες δράσεις, ο ‘‘νονός’’ χρίζεται ουσιαστικά νονός βαπτίζοντας ένα μωρό, ενώ παράλληλα εκτελούνται όλοι οι εχθροί του. Ο ίδιος αποτάσσεται την εγκληματική του φύση ενώπιον του ‘‘θεού’’ ίσα ίσα για να μπορεί μέσω της άφεσης των αμαρτιών του να σκοτώνει καλύτερα κατά τη διάρκεια της υπόλοιπης ζωής του.
Κάπως έτσι κάθε λογής καλός άνθρωπος, πιστός κατ΄ ουσία, καθώς και όσοι διαφυλάττουν τα ιερά κηρύγματα αξιοποιούν τη θρησκεία και μέσω της επίγειας τους εξουσίας μας υπενθυμίζουν ότι η κόλαση και ο παράδεισος είναι εδώ και τώρα. Οι ‘‘υπάλληλοι του θεού’’ ή αλλιώς οι επιφορτισμένοι με το θεάρεστο έργο επί της γης κληρικοί και παπάδες γνωρίζουν καλύτερα από όλους μας ότι δεν υπάρχει μετά θάνατον ζωή ή θεία δίκη. Γι’ αυτόν τον λόγο δε διστάζουν να επιδοθούν σε οποιαδήποτε πράξη αντιβαίνει στα ηθικά κηρύγματα τους , ακόμα κι αν αυτή είναι εγκληματική. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που στέκονται στην πρώτη γραμμή της εκκαθάρισης της κοινωνίας από τα βρώμικα ήθη και την αποχαλίνωση της νεολαίας μέσω ενός εισαγόμενου προτεσταντικού πουριτανισμού και είναι οι ίδιοι που πιθανόν να ακούσετε να είναι κατά των αμβλώσεων, πρωτοστατώντας και εκεί στη μισογύνικη ρητορική.
Η θεσμοθετημένη θρησκευτική εξουσία , με την κοινωνική και κρατική ανοχή, δίνει το δικαίωμα στους υπαλλήλους της να την ασκούν όχι μόνο στις συνειδήσεις αλλά και στα σώματα των ανθρώπων, ακόμα και αν αυτοί ανήκουν στο συγγενικό τους κύκλο. Γνωρίζουν πολύ καλά, όπως και οι πρόγονοι τους μέσω της Ιεράς Εξέτασης, ότι μπορεί μια χαρά η ζωή να γίνει μια κόλαση. Οι υπόλογοι συγγενείς και λοιποί κοντινοί φίλοι τους αφιέρωσαν τη θρησκευτική τους λατρεία στο σώμα ενός παιδιού.
Η κοινωνία δεν τρέφει αυταπάτες για το ποιόν των δήθεν ευυπόληπτων αυτών ανθρώπων. Παράλληλα με τις αποκαλύψεις για την ‘‘Κιβωτό του Κόσμου’’ αρχίζει, και στα καθ’ ημάς ορθόδοξα χριστιανικά μέρη, να καταρρέει ο μύθος για την υπόληψη των θρησκευτικών πατεράδων. Ο Γιάννης βρίσκεται λοιπόν στη θέση του απολογισμού στην επίγεια κόλαση που του ετοιμάσανε πατέρας, συγγενείς και ‘‘φίλοι’’. Ο ίδιος καταφέρνει και επιδεικνύει τα πρόσωπα που επίδρασαν στο σώμα του και το βίαζαν κατ’ εξακολούθηση από τα τρία πρώτα χρόνια της ζωής του και μετά.
Σε αυτήν του τη μάχη για δικαιοσύνη στεκόμαστε στο πλάι του, όπως και στον κάθε άνθρωπο που πέφτει στα χέρια της εξουσίας κάθε μορφής, θεσμικής ή όχι. Καλούμε την τοπική κοινωνία να αγκαλιάσει τον Γιάννη και τους λιγοστούς ανθρώπους που στέκονται ειλικρινώς πλάι του, για να μη νιώθει ο ίδιος αλλά και οι άνθρωποι αυτοί άλλο μόνοι απέναντι στο Κτήνος που συγκαλύπτει τα κτήνη. Να σπάσει την ομερτά που έχει μαφιόζικα επιβληθεί σε αυτόν τον τόπο από τα χυδαία συμφέροντα των «ευυπόληπτων παραγόντων», για να αναδειχθούν και να
τιμωρηθούν τα νοσηρά εγκλήματα εις βάρος του Γιάννη .
Συμπαράσταση στον Γιάννη. Το πρόβλημα ήταν και παραμένει το εκμεταλλευτικό σύστημα και οι θεσμοί του. Δικαιοσύνη για όσους ανθρώπους τους στέρησαν τη χαρά της ζωής, κάνοντας τη φρίκη καθημερινότητα.
Συγκέντρωση: Τρίτη 6 Δεκεμβρίου, ώρα 9 το πρωί, στα δικαστήρια Ρεθύμνου.
συνεχίζεται με την κατάθεση των μαρτύρων υπεράσπισης. Είναι απαραίτητη η διαρκής παρουσία των αλληλέγγυων.