Author: Rosa Nera

Ομάδα Γονέων: … καθαρίζοντας την κόπρο του Αυγεία

…Καθαρίζοντας την κόπρο του Αυγεία
Το πρωί της Κυριακής της 21ης Απριλίου, μιας τόσο σημαδιακής για τη χώρα ημερομηνίας, λήγει η «φρούρηση» του κτηρίου και της αυλής της κατάληψης «Ρόζα Νέρα». Οι αστυνομικές δυνάμεις αποποιούνται το ρόλο των security της εταιρείας “Belvedere ΕΠΕ” αποχωρώντας από το λόφο Καστέλι, ο οποίος άμεσα ανακαταλαμβάνεται από μέλη της κατάληψης καθώς και αλληλέγγυο κόσμο, που δραστηριοποιείται στον χώρο εδώ και 20 χρόνια.
Άνθρωποι όλων των ηλικιών μπαίνουν ξανά στην απελευθερωμένη αυλή υπερασπιζόμενοι τη δημόσια χρήση του χώρου, δηλώνοντας ταυτόχρονα την εναντίωσή τους στη ξενοδοχοποίηση. Οι πρώτες εικόνες που αντικρίζουν (οπτικές και οσφρητικές) παραπέμπουν σε τρομοκρατία, αφού τα όργανα της τάξης φρόντισαν επιμελώς ούτως ώστε να μεταβληθούν τα κτήρια σε υγειονομικές βόμβες.
Ανθρώπινα κόπρανα σε πατώματα και κρεβάτια. Δωμάτια γεμάτα κοπριά, αδειασμένοι πυροσβεστήρες και εθνικιστικά συνθήματα στους τοίχους συνθέτουν ένα σκηνικό βίας, φρίκης και αποστροφής. Αφόρητη δυσωδία, που γίνεται αισθητή ακόμα κι έξω από τα κτήρια. Κατεστραμμένα είδη ρουχισμού που προορίζονταν για ευάλωτες κοινωνικές ομάδες. Σκορπισμένα και σπασμένα παιδικά παιχνίδια και υλικά χειροτεχνιών, όλα βουτηγμένα σε σκόνες πυροσβεστήρα.
Σε διάστημα είκοσι ημερών η κατάληψη «Ρόζα Νέρα» από χώρος πολιτισμού και κέντρο αγώνα μετατρέπεται σε εστία μόλυνσης. Παιδότοποι, αναγνωστήρια, βιβλιοθήκες (παιδικές και δανειστικές) και θέατρα, που φιλοξένησαν κάθε λογής αυτό-οργανωμένες δράσεις απευθυνόμενες σε παιδιά και ενήλικες, χρειάστηκαν μέρες απολύμανσης με ρίσκο τη σωματική υγεία των συμμετεχόντων στις καθαριότητες και την έκθεσή τους σε σοβαρές μολύνσεις.
Το εγχείρημα του καθαρισμού του χώρου, όσο περνούν οι μέρες, μοιάζει ακατόρθωτο κι έτσι, αναπόφευκτα, καλείται επαγγελματική εταιρεία καθαρισμού και απολύμανσης. Ως γονείς καλούμαστε να δώσουμε εξηγήσεις στα ίδια τα παιδιά μας, μένοντας και οι ίδιοι άναυδοι μπροστά στην προκλητική για όλη την κοινωνία συμπεριφορά της αστυνομίας.
Τί να πρωτοεξηγήσεις; Τη βία; Την έλλειψη αυτοσεβασμού; Τη διαστροφή; Το μένος; Την πλήρη απουσία ενσυναίσθησης;
«Η φρίκη δεν κουβεντιάζεται, γιατί είναι ζωντανή, γιατί είναι αμίλητη και προχωράει».
Στεκόμαστε απέναντί της. Απέναντι σε κάθε μορφή κρατικής βίας και τρομοκρατίας.
Καταγγέλλουμε την ακρότητα των πράξεων της αστυνομίας.
Τους βανδαλισμούς χώρων πολιτισμού.
Τη λεηλασία παιδικών ψυχών που μεγάλωσαν παίζοντας στην αυλή της ελευθερίας και εκείνη την Κυριακή την αντίκρισαν ρημαγμένη.
Ομάδα Γονέων
* εικόνες: δράσεις για τα παιδιά από την Ομάδα Γονέων στο παιδικό στέκι, το θεατράκι και την αυλή της Ρόζα Νέρα, την αίθουσα εκδηλώσεων της Ρόζας όπως και σε πλατείες των Χανίων.

Κάλεσμα σε συγκέντρωση… Είμαστε εδώ όσες φορές και αν χρειαστεί: η αυλή είναι και πάλι ανοιχτή (και καθαρή)

 

Κατάληψη Rosa Nera: Kείμενο και Κάλεσμα σε συγκέντρωση… 

Συγκέντρωση, Σάββατο 27/4, στις 12 το μεσημέρι, στα Πευκάκια (στη γειτονία της Νέας Χώρας).


Είμαστε εδώ όσες φορές και αν χρειαστεί:
η αυλή είναι και πάλι ανοιχτή (και καθαρή)


Μετά από 20 μερόνυχτα αστυνομικής και εταιρικής κατοχής, το “μπαλκόνι των Χανίων” ξαναπέρασε στα χέρια της κοινωνίας. Ό,τι ξεκίνησε όμως σαν ανέκδοτο (“πάλι κουκιά” την πρωταπριλιά) τελείωσε με ένα φασιστικό κρεσέντο βεβήλωσης και καταστροφής (με την ανακατάληψη της 21/4).


Τυχαία ή μη – σημειολογικά πάντως σίγουρα μέσα στο πνεύμα της χουντικής επετείου – οι πραίτορες φρόντισαν πριν αποχωρήσουν να επιδοθούν σε ένα αδιανόητο καταστροφικό αμόκ, χαρακτηριστικό της ανισόρροπης και φασιστικής ψυχοσύνθεσής τους. Οι φωτογραφίες που αναρτήθηκαν στο διαδίκτυο και στον τοπικό τύπο, αδυνατούν έστω και κατ’ ελάχιστο να αποτυπώσουν το μέγεθος της διαστροφής και της βρωμιάς, καθώς και την έκταση της καταστροφής που άφησαν πίσω τους πάνω στο κτήριο της Rosa Nera.
Περιττώματα, λιπάσματα, ζωοτροφές, τρόφιμα, μπογιές, και σκόνη πυροσβεστήρων, πεταμένα πάνω σε καναπέδες, κρεβάτια, τοίχους, πατώματα.


Ελεεινά φασιστικά συνθήματα στους τοίχους, σκισμένες αφίσες και έντυπο υλικό, ποδοπατημένα βιβλία… Ακολουθώντας τη γνωστή πρακτική της τακτικής υποχώρησης ενός φασιστικού στρατού που αφήνει καμένη γη πίσω του.


Γνωρίζουμε ότι ο φασισμός εν τέλει αποσκοπεί στην εκμηδένιση του -όποιου- αντιπάλου – πρώτα την ψυχολογική/ηθική κι έπειτα τη φυσική.

Η ανακατάληψη του χώρου βρέθηκε αντιμέτωπη με τη θέα ενός βουνού οικοσκευής που πρέπει πια να πεταχτεί. Και το οποίο, ευτυχώς, συγκεντρώθηκε μπρος στην είσοδο της Rosa Nera μετά το τιτάνιο συλλογικό έργο του καθαρισμού της.


Αλλά όπως δεν φοβόμαστε τα ερείπια, έτσι δεν πτοούμαστε από τις κουράδες τους μπάτσους. Διότι αυτό απέδειξαν ότι είναι: ένα μάτσο κουραδόμαγκες.


Άλλωστε, η χαρά δεν είναι το μοναδικό ζητούμενο του αγώνα. Κι ο αγώνας μόλις ξανάρχισε. Απέναντι στην ακόρεστη καπιταλιστική κερδοφορία και τα αφεντικά του υπερτουρισμού, απέναντι στη συνθηκολόγηση της τάξης μας, στην αδράνεια και την ματαίωση. Kαι δεν είναι μόνο οι στρατηγικοί επενδυτές στο Λόφο Καστέλι, στα περίχωρα  της πόλης και στις παραλίες, αλλά και η μεθοδευμένη επέκταση του αδηφάγου τουριστικού κεφαλαίου στις γειτονιές μας, που από ζωντανά κύτταρα μετατρέπονται σταδιακά σε απονεκρωμένα τουριστικά θέρετρα.

Τα μεγαθήρια που προορίζουν για τη Νέα Χώρα, η μετατροπή του στρατοπέδου Μαρκόπουλου σε παρκινγκ (όχι για την επίλυση των αναγκών των κατοίκων), εξυπηρετούν μόνο τις ανάγκες της επερχόμενης σαρωτικής «ανάπτυξης» και της εντατικής μετατροπής των πόλεων σε μια μεγάλη ρεσεψιόν.  Τα μέτωπα είναι πολλά και όχι πως ο αγώνας αληθινά διακόπηκε και ποτέ, ούτε και θα σταματούσε εκτός κατάληψης. Αλλά να, είναι που η φαραωνική επένδυση της Belvedere στο λόφο Καστέλλι συναρθρώνει όψεις του σκληρού κρατικού και κεφαλαιοκρατικού οικοδομήματος και μας θέτει αυτονόητα σε τροχιά σύγκρουσης μαζί τους.


Τα ερωτήματα παραμένουν: ποιός φέρει την ευθύνη για λογαριασμό των συμφερόντων τίνος; Γιατί κάνει τομές η Belvedere στην πλατεία του κτιριακού συγκροτήματος; Ποιό το αποτέλεσμα της εποπτείας από την Εφορία Αρχαιοτήτων Χανίων; Διέκοψε ή ολοκλήρωσε την εκσκαφή μετά από μερικές ώρες εργασιών, όπως ισχυρίζεται, και για ποιό λόγο; Πώς επέτρεψε η υπηρεσία Νεοτέρων Μνημείων τις δειγματοληπτικές εργασίες μέσα στο κτήριο της Rosa Nera από την Belvedere, ενώ δεν έχει επιτραπεί η αλλαγή χρήσης του; Και, τέλος, πώς και γιατί τις επέτρεψε -όπως διαπιστώσαμε- και στο κτίριο της πρώην Πρυτανείας, χωρίς σχετική αδειοδότηση;
Παραδεχόμαστε επίσης πως δεν είμαστε σίγουροι/ες και για τι άλλο ακόμα θα έπρεπε να λογοδοτήσουν οι “αρμόδιες” κρατικές υπηρεσίες, το Πολυτεχνείο και ο δήμος, και ποιος είναι ο πραγματικός βαθμός συναλλαγής μεταξύ τους, καθώς και της διαφθοράς τους από το ξενοδοχειακό κεφάλαιο.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι η συναλλαγή και η διαφθορά τους σε αυτήν την ιστορία βρωμάει και ζέχνει περισσότερο κι από τις ακαθαρσίες που άφησε η Ασφάλεια Χανίων την τελευταία μέρα της παραμονής τους στο κτήριο.


Συγκέντρωση, Σάββατο 27/4, στις 12 το μεσημέρι,
στα Πευκάκια (στη γειτονία της Νέας Χώρας).


Κατάληψη Rosa Nera,
Απρίλιος 2024


Ό, τι ξέραμε και ξέρατε ισχύει
Αγώνας μέχρι την τελική υπαναχώρηση κράτους και εταιρίας.
Τα μαύρα ρόδα ανθίζουν μια ζωή.


Κατάληψη Rosa Nera
https://rosanera.squat.gr/

Μουσική παράσταση με αφιέρωμα στον Νίκο Καββαδία στην αυλή της Κατάληψης Rosa Nera, Σάββατο 27 Απριλίου, στις 21:00.

Μουσική παράσταση με αφιέρωμα στον Νίκο Καββαδία στην αυλή της Κατάληψης Rosa Nera,
Σάββατο 27 Απριλίου, στις 21:00.
μια συλλογική προσέγγιση ιστορικών μελοποιήσεων της ποίησης, όπως και στοιχείων και διαλόγων από την βιογραφική διαδρομή, τις περιπέτειες, τις πληγές και τα ταξίδια του ναυτικού Νίκου Καββαδία.
Αφήγηση – Επιμέλεια κειμένων: Λένα Τάκη, Δημήτρης Ανδρεόπουλος

Μαρία Κατσακωρη (τραγούδι),
‘Ελενα Ορμυλιώτου (βιολί)
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΚΡΕΑΣ Σημήτρης Μακρέας (μπουζούκι, τραγούδι),
Μιχάλης Κουμουτσάκος (πιάνο)
Παναγιώτης Βιντίνης (κιθάρα,τραγούδι),
Γιώργος Νικηφοράκης (μαντολίνο)
Δημήτρης Ανδρεόπουλος (κρουστά),
Joe Dalton (κιθάρα, τραγούδι)
Γιάννης Κοχλερ (κιθάρα, τραγούδι)

Ηράκλειο: Πρώτες εικόνες από την παρέμβαση της Rosa Nera στο Νεωτέρων Μνημείων.

Ηράκλειο: παρέμβαση της Κατάληψης Rosa Nera και συντρόφων, συντροφισσών στην Υπηρεσία Νεωτέρων Μνημείων, με την συμμετοχή συναγωνιστών συντρόφων από το Ηράκλειο όπως και συνδικαλι(στρι)ών.
Αναλυτικότερη ενημέρωση από το τι συνέβη στην πόλη του Κάστρου θα υπάρξει αργότερα από την Rosa Nera (όπως και θα αναδημοσιευτεί ότι ανέβει στον ηρακλειώτικο τύπο). Προς το παρόν:
Κοινός τόπος όλων η εναντίωση στην παρουσία της εταιρείας – φάντασμα στο Λόφο Καστέλλι με τις πλάτες της Μενδώνη, τις κρατικες μεθοδεύσεις που αφορούν το ΓΠΣ, της πρυτανείας του Πολυτεχνείου, των αστυνομικών που βανδαλισαν τους χώρους και το μνημείο και των προθύμων της ξενοδοχοποίησης.
Θα νικήσουμε, η αθλιότητα δεν θα περάσει.

* ευχαριστούμε τον σύντροφο Γιάννη για τις εικόνες.

Καλείται κόσμος τώρα στο Δημαρχείο Χανίων για παρέμβαση στο Δημοτικό Συμβούλιο.

#rosanera #ροζανερα #Χανιά.

 

 

δράσεις kαι πορεία για την Κρατική Δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη – 23 & 24/4.

Η Κατάληψη Rosa Nera συμμετέχει και στηρίζει τις δράσεις και την πορεία για την Κρατική Δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη – 23 & 24/4.

Αυτές τις μέρες στα δικαστήρια Χανίων τα δολοφονικά ΤΑΕ καλούνται να καταθέσουν για την δολοφονία του Κωστή Μανιουδάκη με «…ενδεχόμενο δόλο σε ήρεμη ψυχική κατάσταση τελεσθείσα από κοινού….»

Μικροφωνική – συγκέντρωση:
Τρίτη 23 και Τετάρτη 24 Απριλίου | πλατεία Δικαστηρίων | 09:00

ΠΟΡΕΙΑ: Τρίτη 23 Απριλίου | 18:30 | πλατεία Αγοράς

Κατάληψη Rosa Nera

https://rosanera.squat.gr/

Κάλεσμα αύριο στις 5 μ.μ.

Κάλεσμα

Η Κατάληψη Rosa Nera καλεί όλες και όλους, καθεμία και καθένα που στέκεται ενάντια στην ξενοδοχοποιηση του Λόφου Καστέλλι, ενάντια στην ιδιωτικοποίηση και την καταστολή της Rosa Nera, εναντια στην περίφραξη του μπαλκονιού των Χανίων στην αυριανή Ανοιχτή Συνέλευση στις 5.μ.μ. στην αυλή του λόφου.

Καλούμε κάθε συλλογικότητα και εργατικό σωματείο των Χανίων να συμμετέχει στον αγώνα και να καταδικάσει τους βανδαλισμούς της εταιρείας και της αστυνομίας στα κτήρια.

Ξενοδοχείο η Ρόζα ποτέ της δεν θα γίνει
Ο Λόφος Καστέλλι ελεύθερος θα μείνει.

Όλα για Όλους και Όλες.

Κατάληψη Rosa Nera

https://rosanera.squat.gr/

Ανακατάληψη Ρόζας – συνέλευση στις 2

Ρόζα ξανά, για όλα τα παιδιά! Η Κατάληψη Rosa Nera ανοίγει πάλι το μπαλκόνι των Χανίων, το Κοινωνικό κέντρο του τοπικού κινηματος και το ελεύθερο δημόσιο χώρο. Ανακατάληψη τώρα στα Χανιά. Καλείται συνέλευση αλληλεγγύης στην Κατάληψη Rosa Nera, καλούμε κάθε αγωνιζομενο άνθρωπο σήμερα στις 14:00 το μεσημέρι στην Αυλή.

Με κομένη την ανάσα (Στην Rosa, στο θεατράκι διεκδικήσαμε τον χώρο) κείμενο από την ομάδα Πύραυλος.

Με κομμένη την ανάσα
«Αδέρφια μου,
ακούστε καλά,
μια μέρα θα φτιάξουμε
τον γυάλινο κήπο που ονειρευόμαστε,
μια μέρα από το γυάλινο πηγάδι του
θα αντλήσουμε
ζεστή σοκολάτα
και λουλούδια εντελβάις,
πολύτιμο δώρο
γι’ αυτούς που παλεύουνε
για να γίνουν παραμυθένιοι,
ίσως για μια γυναίκα,
ίσως, απλά, για την καύλα του
παραμυθιού,
ίσως αλλόκοτα,
γιατί αλλιώς δεν θα
μπορούσαν.
Εκδίκηση,
Στ’ όνομα καθετί εύθραυστου!»
Γιώργος Φιλιππίδης
Καταλαμβάνουμε χρόνους και χώρους γιατί μέρα με την μέρα μας κλέβουν την ανάσα
στις δουλειές που μας ξεζουμίζουν
στην κιτς ή λουξ αισθητική αναλόγως τι πουλάει
στις φιλανθρωπίες θεσμών που κάνουν βρώμικες δουλειές
στην πόλη διασκεδαστήριο στρατιωτών δολοφόνων
σε έναν τόπο πολλαπλών καταπιέσεων όπου τα πάντα εμπορευματοποιούνται
ακόμα και οι αγκαλιές
σε εξουσιαστικές σχέσεις όπου αναπαράγουν τα κυρίαρχα στερεότυπα και νομιμοποιούν τη βία
βία φυλετική, βία ταξική, βία έμφυλη
σε δρόμους που περιφέρονται σώματα κατακερματισμένα
αποξενωμένα
βλέμματα παθητικά
παλάμες που στέκονται αμήχανες ν’ αγγίξουν
Όλα αυτά μας πνίγουν λίγο λίγο.
Ε, λοιπόν
Στη Rosa
στο θεατράκι διεκδικήσαμε τον χώρο για να μεταμορφώσουμε
λίγο ή πολύ τον κόσμο μεταμορφώνοντας εμάς
για να παίξουμε, να πειραματιστούμε , να αγγίξουμε και να συνδεθούμε πέρα από ρόλους κλισέ και φορεμένες ταυτότητες.
Γιατί βλέπουμε την τέχνη στην εφευρετικότητα των καταπιεσμένων και τη δράση των αοράτων.
Γιατί καταλαβαίνουμε την τέχνη ως πραγματικότητα και φαντασία μαζί.
Ως μοίρασμα, έκφραση, και μετασχηματισμό συλλογικών εμπειριών και τραυμάτων. Γιατί μιλάμε για μια τέχνη που διαμορφώνει και διαμορφώνεται από ισότιμες σχέσεις αλληλεγγύης.
Μια τέχνη που αποτελεί δράση ριζοσπαστική, δράση απελευθερωτική.
Γιατί η δημιουργία που ενέχει τη δυνατότητα να ταρακουνήσει και να ανοίξει ρωγμές σε αυτή την ασφυκτική πραγματικότητα
δεν χωράει σε καπιταλιστικά συμφέροντα και ιεραρχικά πλαίσια
δεν ξεπουλιέται σε καθαρά ιδρύματα από λερωμένα χέρια
δεν ανέχεται την εκμετάλλευση
σαμποτάρει το μέινστριμ λαιφστάιλ
διανοίγει μονοπάτια για κόσμους που δεν έχουμε εξερευνήσει ακόμα.
Τα σώματα πάλλονται και παλλόμενα υπενθυμίζουν
Οι ζωές δεν α ν α σ τ έ λ λ ο ν τ α ι
Δεν ε γ κ α τ α λ ε ί π ο ν τ α ι
Δεν ξ ε χ ν ι ο ύ ν τ α ι
Αναπνέουμε εκεί που δημιουργούμε
αδιαμεσολάβητα – αντιεμπορευματικά – συλλογικά
Ομάδα Πύραυλος
Απρίλιος 2024
* εικόνες από παράσταση και θεατρικό εργαστήρι για παιδιά της Ομάδας Πύραυλος στο θεατράκι της Κατάληψης Rosa Nera
.

Κείμενο στήριξης από το ανοιχτό θεατρικό εργαστήρι

Κείμενο στήριξης από το ανοιχτό θεατρικό εργαστήρι
“Με έρωτα και τέχνη να κάψουμε τα σκοτάδια“
Συναντηθήκαμε στο θεατράκι της κατάληψης Rosa Nera. Κάποιες περάσαμε από εκεί για λίγο, κάποια βρισκόμασταν εκεί κάθε Παρασκευή βράδυ, εδώ και τρία χρόνια. Για κάποιους, το θέατρο στάθηκε η αφορμή για να γνωρίσουμε την κατάληψη, άλλες ήμασταν εκεί από καιρό. Ούτε ήρθαμε στο θέατρο όλα για τους ίδιους λόγους.
Είμαστε μια πολύ ετερόκλητη ομάδα ανθρώπων, όμως κάποια πράγματα που νιώσαμε εκεί – στο θεατράκι και στη Rosa – είναι κοινά. Σε αυτό το κείμενο, συνθέτουμε τα επιμέρους ατομικά βιώματά μας προσπαθώντας να μιλήσουμε για το συλλογικό βίωμα ενός χώρου – πιο σωστά, μιας κατάστασης – που μας λείπει ανείπωτα πολύ.
Η δημιουργικότητα που αισθανθήκαμε στη Rosa δεν είχε να κάνει μόνο με την ενασχόληση με το θέατρο, αλλά πήγαζε επιπλέον από την αυτό-διαμόρφωση και τη συνδιαμόρφωση των όρων της ύπαρξής μας. Το πιο σημαντικό έργο τέχνης που έχουμε να δημιουργήσουμε, άλλωστε, είναι η ίδια η καθημερινότητά μας. Απέναντι σε μια καθημερινότητα συχνά προδιαγεγραμμένη και μονότονη, μέσα από τη συλλογική δύναμή μας είδαμε να ανοίγεται ένα τεράστιο εύρος δυνατοτήτων, σε σχέση με τη διαμόρφωση των χώρων μας, των σχέσεων, των μονοπατιών μας. Για πολλά από εμάς η Rosa έγινε το ασφαλές καταφύγιο· έγινε διέξοδος από μια πραγματικότητα που κυριαρχεί το άγχος, η αποξένωση, ο ατομικισμός.
Στην κατάληψη διαρρηγνύαμε κάθε μέρα τα αόρατα σύνορα της καταγωγής, του φύλου, της ηλικίας, της ιδιότητας και έτσι μπορέσαμε να συνδεθούμε ουσιαστικά και απρόβλεπτα. Στο θεατράκι, τον ιδιαίτερο χώρο των συναντήσεών μας, λύναμε λίγο λίγο τους κόμπους μας, κοιταχτήκαμε στα μάτια, μοιραστήκαμε, νιώσαμε αποδεκτοί και ίσοι. Μπορέσαμε να ξε-σοβαρευτούμε χωρίς ντροπή, να ξεδώσουμε χωρίς πρωινά χανγκόβερ.
Μέσα από τις σχέσεις που χτίσαμε, σχέσεις εμπιστοσύνης και αλληλεγγύης, μπορέσαμε να αγαπήσουμε επιτέλους τους εαυτούς και τα σώματά μας. Κι αν στο θεατράκι χτίζαμε, προσωρινά, φανταστικούς κόσμους, στη Rosa υπήρχε πάντα η αίσθηση ότι το όνειρο για έναν πιο όμορφο κόσμο πραγματώνεται.
Έτσι για κάποιες, μετά την εκκένωση, η πόλη δε βγάζει πια νόημα. Γιατί ασφυκτιούμε ανάμεσα στα τραπεζοκαθίσματα, ασφυκτιούμε στη φασαρία και την πολυκοσμία της τουριστικής λαίλαπας, ενώ οι τελευταίοι χώροι ελεύθερης έκφρασης και αναπνοής συκοφαντούνται, συρρικνώνονται, εξαφανίζονται. Στην πράξη της εκκένωσης, αυτό που νιώσαμε να μας διαπερνά είναι η βία της εξουσίας. Όμως έχουμε μάθει πως πλάι σε ανθρώπους με κοινά βιώματα η βία αυτή μπορεί να μετατραπεί σε ρωγμές στο κατεστημένο απ’ όπου νέα ρόδα ξεφυτρώνουν. Έχουμε μάθει ότι τίποτα δεν έχει, και τίποτα δεν θα χαθεί όσο υπάρχουν άνθρωποι που αγωνίζονται γι’ αυτό.
Είμαστε τα παιδιά που διώχνουν από τις αυλές. Είμαστε η άνοιξη στον ζοφερό χειμώνα τους. Είμαστε εδώ, είμαστε μαζί και θα γεμίζουμε τους δρόμους τέχνη, μουσική, συλλογικό αγώνα.
Ανοιχτό θεατρικό εργαστήρι, Απρίλης 2024
* εικόνα: Παράσταση από το θεατρικό εργαστήρι στην Σπλάντζια.

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΧΑΝΙΩΤΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΥ για τον Λόφο Καστέλλι και την Κατάληψη Rosa Nera

Ποιος αναλαμβάνει την ευθύνη για το ξεπούλημα των
μνημείων στο λόφο Καστέλι;
Την 1η Απρίλη πραγματοποιήθηκε από την αστυνομία για άλλη μία φορά η εκκένωση της κατάληψης Rosa Nera και ο κατ’ επέκταση αποκλεισμός της κοινωνίας από έναν -κατακτημένο με αγώνες- δημόσιο χώρο. Είναι γνωστό πως οι πρυτανικές αρχές εκποιούν ανερυθρίαστα πια τη δημόσια περιουσία του ιδρύματος στους ιδιώτες, συντασσόμενες με τις επιταγές μιας αγοραίας νοοτροπίας, απόλυτα εναρμονισμένης με την κυβερνητική ασυδοσία.
Απ’ την άλλη, όλοι οι θεσμικοί και μη, φορείς της πόλης, έχουν εκφράσει ανοιχτά και κατηγορηματικά την αντίθεσή τους στην εν λόγω επένδυση, η οποία, κατά πως φαίνεται, υλοποιείται με αυθαίρετο τρόπο αφού παρακάμπτονται τόσο η άποψη της τοπικής εφορείας αρχαιοτήτων όσο κι όροι του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου της πόλης. Εδώ γεννάται το ερώτημα: πώς γίνεται να πραγματοποιείται μια εχθρική προς την πόλη επένδυση, όταν κανένας αρμόδιος φορέας ή πρόσωπο, δεν αναλαμβάνει δημόσια την ευθύνη για το εν λόγω έργο;
Η πόλη γίνεται μάρτυρας της επέλασης του επενδυτικού λόμπι (που δεν έχει πατρίδα) το οποίο όχι μόνο αντιτίθεται στη βούληση της κοινωνίας, αλλά απολαμβάνει μέσω της αστυνομίας μια ιδιωτική ασφάλεια με τις τσέπες των φορολογούμενων, δηλαδή ημών!
Παράλληλα, όλη η πόλη γνωρίζει πως η κατάληψη Rosa Nera, έπειτα από 20 χρόνια ζωντανής κι ανοιχτής στην κοινωνία λειτουργίας, αξιοποιεί την περιοχή του λόφου στην κατεύθυνση της κοινής ωφέλειας αλλά και της παθητικής προστασίας των κτιρίων, με άμεσα προσωρινά κι αναστρέψιμα μέτρα που διασώζουν την υλικότητα των κτιρίων, διευκολύνουν τη χρήση τους κι επιτρέπουν η όποια μελέτη για αναστηλωτική διαδικασία να μπορεί να υλοποιηθεί βάσει ιστάμενου κτίσματος κι όχι πάνω σε ερείπια.
Αντίθετα, ο ιδιώτης-εισβολέας, κατά την προηγούμενη εκκένωση της κατάληψης έδειξε το αν και κατά πόσο σέβεται τα μνημεία, αφού κύριο μέλημά του ήταν να φράξει με τσιμέντο τις τουαλέτες, να κάνει ζημιά στην τοιχοποιία με τρύπες για την τοποθέτηση λαμαρινών και, φυσικά, να καταστρέψει την όποια χρηστική λειτουργία του οικοδομήματος.
Ο αγώνας ενάντια στην ξενοδοχοποίηση του λόφου Καστέλι είναι ο ίδιος αγώνας για υπεράσπιση των δημόσιων χώρων που στενάζουν στην πόλη μας από τη μονοκαλλιέργεια της τουριστικής βιομηχανίας. Ένας αγώνας που συνδέεται με τους αγώνες για το πάρκο Μαρκοπούλου, το Παλίγκρεμνο, το Αποπηγάδι κ.λ.π.
• Καμία υποταγή στους μεγαλοξενοδόχους.
• Όχι άλλο ξεπούλημα των δημόσιων χώρων.
• Καμία αστυνομική προστασία στις αυθαιρεσίες των επενδυτών.
• Κοινόχρηστες και κοινωφελείς χρήσεις στο λόφο Καστέλι ανοιχτές και ελεύθερες σε όλους.
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΧΑΝΙΩΤΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΥ

4η βραδιά επανοικειο – ποίησης και ηχοτοπίων

Αυτή την Κυριακή, βρισκόμαστε από τις 6 στο υδραγωγείο, να ποιήσουμε το χώρο με μουσική εκτός ορίων από το φάσμα της ηλεκτρονικής εναλλακτικής μουσικής.
Στις 8 ακολουθεί η καθιερωμένη -πλέον-βραδιά ποίησης.
Στο μεταίχμιο αυτής της χωρο-ποίησης μπορούν να προκύψουν συναντήσεις της ποίησης με τη μουσική…
φέρνουμε και κανα φαγάκι αμα θέλουμε και κάνουμε παρέα
sound-scape, ρεφενέ και επανοικειο-ποίηση
Από τη βιβλιοθήκη 451 της rosa nera και το αναγνωστήριο όλων στην πρ. Πρυτανεία

Οι ΔεςΠολλες για τη Ρόζα Νέρα

Οι ΔεςΠολλες για τη Ρόζα Νέρα
Πιθανές ερωταποκρίσεις με κάποιον φιλικά διακείμενο
– Μα υπάρχει θέατρο μέσα στην κατάληψη; Και τι είδους θέατρο είναι αυτό;
– Ένα κανονικό θέατρο, φτιαγμένο με πολύ μεράκι και συλλογική δουλειά. Με
χώρο πρόβας και παραστάσεων, καμαρίνια, φώτα και ηχητικό εξοπλισμό,
βεστιάριο και σκηνικά. Ένα θέατρο με τα όλα του!
– Και γιατί θέατρο εκεί;
– Γιατί είναι ένας χώρος όπου μπορούν να στεγαστούν ποικίλες καλλιτεχνικές
δράσεις και προσφέρεται ελεύθερα και δωρεάν.
– Α, επειδή δεν πληρώνετε είστε εκεί!
– Όχι, είμαστε εκεί από επιλογή. Μας αρέσει η ιδέα, αυτό που φτιάχνουμε να το
χαρίζουμε. Κι αυτό είναι εφικτό μόνο σε έναν χώρο χωρίς ενοίκιο άρα και χωρίς
εισιτήριο για σένα που θα έρθεις να μας δεις. Είναι η απόδειξη ότι γίνεται κι
αλλιώς.
– Τι θα πει αλλιώς;
– Αλλιώς θα πει συλλογικά και αυτοοργανωμένα, με αγάπη και σεβασμό.
Αλλιώς θα πει για τη χαρά της δημιουργίας, χωρίς μεσάζοντες, χορηγούς και
διαφημίσεις, χωρίς οικονομικό κέρδος για κανέναν. Χωρίς αντίτιμο αλλά με
ελεύθερη συνεισφορά.
– Δηλαδή;
– Δηλαδή αν θέλεις, μετά το τέλος της παράστασης, αφήνεις σε ένα κουτάκι
ό,τι μπορείς για τις ανάγκες της ίδιας της παράστασης, του χώρου αλλά και
της κατάληψης που τον στεγάζει. Η αντιεμπορευματικότητα εξάλλου είναι μία
από τις βασικές αρχές της κατάληψης.
– Και ερχόταν ο κόσμος των Χανίων να δει παραστάσεις σε μια κατάληψη;
Μεταξύ σας θα ήσασταν..
– Οι παραστάσεις ήταν πάντα γεμάτες. Με λίστες αναμονής, με τηλέφωνα που
δεν σταματούσαν να χτυπούν για κρατήσεις. Με ανθρώπους που έμπαιναν για
πρώτη φορά στο κτήριο. Η κοινωνία των Χανίων αγκάλιασε τη Ρόζα Νέρα, και
ως χώρο πολιτισμού.
Ναι, πολιτισμού.
Κι αν δε πρόλαβες, αν δεν μπορείς ούτε να το φανταστείς, δεν πειράζει.
Έλα μαζί μας, θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να την πάρουμε πίσω.
Είναι δική μας, είναι όλων

Δειγματοληπτικές έρευνες στον Λόφο Καστέλι: Ένα μνημείο εργοδοτικής αυθαιρεσίας — Κάλεσμα στην απεργιακή πορεία, 17 Απρίλη, στις 10 π.μ. Πλατεία Αγοράς.

Κείμενο και Κάλεσμα της συνέλευσης της Κατάληψης Rosa Nera και Συντρόφων/ Συντροφισσών, που εστιάζει στα ζητήματα της εργοδοτικής αυθαιρεσίας στον Λόφο Καστέλλι.
Καλούμε στην αυριανή απεργιακή πορεία, 17 Απριλίου, στις 10 π.μ. στη Πλατεία Αγοράς

Δειγματοληπτικές έρευνες στον Λόφο Καστέλι:
Ένα μνημείο εργοδοτικής αυθαιρεσίας

Την Τετάρτη 10/4/2024 ξεκίνησαν οι δειγματοληπτικές έρευνες στον Λόφο Καστέλι κατά παραγγελία της εταιρίας-φάντασμα Belvedere ΕΠΕ. Φυσικά η εν λόγω εταιρία δεν ήταν μόνη της εκεί. Οι διερευνητικές εργασίες έγιναν με τη συνδρομή της τοπικής Εφορείας Αρχαιοτήτων. Δεν θα εξετάσουμε αυτήν τη στιγμή το γιατί η Εφορεία Αρχαιοτήτων δεν αρνήθηκε να βρίσκεται εκεί και το κατά πόσο “δεμένα” ήταν τα χέρια της ακολουθώντας “εντολές άνωθεν”. Απλώς θα θυμίσουμε ένα διαφορετικό παράδειγμα απάντησης σε “εντολές άνωθεν”, τον εμβληματικό αγώνα ενάντια στην αξιολόγηση, την κατηγοριοποίηση σχολείων και την προσπάθεια ιδιωτικοποίησης της δημόσιας και δωρεάν παιδείας που διεξάγει το εκπαιδευτικό κίνημα ακόμα και σήμερα με τις πολύμορφες απεργιακές δράσεις του. Αντίστοιχες δράσεις θα μπορούσε να προκηρύξει και το τοπικό σωματείο των εργαζομένων στην Αρχαιολογία.

Σε αυτό το κείμενο θ’ ασχοληθούμε με μια αθέατη πλευρά της απόπειρας ξενοδοχοποίησης του Λόφου Καστέλι. Αυτή της κατάφωρης παραβίασης δεκάδων διατάξεων του εργατικού δίκαιου. Και εξηγούμαστε. Το κίνημα αλληλεγγύης στην εκκενωμένη Rosa Nera, αλλά και συνολικά στον εκκενωμένο Λόφο Καστέλι, βρισκόταν έξω από την κατάληψη από τις 7 το πρωί της Τετάρτης 10/4 για να μπλοκάρει τις δειγματοληπτικές έρευνες στον χώρο. Βρισκόταν εκεί δηλαδή πριν το προκαθορισμένο ωράριο εργασίας των εργατών. Παρ’ όλα αυτά οι εργάτες ήταν ήδη εκεί. Όχι, δεν είχαν νοικιασμένα δωμάτια έξω από τη Rosa Nera. Ούτε έφτασαν εκεί με ελικόπτερο. Οι εργάτες που θα συμμετείχαν στις έρευνες στον λόφο, έφτασαν εκεί με ένα βανάκι της ασφάλειας, το οποίο δεν έχει ούτε παράθυρα, ούτε καθίσματα. Το ξέρουμε πολύ καλά, καθώς αυτό ήταν και το μέσο μεταφοράς των συλληφθέντων της εκκένωσης από την κατάληψη ως το αστυνομικό μέγαρο. Και μάλιστα, αυτό το βανάκι ξεφόρτωσε τους εργάτες στην κατάληψη στις 6 το πρωί, ώρα που δεν ενδείκνυται για τέτοιες εργασίες οι οποίες χρειάζονται το φως του ήλιου για να πραγματοποιηθούν.

Αναρωτιόμαστε λοιπόν, με ποια διαδικασία ορίζεται το βαν της ασφάλειας Χανίων ως μεταφορικό μέσο εργατών της Αρχαιολογίας και του εργολάβου; Τι ωράριο εργασίας έχει δηλωθεί γι’ αυτούς και με τι ειδικότητα; Τι εντολές ακολούθησαν κάποιοι εργάτες όταν παρουσιάστηκαν ως γείτονες, κουβαλώντας έναν γκασμά μέσα σε σακούλα φούρνου προσπαθώντας να περάσουν το μπλόκο των αλληλέγγυων; Η διοίκηση της Εφορείας Αρχαιοτήτων Χανίων πώς δέχτηκε να συμμετέχει σε διερευνητικές εργασίες με αυτές τις συνθήκες εργασίας; Αυτή τη φορά, δεν μπορεί να επικαλεστεί το ότι δεν είναι δική της η ευθύνη, καθώς ακόμα και η υπεύθυνη των ερευνών, Πρωτοπαπαδάκη, έπαιξε το ίδιο μονόπρακτο στο μπλόκο, καθώς για τις ανάγκες της ξενοδοχοποίησης, ισχυρίστηκε ότι είναι γειτόνισσα. Άραγε οι εργάτες που συμμετέχουν στις έρευνες είναι εν τέλει ασφαλισμένοι;

Όλα αυτά τα ερωτήματα οφείλουν όλοι οι αρμόδιοι φορείς να τα απαντήσουν. Και οφείλουν επίσης τα σωματεία εργαζομένων να τα απαντήσουν. Όπως δε θ’ αφήσουμε την κατάληψη βορά στις ορέξεις κράτους κι επενδυτών, έτσι δε θ’ αφήσουμε τις ονειρώξεις των αφεντικών να γίνουν πράξη. Άλλωστε, η δράση της Rosa Nera είναι οργανικά δεμένη με τους αγώνες της εργατικής τάξης και των κολασμένων αυτού του κόσμου. Αν η εργοδοτική αυθαιρεσία που συντελείται στις διερευνητικές εργασίες του λόφου μείνει αναπάντητη, αυτό θα είναι το μέλλον της εργατικής τάξης.

Καλούμε όλο το εργατικό κίνημα να πάρει θέση γι’ αυτό το ζήτημα, καλούμε κάθε εργαζόμενο/η να μην δέχεται να δουλεύει υπό αυτές τις συνθήκες και να τις καταγγέλλει κατευθείαν στο σωματείο του/της. Καλούμε τους εργάτες που συμμετέχουν στις διερευνητικές εργασίες στον Λόφο Καστέλι να αποσυρθούν από αυτές. Να αποσυρθούν σκεπτόμενοι την κοινωνική και ταξική τους θέση, σκεπτόμενοι ποιο θα είναι το μέλλον αυτού του τόπου με ένα ακόμα λουξ ξενοδοχείο, σκεπτόμενοι το μέλλον των αγώνων χωρίς τη συμβολή της κατάληψης Rosa Nera. Δε μας διαχωρίζει από την τάξη των εκμεταλλευτών μόνο το γεγονός ότι δεν έχουμε τα μέσα παραγωγής αλλά και οι διαφορετικές ηθικές αρχές. Οι δικές τους είναι αυτές των αρπακτικών, οι δικές μας αυτές της αλληλοβοήθειας και της ταξικής πάλης.

Κατάληψη Rosa Nera &σύντροφοι-συντρόφισσες | Απρίλιος 2024

 

 

Από την γιορτή αλληλεγγύης στις Καταλήψεις

Τα μαύρα ρόδα θα ανθίζουν μια ζωή,
Ρόζα ξανά για όλα τα παιδιά!

Αυτή ήταν η συλλογική επιθυμία στην μεγάλη λαϊκή γιορτή Αλληλεγγύης στις Καταλήψεις με τα Κανάρια και τους Γιαρ Αμάν,.
Στο Γιαλί Τζαμισί τα δημοτικά για την ζωή και τον έρωτα, τα βάσανα και τις χαρές των τόπων που ζούμε αλλά και μουσικές κάποιων τόπων μακρινών, αντήχησαν στο παλιό λιμάνι.

Η μουσική της ελευθεριακής γιορτής σκαρφάλωσε στα περιφραγμένα από τους πραιτωριανούς των εκμεταλλευτών βυζαντινά τείχη και τραγούδησε στην αυλή των Χανίων δίνοντας την υπόσχεση της σύντομης απελευθέρωσης της.

Εικόνες από μια όμορφη νύχτα, μια γιορτή του αυτο/οργανωμένου και αντιεμπορευματικού πολιτισμού που ανθίζει στην συμμετοχή των πολιτιστικών ομάδων των εργαζόμενων μέσα στις Καταλήψεις και τα Στέκια του τοπικού κινήματος.

Η χθεσινή γιορτή (με μοναδική παραφωνία μια κολητική ταινία) είναι άλλο ένα παράδειγμα των αγώνων για τον δημόσιο χώρο, για το δικαίωμα στην πόλη , την δυανατότητα για πόλη ανοιχτή σε κοινωνικές και εργατικές χρήσεις, σε αξίες και νοήματα που συνθέτουν συλλογικά οι ίδιοι οι κάτοικοι των γειτονιών της.