Category: Δίκες και Δικαστήρια

Προκήρυξη που μοιράζεται στα Χανιά:

ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΤΕΙ ΤΙ ΚΑΝΑΝ ΣΤΟΝ ΚΩΣΤΗ

Αρχές Σεπτεμβρίου εμφανίστηκε στα ψιλά των τοπικών μέσων ενημέρωσης μια περίεργη είδηση, αποδιδόμενη με τον κλασικό λιτό τρόπο των καθημερινών δελτίων της ΕΛ.ΑΣ προς τους αστυνομικούς συντάκτες: 58χρονος πέθανε από ανακοπή κατά τη διάρκεια τυπικού ελέγχου της τροχαίας στον ΒΟΑΚ. Η είδηση αναπαράχθηκε πανομοιότυπα για 2-3 μέρες, κι έπειτα ουδέν… Η επιχείρηση συγκάλυψης όσων αργότερα θα έβγαιναν στο φως φαινόταν να καρποφορεί για μερικές ακόμα μέρες, τουλάχιστον μέχρι η οικογένεια του θύματος να προβεί σε καταγγελία που βασίζεται στις επιτόπιες μαρτυρίες κατοίκων της περιοχής – αλλά και στα ίδια τους τα μάτια, όταν αντίκρισαν το βαριά κακοποιημένο σώμα του πατέρα, αδερφού και συζύγου τους. Ο Κώστας Μανιουδάκης ξυλοκοπήθηκε άγρια και κατέληξε στα χέρια του Τμήματος Αστυνομικών Επιχειρήσεων (Τ.Α.Ε.) Σούδας πάνω στον επαρχιακό δρόμο Φρε-Βρυσών, με το πρόσχημα της εύρεσης πάνω του 2 γραμμαρίων χασίς.

Ακόμα κι αν το τελευταίο συνιστούσε την μόνη αλήθεια μέσα στην ομίχλη των ψευδών ιατρικών γνωματεύσεων και των ψευδών αστυνομικών δελτίων, θα ήταν κάτι που μονάχα οργή θα προσέθετε στην οργή μας απέναντι σε ακόμη μία βάρβαρη κρατική δολοφονία και την επιχειρούμενη συγκάλυψή της. Γνωρίζουμε καλά ότι οι εξαχρειωμένες ένστολες συμμορίες εξαντλούν τη μισάνθρωπη βία τους μονάχα εκεί που τους παίρνει. Ειδικά για την περίπτωση των ειδικών στρατιωτικοποιημένων σωμάτων τύπου ΤΑΕ, ο κόσμος αισθάνεται τον πραγματικό τους ρόλο, που δεν είναι άλλος από την εμπέδωση του κρατικού μονοπωλίου της βίας στην ενδοχώρα του νησιού, μέσα στην καθημερινότητα των κατοίκων, κι όχι στο αθέατο επίπεδο του οργανωμένου εγκλήματος – το οποίο άλλωστε χαίρει της συστηματικής ασυλίας των σωμάτων αυτών.

Στη μακρά λίστα των κρατικών δολοφονιών οι αφορμές δεν είναι κάτι παραπάνω από 20 ευρώ βενζίνη, μια “μικροποσότητα”, ή το ότι ένα παιδί αντιμίλησε και ένας διαταραγμένος ένστολος θίχτηκε. Αυτό που τα τελευταία χρόνια έχει σαφώς αναβαθμιστεί είναι το αίσθημα ατιμωρησίας των μπάτσων, με την πλήρη κάλυψη των πολιτικών προϊσταμένων τους, που έχει καταστήσει ακόμα και την ύπαρξη οπτικοακουστικού υλικού ανεπαρκή για να χαλιναγωγήσουν τη φονική μανία τους. Η μακάβρια στατιστική της θανατηφόρας αστυνομικής βίας έχει ανοίξει τόσο σε εύρος που συνιστά πλέον μόνιμη απειλή κατά της ζωής των υποτελών και των αδύναμων. Από τις γυναίκες μέσα στα σπίτια τους ως τους νέους των Εξαρχείων, και από τους τσιγγάνους στον Ασπρόπυργο, ως τον Κωστή Μανιουδάκη στις Βρύσες, οι έμμισθοι, ένστολοι και ένοπλοι λακέδες του σαπισμένου συστήματος έχουν άδεια να κακοποιούν και να σκοτώνουν.

Ως εδώ όμως. Η οργή μας δεν θα κοπάσει και οφείλει να σπάσει τον αιματηρό κύκλο των κρατικών δολοφονιών και της συγκάλυψής τους. Εδώ και τώρα να πάψουν οι ανακριτικές κωλυσιεργίες και καθυστερήσεις στην παράδοση της δικογραφίας, καθώς και οι πιέσεις προς στους μάρτυρες. Τα τοπικά ΜΜΕ επιτέλους να κόψουν αυτήν την αήθη πρακτική της πρόθυμης αναπαραγωγής αυτούσιων των ανακοινώσεων και των “διαρροών” της αστυνομίας και να μάθουν να κάνουν ρεπορτάζ. Μιλάμε για ζωές πια, και ποιος ξέρει πόσες ανάλογες υποθέσεις δεν έχουν συγκαλυφθεί έτσι, εν μέσω εκβιασμών και απειλών σε μάρτυρες και οικογένειες που δεν είχαν το κουράγιο της οικογένειας Μανιουδάκη να μιλήσουν.

Οι δολοφόνοι να πληρώσουν!

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΠΟΡΕΙΑ
Σάββατο 30/9 στις 11:00, στην Πλατεία Αγοράς

Κατάληψη Rosa Nera

1. Κατάληψη Rosa Nera: Κάλεσμα σε πορεία για την δολοφονία του Κ. Μανιουδάκη, Σάββατο 16/9, στις 12:00 στην πλ. Αγοράς

Η κατάληψη Rosa Nera στηρίζει και συμμετέχει στην πορεία για την δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη, αύριο Σάββατο 16 /9 στις 12:00, στην πλ. Αγοράς.

Η δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη από μπάτσους των ΤΑΕ δεν κουκουλώνεται.
Η κωλυσιεργία του εισαγγελέα να παραδώσει την δικογραφία στην οικογένεια και η ψευδής έκθεση του ιατροδικαστή Στ. Μπελιβάνη δε μπορούν πλέον να κρατήσουν την υπόθεση στη σκιά.

Η κοινωνία των Χανίων γνωρίζει καλά με ποιους έχει να κάνει.

Να ξεμπερδεύουμε με τους δολοφόνους αυτού του τόπου.

Κατάληψη Rosa Nera

https://rosanera.squat.gr/

 

Πέμπτη 31 Αυγούστου στην Κατάληψη ROSA NERA, Reggaewise Selectors, για τα δικαστικά έξοδα του Μ.Γ. συλληφθέντα σε διαδήλωση ενάντια στην αστυνομική περίφραξη του πάρκου Δρακοπούλου.

21.00 – 02.00
Reggaewise Selectors
Wosui & Indamouse meet Invisible Sounds
Στην αυλή της Rosa Nera

* The only good system is the sound system *

Τα έσοδα θα δοθούν για τα δικαστικά έξοδα του Μ.Γ. Ακολουθεί το κείμενο του συντρόφου, για τα γεγονότα της σύλληψης του στην διαμαρτυρία ενάντια στην περίφραξη του Πάρκου Δρακοπούλου.

Την Δευτέρα 17 Ιουλίου τα ξημερώματα, εργολάβοι μαζί με ΜΑΤ, ΟΠΚΕ, ΔΡΑΣΗ και δημοτική αστυνομία, μπήκανε στο πάρκο Δρακόπουλο να βάλουνε περίφραξη στα 2/3 του χώρου, αποκλείοντας τον κόσμο από το πάρκο, αποκλείοντας τα παιδιά από την παιδική χαρά. Η συνέλευση για την υπεράσπιση του πάρκου Δρακοπούλου κάλεσε σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας και πορεία γειτονιάς την ίδια μέρα στις 19.00.

Έχοντας συμμετάσχει μόλις πέντε μέρες πριν σε εκδήλωση για την υπεράσπιση της δημόσιας χρήσης του πάρκου, ενάντια στην κοπή δέντρων και υπέρ της αυτοοργάνωσης στις γειτονιές με τις ομάδες Dito και Navis Insana, στηρίξαμε το κάλεσμα ομαδικά με δικό μας πανό. Η πορεία ξεκίνησε γύρω στις 20.00 με συμμετοχή περίπου 250 ατόμων, δυναμικά, φωνάζοντας συνθήματα για την υπεράσπιση του πάρκου, ενάντια στην αστυνομοκρατία στις γειτονιές, υπέρ της αυτοοργάνωσης και του αυτόνομου ελευθεριακού κινήματος. Γύρω στις 21.00 η πορεία γύρισε στο πάρκο και σε μία προσπάθεια επανοικειοποίησης του περιφραγμένου χώρου δέχτηκε την επίθεση των ΜΑΤ με δακρυγόνα και κρότου λάμψης.

Το σώμα, το οποίο είχε και παιδιά μικρής ηλικίας με τους γονείς τους, έσπασε προς διάφορες κατευθύνσεις. Βρέθηκα στην οδό Πατησίων να προχωράω προς το κέντρο, σε μία αποπνικτική ατμόσφαιρα από τα χημικά των ομάδων καταστολής. Καθώς προσπαθούσα να αναπνεύσω αργά και να ηρεμήσω από την ένταση, σκάει μία κρότου λάμψης δίπλα στο πόδι μου και αντιλαμβάνομαι μηχανάκια της ομάδας ΔΡΑΣΗ πολύ κοντά πίσω μου. Ενστικτωδώς αρχίζω να τρέχω για λίγα μέτρα και στρίβω σε ένα στενό, το οποίο ήταν αδιέξοδο. Μου περάσανε χειροπέδες και με σηκώσανε να με πηγαίνουνε πέρα δώθε σε διάφορα στενά της περιοχής, φτάσαμε κοντά στην Αγίας Λαύρας, μέχρι να έρθει περιπολικό να με πάει στην ΓΑΔΑ. Στην ΓΑΔΑ πήγα στον έκτο όροφο, στην Υποδιεύθυνση Κρατικής Ασφάλειας – τμήμα Προστασίας του Κράτους και του Δημοκρατικού Πολιτεύματος.

Το πρώτο χαρτί που γράφτηκαν τα στοιχεία μου έγραφε “προσαγωγή”. Ανακουφίστηκα λίγο και θεώρησα πως σε κάποιες ώρες θα γυρνούσα σπίτι μου. Περίπου δύο ώρες μετά, βλέπω δύο άτομα από την ομάδα ΔΡΑΣΗ να μπαίνουν στα γραφεία της ασφάλειας. Ήμουν πλέον σίγουρος πως θα κατηγορηθώ για πράξεις που δεν έκανα. Γύρω στη μία το βράδυ μου ανακοινώνουν την σύλληψή μου, με κατηγορίες κακουργηματικού χαρακτήρα, κατοχή και χρήση εύφλεκτων υλικών (μολότοφ), και όλα τα γνωστά πλημμελήματα, αντίσταση, σωματική βλάβη, μέχρι και πως κλώτσησα το μηχανάκι τους και έσπασα το ντεπόζιτο είπαν.

Καταλήγω στα κρατητήρια του εβδόμου ορόφου, ένα κρατητήριο που σε πετάνε μέσα, με έναν διάδρομο, 10 κελιά των 3-4 ατόμων και 3 τουαλέτες. Ήμασταν από 18 μέχρι 34 άτομα αυτές τις τρεις μέρες και νύχτες που έκατσα. Η αλληλεγγύη μεταξύ των ατόμων μέσα είναι συγκινητική! Με το που μπήκα μου προσέφεραν φαγητό, χυμό, τσιγάρα, σαμπουάν, τηλεκάρτα να πάρω τηλέφωνο, μου έδειξαν που υπάρχει χώρος να κοιμηθώ. Αυτά δεν τα κάνουν οι μπάτσοι, τα άτομα διαχειρίζονται τον χώρο.
Τρίτη πρωί περνάω εισαγγελέα, μου ανακοινώνουν εκ νέου τα κακουργήματά μου και ζητάμε δύο μέρες για απολογία. Πέμπτη πρωί, “απολογούμαι” για όλα αυτά που δεν έκανα. Πήραμε την καλύτερη δυνατή απόφαση ανακριτή-εισαγγελέα, η οποία είναι “ελεύθερος χωρίς περιοριστικούς όρους”.

Τίποτα από αυτά που έγιναν δεν θα με σταματήσουν από το να αγωνίζομαι για τα αυτονόητα. Σε μια κοινωνία που το κέρδος είναι αυτοσκοπός, θα προπαγανδίζω την αυτοοργάνωση από τα κάτω για τα κάτω. Θα είμαι ενάντια σε οποιαδήποτε προσπάθεια του κράτους και της εξουσίας να μειώνει τους ελεύθερους χώρους πρασίνου, να κόβει δέντρα, να τρομοκρατεί τις γειτονιές, στο όνομα μίας δήθεν πράσινης ανάπτυξης. Δεν έχει καμία σημασία αν χάνουμε κάποιες μάχες, και όπως είπε ο Βασίλης Μάγγος, “κι ας μη νικήσουμε ποτέ, θα πολεμάμε πάντα!”.
Ένα τεράστιο ευχαριστώ και μία μεγάλη αγκαλιά σε όσα άτομα βοήθησαν υλικά, ηθικά και πρακτικά. Η αλληλεγγύη θα νικήσει!

ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟ ΑΠ ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΛΙΑ
ΜΙΖΕΣ, ΜΠΙΖΝΕΣ ΚΑΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΤΙΣ ΑΝΑΠΛΑΣΕΙΣ ΚΑΝΕΙ Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ
ΚΑΝΕΝΑ ΔΕΝΤΡΟ ΚΟΜΜΕΝΟ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ
ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ
Μ.Γ., 21/07/23, Αθήνα

Το Σάββατο από τις 18:00 ερχόμαστε με τα μουσικά μας όργανα για να περάσουμε όμορφα παίζοντας μουσικές και βλέποντας το ηλιοβασίλεμα λιγο πιο μετά. Μπύρες και άλλα αναλαμβάνουμε εμείς και τα έσοδα θα πάνε στην οικονομική ενίσχυση του δικαστικού αγώνα της οικογένειας του Μ. Αφράτη, θύμα εργοδοτικής δολοφονίας στο Ρέθυμνο.

Ο Μανώλης Αφράτης οδηγούσε με ευθύνη της εταιρείας «ΓΑΛΑΚΤΟΜΙΚΗ ΑΜΑΡΙΟΥ Α.Ε.», ένα φορτηγό-φονιά εντελώς ακατάλληλο για τον δρόμο και με θανατηφόρες τροποποιήσεις – όπως τεκμηριώνεται στη μελέτη εμπειρογνωμόνων.

Προκειμένου λοιπόν να γλιτώσει η εταιρεία το κόστος στοιχειωδών κανόνων ασφαλείας, ένας εργάτης οδηγήθηκε στον θάνατο στις 21 Μάη 2020 ενώ –όπως συνήθως συμβαίνει σε ανάλογες περιπτώσεις– επιχειρείται από μια μερίδα τοπικών παραγόντων στο Ρέθυμνο η απαλλαγή της εργοδοσίας από τις ευθύνες της. Αυτές τις μέρες δίνεται ένας σημαντικός νομικός αγώνας από την οικογένεια του νεκρού εργάτη, ένας αγώνας που πρέπει να στηριχτεί από όλες και όλους μας ενάντια στις εργοδοτικές δολοφονίες. (https://rosanera.squat.gr/2023/04/27/1η-μάη-δίψα-για-ζωή-όχι-μιζέρια-εκλογικ/)

Στις 21:00 θα κάνουμε ένα διάλειμμα για να παρακολουθήσουμε το θεατρικό “HANJIO” που θα παίζει στο θεατράκι της Ρόζας. Τα λέμε το Σάββατο!

Καλέσματα για την υποθεση Μανώλη Αφράτη

–το δικαστήριο γιαντην υποθεση ειναι στις 1 Ιούνη ώρα 9 π.μ., στα δικαστήρια Ρεθύμνου.

—Παρασκευή 12 Μάη 8.30 μ.μ. στην Πλατεία Αγνωστου Στρατιωτη στο Ρέθυμνο, συναυλια οικονομικης ενίσχυσης για την υποθεση και τον νομικό αγώνα.

«Κρείττον του λαλείν το σιγάν»
(σε κάποιες περιπτώσεις είναι πολύ καλύτερο να σιωπά κανείς από το να μιλά)

Τον Δεκέμβρη του 2022, στο δικαστήριο Ρεθύμνου διεξαγόταν μια από τις πιο σημαντικές δίκες των τελευταίων χρόνων, όσον αφορά την τοπική κοινωνία των Χανίων. Πρόκειται για την υπόθεση της πολύχρονης κακοποίησης και σεξουαλικής βίας στο χωριό Γλώσσα Πλατανιά, με θύμα τον 20χρονο –σήμερα– Γιάννη, παιδί με μέτρια νοητική υστέρηση, και θύτες από το στενό οικογενειακό του περιβάλλον, παπάδες και άλλους.

Η απόφαση του δικαστηρίου δυστυχώς συντάχθηκε με τις στερεοτυπικές και μισαναπηρικές αντιλήψεις των δικηγόρων των κατηγορουμένων, αμφισβητώντας –λόγω της αναπηρίας του– τον Γιάννη. Βέβαια, το περίεργο είναι πως αυτό το έκανε μόνο στην περίπτωση των ιερέων, αφού το ίδιο δικαστήριο πίστεψε τον Γιάννη και τους μάρτυρες όσον αφορά τους βιασμούς του από τον φίλο του πατέρα του και την κακοποίηση και παραμέλησή του από τον τελευταίο. Σε κάθε συζήτηση που ανοίξαμε κατά τη διάρκεια μοιράσματος δύο χιλιάδων κειμένων μετά την απόφαση του δικαστηρίου, η φράση που ακούσαμε από τα στόματα πιστών και μη ήταν «σιγά μην την πληρώναν οι παπάδες».

Σε συνέχεια της απόφασης και της πιθανής συγκάλυψης των δύο κληρικών από την ελληνική δικαιοσύνη, έρχονται η Ιερά Μητρόπολη Κισάμου-Σελίνου καθώς και η Ιερά Επαρχιακή Σύνοδος της Εκκλησίας Κρήτης, να μας κάνουν με δύο ανακοινώσεις τους ακόμα πιο καχύποπτους για τον ρόλο της Εκκλησίας και του θεσμού της δικαιοσύνης. Οι ανακοινώσεις αυτές προσβάλλουν κι άλλο τον ίδιο τον Γιάννη, εφόσον δίχως ίχνος σεβασμού και μάλιστα δημόσια πανηγυρίζουν την ώρα που υπάρχει καταδικαστική απόφαση εις βάρος των άλλων κατηγορουμένων, δηλαδή σεξουαλική κακοποίηση ενός παιδιού με αναπηρία.

Όταν δυστυχώς υπάρχουν τέτοιου είδους ανακοινώσεις στον δημόσιο λόγο και αναπαράγονται μάλιστα από τον τοπικό τύπο, θεωρούμε καθήκον κάθε ανθρώπου που υπερασπίζεται τους αδυνάμους σε αυτόν τον κόσμο να αντιταχθεί σε τέτοιου είδους πανηγυρισμούς από μεριάς της Εκκλησίας για την αθώωση των ιερέων της. Όταν αποδείχτηκε πως ένα παιδί κακοποιούταν με διάφορους τρόπους από τον πατέρα του και βιαζόταν επανειλημμένα από έναν φίλο του, αποτελεί «ύβρι» να το κατηγορείς ως φαντασιόπληκτο λόγω της αναπηρίας του, αμφισβητώντας και παραβλέποντας τα όσα πέρασε, ώστε να αποκαταστήσεις την υπόληψη δύο ιερέων, οι οποίοι αθωώθηκαν μόνο μέσα στην αίθουσα του δικαστηρίου.

Παραθέτουμε και απαντάμε σε κάποια σημεία των ανακοινώσεών τους, ώστε να ακουστεί και η πλευρά όσων υπερασπίστηκαν τον Γιάννη και στάθηκαν ενάντια στο κύκλωμα των κακοποιητών του. Διότι μέχρι στιγμής, κανείς από την εκκλησία δεν έχει βγάλει μια ανακοίνωση υπέρ του Γιάννη και κανείς τους ποτέ δεν νοιάστηκε για την καταδίκη, άρα την αλήθεια του Γιάννη, μα για την αθώωση των ιερέων της.

“Δελτίο Τύπου Ιεράς Μητρόπολης Κισάμου-Σελίνου:
Κατόπιν της πανηγυρικής και ΟΜΟΦΩΝΗΣ αθώωσης των δύο Κληρικών της Ι. Μητροπόλεως Κισάμου και Σελίνου”

Για ποια πανηγυρική απόφαση μιλάνε, όταν αυτή περιλαμβάνει την καταδίκη ενός πατέρα και του βιαστή φίλου του;

Ποια πανηγυρικά συναισθήματα μπορούν να υπάρξουν για μια υπεράσπιση (μιλάμε και για τους δικηγόρους των δύο κληρικών) που βασίστηκε πάνω σε μισαναπηρικά, ρατσιστικά και χυδαία σχόλια για τη νοητική υστέρηση του Γιάννη, βγάζοντάς τον ψεύτη;
Γιατί δεν λένε ολόκληρη τη φράση που χρησιμοποίησε η έδρα για την απόφασή της σχετικά με τους δύο ιερείς; Αθώοι λόγω αμφιβολιών.

“οι άνθρωποι που γνώριζαν και γνωρίζουμε την αλήθεια των γεγονότων, τους πραγματικούς ενόχους και υπαίτιους – πρόσωπα και πράγματα”

Τι ακριβώς γνώριζαν για την αλήθεια των γεγονότων;
Τι είδους πρόσωπα και πράγματα εννοούν;
Ακόμη κι αν αποδεχτεί κανείς ότι η αλήθεια βρίσκεται μέσα στην απόφαση του δικαστηρίου και πως η Εκκλησία γνώριζε την αλήθεια των γεγονότων, τότε γιατί κανείς τους δεν μίλησε για την χρόνια κακοποίηση του Γιάννη; Δηλαδή, αν όντως οι κληρικοί είναι αθώοι και ο πατέρας και ο φίλος του ένοχοι, γιατί ποτέ δεν υπέδειξαν τους «πραγματικούς» ενόχους;

“σύμφωνα με την αγόρευση του αξιότιμου κ. Εισαγγελέως: «πρότεινε να κηρυχθούν ΑΘΩΟΙ, καθώς τα όσα κατηγορούνται δεν συνέβησαν ΠΟΤΕ και δεν επιβεβαιώνονται από ΚΑΝΕΝΑ στοιχείο», θεωρώντας τα «μυθεύματα» και «μέρος της φαντασίας του κατήγορου»”

Θυμάται κανείς πως ο αξιότιμος κ. Εισαγγελέας πρότεινε να κηρυχθούν αθώοι και ο πατέρας αλλά και ο αποδεδειγμένα βιαστής φίλος του;
Επίσης, γιατί γράφουν με κεφαλαία κάποιες λέξεις ωσάν να τις φώναζε ο Εισαγγελέας;
Πώς γίνεται να μην αποτελεί ντροπή για τη δικαιοσύνη οι λειτουργοί της να αντιμετωπίζουν εξίσου ρατσιστικά έναν άνθρωπο με αναπηρία, χαρακτηρίζοντας τα όσα υπέστη μυθεύματα και φαντασία;

“Πίστεψαν, οι τραγικοί και θλιβεροί αυτοί, άραγε τι; πως βρήκαν την ευκαιρία να προβληθούν; να επιβληθούν; ή… να πάρουν μάλλον αξία πατώντας επί πτωμάτων αθώων […] Τι δεν είπαν τα απύλωτα στόματα τους; τι δεν κατασκεύασε η αρρωστημένη φαντασία τους; τι δεν έγραψε η ρυπαρή γραφίδα τους;”

Μα γιατί τόσο μίσος για τους ανθρώπους που υπερασπίστηκαν τον Γιάννη;
Πού αποσκοπεί όλο αυτό το «κατηγορώ»;
Για ποια αρρωστημένη φαντασία μιλάμε όταν αποδείχτηκε με τον σκληρότερο τρόπο πως εν τέλει όλα αυτά αποτελούσαν κομμάτια της αλήθειας και της πραγματικότητας του Γιάννη, τα οποία επιβεβαιώθηκαν στο δικαστήριο;

“Ευχή και προσευχή μας κανένας άλλος αθώος να μην βρεθεί σε αυτή την κόλαση”

Συνεχίζει να μην απασχολεί κανέναν τους η κόλαση που αποδείχτηκε πως έζησε ο Γιάννης, παρά μόνο η «κόλαση» των δύο κληρικών.

“πρόσωπα που καθ΄ όλη αυτή την, ασέληνη περίοδο, του μεγάλου αυτού πειρασμού και της σκληρής δοκιμασίας, ύψωσαν τα χέρια τους στον Ουρανό και προσευχήθηκαν «για να αντέξουν οι αδελφοί», «να λάμψει η αλήθεια»”

Μάλλον κανείς τους δεν προσευχήθηκε για να αντέξει ο Γιάννης, μα ούτε και για να λάμψει πραγματικά η αλήθεια. Κι αυτό μας λέει πολλά.“Ανακοινωθέν Ιεράς Επαρχιακής Συνόδου Της Εκκλησίας Κρήτης:
Η Ιερά Σύνοδος συμμετείχε προσευχητικά σε όλη την διάρκεια της δοκιμασίας των δύο κληρικών”

Κι εδώ κανείς δεν φαίνεται να προσεύχεται να απονεμηθεί δικαιοσύνη για τον Γιάννη.

“Η ομόφωνη αθωωτική απόφαση για την υπόθεση αυτή γίνεται αιτία χαράς για ολόκληρη την Εκκλησία Της Κρήτης”

Πώς γίνεται να παραβλέπεται μια απόφαση που μιλά για την απόδειξη της σεξουαλικής κακοποίησης ενός παιδιού και να υπερισχύει η χαρά για δύο αθώους λόγω αμφιβολιών;

“Η Εκκλησία Της Κρήτης τονίζει την ανάγκη [ … ] καθώς και στην προστασία κάθε ανθρώπινου προσώπου, ιδιαίτερα των ευάλωτων ομάδων και των παιδιών”

Συνεχίζουμε να αναρωτιόμαστε με ποιον τρόπο θα προστατεύσει τα παιδιά και τις ευάλωτες ομάδες μια εκκλησία που λοιδωρεί και απειλεί όσους υπερασπίστηκαν τον Γιάννη όλον αυτόν τον καιρό.

Οι κατηγορίες, οι μαρτυρίες του Γιάννη και όσα είχε πει ο ίδιος στους μάρτυρες που τον υπερασπίστηκαν ήταν ισότιμες για τους καταδικασμένους και για τους αθώους λόγω αμφιβολιών. Οι φράσεις «λόγω έλλειψης στοιχείων» και «αθώοι λόγω αμφιβολιών» εγείρουν ερωτήματα γύρω από την απόφαση που απάλλαξε μια για πάντα από τις κατηγορίες τους δύο κληρικούς και έναν ακόμα συγγενή του Γιάννη. Τα ερωτήματα αυτά αφορούν τόσο τα πραγματικά γεγονότα όσο και τις ισορροπίες και τις σχέσεις ανάμεσα στο δικαστικό σύστημα και την πολιτική, οικονομική και εκκλησιαστική εξουσία.

Πόσο μάλλον, όταν τα παραδείγματα μεροληψίας της σημερινής δικαιοσύνης απέναντι σε ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, γυναίκες και ανθρώπους που υπερασπίζονται το δίκαιο αυξάνονται.

Την παντοδυναμία του Θεού στον κάτω κήπο έχει επωμιστεί μια διεφθαρμένη και συντηρητική δικαιοσύνη που δεν υπερασπίζεται ποτέ τους αδυνάμους.

Και υποθέσεις, σαν αυτή του Γιάννη από τη Γλώσσα Πλατανιά, δημιουργούν νομικό προηγούμενο για αντίστοιχες υποθέσεις όπου θα μπορούν να απαξιώνονται μαρτυρίες ανθρώπων λόγω της αναπηρίας τους, όπου η έδρα θα δέχεται μισαναπηρικές και ρατσιστικές θεωρίες, όπου θα επιτρέπονται αντίστοιχοι χειρισμοί.

Δηλαδή, όπως έγραψε η Κίνηση για την χειραφέτηση των αναπήρων «Μηδενική Ανοχή»:

“ΔΕΝ μπορεί η ελληνική δικαιοσύνη να κρίνει τον Γιάννη ακατάλληλο ως φορέα της αλήθειας του επειδή είναι ανάπηρος. ΔΕΝ μπορεί να πανηγυρίζουν οι ιερείς με τους συγγενείς τους επειδή τελικά ο ανάπηρος Γιάννης μπορεί να πέσει θύμα βιασμών και ΔΕΝ θα γίνει πιστευτός.
Μα, εκτός αυτού, το πιο σημαντικό είναι να δημιουργούνται οι κοινωνικές αντιστάσεις, ώστε και μέσα σε μια αίθουσα δικαστηρίου να ακούγεται η αλήθεια και η δικαιοσύνη να μην υπερασπίζεται και να μην συγκαλύπτει τους ισχυρούς.”

Σε κάποιες περιπτώσεις η φράση «Κρείττον του λαλείν το σιγάν» δεν ταιριάζει.

Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΕΕΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ – ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

Κατάληψη Rosa Nera (Μαύρο Ρόδο), Λόφος Καστέλι
Απρίλης 2023

Η κατάληψη Ρόζα Νέρα στηρίζει τον δικαστικό αγώνα της οικογένειας του Μανώλη Αφράτη.
Ο Μανώλης είναι ακόμα ένας εργαζόμενος που έχυσε το αίμα του στην άσφαλτο, στην προσπάθειά του να βγάλει το μεροκάματο. Αναγκασμένος να οδηγάει ένα φορτηγό – σκοτώστρα της εταιρείας «Γαλακτοκομική Αμαρίου Α.Ε.»

Όλες/οι στα δικαστήρια Ρεθύμνου για την εργοδοτική δολοφονία του Μανώλη Αφράτη, την Παρασκευή 10/03 στις 9:00.

ΟΧΙ ΑΛΛΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΣΤΟΝ ΒΩΜΟ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

ΟΠΛΟ ΜΑΣ Η ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Αναδημοσιεύουμε αναλυτικά το κάλεσμα εδώ:
http://proletconnect.blogspot.com/2023/03/blog-post_9.html?m=0

Την Παρασκευή 10 Μαρτίου, στις 09:00, δικάζεται στο Ρέθυμνο το αστικό κομμάτι προς την εταιρεία για την υπόθεση της εργοδοτικής δολοφονίας με θύμα τον Μανώλη Αφράτη. Βρισκόμαστε σε μια δύσκολη περίοδο για την εργατική τάξη και όλο τον εργαζόμενο λαό. Αυτές τις μέρες όλων μας η σκέψη βρίσκεται στους δεκάδες νεκρούς και τις οικογένειές τους, μετά από το έγκλημα στα Τέμπη. Οι φωνές των εργαζομένων και των σωματείων τους που προειδοποιούσαν για την εγκληματική κατάσταση έπεφταν στο κενό…

Στην περίπτωση του εργοδοτικού εγκλήματος στο Ρέθυμνο, με θύμα τον Μανώλη Αφράτη, η εταιρεία έκανε πως δεν είδε το περιστατικό τουμπαρίσματος φορτηγού στις 19/3/20, που από τύχη δεν υπήρξε νεκρός. Χρέος όλων είναι να μη ξεχνάμε κανένα θύμα του Κεφαλαίου.

Ο Μανώλης Αφράτης είναι ακόμα ένας εργαζόμενος που έχυσε το αίμα του στην άσφαλτο, στην προσπάθειά του να βγάλει το μεροκάματο. Αναγκασμένος να οδηγάει ένα φορτηγό – σκοτώστρα της εταιρείας «Γαλακτοκομική Αμαρίου Α.Ε.» ιδιοκτησίας του ντόπιου καπιταλιστή Μανουκαράκη, αφού η αγορά νέων οχημάτων, η συντήρηση που πρέπει να γίνεται, το κάθε μέτρο για την ασφάλεια των εργαζομένων, είναι χασούρα για τα αφεντικά. Αυτή η χασούρα είναι που κόστιζε τελικά τη ζωή του Μανώλη.

Είναι πρόκληση για την οικογένεια του Μανώλη, για τους συναδέλφους του, για όλες και όλους που πουλάνε την εργατική τους δύναμη για να ζήσουν, οι προσπάθειες που κάνει η συγκεκριμένη εταιρεία για να κουκουλώσει την υπόθεση. ΔΕ ΘΑ ΤΟΥΣ ΠΕΡΑΣΕΙ.

Από τις 21 Μαΐου του 2020, που έχασε τη ζωή του ο Μανώλης, μέχρι και σήμερα, η οικογένειά του δίνει ένα σκληρό αγώνα. Αυτός ο αγώνας πρέπει να δικαιωθεί. Είναι υπόθεση όλων των εργαζομένων.

ΟΧΙ ΑΛΛΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΣΤΟΝ ΒΩΜΟ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

ΟΠΛΟ ΜΑΣ Η ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Τον Δεκέμβρη του 2022 στο δικαστήριο Ρεθύμνου διεξάγονταν μια από τις πιο σημαντικές δίκες των τελευταίων χρόνων, όσον αφορά την τοπική κοινωνία των Χανίων. Πρόκειται για την υπόθεση της πολύχρονης κακοποίησης και σεξουαλικής βίας στο χωριό Γλώσσα Πλατανιά, με θύμα τον 20χρονο -σήμερα- Γιάννη, παιδί με μέτρια νοητική υστέρηση, και θύτες από το στενό οικογενειακό του περιβάλλον, παπάδες και άλλους.

“’Οχι αθώοι, αλλά μη ένοχοι”, έτσι ξεκινάει η αγόρευση ενός από τους δικηγόρους υπεράσπισης, υποδεικνύοντας στους ενόρκους με βάση ποιο σκεπτικό να πάρουν την απόφαση τους. Τρεις από τους πέντε κατηγορούμενους -δύο εξ αυτών ιερείς- κρίνονται αθώοι λόγω αμφιβολιών. Με βάση την εισαγγελική πρόταση δεν υπήρξε ποτέ κανένας βιασμός, όλοι αθώοι για τη χρόνια σεξουαλική κακοποίηση του Γιάννη. Σε μια δίκη εξ’αρχής στημένη ο δικηγόρος του Γιάννη, αμίλητος γενικά, ακουγόταν μονάχα σποραδικά όταν έκανε κανένα αστειάκι με τους δικηγόρους υπεράσπισης, με συνοδεία κλεισίματα ματιού ή και νεύματα. Τα τεκμήρια κατηγορίας, ακόμα και το ξεκάθαρο πόρισμα της ιατροδικαστικής έρευνας που αναφέρεται σε πολλαπλούς και πρόσφατους βιασμούς, θεωρούνται από την έδρα ελλιπή. Οι μάρτυρες κατηγορίας εκφοβίζονται και λοιδορούνται συστηματικά και με την ανοχή έδρας. Αλλά το σημαντικότερο από όλα, ο Γιάννης θεωρείται ψεύτης. Όπως ακούστηκε από την υπεράσπιση “το δικαστήριο σας πώς θα αντιμετωπίσει την καλπάζουσα φαντασία του Γιαννάκη;”. Πρόταση που αποπνέει το γενικότερο κλίμα μισαναπηρίας και υποτίμησης, μέσα στο οποίο ο Γιάννης έχει ζήσει όλη του τη ζωή.

Παρόμοια τακτική είδαμε πρόσφατα στην υπόθεση trafficking (μαστροπείας) στην Ηλιούπολη, όπου η 19χρονη Ε. λόγω της νοητικής της υστέρησης κρίθηκε αναξιόπιστη. Δύο μονάχα παραδείγματα που φανερώνουν την σύσσωμη αδικία προς τους αδύναμους. Μια συνέχεια των ρατσιστικών στερεοτύπων και των ταξικών ανισοτήτων μέσα στις αίθουσες της αστικής δικαιοσύνης.

Η αλήθεια του Γιάννη δεν είχε καμία τύχη απέναντι στον λόγο των σεβασμιότατων ιερέων οι οποίοι εκτός από τη θεία χάρη, έχουν και τη χριστιανική και θεσμική υποστήριξη να κάνουν ό,τι θέλουν.

Ο Γιάννης λέει την αλήθεια!
Οι κακοποιητές του είναι ένοχοι, χωρίς αμφιβολίες.

“αν μιλήσεις θα σε σταυρώσουμε σαν τον Χριστό και θα σε κάψουμε σαν τον Ιούδα”
(απειλές προς το θύμα από τους παιδοβιαστές του)

Από τις 6 Δεκέμβρη διεξάγεται μια από τις πιο σημαντικές δίκες των τελευταίων χρόνων, όσον αφορά την τοπική κοινωνία των Χανίων. Πρόκειται για την υπόθεση της πολύχρονης κακοποίησης και σεξουαλικής βίας στο χωριό Γλώσσα Πλατανιά, με θύμα τον 20χρονο -σήμερα- Γιάννη, παιδί με μέτρια νοητική υστέρηση, και θύτες το στενό οικογενειακό του περιβάλλον.

Καταρχάς η δίκη γίνεται στο Ρέθυμνο, κι έτσι δεν φτάνει εδώ η μπόχα της ρασοφόρας και ευυπόληπτης “καλής κοινωνίας” που αφενός κάθεται στο εδώλιο και αφετέρου την υπερασπίζεται. Αν λοιπόν δεν έχετε ακούσει τίποτα ακόμα για την υπόθεση, είναι επειδή ένα ολόκληρο πλέγμα τοπικής εξουσίας, εκκλησιαστικής και πολιτικής, παίζει τα ρέστα του για να βγουν λάδι ο πατέρας του θύματος Στέφανος Γουμενάκης, ο θείος του Ιωάννης Γουμενάκης (ιερέας και δάσκαλος στις Βουκολιές, κομματικό στέλεχος της ΝΔ, με θητεία ακόμα και ως προϊστάμενος της Α/βάθμιας Εκπαίδευσης Χανίων), τα πρώτα του ξαδέρφια Νικόλαος Καβελάκης (ιερέας στα Καμισιανά) και Εμμανουήλ Καβελάκης, καθώς και ο φίλος του πατέρα, Εμμανουήλ Γεωργουσάκης. Μια υπόθεση αδιανόητης φρίκης και κτηνωδίας, καθώς οι 4 εκ των κατηγορουμένων βαρύνονται με κατά συρροήν βιασμούς ενός ανήμπορου παιδιού, του οποίου ο πατέρας εξέθετε στη “διάθεσή” τους για χρόνια, αλλά και το εξανάγκαζε να ζει σαν ζώο σε αποθήκες, στάβλους και στο ύπαιθρο – σε μια απόλυτα βάρβαρη συνθήκη δηλ, ακόμα κι αν εξέλιπαν τα βασανιστήρια των βιασμών και κακοποιήσεων.

Σημειώνουμε εδώ ότι τα ονόματα των κατηγορουμένων δεν έχουν ακουστεί κυριολεκτικώς πουθενά, ούτε σε μία από τις ελάχιστες ανταποκρίσεις και τα σχετικά ρεπορτάζ για την υπόθεση που είδαν το φως της δημοσιότητας, από τότε -πριν ένα χρόνο περίπου- που έγιναν οι πρώτες συλλήψεις έως σήμερα. Και πέραν της ιδιότυπης ασυλίας στη δημόσια σφαίρα, οι κατηγορούμενοι απολαμβάνουν και της “υψηλότερης” δυνατής υπεράσπισης για το σινάφι τους, με δικηγόρους που συστηματικά υπερασπίζονται δολοφόνους, βιαστές, ναζιστές και λοιπά καθάρματα. Η “βαριά” αυτή νομική εκπροσώπηση αποτελείται από το γνωστό και μη εξαιρετέο Μαρκογιαννάκη μέχρι την Κατερίνα Σιαφακα (από το γραφείο του Κούγια), την Βάσω Πανταζή (συνήγορο υπεράσπισης της Χ.Α.) και τους Διονύσιο Βέρα και Μεθόδιο Ματαλιωτάκη.

Από την πρώτη μέρα της δίκης, όταν διαβάστηκε το ογκωδέστατο κατηγορητήριο (που αρκούσε να προκαλέσει εμετό ακόμα και στην πιο ψύχραιμη ψυχοσύνθεση), το νομικό αυτό επιτελείο έχει αντίπαλο μονάχα έναν ανεπαρκέστατο -για να μην πούμε κάτι βαρύτερο- δικηγόρο, διορισμένο από το κρατικό ίδρυμα που φιλοξενεί προσωρινά το θύμα – και όλως τυχαίως γαμπρό του διευθυντή του ιδρύματος, επίσης γνωστού στελέχους της τοπικής ΝΔ. Τις επόμενες μέρες, κατά τις οποίες εξετάστηκαν οι μάρτυρες κατηγορίας, απέναντι σε μια υπεράσπιση που επιδιδόταν σε ένα κρεσέντο ωμών ύβρεων εις βάρους τους, ο δικηγόρος του ιδρύματος (Νικόλαος Ντουντουλάκης) δεν προέβαλε την παραμικρή ένσταση ή κάποια είδους αντίδραση, αφήνοντάς τους κυριολεκτικά στο έλεός της. Για να αποτυπώσουμε αδρά την κατάσταση των πραγμάτων: η τιμή και η υπόληψη όσων είχαν το θάρρος να καταθέσουν ενάντια στους βιαστές, κουρελιάστηκε βάναυσα, χυδαία και συστηματικά από την υπεράσπιση των τελευταίων, η οποία μετέτρεψε τη διαδικασία σε ριάλιτι του χειρίστου είδους, χρεώνοντας απροκάλυπτα στα κίνητρα των μαρτύρων ερωτικές αντιζηλίες και οικονομικές επιδιώξεις.

Και δυστυχώς, εκτός της κραυγαλέας απροθυμίας του συνήγορου πολιτικής αγωγής -του δικηγόρου της “δομής” δηλ- να προστατέψει κάπως τους μάρτυρές του Γιάννη, ακόμα και η έδρα παρακολουθούσε κατ’ ουσίαν αμέτοχη το εξουθενωτικό μπούλινγκ των Μαρκογιαννάκη και σία. Μια έδρα που διαρκώς υποτάσσεται σε σχεδόν κάθε αίτημα της υπεράσπισης, με αποκορύφωμα στη λυσσώδη απαίτησή της να εξεταστεί μέσα στην αίθουσα ο Γιάννης, υποχρεώνοντάς τον να υποστεί ξανά μετά από τόσους μήνες, τη βάσανο της εγγύτητας με τους δεσμώτες και βιαστές του, καταθέτοντας σε απόσταση αναπνοής από κείνους τα όσα φριχτά βίωνε επί χρόνια στα χέρια τους.

Παρά όμως το ξύλο, την ψυχολογική βία και τις απειλές (“αν μιλήσεις θα σε σταυρώσουμε σαν το Χριστό και θα σε κάψουμε σαν τον Ιούδα”), ο Γιάννης βρήκε κάποτε το θάρρος να μιλήσει για την αβίωτη ζωή του, σε κείνους τους ανθρώπους που του δίναν ένα πιάτο κανονικό φαγητό, που προσπαθούσαν να επουλώσουν κάπως τις πληγές του και να του προσφέρουν λίγη αγάπη από αυτήν που ποτέ δεν γνώρισε από την οικογένειά του. Κάποιοι από αυτούς τους ανθρώπους στέκονται και σήμερα δίπλα του ως μάρτυρες στο δικαστήριο, παρά τις απειλές και τις προσπάθειες τρομοκράτησής τους από εκκλησιαστικούς κύκλους – και φυσικά είναι αυτοί που υπομένουν τις χυδαιότητες της υπεράσπισης των βιαστών μέσα στην αίθουσα. Σημειωτέον, οι άνθρωποι αυτοί εναντίον τους έχουν και τη διοίκηση του ιδρύματος που “φιλοξενεί” σήμερα το Γιάννη, η οποία έχει κινηθεί νομικά εναντίον τους και απαγορεύσει την επικοινωνία μαζί του, υπονομεύοντας ακόμα περαιτέρω την ανύπαρκτη εκπροσώπησή του.

Ο Γιάννης και οι μάρτυρες κατηγορίας, μόνοι τους ουσιαστικά απέναντι στα θηρία που τους καταρρακώνουν σε κάθε συνεδρία, έχουν την επείγουσα ανάγκη στήριξης όλων μας. Να σπάσουμε εν πρώτοις την ομερτά και να καταδείξουμε τις μεθοδεύσεις ενός σάπιου ως το κόκκαλο κατεστημένου που συγκαλύπτει τον εαυτό του, κάθε φορά που βγαίνουν στη φόρα οι βρωμιές του. Πάνω απ’ όλα όμως, να σταθούμε κι εμείς δίπλα στον Γιάννη, που τόσο χυδαία και ρατσιστικά αμφισβητείται η αξιοπιστία της μαρτυρίας του για όσα ο ίδιος έζησε. Να τον στηρίξουμε ενάντια στην υπερασπιστική γραμμή των βιαστών που χρησιμοποιεί την νοητική του υστέρηση για να τον βγάλει ψεύτη, παραβλέποντας τα ευρήματα της ιατροδικαστικής έκθεσης – η οποία κάνει λόγο για πολλαπλούς βιασμούς. Να σταθούμε δίπλα του, γιατί απλώς ο Γιάννης λέει την αλήθεια.

Ενάντια στη μεθοδευμένη εκστρατεία συγκάλυψης

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ

ΠΕΜΠΤΗ 22 ΔΕΚΕΜΒΡΗ στις 9:30πμ στα ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΡΕΘΥΜΝΟΥ

ΣΑΒΒΑΤΟ 24 ΔΕΚΕΜΒΡΗ στις 2:00μμ στη ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΧΑΝΙΩΝ

Δεκέμβρης 2022
Κατάληψη Rosa Nera

Αθώωση του προέδρου του σωματείου επισιτισμού

Η συνδικαλιστική δράση δεν φιμώνεται, δεν ποινικοποιείται.

Την Τρίτη 13/12, εκδικάζεται στα δικαστήρια Χανίων η μήνυση που υπέβαλε γνωστή αλυσίδα εστίασης της πόλης σε βάρος συνδικαλιστή από το σωματείο επισιτισμού. Η κατηγορία που του προσάπτεται είναι η διατάραξη οικιακής ειρήνης. Η αιτία; Η παρέμβαση την οποία πραγματοποίησαν μέλη του σωματείου στο εν λόγω μαγαζί με σκοπό την ενημέρωση των συναδέλφων τους για τα εργασιακά τους δικαιώματα. Αυτή η παρέμβαση δεν ήταν καθόλου τυχαία, αφού η συγκεκριμένη αλυσίδα –και όχι μόνο– όφειλε δεδουλευμένα σε υπαλλήλους της, των οποίων μάλιστα η σύμβαση εργασίας ήταν ατομική. Στα παραπάνω αντιτάχθηκε το σωματείο επισιτισμού.
Σίγουρα τα αφεντικά θα επιθυμούσαν να μην υπάρχουν συνδικάτα και συλλογικοί αγώνες. Την επιθυμία τους αυτή προσπαθεί να κάνει πράξη η τωρινή κυβέρνηση με τον αντεργατικό νόμο Χατζηδάκη, ο οποίος αντιμετωπίζει όχι μόνο το κατακτημένο δικαίωμα στην απεργία, αλλά και τον ίδιο τον συνδικαλιστικό αγώνα, ως πράξη ποινικά κολάσιμη. Γι’ αυτό και η εργοδοσία, παίρνοντας θάρρος από το ευρύτερο αντεργατικό πλαίσιο που έχει θεσπιστεί, προχωρά σε μηνύσεις απέναντι σε αγωνιστές/τριες του εργατικού κινήματος, για να φοβηθούν οι υπόλοιποι και οι υπόλοιπες. Σε μια περίοδο όπου στους χώρους εργασίας επικρατεί ο εργοδοτικός φόβος και η ανασφάλεια για το αν θα βγούμε μέχρι το τέλος του μήνα, όπου τα χρήματα δεν μας φτάνουν ούτε για τα βασικά, όπου τα νοίκια έχουν εκτιναχτεί, το κράτος για μία ακόμη φορά έρχεται ουσιαστικά να παίξει τον ιστορικά προσδιορισμένο του ρόλο: αυτόν της εξυπηρέτησης των συμφερόντων του κεφαλαίου σε βάρος της εργασίας. Η δικαιοσύνη μετά από τόσες και τόσες απεργίες, τις οποίες έχει κρίνει παράνομες, καλείται να δικάσει εκλεγμένους συνδικαλιστές απλά και μόνο επειδή ανταποκρίθηκαν στο ταξικό τους καθήκον.

Όμως, παρ’ όλες τις προσπάθειες από την πλευρά του κράτους να χαλιναγωγήσει και να φιμώσει το εργατικό κίνημα και τους κοινωνικούς αγώνες, νέες εστίες πάλης ξεπηδούν από παντού. Από την απεργία των ντελιβεράδων της e-food μέχρι τις προβλήτες της Cosco και από την απεργία των εργατών της Μαλαματίνας στην Θεσσαλονίκη μέχρι τον αγώνα των κατοίκων των Εξαρχείων να αποτραπεί ο μετασχηματισμός της γειτονιάς τους σε τουριστικό πάρκο, οι συλλογικές αντιδράσεις μάς δείχνουν πως οι κοινωνικοί αγώνες που διεξάγονται από τα κάτω είναι η απάντηση στο μέλλον της ανέχειας και της εξατομίκευσης που προσπαθούν να μας επιβάλουν κράτος και αφεντικά. Η δύναμη που παίρνουμε από αυτούς τους αγώνες, οι οποίοι βρίσκουν απέναντί τους την κρατική καταστολή, μας δίνουν δύναμη να αντιπαλέψουμε το τέρας της επισφάλειας που επικρέμεται πάνω από τα κεφάλια μας.

Ως κατάληψη Rosa Nera στεκόμαστε αλληλέγγυες/οι στην απαράδεκτη δίωξη του προέδρου του σωματείου επισιτισμού. Αντιλαμβανόμαστε πως μόνο οι ταξικοί, αδιαμεσολάβητοι αγώνες θα φέρουν το κράτος σε θέση άμυνας και τους/τις εργαζόμενους/ες σε θέση αποτελεσματικής υπεράσπισης αυτών που κατακτήθηκαν με αίμα και θυσίες. Η διεκδίκηση σε κάθε χώρο δουλειάς για τα αυτονόητα εργασιακά μας δικαιώματα και η αλληλεγγύη μεταξύ των εργαζόμενων είναι αναπόσπαστο κομμάτι αυτών των αγώνων.

Απέναντι στην εργοδοτική τρομοκρατία, ΚΑΛΟΥΜΕ ΣΕ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΙ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΧΑΝΙΩΝ, ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 13/12, ΣΤΙΣ 11:00.

– Όχι στις συνδικαλιστικές διώξεις.

– Οι ταξικοί αγώνες δεν είναι παράνομοι. Είναι δίκαιοι.

Κατάληψη ROSA NERA

Xανιά, Δεκέμβριος 2022

συνεχίζεται με την κατάθεση των μαρτύρων υπεράσπισης. Είναι απαραίτητη η διαρκής παρουσία των αλληλέγγυων.

Σήμερα, κεκλεισμένων των θυρών, κατέθεσε ο 20χρονος σήμερα Γιάννης. Διεκδικήθηκε και επιτεύχθηκε η παρουσία δύο ψυχολόγων παρά την άρνηση της πλευράς των κατηγορούμενων.

Η δίκη Στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Ρεθύμνου συνεχίζεται και σήμερα η δίκη των 5 κατηγορουμένων για την υπόθεση της χρόνιας και κατά συρροή βιασμού του Γιάννη από την Γλώσσα του Πλατανιά Χανίων.

Κατηγορούμενοι για δεκάδες βιασμούς του Γιάννη, από παιδί, είναι άνθρωποι κύρους, ανάμεσα τους ιερείς που έχαιραν της εκτίμησης των πρωτοσύγκελων και πολιτικών προσώπων, ανάμεσα τους ο πατέρας του, άνθρωποι από από 42 έως 72 χρονών. Οι κατηγορούμενοι αρνούνται τα πάντα, ενώ οι άνθρωποι που έχουν αποκαλύψει την υπόθεση έχουν καταγγείλει ότι απειλήθηκαν.

Στο δικαστήριο, που διακόπηκε χθες για να εξεταστούν αιτήματα των δικηγόρων, βρέθηκαν μαζικά άνθρωποι από συλλογικότητες των Χανίων και του Ρεθύμνου, (όπως η Κατάληψη Rosa Nera, η Αντιφασιστική Δράση Ρεθύμνου Αντιφασιστική Δράση Ρεθύμνου – αδρε, το Κοινωνικό Ραδιόφωνο ΧανίωΚΡαΧ radio, η φεμινιστική ομάδα Catσούλες, από την συλλογικότα Συντονιστικό Ρεθύμνου κατα Βιομηχανικών Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας -ΒΑΠΕ) όπως και καλούν και για τις επόμενες μέρες που θα συνεχιστεί η δίκη.

Ανακοίνωση υποστήριξης στον Γιάννη και απαίτησης να χυθεί άπλετο φως στην υπόθεση έχει δημοσιεύσει και η ΕΛΜΕ Χανίων

Ο Γιάννης δεν είναι μόνος του, αγώνας για την δικαίωση του, καμία συγκάλυψη!

(οι περισσότερες φώτος από τον ΠΑΠ, και από την χθεσινή παράσταση διαμαρτυρίας στα δικαστήρια Ρεθύμνου, παρουσία αλληλέγγυων υπάρχει και σήμερα)

(Αρχείο. Για την υπόθεση, κείμενα και αφίσσες από την Κατάληψη Rosa Nera:

1.

Δικαιοσύνη για τον Γιάννη! Κάλεσμα στα δικαστήρια Ρεθύμνου, 6/12

2.

Δεν σωπαίνουμε – σπάμε την συγκάλυψη Αλληλεγγύη στον Γιάννη από τη Γλώσσα Πλατανιά

3.

https://rosanera.squat.gr/2022/03/19/%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%cf%85%cf%80%cf%8c%ce%b8%ce%b5%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85-19%cf%87%cf%81%ce%bf%ce%bd%ce%bf%cf%85-%ce%b3%ce%b9%ce%ac%ce%bd%ce%bd%ce%b7-%cf%83%cf%84%ce%b7/ )

Ο Γιάννης από τη Γλώσσα του Πλατανιά δεν είναι μόνος του!

Αλληλεγγύη, να σπάσει η ένοχη σιωπή και η συγκάλυψη των “ευυπόληπτων” βιαστών του.
Συγκέντρωση στα δικαστήρια Ρεθύμνου, 6 Δεκεμβρίου, 9 το πρωί.

Πριν περίπου ένα χρόνο, βγήκε στο φως της δημοσιότητας η ιστορία μιας φρικτής κτηνωδίας. Η ιστορία αφορά ένα –20χρονο σήμερα– παιδί με νοητική στέρηση, το οποίο βιαζόταν για χρόνια σε ένα μικρό χωριό του Δήμου Πλατανιά, τη Γλώσσα. Μετά από τα τόσα χρόνια συγκάλυψης, κάποιοι κατήγγειλαν τον κατά συρροή βιασμό του Γιάννη, σπάζοντας την σιωπή. Για αυτή τους την επιλογή απειλούνται.

Μετά από σχετική έρευνα, 4 πρόσωπα προφυλακίστηκαν: ο πατέρας που έχει προσωρινά αποφυλακιστεί, μετά από 6 μήνες –με χαρακτηρισμό του εγκλήματός του ως πλημμελήματος– έδινε το ανυπεράσπιστο παιδί βορά στις ορέξεις παπάδων, συγγενών και άλλων κατοίκων της περιοχής. Από τους κατηγορουμένους βιαστές, ο ένας είναι γείτονας και οι άλλοι δύο παπάδες, εκ των οποίων ένας είναι και ο θείος του παιδιού. Σήμερα ο δύστυχος Γιάννης, που για ζωή γνώρισε μονάχα μια επίγεια κόλαση, βρίσκεται στο θεωρητικά προστατευμένο περιβάλλον μιας δομής στα Χανιά, με ορατό ορίζοντα μονάχα μια δίκη, στην οποία θα βρεθεί αντιμέτωπος με τα κτήνη που όριζαν την αβίωτη ζωή του.

Υπάρχει μια χτυπητή αντίθεση σε σχέση με τον εκκωφαντικό ορυμαγδό άλλων πολύκροτων –ομοειδών και μη– υποθέσεων που «συγκλονίζουν» αυτήν την περίοδο, όπως η υπόθεση της “Κιβωτού”. Αντίθετα με το ανθρωποφαγικό τσίρκο που επιφυλάσσουν τα μίντια και τα κοινωνικά δίκτυα, αυτό που αξίζει ο Γιάννης είναι η υποστήριξη από την χανιώτικη κοινωνία. Έτσι, ώστε να σπάσει αυτή η εξοργιστική ανωνυμία των τεράτων που τον καταδυνάστευαν μια ολόκληρη ζωή. Διότι η ανωνυμία και το σκοτάδι γύρω από αυτούς επιβάλλεται ακόμη και τώρα από το πλέγμα εξουσίας που τους ανέδειξε σε κείνο το βάθρο που στέκονταν ως ευυπόληπτοι θεματοφύλακες της κίβδηλης ηθικής του.
Υπάρχει, παράλληλα, και μια χτυπητή συνάφεια με την έτερη κτηνωδία που αποκαλύφθηκε τον προηγούμενο χρόνο στην πόλη μας. Όπως και στην υπόθεση του κολαστηρίου οίκου ευγηρίας, της Αγίας Σκέπης, και στις δύο αυτές υποθέσεις αδιανόητης βαρβαρότητας που μας έχουν στιγματίσει ως τοπική κοινωνία, διαπλεκόμενοι παράγοντες της Εκκλησίας, της Δεξιάς και της οικονομικής ελίτ της πόλης αγωνίζονται για να κρατήσουν τα στόματα κλειστά.

Και τώρα ήρθε η ώρα της δίκης για τέσσερις από τους δεκαοχτώ κατηγορούμενους που θα δικαστούν στο Ρέθυμνο στις 6 του Δεκέμβρη. Τον Γιάννη, που φιλοξενείται τώρα σε κρατική δομή στα Χανιά, θα τον υπερασπίσει δικηγόρος που έχει ορίσει η δομή. Το “αυτονόητο” είναι ότι αυτός ο δικηγόρος αντί να αναδείξει τον βασανισμό του Γιάννη θα προσπαθήσει να διασώσει την υπόληψη των κατά τα άλλα ”ευυπόληπτων” προφυλακισμένων παπάδων, για να μην καταρρεύσει για ακόμα μια φορά το κατασκεύασμα της χριστιανικής ηθικής.

Ας βροντοφωνάξουμε ότι ο Γιάννης δεν είναι μόνος, υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που δεν νοιάζονται μόνο για την πάρτη τους, αλλά στέκονται αλληλέγγυοι σε κάθε αδύνατο και καταπιεσμένο, ενάντια στις αθλιότητες αυτού του κόσμου.

Καλούμε σε ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΡΕΘΥΜΝΟΥ
9 ΤΟ ΠΡΩΙ – ΣΤΙΣ 6 ΔΕΚΈΜΒΡΗ

Δικαιοσύνη για τον Γιάννη

Το 1972 προβάλλεται για πρώτη φορά η ταινία ‘‘Ο Νονός’’ στους κινηματογράφους. Σε μια σκηνή που θα μείνει στην ιστορία ως η σκηνή με τις παράλληλες δράσεις, ο ‘‘νονός’’ χρίζεται ουσιαστικά νονός βαπτίζοντας ένα μωρό, ενώ παράλληλα εκτελούνται όλοι οι εχθροί του. Ο ίδιος αποτάσσεται την εγκληματική του φύση ενώπιον του ‘‘θεού’’ ίσα ίσα για να μπορεί μέσω της άφεσης των αμαρτιών του να σκοτώνει καλύτερα κατά τη διάρκεια της υπόλοιπης ζωής του.

Κάπως έτσι κάθε λογής καλός άνθρωπος, πιστός κατ΄ ουσία, καθώς και όσοι διαφυλάττουν τα ιερά κηρύγματα αξιοποιούν τη θρησκεία και μέσω της επίγειας τους εξουσίας μας υπενθυμίζουν ότι η κόλαση και ο παράδεισος είναι εδώ και τώρα. Οι ‘‘υπάλληλοι του θεού’’ ή αλλιώς οι επιφορτισμένοι με το θεάρεστο έργο επί της γης κληρικοί και παπάδες γνωρίζουν καλύτερα από όλους μας ότι δεν υπάρχει μετά θάνατον ζωή ή θεία δίκη. Γι’ αυτόν τον λόγο δε διστάζουν να επιδοθούν σε οποιαδήποτε πράξη αντιβαίνει στα ηθικά κηρύγματα τους , ακόμα κι αν αυτή είναι εγκληματική. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που στέκονται στην πρώτη γραμμή της εκκαθάρισης της κοινωνίας από τα βρώμικα ήθη και την αποχαλίνωση της νεολαίας μέσω ενός εισαγόμενου προτεσταντικού πουριτανισμού και είναι οι ίδιοι που πιθανόν να ακούσετε να είναι κατά των αμβλώσεων, πρωτοστατώντας και εκεί στη μισογύνικη ρητορική.

Η θεσμοθετημένη θρησκευτική εξουσία , με την κοινωνική και κρατική ανοχή, δίνει το δικαίωμα στους υπαλλήλους της να την ασκούν όχι μόνο στις συνειδήσεις αλλά και στα σώματα των ανθρώπων, ακόμα και αν αυτοί ανήκουν στο συγγενικό τους κύκλο. Γνωρίζουν πολύ καλά, όπως και οι πρόγονοι τους μέσω της Ιεράς Εξέτασης, ότι μπορεί μια χαρά η ζωή να γίνει μια κόλαση. Οι υπόλογοι συγγενείς και λοιποί κοντινοί φίλοι τους αφιέρωσαν τη θρησκευτική τους λατρεία στο σώμα ενός παιδιού.
Η κοινωνία δεν τρέφει αυταπάτες για το ποιόν των δήθεν ευυπόληπτων αυτών ανθρώπων. Παράλληλα με τις αποκαλύψεις για την ‘‘Κιβωτό του Κόσμου’’ αρχίζει, και στα καθ’ ημάς ορθόδοξα χριστιανικά μέρη, να καταρρέει ο μύθος για την υπόληψη των θρησκευτικών πατεράδων. Ο Γιάννης βρίσκεται λοιπόν στη θέση του απολογισμού στην επίγεια κόλαση που του ετοιμάσανε πατέρας, συγγενείς και ‘‘φίλοι’’. Ο ίδιος καταφέρνει και επιδεικνύει τα πρόσωπα που επίδρασαν στο σώμα του και το βίαζαν κατ’ εξακολούθηση από τα τρία πρώτα χρόνια της ζωής του και μετά.

Σε αυτήν του τη μάχη για δικαιοσύνη στεκόμαστε στο πλάι του, όπως και στον κάθε άνθρωπο που πέφτει στα χέρια της εξουσίας κάθε μορφής, θεσμικής ή όχι. Καλούμε την τοπική κοινωνία να αγκαλιάσει τον Γιάννη και τους λιγοστούς ανθρώπους που στέκονται ειλικρινώς πλάι του, για να μη νιώθει ο ίδιος αλλά και οι άνθρωποι αυτοί άλλο μόνοι απέναντι στο Κτήνος που συγκαλύπτει τα κτήνη. Να σπάσει την ομερτά που έχει μαφιόζικα επιβληθεί σε αυτόν τον τόπο από τα χυδαία συμφέροντα των «ευυπόληπτων παραγόντων», για να αναδειχθούν και να
τιμωρηθούν τα νοσηρά εγκλήματα εις βάρος του Γιάννη .

Συμπαράσταση στον Γιάννη. Το πρόβλημα ήταν και παραμένει το εκμεταλλευτικό σύστημα και οι θεσμοί του. Δικαιοσύνη για όσους ανθρώπους τους στέρησαν τη χαρά της ζωής, κάνοντας τη φρίκη καθημερινότητα.

Συγκέντρωση: Τρίτη 6 Δεκεμβρίου, ώρα 9 το πρωί, στα δικαστήρια Ρεθύμνου.

ΚΑΤΑΛΗΨΗ ROSA NERA, rosanerasquat.gr