Θ.Χατζηαγγέλου|Η Παλαιστινιακή Αντίσταση ως σημείο αναφοράς για την κήρυξη του εμφύλιου αντιιμπεριαλιστικού πολέμου

 
Μήνυμα του αιχμάλωτου μέλους της Οργάνωσης Αναρχική Δράση Θ. Χατζηαγγέλου για την στρατηγική εκτροπή της Παλαιστινιακής Αντίστασης στην καρδιά των ιμπεριαλιστικών κέντρων. 
 
 

Η Παλαιστινιακή Αντίσταση ως σημείο αναφοράς για την κήρυξη του εμφύλιου αντιιμπεριαλιστικού πολέμου στις δυτικές μητροπόλεις 

“Ένα σήμερα θυσία στο αύριο

οι αριθμοί ρουφάνε το αίμα τους

καλημέρα θα μου πείς πάλι Σάββατο

τυλιγμένος σε σάβανο.”

Η σιωνιστική θηριωδία των ισραηλινών δυνάμεων κατοχής και των δυτικών συμμάχων γενικεύεται μέρα με τη μέρα. Επικαλούμενοι το προκλητικό αφήγημα των κανόνων του πολέμου, βαφτίζουν βάσεις και επιχειρησιακά κέντρα της Χαμάς ολόκληρους καταυλισμούς μεταναστών, νοσοκομεία, εκκλησίες, παιδικές χαρές και ολόκληρα αστικά κέντρα, για να νομιμοποιήσουν επικοινωνιακά την παραδειγματική σφαγή της Παλαιστινιακής Αντίστασης. Τα εγκλήματα πολέμου του Ισραήλ, υπογράφει επίσημα η Βορειοατλαντική Συμμαχία, με τη διμερή στήριξη σε στρατιωτικό επίπεδο καθώς και τη νομιμοποίηση των ισραηλινών επεμβάσεων από τη δυτική μιντιακή προπαγάνδα. Το δυτικό αφήγημα αποκόβει την έμπρακτη λαϊκή αντίσταση δεκάδων Παλαιστινιακών οργανώσεων από το δικαίωμα της Παλαιστίνης στην αυτοκυριαρχία και την ανεξαρτησία, θέλοντας να εγκληματοποιήσει και να πνίξει στο αίμα οποιαδήποτε απόπειρα απελευθέρωσης που ορίζεται από τη λαϊκή βάση, κινούμενη έξω και ενάντια στα ιμπεριαλιστικά δυτικά κέντρα.

Μαχόμενες συντρόφισσες και σύντροφοι,

Από τα ξημερώματα του Σαββάτου 7 Οκτώβρη και την πραγμάτωση της επιχείρησης “Καταιγίδα του Al Aqsa” στις ισραηλινές στρατιωτικές βάσεις έξω από την Λωρίδα της Γάζας, είμαστε μάρτυρες μιας ιστορικής τομής. Η ένοπλη λαϊκή αντίσταση δεκαετιών από τους Παλαιστίνιους μαχητές αγγίζει τα όρια μιας επαπειλούμενης νίκης του δίκιου της απελευθέρωσης και της αυτοδιάθεσης. Μιας νίκης του ένοπλου αγώνα ενάντια στο σιωνισμό και τον ιμπεριαλισμό. Είναι δική μας ευθύνη, καθήκον, μα πάνω απ’ όλα πολιτική επιλογή αν σε αυτά τα γεγονότα θα είμαστε θεατές ή θα συμβάλλουμε καθοριστικά ως πραγματικό και υπαρκτό μέρος του διεθνιστικού μετώπου υπεράσπισης του απανταχού απελευθερωτικού αγώνα.

Αυτή η χρονική συγκυρία μπορεί και πρέπει να γίνει το σύγχρονο σημείο αναφοράς για τη μαχητική οικοδόμηση του διεθνούς αντιιμπεριαλιστικού μετώπου, που θα συγκροτηθεί από επαναστατικές πρωτοβουλίες οι οποίες θα μιλήσουν με πράξεις – θα μιλήσουν τη γλώσσα της φωτιάς. Σήμερα είναι που η στρατηγική εμπειρία των διεθνιστών συντρόφων και των βιωμάτων που έγραψαν την ιστορία με αίμα και μπαρούτι, πρέπει να γίνει συλλογικό κτήμα και πηγή έμπνευσης για τις αναγκαίες επαναστατικές πρωτοβουλίες.

Το Ισραήλ σφαγιάζει την Παλαιστινιακή Αντίσταση με την υπογραφή του ΝΑΤΟ, αυτό είναι το περιεχόμενο και ο προσανατολισμός του αγώνα μας. Απέναντι σε αυτήν τη συνθήκη είναι επαναστατικά γόνιμο να συγκροτήσουμε μια πολιτική και στρατιωτική συμμαχία στη βάση των πράξεων, όπου οι στρατηγικές συγκλίσεις δεν θα δεσμεύονται από την ανάγκη ταυτοτικής σύνδεσης. Σήμερα η έμπρακτη επαναστατική αλληλεγγύη που θα συμβάλλει καθοριστικά στη νίκη των όπλων της Παλαιστινιακής Αντίστασης, εκφράζεται πάνω σε 2 στρατηγικούς άξονες:

· Την οικοδόμηση του διεθνούς αντιιμπεριαλιστικού μετώπου, μια πολιτική, κοινωνική και στρατηγική αναγκαιότητα για τη συγκρότηση του εμφύλιου αντιιμπεριαλιστικού πολέμου στα δυτικά μητροπολιτικά κέντρα.

· Την οργάνωση μιας πραγματικής ανθρωπιστικής βοήθειας, που θα σπάσει τον στρατιωτικό αποκλεισμό της Λωρίδας της Γάζας, ορισμένη από και για τις ανάγκες της ίδιας της λαϊκής θέλησης για ελευθερία.

Crear dos, tres, muchos Palestine, es la consigna! 

Η κήρυξη του εμφύλιου αντιιμπεριαλιστικού πολέμου στα δυτικά συμφέροντα είναι η επιστροφή της βίας στη μήτρα του ιμπεριαλισμού, τα δυτικά μητροπολιτικά κέντρα – εκεί απ’ όπου γεννάται και θρέφεται πολιτικά και στρατιωτικά.

Η κήρυξη του εμφύλιου αντιιμπεριαλιστικού πολέμου στα δυτικά κέντρα μετουσιώνεται μέσα από το οργανωμένο αντάρτικο πόλης. Αυτό είναι το πολιτικό καθήκον όσων στηρίζουν στην πράξη το λαϊκό δίκιο της ανεξαρτησίας. Αυτή είναι η θέση μας στην ιστορία και το παρόν της αντίστασης.

Η πραγματική αλληλεγγύη στην Παλαιστινιακή Αντίσταση είναι η έμπρακτη πολεμική του σιωνισμού και του ιμπεριαλισμού σε κάθε γεωγραφικό σημείο αναφοράς και έκφρασής τους, η μετατόπιση της σύγκρουσης στον στρατηγικό πυρήνα της δυτικής κυριαρχίας. Στηρίζω την Αντίσταση, σημαίνει συμμετέχω ενεργά και με στρατιωτικό πρόσημο στο βάθεμα του ρήγματος της κοινωνικής ειρήνης στη Δύση. Μόνο ο εμφύλιος αντιιμπεριαλιστικός πόλεμος, με εκφραστή το αντάρτικο πόλης στις δυτικές μητροπόλεις, θα δικαιώσει τα όπλα της Παλαιστινιακής Αντίστασης.

Η πραγματική αλληλεγγύη στην αντάρτικη θέληση για συλλογική απελευθέρωση είναι η επίθεση στα δυτικά κέντρα εξουσίας και τις ισραηλινές επενδύσεις. Η επίθεση στις ΝΑΤΟϊκές βάσεις και το ανθρώπινο δυναμικό της δύσης που συμβάλλουν στην άμεση δρομολόγηση των ¨ειρηνευτικών” βομβαρδισμών στην Λωρίδα της Γάζας. Η επίθεση στη βιομηχανία του πολέμου που τροφοδοτεί τον ιμπεριαλιστικό μιλιταρισμό. Η επίθεση στα πολιτικά και οικονομικά κέντρα διαβουλεύσεων που χαράζουν την πολιτική ατζέντα της σφαγής των Παλαιστινίων. Η επίθεση στους αναμεταδότες της δυτικής προπαγάνδας, που ξεπλένουν τα εγκλήματα πολέμου του Ισραήλ πίσω από το αφήγημα του δικαιώματος στην αυτοάμυνα. Στηρίζουμε τον αγώνα των αδερφών μας στην Παλαιστίνη και στα συνδρομητικά μέτωπα της Συρίας και του Ιράν, όταν στεκόμαστε με πολεμικές πράξεις στο πλευρό τους, εκτρέποντας τη σύγκρουση σε διεθνή κλίμακα. Στηρίζουμε τον αγώνα τους ενάντια στο σιωνισμό και τον ιμπεριαλισμό, όταν πολεμάμε, στα εδάφη που ζούμε και αγωνιζόμαστε, την αντιπροσωπευτική υπόσταση του Ισραήλ και του ΝΑΤΟ.

Ο στρατιωτικός αποκλεισμός δεκαετιών της Λωρίδας της Γάζας από βασικά αγαθά και δυνατότητες, θέτει τους Παλαιστίνιους σε πόλεμο απέναντι σε δύο μέτωπα: στον στρατιωτικό πόλεμο ενάντια στις υπηρεσίες του σιωνισμού και του ιμπεριαλισμού και στον καθημερινό πόλεμο για την επιβίωση και τη βιοποριστική επάρκεια. Οι δυτικές διακηρύξεις, για παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας στους αμάχους και κατάπαυση του πυρός για ανταλλαγή ομήρων, έχουν μόνο στόχο την επικοινωνιακή πόλωση του διαχωρισμού του λαού της Παλαιστίνης σε εγκληματίες αντάρτες και άμαχους νοικοκυραίους, που απλώνουν χείρα βοηθείας στη Δύση. Οι ανθρωπιστικές συμβολές και οι ειρηνευτικές αποστολές από τα ίδια κέντρα που θρέφουν χρόνια τον αποκλεισμό και τη σφαγή των Παλαιστινίων, μαρτυρούν την προκλητική προσπάθεια απενοχοποίησης του στίγματος των εγκλημάτων πολέμου από το πολιτισμένο αποτύπωμα της Δύσης.

Υπόθεση Μαβί Μαρμαρά – 2010

Αυτοί που σήμερα χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τους νεκρούς του πολέμου, είναι οι ίδιοι που, 13 χρόνια πίσω, ευθύνονται για τη σφαγή (και τη συγκάλυψή της) του Πολυεθνικού Στολίσκου της Ελευθερίας. Τον Μάη του 2010, μια διεθνιστική πρωτοβουλία χιλιάδων ακτιβιστών για το δικαίωμα της Παλαιστίνης στην Αντίσταση, συγκρότησε έναν στόλο 8 πλοίων με προορισμό την αναστολή του αποκλεισμού της Λωρίδας της Γάζας, μεταφέροντας 700 αγωνιστές και 10.000 τόνους ανθρωπιστικής βοήθειας. Στις 31 Μάη, 80 χλμ έξω από την Γάζα, ισραηλινές ειδικές δυνάμεις πραγματοποιούν έφοδο στα πλοία. Η αντίσταση των αγωνιστών στο πλοίο Μαβί Μαρμαρά, οδηγεί τους ελεύθερους σκοπευτές στην εκτέλεση 10 ακτιβιστών, ενώ οι τραυματίες από την επέμβαση είναι πάνω από 60. Λίγα χρόνια μετά, η εισαγγελέας του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου Φατού Μπενσουντά κλείνει την έρευνα για πιθανά εγκλήματα πολέμου, υποστηρίζοντας πως δεν πληρούνται τα κριτήρια μεγάλης κλίμακας νεκρών, προμελετημένου σχεδίου ή πολιτικής του Ισραήλ. Η ευθυγράμμιση της Δύσης με τις ανάγκες του Ισραήλ μαρτυράται ακόμα και στο γεγονός πως ευρωπαίοι σύμμαχοί του, όπως η Κύπρος, αρνήθηκαν τον ανεφοδιασμό και τον απόπλου του Στολίσκου της Ελευθερίας, θρέφοντας τον αποκλεισμό των Παλαιστινίων στο έλεος των σιωνιστικών και ιμπεριαλιστικών υπηρεσιών.

Σήμερα, πρωτοβουλίες σαν αυτήν του Πολυεθνικού Στολίσκου της Ελευθερίας είναι αναγκαίες και επίκαιρες όσο ποτέ. Γιατί δείχνουν στην πράξη πως στην Λωρίδα της Γάζας μαίνεται η ντόπια έκφραση του διεθνούς αντιιμπεριαλιστικού πολέμου. Γιατί δείχνουν ότι μόνο η πολυεθνική συγκρότηση της λαϊκής βάσης μπορεί να θρέψει τον δίκαιο αγώνα για την αυτοδιάθεση και την ελευθερία. Γιατί δείχνουν το πραγματικό πρόσωπο και τις προθέσεις της Τυραννίας απέναντι στην ακηδεμόνευτη στήριξη των δικαιωμάτων του Παλαιστινιακού λαού. Γιατί δείχνουν με πράξεις και όχι λόγια, πως το ένοπλο δίκαιο ενός λαού είναι και πρέπει να παραμένει υπόθεση όλων.

Τα στόματα που σήμερα μιλούν για Ελευθερία και Ανεξαρτησία, έχουν ευθύνη να οπλιστούν με σιδερένια θέληση και ανατρεπτική βούληση. Η ένοπλη Παλαιστινιακή Αντίσταση είναι γενικευμένο καθήκον και υπόθεση του κάθε επαναστάτη. Σήμερα που η καπιταλιστική αλλοτρίωση και η εξατομίκευση περιθάλπτουν την κοινωνική απαξία της πολιτικής ανυπακοής και της επανάστασης, η Παλαιστινιακή Αντίσταση πρέπει να αποτελέσει φωτεινό σηματοδότη της πανανθρώπινης αξιοπρέπειας και της ανατρεπτικής θέλησης. Κηρύσσοντας τον εμφύλιο αντιιμπεριαλιστικό πόλεμο στα δυτικά μητροπολιτικά κέντρα, γινόμαστε ενεργό κομμάτι της πολιτικής ιστορίας που μεταβάλλεται πολεμικά προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων. Κηρύσσοντας τον εμφύλιο αντιιμπεριαλιστικό πόλεμο, υπερασπιζόμαστε με πράξεις εκκωφαντικές όσους οπλίζουν την ανθρώπινη αξιοπρέπειά τους, όσους βρίσκονται φυλακισμένοι στα κολαστήρια των μυστικών υπηρεσιών του σιωνισμού, όσων το αίμα κυλάει στους ποταμούς της Ιντιφάντας. Τα αδέρφια της Αντίστασης είναι μίλια μακριά, ο εχθρός είναι μπροστά μας. Να μιλήσουμε με πράξεις.

Για την οικοδόμηση του εμφύλιου αντιιμπεριαλιστικού πολέμου στις δυτικές μητροπόλεις.

Για την Επανάσταση πρώτα και πάντα.

Οι λαοί νικούν με το όπλο στο χέρι.

Θάνος Χατζηαγγέλου, αιχμάλωτο μέλος της Οργάνωσης Αναρχική Δράση

Γ’ Πτέρυγα, Φυλακές Λάρισας

24/11/2023 

Δευτέρα 6/11, 09:00|Συγκέντρωση αλληλεγγύης στους/ις διωκόμενους/ες της εκκένωσης της κατάληψης Terra Incognita

3 χρόνια μετά και η πόρτα στέκει εκεί αμπαρωμένη. Άδειασε το σπίτι από τις φωνές, τη χαρά και την οργή μας, από τα όνειρα, τις επιθυμίες, τις απογοητεύσεις και τους φόβους μας, από την ελπίδα και τους στόχους μας. Όμως όλα αυτά τα κουβαλάμε μέσα μας γιατί η ιστορία δεν πρέπει να ξεχνιέται κι ας είναι βαρύ το φορτίο…

Το πρωί της Δευτέρας 17 Αυγούστου 2020 η κατάληψη Terra Incognita εκκενώνεται από τις κατασταλτικές δυνάμεις του νεοφιλελευθερισμού. Δυνάμεις κατοχής της δημοκρατίας εισβάλλουν στο κτήριο και για ώρες πραγματοποιούν έρευνες και κατασχέσεις, ενώ παράλληλα έχουν αποκλείσει όλο το τετράγωνο με κλούβες.

Στις 14/2/22 καλεστήκαμε, από την κρατική ασφάλεια, μαζί με άλλα άτομα για προκαταρκτική εξέταση στις 23/2/22 ως “ύποπτοι” να δώσουμε εξηγήσεις σχετικά με τη δικογραφία που αφορά την εκκένωση της κατάληψης. Η ογκωδέστατη δικογραφία εμπεριέχει κατηγορίες για διατάραξη οικιακής ειρήνης, οπλοκατοχή, κατασκευή και κατοχή εκρηκτικών υλών, παράβαση του νόμου περί φωτοβολίδων και πυροτεχνημάτων, ρευματοκλοπή, παράβαση του νόμου ραδιοσυχνοτήτων και πλαστογραφία. Μέσα στα άτομα που καλέστηκαν, πέρα από κάποια που συμμετέχουμε στην συλλογικότητα, είναι και άτομα που δεν είχαν κάποια ενεργή συμμετοχή στην κατάληψη και κάποια άλλα που συμμετείχαν κατά καιρούς σε διάφορες άλλες ομάδες.

Βλέπουμε λοιπόν, για ακόμη μία φορά το κράτος να τυλίγει σε μία κόλλα χαρτί ανθρώπους που απλά επέλεξαν να στηρίξουν ανοιχτές διαδικασίες και εκδηλώσεις της κατάληψης με την παρουσία τους, με μόνο στοιχείο το αποτύπωμά τους σε κάποια κινητά αντικείμενα. Ποινικοποιείται δηλαδή πλέον και η παρουσία σε έναν ανοιχτό πολιτικό χώρο όπου οργανώνονταν εκδηλώσεις, κουζίνες, συγκεντρώσεις, workshops και πολλά άλλα. Ποινικοποιείται η έμπρακτη στήριξη της κατάληψης σε περιφρουρήσεις απέναντι σε κρατικές και παρακρατικές επιθέσεις. Ποινικοποιείται η ίδια η έννοια της κατάληψης ενός κτιρίου και το ίδιο το κίνημα που επιλέγει να στηρίζει την ύπαρξη τέτοιων δομών και την σημασία αυτών μέσα σε ένα σύστημα που καθημερινά μας στερεί ό,τι έχουμε κερδίσει με αγώνες όλα αυτά τα χρόνια.

Για πάνω από 16 χρόνια η κατάληψη Terra Incognita, αποτέλεσε σημείο συνάντησης και τριβής εκατοντάδων αγωνιστριών και αγωνιστών της μαχόμενης κοινωνικής βάσης. Με συνεχείς εκδηλώσεις, παρεμβάσεις, διαδηλώσεις και συγκρούσεις βρέθηκε παρούσα σε στιγμές μαχητικού αγώνα ενάντια στη βία του κρατισμού, ενάντια στα συμφέροντα των καπιταλιστικών μονοπωλίων, ενάντια στην παραβιαστική εξουσία του φασισμού και της πατριαρχίας, ενάντια σε κάθε διάκριση και ειδισμό. Μέσα στα εδάφη και τις αυτοοργανωμένες δομές αυτομόρφωσης, αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας της κατάληψης συναντήθηκαν όλοι οι ¨γνωστοί-Άγνωστοι¨ μαχητές της ελευθερίας. Οικοδομήθηκαν απελευθερωτικές και ανεξούσιες σχέσεις, ανατρεπτικά σχέδια και επιχειρήσεις, όνειρα που μέρα με τη μέρα βρήκαν ηθική και υλική υπόσταση. Η κατάληψη για πάνω από 16 χρόνια αποτέλεσε σάρκα από τη σάρκα του πολύμορφου αγώνα ενάντια σε κάθε εξουσία και καταπίεση, χωρίς να ιεραρχεί και να διαχωρίζει τα μέσα που συμβάλλουν στη διασπορά των ελευθεριακών προταγμάτων και την οργάνωση της κοινωνικής και ταξικής αντεπίθεσης. Γιατί για μας αυτό είναι απελευθέρωση. H Terra ήταν ακόμα ένα εργαλείο αγώνα που μέσα από τη στρατηγική της συνέβαλλε στην κοινωνική διάχυση των αναρχικών προταγμάτων και την ένταση του αδιαμεσολάβητου αντικαθεστωτικού αγώνα. Γι’ αυτό και ανήκε κοινωνικά, πολιτικά και ιστορικά στα χέρια ολόκληρου του αντιεξουσιαστικού κινήματος που δεκαετίες τώρα μάχεται με όλα τα μέσα, ενάντια στη βαρβαρότητα της εκμετάλλευσης.

Οι καταλήψεις είναι η στέγη των επιλογών αγώνα που έχει κάνει ο καθένας από εμάς και τίποτα παραπάνω. Γι’ αυτό και οφείλουν να ξεπερνούν το ρόλο της νησίδας ελευθερίας και να αποτελούν ορμητήριο ενάντια στο υπάρχον. Οι καταλήψεις είναι η ευκαιρία, είναι η αρχή. Είναι η δυνατότητα να στεγάσουμε την εικόνα του νέου κόσμου που προσπαθούμε να οικοδομήσουμε. Είναι η απόδειξη πως μέσα στο αδιέξοδο της καπιταλιστικής κρίσης υπάρχει λύση για το ξεπέρασμά της. Λύση ριζική που τίθεται απέναντι στους θεσμούς του κράτους και του κεφαλαίου. Και η υπεράσπισή τους δεν είναι κάτι άλλο από την υπεράσπιση του ίδιου του αγώνα για την ατομική και συλλογική απελευθέρωση.

Τα κτίρια ανακαταλαμβάνονται. Οι δομές ξαναχτίζονται. Οι σχέσεις και οι ζυμώσεις που συντελούνται μέσα σε αυτά δεν μπορούν ποτέ να κατασταλούν από κανένα κράτος, κανέναν μπάτσο και καμία εξουσία. Αυτό που έχει σημασία είναι η συνέχιση του αγώνα απέναντι στο κράτος, το κεφάλαιο και κάθε εξουσία. Αγώνας που θα συνεχίζεται όσο συνεχίζει να υπάρχει στις καρδιές και στα μυαλά μας η ιδέα της ελευθερίας και της αναρχίας.

Το μόνο που έχουμε να δηλώσουμε είναι ότι ήμασταν και είμαστε αμετανόητοι/ες καταληψίες!

Καμία δίωξη στους/στις κατηγορούμενους/ες της εκκένωσης της κατάληψης Terra Incognita

Οι καταλήψεις είναι το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του αγώνα για την ελευθερία

Κάτω τα ξερά σας από τις καταλήψεις και τις δομές του αγώνα

Δευτέρα 6/11 στις 9:00, δικαστήρια Θεσ/νίκης | Συγκέντρωση αλληλεγγύης στους/ις διωκόμενους/ες της εκκένωσης της κατάληψης Terra Incognita

Θ. Χατζηαγγέλου|Φυλακές Κορυδαλλού-Το μεγάλο παζάρι

Πολιτική τοποθέτηση του αιχμάλωτου μέλους της Οργάνωσης Αναρχική Δράση Θάνου Χατζηαγγέλου για τις τυφλές εκδικητικές μεταγωγές κρατουμένων, που συμμετέχουν σε κοινότητες αγώνα εντός των τειχών. 

“Τώρα λοιπόν ήρθε η ώρα να κάνουμε πάλι θόρυβο. Θόρυβο ενάντια στην στρατιωτικοποίηση των φυλακών και στις συνεχόμενες εφόδους των ξεφτυλισμένων ΕΚΑΜ. Θόρυβο για την ιερή εξέταση των συμβουλίων των φυλακών, που οι εισαγγελείς και οι διευθυντές δηλητηριάζουν με ελπίδες τους κρατούμενους, την ίδια στιγμή που οι απορριπτικές αποφάσεις τους για άδειες και αναστολές στοιβάζονται η μία πάνω στην άλλη. Θόρυβο για όλους αυτούς τους ασήμαντους που φορώντας τη στολή του δεσμοφύλακα νομίζουν ότι έγιναν εξουσία και δίνουν εντολές. Θόρυβο για την τρομακτική σιωπή της πλειοψηφίας των κρατουμένων που έχει ανταλλάξει από καιρό την ελευθερία και την αξιοπρέπεια με μία δόση πρέζας, με μεροκάματα, με μια πιο “ευνοϊκή” μεταγωγή, με ένα καινούργιο κινητό. […]Ξέρουμε πως ποτέ δεν νυχτώνει εκεί στις φυλακές σας. Εκεί μέσα οι αναμνήσεις γδέρνουν και λησμονεί κανείς πως είναι ο ουρανός δίχως τα κάγκελα και τα συρματοπλέγματα. Αν ο θάνατος είχε το δικό του χρώμα, με αυτό θα έπρεπε να είναι βαμμένες οι φυλακές σας. Γιατί εκεί είναι το βασίλειο του αργού θανάτου που τον νιώθεις κάθε μέρα. Κρέμεται από τους τοίχους στους διαδρόμους, ακούγεται στο κλείδωμα της πόρτας, κλαίει σιωπηλά στα πειθαρχία.

“Συνομωσία Πυρήνων Της Φωτιάς – Σχέδιο Φοίνικας, πράξη 1η

Μέσα στη βία και τον ολοκληρωτισμό των φυλακών και του γενικευμένου εγκλεισμού, για τους ανθρωποφύλακες η εργασία είναι το μέσο εκπλήρωσης της προσωπικής προσδοκίας. «Εργάζονται» επιδιώκοντας να θάψουν αντιστάσεις, να κάμψουν το φρόνημα της αμφισβήτησης, να σιγήσουν οποιαδήποτε διαλεκτική ανυπακοής στο μονοπώλιο της επικυριαρχίας τους.

Στη φυλακή, το φυσικό και ορατό σύνορο δύο κόσμων είναι το κάγκελο, που ορίζει τους δέσμιους από τους δεσμώτες τους. Όμως στην πραγματικότητα αυτό που μας χωρίζει, είναι η σιγή και η ακαμψία του καθενός μπροστά στο δίκαιο των εντός των τειχών. Και αυτό το δίκαιο μέρα με τη μέρα βαθαίνει όσο κάποιοι ξεπουλιούνται για κάποια προνόμια, παζαρεύοντας κάθε ίχνος αξιοπρέπειας. Όσο οι φυλακές γεμίζουν χρήσιμους ρουφιάνους και υπηρεσιακούς συνομιλητές, κωλογλύφτες δίχως αναστολές κάθε ένστολης πατσαβούρας, ειρηνοποιούς και διαμεσολαβητές πυροσβεστήρες. Ο καθένας μας ζει με τις αντιφάσεις του, όμως όταν αυτές ξεπερνούν ακόμα και τα προσχήματα, γίνεται παράσιτο στα σώματα όσων δίνουν και τη ζωή τους για να διαφυλάξουν λίγες αμόλυντες στιγμές αξιοπρέπειας μέσα στην έγκλειστη παρακμή.

Μιλώντας για προσχήματα, το συνώνυμο που μπορεί να συναντήσει κανείς στο λεξικό του ψέματος είναι το όνομα Μαρία Στέφη. Αυτή η τσιφλικού, που αν κυκλοφορούσε σε αποκριάτικη μάσκα θα ήταν αυτή του δημοκρατισμού, έχει στήσει την επιχείρησή της στο δίπτυχο υποταγή – εκδίκηση. Με πρίγκηπα στο πλευρό της τον αρχιφύλακα Κώστα Λαμπρόπουλο και γελωτοποιό στην αυλή της βασίλισσας τον αρχιφυλακεύον Γιώργο Μαρκάκο, χτίζει το ανάχωμα της δειλίας της πίσω από πειθαρχικές μεταγωγές ανυπότακτων κρατουμένων, στερήσεις ευεργετημάτων και αδειών, αρνητικές εισηγήσεις για αποφυλακίσεις κτλ. Έτσι από το κολλέγιο του Κορυδαλλού αποφοιτείς με το δίπλωμα του “επικίνδυνου για την κοινή διαβίωση και τη διατάραξη της ομαλής λειτουργίας της φυλακής”, ταξιδεύοντας για μεταπτυχιακό σε άλλο ίδρυμα, αυξημένης ασφάλειας.

Μέσα σε μία φυλακή πνιγμένη στα φάρμακα, όπου ακόμα και οι υπάλληλοι «γίνονται» από μέσα, το πρόβλημα δεν είναι τα ναρκωτικά αλλά τα δικαιώματα των κρατουμένων. Και προφανώς δεν είναι τα ναρκωτικά, γιατί κατευνάζουν οποιαδήποτε θέληση για αντίσταση δημιουργώντας εξαρτημένες οντότητες, λειτουργούν ως μέσο αποσυμφόρησης καθώς δεκάδες κρατούμενοι πεθαίνουν κάθε μήνα, εισφέρουν στην οικοδόμηση του απόλυτου ελέγχου καθώς το πανοπτικόν ασφυκτιά από ζωντανούς-νεκρούς που περιφέρονται σαν φαντάσματα και τέλος και πιο βασικό γεμίζουν τις τσέπες τόσο της τσιφλικού και του πρίγκηπα όσο και του γελωτοποιού. Και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς…

Φυλακή σημαίνει (εκτός των άλλων) μίζα, ρεμούλα, διαφθορά, οικονομικές συμβάσεις και off the record συμφωνίες στις πλάτες των κρατουμένων, εξαγορά συνειδήσεων, παζάρεμα αξιοπρέπειας… Για όλα αυτά έχεις τρείς επιλογές: μπορείς να σιωπείς και να αποδεχτείς τα πάντα ως αυτονόητα – επωφελούμενος το ευεργέτημα της προσωπικής σου ασφάλειας, μπορείς να βάλεις πλάτη φορώντας το στέμμα του ρουφιάνου – πιστεύοντας ότι θα βουτήξεις και εσύ το χέρι σου στο βάζο με το μέλι ή μπορείς να ψάξεις τους τρόπους και τους δρόμους της κάθε συγκυρίας για να αντισταθείς, να διεκδικήσεις, να υπάρξεις τουλάχιστον με τους δικούς σου όρους, αντικρίζοντας το κόστος κατάματα. Και εγώ προσωπικά αυτό το κόστος το γνωρίζω πολύ καλά, έχοντας βρεθεί αντιμέτωπος τόσο με τις πολιτικές όσο και με τις φυσικές (ιατρικές, σωματικές, ψυχολογικές) συνέπειες της επιλογής μου να μην διαπραγματεύομαι το ατομικό και συλλογικό δίκιο μου εδώ μέσα.

Πιστή στη μεθοδολογία του «ό,τι δεν λύνεται, κόβεται», η τσιφλικού πρόσφατα διέταξε την εκδικητική μεταγωγή ακόμη 7 κρατουμένων που ανήκαν στις επιτροπές αγώνα των φυλακών Κορυδαλλού και τη διασπορά τους σε 7 διαφορετικά κολαστήρια με σκοπό τη πειθάρχηση κάθε φωνής ανυπακοής και την τρομοκρατία κάθε υπόνοιας αμφισβήτησης. Απέναντι σε αυτήν τη μεταχείριση, ο συγκρατούμενός μας Στέργιος Καλαϊτζίδης απαντά ρητά με την ίδια επιμονή προχωρώντας σε απεργία πείνας, απαιτώντας την επιστροφή του στον Κορυδαλλό από τις φυλακές Διαβατών όπου μετήχθη εκδικητικά.

Όλο αυτό το διάστημα εκατοντάδες αγωνιζόμενοι κρατούμενοι έχουμε ενώσει τις φωνές μας μέσα από αρνήσεις κλειδώματος και καταμέτρησης, αποχές συσσιτίου και απεργίες πείνας στις φυλακές Δομοκού, Λάρισας Κορυδαλλού, Πάτρας, Μαλανδρίνου και Χανίων, για να σπάσουμε τη σιωπή και την αποδοχή του υπέρμετρου εγκλεισμού ως όρου ζωής. Ανάμεσά μας υπάρχουν και πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι, των οποίων η υπερηφάνεια και η αξιοπρέπεια, οι σκέψεις, οι πράξεις και η συνείδηση, βρίσκονται ένα βήμα μπροστά. Για όλους εμάς αρκεστείτε στην προσωρινή κράτηση. Το εξεγερμένο δίκαιο δεν τίθεται υπό διαπραγμάτευση.

Δύναμη στον απεργό πείνας Σ. Καλαϊτζίδη

Η καταστροφή της φυλακής είναι η τιμωρία της τιμωρίας

Θάνος Χατζηαγγέλου, αιχμάλωτο μέλος της Οργάνωσης Αναρχική Δράση

Γ’ Πτέρυγα, Φυλακές Λάρισας

31/10/2023

Ανοιχτή συνέλευση υπεράσπισης της κατάληψης Ευαγγελισμού | Τρίτη 24/10 και ώρα 18.00 στο αμφιθέατρο του Λάκκου.

Κάλεσμα σε Ανοιχτή Συνέλευση Υπεράσπισης της Κατάληψης Ευαγγελισμού.

Τρίτη 24/10 και ώρα 18.00 στο αμφιθέατρο του Λάκκου.

Τα ξημερώματα του Σαββάτου 30/9 πολυάριθμες αστυνομικές δυνάμεις εισέβαλαν στην κατάληψη του Ευαγγελισμού. Δέκα σύντροφοι και συντρόφισσες συνελήφθησαν, ένας εκ των οποίων -κι ενώ ήταν δεμένος με χειροπέδες- βρέθηκε από την ταράτσα του κτιρίου στο κενό, και αυτή τη στιγμή είναι ακόμα στο νοσοκομείο.

Οι σύντροφοι μεταφέρθηκαν στη ΓΑΔΗ, όπου τους απαγγέλθηκαν κατηγορίες, με τον τραυματία σύντροφο να κρατείται ξεχωριστά και να μην λαμβάνει αρχικά την απαραίτητη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Έξω από το κτήριο υπήρξαν δυναμικές αντανακλαστικές συγκρούσεις, με αποτέλεσμα μια ακόμη σύλληψη ενός συντρόφου. Οι συγκρούσεις και κινήσεις αλληλεγγύης συνεχίζονται και τις επόμενες μέρες.

Το κτίριο ξεκίνησε να σφραγίζεται άμεσα με λαμαρίνες και τσιμέντωμα των παραθύρων, ενώ έχει κηρυχθεί ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο. Αυτό σημαίνει ότι, χωρίς τις απαραίτητες εγκρίσεις από τις αρμόδιες υπηρεσίες, δεν επιτρέπεται οποιαδήποτε εργασία που θα μπορούσε να προκαλέσει καταστροφή ή αλλοίωση στο μνημεί

Η εκκένωση της κατάληψης του Ευαγγελισμού, ανάμεσα σε άλλες, γίνεται σε μια συγκυρία που το ελληνικό κράτος ευθύνεται για δεκάδες θανάτους και καταστροφές, που έχουν γίνει πλέον κανονικότητα. Από τους απανθρακωμένους μετανάστες στον Έβρο μέχρι τους πνιγμένους στο Θεσσαλικό κάμπο (σε μία περιοχή που τρία χρόνια μετά από άλλη μία καταστροφή, δεν είχαν πραγματοποιηθεί ακόμα τα απαραίτητα έργα προστασίας τα οποία κόστισαν εκατομμύρια). Από εκατοντάδες δολοφονημένα ζώα και κατεστραμμένα χωριά, μέχρι τεράστιες καμένες αγροτικές εκτάσεις και περιοχές Νatura. Σε μία περίοδο, που το κόστος ζωής αυξάνεται ασταμάτητα και δεχόμαστε συνεχή επίθεση σε όλους τους τομείς: από την ισοπέδωση των εργασιακών δικαιωμάτων και τη νομική επίθεση στην οργάνωσή μας στους χώρους εργασίας, ως την καταστολή σε συγκεντρώσεις που δεν πληρούν τις προϋποθέσεις τους, τους εκατοντάδες πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας και την ασταμάτητη τουριστικοποίηση της πόλης μας. Ακόμη, στην Κρήτη δεν μπορούν να μας αφήσουν αδιάφορους η δολοφονία του Κ. Μανιουδάκη στα Χανιά ως απόγειο της κρατικής καταστολής, αλλά και η δολοφονία του Αντώνη Καρυώτη από το πλήρωμα της ΑΝΕΚ, στο βωμό του καπιταλιστικού κέρδους.

Πριν 21 χρόνια αντικρίσαμε ένα κτίριο ερείπιο, παρατημένο για δεκαετίες που ήταν μια εστία μόλυνσης. Χωρίς τη βοήθεια κανενός θεσμικού ή ιδιωτικού φορέα αλλά αντιιεραρχικά και αυτοοργανωμένα, καταφέραμε να κάνουμε ένα ετοιμόρροπο κτίριο βιώσιμο και λειτουργικό.

Η κατάληψη Ευαγγελισμού για 21 χρόνια

– είναι ένας ζωντανός ιστορικός πολιτικός χώρος, που αποτελεί ορόσημο για το κίνημα αλλά και την πόλη του Ηρακλείου, τόσο για την αντιφασιστική του δράση και για την έμπρακτη στήριξη στους πολιτικούς κρατούμενους

– είναι ένας χώρος ανοιχτός στην κοινωνία, αλλά και σε όσες αποκλείονται από αυτήν

– στεγάζει τις ανάγκες και επιθυμίες ανθρώπων για μια αξιοπρεπή διαβίωση, ενώ το κόστος ζωής δε σταματά να αυξάνεται ασφυκτικά

– διοργανώνει ποικίλες πολιτικές, πολιτιστικές και κοινωνικές εκδηλώσεις

– λειτουργεί σε μόνιμη βάση κινηματικό βιβλιοπωλείο, δανειστική βιβλιοθήκη, αυτοοργανωμένο καφενείο, γυμναστήριο και ξυλουργείο

– στεγάζει συνελεύσεις, ομάδες και συλλογικότητες

– οργανώνει δομές συλλογής ειδών πρώτης ανάγκης και αλληλοβοήθειας (πρόσφυγες, σεισμόπληκτοι Αρκαλοχωρίου, πλημμυροπαθείς-Θεσσαλίας)

Για όλα τα παραπάνω και άλλα τόσα καλείται ανοιχτή συνέλευση υπεράσπισης της κατάληψης Ευαγγελισμού την Τρίτη 24/10 και ώρα 18.00 στο αμφιθέατρο του Λάκκου.

Υ.γ Όλη η πόλη το ξέρει, ο Ευαγγελισμός δεν παραδίνεται, μάχεται και θα τον πάρουμε πίσω!

πηγή:https://evagelismos.squat.gr/?p=5131

Θ. Χατζηαγγέλου|39 χρόνια πίστης και προσήλωσης στο δίκιο της αντίστασης

Χαιρετισμός του αιχμάλωτου μέλους της Οργάνωσης Αναρχική Δράση Θάνου Χατζηαγγέλου στη συγκέντρωση αλληλεγγύης έξω από την πρεσβεία της Γαλλίας για τον σύντροφο George I. Abdallah. 

Τι μένει αλήθεια να λεχθεί που δεν έχει ειπωθεί για την πιο μακροχρόνια πολιτική αιχμαλωσία ενός επαναστάτη στην καρδιά των ιμπεριαλιστικών κέντρων της Ευρώπης; Τι μένει να λεχθεί για 39 χρόνια αμετάπιστης προσήλωσης στην ιδεολογική συνέπεια και την πολιτική στράτευση ενός συντρόφου μας, που το οξύ του βλέμμα λυγίζει κάθε μέρα τη νεκρική ακαμψία του τσιμέντου ολοένα και πιο πολύ;

39 χρόνια, που για κάποιους μπορεί να συνθέτουν μια ζωή αστάθειας και υποταγής, γεμάτη αντιφάσεις, πισωγυρίσματα, συμβάσεις και διαπραγματεύσεις, για τον σύντροφο George I. Abdallah είναι μια ευθεία γραμμή αυστηρής συνέπειας χωρίς παζαρέματα και συμβιβασμούς, χωρίς ίχνος μεταμέλειας. 39 χρόνια επαναστατικής ταπεινότητας δίχως ίχνος αλαζονίας και αμετροέπειας, που δείχνουν πως το δίκαιο της πίστης ενός μαχητή ανταμώνει και συνοδοιπορεί ισόβια με την πίστη στο δίκαιο της αντίστασης.

Ο σύντροφος George Ibrahim Abdallah στρατεύθηκε στις γραμμές του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης συμβάλλοντας από νεαρός ακόμα στη μαχητική πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό και το σιωνισμό. Το 1980 η κατοχή του Νότιου Λίβανου από το Ισραήλ και τους συμμαχικούς μισθοφόρους της Δύσης οδήγησε τον George I. Abdallah και άλλους αγωνιστές στην οικοδόμηση της οργάνωσης Λιβανέζικες Επαναστατικές Ένοπλες Φράξιες – FARL, μεταφέροντας την ένοπλη αντίσταση στην καρδιά του ιμπεριαλισμού.

Παρότι η αρχική του σύλληψη το 1984 αφορούσε την κατοχή πλαστών εγγράφων, το 1986 παραπέμφθηκε σε ειδικό δικαστήριο κατηγορούμενος για τις εκτελέσεις του στρατιωτικού ακόλουθου της Αμερικάνικης Πρεσβείας στο Παρίσι Charles R. Ray και του Ισραηλινού μυστικού πράκτορα της Mossad Yacov Barismantov. Ενέργειες που πραγματοποίησαν οι FARL ως αντίποινα στην εμπλοκή της Γαλλίας και των ΗΠΑ στην επιχείρηση “Ειρήνη στη Γαλιλαία” από τον Ισραηλινό στρατό το 1982, για το τσάκισμα των αντιστάσεων της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης – OLP. Έκτοτε (και ενώ από το 1999 δικαιούται διακοπή ποινής) βρίσκεται αιχμάλωτος στα γαλλικά κολαστήρια 38 χρόνια. Αλύγιστος, αμετανόητος, ακούραστος, “ένας αδυσώπητος και αποφασισμένος μαχητής” όπως τον χαρακτηρίζει η απορριπτική απόφαση του εφετείου του Παρισιού το 2009. Έχοντας απέναντί του την εγχώρια και διεθνή τρομοκρατία, καθώς Ισραήλ και ΗΠΑ πιέζουν συνεχώς για την καθολική αιχμαλωσία του με τους δεύτερους να παρίστανται ακόμα και ως πολιτική αγωγή στο ειδικό δικαστήριο, ο σύντροφος αποτελεί σημαία του αμετάκλητου αγώνα για τη διεθνή επανάσταση.

Είναι τιμή για το επαναστατικό κίνημα να έχει στην κοινότητά του μαχητές σαν τον George I. Abdallah. Είναι τιμή για τον καθένα ξεχωριστά από μας τόσο μέσα στα τείχη της πολιτικής αιχμαλωσίας όσο και στη γενικευμένη φυλακή εκτός των τειχών να είμαστε σύντροφοι, πραγματικοί και ουσιαστικοί σύντροφοι, με τον αλύγιστο επαναστάτη George I. Abdallah. Και είναι σήμερα, που η αναγκαιότητα της Παλαιστινιακής αντίστασης να σταθεί αλώβητη στο προσκήνιο της σφαγής που εξαπολύει η ιμπεριαλιστική τρομοκρατία των Ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών και των ΝΑΤΟϊκών στρατευμάτων, το συλλογικό πολιτικό και επαναστατικό καθήκον του καθενός να δικαιώσει την αιχμαλωσία του συντρόφου George I. Abdallah.

Η σημερινή μέρα αποτελεί ορόσημο στην ένοπλη μνήμη για το ηθικό υπόβαθρο και την πολιτική συμβολή του επαναστατικού κινήματος στην οικοδόμηση του αντάρτικου αντιιμπεριαλιστικού εμφύλιου μετώπου. Στις 20 Οκτώβρη του 1977 η σφαγή των αιχμάλωτων ανταρτών της RAF Jan-Carl Raspe, Gudrun Ensslin και Andreas Baader στη λευκή πτέρυγα του Hammheim και του παλαιστινιακού κομμάντο διεθνιστικής αλληλεγγύης “Μάρτυρας Χαλιμέ” στο Mogadism της Σομαλίας συναντά τη δολοφονία του συντρόφου Χρήστου Κασίμη σε ενέργεια-αντίποινα επαναστατικής αλληλεγγύης του Επαναστατικού Λαϊκού Αγώνα. Σήμερα, που η Λωρίδα της Γάζας φλέγεται από τα πυρά του ισραηλινού στρατού κατοχής και των ΝΑΤΟϊκών συμμάχων της Δύσης, η απόλυτη έκφραση αλληλεγγύης στο πρόσωπο όσων έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στον επαναστατικό αγώνα είναι η όξυνση της αντίστασης. Να ενισχύσουμε το μητροπολιτικό αντάρτικο οικοδομώντας το μαχόμενο αντιιμπεριαλιστικό μέτωπο στα Δυτικά Κέντρα. Να εφεύρουμε ξανά την αναγκαιότητα της επανάστασης μέσα σε μια εποχή πολιτικής απαξίας, γενικευμένης παραίτησης και υποταγής.

Ο επαναστάτης George I. Abdallah ανήκει στις όχθες των πιο αδάμαστων ποταμών αντίστασης

Επαναστατική αλληλεγγύη σημαίνει επίθεση

Θάνος Χατζηαγγέλου, αιχμάλωτο μέλος της Οργάνωσης Αναρχική Δράση
Γ’ Πτέρυγα, Φυλακές Λάρισας
20/10/2023

 

Θ. Χατζηαγγέλου|Καμία ψευδαίσθηση για τη σφαγή της Παλαιστινιακής αντίστασης

Πολιτική τοποθέτηση του αιχμάλωτου μέλους της Αναρχικής Δράσης Θ. Χατζηαγγέλου για την επαπειλούμενη σφαγή στη Λωρίδα της Γάζας και τη συνένοχη ευθυγράμμιση του ελληνικού κράτους.

“Ποιοι είναι οι τρομοκράτες; Είναι αυτοί που σκοτώνουν έναν νεαρό της Δυτικής Όχθης επειδή αντιστέκεται στην προσάρτηση της χώρας του από το Ισραήλ, είναι αυτοί που βομβαρδίζουν τους άμαχους πληθυσμούς του Νότιου Λίβανου, είναι αυτοί που σκοτώνουν τυφλά και τολμούν να επικαλούνται μία δήθεν “κατάπαυση πυρός”. Εμείς χτυπάμε αυτούς που οργανώνουν τη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού. Εμείς διασφαλίζουμε τη ζωή των αθώων, ακόμα και με κίνδυνο της δικής μας ασφάλειας.(…) Είναι δικαίωμά μας να αμυνθούμε. Είναι επίσης δικαίωμά μας να χτυπάμε τον ιμπεριαλισμό παντού όπου ενσκήπτει και ειδικότερα εκεί όπου επωφελείται από την πολιτική στήριξη της υπάρχουσας κυβέρνησης”.
FARL

Τις τελευταίες ώρες η Δυτική προπαγάνδα των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων βρηχεί για τρομοκρατικά χτυπήματα της Χαμάς σε βάρος του Ισραήλ, με σκοπό να ανοίξουν το δρόμο για τις νέες θηριωδίες που θα δρομολογηθούν από τις Ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες και τις συμμαχικές δυνάμεις της Ευρώπης και των ΗΠΑ σε βάρος του παλαιστινιακού λαού. Η ελληνική κυβέρνηση, πιστή στα οφέλη της τριμερούς συμμαχίας με το Ισραήλ και την Κύπρο, αναπαράγει το αφήγημα της τρομοκρατίας, με τον υπουργό εξωτερικών Ν. Δένδια να νομιμοποιεί πολιτικά μια νέα σφαγή άμαχων Παλαιστίνιων στη Λωρίδα της Γάζας, αναγνωρίζοντας επίσημα το δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα – μία δήλωση σε πλήρη ευθυγράμμιση με τη θέση των ΗΠΑ. Οι ανακοινώσεις αυτές δείχνουν τις προθέσεις της Δύσης που στηρίζει κάθετα τους ιμπεριαλιστικούς συμμάχους μπροστά στον κίνδυνο επικράτησης οποιασδήποτε απόπειρας λαϊκής απελευθέρωσης και αυτοδιάθεσης.

– Η πολιτική στήριξη στο Ισραήλ σημαίνει ενεργή συμμετοχή στις στρατιωτικές επεμβάσεις και τα εγκλήματα δεκαετιών ενάντια στους Παλαιστίνιους. Σημαίνει ευθυγράμμιση με τα ιμπεριαλιστικά οφέλη, άμεση συμμετοχή και επιχειρησιακές διευκολύνσεις στις πολεμικές αιματοχυσίες και πολιτική-διπλωματική νομιμοποίηση της γενοκτονίας του παλαιστινιακού λαού.

– Η μιντιακή στήριξη στο Ισραήλ σημαίνει τον θάνατο της αλήθειας καθώς η ιμπεριαλιστική προπαγάνδα των Δυτικών κέντρων αναστρέφει το αφήγημα της τρομοκρατίας. Βαφτίζει τρομοκρατία την παλαιστινιακή αντίσταση στο σιωνισμό και αντίσταση-αυτοάμυνα τις θηριωδίες των Ισραηλινών δυνάμεων και των συμμάχων τους ενάντια σε άμαχους πληθυσμούς, νομιμοποιώντας επικοινωνιακά τα εγκλήματα πολέμου για τα οφέλη και τα συμφέροντα του ιμπεριαλισμού.

– Η κοινωνική στήριξη στο Ισραήλ σημαίνει κοινωνική νομιμοποίηση των πολιτικών θανάτου των ιμπεριαλιστικών κέντρων απέναντι σε κάθε απελευθερωτική πρόθεση και ελπίδα. Σημαίνει πως ακόμη και οι ίδιοι οι καταπιεσμένοι εθελοτυφλούν για τον αποκλεισμό ολόκληρης της Λωρίδας της Γάζας από στοιχειώδη βιοτικές δυνατότητες και δικαιώματα, όπως η πρόσβαση στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, η τροφή και το νερό, το δικαίωμα στην εκπαίδευση και την αυτοδιοικητική χειραφέτηση. Σημαίνει ένοχη σιωπή και λευκή επιταγή στο καθεστώς εξαίρεσης, τις προληπτικές φυλακίσεις εκατοντάδων αγωνιστών χωρίς κατηγορητήριο και τις μαζικές σφαγές πληθυσμών κάτω από το αφήγημα της τρομοκρατίας.

Το ελληνικό κράτος ως ντόπιος εκφραστής των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων του ΝΑΤΟ δηλώνει, χωρίς ίχνος ασάφειας, ενεργό-μέρος οπιασδήποτε απόφασης των ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών, που έπειτα από ανταποδοτικά πυρά σε εδάφη της Παλαιστίνης και του Λίβανου με 350 νεκρούς και 3500 τραυματίες (η αλήθεια θα αγγίζει σίγουρα πολλαπλάσια νούμερα) προμηνύουν μια επαπειλούμενη παραδειγματική σφαγή στη Λωρίδα της Γάζας. Παράλληλα αξιοποιεί την ευκαιρία να εντατικοποιήσει το φιλοπόλεμο κλίμα με τη γείτονα χώρα, μιλώντας για ασαφή θέση της Τουρκίας που υποθάλπτει αντάρτες της Χαμάς. Ευθυγραμμίζεται πλήρως με την αιματοχυσία χιλιάδων Παλαιστίνιων προσφέροντας πολιτική και διπλωματική στήριξη, εδαφική και υλικοτεχνική διευκόλυνση καθώς και έμπρακτη στελέχωση με στρατιωτικό δυναμικό στις προθέσεις του καθεστώτος Νεντανιάχου.

Αντίποινα στην εμπλοκή του ελληνικού ιμπεριαλισμού
Το δικό μας καθήκον ως διεθνιστική έκφραση του επαναστατικού κινήματος και των απανταχού αντιστάσεων στα ιμπεριαλιστικά εγκλήματα οφείλει να είναι αδιαπραγμάτευτο. Έχοντας πίστη και αφοσίωση στα χνάρια των πολιτικών μας προγόνων οφείλουμε να οικειοποιηθούμε τους στρατηγικούς στόχους της Παλαιστινιακής αντίστασης μεταφέροντας εκ νέου την αντιπαράθεση στην καρδιά των ιμπεριαλιστικών κέντρων της Δύσης. Ο ταξικός επαναστατικός πόλεμος που διεξάγει η Παλαιστινιακή αντίσταση για την ένοπλη λαϊκή χειραφέτηση, είναι η αναμέτρηση με την τοπική έκφραση της ιμπεριαλιστικής μπουρζουαζίας. Η στήριξη του μητροπολιτικού αντάρτικου στα Δυτικά κέντρα είναι η έμπρακτη αμφισβήτηση της μοναρχίας που διεκδικεί το μονοπώλιο της νομιμοποιημένης και δίχως όρια βίας στα σώματά μας, η έμπρακτη δήλωση στήριξης του δίκαιου των λαών, η απόλυτη συνενοχή στο διαρκές έγκλημα της κοινωνικής απελευθέρωσης.

Νίκη στο δίκαιο των πυρών της παλαιστινιακής αντίστασης

Αμέριστη αλληλεγγύη στον σύντροφο George I. Abdallah που παραμένει μακροχρόνια αμετανόητος και τους Παλαιστίνιους αιχμαλώτους του ανταρτοπόλεμου μακράς διάρκειας

Θάνος Χατζηαγγέλου, αιχμάλωτο μέλος της Οργάνωσης Αναρχική Δράση
Γ’ Πτέρυγα, Φυλακές Λάρισας
8/10/2023

Αλληλεγγύη στις καταλήψεις.

Η διαρκής και εντεινόμενη επίθεση του κράτους στα απελευθερωμένα εδάφη, συνεχίζεται προσπαθώντας να σβήσει από το χάρτη τις υποδομές που έχουν καταληφθεί από τον κόσμο του αγώνα για να στεγάσουν την επιθυμία έκφρασης αντίστασης στην κρατική καπιταλιστική βαρβαρότητα και αλληλεγγύης σε όσες και όσους αγωνίζονται μέσα και έξω από τα τείχη ενάντια στο σύστημα που γεννά και θρέφει εξαθλίωση,φασισμό, πόλεμο και θάνατο.

Μόνο τους τελευταίους δύο μήνες, μετά την εκκένωση του Ε.Κ.Χ. Βοτανικός κήπος Πετρούπολης, ακολούθησε τα ξημερώματα της Παρασκευής 25/8/2023  η εισβολή στο αυτοδιαχειριζόμενο στέκι ‘Ανω-Κάτω Πατησίων (Νάξου 75 και Κρασσά), και η εκκένωση του μετά από 27 χρόνια συνεχούς λειτουργίας και αδιάληπτης πολιτικής παρουσίας στο κέντρο της Αθήνας. Ταυτόχρονα εκκενώθηκε το κοινωνικό κέντρο Ζιζάνια στη Βικτώρια ( Φυλής και Φερρών) ενώ λίγες μέρες  μετά, τα ξημερώματα της Πέμπτης 31-8-2023 στο πλαίσιο του μπαράζ εκκενώσεων ,αλλά και της επιχείρισης αποστείρωσης και αποπολιτικοποίησης των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων οι μπάτσοι εισέβαλαν στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πολυτεχνείου, στην πολυτεχνειούπολη. Το στέκι που  μετρά πάνω από 30 χρόνια ενεργούς παρουσίας ανακαταλήφθηκε άμεσα και έχει εκκενωθεί και ανακαταληφθεί άλλες δύο φορές με την απειλή τέταρτης ισοπεδωτικής κτηριακά εκκένωσης να εκκρεμεί. Κατά τη διάρκεια των κατασταλτικών επιχειρίσεων στην πολυτεχνειούπολη Ζωγράφου υπήρξαν τραυματισμοί ,προσαγωγές και συλλήψεις αλληλέγγυων. Τη Δευτέρα 4-9-2023 βρέθηκε εκκενωμένο το στέκι της αναρχικής κουηρ συλλογικότητας Καλιαρντά στη Νομική ενώ την ίδια μέρα κόπηκε για άλλη μια φορά το ρεύμα και αφαιρέθηκε πολυγλωσσικό πανό από την κατάληψη στέγης Νοταρά 26. Η κάθε δομή με την προσπάθεια για συμμετοχή και προσφορά στον πολύμορφο αγώνα ενάντια στην εξουσία δέχθηκε την επίθεση κράτους και παρακράτους.

Η επιχείριση εξαπλώθηκε προς την επαρχία. Επιστρατεύεται από κράτος και αφεντικά μια Νικολέττα Μαυροειδή, ώστε να απειλήσει με εκκένωση τους κατοίκους της στεγαστικής και πολιτικής κατάληψης Σαχίνη 3 στα Γιάννινα χωρίς καν να κατέχει  μερίδιο του κτηρίου. Τα ξημερώματα του Σαββάτου 30.09.2023, μπάτσοι διάφορων δυνάμεων κατέκλυσαν τη γειτονιά της Θεοτοκοπούλου στο Ηράκλειο Κρήτης. Η εκκένωση της επί 21 χρόνια κατάληψης Ευαγγελισμός συνοδεύτηκε από 10 συλλήψεις συντρόφων και συντροφισσών ενώ με ευθύνη των ένστολων εισβολέων ένας σύντροφος τραυματίστηκε και στη συνέχεια βασανίστηκε αφού παρότι έχριζε νοσηλείας μεταφέρθηκε από το Βενιζέλειο νοσοκομείο στη Γ.Α.Δ.Η., όπου παρέμεινε για ώρες. Οι κινήσεις αλληλεγγύης που ξέσπασαν τις επόμενες ώρες χτυπήθηκαν από τους βασανιστές-δολοφόνους της ΕΛ.ΑΣ. οπότε και προέκυψε μία ακόμη σύλληψη.

Πέρα από την καταγραφή των γεγονότων η οποία μπορεί να γίνει πιο λεπτομερής με μια απλή αναζήτηση της κάθε περίπτωσης από τα γραφόμενα των ίδιων των δομών που υπέστησαν τις επιθέσεις, η ιστορία αυτή έχει παρελθόν, παρόν και φαίνεται να έχει μέλλον. Η κεντρική πολιτική επιλογή της κυβέρνησης με τη μαφιόζικη σύμπραξη του δούναι και λαβείν μεταξύ κρατικών λειτουργών από το δικαστικό σώμα, τις πρυτανικές και δημοτικές αρχές τους διοικητές δημόσιων οργανισμών ή ακόμη και ιδιώτες στους οποίους ανήκουν ( ή όχι ) τα εγκαταλελειμένα στη φθορά και διασωθέντα από τους καταληψίες κτήρια δεν προκύπτει ότι έχει να κάνει μόνο  με την αξιοποιηση τους. ‘Αλλωστε η συντριπτική πλειοψηφία των εκκενωμένων κτηρίων ρημάζουν εκ νέου πίσω από μπετά και λαμαρίνες. Η ικανοποίηση του αντιαναρχικού ακροατηρίου, που πιστώνεται σε αύξηση εκλογικών ποσοστών όλων των τάσεων από τη μια και ο παραδειγματισμός μέσω της βιομηχανίας διώξεων που προκύπτουν από την έμπρακτη υποστήριξη των καταλήψεων, η απογοήτευση από την απώλεια στεγασμένων δομών συντείνουν στο επιχειρούμενο ξερίζωμα των αντιστάσεων στη μητρόπολη και την επαρχία. Φυσικά όταν και αν αυτό επιτευχθεί το κεφάλαιο είναι έτοιμο ανά πάσα στιγμή να απομυζήσει και το τελευταίο ευρώ κέρδους από τα κτήρια.

Οι καταλήψεις και οι αυτοοργανωμένοι κοινωνικοί χώροι επιδιώκουν να αποτελέσουν ρωγμή στον κορμό της κοινωνικής συναίνεσης. Δεν έπαψαν να βρίσκονται στο στόχαστρο της καταστολής, αντιμετωπίζοντας ένα ποικιλόμορφο φάσμα κρατικών και παρακρατικών επιθέσεων που αποσκοπούν στην αποπολιτικοποίηση, τη συκοφάντηση, την τρομοκράτηση, την περιθωριοποίηση και την καταστροφή τους. Κάτι το οποίο αποτελεί,μέρος του κεντρικού πολιτικού σχεδιασμού του κράτους  ακολουθώντας πιστά το αντί-εξεγερσιακό σχέδιο που υιοθετήθηκε μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008. Οι δύο-τρεις-χίλιοι δεκατρείς που τις υποστηρίζουν ήταν εκεί πριν και θα είναι εκεί και μετά τις εκκενώσεις τους. Στους δρόμους που δίνεται η μάχη απέναντι στο κράτος και το κεφάλαιο. Πέρα από βερμπαλισμούς το κράτος ξέρει καλά ποιους εχθρεύεται και με ποιους συμπράττει. Κι αυτή η δυσανάλογη από άποψη φαινόμενης δυναμικής επίθεση που δέχεται ο κόσμος του αντικρατικού-αντικαπιταλιστικού αγώνα είναι αυτή που μπορεί να φανερώσει τις πραγματικές του δυνατότητες.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Polyte In Flames: party οικ. ενίσχυσης για δικαστικά και την ανοικοδόμηση του χώρου

Party οικονομικής ενίσχυσης για τα δικαστικά έξοδα συντροφιών από τις πρόσφατες κατασταλτικές επιχειρήσεις στο ΕΜΠ και για τα έξοδα ανοικοδόμησης του στεκιού μετά από την επιχείρηση εκκένωσης του από τους μπάτσους. Ακολουθεί το κείμενο για την επιχείρηση εκκένωσης και την επανακατάληψη του στεκιού (https://stekipolytexneiou.squat.gr/2023/09/21…):

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΕΚΚΕΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟΥ ΣΤΕΚΙΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

Τα ξημερώματα της Πέμπτης 31/08 μπάτσοι εισβάλλουν στον κατειλημμένο χώρο του Αυτοδιαχειριζόμενου Στεκιού Πολυτεχνείου. Καταστρέφουν τις πόρτες, παίρνουν διάφορα αντικείμενα (υπολογιστές, έγγραφα, σημαίες κ.α.) και αποχωρούν. Συντρόφια κατευθείαν προχωρούν σε επανακατάληψη του χώρου και επιδιόρθωση των ζημιών, ενώ ταυτόχρονα αλληλέγγυος κόσμος πλαισιώνει τη συγκέντρωση αλληλεγγύης έξω από το στέκι. Η απάντηση του κράτους, σε αγαστή συνεργασία με τους Μπουντουβή (πρύτανη ΕΜΠ μέχρι και 31/08) και Κακάλη (κοσμήτορας Χημικών Μηχανικών), είναι για ακόμη μία φορά η καταστολή. Οι πολλαπλές επιθέσεις στον συγκεντρωμένο κόσμCο και τον χώρο της κατάληψης, έχουν ως αποτέλεσμα 25 προσαγωγές στο σορό και τραυματισμούς ατόμων. Τα ένστολα καθάρματα της ομάδας Δ, κάνουν μάλιστα εφορμήσεις με τις μηχανές τους πατώντας φοιτητές/ριες και αλληλέγγυους/ες. Τρεις από τις προσαγωγές μετατρέπονται σε συλλήψεις, ενώ ξεκινάνε διώξεις και για άλλους συντρόφους/ισσες. Οι συλλήψεις αφορούν την συμβολική εκκένωση/παρέμβαση του γραφείου της Κακάλη. Η οποία, διεκδικώντας το παράσιμο ρουφιανιάς κάνει κατάθεση και στέλνει βιντεοληπτικό υλικό κρυμμένης κάμερας του γραφείου της. Η κρατική ασφάλεια, προσπαθώντας αποτυχημένα να δημιουργήσει κλίμα τρομοκρατίας προχωρά τις επόμενες μέρες σε συλλήψεις συντρόφων και συντροφισσών. Κατά την επιχείρηση αυτή ο χώρος του στεκιού, εκκενώνεται για 2η φορά, ενώ διμοιρίες των Μ.Α.Τ. και εργάτες καταστρέφουν ολοκληρωτικά τις πόρτες και το εσωτερικό χώρο της κατάληψης. Το συνέργειο που κάλεσε η σχολή για την εκκένωση, είχε το θράσος μάλιστα να ιδιωποιηθεί για προσωπική χρήση ηλεκτρονικό εξοπλισμό και εργαλεία μεγάλης αξίας. Το ίδιο απόγευμα ενώ βραδιάζει, οι μπάτσοι αποχωρούν και η κατάληψη παίρνεται πίσω για 2η φορά. Την επόμενη μέρα συντρόφισσες και σύντροφοι πλαισιώνουν την συγκέντρωση αλληλεγγύης στην πύλη Κατεχάκη του ΕΜΠ και προχωρούν σε εργασίες ανακατασκευής του χώρου. Μέχρι το βράδυ της Παρασκευής 01/09 η κατάληψη είναι και πάλι λειτουργική.

Οι αλλεπάληλες κρίσεις των τελευταίων ετών (υγειονομικές, οικονομικές, πολιτικές, οικολογικές, πόλεμοι), οι οποίες είναι απόρια των πολιτικών του κράτους και του κεφαλαίου βουλιάζουν ολοένα και περισσότερο τους “από τα κάτω” στη εξαθλίωση, ενώ ταυτόχρονα πλουτίζουν τους κεφαλιοκράτες. Οι κρίσεις αυτές και η διαχείρηση τους, ενώ παρουσιάζονται ως πρόσκαιρες, είναι δομικό κομμάτι του καπιταλισμού και του εξουσιαστικού συμπλέγματος. Τα κράτη ακριβώς επειδή είναι δομικές οι κρίσεις, αδυνατούν να τις επιλύσουν οπότε μετακυλούν το κόστος τους στην κοινωνική βάση, ώστε να διαιωνίσουν την κυριαρχία τους. Το κράτος για να μεταφέρει το κόστος αυτό στους απο τα κάτω, αναδιαρθρώνει τις εργασιακές σχέσεις καταργώντας κατακτήσεις δεκαετιών (πχ 8ωρο), και ως υποτιθέμενη λύση ασκεί μια εφήμερη επιδοματική πολιτική, την ίδια ώρα που η ακρίβεια και ο πληθωρισμός σφυροκοπά τους/ις εκμεταλευόμενους/ες. Ταυτόχρονα, οι τεράστιες περιβαλλοντικές καταστροφές , με πυρκαγιές και πλυμμήρες να αφήνουν πίσω τους εκατοντάδες νεκρούς, δεκάδες χιλιάδες νεκρά ζώα και ανυπολόγιστες καταστροφές φανερώνουν σαφή αδιαφορία για τις ζωές των “άπο τα κάτω”. Για να κατευνάσει οποιονδήποτε κοινωνικό αναβρασμό, ο κρατικός μηχανισμός επικαλείται την εθνική ενότητα, εντείνει τον εθινικισμό και επαναφέρει φασιστικές ομάδες στο δρόμο και στα σύνορα. Παράλληλα, ενισχύει τον στρατό και τη φύλαξη των συνόρων επικαλούμενος την απειλή του “εσωτερικού” και “εξωτερικού” εχθρού. Με αυτό τον τρόπο, αξιοποιώντας τα ΜΜΕ και τους ιδεολογικούς του μηχανισμούς, επιχειρεί να στρέψει την οργή μακριά από τους αληθινούς έχθρούς των “άπο τα κάτω”, το κράτος και το κεφάλαιο. Συμπληρωματικά, για να θωρακιστεί όμως το κράτος απέναντι στην οργή αυτή, εξοπλίζει τον κατασταλτικό μηχανισμό απέναντι σε όποιον/α αγωνίζεται. Απεργίες, πορείες, καταλήψεις ακόμα και απλές συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας τσακίζονται από τους μπάτσους ώστε να επιβάλλεται σιγή γύρω από τα φλέγοντα ζητήματα της καθημερινότητας.

Σε αντίστοιχο κλίμα επιχειρείται, να γίνει μια συνολική αναδιάρθρωση και εντός των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων με προμετωπίδα τα 2 τελευταία νομοσχέδια για τα ΑΕΙ. Από τη μια, τα ιδρύματα συνδέονται όλο και περισσότερο με την αγορά. Αναλαμβάνουν αναβαθμισμένο ρόλο στη παραγωγή τεχνολογίας χρήσιμης για τα αφεντικά, δημιουργούνται μεταπτυχιακά και προγράμματα σπουδών που συνδέονται απευθείας με μεγάλες εταιρίες, ο στρατός και οι μπάτσοι ευνοούνται απευθείας από ερευνητικά τύπου αρχύτας (κατασκευή και παραγωγή drones), ιδρύονται ιδιωτικά πανεπιστήμια. Ταυτόχρονα, κεντρικά πανεπιστημιακά ιδρύματα, τα οποία χρησιμοποιεί το ανταγωνιστικό κίνημα ως σημεία συνάντησης, ζύμωσης και αγώνα μπαίνουν στο στόχαστρο του κράτους. Η συνεχής παρουσία μπάτσων στο ΑΠΘ και το σφράγισμα του κτηριού Γκίνη είναι δύο πολύ κομβικής σημασίας παραδείγματα. Ένα ακόμα στιγμιότυπο αυτής της προσπάθειας, είναι η κατά κοινή ομολογία, τελείως αποτυχημένη και σύντομη (αλλά όχι αμελητέας πολιτικής σημασίας) ίδρυση και δράση, της πανεπιστημιακής μπατσαρίας. Η προσπάθεια αυτή, να εγκαθιδρυθεί χρειάστηκε λίγα αυγά και πέτρες για να λήξει άδοξα.

Οι επιχειρήσεις εκκένωσης του στεκιού εντάσσονται στο πλαίσιο ενός μπαράζ εκκενώσεων. Τις εκκενώσεις του κατειλημμένου κοινωνικού κέντρου Ζιζάνια και του κατειλημμένου στεκιού Άνω- Κάτω Πατησίων στις 25/08, του κάμπ μεταναστών στο Λαύριο και της κατάληψης Βοτανικού. Οι καταλήψεις συμπυκνώνουν τα προτάγματα και οράματα των αντιεξουσιαστών για έναν καλύτερο κόσμο, και για αυτό βρίσκονται διαχρονικά στο στόχαστρο των λακέδων της εξουσίας. Ένα όραμα ενός κόσμου χωρίς ιεραρχία και ειδικούς, χωρίς εξουσία και εκμετάλλευση, χωρίς κράτος, κεφάλαιο πατριαρχία. Ένα πρόταγμα οριζόντιας οργάνωσης στη βάση για να μπουν επιτέλους οι πραγματικές ανάγκες μας μπροστά, για να σπάσουν οι αλυσίδες της κυριαρχίας, των διακρίσεων, των διαχωρισμών.

Έτσι, και εμείς επιλέγουμε να οργανωνόμαστε, να ζυμωνόμαστε και να δρούμε στους χώρους αυτούς. Χτίζουμε σχέσεις και λειτουργούμε οριζόντια, χωρίς ιεραρχίες, ενάντια σε κάθε φοβική, ρατσιστική και εξουσιαστική συμπεριφορά. Έξω από τις επικράτουσες εξουσιαστικές λογικές, την ακαδημαϊκή σαπίλα, τις λογικές καριερισμού, ανταγωνισμού και αποστείρωσης που επιβάλλονται στα πανεπιστημιακά ιδρύματα.

Συγκεκριμένα, το αυτοδιαχειριζόμενο στέκι πολυτεχνείου, έχει ενεργή παρουσία περισσότερο από 30 χρόνια, στεγάζοντας στον χώρο την συνέλευση της δομής, τις ραδιοζώνες ανατρεπτικής έκφρασης (σταθμός 93.8 FM) και στο παρελθόν το indymedia. Είναι μια πολιτική δομή με σταθερή παρουσία σε κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες που αφορούν τους πανεπιστημιακούς χώρους, τη γειτονιά του Ζωγράφου αλλά και ευρύτερα ζητήματα. Κόντρα σε λογικές που αντιλαμβάνονται το πανεπιστήμιο ως ένα αποκομμένο κοινωνικό πεδίο επιχειρεί να ανοίγει συνολικά τα ζητήματα. Το στέκι επίσης έχει ασχολήθει και ασχολείται διεξοδικά με ερευνητικά του πολυτεχνείου που προσφέρουν τεχνογνωσία σε μπάτσους και στρατό. Κάτι το οποίο προφανώς ενοχλεί και φέρνει σε άβολη θέση πολλούς μεγαλοκαθηγητάδες και πρυτάνεις. Γι’ αυτό δεν χάνουν ευκαιρία να μας στοχοποιούν, τόσο εντός του ιδρύματος με τη στήριξη όλων των ομοϊδεατών σκουπιδιών τους, όσο και με τη συνδρομή των μέσων μαζικής αποχαύνωσης, χτίζοντας το έδαφος για τις πολυάριθμες αστυνομικές επιχειρήσεις και επιθέσεις. Παρά τις προσπάθειες τους και το συγκλονιστικό τους κατόρθωμα να επιστρέψουν την αίθουσα 11 στην Κοσμήτορα της σχολής για μερικά ολόκληρα λεπτά, εμείς την ξαναπήραμε πίσω, όπως και θα κάνουμε κάθε φορά.

ΑΛΛΑ 30 ΧΡΟΝΙΑ Ο,ΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ, ΤΟ ΣΤΕΚΙ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ

ΜΠΑΤΣΟΙ, TV, ΠΡΥΤΑΝΙΚΗ ΑΡΧΗ ΟΛΑ ΤΑ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝΕ ΜΑΖΙ

10, 100, 1000ΑΔΕΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΥΠΟΤΑΓΗΣ ΚΑΙ ΣΗΨΗΣ

ΟΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΑΓΚΑΘΙΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

Παραβιαστικές και εξουσιαστικές συμπεριφορές δεν είναι ανεκτές

Πρόσβαση: από πύλη Κατεχάκη ή 10′ περπάτημα από Ζωγράφου (στάση 8η Ζωγράφου, λεωφορεία 608, 230)

Τετάρτη 27/9, 09:00, δικαστήρια Λάρισας|Συγκέντρωση αλληλεγγύης στο αιχμάλωτο μέλος της Αναρχικής Δράσης Θ. Χατζηαγγέλου

Στις 27 Σεπτεμβρίου εξετάζεται η αίτηση αναστολής της ποινής του συντρόφου Θ. Χατζηαγγέλου, από το πενταμελές εφετείο κακουργημάτων στη Λάρισα. Έχει ήδη απορριφθεί η αίτησή του για ολιγοήμερη άδεια, μία τακτική που δεν τη συναντάμε πρώτη φορά, επικαλώντας ως επιχείρημα δικαστήρια που εκκρεμούν.

Η δικαστική εξουσία, όπως τόσο εύκολα ρίχνει ποινές κάθειρξης πολλών ετών, στερώντας την ελευθερία από πολλούς ανθρώπους βαφτίζοντάς τους τρομοκράτες και εγκληματίες ενώ οι πραγματικοί ένοχοι αφήνονται ελεύθεροι, έτσι εύκολα συνεχίζει να στερεί το δικαίωμα σε λίγες ανάσες ελευθερίας. Και η στάση τους είναι ακόμη πιο σκληρή απέναντι σε πολιτικούς κρατούμενους, οι οποίοι δεν έχουν δείξει μετάνοια, δεν έχουν σταματήσει να αγωνίζονται και μέσα από τα κάγκελα, δεν έχουν σταματήσει να παρεμβαίνουν με το λόγο τους στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Δεν έχουν “σωφρονιστεί” δηλαδή, οπότε συνεχίζουν να τους τιμωρούν.

Όπως σταθήκαμε στο πλευρό των τριών συντρόφων μας καθ’ όλη τη διάρκεια των προφυλακίσεών τους αλλά και της διεξαγωγής του δικαστηρίου τους, έτσι και τώρα θα σταθούμε αλληλέγγυα στο πλευρό του συντρόφου Θάνου.

Κανένας/καμιά μόνος/η στα χέρια του κράτους

Το πάθος για τη λευτεριά είναι δυνατότερο απ’ όλα τα κελιά

Θάνο γερά ως τη λευτεριά

Τετάρτη 27/9, 09:00|Συγκέντρωση αλληλεγγύης, δικαστήρια Λάρισας

Ανακατάληψη Αυτοδιαχειριζόμενου Στεκιού Πολυτεχνείου

 

Παρόλες τις κατασταλτικές επιχειρήσεις, ο χώρος του στεκιού έχει επανακαταληφθεί. Μπάτσοι και πρυτανική αρχή δε μας τρομοκρατούν.

ΚΡΑΤΟΣ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ, ΠΡΥΤΑΝΙΚΗ ΑΡΧΗ ΣΠΕΡΝΕΤΕ ΦΟΒΟ ΘΕΡΙΖΕΤΕ ΟΡΓΗ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΑ ΖΙΖΑΝΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΩ-ΚΑΤΩ

10, 100, 1000 ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΥΠΟΤΑΓΗΣ ΚΑΙ ΣΗΨΗΣ