Tag: Συλλήψεις 3ων 8/2

Θάνος Χατζηαγγέλου-Για την αθλιότητα της καταστολής προς τον οικογενειακό μου κύκλο

Στις 4 Ιούνη, κλιμάκιο δικαστικών επιμελητών πήγε στην οικία των γονιών μου στο Βόλο, για να τους ανακοινώσει πως λόγω προσωπικών μου χρεών στην εφορία δεσμέυεται και βγαίνει σε πλειστηριασμό η μηχανή του πατέρα μου, η οποία είναι στο όνομά μου.

Κάποτε είχαμε δηλώσει πως το πρώτο πραγμα που πεθαίνει στον πόλεμο, είναι η αλήθεια. Σήμερα μαζί με την αλήθεια, συνοδοιπορεί στον θάνατο και η ηθική. Στον πόλεμο, όσο οδυνηρό και αν είναι να συνειδητοποιείς την αναγκαιότητα της ύπαρξης σου, υπάρχουν κανόνες. Αυτούς τους κανόνες έρχεται για ακόμη μια φορά να παραβιάσει η αγέλη των διωκτών μου.

Πέρασα σχεδόν δυόμιση χρόνια αιχμάλωτος στα κελιά της δημοκρατίας τους. Μέσα σε ανακριτικά γραφεία κουκουλοφόρων, σε διαδρόμους και αίθουσες της ιεράς εξέτασης, σε κλουβιά και τσιμεντένιους τάφους. Και όλα αυτα τα χρόνια δε πέρασε ούτε μια στιγμή από το μυαλό μου να παζαρέψω την πολιτική μου ταυτότητα με όσα κουβαλάει σα παρακαταθήκη πάνω της. Σήμερα βρίσκομαι ξανά πίσω στους δρόμους με ένα σύνολο περιορισμών αλλά τη συνείδησή μου καθαρή για όσα έπραξα.

Η πόρτα της φυλακής έκλεισε πίσω μου, όχι όμως το κεφάλαιο της αντεκδίκησης. Στις 4 Ιούνη, κλιμάκιο δικαστικών επιμελητών πήγε στην οικία των γονιών μου στο Βόλο, για να τους ανακοινώσει πως λόγω προσωπικών μου χρεών στην εφορία δεσμέυεται και βγαίνει σε πλειστηριασμό η μηχανή του πατέρα μου, η οποία είναι στο όνομά μου. Τα χρέη αφορούν τοκισμένα διοικητικά πρόστιμα από υποθέσεις οικονομικής καταστολής όπως η άρνηση στράτευσης, τα πρόστιμα από την απαγόρευση κυκλοφορίας την περίοδο της πανδημίας, δικαστικά έξοδα παλαιότερων δικαστικών μου υποθέσεων κτλ, χρέη που συνειδητά έχω επιλέξει να μην πληρώνω, αρνούμενος το εξατομικευμένα διοικητικό πρόσωπο της καταστολής που γενικεύεται τα τελευταία 10 χρόνια.

Το ζήτημα μου δεν είναι τα αγαθά που κατέχουμε και η ιερότητα της ιδιοκτησίας, αλλά το θράσος και η έλλειψη ηθικής μιας καταστολής που στρέφεται τακτικά στην οικογένεια μου, επειδή δε μπορεί να λυγίσει εμένα τον ίδιο. Μιας καταστολής που δεσμεύει ένα δώρο μου προς τον πατέρα μου, σπέρνοντας τον φόβο και τον εκβιασμό στο οικογενειακό περιβάλλον μου. Μιας καταστολής που στο παρελθόν (τόσο πριν όσο και κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας μου) τους έχει ενοχλήσει τακτικά με παρακολουθήσεις, προσεγγίσεις και προτροπές, “φιλικές” κουβέντες και ανακρίσεις της γειτονιάς για το προφίλ και την καθημερινότητα μου.

Περί πολέμου λοιπόν να θυμήσω ότι, στα ιστορικά κατάστιχα καμιά μάχη στο τέλος της δε φανέρωσε απώλειες μόνο σε ένα από τα δύο στρατόπεδα.

Θάνος Χατζηαγγέλου
6 Ιούνη 2024
κοινωνία φυλακή

Αποφυλάκιση του αιχμάλωτου συντρόφου Θ. Χατζηαγγέλου

Ο σύντροφος Θάνος Χατζηαγγέλου αποφυλακίστηκε την Παρασκευή 24/5 έπειτα από μια πολυήμερη αναμονή της απάντησης από το συμβούλιο για την υφ’ όρων απόλυσή του. Οι περιοριστικοί όροι που του επιβλήθηκαν είναι η απαγόρευση εξόδου από το νομό Θεσσαλονίκης, υποχρεωτική διαμονή στην οικία που είχε δηλωμένη στην Θεσσαλονίκη και δύο παρόν σε αστυνομικό τμήμα.

Συνεχίζουμε τους αγώνες μας στηρίζοντας τους αιχμαλώτους, δίνοντάς τους φωνή μέχρι το γκρέμισμα και της τελευταίας φυλακής. Για να βαδίσουμε ξανά πλάι πλάι με τους/τις συντρόφους/ισσές μας στους δρόμους της εξέγερσης και της ανυπακοής. Μέχρι τη συνολική απελευθέρωση.

Μπουρλότο και φωτιά σε όλα τα κελιά/κλουβιά

Λευτεριά σε όλους τους αιχμάλωτους πολέμου

Τετάρτη 22/5, 9:00, δικαστήρια Λάρισας|Συγκέντρωση αλληλεγγύης για το εφετείο της Οργάνωσης Αναρχική Δράση

Στις 4 Απρίλη 2023 ξεκίνησε η δίκη των 3ων συντρόφων μας Θ.Χατζηαγγέλου, Γ.Βούλγαρη και Π.Καλαϊτζή στη Λάρισα. Ο Θ.Χατζηαγγέλου και η Γ.Βούλγαρη είχαν συλληφθεί στις 8/2/2022, έπειτα από επιχείρηση της αντιτρομοκρατικής σε σπίτι, με αφορμή την εμπρηστική επίθεση στο Ίδρυμα του Εθνικού και Θρησκευτικού Προβληματισμού, στην Άνω Πόλη, ενώ το απόγευμα πραγματοποιείται η προσαγωγή του Π.Καλαϊτζή, η οποία αργότερα μετατρέπεται σε σύλληψη. Στις 12/2/22 περάσαν από την διαδικασία ανακριτή και εισαγγελέα και κρίθηκαν προφυλακιστέοι με τις κατηγορίες της συμμετοχής τους στην Οργάνωση “Αναρχική Δράση”(187Α), τον εμπρησμό στο «Ίδρυμα Εθνικού και Θρησκευτικού Προβληματισμού» και άλλων κατηγοριών. Από την πρώτη στιγμή ο σύντροφος Θάνος Χατζηαγγέλου ανέλαβε την ευθύνη του εμπρησμού και των ευρημάτων του σπιτιού και μετέπειτα στις 10 Μάρτη τη συμμετοχή του στην οργάνωση, η συντρόφισσα Γεωργία Βούλγαρη υπερασπίστηκε την επιλογή να έχει υποστηρικτικό ρόλο για την πραγματοποίηση της ενέργειας στο ΙΕΘΠ και ο σύντροφος Πάνος Καλαϊτζής αρνήθηκε όλες τις κατηγορίες. Στο βούλευμα του 6μήνου ο Π. Καλαϊτζής απαλλάχθηκε από την κατηγορία του 187Α και αφήνεται ελεύθερος με περιοριστικούς όρους το παρόν και την απαγόρευση εξόδου από τη χώρα, η Γ. Βούλγαρη αφήνεται ελεύθερη με περιοριστικό όρο να είναι σε κατ’ οίκον περιορισμό με βραχιολάκι και ο Θ. Χατζηαγγέλου παραμένει στη φυλακή. Οι σύντροφοι Γ. Βούλγαρη και Θ. Χατζηαγγέλου συνεχίζουν να κατηγορούνται με τον 187Α με τον όρο της ατομικής τρομοκρατίας.

Στις 4 Απρίλη 2023 ξεκίνησε η δίκη των 3 συντρόφων μας όπου έκρινε ένοχο το αιχμάλωτο μέλος της Οργάνωσης Αναρχική Δράση Θ. Χατζηαγγέλου με ποινή 6 χρόνια και 9 μήνες φυλάκιση χωρίς αναστολή, ένοχη τη Γ. Βούλγαρη με ποινή 16 μηνών φυλάκιση με αναστολή και αθώο τον Π. Καλαϊτζή.

Στις 22 Μάη 2024 ορίστηκε το εφετείο της Οργάνωσης Αναρχική Δράση, όπου θα επανεξεταστεί η πρωτόδικη απόφαση από το πενταμελές εφετείο της Λάρισας. Παράλληλα ο σύντροφος Θ. Χατζηαγγέλου, καθώς έχει εκτίσει τα 2/5 της ποινής του, υπέβαλε αίτηση για την υφ’ όρων απόλυσή του στις αρχές Απρίλη και κάποιες μέρες μετά γνωστοποιήθηκε η θετική εισαγγελική πρόταση με περιοριστικούς όρους την απαγόρευση εξόδου από το νομό Θεσσαλονίκης, την υποχρεωτική διαμονή στο σπίτι που έχει δηλωμένο στη Θεσσαλονίκη και δύο παρόν το μήνα. Παρόλα αυτά το συμβούλιο καθυστέρησε να συνεδριάσει και ενώ η ημερομηνία που ορίστηκε εντέλει ήταν στις 14 Μάη, μέχρι και σήμερα δεν μας έχει γνωστοποιηθεί ακόμη η απόφαση. Αυτό το εκλαμβάνουμε ως έναν εμπαιγμό και μία εκδικητική στάση απέναντι στον σύντροφο, καθώς μας είναι γνωστή η τακτική της δικαστικής εξουσίας που δεν ενδιαφέρεται για τις ζωές των κρατουμένων, στερώντας τους το δικαίωμα σε λίγες ανάσες ελευθερίας. Και είναι ακόμη πιο εκδικητική και σκληρή απέναντι σε πολιτικούς κρατούμενους, οι οποίοι δεν έχουν δείξει μετάνοια, δεν έχουν σταματήσει να αγωνίζονται και μέσα από τα κάγκελα, δεν έχουν σταματήσει να παρεμβαίνουν με το λόγο τους στο κοινωνικό γίγνεσθαι.

Ως αναρχικές/οι έχουμε το χρέος απέναντι στους ίδιους μας τους αγώνες, απέναντι στην ίδια την πολιτική μας ύπαρξη να μην εγκαταλείπουμε ο ένας την άλλη ακόμη και όταν οι καιροί δυσκολεύουν. Οι ιδέες μας και οι δεσμοί μας θα είναι για πάντα ένα όπλο που δεν θα μπορέσουν ποτέ να κατανοήσουν.

Όπως σταθήκαμε στο πλευρό των τριών συντρόφων μας καθ’ όλη τη διάρκεια των προφυλακίσεών τους αλλά και της διεξαγωγής του δικαστηρίου τους, έτσι και τώρα θα σταθούμε αλληλέγγυα στο πλάι τους. Γιατί εκεί είναι η θέση μας.

Κανένας/καμιά μόνος/η στα χέρια του κράτους

Πόλεμο στην κρατική τρομοκρατία

Θάνο γερά ως τη λευτεριά

Τετάρτη 22/5, 09:00|Συγκέντρωση αλληλεγγύης, δικαστήρια Λάρισας

Θ. Χατζηαγγέλου|Μην βουρκώνεις, τα δάκρυά σου σ’ εμποδίζουν να δεις τον ήλιο

Επιστολή του αιχμάλωτου μέλους της Οργάνωσης Αναρχική Δράση Θάνου Χατζηαγγέλου προς την συντρόφισσα της RAF Daniela Klette που αιχμαλωτίστηκε, έπειτα από 30 χρόνια παράνομης ελευθερίας, κατά τις αντι-Τρομοκρατικές επιχειρήσεις των τελευταίων ημερών στην Γερμανία.

Όταν ανοίγεις τα μάτια σου στο κελί και μαθαίνεις πως, έπειτα από 30 χρόνια άκαμπτης ζωής γεμάτης υπερβάσεις, μία συντρόφισσά σου βρίσκεται πλέον καθηλωμένη στην πολεμική αιχμαλωσία, νιώθεις πως κλέβουν και τις δικές σου ανάσες. Μία συντρόφισσα, που τίμησε με περηφάνια κάθε της βήμα στα μονοπάτια της παράνομης ελευθερίας, σήμερα πληθαίνει με το ήθος και την αξιοπρέπειά της την κοινότητα των πολιτικών αιχμαλώτων στα δυτικά ιμπεριαλιστικά κέντρα.

Σύντροφισσα Daniela,

Για 30 χρόνια ο γερμανικός ιμπεριαλισμός, όταν αντικρίζει το είδωλό του στη βιτρίνα των συμφερόντων του, μετράει ακόμα τις πληγές που άφησε πίσω της η ένοπλη επαναστατική εμπειρία της Φράξιας Κόκκινος Στρατός-RAF. Κρύβει την αδυναμία του πίσω από έναν πόλεμο αβεβαιότητας, γεμάτο δολοφονίες, βασανισμούς και φυλακίσεις επαναστατών για δεκαετίες. Εικόνες μίσους και μονιμοποίησης της έκτακτης ανάγκης από ένα καθεστώς που δεν μπορεί να εγγυηθεί στους μισθοφόρους του τη σταθερότητά του, μπροστά στην άγραφη ηθική της πανανθρώπινης αντίστασης.

30 χρόνια δεν είναι αρκετά για να ξεχάσουμε ποιοι πραγματικά είμαστε. Μικρές ιστορίες μιας ενιαίας αφήγησης από καθαρά στόματα, που μιλούν την ίδια γλώσσα. Υπέροχοι άνθρωποι που έχουν μπλεγμένο στα χέρια τους το νήμα της αντίστασης, ένα νήμα δίχως τέλος που έχει την αφετηρία του σε κάθε ιστορικό σημείο έκφρασης της επαναστατημένης αξιοπρέπειας. Είμαστε τα χίλια στιγμιότυπα του ταξικού πολέμου, της αντάρτικης δήλωσης, της απελευθέρωσης. Είμαστε τα χίλια πρόσωπα της περήφανης ζωής μέσα στον αγώνα για Ανατροπή και Επανάσταση.

30 χρόνια δεν είναι αρκετά για να ξεχάσουμε πως το επαναστατικό πέρασμα είναι γεμάτο αίμα και σίδερο. Πως οι κηλίδες από το αίμα των νεκρών ανταρτών στις ενέδρες της ιμπεριαλιστικής τρομοκρατίας, όπως της συντρόφισσας Petra Schelm, των δολοφονημένων αιχμαλώτων στο Stammheim δεν στεγνώνουν. Λεκιάζουν το χρόνο ανεξίτηλα, φανερώνοντας στον ορίζοντα της σταθερότητας, τη διαρκώς επαπειλούμενη ρήξη. 30 χρόνια δεν είναι αρκετά για να αφοπλίσουμε τις καρδιές μας. Τούτες τις καρδιές που οι χτύποι τους θυμίζουν αντίστροφη μέτρηση.

Η αιχμαλωσία είναι σίγουρα ένα προϊόν ήττας. Μια ήττα που βιώνουμε καθημερινά στην αποστέρηση της δυνατότητας να ζούμε τις ζωές μας με ένταση και δημιουργική αντίσταση. Τίποτα όμως δεν στέκει ικανό να μειώσει την ιστορία μας, τους αγώνες μας, τα λόγια μας που πρόδιδαν τις σκέψεις και προεικόνιζαν τις πράξεις μας. Η αδούλωτη περηφάνια μας είναι ο φόρος τιμής στους συντρόφους που συμβίωσαν και συμβιώνουν την τυραννία της πολιτικής αιχμαλωσίας στα κάτεργα των ιμπεριαλιστικών κέντρων, στους αχαρτογράφητους αδερφούς και αδερφές του κοινού μας αγώνα, μα πάνω απ’ όλα σε εκείνους τους υπέροχους ανθρώπους που με το χαμό τους βάδισαν χίλια βήματα μπροστά για να μας ανοίγουν το δρόμο.

Ξεχωριστές σελίδες ενός κοινού βιβλίου που γράφει τη λέξη Επανάσταση στη ράχη του, είναι οι ζωές μας σύντροφισσα. Και όμως το τέλος δεν γράφτηκε ακόμα.

Θάνος Χατζηαγγέλου, αιχμάλωτο μέλος της Οργάνωσης Αναρχική Δράση
Γ’ Πτέρυγα, Φυλακές Λάρισας
15/3/2024

Θ.Χατζηαγγέλου|Λάμπρος Φούντας παρών

Πολιτική τοποθέτηση του αιχμάλωτου μέλους της Οργάνωσης Αναρχική Δράση Θάνου Χατζηαγγέλου για τα 14 χρόνια από τη δολοφονία του αντάρτη πόλης, μέλος του Επαναστατικού Αγώνα, Λάμπρου Φούντα. 

Σε τούτο τον τόπο, που μόνο το αίμα μας μαρτυρά την ανάγκη για δικαιοσύνη, η επαναστατική μνήμη δεν είναι ένα πισωγύρισμα στο χρόνο. Δεν είναι μια αφήγηση ή μια σκέψη για το χθες. Δεν είναι όμορφες εκφράσεις και πορφυρά λόγια. Η επαναστατική μνήμη είναι ένα σώμα γεμάτο πληγές και κάθε πληγή μαρτυρά μια ιστορία. Μια ιστορία που μέσα από ακανόνιστες σκέψεις και λόγια αληθινά, κοφτερά και φλογισμένα, πήγε την ανθρωπότητα ένα βήμα πιο μπροστά. Κάθε μας βήμα και μια πληγή παραπάνω, κάθε πληγή και τα βήματα πληθαίνουν.

Από το 2010, οι Μάρτηδες σταμάτησαν να κουβαλάνε την άνοιξη. Μόνο το μούδιασμά μας μένει, όταν με μάτια βουρκωμένα, πασχίζουμε να κρατήσουμε το κεφάλι ψηλά στον ουρανό από χρέος και ανάγκη να τηρήσουμε όσα υποσχεθήκαμε εκείνο το ξημέρωμα. 14 χρόνια μετά, δεν έχει περάσει ούτε μέρα που να μην πούμε πως ο Λάμπρος Φούντας είναι ένας από μας. Δεν πέρασε μέρα που να μη μιλήσουμε με την ίδια άκαμπτη περηφάνια για την προσωπικότητά του, για τις πολιτικές του επιλογές, για τον τρόπο που υπερασπίστηκε τη ζωή μέχρι το τέλος, κοιτώντας το θάνατο κατάματα.

Όποιος μοιράστηκε στιγμές στο πλευρό του, μαρτυρά πόσο αγεφύρωτο είναι το κενό που έχει αφήσει ο χαμός του. Και αν χιλιάδες λέξεις μιλούν για το ποιος είναι πραγματικά ο Λάμπρος, όλες πέφτουν καταγής και σπάνε σαν τα ποτήρια. Ο Λάμπρος Φούντας είναι επαναστάτης. Δολοφονήθηκε από τους ένστολους λακέδες, Χάσκη Ανδρέα και Κουμαράκη Θεόδωρο, για την αντάρτική του στράτευση στις γραμμές του Επαναστατικού Αγώνα. Έζησε σαν αντάρτης και πέθανε ως τέτοιος, προετοιμάζοντας μια ένοπλη ενέργεια για τις ανάγκες της Ανατροπής και της Επανάστασης. Αυτός είναι ο σύντροφος Λάμπρος Φούντας, ένα κατακόκκινο ρόδο, τα αγκάθια του οποίου ματώνουν όποιον προσπαθεί να το ξεριζώσει. Όποιον με τα λόγια του, με τις πράξεις ή τη μη πράξη του, προσπαθεί να αλλοιώσει, να συκοφαντήσει και να ξαναγράφει την ιστορία αυτού του τόπου.
Όταν ένας πραγματικός σύντροφος πεθαίνει, πεθαίνει και κάτι μέσα μας. Και έπειτα έρχεται ένας άλλος θάνατος, πιο επώδυνος, όταν η κυριαρχία προσπαθεί να δολοφονήσει την πολιτική μας ταυτότητα, τη μνήμη μας. Σε αυτόν τον πόλεμο, ο καθένας και η καθεμία πρέπει να κοιτάξει βαθιά μέσα του και να συνειδητοποιήσει τι πραγματικά είναι ο Λάμπρος και όσοι βρίσκονται στην ίδια μεριά αυτής της ιστορίας. Και αν μέσα σε αυτή την αναζήτηση, που κρατάει μια ζωή, συναντήσει κάποια κομμάτια που μιλούν την ίδια γλώσσα, τη γλώσσα της φωτιάς, της Επανάστασης, τη γλώσσα που μιλούσε και ο Λάμπρος, τότε δε μένει παρά να κάνει και αυτός ακόμα ένα βήμα. Έτσι τα βήματα πληθαίνουν.

“Τα υγρά μάτια προδίδουν τα κρατημένα δάκρυα. Κανένα σύνθημα. Ακούγεται ο ήχος από τα βήματα, σαν να προειδοποιεί πόσο βαριές είναι οι γεμάτες μίσος σκέψεις. Για τους νεκρούς συντρόφους τα δάκρυα δεν είναι αρκετά. Θα πληρώσετε για όλα, θα πληρώσετε ακριβά”.

Λάμπρος Φούντας παρών σε κάθε επαναστατημένη ανάσα που πνέει ελευθερία.

Θάνος Χατζηαγγέλου, αιχμάλωτο μέλος της Οργάνωσης Αναρχική Δράση
Γ’ Πτέρυγα, Φυλακές Λάρισας
10//3/2024

Θ.Χατζηαγγέλου|Η Λωρίδα της Γάζας κραυγάζει για απελευθέρωση μπροστά στα μάτια σας

Πολιτική τοποθέτηση του αιχμάλωτου μέλους της Οργάνωσης Αναρχική Δράση Θάνου Χατζηαγγέλου για τη μονιμοποίηση της σφαγής των Παλαιστινίων από τις δυνάμεις του σιωνισμού και του ιμπεριαλισμού.
 
 

Πόση ντροπή και περισσή δειλία κουβαλάει το προνόμιο του καθενός να γυρίζει την πλάτη στην οδύνη του θανάτου; Σήμερα που η σφαγή των Παλαιστινίων δεν αποτελεί κάτι παραπάνω από ένα τυπικό ζήτημα αναφοράς στην ημερίσια μιντιακή διάταξη της δυτικής προπαγάνδας, τα δάκρυα της ένοπλης ειρήνης στα δυτικά κέντρα στέρεψαν. Αυτό είναι το μεγαλείο του δυτικού ανθρωπισμού: λευκά φέρετρα που ξεχρεώνουν το αντιτρομοκρατικό αφήγημα.

5,5 μήνες μετά την έναρξη της “παραδειγματικής” τιμωρίας του Παλαιστινιακού δικαίου από τις δυνάμεις του σιωνισμού και του ιμπεριαλισμού, το θέαμα εγκατέλειψε πίσω του την ουσία της φρίκης του πολέμου. Εκατοντάδες στρατιωτικές επιχειρήσεις σφαγιάζουν τους Παλαιστίνιους ως εν δυνάμει συγκαλυμμένους αντάρτες της Χαμάς σε νοσοκομεία, εκκλησίες, παιδικές χαρές κτλ. Οι ανθρωπιστικές αποστολές αποτελούν ενέδρες του ισραηλινού στρατού που βομβαρδίζει αμάχους και διασώστες. Ο παρατεταμένος αποκλεισμός των Παλαιστίνιων από τροφή, νερό και άλλα βασικά αγαθά, οδηγεί εκατοντάδες σκελετωμένα βρέφη στη δολοφονία από υποσιτισμό, την ίδια στιγμή που ακόμα και οι μητέρες τους αδυνατούν να τα θηλάσουν.

Αυτό είναι ανθρωπιά σήμερα. Να μιλάς ακόμα για το αιματοβαμμένο δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα, συνάπτοντας συμφωνίες, στέλνοντας στρατεύματα και νομιμοποιώντας τη γενοκτονία που πραγματοποιεί σε βάρος του Παλαιστινιακού λαού. Να αλλάζεις κανάλι, επειδή σου πέφτει βαριά η εικόνα των μανάδων που αισθάνονται ανακούφιση για το γρήγορο (και όχι αργό και βασανιστικό) θάνατο των βρεφών τους. Γιατί δεν έχουν ούτε τη δυνατότητα ή μάλλον το προνόμιο να πενθήσουν. Να αλλάζεις κανάλι για να απαλλαχθείς από την ευθύνη της σιωπής σου. Να αναμασάς το εύκολο αφήγημα της τρομοκρατίας, των ίσων αποστάσεων, της καταδίκης της βίας, που εξισώνει τη φασιστική βία με το ένστικτο της αντίστασης.

“Για να ζήσουν δύο εν ειρήνη, πρέπει να το θέλουν αμφότεροι. Αν ένας από τους δύο είναι ισχυρογνώμων και θέλει με τη βία να επιβάλλει στον άλλο να δουλεύει για λογαριασμό του και να τον υπηρετεί, αυτός ο άλλος, αν θέλει να διατηρήσει την ανθρώπινη αξιοπρέπειά του και να μην περιπέσει στην πλεόν ταπεινή δουλεία, παρόλη την αγάπη του για την ειρήνη και την ομόνοια, είναι υποχρεωμένος ν’ αντισταθεί στη δύναμη μ’ όλα τα πρόσφορα μέσα”.

Errico Malatesta

Άκου λοιπόν φιλήσυχε ανθρωπάκο. Οι λαοί αντιστέκονται ένοπλα στη θηριωδία και τον αφανισμό, γιατί η ίδια η κυριαρχία φρόντισε μέσα από την πάνοπλα οργανωμένη υπεράσπιση των συμφερόντων της, να μην τους αφήσει άλλη επιλογή. Το έγκλημα αρχίζει εκεί όπου τελειώνει η αναγκαιότητα. Τα αφεντικά σου, φιλήσυχε ανθρωπάκο, είναι αυτά που σήμερα σφαγιάζουν χιλιάδες Παλαιστίνιους στη Λωρίδα της Γάζας για τα συμφέροντα του Ισραήλ και της δυτικής ιμπεριαλιστικής επικυριαρχίας. Είναι αυτά που συμβάλλουν στο βίαιο εκτοπισμό των πληθυσμών της Μέσης Ανατολής προς τα δυτικά κέντρα, εκεί όπου το μίσος της φυλετικής σου καθαρότητας θα τους υποδεχτεί με ρατσιστικά πογκρόμ, δολοφονίες στα σύνορα και εγκλεισμό στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Και εσύ τι κάνεις; Αδιαφορείς, συναινείς, συγκαλύπτεις, ψηφίζεις. Έπειτα εξοργίζεσαι καταγγελτικά που το μίσος που θρέφεις μέσα στην καρδιά των λαών που σφαγιάζονται άκριτα, γενικεύεται προς το σύνολο του δυτικού πολιτισμού. Σαπίζεις, φιλήσυχε ανθρωπάκο, μέσα σε έναν κόσμο γενικευμένης σήψης και απάθειας.

Ο πόλεμος, κατά τον Clausewitz, δεν είναι παρά η άσκηση πολιτικής με άλλα μέσα. Στα δυτικά κέντρα αυτή η πολιτική εκφράζεται μέσα από την ένοπλη ειρήνη. Στη Λωρίδα της Γάζας ασκείται με τη σφαγή χιλιάδων αμάχων από τις Ισραηλινές στρατιωτικές δυνάμεις συνεπικουρούμενες από το ΝΑΤΟ. Το προνόμιο της Δημοκρατίας είναι το δικαίωμα στην τεμπελιά. Μπορείς να καταδικάζεις την αντίσταση, να εξισώνεις το αίμα των αμάχων με αυτό των λακέδων του σιωνισμού. Μπορείς να απαξιώνεις τον απελευθερωτικό αγώνα των λαών, να αδιαφορείς και να γυρνάς την πλάτη στην πραγματικότητα. Μπορείς ακόμα και να θλίβεσαι όταν αντικρύζεις τη φρίκη και την αθλιότητα του πολέμου στις ειδήσεις και τα social media, ακόμα και αν η υποκριτική σου θλίψη κρατάει λιγότερο και από την απαθή σου ανάσα. Και όλα αυτά τα μπορείς γιατί η υποταγή και η παραίτησή σου στις υπηρεσίες της ένοπλης ειρήνης, σου χάρισαν το προτέρημα του θεατή στις ζωές των άλλων. Μπορείς όμως και να πράξεις, να αναλάβεις πρωτοβουλίες, να θυμώσεις πραγματικά, να υπερασπιστείς το δικαίωμα στη ζωή. Η αντίσταση είναι καθήκον και δείγμα πολιτικής, κοινωνικής και ηθικής υγείας.

Εσείς που σήμερα συκοφαντείτε και απαξιώνετε το ένοπλο ένστικτο της λαϊκής αυτοδιάθεσης, κοιτάξτε κατάματα αυτά τα παιδιά που δολοφονούνται για τα συμφέροντά σας και κοιμηθείτε ήσυχοι. Αυτή είναι η τιμωρία σας. Η παρακμή του πολιτισμένου μεσαίωνα είναι κοινωνικό σύμπτωμα ασθένειας, όχι προτέρημα.

Η Παλαιστινιακή αντίσταση είναι ζήτημα πανανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Θάνος Χατζηαγγέλου, αιχμάλωτο μέλος της Οργάνωσης Αναρχική Δράση

Γ’ Πτέρυγα, Φυλακές Λάρισας

8/3/2024

 

 
 

Θ. Χατζηαγγέλου|Ανοιχτή επιστολή προς την Πρόεδρο του Συλλόγου Θυμάτων των Τεμπών Μαρία Καρυστιανού

Πολιτική επιστολή του αιχμάλωτου μέλους της Οργάνωσης Αναρχική Δράση Θάνου Χατζηαγγέλου προς την Πρόεδρο του Συλλόγου Θυμάτων των Τεμπών, ενόψει της κατάθεσης του πρώην υπουργού μεταφορών Κ. Καραμανλή στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής, ένα χρόνο μετά την κρατική δολοφονία στα Τέμπη. 

Αξιότιμη κ. Καρυστιανού,

Υπάρχουν στιγμές, που τη θέση του άμετρου λόγου είναι δείγμα αρετής και σωφροσύνης να καταλαμβάνει η σιωπή, μπροστά στο δέος και την αξιοπρέπεια του αγώνα ενός ανθρώπου, για να ανταμώσει με το ατομικό και το συλλογικό του δίκιο. Τέτοια στιγμή είναι και τούτη.

Έχοντας πολιτικά και συνειδησιακά σαφή και αταλάντευτη θέση ενάντια στους θεσμούς και τη δικαιοσύνη αυτού του κράτους, μέσα από τα οποία θωρακίζει την πολιτική βρωμιά και την ηθική αθλιότητα των λακέδων του, αντιλαμβάνομαι κάθε μέρα, ίσως και λίγο παραπάνω, πως η δικαίωση όσων δολοφονήθηκαν από την εγκληματική αμέλεια των συμφερόντων της αστικής πολιτικής και του καπιταλισμού, βρίσκεται στη διαρκή και δίχως συμβάσεις υπεράσπιση του χαμού τους ενάντια στη λήθη. Και η λήθη δεν ανατρέπεται ούτε με προσευχές, ούτε με κροκοδείλια παρακάλια και ζητιανιά.

Την ίδια στιγμή που εγώ βρίσκομαι παρατατεμένα αιχμάλωτος για την αδιαπραγμάτευτη αφοσίωσή μου στο επαναστατικό Δίκιο, οι υπεύθυνοι χιλιάδων εγκλημάτων χτίζουν, γεμάτοι έπαρση και αλαζονεία, τις ζωές τους πάνω στο δικό μας πόνο, πάνω στο δικό μας αίμα. Είναι ηθική απρέπεια και πολιτική προστυχιά να κουνάς το δάχτυλό σου γεμάτος δεικτικότητα, αντί να σκύβεις από ντροπή το κεφάλι μπροστά σε έναν άνθρωπο που αντλεί δύναμη από το χαμό και με δάκρυα περηφάνιας και ειλικρίνειας τσακίζει την κατασυκοφάντηση της μνήμης αυτού του χαμού.

Ο βιολογικός θάνατος είναι μια στιγμή οδύνης και ανείπωτης θλίψης μέσα στο πέρασμα του χρόνου. Η πολιτική δολοφονία της μνήμης του χαμού κρατάει μια ζωή, θρέφεται και συνοδοιπορεί με τη δολοφονία των πολιτικών κινήτρων, τη φθορά της αντίληψης και της αξιοπρέπειας, το θάνατο της ίδιας της αλήθειας μέσα σε μια ζωή που κανονικοποιεί τους μικρούς και μεγάλους καθημερινούς θανάτους. Σε αυτήν τη ζωή ο καθένας μας χάνει καθημερινά και ένα κομμάτι του εαυτού του, της ανθρωπιάς του, όταν σιωπεί συγκαταβατικά. Όταν ατσαλώνει την ταπείνωσή του με συμβιβασμούς και ανοχή.

Σε έναν κόσμο που στερείται καθετί αυτονόητο είναι πολιτική, κοινωνική, μα πάνω απ’ όλα ηθική αναγκαιότητα να μένουμε προσηλωμένοι σε ότι φαντάζει ανέφικτο. Σε έναν κόσμο βαθιά άδικο για όσους και όσες δεν κρύβουν τη λαιμαργία τους πίσω από πολιτικές ασυλίες και θεσμικά προνόμια, η αλήθεια και η Δικαιοσύνη βασιλεύει σε βουρκωμένα μάτια που κραυγάζουν αξιοπρέπεια. Για το θάρρος, για τη θέληση, για το καθήκον, η μνήμη των ανθρώπων μας να στεριώσει στο παρόν, ανοίγοντας μέσα από τη σύγκρουση το πέρασμα προς την αθανασία.

Γνωρίζω πως τίποτα απ’ όσα σας αναφέρω δεν θα μαλακώσει έστω και ελάχιστα τον πόνο σας. Όμως θέλω να γνωρίζετε και εσείς πως σε αυτόν τον αγώνα που δίνετε, δεν θα είσαστε ποτέ μόνη. Υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που αισθάνονται, που νοιάζονται, που αγαπούν. Άνθρωποι που βρίσκονται σε αμφιθέατρα, σε εργοτάξια, σε γειτονιές, ακόμα και σε φυλακές. Άνθρωποι που τιμούν την ιδιότητά τους κάθε μέρα και δεν χρειάστηκε να είναι σε εκείνη την αμαξοστοιχία για να πονέσουν το ίδιο και ο πόνος τους να γίνει αίσθημα αγώνα για δικαίωση.

Θρέφοντας αμέριστο σεβασμό και αλληλεγγύη για το σθένος και την αξιοπρέπεια που χαρακτηρίζει τον αγώνα σας, πρέπει να γνωρίζετε πως την ίδια στιγμή που εσείς χάνατε το παιδί σας, κάποιοι από εμάς αποκτούσαν ακόμη μια μητέρα. Θέλει αρετή τελικά η πολιτική και ήθος η ανάληψη ευθυνών.

Με βαθύτατη εκτίμηση,
Θάνος Χατζηαγγέλου, αιχμάλωτο μέλος της Οργάνωσης Αναρχική Δράση
Φυλακές Λάρισας
13/2/2024

Θ. Χατζηαγγέλου|Χαιρετισμός στην εκδήλωση των συντρόφων του Λαϊκού Μετώπου

 
 
 
Μια πολιτική συνεισφορά του αιχμάλωτου μέλους της Οργάνωσης Αναρχική Δράση Θάνου Χατζηαγγέλου στην εκδήλωση του Λαϊκού Μετώπου, για τις εκ νέου διώξεις των 11 Τούρκων επαναστατών. 
 
 
 
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
 

Αυτό το μήνυμα ταξιδεύει μέσα απο τα τείχη της αιχμαλωσίας για να ζεστάνει κάθε αλύγιστη καρδιά που επιμένει στο δίκιο της αντίστασης. Πριν απ΄όλα δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ σε τέσσερις υπέροχους ανθρώπους, που μοιάζει επιφανειακά σαν να λείπουν, όμως με το παράδειγμά τους φρόντισαν να στέκουν παντοτινά ανάμεσα μας, απλώνοντας το χέρι στον καθέναν ξεχωριστά για το συλλογικό πέρασμα προς την Επανάσταση. Δεν υπάρχουν λόγια για να αποτυπώσουν τον πολιτικό πλούτο της ανθρωπιάς των συντρόφων Harika Kizilkaya, Burak Agarmis, Erdogan Cakir, Ozkan Guzel που έπεσαν μαχόμενοι στις 30 Οκτώβρη στα ελληνοτουρκικά σύνορα. Μόνο οι πράξεις μας και η ευθύνη που τις διέπει, θα δικαιώσουν το ανυπολόγιστο κόστος του χαμού τεσσάρων επαναστατών που αγωνίστηκαν μέχρι τέλους, με το πιστόλι στο χέρι. Όπως στη ζωή, έτσι και στο θάνατο, φρόντισαν οι ίδιοι να μας συντροφεύουν με το ζεστό τους χαμόγελο και το ακλόνητο βλέμμα προς την ανατροπή. Οι σύντροφοι Harika Kizilkaya, Burak Agarmis, Erdogan Cakir, Ozkan Guzel δεν θα ξεχαστούν γιατί είναι το έτερος εγώ του καθενός μας, στον κοινό βηματισμό προς τη συνολική απελευθέρωση και την Επανάσταση.

Σήμερα, το ελληνικό αστικό δίκαιο εξαργυρώνει τις υπηρεσίες του προς την Τουρκική ιμπεριαλιστική δικτατορία, στήνοντας εκ νέου στο απόσπασμα τους μαχόμενους συντρόφους του Λαϊκού Μετώπου. Όσοι δεν δολοφονήθηκαν από τα συμβόλαια θανάτου του τουρκικού φασισμού, πρέπει να αιχμαλωτιστούν εκ νέου στα κολαστήρια της ελληνικής δημοκρατίας. Τα διπλωματικά διαπιστευτήρια της κυβέρνησης Μητσοτάκη προς τον φασίστα Ερντογάν, θεσμοθετούνται από τα σπλάχνα του ιμπεριαλιστικού σώματος, για να υπηρετήσουν το δίκιο που σφαγιάζει λαούς και αφήνει πίσω του καμένη γη και ανθρώπινη τέφρα.

Η πραγματική Δικαιοσύνη, που υπηρετεί την αρετή της πανανθρώπινης ισότητας και της αβίαστης απελευθέρωσης δεν κατοικεί στους ναούς της αστικής νομιμότητας και τα έδρανα του φασισμού. Η πραγματική Δικαιοσύνη είναι η διαρκής αναμέτρηση της Ανθρωπιάς με τη βρωμιά των εγκλημάτων των αξιωματούχων της Τυραννίας. Δίκαιη δίκη ήταν αυτή του αμερικανού αξιωματούχου Dan Mitrione που ανακρίθηκε και καταδικάστηκε απο τα ένοπλα συμβούλια των Τουπαμάρος για τη συμμετοχή του στα επιμορφωτικά σεμινάρια βασανιστηρίων της τοπικής αστυνομίας στην Ουρουγουάη. Δίκαιη δίκη ήταν η ανάκριση του Ιταλού διευθυντή της Sit-Siemens, Idalgo Macchiarini, για το ρόλο του στην ταξική αναδιάρθρωση και τις συνθήκες εκμετάλλευσης του ιταλικού προλεταριάτου, δίκη που πραγματοποιήθηκε, όπως τόσες ακόμα, στη φυλακή του λαού από τους ένοπλους πυρήνες των Ερυθρών Ταξιαρχιών. Αυτό που η δική μας ιστορία ονομάζει δίκαιη δίκη, είναι το σύνολο των στιγμών που οι δυνάστες της εξαθλίωσης και του προλεταριακού θανάτου, βρέθηκαν προ των ευθυνών τους απέναντι σε ένα κλείστρο που αντηχούσε μέσα απο κρότους, τις οργισμένες κραυγές όσων κακοποιήθηκαν, βασανίστηκαν και δολοφονήθηκαν για τα συμφέροντα της έννομης αστικής τάξης και των λακέδων της. Κρότους εκκωφαντικούς που βάζαν τέλος στη σιωπή της υποταγής και την ανεκτικότητα, θέτοντας τη μάχη σε πρώτο πρόσωπο. Εκεί μιλούσε η ίδια η ιστορία. Εκεί μιλούσε η Επανάσταση.

Σήμερα, βιώνοντας καιρούς απιστίας και οπισθοχώρησης, η αντίσταση στον φασισμό και τον ιμπεριαλισμό είναι καθήκον. Είναι ένστικτο ζωής, πολιτικής και ηθικής ζωντάνιας. Η αντιμπεριαλιστική πάλη που εκφράζεται μέσα απο τις γραμμές των μαχόμενων συντρόφων του Λαϊκού Μετώπου είναι πανανθρώπινη υπόθεση. Οικοδομείται με επαναστατικές πράξεις και αλληλέγγυες σχέσεις, τσακίζοντας τα άνευρα λόγια των συνθηκολόγων και των υποταγμένων. Ούτε οι σφαίρες τους, ούτε οι φυλακές τους θα μας χωρίσουν. Στον δρόμο για την Επανάσταση, θα προχωράμε μαζί και αυτό δεν μπορεί να μας το πάρει κανένας.

Δεν υπάρχει προοπτική δίχως αλληλεγγύη

Δεν υπάρχει Δικαιοσύνη δίχως Επανάσταση

Η κοινή μας Ιστορία, συνεχίζεται…

Θάνος Χατζηαγγέλου, αιχμάλωτο μέλος της Οργάνωσης Αναρχική Δράση

Γ’ Πτέρυγα, Φυλακές Λάρισας

1/2/2024

 

Θ. Χατζηαγγέλου|…ακλόνητα βήματα μέχρι το τέλος

Πολιτική δήλωση του αιχμάλωτου μέλους της Οργάνωσης Αναρχική Δράση Θ. Χατζηαγγέλου για τη νέα αρνητική απόφαση αναστολής της ποινής. 

Μη με σταματάς. Ονειρεύομαι.

Ζήσαμε σκυμμένοι αιώνες αδικίας.

Αιώνες μοναξιάς.

Τώρα μη. Μη με σταματάς.

Τώρα κι εδώ για πάντα και παντού.

Ονειρεύομαι ελευθερία…

Ονειρεύομαι γιατί αγαπώ.

Μεγάλα όνειρα στον ουρανό…

Μη ρωτάς. Μη με σταματάς.

Είναι τώρα ν’ αποκαταστήσουμε

του ηθικού δικαίου την υπέρτατη πράξη.

Να κάνουμε ποίημα τη Ζωή.

Και τη Ζωή πράξη.

Είναι ένα όνειρο που μπορώ μπορώ μπορώ

Σ’ ΑΓΑΠΩ

και δεν με σταματάς δεν ονειρεύομαι. Ζω.

Περιμένω! Περιμένω τούτα τα βλέμματα τα δεικτικά, γεμάτα έπαρση. Πρόσωπα φοβισμένα, πίσω απ’ τον τήβεννο της τυφλής δικαιοσύνης. Γιοι και θυγατέρες -γνήσια τέκνα της Θέμιδας- επικριτές του Δίκαιου, που ατσαλώνουν τη βρωμιά τους με το νόμο της σιωπής. Και στο διάβα τους, οι μοίρες των ανθρώπων να σέρνονται κατά γης σαν κουρελόπανο.

Περιμένω! Περιμένω από τους θεατές να ντρέπονται, όταν σιωπούν ενώ υποφέρουν. Χτίζουν το πριγκιπάτο της υποταγής με άνευρες αρνήσεις και συμβάσεις. Με προσευχές και παρακάλια, με ζητιανιά και αθλιότητα. Πολιτική αθλιότητα. Και υφαίνουν την σκλαβιά τους, ένα κόμπο τη φορά. Ένα κόμπο τη φορά. Μέχρι να κρύψει όλο το φως.

Περιμένω! Γυρίζω πίσω και περιμένω. Ανάμεσα σε ανθρώπους ξεχασμένους και αφορισμένους. Σηκώνοντας ένα φορτίο βαρύ, για το εγώ μου, για το εμείς. Για να υπάρχει το Εμείς. Για να μην γίνει αβάσταχτη ολότητα το ψύχος. Έτσι κάθε ξημέρωμα, στον καθρέφτη του κελιού μου αντικρύζω ένα πρόσωπο ανθρώπινο. Κουρασμένο ναι αλλά ανθρώπινο.

Με αδούλωτη συνείδηση και άκαμπτη υπερηφάνια, υπηρετώ την άρνηση και περιμένω. Τούτη τη μέρα και τις χιλιάδες νύχτες στο κατόπι της. Δίχως ακάνθινα φεγγάρια και καθορισμένα ηλιοβασιλέματα, δίχως στεγνές βροχές και ανέγγιχτους ανέμους.

Όσες φορές χρειαστεί κι απ’ την αρχή.

Υπερασπίζομαι την ΑΝΑΡΧΙΑ.

Θάνος Χατζηαγγέλου, αιχμάλωτο μέλος της Οργάνωσης Αναρχική Δράση

Γ’ Πτέρυγα, Φυλακές Λάρισας

24/1/2024

 

Τετάρτη 24/1, 09:00, δικαστήρια Λάρισας|Συγκέντρωση αλληλεγγύης στο αιχμάλωτο μέλος της Αναρχικής Δράσης Θ.Χατζηαγγέλου

Στις 24 Ιανουαρίου εξετάζεται η 2η αίτηση αναστολής της ποινής του συντρόφου Θ. Χατζηαγγέλου, από το πενταμελές εφετείο κακουργημάτων στη Λάρισα. Έχει ήδη απορριφθεί η 1η τον Σεπτέμβρη του 2023 και η αίτησή του για ολιγοήμερη άδεια, μία τακτική που δεν τη συναντάμε πρώτη φορά, επικαλώντας ως επιχείρημα δικαστήρια που εκκρεμούν.

Η δικαστική εξουσία, όπως τόσο εύκολα ρίχνει ποινές κάθειρξης πολλών ετών, στερώντας την ελευθερία από πολλούς ανθρώπους βαφτίζοντάς τους τρομοκράτες και εγκληματίες ενώ οι πραγματικοί ένοχοι αφήνονται ελεύθεροι, έτσι εύκολα συνεχίζει να στερεί το δικαίωμα σε λίγες ανάσες ελευθερίας. Και η στάση τους είναι ακόμη πιο σκληρή απέναντι σε πολιτικούς κρατούμενους, οι οποίοι δεν έχουν δείξει μετάνοια, δεν έχουν σταματήσει να αγωνίζονται και μέσα από τα κάγκελα, δεν έχουν σταματήσει να παρεμβαίνουν με το λόγο τους στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Δεν έχουν “σωφρονιστεί” δηλαδή, οπότε συνεχίζουν να τους τιμωρούν.

Όπως σταθήκαμε στο πλευρό των τριών συντρόφων μας καθ’ όλη τη διάρκεια των προφυλακίσεών τους αλλά και της διεξαγωγής του δικαστηρίου τους, έτσι και τώρα θα σταθούμε αλληλέγγυα στο πλευρό του συντρόφου Θάνου.

Κανένας/καμιά μόνος/η στα χέρια του κράτους

Το πάθος για τη λευτεριά είναι δυνατότερο απ’ όλα τα κελιά

Θάνο γερά ως τη λευτεριά

Τετάρτη 24/1, 09:00|Συγκέντρωση αλληλεγγύης, δικαστήρια Λάρισας

Θ. Χατζηαγγέλου|Πολιτική δήλωση υπεράσπισης της αναρχικής συντρόφισσας Πόλας Ρούπα

Πολιτική δήλωση του αιχμάλωτου μέλους της Οργάνωσης Αναρχική Δράση Θάνου Χατζηαγγέλου, για τη νέα απόπειρα αιχμαλωσίας της συντρόφισσας Πόλας Ρούπα.

Είμαστε αιχμάλωτοι γιατί οι πράξεις μας – προέκταση του λόγου μας – στάθηκαν εμπόλεμα, απέναντι σε ένα Κράτος-Τρομοκράτη και τους λακέδες του. Ένα Κράτος – πολιτικό εκφραστή των σαδιστικών προσδοκιών και συμφερόντων της Γνωστής Οικογένειας που θέλει μια κοινωνία σε λήθαργο, παραιτημένη από κάθε δικαίωμα στη ζωή, φοβισμένη και τρομοκρατημένη. Μια κοινωνία υποταγμένη, που εξυμνεί τη συλλογική εξαθλίωση και τον καθημερινό αυτοεξευτελισμό.

Είμαστε αιχμάλωτοι γιατί οι πράξεις μας μίλησαν τη γλώσσα του πολέμου, απέναντι σε ένα Κράτος που θεσμοθετεί το τσάκισμα της λαϊκής θέλησης για αυτοδιάθεση, χτίζοντας τα πολιτικά και οικονομικά του συμφέροντα στα θεμέλια της συντετριμμένης αξιοπρέπειας. Και αυτή η γλώσσα αντικρίζει την ιστορία, γεμάτη ευθύνη, χωρίς συστολές και διαπραγματεύσεις. Δεν παζαρεύεται το δίκιο της, δεν χάνει το σθένος της, δεν νικιέται.

Το Κράτος οικοδομεί μεθοδικά ένα περιβάλλον εκμετάλλευσης, παρακμής και αλλοτρίωσης για μια κοινωνία που θα χειροκροτεί στωικά το χαμό της και για να το πετύχει πρέπει να τσακίσει αμείλικτα την ανατρεπτική θέληση κάθε επαναστατικής πρωτοπορίας που, με πράξεις, αμφισβητεί τις νεοφασιστικές προσδοκίες. Και όσοι δεν είναι νεκροί από τις σφαίρες της δικαιοσύνης του, θέλει να δολοφονηθούν πολιτικά, να ξεφτυλίζονται ως μεταμελημένοι για να εξαγοράσουν τη ζωή τους. Αρκεί μια στιγμή αποκήρυξης, για να ακυρώσει την ιστορία του αγώνα για την Επανάσταση και την Ελευθερία.

Η συντρόφισσα Πόλα είναι ένα κεφάλαιο αυτής της ιστορίας. Ως αναρχική αγωνίστρια, ως αντάρτισσα, ως αμετανόητη αιχμάλωτη, έζησε και ζει την εποχή της, παραθέτοντας το ατομικό και συλλογικό της ανάστημα μπροστά στο ύψος των περιστάσεων που οι ίδιοι οι καιροί ορίζουν. Σήμερα βρίσκεται εκ νέου αντιμέτωπη με την αιχμαλωσία αφού μισθώθηκε ένας λακές της αστικής δικαιοσύνης για να ασκήσει έφεση στην, προ ολίγων εβδομάδων, υφ’ όρον απόλυσή της. Η υπεράσπιση της Πόλας, είναι η πολιτική υπεράσπιση της αμετάπιστης επαναστατικής πρόθεσης, είναι η πολιτική υπεράσπιση της αναγκαιότητας ο αναρχικός επαναστατικός αγώνας να έχει συνέχεια. Σήμερα που τα σημάδια προμηνύουν την έμπρακτη δήλωση της ιστορικής αναμέτρησης που έχει η ένοπλη αστική Τρομοκρατία με την προλεταριακή Δικαιοσύνη, η υπεράσπιση της Πόλας είναι η συλλογική υπεράσπιση της κοινότητας των αμετανόητων αιχμαλώτων του ταξικού πολέμου, είναι η συλλογική υπεράσπιση της Επανάστασης.

Κανένα δίκιο δεν κερδίζεται με σκυμμένο κεφάλι
Ανυποχώρητη αλληλεγγύη στην αναρχική συντρόφισσα Πόλα Ρούπα

Θάνος Χατζηαγγέλου, αιχμάλωτο μέλος της Οργάνωσης Αναρχική Δράση
Γ’ Πτέρυγα, Φυλακές Λάρισας
27/12/2023

Θ.Χατζηαγγέλου|Η Παλαιστινιακή Αντίσταση ως σημείο αναφοράς για την κήρυξη του εμφύλιου αντιιμπεριαλιστικού πολέμου

 
Μήνυμα του αιχμάλωτου μέλους της Οργάνωσης Αναρχική Δράση Θ. Χατζηαγγέλου για την στρατηγική εκτροπή της Παλαιστινιακής Αντίστασης στην καρδιά των ιμπεριαλιστικών κέντρων. 
 
 

Η Παλαιστινιακή Αντίσταση ως σημείο αναφοράς για την κήρυξη του εμφύλιου αντιιμπεριαλιστικού πολέμου στις δυτικές μητροπόλεις 

“Ένα σήμερα θυσία στο αύριο

οι αριθμοί ρουφάνε το αίμα τους

καλημέρα θα μου πείς πάλι Σάββατο

τυλιγμένος σε σάβανο.”

Η σιωνιστική θηριωδία των ισραηλινών δυνάμεων κατοχής και των δυτικών συμμάχων γενικεύεται μέρα με τη μέρα. Επικαλούμενοι το προκλητικό αφήγημα των κανόνων του πολέμου, βαφτίζουν βάσεις και επιχειρησιακά κέντρα της Χαμάς ολόκληρους καταυλισμούς μεταναστών, νοσοκομεία, εκκλησίες, παιδικές χαρές και ολόκληρα αστικά κέντρα, για να νομιμοποιήσουν επικοινωνιακά την παραδειγματική σφαγή της Παλαιστινιακής Αντίστασης. Τα εγκλήματα πολέμου του Ισραήλ, υπογράφει επίσημα η Βορειοατλαντική Συμμαχία, με τη διμερή στήριξη σε στρατιωτικό επίπεδο καθώς και τη νομιμοποίηση των ισραηλινών επεμβάσεων από τη δυτική μιντιακή προπαγάνδα. Το δυτικό αφήγημα αποκόβει την έμπρακτη λαϊκή αντίσταση δεκάδων Παλαιστινιακών οργανώσεων από το δικαίωμα της Παλαιστίνης στην αυτοκυριαρχία και την ανεξαρτησία, θέλοντας να εγκληματοποιήσει και να πνίξει στο αίμα οποιαδήποτε απόπειρα απελευθέρωσης που ορίζεται από τη λαϊκή βάση, κινούμενη έξω και ενάντια στα ιμπεριαλιστικά δυτικά κέντρα.

Μαχόμενες συντρόφισσες και σύντροφοι,

Από τα ξημερώματα του Σαββάτου 7 Οκτώβρη και την πραγμάτωση της επιχείρησης “Καταιγίδα του Al Aqsa” στις ισραηλινές στρατιωτικές βάσεις έξω από την Λωρίδα της Γάζας, είμαστε μάρτυρες μιας ιστορικής τομής. Η ένοπλη λαϊκή αντίσταση δεκαετιών από τους Παλαιστίνιους μαχητές αγγίζει τα όρια μιας επαπειλούμενης νίκης του δίκιου της απελευθέρωσης και της αυτοδιάθεσης. Μιας νίκης του ένοπλου αγώνα ενάντια στο σιωνισμό και τον ιμπεριαλισμό. Είναι δική μας ευθύνη, καθήκον, μα πάνω απ’ όλα πολιτική επιλογή αν σε αυτά τα γεγονότα θα είμαστε θεατές ή θα συμβάλλουμε καθοριστικά ως πραγματικό και υπαρκτό μέρος του διεθνιστικού μετώπου υπεράσπισης του απανταχού απελευθερωτικού αγώνα.

Αυτή η χρονική συγκυρία μπορεί και πρέπει να γίνει το σύγχρονο σημείο αναφοράς για τη μαχητική οικοδόμηση του διεθνούς αντιιμπεριαλιστικού μετώπου, που θα συγκροτηθεί από επαναστατικές πρωτοβουλίες οι οποίες θα μιλήσουν με πράξεις – θα μιλήσουν τη γλώσσα της φωτιάς. Σήμερα είναι που η στρατηγική εμπειρία των διεθνιστών συντρόφων και των βιωμάτων που έγραψαν την ιστορία με αίμα και μπαρούτι, πρέπει να γίνει συλλογικό κτήμα και πηγή έμπνευσης για τις αναγκαίες επαναστατικές πρωτοβουλίες.

Το Ισραήλ σφαγιάζει την Παλαιστινιακή Αντίσταση με την υπογραφή του ΝΑΤΟ, αυτό είναι το περιεχόμενο και ο προσανατολισμός του αγώνα μας. Απέναντι σε αυτήν τη συνθήκη είναι επαναστατικά γόνιμο να συγκροτήσουμε μια πολιτική και στρατιωτική συμμαχία στη βάση των πράξεων, όπου οι στρατηγικές συγκλίσεις δεν θα δεσμεύονται από την ανάγκη ταυτοτικής σύνδεσης. Σήμερα η έμπρακτη επαναστατική αλληλεγγύη που θα συμβάλλει καθοριστικά στη νίκη των όπλων της Παλαιστινιακής Αντίστασης, εκφράζεται πάνω σε 2 στρατηγικούς άξονες:

· Την οικοδόμηση του διεθνούς αντιιμπεριαλιστικού μετώπου, μια πολιτική, κοινωνική και στρατηγική αναγκαιότητα για τη συγκρότηση του εμφύλιου αντιιμπεριαλιστικού πολέμου στα δυτικά μητροπολιτικά κέντρα.

· Την οργάνωση μιας πραγματικής ανθρωπιστικής βοήθειας, που θα σπάσει τον στρατιωτικό αποκλεισμό της Λωρίδας της Γάζας, ορισμένη από και για τις ανάγκες της ίδιας της λαϊκής θέλησης για ελευθερία.

Crear dos, tres, muchos Palestine, es la consigna! 

Η κήρυξη του εμφύλιου αντιιμπεριαλιστικού πολέμου στα δυτικά συμφέροντα είναι η επιστροφή της βίας στη μήτρα του ιμπεριαλισμού, τα δυτικά μητροπολιτικά κέντρα – εκεί απ’ όπου γεννάται και θρέφεται πολιτικά και στρατιωτικά.

Η κήρυξη του εμφύλιου αντιιμπεριαλιστικού πολέμου στα δυτικά κέντρα μετουσιώνεται μέσα από το οργανωμένο αντάρτικο πόλης. Αυτό είναι το πολιτικό καθήκον όσων στηρίζουν στην πράξη το λαϊκό δίκιο της ανεξαρτησίας. Αυτή είναι η θέση μας στην ιστορία και το παρόν της αντίστασης.

Η πραγματική αλληλεγγύη στην Παλαιστινιακή Αντίσταση είναι η έμπρακτη πολεμική του σιωνισμού και του ιμπεριαλισμού σε κάθε γεωγραφικό σημείο αναφοράς και έκφρασής τους, η μετατόπιση της σύγκρουσης στον στρατηγικό πυρήνα της δυτικής κυριαρχίας. Στηρίζω την Αντίσταση, σημαίνει συμμετέχω ενεργά και με στρατιωτικό πρόσημο στο βάθεμα του ρήγματος της κοινωνικής ειρήνης στη Δύση. Μόνο ο εμφύλιος αντιιμπεριαλιστικός πόλεμος, με εκφραστή το αντάρτικο πόλης στις δυτικές μητροπόλεις, θα δικαιώσει τα όπλα της Παλαιστινιακής Αντίστασης.

Η πραγματική αλληλεγγύη στην αντάρτικη θέληση για συλλογική απελευθέρωση είναι η επίθεση στα δυτικά κέντρα εξουσίας και τις ισραηλινές επενδύσεις. Η επίθεση στις ΝΑΤΟϊκές βάσεις και το ανθρώπινο δυναμικό της δύσης που συμβάλλουν στην άμεση δρομολόγηση των ¨ειρηνευτικών” βομβαρδισμών στην Λωρίδα της Γάζας. Η επίθεση στη βιομηχανία του πολέμου που τροφοδοτεί τον ιμπεριαλιστικό μιλιταρισμό. Η επίθεση στα πολιτικά και οικονομικά κέντρα διαβουλεύσεων που χαράζουν την πολιτική ατζέντα της σφαγής των Παλαιστινίων. Η επίθεση στους αναμεταδότες της δυτικής προπαγάνδας, που ξεπλένουν τα εγκλήματα πολέμου του Ισραήλ πίσω από το αφήγημα του δικαιώματος στην αυτοάμυνα. Στηρίζουμε τον αγώνα των αδερφών μας στην Παλαιστίνη και στα συνδρομητικά μέτωπα της Συρίας και του Ιράν, όταν στεκόμαστε με πολεμικές πράξεις στο πλευρό τους, εκτρέποντας τη σύγκρουση σε διεθνή κλίμακα. Στηρίζουμε τον αγώνα τους ενάντια στο σιωνισμό και τον ιμπεριαλισμό, όταν πολεμάμε, στα εδάφη που ζούμε και αγωνιζόμαστε, την αντιπροσωπευτική υπόσταση του Ισραήλ και του ΝΑΤΟ.

Ο στρατιωτικός αποκλεισμός δεκαετιών της Λωρίδας της Γάζας από βασικά αγαθά και δυνατότητες, θέτει τους Παλαιστίνιους σε πόλεμο απέναντι σε δύο μέτωπα: στον στρατιωτικό πόλεμο ενάντια στις υπηρεσίες του σιωνισμού και του ιμπεριαλισμού και στον καθημερινό πόλεμο για την επιβίωση και τη βιοποριστική επάρκεια. Οι δυτικές διακηρύξεις, για παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας στους αμάχους και κατάπαυση του πυρός για ανταλλαγή ομήρων, έχουν μόνο στόχο την επικοινωνιακή πόλωση του διαχωρισμού του λαού της Παλαιστίνης σε εγκληματίες αντάρτες και άμαχους νοικοκυραίους, που απλώνουν χείρα βοηθείας στη Δύση. Οι ανθρωπιστικές συμβολές και οι ειρηνευτικές αποστολές από τα ίδια κέντρα που θρέφουν χρόνια τον αποκλεισμό και τη σφαγή των Παλαιστινίων, μαρτυρούν την προκλητική προσπάθεια απενοχοποίησης του στίγματος των εγκλημάτων πολέμου από το πολιτισμένο αποτύπωμα της Δύσης.

Υπόθεση Μαβί Μαρμαρά – 2010

Αυτοί που σήμερα χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τους νεκρούς του πολέμου, είναι οι ίδιοι που, 13 χρόνια πίσω, ευθύνονται για τη σφαγή (και τη συγκάλυψή της) του Πολυεθνικού Στολίσκου της Ελευθερίας. Τον Μάη του 2010, μια διεθνιστική πρωτοβουλία χιλιάδων ακτιβιστών για το δικαίωμα της Παλαιστίνης στην Αντίσταση, συγκρότησε έναν στόλο 8 πλοίων με προορισμό την αναστολή του αποκλεισμού της Λωρίδας της Γάζας, μεταφέροντας 700 αγωνιστές και 10.000 τόνους ανθρωπιστικής βοήθειας. Στις 31 Μάη, 80 χλμ έξω από την Γάζα, ισραηλινές ειδικές δυνάμεις πραγματοποιούν έφοδο στα πλοία. Η αντίσταση των αγωνιστών στο πλοίο Μαβί Μαρμαρά, οδηγεί τους ελεύθερους σκοπευτές στην εκτέλεση 10 ακτιβιστών, ενώ οι τραυματίες από την επέμβαση είναι πάνω από 60. Λίγα χρόνια μετά, η εισαγγελέας του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου Φατού Μπενσουντά κλείνει την έρευνα για πιθανά εγκλήματα πολέμου, υποστηρίζοντας πως δεν πληρούνται τα κριτήρια μεγάλης κλίμακας νεκρών, προμελετημένου σχεδίου ή πολιτικής του Ισραήλ. Η ευθυγράμμιση της Δύσης με τις ανάγκες του Ισραήλ μαρτυράται ακόμα και στο γεγονός πως ευρωπαίοι σύμμαχοί του, όπως η Κύπρος, αρνήθηκαν τον ανεφοδιασμό και τον απόπλου του Στολίσκου της Ελευθερίας, θρέφοντας τον αποκλεισμό των Παλαιστινίων στο έλεος των σιωνιστικών και ιμπεριαλιστικών υπηρεσιών.

Σήμερα, πρωτοβουλίες σαν αυτήν του Πολυεθνικού Στολίσκου της Ελευθερίας είναι αναγκαίες και επίκαιρες όσο ποτέ. Γιατί δείχνουν στην πράξη πως στην Λωρίδα της Γάζας μαίνεται η ντόπια έκφραση του διεθνούς αντιιμπεριαλιστικού πολέμου. Γιατί δείχνουν ότι μόνο η πολυεθνική συγκρότηση της λαϊκής βάσης μπορεί να θρέψει τον δίκαιο αγώνα για την αυτοδιάθεση και την ελευθερία. Γιατί δείχνουν το πραγματικό πρόσωπο και τις προθέσεις της Τυραννίας απέναντι στην ακηδεμόνευτη στήριξη των δικαιωμάτων του Παλαιστινιακού λαού. Γιατί δείχνουν με πράξεις και όχι λόγια, πως το ένοπλο δίκαιο ενός λαού είναι και πρέπει να παραμένει υπόθεση όλων.

Τα στόματα που σήμερα μιλούν για Ελευθερία και Ανεξαρτησία, έχουν ευθύνη να οπλιστούν με σιδερένια θέληση και ανατρεπτική βούληση. Η ένοπλη Παλαιστινιακή Αντίσταση είναι γενικευμένο καθήκον και υπόθεση του κάθε επαναστάτη. Σήμερα που η καπιταλιστική αλλοτρίωση και η εξατομίκευση περιθάλπτουν την κοινωνική απαξία της πολιτικής ανυπακοής και της επανάστασης, η Παλαιστινιακή Αντίσταση πρέπει να αποτελέσει φωτεινό σηματοδότη της πανανθρώπινης αξιοπρέπειας και της ανατρεπτικής θέλησης. Κηρύσσοντας τον εμφύλιο αντιιμπεριαλιστικό πόλεμο στα δυτικά μητροπολιτικά κέντρα, γινόμαστε ενεργό κομμάτι της πολιτικής ιστορίας που μεταβάλλεται πολεμικά προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων. Κηρύσσοντας τον εμφύλιο αντιιμπεριαλιστικό πόλεμο, υπερασπιζόμαστε με πράξεις εκκωφαντικές όσους οπλίζουν την ανθρώπινη αξιοπρέπειά τους, όσους βρίσκονται φυλακισμένοι στα κολαστήρια των μυστικών υπηρεσιών του σιωνισμού, όσων το αίμα κυλάει στους ποταμούς της Ιντιφάντας. Τα αδέρφια της Αντίστασης είναι μίλια μακριά, ο εχθρός είναι μπροστά μας. Να μιλήσουμε με πράξεις.

Για την οικοδόμηση του εμφύλιου αντιιμπεριαλιστικού πολέμου στις δυτικές μητροπόλεις.

Για την Επανάσταση πρώτα και πάντα.

Οι λαοί νικούν με το όπλο στο χέρι.

Θάνος Χατζηαγγέλου, αιχμάλωτο μέλος της Οργάνωσης Αναρχική Δράση

Γ’ Πτέρυγα, Φυλακές Λάρισας

24/11/2023 

Θ. Χατζηαγγέλου|Εκδίκηση για τη σφαγή των τεσσάρων συντρόφων του Λαϊκού Μετώπου

Πολιτική τοποθέτηση του αιχμάλωτου μέλους της Οργάνωσης Αναρχική Δράση Θάνου Χατζηαγγέλου για τη δολοφονία των τεσσάρων συντρόφων του Λαϊκού Μετώπου από τον φασιστικό στρατό του ΑΚΡ στα σύνορα Ελλάδας-Τουρκίας.

Έβλεπα το φως να σιγοσβήνει και συ να απομακρύνεσαι. Θύμωνα που μεγάλωνε η απόσταση. Νόμιζα πως με εγκαταλείπεις. Κι όμως εσύ χαμογελούσες. Πάντα χαμογελούσες. Μετά κατάλαβα πως είμαι εγώ αυτός που μένει πίσω. Και εσύ χαμογελούσες. Τα μάτια σου γεμάτα χρώματα και στα απλωμένα σου χέρια άνθιζαν λουλούδια. Τώρα δεν υπάρχει πια φώς. “Άφησέ τους να πιστέψουν πως νίκησε το σκοτάδι” μου ψιθύρισες. Όσο κι αν φοβάμαι, σε ζηλεύω που τώρα πια είσαι ελεύθερη. Νικήσαμε…

Είναι τώρα που τα σύρματα της φυλακής γίνονται θηλιά στο λαιμό και σε πνίγουν. Είναι που κάθε δάκρυ που κυλά, δάκρυ οργής και περηφάνιας, προμηνύει τις καταιγίδες που έπονται. Είναι η βαρβαρότητα των κολαστηρίων, που σου στερεί ακόμα και το δικαίωμα να θρηνείς τον χαμό των συντρόφων σου. Είναι που και οι λέξεις ηχούν με δυσκολία, γιατί τα λόγια είναι φτωχά για να περιγράψουν το μεγαλείο της αντίστασης.

Στις 30 Οκτώβρη, οι επαναστάτες Harika Kizilkaya, Burak Agarmis, Erdogan Cakir και Ozkan Guzel δολοφονούνται στα σύνορα Ελλάδας-Τουρκίας από τους ένστολους φασίστες του AKP. Οι 4 σύντροφοι, που τίμησαν την ιδιότητα του επαναστάτη-κομμουνιστή μέχρι το τέλος, έπεσαν μαχόμενοι για το δίκαιο των λαών και την πάλη ενάντια στον φασισμό και τον ιμπεριαλισμό.

Έχοντας την τιμή να μοιραστώ κοινές στιγμές αντίστασης με τους συντρόφους Harika και Burak, αν είναι κάτι που θυμάμαι, είναι πως κάθε μας συνάντηση, κάθε κοινό βήμα στον αγώνα, κάθε χειρονομία γεμάτη ήθος, συνέπεια και αποφασιστικότητα ήταν γεμάτη χαμόγελα που, δίχως οίκτο, γκρέμιζαν συθέμελα τη φυλακή. Σήμερα που ο θάνατος θεριεύει σαν σύνορο προσπαθώντας να μας χωρίσει, όποιος κουβαλάει μέσα του το επαναστατικό δίκαιο της ανάγκης για αντίσταση, κουβαλάει μέσα του και τον καθένα από αυτούς. Στην κοινωνία των νεκρών θεατών ο φυσικός θάνατος των συντρόφων μας είναι το πέρασμα προς την αθανασία.

Τιμάμε τον χαμό όσων αφιέρωσαν τη ζωή τους στην πάλη ενάντια στον φασισμό και τον ιμπεριαλισμό, οικοδομώντας στα δυτικά κέντρα τον αντιιμπεριαλιστικό εμφύλιο πόλεμο.

Με ένα χαμόγελο και υψωμένη γροθιά φωνάζουμε Harika Kizilkaya, Burak Agarmis, Erdogan Cakir, Ozkan Guzel, ΑΘΑΝΑΤΟΙ.

Θάνος Χατζηαγγέλου, αιχμάλωτο μέλος της Οργάνωσης Αναρχική Δράση
Γ’ Πτέρυγα, Φυλακές Λάρισας
3/11/2023

Θ. Χατζηαγγέλου|Φυλακές Κορυδαλλού-Το μεγάλο παζάρι

Πολιτική τοποθέτηση του αιχμάλωτου μέλους της Οργάνωσης Αναρχική Δράση Θάνου Χατζηαγγέλου για τις τυφλές εκδικητικές μεταγωγές κρατουμένων, που συμμετέχουν σε κοινότητες αγώνα εντός των τειχών. 

“Τώρα λοιπόν ήρθε η ώρα να κάνουμε πάλι θόρυβο. Θόρυβο ενάντια στην στρατιωτικοποίηση των φυλακών και στις συνεχόμενες εφόδους των ξεφτυλισμένων ΕΚΑΜ. Θόρυβο για την ιερή εξέταση των συμβουλίων των φυλακών, που οι εισαγγελείς και οι διευθυντές δηλητηριάζουν με ελπίδες τους κρατούμενους, την ίδια στιγμή που οι απορριπτικές αποφάσεις τους για άδειες και αναστολές στοιβάζονται η μία πάνω στην άλλη. Θόρυβο για όλους αυτούς τους ασήμαντους που φορώντας τη στολή του δεσμοφύλακα νομίζουν ότι έγιναν εξουσία και δίνουν εντολές. Θόρυβο για την τρομακτική σιωπή της πλειοψηφίας των κρατουμένων που έχει ανταλλάξει από καιρό την ελευθερία και την αξιοπρέπεια με μία δόση πρέζας, με μεροκάματα, με μια πιο “ευνοϊκή” μεταγωγή, με ένα καινούργιο κινητό. […]Ξέρουμε πως ποτέ δεν νυχτώνει εκεί στις φυλακές σας. Εκεί μέσα οι αναμνήσεις γδέρνουν και λησμονεί κανείς πως είναι ο ουρανός δίχως τα κάγκελα και τα συρματοπλέγματα. Αν ο θάνατος είχε το δικό του χρώμα, με αυτό θα έπρεπε να είναι βαμμένες οι φυλακές σας. Γιατί εκεί είναι το βασίλειο του αργού θανάτου που τον νιώθεις κάθε μέρα. Κρέμεται από τους τοίχους στους διαδρόμους, ακούγεται στο κλείδωμα της πόρτας, κλαίει σιωπηλά στα πειθαρχία.

“Συνομωσία Πυρήνων Της Φωτιάς – Σχέδιο Φοίνικας, πράξη 1η

Μέσα στη βία και τον ολοκληρωτισμό των φυλακών και του γενικευμένου εγκλεισμού, για τους ανθρωποφύλακες η εργασία είναι το μέσο εκπλήρωσης της προσωπικής προσδοκίας. «Εργάζονται» επιδιώκοντας να θάψουν αντιστάσεις, να κάμψουν το φρόνημα της αμφισβήτησης, να σιγήσουν οποιαδήποτε διαλεκτική ανυπακοής στο μονοπώλιο της επικυριαρχίας τους.

Στη φυλακή, το φυσικό και ορατό σύνορο δύο κόσμων είναι το κάγκελο, που ορίζει τους δέσμιους από τους δεσμώτες τους. Όμως στην πραγματικότητα αυτό που μας χωρίζει, είναι η σιγή και η ακαμψία του καθενός μπροστά στο δίκαιο των εντός των τειχών. Και αυτό το δίκαιο μέρα με τη μέρα βαθαίνει όσο κάποιοι ξεπουλιούνται για κάποια προνόμια, παζαρεύοντας κάθε ίχνος αξιοπρέπειας. Όσο οι φυλακές γεμίζουν χρήσιμους ρουφιάνους και υπηρεσιακούς συνομιλητές, κωλογλύφτες δίχως αναστολές κάθε ένστολης πατσαβούρας, ειρηνοποιούς και διαμεσολαβητές πυροσβεστήρες. Ο καθένας μας ζει με τις αντιφάσεις του, όμως όταν αυτές ξεπερνούν ακόμα και τα προσχήματα, γίνεται παράσιτο στα σώματα όσων δίνουν και τη ζωή τους για να διαφυλάξουν λίγες αμόλυντες στιγμές αξιοπρέπειας μέσα στην έγκλειστη παρακμή.

Μιλώντας για προσχήματα, το συνώνυμο που μπορεί να συναντήσει κανείς στο λεξικό του ψέματος είναι το όνομα Μαρία Στέφη. Αυτή η τσιφλικού, που αν κυκλοφορούσε σε αποκριάτικη μάσκα θα ήταν αυτή του δημοκρατισμού, έχει στήσει την επιχείρησή της στο δίπτυχο υποταγή – εκδίκηση. Με πρίγκηπα στο πλευρό της τον αρχιφύλακα Κώστα Λαμπρόπουλο και γελωτοποιό στην αυλή της βασίλισσας τον αρχιφυλακεύον Γιώργο Μαρκάκο, χτίζει το ανάχωμα της δειλίας της πίσω από πειθαρχικές μεταγωγές ανυπότακτων κρατουμένων, στερήσεις ευεργετημάτων και αδειών, αρνητικές εισηγήσεις για αποφυλακίσεις κτλ. Έτσι από το κολλέγιο του Κορυδαλλού αποφοιτείς με το δίπλωμα του “επικίνδυνου για την κοινή διαβίωση και τη διατάραξη της ομαλής λειτουργίας της φυλακής”, ταξιδεύοντας για μεταπτυχιακό σε άλλο ίδρυμα, αυξημένης ασφάλειας.

Μέσα σε μία φυλακή πνιγμένη στα φάρμακα, όπου ακόμα και οι υπάλληλοι «γίνονται» από μέσα, το πρόβλημα δεν είναι τα ναρκωτικά αλλά τα δικαιώματα των κρατουμένων. Και προφανώς δεν είναι τα ναρκωτικά, γιατί κατευνάζουν οποιαδήποτε θέληση για αντίσταση δημιουργώντας εξαρτημένες οντότητες, λειτουργούν ως μέσο αποσυμφόρησης καθώς δεκάδες κρατούμενοι πεθαίνουν κάθε μήνα, εισφέρουν στην οικοδόμηση του απόλυτου ελέγχου καθώς το πανοπτικόν ασφυκτιά από ζωντανούς-νεκρούς που περιφέρονται σαν φαντάσματα και τέλος και πιο βασικό γεμίζουν τις τσέπες τόσο της τσιφλικού και του πρίγκηπα όσο και του γελωτοποιού. Και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς…

Φυλακή σημαίνει (εκτός των άλλων) μίζα, ρεμούλα, διαφθορά, οικονομικές συμβάσεις και off the record συμφωνίες στις πλάτες των κρατουμένων, εξαγορά συνειδήσεων, παζάρεμα αξιοπρέπειας… Για όλα αυτά έχεις τρείς επιλογές: μπορείς να σιωπείς και να αποδεχτείς τα πάντα ως αυτονόητα – επωφελούμενος το ευεργέτημα της προσωπικής σου ασφάλειας, μπορείς να βάλεις πλάτη φορώντας το στέμμα του ρουφιάνου – πιστεύοντας ότι θα βουτήξεις και εσύ το χέρι σου στο βάζο με το μέλι ή μπορείς να ψάξεις τους τρόπους και τους δρόμους της κάθε συγκυρίας για να αντισταθείς, να διεκδικήσεις, να υπάρξεις τουλάχιστον με τους δικούς σου όρους, αντικρίζοντας το κόστος κατάματα. Και εγώ προσωπικά αυτό το κόστος το γνωρίζω πολύ καλά, έχοντας βρεθεί αντιμέτωπος τόσο με τις πολιτικές όσο και με τις φυσικές (ιατρικές, σωματικές, ψυχολογικές) συνέπειες της επιλογής μου να μην διαπραγματεύομαι το ατομικό και συλλογικό δίκιο μου εδώ μέσα.

Πιστή στη μεθοδολογία του «ό,τι δεν λύνεται, κόβεται», η τσιφλικού πρόσφατα διέταξε την εκδικητική μεταγωγή ακόμη 7 κρατουμένων που ανήκαν στις επιτροπές αγώνα των φυλακών Κορυδαλλού και τη διασπορά τους σε 7 διαφορετικά κολαστήρια με σκοπό τη πειθάρχηση κάθε φωνής ανυπακοής και την τρομοκρατία κάθε υπόνοιας αμφισβήτησης. Απέναντι σε αυτήν τη μεταχείριση, ο συγκρατούμενός μας Στέργιος Καλαϊτζίδης απαντά ρητά με την ίδια επιμονή προχωρώντας σε απεργία πείνας, απαιτώντας την επιστροφή του στον Κορυδαλλό από τις φυλακές Διαβατών όπου μετήχθη εκδικητικά.

Όλο αυτό το διάστημα εκατοντάδες αγωνιζόμενοι κρατούμενοι έχουμε ενώσει τις φωνές μας μέσα από αρνήσεις κλειδώματος και καταμέτρησης, αποχές συσσιτίου και απεργίες πείνας στις φυλακές Δομοκού, Λάρισας Κορυδαλλού, Πάτρας, Μαλανδρίνου και Χανίων, για να σπάσουμε τη σιωπή και την αποδοχή του υπέρμετρου εγκλεισμού ως όρου ζωής. Ανάμεσά μας υπάρχουν και πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι, των οποίων η υπερηφάνεια και η αξιοπρέπεια, οι σκέψεις, οι πράξεις και η συνείδηση, βρίσκονται ένα βήμα μπροστά. Για όλους εμάς αρκεστείτε στην προσωρινή κράτηση. Το εξεγερμένο δίκαιο δεν τίθεται υπό διαπραγμάτευση.

Δύναμη στον απεργό πείνας Σ. Καλαϊτζίδη

Η καταστροφή της φυλακής είναι η τιμωρία της τιμωρίας

Θάνος Χατζηαγγέλου, αιχμάλωτο μέλος της Οργάνωσης Αναρχική Δράση

Γ’ Πτέρυγα, Φυλακές Λάρισας

31/10/2023

Θ. Χατζηαγγέλου|39 χρόνια πίστης και προσήλωσης στο δίκιο της αντίστασης

Χαιρετισμός του αιχμάλωτου μέλους της Οργάνωσης Αναρχική Δράση Θάνου Χατζηαγγέλου στη συγκέντρωση αλληλεγγύης έξω από την πρεσβεία της Γαλλίας για τον σύντροφο George I. Abdallah. 

Τι μένει αλήθεια να λεχθεί που δεν έχει ειπωθεί για την πιο μακροχρόνια πολιτική αιχμαλωσία ενός επαναστάτη στην καρδιά των ιμπεριαλιστικών κέντρων της Ευρώπης; Τι μένει να λεχθεί για 39 χρόνια αμετάπιστης προσήλωσης στην ιδεολογική συνέπεια και την πολιτική στράτευση ενός συντρόφου μας, που το οξύ του βλέμμα λυγίζει κάθε μέρα τη νεκρική ακαμψία του τσιμέντου ολοένα και πιο πολύ;

39 χρόνια, που για κάποιους μπορεί να συνθέτουν μια ζωή αστάθειας και υποταγής, γεμάτη αντιφάσεις, πισωγυρίσματα, συμβάσεις και διαπραγματεύσεις, για τον σύντροφο George I. Abdallah είναι μια ευθεία γραμμή αυστηρής συνέπειας χωρίς παζαρέματα και συμβιβασμούς, χωρίς ίχνος μεταμέλειας. 39 χρόνια επαναστατικής ταπεινότητας δίχως ίχνος αλαζονίας και αμετροέπειας, που δείχνουν πως το δίκαιο της πίστης ενός μαχητή ανταμώνει και συνοδοιπορεί ισόβια με την πίστη στο δίκαιο της αντίστασης.

Ο σύντροφος George Ibrahim Abdallah στρατεύθηκε στις γραμμές του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης συμβάλλοντας από νεαρός ακόμα στη μαχητική πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό και το σιωνισμό. Το 1980 η κατοχή του Νότιου Λίβανου από το Ισραήλ και τους συμμαχικούς μισθοφόρους της Δύσης οδήγησε τον George I. Abdallah και άλλους αγωνιστές στην οικοδόμηση της οργάνωσης Λιβανέζικες Επαναστατικές Ένοπλες Φράξιες – FARL, μεταφέροντας την ένοπλη αντίσταση στην καρδιά του ιμπεριαλισμού.

Παρότι η αρχική του σύλληψη το 1984 αφορούσε την κατοχή πλαστών εγγράφων, το 1986 παραπέμφθηκε σε ειδικό δικαστήριο κατηγορούμενος για τις εκτελέσεις του στρατιωτικού ακόλουθου της Αμερικάνικης Πρεσβείας στο Παρίσι Charles R. Ray και του Ισραηλινού μυστικού πράκτορα της Mossad Yacov Barismantov. Ενέργειες που πραγματοποίησαν οι FARL ως αντίποινα στην εμπλοκή της Γαλλίας και των ΗΠΑ στην επιχείρηση “Ειρήνη στη Γαλιλαία” από τον Ισραηλινό στρατό το 1982, για το τσάκισμα των αντιστάσεων της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης – OLP. Έκτοτε (και ενώ από το 1999 δικαιούται διακοπή ποινής) βρίσκεται αιχμάλωτος στα γαλλικά κολαστήρια 38 χρόνια. Αλύγιστος, αμετανόητος, ακούραστος, “ένας αδυσώπητος και αποφασισμένος μαχητής” όπως τον χαρακτηρίζει η απορριπτική απόφαση του εφετείου του Παρισιού το 2009. Έχοντας απέναντί του την εγχώρια και διεθνή τρομοκρατία, καθώς Ισραήλ και ΗΠΑ πιέζουν συνεχώς για την καθολική αιχμαλωσία του με τους δεύτερους να παρίστανται ακόμα και ως πολιτική αγωγή στο ειδικό δικαστήριο, ο σύντροφος αποτελεί σημαία του αμετάκλητου αγώνα για τη διεθνή επανάσταση.

Είναι τιμή για το επαναστατικό κίνημα να έχει στην κοινότητά του μαχητές σαν τον George I. Abdallah. Είναι τιμή για τον καθένα ξεχωριστά από μας τόσο μέσα στα τείχη της πολιτικής αιχμαλωσίας όσο και στη γενικευμένη φυλακή εκτός των τειχών να είμαστε σύντροφοι, πραγματικοί και ουσιαστικοί σύντροφοι, με τον αλύγιστο επαναστάτη George I. Abdallah. Και είναι σήμερα, που η αναγκαιότητα της Παλαιστινιακής αντίστασης να σταθεί αλώβητη στο προσκήνιο της σφαγής που εξαπολύει η ιμπεριαλιστική τρομοκρατία των Ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών και των ΝΑΤΟϊκών στρατευμάτων, το συλλογικό πολιτικό και επαναστατικό καθήκον του καθενός να δικαιώσει την αιχμαλωσία του συντρόφου George I. Abdallah.

Η σημερινή μέρα αποτελεί ορόσημο στην ένοπλη μνήμη για το ηθικό υπόβαθρο και την πολιτική συμβολή του επαναστατικού κινήματος στην οικοδόμηση του αντάρτικου αντιιμπεριαλιστικού εμφύλιου μετώπου. Στις 20 Οκτώβρη του 1977 η σφαγή των αιχμάλωτων ανταρτών της RAF Jan-Carl Raspe, Gudrun Ensslin και Andreas Baader στη λευκή πτέρυγα του Hammheim και του παλαιστινιακού κομμάντο διεθνιστικής αλληλεγγύης “Μάρτυρας Χαλιμέ” στο Mogadism της Σομαλίας συναντά τη δολοφονία του συντρόφου Χρήστου Κασίμη σε ενέργεια-αντίποινα επαναστατικής αλληλεγγύης του Επαναστατικού Λαϊκού Αγώνα. Σήμερα, που η Λωρίδα της Γάζας φλέγεται από τα πυρά του ισραηλινού στρατού κατοχής και των ΝΑΤΟϊκών συμμάχων της Δύσης, η απόλυτη έκφραση αλληλεγγύης στο πρόσωπο όσων έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στον επαναστατικό αγώνα είναι η όξυνση της αντίστασης. Να ενισχύσουμε το μητροπολιτικό αντάρτικο οικοδομώντας το μαχόμενο αντιιμπεριαλιστικό μέτωπο στα Δυτικά Κέντρα. Να εφεύρουμε ξανά την αναγκαιότητα της επανάστασης μέσα σε μια εποχή πολιτικής απαξίας, γενικευμένης παραίτησης και υποταγής.

Ο επαναστάτης George I. Abdallah ανήκει στις όχθες των πιο αδάμαστων ποταμών αντίστασης

Επαναστατική αλληλεγγύη σημαίνει επίθεση

Θάνος Χατζηαγγέλου, αιχμάλωτο μέλος της Οργάνωσης Αναρχική Δράση
Γ’ Πτέρυγα, Φυλακές Λάρισας
20/10/2023