Tα ξημερώματα της 5ης Αυγούστου, με μια ευρεία κατασταλτική επιχείρηση εκκενώθηκαν ταυτόχρονα στην Πάτρα οι καταλήψεις Μαραγκοπούλειο, Παράρτημα και το Αυτοδιαχειριζόμενο στέκι στο ΤΕΙ, οι οποίες σφραγίστηκαν και εξακολουθούν να φυλάσσονται από αστυνομικές δυνάμεις. Κατά τη διάρκεια των αστυνομικών εισβολών συνελήφθησαν πέντε σύντροφοι και συντρόφισσες που βρίσκονταν μέσα στο Μαραγκοπούλειο (οι οποίοι οδηγήθηκαν για να δικαστούν στο αυτόφωρο) ενώ έγιναν και έντεκα προσαγωγές αλληλέγγυων που προσπαθούσαν να προσεγγίσουν την κατάληψη.
Η κατάληψη του Παραρτήματος -κτήριο που στέγαζε το παλιό παράρτημα του Πανεπιστημίου Πατρών- είναι ένας χώρος άρρηκτα συνδεδεμένος με τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες της πόλης αλλά και ευρύτερα. Έγινε σύμβολο της αντιδικτατορικής δράσης, κατελήφθη για πρώτη φορά το Νοέμβρη του ’73 εν μέσω της εξέγερσης ενάντια στη χούντα και έκτοτε αποτέλεσε επίκεντρο πολύμορφων κοινωνικών αντιστάσεων και φιλοξενούσε μεγάλο μέρος κινηματικών διαδικασιών (συνελεύσεις, εκδηλώσεις, ραδιοφωνικό σταθμό κ.ά). Η κατάληψη του Μαραγκοπούλειου ξεκίνησε τον Οκτώβρη του 2010, στο από 20ετίας εγκαταλελειμμένο κτήριο, για να στεγάσει το συλλογικό εγχείρημα λόγου και δράσης “Πέρασμα”. Βρέθηκε στο στόχαστρο της καταστολής δύο μήνες αφότου κατελήφθη, όταν και έγινε εισβολή της αστυνομίας. Ωστόσο με την επιμονή των καταληψιών και των αλληλέγγυων το κτήριο ανακαταλήφθηκε τρεις μέρες μετά. Στο χώρο της κατάληψης φιλοξενήθηκαν εκδηλώσεις, προβολές, ενώ λειτουργούσε βιβλιοπωλείο κινηματικών εκδόσεων, δανειστική βιβλιοθήκη και αυτοοργανωμένο καφενείο.
Η επίθεση αυτή στις καταλήψεις της Πάτρας είναι η συνέχεια της κατασταλτικής επιχείρησης του κράτους ενάντια στους κατειλημμένους χώρους αγώνα που ξεκίνησε έναν χρόνο πριν, τον Αύγουστο του 2012, με την εκκένωση της Δημοτικής Αγοράς στην Κυψέλη, της κατάληψης Δέλτα στη Θεσσαλονίκη τον Σεπτέμβρη του 2012, και συνεχίστηκε το χειμώνα με τις εισβολές στις καταλήψεις Villa Amalias, αυτοδιαχειριζόμενο στέκι ΑΣΟΕΕ, Σκαραμαγκά και Λέλας Καραγιάννη. Το κατασταλτικό κύμα εισβολών και εκκενώσεων σταμάτησε προσωρινά, σε εκείνο το σημείο τότε, εξαιτίας της ανάπτυξης ενός πλατιού και μαχητικού κινήματος αλληλεγγύης και αντίστασης από πολιτικές, κοινωνικές και ταξικές δυνάμεις, και ενός μεγάλου πλήθους αγωνιστών και αγωνιστριών. Κομβικής σημασίας ήταν σε αυτή την αντιπαράθεση με τους κρατικούς σχεδιασμούς η ανακατάληψη της Villa Amalias στις 9 Γενάρη 2013 και η κατάληψη των κεντρικών γραφείων της ΔΗΜΑΡ την ίδια μέρα, η μεγάλη διαδήλωση περισσότερων από 10.000 αγωνιστών-ριών στις 12 Γενάρη και το φιάσκο της όλης κατασταλτικής επιχείρησης για την εκκένωση της κατάληψης Λέλας Καραγιάννη 37 στις 15 Γενάρη. Στο διάστημα που μεσολάβησε μέχρι την τωρινή επίθεση στις καταλήψεις της Πάτρας, στο στόχαστρο της καταστολής βρέθηκαν τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα αντιπληροφόρησης Athens Indymedia, 98 FM και Ένταση FM, σε μια προσπάθεια φίμωσης κάθε φωνής αντίστασης στο καθεστώς.
Στους καιρούς του σύγχρονου ολοκληρωτισμού, το χτύπημα των αντιστάσεων που δεν ελέγχονται από θεσμούς, φορείς και παράγοντες του συστήματος, και ευρύτερα η εξουδετέρωση των κοινωνικών και ταξικών αγώνων είναι στην κορυφή της ατζέντας των πολιτικών και οικονομικών αφεντικών της χώρας και των υπερεθνικών επιτελείων. Στόχος της κατασταλτικής στρατηγικής, η οποία συνοψίζεται στο φασιστικό δόγμα περί “αποκατάστασης της τάξης και της νομιμότητας”, είναι το απρόσκοπτο πέρασμα στη νέα εποχή της κρατικής και καπιταλιστικής βαρβαρότητας, στην εποχή ενός μόνιμου καθεστώτος έκτακτης ανάγκης.
Το σχέδιο καταστολής των καταλήψεων αποτελεί μέρος της γενικευμένης κατασταλτικής πολιτικής που στόχο έχει τον ολοκληρωτικό μετασχηματισμό της κοινωνίας σε απόλυτα ελεγχόμενο και πειθήνιο σώμα για την εφαρμογή των νέων ασφυκτικών συνθηκών εκμετάλλευσης και καταπίεσης που επιβάλλονται από το κράτος και τα αφεντικά. Αποτελεί μέρος της συνολικής επίθεσης των κυρίαρχων πάνω στα στοιχειώδη δικαιώματα και όρους ζωής των πληβειακών και πιο αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων. Μιας επίθεσης που γίνεται ορατή στους μισθούς πείνας, στις εκατοντάδες απολύσεις καθημερινά, στις στρατιές των ανέργων, την επίθεση σε εργατικούς και κοινωνικούς αγώνες, την κατάργηση του ασύλου στους πανεπιστημιακούς χώρους, στις επιχειρήσεις “Ξένιος Δίας” σε βάρος των μεταναστών, στον εγκλεισμό τους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, στο πογκρόμ σε βάρος των Ρομά σε όλη τη χώρα, στην κλιμάκωση της κρατικής και πολλές φορές της παρακρατικής καταστολής των αντιστάσεων.
Είναι φανερό ότι οι επιθέσεις στις καταλήψεις στην Πάτρα δεν είναι μόνο η συνέχεια ενός κατασταλτικού σχεδίου, αλλά και το προοίμιο νέων επιθέσεων. Κατά συνέπεια, είναι επιτακτικό όχι μόνο να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας στις καταλήψεις που χτυπήθηκαν αλλά και να προασπίσουμε τις υπάρχουσες καταλήψεις σε όλη τη χώρα που προοιωνίζεται η καταστολή τους.
Από τη μεριά μας, οι καταληψίες και αλληλέγγυοι της Λέλας Καραγιάννη 37 εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στις συλλογικότητες των καταλήψεων που δέχθηκαν επίθεση στην Πάτρα και σε όλες τις καταλήψεις στη χώρα και καλούμε όλους τους αγωνιζόμενους να υπερασπιστούν με κάθε μέσο και δυνατότητα που έχουν τους κατειλημμένους χώρους αγώνα. Σε ό,τι μας αφορά, και περιμένοντας την ανανέωση της επίθεσης που δέχτηκε η κατάληψη στις 15 Γενάρη, επαναλαμβάνουμε ότι η Λέλας Καραγιάννη δεν παραδίνεται, μάχεται!
“Καμιά νοσταλγία για αυτόν το γερασμένο κόσμο που, από καιρό πια, ανήκει στο παρελθόν… Κανένας συμβιβασμός με το αβίωτο παρόν που υπόσχεται μόνο το χειρότερο… Κανένας δισταγμός και φόβος για το μέλλον που θέλουμε: την κοινωνική επανάσταση, την αναρχία και τον κομμουνισμό…”
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
Συντρόφισσες και σύντροφοι από την κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37, 6 Αυγούστου 2013