Τίτλος: Αρχές, στόχοι, θέσεις. Εγχειρίδιο ιστορικότητας λόγου και δράσης. Σύνοψη του κοινωνικού αναρχισμού
Συγγραφέας: Γιώργος Μεριζιώτης
Εκδότης: Πρωτοβουλία Αναρχικών Κόσμος
Έτος: 2009
265 σελ.
—————————————-
Περιγραφή:
ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟΤΗΤΑΣ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΔΡΑΣΗΣ
(ΑΡΧΕΣ ΣΤΟΧΟΙ ΘΕΣΕΙΣ)
ΣΥΝΟΨΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΑΝΑΡΧΙΣΜΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ ΚΟΣΜΟΣ *
Επιμέλεια, σύνθεση, σύνταξη κειμένων Γιώργος Μεριζιώτης
Πρώτη έκδοση: Πρωτοβουλία Αναρχικών Πειραιά. Δεύτερη έκδοση τροποποιημένη: Πρωτοβουλία για τον Κοινωνικό Αναρχισμό «Κόσμος».
* Φόρος τιμής στην αναρχική ομάδα «Κόσμος» που έδρασε στα μεταλλεία του Λαυρίου, στα τέλη του 19 αιώνα, (βλέπε Λαυρεωτικά) και συνέβαλε στις νικηφόρες απεργίες των μεταλλωρύχων, όπου το κράτος και τα αφεντικά τις αιματοκύλισαν αλλά οι εργάτες έδωσαν την απάντηση τους.
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ:
Προοίμιο
1.ΑΡΧΕΣ Σημειώσεις Παραθέματα Α
2.ΣΤΟΧΟΙ Παραθέματα Β
3.ΘΕΣΕΙΣ Παραθέματα Γ Αντί Επιλόγου
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ . Ι: Η ταξική πάλη και η επανάσταση
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ. ΙΙ: Εναλλακτικές κρατικο – ελιτίστικες Διευθυντικές ιδεολογίες
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ . ΙΙI: Το νέο καιρικό μέτωπο
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ . ΙV: Αναρχική κοινωνιολογία του φεντεραλισμου
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ . V: Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΑΥΘΟΡΜΗΤΗΣ ΤΑΞΗΣ (Η αυτοδιεύθυνση στην καθημερινή ζωή)
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ. VΙ: Επιχειρήματα (κριτικές αναφορές στον αναρχισμό)
ΠΡΟΟΙΜΙΟ:
Αυτή η μπροσούρα θέλουμε να αποτελέσει (κύρια για μας) ένα εύχρηστο ιδεολογικό εγχειρίδιο λόγου και δράσης, που συνεχώς θα εμπλουτίζεται. Ως εκ τούτου είμαστε “αναγκασμένο” να συμπυκνώσουμε έννοιες και να συνοψίσουμε την ανάλυσή μας. Έτσι μιλάμε περισσότερο με «κοινότυπες» διαπιστώσεις και συμπεράσματα, παρά με μια νεωτεριστική «αποκαλυπτική» προσέγγιση της πραγματικότητας. Δεν απότελεί προγραμματική διακήρυξη (κάτι τέτοιο απαιτεί διαδικασίες με όρους κινήματος και ξεφεύγει από τα στενά πλαίσια μιας συλλογικότητας), αλλά αξιακή και εννοιολογική τοποθέτηση απέναντι στον πόλεμο ιδεών που εξαπολύουν οι επικυρίαρχοι.
Η διαστρέβλωση τον εννοιών και του λόγου είναι μια πολύ παλιά τακτική των διανοούμενων απολογητών των κυρίαρχων τάξεων για να θολώνουν τα νερά και να προκαλούν σύγχυση στους κυριαρχούμενους (Ο Ράουτερ παρατηρούσε από την δεκαετία του 60 κιόλας στο “Η Κατασκευή Υπηκόων” ότι: “όσο ασαφέστερα εκφράζεται κανείς, τόσο περισσότερο μένει κρυμμένο το ψέμα που υπάρχει στον λόγο του..”).
Γίνεται, λοιπόν αναγκαίο να επανεισάγουμε στον καθημερινό μας λόγο τον επαναστατικό “ρομαντισμό”. Να “απόκαθάρουμε” τον επαναστατικό αναρχικό λόγο από τον επιστημονισμό, την αστική κοινωνιολογία, τη φιλελεύθερη ατομικιστική πολυλογία και να τον εμπλουτίσουμε στο σήμερα
. Παραμένοντας πάντα αθεράπευτα «ρομαντικοί» επαναστάτες,σε μια εποχή που η κοινωνική επανάσταση (ως κοινωνικό «πέρασμα») φαντάζει αδύνατη, συνεχίζουμε να οραματιζόμαστε την επαναστατική προοπτική ως ανοιχτότητα προς την ελευθερία, την κοινωνική δικαιοσύνη και ισότητα.
Εν ολίγοις, συνεχίζουμε να αρνούμαστε το τέλος της κοινωνικής ιστορίας. Για μας, η ζωή αποκτάει νόημα με τον αγώνα για να είναι κανείς άνθρωπος, σε μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και εξουσία. Χωρίς αυτό τον αγώνα, χωρίς την πάλη για την αναρχία, η ζωή είναι άνευ νοήματος….