Author: Rosa Nera

Κινηματογραφικές Τρίτες στην κατάληψη Rosa Nera

Κινηματογραφικές Τρίτες στην κατάληψη Rosa Nera
ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ
στις 20:00 στην αίθουσα προβολών
  • 12/11
“120 χτύποι το λεπτό”
Robin Campillo (2017).
Η ταινία περιγράφει περιγράφει τη δράση της οργάνωσης Act Up του Παρισιού για την καταπολέμηση του AIDIS.
  • 19/11
“Δουλεύοντας με το πάσο μας”
Guido Chiesa, συγγραφική ομάδα WU MING (2017)
Ταινία ντοκιμαντέρ που αφορά την δημιουργία ενός κινηματικού ραδιοφωνικού σταθμού στην Μπολόνια στην ενδιαφέρουσα ιταλική δεκαετία του ’70.
  • 26/11
“Η στρατηγική του σαλιγκαριού”
Sergio Cabrera (1993)
Οι κάτοικοι αντιστέκονται ενάντια στην επικείμενη έξωσή τους από ένα παλιό σπίτι στο κέντρο της Μπογκοτά της Κολομβίας

Δεν υπάρχει στέγη στα Χανιά – Κάλεσμα σε ανοιχτή συνέλευση για το ζήτημα της στέγης Τετάρτη 13 Νοέμβρη στις 19:00 στην κατάληψη Rosa Nera

 

[ Κάλεσμα σε ανοιχτή συνέλευση για το ζήτημα της στέγης Τετάρτη 13 Νοέμβρη στις 19:00 στην κατάληψη Rosa Nera ]

Ζούμε σε μια πόλη που το στεγαστικό αποτελεί το «νούμερο ένα» κοινωνικό πρόβλημα για χιλιάδες ανθρώπους. Είναι πλέον σαφές πως η διόγκωση της βραχυχρόνιας μίσθωσης και των boutique hotel, έχει καταστροφικές επιπτώσεις στον αστικό ιστό, στις συνθήκες εργασίας, στους όρους κατοικίας, στο φυσικό περιβάλλον, στην ποιότητα της ζωής των ανθρώπων στα Χανιά. Η εξαφάνιση της κατοικίας σε ολόκληρες γειτονιές που άλλοτε έσφυζαν από ζωή και η αντικατάσταση τους από ζώνες τουριστικής κατανάλωσης, επιχειρεί να διαλύσει τα όποια επιβιώματα κοινωνικής συνοχής έχουν απομείνει . Με άλλα λόγια, οι τουριστικές ζώνες κατανάλωσης συντείνουν στην ανατίμηση των ενοικίων μακροχρόνιας μίσθωσης, καθώς αφενός τα διαθέσιμα σπίτια μειώνονται αφετέρου η επιχειρηματική δραστηριότητα εντός των ζωνών αυτών απευθύνεται σε άλλα πορτοφόλια. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ανατίμηση των λαικών αγορών, των καφέ, των μίνι μάρκετ κτλ που βρίσκονται εντός των τουριστικών περιοχών. Έτσι δημιουργείται μια γειτονιά μέσα στη γειτονιά, χωρίς δεσμούς και σχέσεις, η οποία καταναλώνει ευκαιριακά, με αποτέλεσμα όσοι και όσες ζουν και εργάζονται μέσα σε αυτή να μειονεκτούν κοινωνικά και οικονομικά.

Η ενίσχυση της βραχυχρόνιας μίσθωσης, μέσω της ολοένα και μεγαλύτερης εμπλοκής των εταιρειών διαχείρισης του στεγαστικού αποθέματος, καθιστά το «προϊόν» πιο ανταγωνιστικό. Η μεγέθυνση του στεγαστικού προβλήματος συντελείται από τις επενδύσεις στον τομέα του real estate και των ξενοδοχειακών κεφαλαίων, μετατρέποντας τα Χανιά σε ένα τουριστικό «μεγα-κατάλυμα», συνθλίβοντας το δικαίωμα στην πόλη και στη στέγη. Οι εργαζόμενες/οι που δεν έχουν το απαραίτητο «λίπος» σε εισοδήματα ή σε κάποια στεγαστική κληρονομιά, ήδη νιώθουν πως η πόλη δεν τους χωράει. Ακόμα και οι εκπαιδευτικοί, οι εργαζόμενοι στην δημόσια υγεία, όπως και οι φοιτητές/τριες βιώνουν την έλλειψη στέγης και τα απλησίαστα ενοίκια ως το βασικότερο τους πρόβλημα στα Χανιά. Ιδιαίτερη αναφορά θα πρέπει να γίνει και στη μεταναστευτική στέγη. Λόγω των ρατσιστικών πολιτικών και της μακροχρόνιας υποτίμησης της μεταναστευτικής εργασίας, η  πρόσβαση των μεταναστών στη στέγη είναι ακόμα πιο επισφαλής ως αποτέλεσμα ταξικών και κοινωνικών αποκλεισμών. Στην πόλη, επίσης, υπάρχουν χρόνια ζητήματα αστεγίας/στεγαστικής επισφάλειας, τα οποία αντιμετωπίζονται κυρίως από πρωτοβουλίες αλληλεγγύης. Τέλος, ενδεικτικό του γενικευμένου χαρακτήρα της στεγαστικής κρίσης είναι και το εξής: Διαφορετικοί ερευνητικοί θεσμοί τεκμηριώνουν πως σε περιοχές που η παρουσία της βραχυχρόνιας μίσθωσης είναι υψηλή (όπως π.χ. στην Αθήνα), το κόστος του ενοικίου  μπορεί να «τρώει» ακόμα και τα ¾ του μισθού των ενοικιαστών.

Το φαινόμενο της έλλειψης στέγης δεν είναι τοπικό αλλά διεθνές. Ακούμε πλέον όλο και περισσότερο για τις συνέπειες σε  κορεσμένες από την τουριστική βιομηχανία  περιοχές της Μεσογείου: Λειψυδρία, αδυναμία διαχείρισης των αποβλήτων, «διάχυση» της υποτίμησης και της απορρύθμισης της εργασίας (μαύρα μεροκάματα, εντατικοποίηση, εργατικά ατυχήματα/ δυστυχήματα) και σε άλλους κλάδους που συσχετίζονται με τον τουρισμό , όπως ο κατασκευαστικός και η εστίαση, ανορθολογική διαχείριση φυσικών πόρων, αλλαγή χρήσεων γης προς όφελος των καταπατητών και αλλοτρίωση της ιστορικής μνήμης και του αστικού ιστού λόγω της τουριστικής υπερδόμησης.

Ενάντια στην τουριστικοποίηση της καθημερινότητας εμφανίζονται διεθνώς κινήματα όπου οι κάτοικοι αντιστέκονται στον βίαιο εκτοπισμό τους. Από αυτά τα κινήματα εμπνεόμαστε και επιθυμούμε να μάθουμε και στην πορεία του χρόνου να συνδεθούμε με αυτά. Προτείνουμε τη δημιουργία μιας μονοθεματικής συνέλευσης για τη στέγη, τα ενοίκια και το κόστος ζωής. Τα μέσα τα οποία προτείνουμε είναι γνωστά από τους αγώνες που ήδη γίνονται. Σε πόλεις όπως τα Χανιά, όπου τα άδεια εγκαταλελειμμένα σπίτια βρίσκονται σε κάθε στενό, η κατάληψη στέγης αποτελεί έναν τρόπο επιβίωσης και ανατίμησης της ζωής, τον οποίο  κάνουν πράξη ντόπιες και μετανάστες. Η συνέλευση στα Πατήσια οργανώνει τις αντιστάσεις με λόγο και δράση για το κόστος ζωής. Κινήσεις σωματείων ενοικιαστών αρχίζουν να ξεπηδούν, κάτι το οποίο  παρατηρούμε και θα επιθυμούσαμε να το χρησιμοποιήσουμε. Στόχος είναι η συλλογική οργάνωση να θέσει όρια στη βραχυχρόνια μίσθωση και οι τιμές των ενοικίων να κατέβουν.

Αυτή η συνέλευση θα θέλαμε να πιάσει το νήμα από την αρχή. Να βγάλει λόγο σταθερά μέσα στον χρόνο για όλα αυτά. Να θέσει το ζήτημα της στέγης ως προτεραιότητα του τοπικού κινήματος και να  εμπλουτίζει με τον λόγο και τη δράση της τις ομάδες, τις οργανώσεις και τα σωματεία στα οποία συμμετέχουμε, ώστε να γίνει συλλογική υπόθεση. Επιθυμούμε να γίνουν  αργά και σταθερά βήματα προς αυτήν την κατεύθυνση.

Συνέλευση για το ζήτημα της στέγης, Τετάρτη 13 Νοέμβρη στις 19:00 στην κατάληψη Rosa Nera

Κατάληψη Rosa Nera

 

Από την συγκέντρωση για την στέγη στα Χανιά.

Εικόνες από την συγκέντρωση για την στέγη, έξω από το συνέδριο ShortStay.  Μηνύματα ενάντια στην υπονόμευση της πρόσβασης στην στέγη μέσα στο τουριστικό θεματικό πάρκο. Στην διαμαρτυρία για την στέγη ήταν αρκετά μεγάλη η παρουσία της αστυνομίας.

Βραδιά ποίησης, Κυριακή 10 Νοέμβρη

τρώμε κοινωνικές πράξεις
ανοίγουμε δημόσια τα ράμματά μας
σε πιάτα στοργικά πλαστικοποιημένα
ταξικά και δομικά αποστειρωμένα
φορούμε γάντια λάτεξ στα κορμιά μας
πάσχουμε από ευγένειες ενάντια στα οράματα μας
το codebar μας έχει ψευδαισθήσεις
είμαστε το ελάττωμα στις αιώνιες γαλουχήσεις
προσοχή σε ποιον στρατό
θα μας επιτάξεις
γιατί είμαστε εμείς που τρώμε
τις κοινωνικές πράξεις

Αντιγόνη Ηλιάδη
Ποιήτριες
Ποίημα από την τελευταία βραδιά ποίησης

Αυτήν την Κυριακή συναντιόμαστε και πάλι για να διαβάσουμε, συζητήσουμε και ερνηνεύσουμε μ α ζ ί ποιήματα.

Θα διαβάσουμε ποιήματα άλλων ποιητών και ποιητριών αλλά φυσικά όποιος-α το επιθυμεί, μπορεί να φέρει το δικό της ποίημα

Κυριακή 10 Νοέμβρη από τις 19:30 στο Αναγνωστήριο Όλων

στο ισόγειο της παλιάς πρυτανείας
στην Κατάληψη Rosa Nera
Παλιό Λιμάνι

από την “Βιβλιοθήκη 451” & το Αναγνωστήριο Όλων

βραδιά ποίησης

 

Live! Με Soul, Blues, retro R’n’B, με την Rhea στο ακουστικό μπάσο και στα Cajon & percussion τον Julius Naidu.

Αυτή την Παρασκευή 1η Νοέμβρη το βραδινό, φθινοπωρινό αντιεμπορευματικό, μουσικό καφενείο της Κατάληψης Rosa Nera εκτός από συναντήσεις, συζητήσεις, απρόβλεπτα έχει
Live! Με Soul, Blues, retro R’n’B, με την Rhea στο ακουστικό μπάσο και στα Cajon & percussion τον Julius Naidu.

Το καφενείο θα είναι ανοιχτό από τις 9 μ.μ. μέχρι τις 2 μ.μ. ενώ το live θα ξεκινήσει στις 10.30 μ.μ. Παράλληλα θα λειτουργεί το Χαριστικό Παζάρι και η Βιβλιοθήκη 451 της Rosa Nera.

Event: Live! Με Soul, Blues, retro R’n’B στο καφενείο της Παρασκευής στην Ρόζα με την Ρέα και τον Julius

#ροζανερα #rosanera #Χανιά

 

Αφίσσα για την Στέγη στα Χανιά και Κείμενο – Κάλεσμα της Κατάληψης Rosa Nera.

 

 

 

Αφίσσα και Κείμενο – Κάλεσμα της Κατάληψης Rosa Nera.

Συγκέντρωση για την Στέγη, στις 2 Νοέμβρη, ημέρα έναρξης του συνεδρίου “Short Stay Conference” για την βραχυχρόνια μίσθωση.
Ώρα 10 π.μ. – έξω από το θέατρο «Μίκης Θεοδωράκης».

Δεν υπάρχει στέγη στα Χανιά.

Στις 2 Νοέμβρη στο Θέατρο «Μίκης Θεοδωράκης» θα πραγματοποιηθεί διεθνές συνέδριο οργανωμένο από φίρμες και αφεντικά του τουρισμού πολυτελείας, του Real Estate και της βραχυχρόνιας μίσθωσης, με τίτλο Short Stay Conference. Πρόκειται για ένα συνέδριο ταξικού πολέμου μέσω της υπονόμευσης της ζωής των κατοίκων – κυρίως της εργατικής τάξης της πόλης – που υποφέρουν από τα απλησίαστα ενοίκια και την έλλειψη στέγης.

Ζούμε σε μια πόλη που το στεγαστικό αποτελεί το «νούμερο ένα» κοινωνικό πρόβλημα για χιλιάδες ανθρώπους. Είναι πλέον σαφές πως η διόγκωση της βραχυχρόνιας μίσθωσης και των μπουτίκ χοτέλ έχει καταστροφικές επιπτώσεις στον αστικό ιστό, στις συνθήκες εργασίας, στους όρους κατοικίας, στο φυσικό περιβάλλον, στην ποιότητα της ζωής των ανθρώπων στα Χανιά. Η εξαφάνιση της κατοικίας σε ολόκληρες γειτονιές που άλλοτε έσφυζαν από ζωή και η αντικατάσταση τους από ζώνες τουριστικής κατανάλωσης, επιχειρεί να διαλύσει τα όποια επιβιώματα κοινωνικής συνοχής έχουν απομείνει.

Στόχος του συνεδρίου Short Stay Conference είναι η ενίσχυση της βραχυχρόνιας μίσθωσης μέσω της ολοένα και μεγαλύτερης εμπλοκής των εταιρειών διαχείρισης του στεγαστικού αποθέματος, ώστε το εν λόγω «προϊόν» να γίνει πιο ανταγωνιστικό. Στόχος, επίσης, του συνεδρίου είναι η εμπέδωση της προοπτικής να μετατραπούν τα Χανιά σε ένα τουριστικό «μεγα-κατάλυμα» που θα συνθλίβει το δικαίωμα στην πόλη και στην στέγη. Οι εργαζόμενες/οι που δεν έχουν το απαραίτητο «λίπος» σε εισοδήματα ή σε κάποια στεγαστική κληρονομιά, ήδη νιώθουν πως η πόλη δεν τους χωράει. Ακόμα και οι εκπαιδευτικοί, οι εργαζόμενοι στην δημόσια υγεία, όπως και οι φοιτητές/τριες βιώνουν την έλλειψη στέγης και τα απλησίαστα ενοίκια ως το βασικότερο τους πρόβλημα στα Χανιά. Ιδιαίτερη αναφορά θα πρέπει να γίνει και στην μεταναστευτική στέγη. Λόγω των ρατσιστικών πολιτικών και της μακροχρόνιας υποτίμησης της μεταναστευτικής εργασίας, η μεταναστευτική πρόσβαση στην στέγη είναι ακόμα πιο επισφαλής ως αποτέλεσμα ταξικών και κοινωνικών αποκλεισμών. Στην πόλη, επίσης, υπάρχουν χρόνια ζητήματα αστεγίας/στεγαστικής επισφάλειας που αντιμετωπίζονται κυρίως από πρωτοβουλίες αλληλεγγύης. Τέλος, ενδεικτικό του γενικευμένου χαρακτήρα της στεγαστικής κρίσης είναι και το εξής: Διαφορετικοί ερευνητικοί θεσμοί τεκμηριώνουν πως σε περιοχές που η παρουσία της βραχυχρόνιας μίσθωσης είναι υψηλή (όπως π.χ. στην Αθήνα) το κόστος του ενοικίου μπορεί να «τρώει» ακόμα και τα ¾ του μισθού των ενοικιαστών.

Το φαινόμενο της έλλειψης στέγης δεν είναι τοπικό αλλά διεθνές. Ακούμε πλέον όλο και περισσότερο για τις συνέπειες σε – κορεσμένες από την τουριστική βιομηχανία – περιοχές της Μεσογείου: Λειψυδρία, αδυναμία διαχείρισης των αποβλήτων, «διάχυση» της υποτίμησης και της απορρύθμισης της εργασίας και σε άλλους κλάδους που συσχετίζονται με τον τουρισμό όπως ο κατασκευαστικός και η εστίαση, ανορθολογική διαχείριση φυσικών πόρων, αλλαγή χρήσεων γης προς όφελος των καταπατητών και αλλοτρίωση της ιστορικής μνήμης και του αστικού ιστού από την τουριστική υπερδόμηση.

Ενάντια στην τουριστικοποίηση της καθημερινότητας εμφανίζονται διεθνώς κινήματα, στην Γαλλία, την Ισπανία, την Ιταλία, την Τσεχία και αλλού όπου οι κάτοικοι διεκδικούν να πάρουν τις πόλεις και την ζωή τους πίσω. Κινήματα ξεπηδούν και οργανώνουν συλλογικούς αγώνες προστασίας της στέγης, είτε με κινήσεις αυτομειώσεων των ενοικίων, είτε με μπλοκαρίσματα εξώσεων, είτε αξιοποιώντας τα άδεια κτήρια. Παράλληλα τα κινήματα ενοικιαστών πιέζουν τους θεσμούς και πετυχαίνουν, όλο και πιο συχνά, την απαγόρευση της βραχυχρόνιας μίσθωσης σε ζώνες κατοικίας.

Μέσα από όλους αυτούς τους σημαντικούς κοινωνικούς αγώνες για την στέγη δημιουργείται ένας άλλος κοινωνικός ιστός που καλύπτει ανθρώπινες, κοινωνικές και εργατικές, ανάγκες.

Καλούμε σε συγκέντρωση έξω από το θέατρο «Μίκης Θεοδωράκης», το Σάββατο 2 Νοέμβρη, ημέρα διεξαγωγής του «διεθνούς συνεδρίου Short Stay Conference», στις 10 π.μ. το πρωί

Κατάληψη Rosa Nera.

#ροζανερα #rosanera #Χανιά

https://rosanera.squat.gr/

Δεν υπάρχει στέγη στα Χανιά. Κάλεσμα σε συγκέντρωση στις 2 Νοέμβρη, ημέρα έναρξης του συνεδρίου για την βραχυχρόνια μίσθωση. Ώρα 10 π.μ. έξω από το θέατρο «Μίκης Θεοδωράκης».

Κατάληψη Rosa Nera

 

Δεν υπάρχει στέγη στα Χανιά.

 

Κάλεσμα σε συγκέντρωση, 2 Νοέμβρη,

ημέρα έναρξης του συνεδρίου

για την βραχυχρόνια μίσθωση

Ώρα 10 π.μ.

Έξω από το θέατρο «Μίκης Θεοδωράκης»

 

 

Στις 2 Νοέμβρη στο Θέατρο «Μίκης Θεοδωράκης» θα πραγματοποιηθεί διεθνές συνέδριο οργανωμένο από φίρμες και αφεντικά του τουρισμού πολυτελείας, του Real Estate και της βραχυχρόνιας μίσθωσης, με τίτλο Short Stay Conference. Πρόκειται για ένα συνέδριο ταξικού πολέμου μέσω της υπονόμευσης της ζωής των κατοίκων – κυρίως της εργατικής τάξης της πόλης – που υποφέρουν από τα απλησίαστα ενοίκια και την έλλειψη στέγης.

Ζούμε σε μια πόλη που το στεγαστικό αποτελεί το «νούμερο ένα» κοινωνικό πρόβλημα για χιλιάδες ανθρώπους. Είναι πλέον σαφές πως η διόγκωση της βραχυχρόνιας μίσθωσης και των μπουτίκ χοτέλ έχει καταστροφικές επιπτώσεις στον αστικό ιστό, στις συνθήκες εργασίας, στους όρους κατοικίας, στο φυσικό περιβάλλον, στην ποιότητα της ζωής των ανθρώπων στα Χανιά. Η εξαφάνιση της κατοικίας σε ολόκληρες γειτονιές που άλλοτε έσφυζαν από ζωή και η αντικατάσταση τους από ζώνες τουριστικής κατανάλωσης, επιχειρεί να διαλύσει τα όποια επιβιώματα κοινωνικής συνοχής έχουν απομείνει.

Στόχος του συνεδρίου Short Stay Conference είναι η ενίσχυση της βραχυχρόνιας μίσθωσης μέσω της ολοένα και μεγαλύτερης εμπλοκής των εταιρειών διαχείρισης του στεγαστικού αποθέματος, ώστε το εν λόγω «προϊόν» να γίνει πιο ανταγωνιστικό. Στόχος, επίσης, του συνεδρίου είναι η εμπέδωση της προοπτικής να μετατραπούν τα Χανιά σε ένα τουριστικό «μεγα-κατάλυμα» που θα συνθλίβει το δικαίωμα στην πόλη και στην στέγη. Οι εργαζόμενες/οι που δεν έχουν το απαραίτητο «λίπος» σε εισοδήματα ή σε κάποια στεγαστική κληρονομιά, ήδη νιώθουν πως η πόλη δεν τους χωράει. Ακόμα και οι εκπαιδευτικοί, οι εργαζόμενοι στην δημόσια υγεία, όπως και οι φοιτητές/τριες βιώνουν την έλλειψη στέγης και τα απλησίαστα ενοίκια ως το βασικότερο τους πρόβλημα στα Χανιά. Ιδιαίτερη αναφορά θα πρέπει να γίνει και στην μεταναστευτική στέγη. Λόγω των ρατσιστικών πολιτικών και της μακροχρόνιας υποτίμησης της μεταναστευτικής εργασίας, η μεταναστευτική πρόσβαση στην στέγη είναι ακόμα πιο επισφαλής ως αποτέλεσμα ταξικών και κοινωνικών αποκλεισμών. Στην πόλη, επίσης, υπάρχουν χρόνια ζητήματα αστεγίας/στεγαστικής επισφάλειας που αντιμετωπίζονται κυρίως από πρωτοβουλίες αλληλεγγύης. Τέλος, ενδεικτικό του γενικευμένου χαρακτήρα της στεγαστικής κρίσης είναι και το εξής: Διαφορετικοί ερευνητικοί θεσμοί τεκμηριώνουν πως σε περιοχές που η παρουσία της βραχυχρόνιας μίσθωσης είναι υψηλή (όπως π.χ. στην Αθήνα) το κόστος του ενοικίου  μπορεί να «τρώει» ακόμα και τα ¾ του μισθού των ενοικιαστών.

Το φαινόμενο της έλλειψης στέγης δεν είναι τοπικό αλλά διεθνές. Ακούμε πλέον όλο και περισσότερο για τις συνέπειες σε – κορεσμένες από την τουριστική βιομηχανία – περιοχές της Μεσογείου: Λειψυδρία, αδυναμία διαχείρισης των αποβλήτων, «διάχυση» της υποτίμησης και της απορρύθμισης της εργασίας και σε άλλους κλάδους που συσχετίζονται με τον τουρισμό όπως ο κατασκευαστικός και η εστίαση, ανορθολογική διαχείριση φυσικών πόρων, αλλαγή χρήσεων γης προς όφελος των καταπατητών και αλλοτρίωση της ιστορικής μνήμης και του αστικού ιστού από την τουριστική υπερδόμηση.

Ενάντια στην τουριστικοποίηση της καθημερινότητας εμφανίζονται διεθνώς κινήματα, στην Γαλλία, την Ισπανία, την Ιταλία, την Τσεχία και αλλού όπου οι κάτοικοι διεκδικούν να πάρουν τις πόλεις και την ζωή τους πίσω. Κινήματα ξεπηδούν και οργανώνουν συλλογικούς αγώνες προστασίας της στέγης, είτε με κινήσεις αυτομειώσεων των ενοικίων, είτε με μπλοκαρίσματα εξώσεων, είτε αξιοποιώντας τα άδεια κτήρια. Παράλληλα τα κινήματα ενοικιαστών πιέζουν τους θεσμούς και πετυχαίνουν, όλο και πιο συχνά, την απαγόρευση της βραχυχρόνιας μίσθωσης σε ζώνες κατοικίας.

Μέσα από όλους αυτούς τους σημαντικούς κοινωνικούς αγώνες για την στέγη δημιουργείται ένας άλλος κοινωνικός ιστός που καλύπτει ανθρώπινες, κοινωνικές και εργατικές, ανάγκες.

Καλούμε σε συγκέντρωση έξω από το θέατρο «Μίκης Θεοδωράκης», το Σάββατο 2 Νοέμβρη, ημέρα διεξαγωγής του «διεθνούς συνεδρίου Short Stay Conference», στις 10 π.μ. το πρωί

 

Κατάληψη Rosa Nera.

Either we stand against wars, or we will suffer their consequences!

Either we stand against wars, or we will suffer their consequences!
Rosa Nera Squat
A call for an anti-war and anti-military base march on Tuesday, October 15, at 19:00 in Agora Square.
Crete serves as a strategic hub in a region plagued by widespread crises—wars, civilian casualties, and refugee migrations—from South Africa to the Eastern Mediterranean, and from Palestine and Syria to Ukraine and the Dnieper. As a result, more functions in the city of Chania are becoming militarized to meet the growing demands of the NATO base. New aircraft carrier arrivals and base expansions are being announced, while military technology conferences in Souda are presented as high-society events, offering entertainment for the city’s military recruits. In line with the NATO parliamentary assembly, a visit by NATO parliamentarians to the Souda base is scheduled for October 15, alongside a discussion at the Centre for Mediterranean Architecture involving military and port authorities. The topic of this meeting is ‘maritime security,’ which seems to relate to NATO’s ongoing operations against refugee movements and its strategic interests in regions like the Red Sea.
It is particularly concerning that an event featuring military officers is being hosted at the Centre for Mediterranean Architecture under the auspices of the municipal authority—a venue meant for entirely different research purposes. The use of the CAM as a military dayroom and conference space for NATO personnel, who operate without any democratic oversight, reflects a disturbing environment where militarists and repressive institutions increasingly take on political roles that are not rightfully theirs. It is tragic that discussions on ‘security’ are being led by military institutions with a long history of repression and violence in the region, including major crimes such as deadly pushbacks and the refusal to rescue refugees, resulting in countless lives lost in the Aegean.
It is important to remember that one of the participants in these conferences, the Chania Port Authority, shares responsibility for the heinous crime of refusing to rescue a refugee boat during the Pylos incident. With an increasing number of refugee boats arriving in Crete amidst significant migration waves—reminiscent of those following Israel’s invasion of Lebanon—the demand for ‘Rescue, not Murder’ must once again take center stage.
As capitalist and nationalist antagonisms continue to manifest through war and profit-seeking by states and transnational arms industries, entire cities are reduced to rubble, civilians are systematically murdered, and ethnic cleansing operations create massive refugee crises.
Arms clients and armies indiscriminately deplete their war materials in populated areas, as recently seen in Ukraine, Palestine, Syria, Afghanistan, Libya, Lebanon, Ethiopia, Myanmar, Yemen, and Sudan. Today, nationalism fuels civil wars and expansionist conflicts—such as Israel’s current actions in Gaza—exploited by competing coalitions like NATO or the so-called ‘BRICS’ countries to impose their bourgeois interests through mass extermination. This is painfully exemplified by the ongoing atrocities in Gaza, where tens of thousands have been killed by the Israeli army, and over a million people are left deprived, without access to basic necessities.
The greatest responsibility for this human carnage lies primarily with Western war industries and developed nations in the so-called northern hemisphere, which view the Global South as a field for exploiting cheap labor and resources in collusion with local regimes.
Following devastating conflicts in Iraq, Afghanistan, Libya, Sudan, Yemen, and Syria—where various factions, including ISIS and international forces, have contributed to widespread bloodshed—the human slave trade is now resurging. Trafficking networks, stretching from North Africa to Yemen, often operate in collaboration with European authorities. Refugees fleeing war are either killed in the Mediterranean or exploited as cheap labor in Europe. These are the material interests that ‘security’ discussions among elites in Chania are designed to protect.
Crete—particularly Chania with its Souda base—has become a key geographical center serving NATO’s militaristic ambitions in tandem with Greek capitalism. Chania is increasingly being transformed into a logistical hub for military infrastructure, essentially a parking lot and recreational area for war operations. During quieter moments, one can hear the wail of sirens and the constant roar of warplanes overhead, evoking echoes of conflicts like Lebanon in ’82 or the more recent wars in Iraq and Libya. The city could become even more ‘entertaining’ should international nuclear exchanges erupt between bases and naval forces across the Aegean.
As our leaders force us to choose between alliances of oppressors, it is crucial to rethink how we can effectively resist wars and nationalism.
War-mongering murderers and their conferences are not welcome in Chania.
Freedom for Palestinians!
Withdraw Israeli forces from Gaza, the West Bank, and Lebanon.
Immediate ceasefire from all parties involved.
ANTI-WAR/ANTI-MILITARY BASE PROTEST
Agora Square on Tuesday, October 15 at 19:00.
Rosa Nera Squat |

Ή ενάντια στους πολέμους ή με τις συνέπειες τους. Κάλεσμα σε αντιπολεμική/ αντιβασική πορεία. Τρίτη 15/10 στην Πλατεία Αγοράς, ώρα 19 : 00

Ή ενάντια στους πολέμους ή με τις συνέπειες τους.                                                                                                              Κατάληψη Rosa Nera
Κάλεσμα σε αντιπολεμική/ αντιβασική πορεία.
Τρίτη 15/10 στην Πλατεία Αγοράς, ώρα 19 : 00
Η Κρήτη αποτελεί γεωγραφικό κόμβο σε μια μεγάλη περιοχή που βρίσκεται σε μια γενικευμένη κρίση πολέμων, δολοφονιών αμάχων και προσφυγικών μετακινήσεων – από την νότια Αφρική μέχρι την ανατολική Μεσόγειο και από την Παλαιστίνη και την Συρία ως την Ουκρανία και τον Δνείπερο. Έτσι, όλο και περισσότερες λειτουργίες της πόλης των Χανίων στρατιωτικοποιούνται ώστε να ικανοποιούν τις όλο και μεγαλύτερες ανάγκες της βάσης του ΝΑΤΟ. Ανακοινώνονται νέες αφίξεις αεροπλανοφόρων και η επέκταση της βάσης, ενώ εμφανίζονται ως κοσμικά events τα στρατιωτικά συνέδρια πολεμικής τεχνολογίας στην Σούδα, με ψυχαγωγία για τους στρατοσύνεδρους στην πόλη. Στο πλαίσιο της «κοινοβουλευτικής συνέλευσης» του ΝΑΤΟ, ανακοινώνεται επίσης επίσκεψη ΝΑΤΟβουλευτών και στην βάση της Σούδας στις 15/10, όπως και συζήτηση στο ΚΑΜ με την συμμετοχή στρατιωτικών και λιμενικών αρχών. Θέμα της συνάντησης είναι η «ασφάλεια στην ναυσιπλοΐα», προφανώς στο πλαίσιο του παράπλευρου πολέμου ενάντια στις προσφυγικές μετακινήσεις αλλά και γύρω από τα ενδιαφέροντα του ΝΑΤΟ σε μέτωπα όπως αυτό της Ερυθράς Θάλασσας.
Είναι χαρακτηριστικό πως, με ευθύνη της δημοτικής αρχής, εκδήλωση με συμμετοχή στρατοκρατών φιλοξενείται στο Κέντρο Αρχιτεκτονικής Μεσογείου, έναν χώρο που δημιουργήθηκε για να εξυπηρετεί εντελώς άλλες ανάγκες έρευνας. Η χρήση του ΚΑΜ ως στρατιωτικό ΚΨΜ και συνεδριακός χώρος για ΝΑΤΟικό πολιτικό προσωπικό και καραβανάδες που λειτουργούν χωρίς κάποια επίφαση «δημοκρατικού ελέγχου» είναι ενδεικτική ενός περιβάλλοντος όπου οι στρατοκράτες και οι κατασταλτικοί θεσμοί αναλαμβάνουν όλο και περισσότερο πολιτικούς πλέον ρόλους, ως μη όφειλαν. Είναι επίσης τραγικό να συζητάνε για ζητήματα δήθεν «ασφάλειας» κατασταλτικοί και στρατιωτικοί θεσμοί που αιματοκυλούν εδώ και δεκαετίες την ευρύτερη περιοχή που βρίσκεται στα «πεδία βολής» της βάσης, ενώ έχουν συμμετοχή και στα μεγάλα εγκλήματα των φονικών επαναπροωθήσεων και αρνήσεων διάσωσης με αποτέλεσμα να χαθούν δεκάδες χιλιάδες προσφυγικές/μεταναστευτικές ζωές στο Αιγαίο.
Υπενθυμίζουμε επίσης την συνευθύνη ενός από τους συμμετέχοντες στα συνέδρια με τους ΝΑΤΟικούς, αυτούς του λιμεναρχείου Χανίων, για το μεγαλύτερο έγκλημα άρνησης διάσωσης προσφυγικού/μεταναστευτικού πλοιάριου, του εγκλήματος της Πύλου. Σήμερα που αυξάνονται τα καράβια των προσφύγων και προς την Κρήτη, με τις τεράστιες μετακινήσεις προσφύγων, όπως αυτές που βλέπουμε μετά την ισραηλινή εισβολή στο Λίβανο, το αίτημα για «Διάσωση και όχι δολοφονίες» πρέπει να ξαναγίνει κεντρικό.
Καθώς στις μέρες μας οι καπιταλιστικοί και εθνικιστικοί ανταγωνισμοί αναπαράγονται όλο και περισσότερο μέσω του πολέμου και της αναζήτησης κερδοφορίας από τις κρατικές ή τις υπερεθνικές βιομηχανίες όπλων, πόλεις ολόκληρες ισοπεδώνονται, άμαχοι δολοφονούνται μαζικά, επιχειρήσεις εθνοκάθαρσης οδηγούν σε τεράστιες προσφυγικές μετακινήσεις.
Οι πελάτες των όπλων, οι στρατοί, αδειάζουν το πολεμικό τους υλικό ματώνοντας χωρίς διακρίσεις κατοικημένες περιοχές όπως πρόσφατα στην Ουκρανία, την Παλαιστίνη, την Συρία, το Αφγανιστάν, την Λιβύη, τον Λίβανο, την Αιθιοπία τη Μιανμάρ, την Υεμένη, το Σουδάν. Αλλά και όπου αλλού σήμερα ο εθνικισμός, η υποδαύλιση εμφυλίων, οι επεκτατικοί πόλεμοι και οι εθνοκαθάρσεις (όπως αυτή που διεξάγει σήμερα το Ισραήλ στη Γάζα) χρησιμοποιούνται από τους ανταγωνιστικούς συνασπισμούς – είτε του ΝΑΤΟ, είτε των επονομαζόμενων «χωρών των BRICS», είτε διακρατικών συμμαχιών και λυκοφιλιών – για να επιβάλλουν τα υλικά συμφέροντα των αστικών τους τάξεων και τα βλακώδη εθνικά τους «δίκαια» μέσω της μαζικής εξόντωσης πληθυσμών. Όπως συμβαίνει αυτή την στιγμή στην Γάζα, όπου δεκάδες χιλιάδες εξοντώθηκαν από τον ισραηλινό στρατό ενώ ένα εκατομμύριο άνθρωποι έχουν αποκλειστεί χωρίς πρόσβαση σε βασικά αγαθά και σε οριακές συνθήκες διαβίωσης.
Στις ανθρωποσφαγές των πολέμων, την μεγαλύτερη ευθύνη την έχουν κυρίως οι πολεμικές βιομηχανίες της Δύσης και οι ανεπτυγμένες χώρες του λεγόμενου βόρειου ημισφαιρίου που αντιμετωπίζουν τον Νότο ως ένα πεδίο υφαρπαγής φτηνής εργασίας και φτηνών πρώτων υλών σε συνεργασία με τα καθεστώτα, τις αστικές τάξεις και τις κυβερνήσεις τους.
Χαρακτηριστικό είναι πως μετά τους διαλυτικούς πολέμους στο Ιράκ, το Αφγανιστάν, την Λιβύη, τους εμφύλιους στο Σουδάν και την Υεμένη και το εμφύλιο αιματοκύλισμα στην Συρία από την συριακή κυβέρνηση, τον ISIS, τον FSA με την διεθνή εμπλοκή των ΗΠΑ και της Ε.Ε. (και του ελληνικού στρατού), της Ρωσίας, της Τουρκίας, του Ισραήλ, της Σαουδικής Αραβίας όπως και αντάρτικων στρατών με έδρα το Ιράκ, το Λιβάνο και πολλών άλλων στρατών, επανεμφανίζεται το ανθρώπινο δουλεμπόριο.
Μέσα από δίκτυα δουλεμπόρων από την Βόρεια Αφρική ως την Υεμένη, με τα οποία ενίοτε συνεργάστηκαν ή ακόμα συνεργάζονται οι ευρωπαϊκές αρχές και τα λιμενικά. Οι φυγάδες των πολέμων και των δουλεμπόρων, στον δρόμο τους προς την Δύση, αντί για τα περίφημα δικαιώματα εξοντώνονται στην Μεσόγειο ή αξιοποιούνται ως φτηνό και χωρίς δικαιώματα εργατικό δυναμικό στην Ευρώπη. Αυτά είναι τα υλικά συμφέροντα που υπερασπίζεται η δήθεν «ασφάλεια» που συζητάνε τα στρατοσυνέδρια στα Χανιά.
Η Κρήτη, λοιπόν, και ιδίως τα Χανιά με την βάση της Σούδας, αποτελεί γεωγραφικό κέντρο εξυπηρέτησης των στρατοκρατικών συμφερόντων της επεκτατικής συμμαχίας του ΝΑΤΟ και του ελληνικού καπιταλισμού. Τα Χανιά, μέσω της λειτουργίας της Κρήτης ως νησί -αεροπλανοφόρο, μετατρέπονται ολοένα και περισσότερο σε μια πόλη – υποδομή της βάσης, ένα πάρκινγκ και πάρκο διασκέδασης και εκτόνωσης της στρατοκρατίας. Στα διαλείμματα της, βεβαίως, πριν τα βομβαρδιστικά σηκωθούν μετά το μπάνιο στο Μαράθι για να σκοτώσουν άμαχους. Σε σημείο που αν κάναμε λίγη ησυχία, θα ακούγαμε από κάπου όχι και τόσο μακριά τις σειρήνες να ηχούν πίσω από το διαρκή βρυχηθμό των πολεμικών αεροσκαφών που μονίμως πια σβουρίζουν πάνω απ’ τα κεφάλια μας. Όπως, άλλωστε τα ακούγαμε το ’82 στο Λίβανο ή πριν λίγα χρόνια στο Ιράκ ή την Λιβύη. Φυσικά, η πόλη-ΚΨΜ των Χανίων μπορεί να γίνει ακόμα πιο διασκεδαστική και το θέαμα να αναβαθμιστεί, αν αρχίσει κάποια διεθνής ανταλλαγή πυρηνικών ανάμεσα σε βάσεις, αεροπλανοφόρα, υποβρύχια και άλλα κέρατα (νατοϊκά και ρωσικά) που σουλατσάρουν από το Αιγαίο ως τον Δνείπερο.
Σε μια εποχή που τα αφεντικά μας καλούν πιεστικά να διαλέξουμε με ποια συμμαχία σφαγέων είμαστε, ήρθε η ώρα να ξανασυζητήσουμε με ποιους τρόπους μπορούμε να δράσουμε αποτελεσματικά ενάντια στους πολέμους και τους εθνικισμούς.
Οι πολεμοκάπηλοι δολοφόνοι, οι στρατιώτες και τα συνέδρια τους είναι ανεπιθύμητοι στα Χανιά.
Λευτεριά στους Παλαιστίνιους και τις Παλαιστίνιες.
Να αποχωρήσει ο ισραηλινός στρατός από την Γάζα, την Δυτική Όχθη και το Λίβανο.
Άμεση κατάπαυση πυρός από όλες τις εμπλεκόμενες δυνάμεις.
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ/ΑΝΤΙΒΑΣΙΚΗ
Πλατεία Αγοράς, Τρίτη 15/10 στις 7 μ.μ.
Κατάληψη Rosa Nera.

Κάλεσμα αλληλεγγύης για τους/ τις 8 φοιτητές / φοιτήτριες στα Χανιά

Καταληψη Rosa Nera: 
 
Κάλεσμα αλληλεγγύης για τους/ τις 8 φοιτητές / φοιτήτριες στα Χανιά

Καταληψη Rosa Nera:

Κάλεσμα αλληλεγγύης για τους/ τις 8 φοιτητές / φοιτήτριες στα Χανιά

Την Παρασκευή 4 Οκτωβρίου, στις 9:00 π.μ. στα Δικαστήρια Χανίων, στηρίζουμε και συμμετέχουμε στο κάλεσμα των φοιτητικών συλλόγων ενάντια στην δίκη και τις διώξεις φοιτητών και φοιτητριών στα Χανιά.

Τα δικαστήρια έρχονται μετά την πολιτική εντολή και την πρωτοφανή μήνυση της τότε υπουργού παιδείας και των φωστήρων της κοσμητείας του ΗΜΜΥ (από τον Οκτώβρη τπυ 2021) κατά των 8 φοιτητών/ριών επειδή συμμετείχαν σε παράσταση διαμαρτυρίας του Φοιτητικού τους Συλλόγου!

Η επιχείρηση ποινικοποίησης των δράσεων των φοιτητικών συλλόγων εντάσσεται στο πλαίσιο των νέων νόμων των αφεντικών για την αναπαραγωγή των αποκλεισμών από την παιδεία. Αποκλεισμών ταξικών και στις τρεις βαθμίδες της εκπαίδευσης, ώστε να αλωθεί οποιαδήποτε κοινωνική κατάκτηση αφορά τις προσβάσεις στην μόρφωση ως παράγοντα κοινωνικής αλλαγής ενάντια στις οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες.

Η παραβίαση κατακτημένων πολιτικών δικαιωμάτων και ο αυταρχισμός δεν θα περάσουν ούτε στην εκπαίδευση, ούτε πουθενά.
Καμία δίωξη στους/στις 8 φοιτητές / φοιτήτριες.

Αλληλεγγύη και ενότητα στην βάση ενάντια στην υποτίμηση της ζωής, της παιδείας, της υγείας και της εργασίας,

έξω οι ένστολοι τραμπούκοι και οι νοσταλγοί των σπουδαστικών της ασφάλειας από τις σχολές.

Παρασκευή 4 Οκτωβρίου, στις 9:00 π.μ. στα Δικαστήρια Χανίων

Κατάληψη Rosa Nera

Κάλεσμα σε Αντιπολεμική – Αντιβασική Συγκέντρωση

Κάλεσμα σε Αντιπολεμική – Αντιβασική Συγκέντρωση
Στο πλαίσιο στρατιωτικού συνεδρίου στην βάση της Σούδας, την 1η Οκτώβρη ανακοινώνεται πως οι στρατο-σύνεδροι θα ψυχαγωγηθούν στο παλιό λιμάνι των Χανίων, στο Νεώριο Μόρο. Είναι ανεπιθύμητοι.
Η Κρήτη- και ιδίως τα Χανιά με την βάση της Σούδας – αποτελούν γεωγραφικό κέντρο εξυπηρέτησης των στρατοκρατικών συμφερόντων της επεκτατικής συμμαχίας του ΝΑΤΟ και του ελληνικού καπιταλισμού. Τα Χανιά, μέσω της λειτουργίας της Κρήτης ως νησί – αεροπλανοφόρο, μετατεπονται ολοένα και περισσότερο σε μια πόλη – υποδομή της βάσης, ένα πάρκινγκ και πάρκο διασκέδασης και εκτόνωσης της στρατοκρατίας αναμεσα στις φονικές επιδρομές της.
.
Σε μια εποχή που τα αφεντικά μας καλούν πάλι να διαλέξουμε με ποια συμμαχία σφαγέων είμαστε, ήρθε η ώρα να ξανασυζητήσουμε με ποιους τρόπους μπορούμε να δράσουμε αποτελεσματικά ενάντια στους πολέμους, τον καπιταλισμό και τους εθνικισμούς.
Οι πολεμοκάπηλοι δολοφόνοι, οι στρατιώτες και τα συνέδρια τους είναι ανεπιθύμητοι στα Χανιά.
Καλούμε σε αντιπολεμική – αντιβασική  συγκέντρωση στην πλατεία Αγοράς, 1/10 στις 18.30.
Κατάληψη Rosa Nera

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ. Κάλεσμα απο την Κατάληψη Rosa Nera & την Συνέλευση του 18ου Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ Χανίων

Κάλεσμα από την Κατάληψη Rosa Nera & την Συνέλευση του 18ου Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ Χανίων:

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

ΚΑΜΙΑ ΚΡΑΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΔΕ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΗ

Ο μετανάστης εργάτης Μοχάμεντ Καμράν Ασίκ, 38 χρονών, δολοφονήθηκε από την ελληνική αστυνομία στο “αμαρτωλό” Α.Τ. Αγίου Παντελεήμονα, στο κέντρο της Αθήνας. Το μωλωπισμένο, από τον ξυλοδαρμό, σώμα του Μοχάμεντ έρχεται να μας υπενθυμίσει την για μια ακόμη φορά φονική βία της ελληνικής αστυνομίας, του κράτους και των πολιτικών τους.

Μια βία η οποία στρέφεται για μια ακόμη φορά απέναντι στους αδύναμους, τους μετανάστες, τις μειονότητες και όσους και όσες δεν χωράνε στην κανονικότητα του ρατσιστικού και κατασταλτικού θεσμικού πλαισίου του κόσμου των αφεντικών, των ακροδεξιών πολιτικών και της αστυνομικής διαχείρισης του δόγματος “νόμος και τάξη”.

Μια κανονικότητα η οποία εκφράζεται με πυροβολισμούς σε 18χρονους έπειτα από καταδίωξη, με πνιγμούς στο Αιγαίο και καθημερινή εργασιακή ανασφάλεια και τρομοκρατία. Σ’ αυτήν την κανονικότητα που πάει να μας επιβληθεί, εμείς δεν πρόκειται να αφήσουμε να ξεχαστεί τίποτα. Γιατί η αντίσταση απέναντι στην βαρβαρότητα, περνάει μέσα από τους αγώνες μας για τη δικαίωση των θυμάτων. τους κοινούς αγώνες ντόπιων και μεταναστών και για μια κοινωνία απαλλαγμένη από τα δολοφονικά καθάρματα της ΕΛ.ΑΣ.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ
ΤΟΥ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗ ΕΡΓΑΤΗ ΜΟΧΑΜΕΝΤ ΚΑΜΡΑΝ ΑΣΙΚ

28/9, στις 12:00, στην Πλ. Αγοράς

Κατάληψη Rosa Nera | Συνέλευση 18ου Αντιρατσιστικού φεστιβάλ Χανίων.

 

Βιβλιοπαρουσίαση – Συζήτηση με τις εκδόσεις των Ξένων: EZLN, 500, 40, 30 χρόνια μετά. Τα ανακοινωθέντα του Φθινοπώρου 2023.

Βιβλιοπαρουσίαση – Συζήτηση με τις εκδόσεις των Ξένων: EZLN, 500, 40, 30 χρόνια μετά. Τα ανακοινωθέντα του Φθινοπώρου 2023.
Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου, ώρα 7 μ.μ. (αυστηρά) στην Κατάληψη Rosa Nera.
Ο Σύνδεσμος για το βιβλίο EZLN, 500, 40, 30 χρόνια μέτα. Τα ανακοινωθέντα του Φθινοπώρου 2023:::
«Και τα παιδιά;»
Η έκπληξη μετατράπηκε τότε σε καταδικαστικό μουρμουρητό: «Ποια παιδιά; Τι
λέει αυτή η μικρή; Ποιος διάολος άφησε ένα θηλυκό να μπει σε αυτόν τον ιερό
χώρο; Και το χειρότερο, είναι ένα μικρό κορίτσι!».
Το κορίτσι κατέβηκε από την καρέκλα και κρατώντας πάντα το αρκουδάκι της με
ξεκάθαρα σημάδια παχυσαρκίας –ο αρκούδος εννοείται–, κατευθύνθηκε προς
την έξοδο λέγοντας:
«Τα παιδιά. Τα παιδιά του λύκου και τα παιδιά των βοσκών. Τα μικρούλια τους.
Ποιος σκέφτεται τα παιδιά; Με ποιον θα μιλάω; Και πού θα παίζουμε;»
Από τα βουνά του νοτιοανατολικού Μεξικού.
Eξεγερμένος Καπετάνιος Μάρκος.5
Μεξικό, Οκτώβριος 2023.
40 χρόνια μετά την ίδρυσή του (στις 17 Νοεμβρίου 1983), 30 χρόνια μετά την εξέγερση της πρωτοχρονιάς του 1994 και την έναρξη του πολέμου ενάντια στη λήθη, 20 χρόνια μετά τη δημιουργία των καρακόλ και τη σπορά της αυτονομίας, ο EZLN επιμένει: Κοιτάζει πολύ πίσω στο χρόνο για να μπορέσει να δει πολύ μπροστά, μετά από εφτά γενιές, την ελευθερία ενός μικρού κοριτσιού. Συνεχίζει και συγχρόνως αλλάζει.
Στα είκοσι ανακοινωθέντα ξαναβρίσκουμε τα συστατικά αυτής της «χαρούμενης εξέγερσης», την επιμονή στην πράξη, την ευθύνη, τη διεισδυτική ανάλυση, την ποιητική γλώσσα, το ζαπατιστικό χιούμορ. Και ένα βλέμμα που αγκαλιάζει τον κόσμο γιατί «έχει τις διαστάσεις της καρδιάς» […] Τα ανακοινωθέντα αξίζει να διαβαστούν και να μελετηθούν, καθώς η επικαιρότητά τους δεν αφορά μόνο τη ζαπατιστική γεωγραφία αλλά και τη δική μας. Από τον πλούτο τους επισημαίνουμε ενδεικτικά:
– Την ανάλυση της «καταιγίδας» ως λεηλασίας της φύσης και του πλανήτη εξαιτίας του ληστρικού καπιταλισμού από τον οποίο κινδυνεύει η ανθρωπότητα, και η οποία θέτει επιτακτικά το ζήτημα της επιβίωσης των αποκάτω – και, κυρίως, της οργάνωσής τους.
– Τη συλλογική οργή που απαιτεί δικαιοσύνη.
– Τον αναστοχασμό και την αυτοκριτική ως απαραίτητα εργαλεία για το βάθεμα και την ενίσχυση της αυτονομίας. Η νέα δομή της ζαπατιστικής αυτονομίας που παρουσιάζεται στα ανακοινωθέντα προέκυψε ως αποτέλεσμα ενός συλλογικού διαλόγου τριών ετών στις κοινότητες και λειτουργούσε ήδη πριν ανακοινωθεί.
Σποραδικές αποτιμήσεις και στιγμιότυπα του Ταξιδιού για τη Ζωή – Κεφάλαιο Ευρώπη (που δεν έφτασε στην ελληνική γεωγραφία, αλλά το Ταξίδι θα έχει συνέχεια…)
– Μια νέα στρατηγική πρόταση με διεθνείς ορίζοντες: Τα Κοινά και η Μη Ιδιοκτησία.”

«Πως χάσαμε τον πόλεμο». Βιβλιοπαρουσίαση στην Κατάληψη Rosa Nera. Αναρχικές αφηγήσεις για τον Ισπανικό Εμφύλιο και την Επανάσταση.

«Πως χάσαμε τον πόλεμο»
Βιβλιοπαρουσίαση στην Κατάληψη Rosa Nera.

Αναρχικές αφηγήσεις για τον Ισπανικό Εμφύλιο και την Επανάσταση.
Μια κριτική μελέτη των μαρτυριών αγωνιστών και αγωνιστριών του αναρχοσυνδικαλιστικού κινήματος στην Ισπανία.
Συζήτηση με τον συγγραφέα Λουκή Χασιώτη και τις Εκδόσεις των Ξένων.
Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου, Ώρα 8 μ.μ., στην Κατάληψη Rosa Nera.

«Η εμπειρία της κοινωνικής επανάστασης και της ήττας στον ισπανικό εμφύλιο πόλεμο (1936-1939) υπήρξε κρίσιμη διεθνώς τόσο για τον αναρχικό χώρο, διαμορφώνοντας σε σημαντικό βαθμό την πολιτική του κουλτούρα, όσο και για όλα σχεδόν τα ρεύματα της αριστεράς.
Το βιβλίο εξετάζει κριτικά τις μαρτυρίες αγωνιστών και αγωνιστριών του ισπανικού αναρχοσυνδικαλιστικού κινήματος (της CNT/FAI) και επικεντρώνεται σε τέσσερα σημεία, κομβικά για την κατανόηση της εξέλιξης και της έκβασης του εμφυλίου: στο ζήτημα της πολιτικής εξουσίας, στον ρόλο του διεθνούς παράγοντα, στον στρατιωτικό και στρατηγικό παράγοντα, και στην εμπειρία της κολεκτιβοποίησης και τη συμβολή της στην πολεμική προσπάθεια.
Με αυτόν τον τρόπο επιχειρεί να ανανεώσει τη σχετική συζήτηση, υπό το πρίσμα των σύγχρονων ιστοριογραφικών προσεγγίσεων αλλά και των συλλογικών και προσωπικών αναζητήσεων που απασχολούν από τη δεκαετία του 1930 μέχρι τις μέρες μας το αντικαπιταλιστικό κοινωνικό κίνημα και όσες/ους έχουν ως αναφορά τον αγώνα ενάντια στον φασισμό.»
Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου, Ώρα 8 μ.μ., στην Κατάληψη Rosa Nera.
https://rosanera.squat.gr/
#ροζανερα #rosanera #Χανιά

Ζακ Κωστόπουλος, Ζάκι – Ο. Το όνομα του δεν θα χαθεί στην λήθη. Κάλεσμα από την Κατάληψη Rosa Nera. Σάββατο 21 Σεπτεμβρίου

Σάββατο 21 Σεπτεμβρίου
συγκέντρωση μνήμης και συνείδησης
ώρα 7 μ.μ.
στην Πλατεία Αγοράς Χανίων.

Ζακ Κωστόπουλος, Ζάκι – Ο.
Το όνομα του δεν θα χαθεί στην λήθη.

Κάλεσμα από την Κατάληψη Rosa Nera.

21 Σεπτεμβρίου συμπληρώνονται 6 χρόνια από την μέρα της δολοφονίας του Ζακ Κωστόπουλου/Ζάκι-Ο.
6 χρόνια από την μέρα που ένας μαγαζάτορας και ένας μεσίτης στην οδό Γλάδστωνος μαζί με αστυνομικούς λίντσαραν με ρατσιστικά κίνητρα τη Ζακι και την δολοφόνησαν με θανάσιμα χτυπήματα. Χτυπήματα ακόμα και όταν ήταν στο έδαφος χειροδεμένη από άνδρες της αστυνομίας.

Λίγες μόνο ώρες μετά την δολοφονία μεγάλα δίκτυα των Μ.Μ.Ε. επιχείρησαν με ρατσιστικά και ομοφοβικά επιχειρήματα και ψεύδη να συγκαλύψουν τους δράστες και τους αστυνομικούς.

Όμως, παρά τις όποιες προσπάθειες συγκάλυψης και δικαιολόγησης μιας εν ψυχρώ δολοφονίας και χάρη στην κινητοποίηση αλληλεγγύης χιλιάδων ανθρώπων, έχει γίνει ξεκάθαρο το ποιες ήταν οι ενέργειες του μαγαζάτορα, του φασίστα μεσίτη, των μηχανοκίνητων μπάτσων, κάποιων ανήθικων υποκειμένων μέσα από το ΕΚΑΒ, όλων όσων προσπαθούσαν – αρκετή ώρα και με διαφορετικά μέσα – να αποτελειώσουν βιολογικά και ηθικά έναν άνθρωπο επειδή απλά τους φάνηκε εύκολο και χωρίς συνέπειες.

Και πώς να μην τους φανεί εύκολος ο φόνος, όταν μπροστά στη σκηνή υπήρχε ένα κοινό δεκάδων ανθρώπων που (πλην μίας ελάχιστης εξαίρεσης) δεν έκανε τίποτα για να εμποδίσει τη δολοφονία. Είτε γιατί το κοινό συμφωνούσε με τη δολοφονία, είτε γιατί φοβήθηκε, είτε γιατί δεν είχε στοιχειώδη ανθρώπινη συνείδηση. Το κοινό αυτό, όποιος και αν ήταν ο λόγος που δεν αντέδρασε, είναι σημαντικός συνεργός των δολοφόνων. Τις φονικές προθέσεις κάποιων ρατσιστικών κομματιών της κοινωνίας που δρουν με την κρατική και μηντιακή υποστήριξη την έχουμε δει πρόσφατα και στην κρατική δολοφονία 500 περίπου ψυχών στην Πύλο, στη δολοφονία του Αντώνη στο λιμάνι του Πειραιά, στην κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη στο νομό μας, στην επιχείρηση συγκάλυψης στη δολοφονία της Έφης Τσιχλάκη.

Όμως, αντίθετα απ’ ότι ίσως φαντάζονται οι φονιάδες και οι υποστηρικτές τους, η κοινωνία είναι κάτι πολύ πιο περίπλοκο από ένα μονοδιάστατο υποκείμενο: Η δολοφονία της Ζάκι δεν θα μείνει αναπάντητη. Ένα κίνημα αλληλεγγύης και δικαιοσύνης καθιστά την υπόθεση σε μία από τις σημαντικότερες της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας για τους αγώνες των ΛΟΑΤΚΙ κοινοτήτων και όχι μόνο.

Όταν μάλιστα γίνει γνωστό ποιος είναι ο άνθρωπος που δολοφονήθηκε, όπως και η ιδιότητα του ως ένα ενεργό μέλος των ΛΟΑΤΚΙ+ κινημάτων για τη ζωή, χιλιάδες άνθρωποι θα βγουν στο δρόμο, θα γράψουν, θα ζητήσουν το λόγο από τα ρατσιστικά κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας, θα κινηθούν ενάντια στην ομοφοβία, ενάντια στον κοινωνικό αποκλεισμό.

Στην δίκη των δολοφόνων, αναδείχτηκε πως ο Ζακ αναζητούσε καταφύγιο στο κοσμηματοπωλείο μετά από τραμπουκισμό που δέχτηκε από άτομα τα οποία ακόμα δεν έχουν γίνει γνωστά, αν και υπάρχει πλέον σχετικό βίντεο.

Αναδείχθηκαν επίσης τα ψεύδη περί δήθεν θανάτου από ουσίες, καθώς οι δύο τοξικολογικές εξετάσεις βγήκαν καθαρές. Η Ζάκι δολοφονήθηκε από δύο αφεντικά και από μπάτσους, οι οποίοι σκότωσαν έναν αιμόφυρτο και ανήμπορο να αντιδράσει άνθρωπο. Η πατριαρχία και η ομοφοβία ήταν οι κυρίαρχες αξίες όσων επιδίωξαν κοινωνικά και θεσμικά να υπερασπιστούν τους δολοφόνους.

Από τους δολοφόνους, στην πρώτη δίκη: οι μπάτσοι αθωώθηκαν, παρά τα στοιχεία για τα φονικά χτυπήματα. Ο φονιάς μαγαζάτορας Δημόπουλος κρίθηκε ένοχος αλλά σήμερα βρίσκεται στο σπίτι του λόγω ηλικίας. Ο φονιάς μεσίτης Χορταριάς κρίθηκε επίσης ένοχος αλλά αργότερα αφέθηκε ελεύθερος με περιοριστικούς όρους.
Στο Εφετείο, το δικαστήριο επέβαλε ποινή καθειρξης 5 ετών στον Σπυρίδωνα Δημόπουλο και 6 ετών στον Αθανάσιο Χορταριά, μικρότερες από αυτές της πρώτης δίκης. Ο πρώτος πήγε με περιπολικό στην οικία όπου εκτίει την ποινή του ήδη από το πρωτόδικο δικαστήριο. Ο Χορταριάς οδηγήθηκε εκ νέου στη φυλακή, ενώ είχε κάνει αίτηση για αναστολή έκτισης της ποινής, η οποία είχε γίνει δεκτή.

Ακόμα και σήμερα, για κάποια καθάρματα αυτής της κοινωνίας, στην υπόθεση της Ζάκι ο φταίχτης είναι ο φτωχός, ο χρήστης, η τρανς, η οροθετικιά, ο αδύναμος.

Δεν θα τους κάνουμε την χάρη.

Θα συνεχίσουμε να παλεύουμε την ασυδοσία των αφεντικών, τον ρατσισμό, την πατριαρχία και την ομοφοβία, μαζί με τις καταπιεσμένες και τους εκμεταλλευόμενους αυτού του κόσμου. Όπως έκανε και ο Ζακ Κωστόπουλος στη ζωντανή και μαρτυρική πολιτική του βιογραφία.

Αγωνιζόμαστε ώστε κάποτε να μην μείνουν αναπάντητες οι δολοφονίες όλων των ανώνυμων αποκλεισμένων, των χωρίς χαρτιά, των απόκληρων και όσων δεν περιορίζονται σε έναν κόσμο απονεκρωμένων σχέσεων, εκμετάλλευσης, καταπίεσης και κανονικότητας.

Αλληλεγγύη και κοινοί αγώνες με τις ΛΟΑΤΚΙ+ συλλογικότητες, καμία ανοχή στο ρατσισμό, καμία ειρήνη με όσους σηκώνουν χέρι στις μειονότητες, στους απόκληρους και στις κοινότητες των μεταναστών.

Καλούμε σε συγκέντρωση,
Σάββατο 21 Σεπτεμβρίου, ώρα 7 μ.μ. στην Πλατεία Αγοράς.
Κατάληψη Rosa Nera

* εικόνες:
Ζακ, ένα ματωμένο πρόσωπο από τον Δημήτρη Αστερίου. παλαιότερες αφίσες και πανό της Κατάληψης Rosa Nera για την Ζάκι.

Κατάληψη Rosa Nera.

https://rosanera.squat.gr