155 χρόνια φυλακή επειδή έσωσε 149 ανθρώπους

“…Κάλεσμα σε εκδήλωση – συζήτηση και συγκέντρωση αλληλεγγύης σε δίκη, από την Κατάληψη Rosa Nera και το Κοινωνικό Στεκι – Στεκι Μεταναστών Χανίων για την δικη του Κούρδου πολιτικού πρόσφυγα Μεχμέτ Τσελίκ:

ομιλητές: Δημήτρης Χούλης και Αλέξης Γεωργούλης, συνήγοροι υπεράσπισης,
Ιάσονας Αποστολόπουλος, μάρτυρας υπεράσπισης

Στις 24-9-2021 ακυβέρνητo σκάφος με 149 πρόσφυγες κινδύνευσε στη θάλασσα και οι άνθρωποι περισυνελλέγησαν από διερχόμενο φορτηγό πλοίο για να οδηγηθούν στο λιμάνι της Παλιόχωρας. Δυστυχώς, για άλλη μια φορά δεν έφτασαν όλες-οι στη στεριά, καθώς μια προσφύγισσα έχασε τη ζωή της.

Τέσσερις άνθρωποι από Αφγανιστάν και Τουρκία κατηγορήθηκαν ως διακινητές. Πρωτόδικα το δικαστήριο επέβαλλε ποινή κάθειρξης στους τρεις, 155 χρόνια και 10 ημέρες στον καθένα!

Ανάμεσά τους είναι ο 36χρονος Μεχμέτ Τσελίκ, Κούρδος πολιτικός πρόσφυγας από την Τουρκία, ο οποίος εδώ και 2 χρόνια βρίσκεται στις φυλακές των Χανίων για ένα έγκλημα που δεν διέπραξε… Πρόκειται για εξ ορισμού πολιτικό πρόσφυγα, το 2006 σκοτώθηκαν μπροστά στα μάτια του, μέσα στο σπίτι τους, η αδερφή του, ο αδερφός του και ο κουνιάδος του από ένοπλους των τουρκικών αρχών.

Στις 24/9/2021, όπως συνήθως συμβαίνει, η βάρκα που μετέφερε τους 149 ανθρώπους άρχισε να βάζει νερά και βρέθηκαν σε κίνδυνο. Ο Μεχμέτ Τσελίκ καλούσε επανειλημμένως μέλη του ελληνικού κουρδικού συλλόγου για να επικοινωνήσουν με τις ελληνικές αρχές προκειμένου να διασωθούν. Αυτό είναι και το μοναδικό ενοχοποιητικό στοιχείο εις βάρος του..

Είναι σαφές πως το ελληνικό κράτος και λιμενικό, προκειμένου να αποσιωπήσουν τα εγκλήματα που διαπράττουν και να εξαφανίσουν την ευθύνη τους, έχουν στήσει μια βιομηχανία διώξεων εις βάρος αθώων ανθρώπων τις περισσότερες φορές, με τυχαία κριτήρια ή και στοχευμένα με βάση την καταγωγή ή την πολιτική δράση, αναγνωρίζοντας στο σωρό “διακινητές” και φυλακίζοντας τους για πάντα, αφού πάντα οι ποινές μετράνε εκατοντάδες χρόνια.

Μέχρι και στον καθεστωτικό Τύπο διαβάζουμε πως οι καταδικασμένοι ως “διακινητές” στις ελληνικές φυλακές είναι η δεύτερη πληθυσμιακά ομάδα κρατουμένων.

Καλούμε στις 6 Δεκέμβρη, μετά την πορεία, στην κατάληψη Rosa Nera στην εκδήλωση “155 χρόνια φυλακή επειδή έσωσε 149 ανθρώπους. Συζήτηση-ενημέρωση για τις εξοντωτικές ποινές σε πρόσφυγες και για το ναυάγιο της Πύλου.”

* ομιλητές: Δημήτρης Χούλης και Αλέξης Γεωργούλης, συνήγοροι υπεράσπισης,
Ιάσονας Αποστολόπουλος, μάρτυρας υπεράσπισης

στις 7 Δεκέμβρη, 9.00, στα δικαστήρια σε συγκέντρωση αλληλεγγύης στον Κούρδο πολιτικό πρόσφυγα Μεχμέτ Τσελίκ.

Κατάληψη Rosa Nera & Κοινωνικό Στέκι – Στέκι Μεταναστών.

https://rosanera.squat.gr/

 

Κάλεσμα στην πορεία για την μνήμη της εξέγερσης του Νοέμβρη του “73 και για την συνέχεια των κοινωνικών αγώνων.

Κατάληψη Rosa Nera: Κάλεσμα στην πορεία για την μνήμη της εξέγερσης του Νοέμβρη του “73 και για την συνέχεια των κοινωνικών αγώνων.

Από τον Νοέμβρη του ΄73 το σύνθημα μας είναι «Κάτω Η Εξουσία».

Ενάντια στην εξουσία και τις δολοφονίες που συνεχίζονται κατά των καταπιεσμένων, των εξεγερμένων, των μεταναστών, των Ρομά.

Η αστυνομία συνεχίζει να δολοφονεί απροκάλυπτα. Πριν λίγες μέρες, στις 11 Νοέμβρη η αστυνομική δολοφονία του 17χρονου Ρομ Χρήστου Μιχαλόπουλου έρχεται ως η ρατσιστική κρατική συνέχεια της φονικής διαχείρισης που είδαμε και στις εκτελέσεις του 18χρονου ρομ Νίκου Σαμπάνη τον Οκτώβριο του 2021 και του 16χρονου Κώστα Φραγκούλη τον Δεκέμβριο του 2022.

Αστυνομία και στρατός σημαίνει δολοφονίες, χούντες και πολέμοι. Στην Σάμο, στην Μυτιλήνη , την Γάζα, την Δαμασκό, ο πόλεμος τους είναι παντού και ο εχθρός μας είναι εδώ.

Και αυτή την 17 Νοέμβρη, κατεβαίνουμε στο δρόμο. Για τα παραπάνω αλλά και για την υπεράσπιση της ιστορικής και της ταξικής μνήμης: Για να θυμίσουμε στα «Παπαδοπουλάκια» πως εκτός του ότι αντιστεκόμαστε στον ταξικό κόσμο των αφεντικών, είμαστε εδώ για να αποτρέψουμε και κάθε προσπάθεια τους να κατρακυλήσουμε σε ακόμα πιο βάρβαρες συνθήκες.

Γιατί, στην επικράτεια της λήθης, εμείς δεν θα ξεχάσουμε τα αδέρφια μας: τις γυναίκες και τους άντρες στις γειτονιές μας που έδωσαν τη ζωή τους ενάντια στη δικτατορία, όπως και τους ανθρώπους μας, «κοντινούς» και «μακρινούς», που βασανίστηκαν από τη χούντα χωρίς να εξαργυρώσουν την αντίστασή τους ούτε να προδώσουν τους αγώνες τους.

Δεν ξεχνάμε τους νεκρούς της εξέγερσης του Νοέμβρη, όπως δεν ξεχνάμε τους νεκρούς από αστυνομικά πυρά μετά το τέλος της δικτατορίας. Κουμής, Κανελοπούλου, Μιχάλης Καλτεζάς, Αλέξης Γρηγορόπουλος, αυτή είναι η Ελ.Ας.

Καλούμε στην πορεία μνήμης και συνέχειας των μηνυμάτων της εξέγερσης του Νοέμβρη του 1973, Παρασκευή 17 Νοέμβρη στην Πλατεία Αγοράς, στις 18:00

Κατάληψη Rosa Nera

 

Κάλεσμα σε Αντιπολεμική συγκέντρωση στη βάση της Σούδας, Κυριακή 5/11, στις 12:30

Κατάληψη ROSA NERA:
ΚΑΜΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗΣ ΓΑΖΑΣ ΤΗ ΣΦΑΓΗ
Αντιπολεμική συγκέντρωση στη βάση της Σούδας, Κυριακή 5/11, στις 12:30

Η συλλογική τιμωρία των Παλαιστινίων εκφράζεται με βομβαρδισμούς στη Λωρίδα της Γάζας, που αφήνουν χιλιάδες νεκρούς και ολόκληρες γειτονιές ισοπεδωμένες. Η στοχοποίηση νοσοκομείων καθώς και ολόκληρων περιοχών με αμάχους, ο πλήρης αποκλεισμός της Γάζας από νερό, τροφή, ρεύμα, επικοινωνία, ανθρωπιστική βοήθεια, φάρμακα κλπ, καθώς επίσης και η άρνηση διαδρομών διαφυγής στα σύνορα με την Αίγυπτο, αποτελούν την εκδικητική απάντηση του ισραηλινού στρατού μετά τις δολοφονίες κι απαγωγές της 7ης Οκτωβρίου στο Νότιο Ισραήλ.
Η στρατιωτική κατοχή, το καθεστώς εξαίρεσης, οι παράνομοι εποικισμοί, η πολιορκία της Λωρίδας της Γάζας και της Δυτικής Όχθης καθώς και η προσφυγιά, συνιστούν τη φρικτή πραγματικότητα των Παλαιστινίων εδώ και δεκαετίες. Η διαδικασία των εκτοπισμών προέρχεται από το καθημερινό ασφυκτικό πλαίσιο μέσα στο οποίο οι Παλαιστίνιοι/ες λογίζονται ως πολίτες β’ κατηγορίας από την ακροδεξιά και ρατσιστική διακυβέρνηση του κράτους του Ισραήλ. Οι εθνικισμοί και τα γεωπολιτικά και οικονομικά συμφέροντα των γειτονικών κρατών στην περιοχή συνεχίζουν την εργαλειοποίηση των Παλαιστίνιων, παίζοντας παιχνίδια πάνω στις πλάτες ενός ήδη βασανισμένου λαού.

Την ίδια στιγμή το ελληνικό κράτος , υπηρετώντας τα συμφέροντα τα δικά του και των γεωπολιτικών συμμάχων του στην ανατολική Μεσόγειο , στηρίζει απερίφραστα τις ενέργειες του κράτους του Ισραήλ. Η εμπλοκή της Ελλάδας δεν περιορίζεται μόνο στην πολιτική στήριξη του Νετανιάχου αλλά επεκτείνεται ξεκάθαρα και σε στρατιωτικό επίπεδο, μέσω των ήδη παραχωρημένων εδαφών της στο ΝΑΤΟ. Λίγα μόνο χιλιόμετρα έξω από την πόλη μας, στη βάση της Σούδας, συνεχώς πάνε κι έρχονται στρατιώτες, πολεμικά πλοία και αεροπλάνα, σε πλήρη ετοιμότητα να ανεφοδιαστούνκαι να πλήξουν οποιοδήποτε σημείο της ευρύτερης περιοχής της Μέσης Ανατολής. Πέρα των νατοϊκών βάσεων και λοιπών διευκολύνσεων (λ.χ. τη διάθεση της 112 πτέρυγας μάχης της Ελευσίνας) ο ίδιος ο ελληνικός στρατός μέσα σ’ αυτήν τη συνθήκη -θα- έχει ενεργό ρόλο. Χαρακτηριστική είναι η εσπευσμένη αποστολή φρεγάτας του ελληνικού πολεμικού ναυτικού στην περιοχή. Διπλωματικά, η απλόχερη στήριξη του ελληνικού κράτους εκφράστηκε σε ανώτατο κυβερνητικό επίπεδο μέσα από την κατάπτυστη δήλωση Μητσοτάκη πως «ό,τι και αν συμβεί πρέπει να συμβεί χωρίς μεγάλο ανθρωπιστικό κόστος», λογαριάζοντας την αξία της ανθρώπινης ζωής με όρους κέρδους- ζημίας.

Ο πόλεμος αποτελεί ύστατη καταστολή της ταξικής πάλης μέσα και στις δυο κοινότητες. Ωστόσο οι ταξικοί αγώνες θα παραμείνουν ζωντανοί ανάμεσα στις μυλόπετρες των εθνικισμών που παρουσιάζονται ξανά ως νέες λύσεις,με τους υπηκόους να καλούνται να διαλέξουν ποια διακρατική συμμαχία σφαγέων προτιμούν στις νέες γεωπολιτικές ανακατατάξεις. Όμως η ιστορία διδάσκει πως όποιος ανέχεται τον πόλεμο, τον θάνατο και τη βαρβαρότητα για τον «άλλο», στο τέλος θα τον βιώσει και ο ίδιος.

Απέναντι στο ελληνικό κράτος , το δικό μας βλέμμα είναι στραμμένο σ’ όσους/ες βρίσκονται στη δίνη της σφαγής και αντιστέκονται παραμένοντας εκεί, σε εκείνους που τα έχουν χάσει όλα και το μόνο που τους μένει είναι η αλληλεγγύη στην κοινότητα τους.

Στηρίζουμε ολόψυχα κάθε προσπάθεια κοινών αγώνων και αμοιβαίας συνύπαρξης Παλαιστινίων και Ισραηλινών, όσο ουτοπικοί κι αν φαίνονται αυτή τη στιγμή.
Λευτεριά στους Παλαιστίνιους/ες.
Αλληλεγγύη στους αρνητές στράτευσης του Ισραήλ.
Να σταματήσει άμεσα ο βομβαρδισμός και η πολιορκία της Γάζας, το καθεστώς εξαίρεσης και οι στρατηγικές εθνοκάθαρσης.
Καμία συμμετοχή της Ελλάδας στον πόλεμο.
Να κλείσει η βάση της Σούδας- ο πόλεμος αλλού, ο εχθρός μας είναι εδώ.

Καλούμε σε Αντιπολεμική συγκέντρωση την Κυριακή 5/11, στις 12:30 στη βάση της Σούδας

Κατάληψη Rosa Nera, Νοέμβριος 2023

Συγκέντρωση Πέμπτη 13/7 στις 20:00 έξω από το λιμενικό Χανίων, στο παλιό λιμάνι, στο πλαίσιο της πανελλαδικής μέρας δράσης για τη δολοφονία μεταναστ(ρι)ών στην Πύλο.

Κάλεσμα από την Κατάληψη ROSA NERA: Συγκέντρωση Πέμπτη 13/7 στις 20:00 έξω από το λιμενικό Χανίων, στο παλιό λιμάνι, στο πλαίσιο της πανελλαδικής μέρας δράσης για τη δολοφονία μεταναστ(ρι)ών στην Πύλο.

Τα ξημερώματα της 14ης Ιουνίου, οι κάμερες του ΠΠΛΣ-920 παρέμειναν κλειστές.

Ως το μεσημέρι της 13ης Ιουνίου, οι ελληνικές και ιταλικές Αρχές και η Frontex, ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Συνοριοφυλακής και Ακτοφυλακής, είχαν λάβει γνώση της κατάστασης του υπέρφορτου αλιευτικού, που είχε συμπληρώσει τέσσερις ημέρες πλέοντας δίχως προσανατολισμό στην κεντρική Μεσόγειο, με μοναδικό οδηγό μια πυξίδα και τη θέση του ήλιου. Το όνομά του αλιευτικού ήταν Adriana. Κουβαλούσε περίπου 750 ανθρώπους, γυναίκες, άνδρες και παιδιά κυρίως από την Συρία, την Αίγυπτο και το Πακιστάν.

Το Adriana είχε τρία επίπεδα στο οποίο είχαν στριμωχτεί σε ασφυκτικές συνθήκες οι άνθρωποι που ταξίδευαν. Στο κατώτερο επίπεδο εσωτερικά του σκάφους ήταν οι γυναίκες με τα παιδιά. Δεν βρέθηκε καμία γυναίκα ανάμεσα στους διασωθέντες. Το Adriana ήταν ένα υπερφορτωμένο και σε εξαιρετικά κακή κατάσταση σκάφος. Το Adriana είχε μπει στην ελληνική ζώνη έρευνας και διάσωσης ήδη από την Τρίτη. Το ΠΠΛΣ-920, το καμάρι της ελληνικής ακτοφυλακής, απόπλευσε από το λιμάνι της Σούδας περίπου 15 ώρες μετά από την πρώτη κλήση για “σκάφος σε κίνδυνο” ενώ ήδη από τις 14:00, μεσημέρι Τρίτης (13/6), το ελληνικό λιμενικό είχε ήδη καταγράψει την κίνηση του σκάφους.

Το Adriana αναποδογύρισε στο βαθύτερο σημείο της Μεσογείου και μαζί του πεθάναν πάνω από 600 άνθρωποι. Πακιστανοί, Σύριοι και Αιγύπτιοι, ίσως κι από αλλού, γυναίκες, άντρες, παιδιά, θείοι, φίλοι, μανάδες, πατεράδες, γιοι και κόρες, άνθρωποι με πρόσωπο και ταυτότητα. Άνθρωποι πραγματικοί που έχουν ανθρώπους να τους ψάχνουν και να ανησυχούν, που πενθούν και αναζητούν δικαιοσύνη. Το Adriana όμως δεν αναποδογύρισε μόνο του αλλά επειδή ρυμουλκήθηκε από το ελληνικό λιμενικό, πάνω από 600 άνθρωποι δεν πέθαναν αλλά δολοφονήθηκαν, καταδικασμένοι με την ποινή του πνιγμού. Έτσι αποτυπώνεται η ελληνική και διεθνής μεταναστευτική πολιτική στην πραγματική ζωή. Οι ευθύνες Ελλάδας και Ευρώπης που με την πολιτική τους έχουν εκτρέψει τις μετακινήσεις στη θανατηφόρο διαδρομή της Καλαβρίας, που παρακάμπτει την Ελλάδα, η άρνηση διάσωσης και οι βίαιες ή και πολλές φορές φονικές επαναπροωθήσεις του ελληνικού λιμενικού, ο φράχτης στον Έβρο και η κόλαση των κλειστών κέντρων κράτησης ή της ρατσιστικής θεσμικής και μη βίας στην καθημερινότητα της ελληνικής κοινωνίας, οδηγούν στο ναυάγιο της Πύλου.

Το προαναγγελθέν έγκλημα στην Πύλο, είναι άλλο ένα έγκλημα του ελληνικού κράτους, και όπως με το έγκλημα στα Τέμπτη, όπως και με κάθε άλλο “μικρότερο ή μεγαλύτερο” έγκλημα, κινητοποιήθηκε ανάλογα ένας ολόκληρος μηχανισμός που προσπάθησε να συγκαλύψει με ψέματα και να υπερασπιστεί τους φυσικούς αυτουργούς της δολοφονίας αφού αποτελούν σάρκα από την σάρκα του. Βέβαια στην περίπτωση που για να σωθεί το ίδιο πρέπει να τους τιμωρήσει θα το κάνει γιατί έτσι κι αλλιώς είμαστε όλοι αναλώσιμοι.

Μετά την συνεργατική έρευνα των Solomon, Forensis, Guardian και ARD, με μη παραποιημένες συνεντεύξεις επιζώντων (όπως αυτές του λιμενικού) και στοιχεία που προέκυψαν από έρευνες δημοσιογράφων, αποκαλύπτονται όλες οι ευθύνες συγκεκριμένα του ελληνικού λιμενικού και οι εγκληματικές πολιτικές του ελληνικού κράτους . Ο αγώνας για να αποδοθούν ευθύνες στους ηθικούς και φυσικούς αυτουργούς αυτού του εγκλήματος, να αναζητηθεί η αλήθεια μέσα και έξω από τις δικαστικές αίθουσες, να υπάρξει δικαίωση των οικογενειών των νεκρών, να σταματήσει η δολοφονική ρατσιστική πολιτική του ελληνικού κράτους και της Ε.Ε. , να μην υπάρξει άλλη Πύλος, άλλα Τέμπη, άλλο Φαρμακονήσι, άλλη Λαμπεντούζα, είναι καθήκον μιας κοινωνίας που δεν επιλέγει το φιλοτομαρισμό και την σκατανθρωπιά να φωλιάσει μέσα της.

Η εθνικιστική και ταξική διαχείριση των κρατών για την προσφυγιά και την μετανάστευση έχει κάνει την Μεσόγειο το μεγαλύτερο νεκροταφείο ανθρώπων. Το ντοπάρισμα του εθνικού κορμού με φιλοπολεμικά σενάρια και αφηγήσεις κυριαρχίας στην Μεσόγειο δεν είναι κάτι άλλο πέρα από καταστροφικά -για την φύση και τους ανθρώπους- επενδυτικά σχέδια στα φιλέτα της Μεσογείου, κέρδη της βιομηχανίας όπλων, αφαίμαξη κάθε φυσικού πόρου και ανθρώπινου δυναμικού για μεγαλύτερη κερδοφορία του κεφαλαίου.
Οι “μεταναστευτικές ροές” θα συνεχίζουν ακάθεκτες όσο ο πόλεμος, η βία και η φτώχεια ριζώνει σ ’αυτόν τον πλανήτη. Οι άνθρωποι ποτέ δεν θα σταματήσουν να ταξιδεύουν για να βρουν μια καλύτερη ζωή, εξ’ άλλου ολόκληρη η ανθρώπινη Ιστορία είναι μια ιστορία μετανάστευσης.

Ο ήλιος της Δύσης μπορεί να φαίνεται καλύτερος προς το παρόν μα δεν υπάρχει καμία γραμμικότητα στην ιστορία που να μη μας κάνει κάποια στιγμή όλους μετανάστες, δεν υπάρχει καμία δικαιοσύνη για της γης τους κολασμένους.

Αν λοιπόν οι κάμερες του σκάφους του λιμενικού παρέμειναν κλειστές (όπως σε κάθε έγκλημά τους) και δεν μπορούμε να μάθουμε την αλήθεια από εκεί, ας την ψάξουμε στους ανθρώπους που επέζησαν, στην καθημερινότητα γύρω μας, στην κριτική μας σκέψη, στην μνήμη και στα λόγια που μεταφέρονται από γενιά σε γενιά για τα εγκλήματα κάθε εξουσίας.

Να υπερασπιστούμε τους αγώνες προσφύγων και προσφυγισσών, μεταναστών και μεταναστριών για την ζωή!

Ελεύθερη μετακίνηση σε πρόσφυγες και μετανάστες.

Δημιουργία ασφαλών οδών μετακίνησης – να σταματήσουμε τις απαγωγές, τις ληστείες, τους ξυλοδαρμούς και τις δολοφονίες από το ελληνικό κράτος και τις συμμορίες του στα σύνορα.

Γκρέμισμα του φράχτη του Έβρου.

Αντιφασιστικοί και ταξικοί αγώνες πάντα και παντού

Υ.Γ. Όσο αυτό το κείμενο γραφόταν άλλοι δύο άνθρωποι πέσαν νεκροί στον πόλεμο που ποτέ δεν σταμάτησε απέναντι στους φτωχοδιάβολους και τις διαφορετικές. Ένας 20χρονος Σύριος πρόσφυγας δολοφονήθηκε πισώπλατα την ώρα που διέφευγε άοπλος από αστυνομικό στην Λάρισα, αφού πρώτα είχε εγκαταλείψει το αμάξι που είχε κλέψει. Ο αστυνομικός αφέθηκε ελεύθερος, ο νεκρός Σύριος σπιλώθηκε από τα ΜΜΕ ως σεσημασμένος, ενώ ο Μηταράκης (Υπ. ΠΡΟ.ΠΟ και τέως Μεταναστευτικής Ρατσιστικής Πολιτικής) θεωρεί πως περισσότεροι μπάτσοι στον δρόμο θα λύσουν ανάλογα προβλήματα. Μια τρανς γυναίκα από την Κούβα, η Anna Ivankova που έμενε και εργαζόταν στην Αθήνα, βρέθηκε άγρια δολοφονημένη στον σπίτι της στο Αγ. Παντελεήμονα. Άλλη μια γυναικοκτονία και άλλη μια φορά που ελληνική αστυνομία προσβάλει την νεκρή αναφέροντάς της ως άντρα, παραποιώντας ουσιαστικά την βαρύτητα της υπόθεσης.

Συγκέντρωση Πέμπτη 13/7 στις 20:00 έξω από το λιμενικό Χανίων,
στο παλιό λιμάνι, στα πλαίσια της πανελλαδικής μέρας δράσης για τη δολοφονία
μεταναστ(ρι)ών στην Πύλο

Κατάληψη Rosa Nera,

https://rosanera.squat.gr/

#rosanera #refugees #ροζανερα

 

Για την έκθεση Το Ζωντανό Δάσος, KAWSAKSACHA, του Βαγγέλη Δασκαλάκη.

Από Το ζωντανό δάσος – Εγκαίνια έκθεσης Φωτογραφίας KAWSAKSACHA -του Βαγγέλη Δασκαλάκη, o oποίος μέσα από μία ακούραστη αφήγηση μας μετέφερε – μέσα από τις εικόνες και τα βιώματα των ταξιδιών του στα τροπικά δάση της Αμαζονίας του Εκουαδόρ – στους νικηφόρους αγώνες και την κοινωνική ζωή των ιθαγενών Sarayaku της φυλής Kichwa.
Οι φωτογραφίες, ποτισμένες στα χρώματα της Αμαζονίας, συχνά προκύπτουν ως αυθόρμητα γεγονότα όπως μια τυχαία συνάντηση με ένα παιδί που γυρίζει χαράματα από το νυχτερινό κηνύγι στο τροπικό δάσος.
Και άλλοτε αποτελούν ευαίσθητα και γεμάτα σεβασμό ολόσωμα πορτραίτα, αμοιβαία σκηνοθετημένα μέσα στο φυσικό τους περιβάλλον.
Όπως το πορτρέτο στο οποίο συναντάμε το έντονο βλέμμα της Λόιζας. Μιας γυναίκας 104 χρονών που συμμετείχε στις μεγάλες πορείες χιλιομέτρων, χιλιάδων ανθρώπων, ενάντια στην εκμετάλλευση από τις αργεντίνικες εταιρείες της Αμαζονίας, αυτού του τόσο κρίσιμου πνεύμονα του πλανήτη.
Αυτά και πολλά άλλα, μοιράστηκε με τις εικόνες και την αφήγηση του ο Βαγγέλης Δασκαλάκης, σε μια έκθεση που κυριαρχεί η οργανική σχέση του ανθρώπου με το δάσος, αλλά και η ματιά του ανθρώπου που έζησε και συνδέθηκε οργανικά με τα προβλήματα, τις αγωνίες, τις αντινομίες και τα δράματα των ανθρώπων της κοινότητας των Sarayaku.
Η έκθεση θα είναι ανοιχτή τα απογεύματα σε όλη την διάρκεια των δράσεων για τα 19 Χρόνια Κατάληψη Rosa Nera – Πρόγραμμα Εκδηλώσεων των Γενεθλίων και θα διαρκέσει μέχρι την Τετάρτη 5 Ιουλίου.
περισσότερα για την έκθεση και εδώ: https://rosanera.squat.gr/…/kawsaksacha-%cf%84%ce%bf…/