Από την εκδήλωση – ενημέρωση για Libertatia , Primavera, Quieta Movere

Από την εκδήλωση – ενημέρωση για την Κατάληψη Libertatia και το στέκι Primavera με την Κατάληψη Rosa Nera και συντρόφους, συντρόφισσες!
Μετά την πολύ ενδιαφέρουσα εισήγηση, η κουβέντα επεκτάθηκε σε αρκετά ζητήματα, ανάμεσα στα οποία:
– ο αγώνας για την ανοικοδόμηση της Libertatia, τα δίκτυα και η κινηματική της λειτουργία,
– η ενημέρωση για την Αναρχική Συνέλευση Φοιτητών/τριών Quieta Movere και το Ελευθεριακό Στέκι Primavera, συζήτηση η οποία ανατροφοδοτήθηκε με την κατάθεση συλλογικών εμπειριών γύρω από προβλήματα και προοπτικές του φοιτητικού κινήματος, των καταλήψεων και των ελευθεριακών στεκιών μέσα από διαφορετικές όψεις συμμετοχής στην Θεσσαλονίκη, το Ρέθυμνο, τα Χανιά και αλλού.
Ευχαριστούμε όλες και όλους για την πολύ όμορφη συζήτηση (και τις προοπτικές της) μέσα στην Ρόζα, η οποία ξαναστήνεται άμεσα και δημιουργικά μετά την επιχείρηση καταστολής της.

Παρέμβαση με Βίντεο στην Νέα Τηλεόραση Χανίων, για τις καταστροφές από την αστυνομία και την αναγέννηση της Ρόζας.

Το βίντεο προβλήθηκε σε παρέμβαση στο δελτίο ειδήσεων της Νέας Τηλεόρασης 10/5/2024.
Παρουσιάζει πλάνα από τις εικόνες που αντίκρισε το κίνημα της πόλης μετά την αποχώρηση των αστυνομικών δυνάμεων και της ασφάλειας Χανίων.
Οι εικόνες αυτές αποτελούν ένα μικρό θραύσμα των βανδαλισμών στις δομές της κατάληψης.

 

 

εκδήλωση – ενημέρωση για την Κατάληψη Libertatia

Την Τετάρτη 8 Μάη, στις 8.30 μ.μ στην αυλή της Κατάληψης Rosa Nera θα έχουμε την χαρά να φιλοξενούμε μια εκδήλωση – ενημέρωση για την Κατάληψη Libertatia, για το Ελευθεριακό Στέκι Primavera και την αναρχική συνέλευση φοιτητριών Quieta Movere στην Θεσσαλονίκη, συζήτηση που θα ανοίξει μέσα από την εισήγηση συντρόφισσας.

Πιο συγκεκριμένα, οι θεματικές της ενημέρωσης και της συζήτησης είναι:

* για την Κατάληψη Libertatia:
– η ιστορία της κατάληψης και ο αγώνας της ανοικοδόμησης
– ο ρόλος της κατάληψης στη πόλη και στον δρόμο
– ενημέρωση για τις καταλήψεις και την καταστολή στη Θεσσαλονίκη

* για το Ελευθεριακό στέκι primavera (αναρχική συνέλευση φοιτητ(ρι)ών Quieta Movere):
– Ο ρόλος του στεκιου στα πανεπιστήμια και τους φοιτητικούς αγώνες.
– Τα πρόσφατα γεγονότα στο φεστιβάλ με τον αποκλεισμό του πενεπιστημιακού “κάμπους” και ο ρόλος του Στεκιού.

Τετάρτη 8 Μάη, στις 8.30 μ.μ.

Κατάληψη Rosa Nera

1η Μάη απεργούμε – διαδηλώνουμε – διεκδικούμε για κάθε εργαζόμενη/ο (και στον τουρισμό) μειώσεις στα ωράρια, αυξήσεις στον μισθό.

1η Μάη απεργούμε – διαδηλώνουμε – διεκδικούμε για κάθε εργαζόμενη/ο

(και στον τουρισμό) μειώσεις στα ωράρια, αυξήσεις στον μισθό.

Η φετινή πρωτομαγιά συμπίπτει με την έναρξη της τουριστικής σεζόν στην πόλη μας. Τα Χανιά, για άλλη μια φορά, κατακλύζονται από χιλιάδες τουρίστες έτοιμους/ ες να γεμίσουν τα αναρίθμητα καταλύματα και καταστήματα εστίασης. Τα Χανιά, για άλλη μια φορά, κατακλύζονται από χιλιάδες νατοϊκούς δολοφόνους, οι οποίοι στα διαλείμματα από την διάπραξη εγκλημάτων πολέμου στην Παλαιστίνη και την ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής ξεχύνονται στους δρόμους της πόλης σαν άλλοι αποικιοκράτες αφήνοντας καμένη γη μετά τις εξόδους τους. Για την ικανοποίηση των αναγκών όλων αυτών, συρρέουν από κάθε γωνιά του κόσμου χιλιάδες εργάτες/τριες για να στελεχώσουν την τουριστική βιομηχανία της πόλης. Εργαζόμενοι/ες με μισθούς πείνας, με ωράρια-λάστιχο και άθλιες συνθήκες διαβίωσης.

Μέσα σε όλη αυτή την συνθήκη, κάθε σπιθαμή δημόσιου χώρου εξαφανίζεται προς όφελος της αέναης δίψας του κεφαλαίου για κερδοφορία. Οι μόνιμοι κάτοικοι εκτοπίζονται στα προάστια αυτής της πόλης αφού τα σπίτια τους μετατρέπονται σε AirBnB. Τα πάρκα μετατρέπονται σε parking, οι πλατείες γεμίζουν τραπεζοκαθίσματα και αδειάζουν από παγκάκια. H Κατάληψη Rosa Nera, η τελευταία σπιθαμή δημόσιου χώρου στην παλιά πόλη απειλείται με εκκένωση. Έτσι ώστε να μετατραπεί σε ένα ακόμα λουξ ξενοδοχείο. Για αυτό τον λόγο εκκενώθηκε την 1η Απρίλη με ευθύνη του Πολυτεχνείου Κρήτης, της εταιρείας – φάντασμα Belvedere, του Υπουργείου Πολιτισμού και με την συνδρομή  της Εφορείας Αρχαιοτήτων και της Υπηρεσίας Νεωτέρων Μνημείων Κρήτης.

Όλη αυτή η κατάσταση όμως δεν είναι μη αναστρέψιμη. Το τοπικό κίνημα, τα εργατικά σωματεία, οι συνελεύσεις γειτονιών, τα κοινωνικά – πολιτικά κέντρα αγώνα αντιστέκονται και μάχονται ενάντια στην υποτίμηση της ζωής και της εργασίας μας. Τα πρωτοβάθμια σωματεία αγωνίζονται για συλλογικές συμβάσεις εργασίας σύμφωνα με τις ανάγκες μας, οι συνελεύσεις γειτονιάς μπλοκάρουν την περαιτέρω διάλυση κάθε έννοιας δημόσιου χώρου. Σε αυτό το πλαίσιο η Rosa Nera ανακαταλήφθηκε 20 μέρες μετά την εκκένωση της, για να διασφαλίσει ότι ο χώρος θα παραμείνει δημόσιος και προσβάσιμος για όλους και όλες. Για να διασφαλίσει ότι η πόλη θα έχει ξανά ένα κέντρο αγώνα μέσα στο οποίο θα οργανώνονται συζητήσεις, εκδηλώσεις, πολιτικές και πολιτιστικές δράσεις. Η Rosa Nera ανακαταλήφθηκε για να διασφαλίσει ότι δεν θα γίνει άλλο ξενοδοχείο στο μπαλκόνι των Χανίων.

Κοινωνικοί και ταξικοί αγώνες για τον μισθό και την στέγη.

Ενάντια στην συρρίκνωση των δημόσιων χώρων και στις συνθήκες γαλέρας στην νατοϊκή φωλιά των δολοφόνων

1η Μάη Απεργία – Διαδήλωση 10:00 στην Αγορά.

Κατάληψη Rosa Nera & Σύντροφοι, Συντρόφισσες.

Παρέμβαση στην γειτονιά της Νέας Χώρας μετά από κάλεσμα συνέλευσης της Rosa Nera και συντρόφων, συντροφισσών.

Χανιά, Σάββατο 27 Απρίλη. Παρέμβαση στην γειτονιά της Νέας Χώρας μετά από κάλεσμα συνέλευσης της Rosa Nera και συντρόφων, συντροφισσών. Απόσπασμα από το κείμενο που μοιράστηκε:
“….δεν είναι μόνο οι στρατηγικοί επενδυτές στο Λόφο Καστέλι, στα περίχωρα της πόλης και στις παραλίες, αλλά και η μεθοδευμένη επέκταση του αδηφάγου τουριστικού κεφαλαίου στις γειτονιές μας, που από ζωντανά κύτταρα μετατρέπονται σταδιακά σε απονεκρωμένα τουριστικά θέρετρα.
Τα μεγαθήρια που προορίζουν για τη Νέα Χώρα, η μετατροπή του στρατοπέδου Μαρκόπουλου σε παρκινγκ (όχι για την επίλυση των αναγκών των κατοίκων), εξυπηρετούν μόνο τις ανάγκες της επερχόμενης σαρωτικής «ανάπτυξης» και της εντατικής μετατροπής των πόλεων σε μια μεγάλη ρεσεψιόν. Τα μέτωπα είναι πολλά και όχι πως ο αγώνας αληθινά διακόπηκε και ποτέ, ούτε και θα σταματούσε εκτός κατάληψης. Αλλά να, είναι που η φαραωνική επένδυση της Belvedere στο λόφο Καστέλλι συναρθρώνει όψεις του σκληρού κρατικού και κεφαλαιοκρατικού οικοδομήματος και μας θέτει αυτονόητα σε τροχιά σύγκρουσης μαζί τους.
Τα ερωτήματα παραμένουν: ποιός φέρει την ευθύνη για λογαριασμό των συμφερόντων τίνος; Γιατί κάνει τομές η Belvedere στην πλατεία του κτιριακού συγκροτήματος; Ποιό το αποτέλεσμα της εποπτείας από την Εφορία Αρχαιοτήτων Χανίων; Διέκοψε ή ολοκλήρωσε την εκσκαφή μετά από μερικές ώρες εργασιών, όπως ισχυρίζεται, και για ποιό λόγο; Πώς επέτρεψε η υπηρεσία Νεοτέρων Μνημείων τις δειγματοληπτικές εργασίες μέσα στο κτήριο της Rosa Nera από την Belvedere, ενώ δεν έχει επιτραπεί η αλλαγή χρήσης του; Και, τέλος, πώς και γιατί τις επέτρεψε -όπως διαπιστώσαμε- και στο κτίριο της πρώην Πρυτανείας, χωρίς σχετική αδειοδότηση;
Παραδεχόμαστε επίσης πως δεν είμαστε σίγουροι/ες και για τι άλλο ακόμα θα έπρεπε να λογοδοτήσουν οι “αρμόδιες” κρατικές υπηρεσίες, το Πολυτεχνείο και ο δήμος, και ποιος είναι ο πραγματικός βαθμός συναλλαγής μεταξύ τους, καθώς και της διαφθοράς τους από το ξενοδοχειακό κεφάλαιο.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι η συναλλαγή και η διαφθορά τους σε αυτήν την ιστορία βρωμάει και ζέχνει περισσότερο κι από τις ακαθαρσίες που άφησε η Ασφάλεια Χανίων την τελευταία μέρα της παραμονής τους στο κτήριο….”

Από την εκδήλωση για τον Νίκο Καββαδία στην ανατακατειλημμένη αυλή της Ρόζας.

Tεκμηρίωση από την χθεσινή μυσταγωγία, από την

Μουσική παράσταση με αφιέρωμα στον Νίκο Καββαδία

στην Κατάληψη Rosa Nera,

Για την γεμάτη και πάλι αυλή και την ελευθεριακή αυτο/οργάνωση της συλλογικής εργασίας που απάντησε άμεσα στην βεβήλωση του χώρου.
Για την δημόσια παρουσία και την συλλογική δράση των ανθρώπων του τοπικού κινήματος και για τα φωτεινά πρόσωπα των μουσικών και των αφηγητών που όπως τόνισαν στηρίζουν τον δημόσιο χώρο ενάντια στην ξενοδοχοποίηση αλλά και τους αγώνες που νοηματοδοτεί η 20χρονη παρουσία της Κατάληψης Rosa Nera στον Λόφο Καστέλλι.
Για την ποίηση, την ζωή, την θαλασσινή φαντασία, τα πολλαπλά πρόσωπα και το πνεύμα του Νίκου Καββαδία, Βαλχάλλα, Κόλια, Μαραμπού και Μαυρή. Για την ανάγκη να τραγουδιέται πάντα η μελοποίηση των στίχων του. Για τις επιθυμίες που μεταφέρονται μέσα σε αυτά τα τραγούδια να ανασάνουν κάποτε πραγματικά ελεύθερα όλα τα λιμάνια των ανθρώπων.
Στην πραγματικά υπέροχη αυτή βραδιά παρουσιάστηκε έν
ας πλούτος κειμένων και ιστορικών μελοποίησεων από την ναυτική, πολιτική, ταξική, ερωτική και περιπετειώδη βιογραφία του ποιητή. Με άρτιο τρόπο, πειραματισμό και μεγάλο σεβασμό και ευαισθησία από την Μαρία, την Ελενα, τον Δημήτρη Μ, τον Μιχάλη, τον Παναγιώτη, τον Γιώργο, τον Δημήτρη Α, τον Joe, τον Γιάννη, τον Χάρη…τις και τους ευχαριστούμε θερμά.
«…Στο παιδικό μας βλέμμα πνίγονται οι στεριές
Πρώτη σου αγάπη τα λιμάνια σβηούν κι εκείνα.
Θάλασσα τρώει το βράχο απ” όλες τις μεριές…»
* εικόνες αλιευμένες από πολλές/ πολλούς συντρόφους και συντρόφισσες

Ομάδα Γονέων: … καθαρίζοντας την κόπρο του Αυγεία

…Καθαρίζοντας την κόπρο του Αυγεία
Το πρωί της Κυριακής της 21ης Απριλίου, μιας τόσο σημαδιακής για τη χώρα ημερομηνίας, λήγει η «φρούρηση» του κτηρίου και της αυλής της κατάληψης «Ρόζα Νέρα». Οι αστυνομικές δυνάμεις αποποιούνται το ρόλο των security της εταιρείας “Belvedere ΕΠΕ” αποχωρώντας από το λόφο Καστέλι, ο οποίος άμεσα ανακαταλαμβάνεται από μέλη της κατάληψης καθώς και αλληλέγγυο κόσμο, που δραστηριοποιείται στον χώρο εδώ και 20 χρόνια.
Άνθρωποι όλων των ηλικιών μπαίνουν ξανά στην απελευθερωμένη αυλή υπερασπιζόμενοι τη δημόσια χρήση του χώρου, δηλώνοντας ταυτόχρονα την εναντίωσή τους στη ξενοδοχοποίηση. Οι πρώτες εικόνες που αντικρίζουν (οπτικές και οσφρητικές) παραπέμπουν σε τρομοκρατία, αφού τα όργανα της τάξης φρόντισαν επιμελώς ούτως ώστε να μεταβληθούν τα κτήρια σε υγειονομικές βόμβες.
Ανθρώπινα κόπρανα σε πατώματα και κρεβάτια. Δωμάτια γεμάτα κοπριά, αδειασμένοι πυροσβεστήρες και εθνικιστικά συνθήματα στους τοίχους συνθέτουν ένα σκηνικό βίας, φρίκης και αποστροφής. Αφόρητη δυσωδία, που γίνεται αισθητή ακόμα κι έξω από τα κτήρια. Κατεστραμμένα είδη ρουχισμού που προορίζονταν για ευάλωτες κοινωνικές ομάδες. Σκορπισμένα και σπασμένα παιδικά παιχνίδια και υλικά χειροτεχνιών, όλα βουτηγμένα σε σκόνες πυροσβεστήρα.
Σε διάστημα είκοσι ημερών η κατάληψη «Ρόζα Νέρα» από χώρος πολιτισμού και κέντρο αγώνα μετατρέπεται σε εστία μόλυνσης. Παιδότοποι, αναγνωστήρια, βιβλιοθήκες (παιδικές και δανειστικές) και θέατρα, που φιλοξένησαν κάθε λογής αυτό-οργανωμένες δράσεις απευθυνόμενες σε παιδιά και ενήλικες, χρειάστηκαν μέρες απολύμανσης με ρίσκο τη σωματική υγεία των συμμετεχόντων στις καθαριότητες και την έκθεσή τους σε σοβαρές μολύνσεις.
Το εγχείρημα του καθαρισμού του χώρου, όσο περνούν οι μέρες, μοιάζει ακατόρθωτο κι έτσι, αναπόφευκτα, καλείται επαγγελματική εταιρεία καθαρισμού και απολύμανσης. Ως γονείς καλούμαστε να δώσουμε εξηγήσεις στα ίδια τα παιδιά μας, μένοντας και οι ίδιοι άναυδοι μπροστά στην προκλητική για όλη την κοινωνία συμπεριφορά της αστυνομίας.
Τί να πρωτοεξηγήσεις; Τη βία; Την έλλειψη αυτοσεβασμού; Τη διαστροφή; Το μένος; Την πλήρη απουσία ενσυναίσθησης;
«Η φρίκη δεν κουβεντιάζεται, γιατί είναι ζωντανή, γιατί είναι αμίλητη και προχωράει».
Στεκόμαστε απέναντί της. Απέναντι σε κάθε μορφή κρατικής βίας και τρομοκρατίας.
Καταγγέλλουμε την ακρότητα των πράξεων της αστυνομίας.
Τους βανδαλισμούς χώρων πολιτισμού.
Τη λεηλασία παιδικών ψυχών που μεγάλωσαν παίζοντας στην αυλή της ελευθερίας και εκείνη την Κυριακή την αντίκρισαν ρημαγμένη.
Ομάδα Γονέων
* εικόνες: δράσεις για τα παιδιά από την Ομάδα Γονέων στο παιδικό στέκι, το θεατράκι και την αυλή της Ρόζα Νέρα, την αίθουσα εκδηλώσεων της Ρόζας όπως και σε πλατείες των Χανίων.

Κάλεσμα σε συγκέντρωση… Είμαστε εδώ όσες φορές και αν χρειαστεί: η αυλή είναι και πάλι ανοιχτή (και καθαρή)

 

Κατάληψη Rosa Nera: Kείμενο και Κάλεσμα σε συγκέντρωση… 

Συγκέντρωση, Σάββατο 27/4, στις 12 το μεσημέρι, στα Πευκάκια (στη γειτονία της Νέας Χώρας).


Είμαστε εδώ όσες φορές και αν χρειαστεί:
η αυλή είναι και πάλι ανοιχτή (και καθαρή)


Μετά από 20 μερόνυχτα αστυνομικής και εταιρικής κατοχής, το “μπαλκόνι των Χανίων” ξαναπέρασε στα χέρια της κοινωνίας. Ό,τι ξεκίνησε όμως σαν ανέκδοτο (“πάλι κουκιά” την πρωταπριλιά) τελείωσε με ένα φασιστικό κρεσέντο βεβήλωσης και καταστροφής (με την ανακατάληψη της 21/4).


Τυχαία ή μη – σημειολογικά πάντως σίγουρα μέσα στο πνεύμα της χουντικής επετείου – οι πραίτορες φρόντισαν πριν αποχωρήσουν να επιδοθούν σε ένα αδιανόητο καταστροφικό αμόκ, χαρακτηριστικό της ανισόρροπης και φασιστικής ψυχοσύνθεσής τους. Οι φωτογραφίες που αναρτήθηκαν στο διαδίκτυο και στον τοπικό τύπο, αδυνατούν έστω και κατ’ ελάχιστο να αποτυπώσουν το μέγεθος της διαστροφής και της βρωμιάς, καθώς και την έκταση της καταστροφής που άφησαν πίσω τους πάνω στο κτήριο της Rosa Nera.
Περιττώματα, λιπάσματα, ζωοτροφές, τρόφιμα, μπογιές, και σκόνη πυροσβεστήρων, πεταμένα πάνω σε καναπέδες, κρεβάτια, τοίχους, πατώματα.


Ελεεινά φασιστικά συνθήματα στους τοίχους, σκισμένες αφίσες και έντυπο υλικό, ποδοπατημένα βιβλία… Ακολουθώντας τη γνωστή πρακτική της τακτικής υποχώρησης ενός φασιστικού στρατού που αφήνει καμένη γη πίσω του.


Γνωρίζουμε ότι ο φασισμός εν τέλει αποσκοπεί στην εκμηδένιση του -όποιου- αντιπάλου – πρώτα την ψυχολογική/ηθική κι έπειτα τη φυσική.

Η ανακατάληψη του χώρου βρέθηκε αντιμέτωπη με τη θέα ενός βουνού οικοσκευής που πρέπει πια να πεταχτεί. Και το οποίο, ευτυχώς, συγκεντρώθηκε μπρος στην είσοδο της Rosa Nera μετά το τιτάνιο συλλογικό έργο του καθαρισμού της.


Αλλά όπως δεν φοβόμαστε τα ερείπια, έτσι δεν πτοούμαστε από τις κουράδες τους μπάτσους. Διότι αυτό απέδειξαν ότι είναι: ένα μάτσο κουραδόμαγκες.


Άλλωστε, η χαρά δεν είναι το μοναδικό ζητούμενο του αγώνα. Κι ο αγώνας μόλις ξανάρχισε. Απέναντι στην ακόρεστη καπιταλιστική κερδοφορία και τα αφεντικά του υπερτουρισμού, απέναντι στη συνθηκολόγηση της τάξης μας, στην αδράνεια και την ματαίωση. Kαι δεν είναι μόνο οι στρατηγικοί επενδυτές στο Λόφο Καστέλι, στα περίχωρα  της πόλης και στις παραλίες, αλλά και η μεθοδευμένη επέκταση του αδηφάγου τουριστικού κεφαλαίου στις γειτονιές μας, που από ζωντανά κύτταρα μετατρέπονται σταδιακά σε απονεκρωμένα τουριστικά θέρετρα.

Τα μεγαθήρια που προορίζουν για τη Νέα Χώρα, η μετατροπή του στρατοπέδου Μαρκόπουλου σε παρκινγκ (όχι για την επίλυση των αναγκών των κατοίκων), εξυπηρετούν μόνο τις ανάγκες της επερχόμενης σαρωτικής «ανάπτυξης» και της εντατικής μετατροπής των πόλεων σε μια μεγάλη ρεσεψιόν.  Τα μέτωπα είναι πολλά και όχι πως ο αγώνας αληθινά διακόπηκε και ποτέ, ούτε και θα σταματούσε εκτός κατάληψης. Αλλά να, είναι που η φαραωνική επένδυση της Belvedere στο λόφο Καστέλλι συναρθρώνει όψεις του σκληρού κρατικού και κεφαλαιοκρατικού οικοδομήματος και μας θέτει αυτονόητα σε τροχιά σύγκρουσης μαζί τους.


Τα ερωτήματα παραμένουν: ποιός φέρει την ευθύνη για λογαριασμό των συμφερόντων τίνος; Γιατί κάνει τομές η Belvedere στην πλατεία του κτιριακού συγκροτήματος; Ποιό το αποτέλεσμα της εποπτείας από την Εφορία Αρχαιοτήτων Χανίων; Διέκοψε ή ολοκλήρωσε την εκσκαφή μετά από μερικές ώρες εργασιών, όπως ισχυρίζεται, και για ποιό λόγο; Πώς επέτρεψε η υπηρεσία Νεοτέρων Μνημείων τις δειγματοληπτικές εργασίες μέσα στο κτήριο της Rosa Nera από την Belvedere, ενώ δεν έχει επιτραπεί η αλλαγή χρήσης του; Και, τέλος, πώς και γιατί τις επέτρεψε -όπως διαπιστώσαμε- και στο κτίριο της πρώην Πρυτανείας, χωρίς σχετική αδειοδότηση;
Παραδεχόμαστε επίσης πως δεν είμαστε σίγουροι/ες και για τι άλλο ακόμα θα έπρεπε να λογοδοτήσουν οι “αρμόδιες” κρατικές υπηρεσίες, το Πολυτεχνείο και ο δήμος, και ποιος είναι ο πραγματικός βαθμός συναλλαγής μεταξύ τους, καθώς και της διαφθοράς τους από το ξενοδοχειακό κεφάλαιο.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι η συναλλαγή και η διαφθορά τους σε αυτήν την ιστορία βρωμάει και ζέχνει περισσότερο κι από τις ακαθαρσίες που άφησε η Ασφάλεια Χανίων την τελευταία μέρα της παραμονής τους στο κτήριο.


Συγκέντρωση, Σάββατο 27/4, στις 12 το μεσημέρι,
στα Πευκάκια (στη γειτονία της Νέας Χώρας).


Κατάληψη Rosa Nera,
Απρίλιος 2024


Ό, τι ξέραμε και ξέρατε ισχύει
Αγώνας μέχρι την τελική υπαναχώρηση κράτους και εταιρίας.
Τα μαύρα ρόδα ανθίζουν μια ζωή.


Κατάληψη Rosa Nera
https://rosanera.squat.gr/

Μουσική παράσταση με αφιέρωμα στον Νίκο Καββαδία στην αυλή της Κατάληψης Rosa Nera, Σάββατο 27 Απριλίου, στις 21:00.

Μουσική παράσταση με αφιέρωμα στον Νίκο Καββαδία στην αυλή της Κατάληψης Rosa Nera,
Σάββατο 27 Απριλίου, στις 21:00.
μια συλλογική προσέγγιση ιστορικών μελοποιήσεων της ποίησης, όπως και στοιχείων και διαλόγων από την βιογραφική διαδρομή, τις περιπέτειες, τις πληγές και τα ταξίδια του ναυτικού Νίκου Καββαδία.
Αφήγηση – Επιμέλεια κειμένων: Λένα Τάκη, Δημήτρης Ανδρεόπουλος

Μαρία Κατσακωρη (τραγούδι),
‘Ελενα Ορμυλιώτου (βιολί)
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΚΡΕΑΣ Σημήτρης Μακρέας (μπουζούκι, τραγούδι),
Μιχάλης Κουμουτσάκος (πιάνο)
Παναγιώτης Βιντίνης (κιθάρα,τραγούδι),
Γιώργος Νικηφοράκης (μαντολίνο)
Δημήτρης Ανδρεόπουλος (κρουστά),
Joe Dalton (κιθάρα, τραγούδι)
Γιάννης Κοχλερ (κιθάρα, τραγούδι)

Ηράκλειο: Πρώτες εικόνες από την παρέμβαση της Rosa Nera στο Νεωτέρων Μνημείων.

Ηράκλειο: παρέμβαση της Κατάληψης Rosa Nera και συντρόφων, συντροφισσών στην Υπηρεσία Νεωτέρων Μνημείων, με την συμμετοχή συναγωνιστών συντρόφων από το Ηράκλειο όπως και συνδικαλι(στρι)ών.
Αναλυτικότερη ενημέρωση από το τι συνέβη στην πόλη του Κάστρου θα υπάρξει αργότερα από την Rosa Nera (όπως και θα αναδημοσιευτεί ότι ανέβει στον ηρακλειώτικο τύπο). Προς το παρόν:
Κοινός τόπος όλων η εναντίωση στην παρουσία της εταιρείας – φάντασμα στο Λόφο Καστέλλι με τις πλάτες της Μενδώνη, τις κρατικες μεθοδεύσεις που αφορούν το ΓΠΣ, της πρυτανείας του Πολυτεχνείου, των αστυνομικών που βανδαλισαν τους χώρους και το μνημείο και των προθύμων της ξενοδοχοποίησης.
Θα νικήσουμε, η αθλιότητα δεν θα περάσει.

* ευχαριστούμε τον σύντροφο Γιάννη για τις εικόνες.

Καλείται κόσμος τώρα στο Δημαρχείο Χανίων για παρέμβαση στο Δημοτικό Συμβούλιο.

#rosanera #ροζανερα #Χανιά.

 

 

δράσεις kαι πορεία για την Κρατική Δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη – 23 & 24/4.

Η Κατάληψη Rosa Nera συμμετέχει και στηρίζει τις δράσεις και την πορεία για την Κρατική Δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη – 23 & 24/4.

Αυτές τις μέρες στα δικαστήρια Χανίων τα δολοφονικά ΤΑΕ καλούνται να καταθέσουν για την δολοφονία του Κωστή Μανιουδάκη με «…ενδεχόμενο δόλο σε ήρεμη ψυχική κατάσταση τελεσθείσα από κοινού….»

Μικροφωνική – συγκέντρωση:
Τρίτη 23 και Τετάρτη 24 Απριλίου | πλατεία Δικαστηρίων | 09:00

ΠΟΡΕΙΑ: Τρίτη 23 Απριλίου | 18:30 | πλατεία Αγοράς

Κατάληψη Rosa Nera

https://rosanera.squat.gr/

Κάλεσμα αύριο στις 5 μ.μ.

Κάλεσμα

Η Κατάληψη Rosa Nera καλεί όλες και όλους, καθεμία και καθένα που στέκεται ενάντια στην ξενοδοχοποιηση του Λόφου Καστέλλι, ενάντια στην ιδιωτικοποίηση και την καταστολή της Rosa Nera, εναντια στην περίφραξη του μπαλκονιού των Χανίων στην αυριανή Ανοιχτή Συνέλευση στις 5.μ.μ. στην αυλή του λόφου.

Καλούμε κάθε συλλογικότητα και εργατικό σωματείο των Χανίων να συμμετέχει στον αγώνα και να καταδικάσει τους βανδαλισμούς της εταιρείας και της αστυνομίας στα κτήρια.

Ξενοδοχείο η Ρόζα ποτέ της δεν θα γίνει
Ο Λόφος Καστέλλι ελεύθερος θα μείνει.

Όλα για Όλους και Όλες.

Κατάληψη Rosa Nera

https://rosanera.squat.gr/

Ανακατάληψη Ρόζας – συνέλευση στις 2

Ρόζα ξανά, για όλα τα παιδιά! Η Κατάληψη Rosa Nera ανοίγει πάλι το μπαλκόνι των Χανίων, το Κοινωνικό κέντρο του τοπικού κινηματος και το ελεύθερο δημόσιο χώρο. Ανακατάληψη τώρα στα Χανιά. Καλείται συνέλευση αλληλεγγύης στην Κατάληψη Rosa Nera, καλούμε κάθε αγωνιζομενο άνθρωπο σήμερα στις 14:00 το μεσημέρι στην Αυλή.

Με κομένη την ανάσα (Στην Rosa, στο θεατράκι διεκδικήσαμε τον χώρο) κείμενο από την ομάδα Πύραυλος.

Με κομμένη την ανάσα
«Αδέρφια μου,
ακούστε καλά,
μια μέρα θα φτιάξουμε
τον γυάλινο κήπο που ονειρευόμαστε,
μια μέρα από το γυάλινο πηγάδι του
θα αντλήσουμε
ζεστή σοκολάτα
και λουλούδια εντελβάις,
πολύτιμο δώρο
γι’ αυτούς που παλεύουνε
για να γίνουν παραμυθένιοι,
ίσως για μια γυναίκα,
ίσως, απλά, για την καύλα του
παραμυθιού,
ίσως αλλόκοτα,
γιατί αλλιώς δεν θα
μπορούσαν.
Εκδίκηση,
Στ’ όνομα καθετί εύθραυστου!»
Γιώργος Φιλιππίδης
Καταλαμβάνουμε χρόνους και χώρους γιατί μέρα με την μέρα μας κλέβουν την ανάσα
στις δουλειές που μας ξεζουμίζουν
στην κιτς ή λουξ αισθητική αναλόγως τι πουλάει
στις φιλανθρωπίες θεσμών που κάνουν βρώμικες δουλειές
στην πόλη διασκεδαστήριο στρατιωτών δολοφόνων
σε έναν τόπο πολλαπλών καταπιέσεων όπου τα πάντα εμπορευματοποιούνται
ακόμα και οι αγκαλιές
σε εξουσιαστικές σχέσεις όπου αναπαράγουν τα κυρίαρχα στερεότυπα και νομιμοποιούν τη βία
βία φυλετική, βία ταξική, βία έμφυλη
σε δρόμους που περιφέρονται σώματα κατακερματισμένα
αποξενωμένα
βλέμματα παθητικά
παλάμες που στέκονται αμήχανες ν’ αγγίξουν
Όλα αυτά μας πνίγουν λίγο λίγο.
Ε, λοιπόν
Στη Rosa
στο θεατράκι διεκδικήσαμε τον χώρο για να μεταμορφώσουμε
λίγο ή πολύ τον κόσμο μεταμορφώνοντας εμάς
για να παίξουμε, να πειραματιστούμε , να αγγίξουμε και να συνδεθούμε πέρα από ρόλους κλισέ και φορεμένες ταυτότητες.
Γιατί βλέπουμε την τέχνη στην εφευρετικότητα των καταπιεσμένων και τη δράση των αοράτων.
Γιατί καταλαβαίνουμε την τέχνη ως πραγματικότητα και φαντασία μαζί.
Ως μοίρασμα, έκφραση, και μετασχηματισμό συλλογικών εμπειριών και τραυμάτων. Γιατί μιλάμε για μια τέχνη που διαμορφώνει και διαμορφώνεται από ισότιμες σχέσεις αλληλεγγύης.
Μια τέχνη που αποτελεί δράση ριζοσπαστική, δράση απελευθερωτική.
Γιατί η δημιουργία που ενέχει τη δυνατότητα να ταρακουνήσει και να ανοίξει ρωγμές σε αυτή την ασφυκτική πραγματικότητα
δεν χωράει σε καπιταλιστικά συμφέροντα και ιεραρχικά πλαίσια
δεν ξεπουλιέται σε καθαρά ιδρύματα από λερωμένα χέρια
δεν ανέχεται την εκμετάλλευση
σαμποτάρει το μέινστριμ λαιφστάιλ
διανοίγει μονοπάτια για κόσμους που δεν έχουμε εξερευνήσει ακόμα.
Τα σώματα πάλλονται και παλλόμενα υπενθυμίζουν
Οι ζωές δεν α ν α σ τ έ λ λ ο ν τ α ι
Δεν ε γ κ α τ α λ ε ί π ο ν τ α ι
Δεν ξ ε χ ν ι ο ύ ν τ α ι
Αναπνέουμε εκεί που δημιουργούμε
αδιαμεσολάβητα – αντιεμπορευματικά – συλλογικά
Ομάδα Πύραυλος
Απρίλιος 2024
* εικόνες από παράσταση και θεατρικό εργαστήρι για παιδιά της Ομάδας Πύραυλος στο θεατράκι της Κατάληψης Rosa Nera
.

Κείμενο στήριξης από το ανοιχτό θεατρικό εργαστήρι

Κείμενο στήριξης από το ανοιχτό θεατρικό εργαστήρι
“Με έρωτα και τέχνη να κάψουμε τα σκοτάδια“
Συναντηθήκαμε στο θεατράκι της κατάληψης Rosa Nera. Κάποιες περάσαμε από εκεί για λίγο, κάποια βρισκόμασταν εκεί κάθε Παρασκευή βράδυ, εδώ και τρία χρόνια. Για κάποιους, το θέατρο στάθηκε η αφορμή για να γνωρίσουμε την κατάληψη, άλλες ήμασταν εκεί από καιρό. Ούτε ήρθαμε στο θέατρο όλα για τους ίδιους λόγους.
Είμαστε μια πολύ ετερόκλητη ομάδα ανθρώπων, όμως κάποια πράγματα που νιώσαμε εκεί – στο θεατράκι και στη Rosa – είναι κοινά. Σε αυτό το κείμενο, συνθέτουμε τα επιμέρους ατομικά βιώματά μας προσπαθώντας να μιλήσουμε για το συλλογικό βίωμα ενός χώρου – πιο σωστά, μιας κατάστασης – που μας λείπει ανείπωτα πολύ.
Η δημιουργικότητα που αισθανθήκαμε στη Rosa δεν είχε να κάνει μόνο με την ενασχόληση με το θέατρο, αλλά πήγαζε επιπλέον από την αυτό-διαμόρφωση και τη συνδιαμόρφωση των όρων της ύπαρξής μας. Το πιο σημαντικό έργο τέχνης που έχουμε να δημιουργήσουμε, άλλωστε, είναι η ίδια η καθημερινότητά μας. Απέναντι σε μια καθημερινότητα συχνά προδιαγεγραμμένη και μονότονη, μέσα από τη συλλογική δύναμή μας είδαμε να ανοίγεται ένα τεράστιο εύρος δυνατοτήτων, σε σχέση με τη διαμόρφωση των χώρων μας, των σχέσεων, των μονοπατιών μας. Για πολλά από εμάς η Rosa έγινε το ασφαλές καταφύγιο· έγινε διέξοδος από μια πραγματικότητα που κυριαρχεί το άγχος, η αποξένωση, ο ατομικισμός.
Στην κατάληψη διαρρηγνύαμε κάθε μέρα τα αόρατα σύνορα της καταγωγής, του φύλου, της ηλικίας, της ιδιότητας και έτσι μπορέσαμε να συνδεθούμε ουσιαστικά και απρόβλεπτα. Στο θεατράκι, τον ιδιαίτερο χώρο των συναντήσεών μας, λύναμε λίγο λίγο τους κόμπους μας, κοιταχτήκαμε στα μάτια, μοιραστήκαμε, νιώσαμε αποδεκτοί και ίσοι. Μπορέσαμε να ξε-σοβαρευτούμε χωρίς ντροπή, να ξεδώσουμε χωρίς πρωινά χανγκόβερ.
Μέσα από τις σχέσεις που χτίσαμε, σχέσεις εμπιστοσύνης και αλληλεγγύης, μπορέσαμε να αγαπήσουμε επιτέλους τους εαυτούς και τα σώματά μας. Κι αν στο θεατράκι χτίζαμε, προσωρινά, φανταστικούς κόσμους, στη Rosa υπήρχε πάντα η αίσθηση ότι το όνειρο για έναν πιο όμορφο κόσμο πραγματώνεται.
Έτσι για κάποιες, μετά την εκκένωση, η πόλη δε βγάζει πια νόημα. Γιατί ασφυκτιούμε ανάμεσα στα τραπεζοκαθίσματα, ασφυκτιούμε στη φασαρία και την πολυκοσμία της τουριστικής λαίλαπας, ενώ οι τελευταίοι χώροι ελεύθερης έκφρασης και αναπνοής συκοφαντούνται, συρρικνώνονται, εξαφανίζονται. Στην πράξη της εκκένωσης, αυτό που νιώσαμε να μας διαπερνά είναι η βία της εξουσίας. Όμως έχουμε μάθει πως πλάι σε ανθρώπους με κοινά βιώματα η βία αυτή μπορεί να μετατραπεί σε ρωγμές στο κατεστημένο απ’ όπου νέα ρόδα ξεφυτρώνουν. Έχουμε μάθει ότι τίποτα δεν έχει, και τίποτα δεν θα χαθεί όσο υπάρχουν άνθρωποι που αγωνίζονται γι’ αυτό.
Είμαστε τα παιδιά που διώχνουν από τις αυλές. Είμαστε η άνοιξη στον ζοφερό χειμώνα τους. Είμαστε εδώ, είμαστε μαζί και θα γεμίζουμε τους δρόμους τέχνη, μουσική, συλλογικό αγώνα.
Ανοιχτό θεατρικό εργαστήρι, Απρίλης 2024
* εικόνα: Παράσταση από το θεατρικό εργαστήρι στην Σπλάντζια.