Για ένα εισιτήριο αφαιρούν ζωές, του κράτους τα τσιράκια μπάτσοι και ελεγκτές (Συνέλευση Περιστερίου Ενάντια Στις Κρατικές Δολοφονίες Και Την Καταστολή)

Την Τρίτη 13  Αυγούστου του 2013, Ο Θανάσης, ένας 19χρονος Περιστεριώτης, βρίσκεται πεταμένος  από το τρόλεϊ στο δρόμο χτυπημένος θανάσιμα… Λίγο πριν είχε δεχτεί τη βία του  κεφαλοκυνηγού ελεγκτή και του οδηγού “που ασκούσαν με ζήλο το καθήκον τους”… Ο  λόγος του τραμπουκισμού ήταν ότι ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ.

Με τη ζωή του πλήρωσε το τίμημα ότι ήταν  προλετάριος, άλλο ένα θύμα ενός πολύπλευρου ταξικού πολέμου, που εδώ και χρόνια  έχει κλιμακωθεί εναντίον μας από τα αφεντικά και το κράτος τους.

Ο θάνατός του δεν είναι ένα τυχαίο γεγονός, είναι  δολοφονία και αποτέλεσμα των βάρβαρων αντιλαϊκών μέτρων και της άγριας  καταστολής (με μπάτσους και ελεγκτές) που μας επιβάλλουν. Ο καθένας από εμάς θα  μπορούσε να βρεθεί στη θέση του Θανάση. Πολλές φορές μας έχει τύχει λόγω  ανέχειας να μην έχουμε τα λεφτά για ένα εισιτήριο ενώ έχουμε ανάγκη άμεσης  μετακίνησης. Και να σκεφτεί κανείς ότι τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς είναι προϊόντα  εργασίας της εργατικής τάξης. Για να φτιαχτούν έχουν αναλωθεί χιλιάδες κλεμμένες  εργατοώρες απλήρωτης και αλλοτριωμένης εργασίας. Επίσης αν προσθέσουμε τους  φόρους και τα χαράτσια συν τις μίζες που έπαιρναν και έβγαζαν προβληματικές  αυτές τις επιχειρήσεις, το συμπέρασμα είναι ότι τα έχουμε χρυσοπληρώσει. Για  όλους αυτούς τους λόγους, τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς μάς ανήκουν και η δημόσια  μετακίνηση πρέπει να είναι ελεύθερη για όλους μας.

Η κηδεία του Θανάση μετατράπηκε σε πορεία  διαμαρτυρίας και κοινωνικής οργής. Πάνω από 2.000 διαδηλωτές από το Περιστέρι  και από άλλες γειτονιές συμμετείχαν στην πορεία, η οποία στο τέλος χτυπήθηκε από  ΜΑΤ, ΔΕΛΤΑ, ΔΙΑΣ και ασφαλίτες. Ακολούθησε ένα όργιο κρατικής βίας και  καταστολής με ξύλο, κυνηγητό στους δρόμους της πόλης, με 10 προσαγωγές (οι  περισσότεροι ανήλικοι μαθητές) από τις οποίες η μία μετατράπηκε σε σύλληψη. Το  σημείο που έπεσε ο νεκρός φυλασσόταν συνεχώς από τα ΜΑΤ. Το κέντρο του  Περιστερίου βρίσκεται καθημερινά υπό αστυνομική κατοχή με στόχο την απαγόρευση  των συγκεντρώσεων στο σημείο δολοφονίας. Αυτό δείχνει το φόβο των εξουσιαστών  για τις αυθόρμητες αντιδράσεις του κόσμου. Παρά την τρομοκρατία οι  συγκεντρωμένοι έκαναν συνέλευση και αποφάσισαν κάποιοι να συγκεντρωθούν στη ΓΑΔΑ  για έμπρακτη αλληλεγγύη, όπου κρατούνταν οι προσαχθέντες, και κάποιοι να  πραγματοποιήσουν συγκέντρωση-μικροφωνική στο σημείο της δολοφονίας εναντία στην  κρατική καταστολή στην πόλη. Η αστυνομία απαγόρευσε τη συγκέντρωση με πρόφαση  την παρακώλυση της κυκλοφορίας, προχώρησε σε εξακρίβωση στοιχείων σε περαστικούς  και κατοίκους της περιοχής, έκανε σκούπα στην πλατεία απομακρύνοντας παιδιά και  μεγάλους, κάνοντας κατάληψη από ομάδες ΔΕΛΤΑ και ΔΙΑΣ, προκαλώντας και βρίζοντας  όσους αντιδρούσαν για την κατάσταση πολιορκίας. Αργά το βράδυ απείλησαν τους  συγκεντρωμένους στο σημείο να δείξουν ταυτότητες και να αποχωρήσουν. Στην  αντίσταση των συγκεντρωμένων για το δικαίωμα της συγκέντρωσης έκανε 20 ακόμα  προσαγωγές. Όσο και να προσπαθούν να μας διώξουν, η πλατεία ανήκει στους  κατοίκους της και όχι στις δυνάμεις καταστολής.

Απέναντι σε αυτή την επίθεση, η συλλογική  αντίσταση και η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας. Οργανωνόμαστε από τα κάτω σε κάθε  γειτονιά, σχολείο και χώρο δουλειάς.

Αντιστεκόμαστε. Δίνουμε μάχες για δωρεάν  συγκοινωνίες, δωρεάν υγεία και παιδεία και ενάντια σε ό,τι μας εξαθλιώνει τη  ζωή. Δε θα πληρώσουμε εμείς την κρίση των τραπεζών και του κεφαλαίου.

Αρνούμαστε να γυρίσουμε στην κανονικότητα του  νόμου και της τάξης, να σκύψουμε το κεφάλι στον κόσμο των ελεγκτών και των  μπάτσων που “απλά κάνουν τη δουλειά τους”, να κλειστούμε πίσω στα σπίτια-κλουβιά  με τη συντροφιά των ρουφιάνων των ΜΜΕ. Σε πείσμα όλων αυτών, εμείς παραμένουμε  εδώ.

Μένουμε κάθε μέρα όλοι μαζί στο σημείο δολοφονίας,  στην πλατεία, στις γειτονιές μας. Βγαίνουμε στους δρόμους για να αντισταθούμε  και παίρνουμε τις ζωές μας στα χέρια μας.

ΟΧΙ ΑΛΛΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΣΤΟ ΒΩΜΟ ΤΟΥ  ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ “ΕΚΤΑΚΤΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ”

ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟ

ΑΚΥΡΩΝΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΕΛΕΓΚΤΕΣ  ΚΕΦΑΛΟΚΥΝΗΓΟΥΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΣ

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΣΤΑ ΜΕΣΑ  ΜΑΖΙΚΗΣ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΛΕΓΚΤΗΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ

ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ –  ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Συνέλευση  Περιστερίου Ενάντια Στις Κρατικές Δολοφονίες Και Την Καταστολή

(Αύγουστος 2013)

Αλληλεγγύη στους απεργούς του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου και του Ε.Μ. Πολυτεχνείου (Κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37)

Οι εργαζόμενοι του Πανεπιστημίου Αθηνών και του  Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου βρίσκονται σε απεργία διαρκείας εδώ και εννέα  εβδομάδες ενάντια στις διαθεσιμότητες-απολύσεις 1.349 διοικητικών υπαλλήλων από  οχτώ πανεπιστήμια της χώρας.

Με τον αγώνα τους αρνούνται τις πολιτικές της  μνημονιακής λεηλασίας που καταδικάζουν όλο και περισσότερους στην ανεργία και  εκβιάζουν την πειθάρχηση στην εργοδοτική τρομοκρατία. Δημιουργούν ένα ανάχωμα  στην περαιτέρω ιδιωτικοποίηση της παιδείας, αφού οι απολύσεις είναι μέρος μιας  ευρύτερης κίνησης αναδιάρθρωσης των πανεπιστημίων στα μέτρα της αγοράς και στα  πρότυπα του ασφυκτικού ελέγχου και της καταστολής, σε μια εποχή μάλιστα που κάθε  κοινωνικό αγαθό ιδιωτικοποιείται και εμπορευματοποιείται (περίθαλψη, μόρφωση,  μεταφορές), βαθαίνοντας τις ταξικές ανισότητες και τους κοινωνικούς  αποκλεισμούς. Επιλέγουν να σταθούν και να αγωνιστούν μαζί, απορρίπτοντας τον  κατακερματισμό τους με βάση τα κριτήρια “αξιολόγησης” που θέτει το υπουργείο  παιδείας.

Με τη συλλογική τους άρνηση απέναντι στις  απολύσεις, με τις κινητοποιήσεις τους, τις απεργιακές περιφρουρήσεις, την  απεύθυνσή τους σε άλλους εργαζόμενους, φοιτητές και αγωνιζόμενα κομμάτια της  κοινωνίας, επιχειρούν να υπερβούν λογικές που θέλουν τις εργατικές αντιστάσεις  συντεχνιακές, απομονωμένες, ελεγχόμενες από συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες.

Ο αγώνας τους διεξάγεται μέσα σε έναν πόλεμο  φθοράς και συκοφάντησης από το κράτος και τα ΜΜΕ, με τη συνήθη προπαγάνδα που  προωθεί τον κοινωνικό αυτοματισμό για να πνίξει την ταξική αλληλεγγύη.

Όπως γράφει σε ανακοίνωσή της η απεργιακή επιτροπή  εργαζομένων ΕΚΠΑ: “Για μας (…) ο στόχος (…) ήταν και είναι το ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΣΗ. Όταν βάλαμε αυτό το  στόχο ξέραμε ότι θα ερχόμασταν σε σύγκρουση με τον πυρήνα της μνημονιακής  πολιτικής. Ότι αυτό που θέλαμε να κάνουμε ήταν να σπάσουμε τον τσαμπουκά αυτής  της κυβέρνησης. Ξέραμε ότι θα μας τρομοκρατήσουν, θα επιχειρήσουν να μας  διασπάσουν, να μας σπάσουν, να τσακίσουν τα νεύρα μας, με τη βοήθεια πρόθυμων  συμμάχων τους, από τα ΜΜΕ μέχρι τις συνδικαλιστικές ηγεσίες.(…) Εμείς όμως  ξέραμε πάντα ότι όπλο μας είναι Η ΑΠΕΡΓΙΑ. Και τώρα το ξέρουμε ακόμα καλύτερα”.

Από την κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37, έναν  αυτοοργανωμένο χώρο αντίστασης, εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στους απεργούς των  πανεπιστημιακών ιδρυμάτων και σε όλους-ες όσους-ες παλεύουν ενάντια στη λεηλασία  της ζωής και της αξιοπρέπειας τους από το κράτος και το κεφάλαιο.

ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΙ, ΑΚΗΔΕΜΟΝΕΥΤΟΙ,  ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ-ΤΑΞΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΜΕΤΩΠΟ ΤΗΣ ΚΡΑΤΙΚΗΣ – ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ

Κατάληψη  Λέλας Καραγιάννη 37

5/11/13