Category: ΚΕΡΑΤΣΙΝΙ
ΚΕΡΑΤΣΙΝΙ
H ελληνική βαρβαρότητα των Super Market ΓΑΛΑΞΙΑΣ (Αυτόνομη Αντιφασιστική Συνέλευση Κερατσινίου)
O εκφασισμός της κοινωνίας επιχειρείται σταθερά στην καθημερινότητα με πολλούς τρόπους, οι οποίοι δεν πρέπει ούτε να περάσουν απαρατήρητοι ούτε χωρίς απάντηση. Η περίπτωση των Super Market ΓΑΛΑΞΙΑΣ αποτελεί χαρακτηριστική περίπτωση. Σε προτρέπουν να ψωνίσεις εκεί, όχι μόνο για τα καλά και φθηνά προϊόντα, ως ένδειξη της πάλαι ποτέ καπιταλιστικής αφήγησης, ούτε καν γιατί είναι «ελληνική εταιρεία» που διαθέτει «ελληνικά ποϊόντα» όπως οι διαφημιστικές καμπάνιες όλο και περισσότερων εταιρειών τα τελευταία χρόνια, αλλά γιατί δίνει δουλειά σε «ελληνικά χέρια». Η προτροπή αυτή, προκαλεί ανατριχίλα διότι ξυπνά μνήμες. Ενώ έμμεσα δίνει άλλοθι στο φασιστικό έργο οργανώσεων τύπου χρυσής αυγής και στα τάγματα εφόδου που δολοφονούν όσους δε μοιάζουν ή δε θεωρούνται «Έλληνες». Άλλωστε, τα ελληνικά χέρια του Ρουπακιά, διακεκριμένου στελέχους της χρυσής αυγής στην Νίκαια, ήταν αυτά που δολοφόνησαν στην Αμφιάλη τον Παύλο Φύσσα.
Η επίκληση στην ελληνικότητα, δηλαδή ο εθνοκεντρισμός δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια γραφική υπερφίαλη έκφραση, μετεξέλιξη του «επιμένων ελληνικά» που ακυρώνεται από τη γενική πολυεθνική και υπερεθνική πραγματικότητα στην καπιταλιστική οικονομία. Ο καπιταλισμός ισχύει και εκμεταλλεύεται το ίδιο αυτόχθονες, ιθαγενείς και μετανάστες. Θα ήταν πλεονασμός να ειπωθεί για άλλη μια φορά ότι τα αφεντικά στην προσπάθεια να διατηρήσουν την κερδοφορία τους θα βρουν και τους πιο αχρείους τρόπους για να το καταφέρουν. Η επίκληση στην ελληνικότητα των επιχειρήσεών τους αποτελεί τρανή απόδειξη της χυδαιότητάς τους. Το έθνος δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια φαντασιακή κατασκευή με στόχο την απόκρυψη της ταξικής διαίρεσης των κοινωνιών, τον ιδεολογικό χειρισμό των ανθρώπων και τον πλαστό διαχωρισμό τους σε ντόπιους και ξένους, λευκούς και έγχρωμους, καθαρούς και βρώμικους κοκ. Διαχωρισμοί που δίνουν έδαφος στην ανάπτυξη και εξάπλωση του ρατσισμού και της ξενοφοβίας και μεταφέρουν τον πόλεμο στις γραμμές των «από κάτω», προς όφελος της εκμετάλλευσης και της εξουσίας.
Τρανή απόδειξη ότι εργαζόμενη σε εταιρία προώθησης προϊόντων, βρέθηκε να δουλεύει σε κατάστημα της παραπάνω αλυσίδας, προωθώντας καλλυντικά. Η καταγωγή της, ωστόσο, ξύπνησε τα «ελληνικά» αντανακλαστικά του υπεύθυνου του καταστήματος, ο οποίος μετά από ένα δίωρο της ανακοίνωσε ότι έπρεπε να αποχωρήσει γιατί είναι αλλοδαπή και πως το κατάστημα είναι ελληνικό και απευθύνεται σε Έλληνες! Βλέπετε, η ίδια δε δίστασε να δηλώσει ότι κατάγεται από την πρώην Σοβιετική Ένωση, αν και ζει και εργάζεται στη χώρα πάνω από 20 χρόνια και εδώ και πέντε χρόνια έχει πάρει την ελληνική ιθαγένεια. Αυτό αφήνει παγερά αδιάφορους τους υποστηρικτές της απάνθρωπης ιδεολογίας του αίματος. Η συγκεκριμένη περίπτωση δεν είναι απλά ένα μεμονωμένο περιστατικό από έναν θερμόαιμο πατριώτη υπεύθυνο καταστήματος αλλά συνολική εταιρική πολιτική η οποία κορυφώνεται με τη γιγαντιαία διαφήμιση της αλυσίδας Γαλαξίας, στο κεντρικό τους κατάστημα στον Κηφισό και δεν αφήνει κανένα περιθώριο εφησυχασμού: «ΕΠΙΛΕΓΩ ΠΡΟΪΟΝΤΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ, ΔΙΝΩ ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΕ ΧΕΡΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ». Πρόκειται για μια εθνικοσοσιαλιστικού τύπου και λογικής προ(σ)βολή, η οποία επιστρέφει τη μνήμη στη ναζιστική Γερμανία όπου υπήρχαν μαγαζιά μόνο για Αρίους (Juden werden hier nicht Bedient) ή στον αμερικανικό νότο που δεν επιτρέπονταν η είσοδος σε «έγχρωμους» (We serve whites Only) καθώς και στις φυλετικές πολιτικές του Απαρτχάιντ στην Ν.Αφρική.
Οι «πατριώτες φιλέλληνες» των Super Market ΓΑΛΑΞΙΑΣ, βέβαια, ξέχασαν να μας ενημερώσουν αν μείωσαν τις τιμές και την κερδοφορία τους σήμερα που η «χώρα περνάει εθνική κρίση». Ασφαλώς όχι. Η εκμετάλλευση και η κερδοφορία τους αυξήθηκε αναλογικά με τις μειώσεις μισθών των «ελλήνων» εργαζομένων τους, την εφαρμογή ελαστικών ωραρίων, εντατικότερων ρυθμών και εκ περιτροπής εργασίας. Θέλησαν, επίσης, να αποκρύψουν ότι στη συγκομιδή και τη συσκευασία των «ελληνικών» προϊόντων που διαθέτουν συνεχίζουν να εργάζονται στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων μετανάστες εργάτες και εργάτριες, σε καθεστώς «μαύρης» εργασίας, ανασφάλιστης, ακόμα πιο κακοπληρωμένης σε σχέση με το παρελθόν, με περισσότερη εργοδοτική τρομοκρατία και κρατική καταστολή (επιχειρήσεις-σκούπα του ΞΕΝΙΟΥ ΔΙΑ, 18μηνος διοικητικός εγκλεισμός σε στρατόπεδα συγκέντρωσης όσων δε διαθέτουν χαρτιά παραμονής, απελάσεις κ.α.).
Τα ντόπια αφεντικά μαζί με το κράτος, τα ΜΜΕ, τα κόμματα και τις κυβερνήσεις τους, επιχειρούν τη συγκρότηση μιας νέας εθνικής αφήγησης μέσα στο περιβάλλον της καπιταλιστικής κρίσης. Προβάλλουν την ελληνικότητα των εταιρειών τους, των προϊόντων τους, τώρα και των εργαζομένων τους, πολλές φορές ψευδώς, με σκοπό να προσελκύσουν το αγοραστικό κοινό, μέσα από το ιδεολόγημα-απάτη ότι η κρίση θα ξεπεραστεί αν προτιμάμε και καταναλώνουμε εγχώρια προϊόντα. Η τραγική κατάσταση, όμως, που αντιμετωπίζουμε, η λεηλασία και η κοινωνική ερείπωση, δε σχετίζονται με την ελληνικότητα ή μη των επιχειρήσεων, των εργαζομένων και των προϊόντων τους αλλά με την ίδια την ουσία του καπιταλισμού. Ντόπιο και ξένο κεφάλαιο, εγχώριες και υπερεθνικές δομές εξουσίας, από κοινού σχεδίασαν και εφάρμοσαν την ολομέτωπη ταξική επίθεση εναντίον μας για τη διατήρηση των προνομίων, του πλούτου και της κερδοφορίας τους. Τα ελληνικά αφέντικα μέσω των βιομηχανικών, εμπορικών, τραπεζιτικών και εφοπλιστικών συνδέσμων τους είναι αυτά που απαίτησαν από τις εγχώριες κυβερνήσεις και την τρόικα τις μειώσεις σε μισθούς, συντάξεις και εργοδοτικές ασφαλιστικές εισφορές, την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, την ελαστικοποίηση της εργασίας και τη χαμηλότερη φορολόγησή τους (που μεταφράζεται σε περισσότερη φορολογία για τους υπόλοιπους και περισσότερα χαράτσια για την εισαγωγή σε νοσοκομεία, την ιατρική επίσκεψη, τις εξετάσεις, τη συνταγογράφηση φαρμάκων κλπ).
Να μην επιτρέψουμε την αναβίωση του εθνικισμού, του ρατσισμού και του φασισμού στις γειτονίες, στα σχολεία και στους χώρους εργασίας. Να αρνηθούμε και να αποκαλύψουμε τη νέα εργοδοτική-κρατική-μιντιακή εθνική αφήγηση, που θέλει να μας αποπροσανατολίσει σχετικά με την ουσία του κοινωνικού προβλήματος και τους τρόπους επίλυσής του. Να σταθούμε ενωμένοι απέναντι στην επίθεση του καπιταλισμού, χωρίς εθνικούς, φυλετικούς ή άλλους πλαστούς διαχωρισμούς, στην κατεύθυνση της ελευθερίας, της ισότητας, της αλληλεγγύης.
Ο εθνικισμός και ο ρατσισμός δεν είναι ανεκτοί σε κανένα γαλαξία
Γενάρης 2014
Αυτόνομη Αντιφασιστική Συνέλευση Κερατσινίου
Πηγή:
Δε διαλέγουμε τρόπο σφαγής, απέχουμε από το δημοψήφισμα (Ρεσάλτο)
Δε διαλέγουμε τρόπο σφαγής
Τώρα που οι μάσκες έπεσαν, τώρα που το εμπόριο ελπίδας και οι σοσιαλδημοκρατικές ψευδαισθήσεις ενός «ήπιου κεϋνσιανισμού», ενός «καπιταλισμού με ανθρώπινο πρόσωπο», ενός «έντιμου συμβιβασμού με τους δανειστές», μιας «αξιοπρεπούς και αμοιβαία συμφέρουσας συμφωνίας με τους εταίρους» καταρρέουν, έχει ιδιαίτερη σημασία η σαφήνεια θέσεων και προσανατολισμών. Γιατί το δημοψήφισμα που έχει προκηρυχθεί θολώνει για άλλη μια φορά τα νερά, συμπυκνώνοντας κρίσιμα ερωτήματα σε ένα ψευδεπίγραφο δίλημμα, δημιουργώντας παράλληλα μια κοινωνική πόλωση σε εξίσου ψευδεπίγραφη βάση.
Από τη μία, πρέπει να είναι σαφές ότι δεν υπάρχει θεσμική λύση (οποιουδήποτε τύπου) στη λυσσαλέα επίθεση του εγχώριου και διεθνούς κεφαλαίου, των κρατικών και υπερεθνικών μηχανισμών κυριαρχίας, ακόμα περισσότερο μέσα σε περιβάλλον νεοφιλελεύθερου παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού σε κρίση. Ούτε μπορεί να προκύψει οποιουδήποτε είδους προοπτική από όλες εκείνες τις πολιτικές-κομματικές δυνάμεις (κοινοβουλευτικές και εξωκοινοβουλευτικές) που αντιπροσωπεύουν διαφορετικές εκδοχές του συστήματος εκμετάλλευσης και υποταγής, στη (νεο)φιλελεύθερη ή στη σοσιαλδημοκρατική, στη γραφειοκρατική ή στη φασιστική εκδοχή του. Όπως δεν υπάρχει αντικρατισμός (και εν γένει αναρχία) με εθνικό πρόσημο και το αντίστροφο.
Από την άλλη, πρέπει να είναι επίσης σαφές ότι η προσπάθεια διαφοροποίησης ή διεύρυνσης του περιεχομένου ενός δημοψηφίσματος δεν έχει (και δεν μπορεί να έχει) ιδιαίτερη επιτυχία. Αυτό που γίνεται είναι η πρόσδεση διαφορετικών οπτικών και επιδιώξεων στο κυρίως περιεχόμενο, που καθορίζεται πάντα από αυτόν που θέτει το ερώτημα (τα διάφορα μπλοκ εξουσίας) είτε με εξαιρετική σαφήνεια είτε με δημιουργική ασάφεια. Η διαδικασία του δημοψηφίσματος, που παρουσιάζεται ως η πεμπτουσία της δημοκρατίας (και μάλιστα στην αμεσοδημοκρατική της εκδοχή), είναι αποπροσανατολιστική αφού κωδικοποιεί ψευδεπίγραφα ένα πρόβλημα (πέραν των καλών προθέσεων ή των σκοπιμοτήτων), υποκαθιστώντας την κοινωνική ζύμωση, συμφωνιών, διαφωνιών, σύνθεσης ή συναίνεσης, που μπορεί να συμβαίνει μόνο στο πλαίσιο της γενικευμένης κοινωνικής αυτοοργάνωσης, ελευθεριακών-αντιιεραρχικών διαδικασιών-συνελεύσεων εθελούσιας, ενσυνείδητης και ισότιμης συμμετοχής για τη λήψη των αποφάσεων, μέσα σε ένα κλίμα αμοιβαιότητας, αλληλοκατανόησης και συνδιαμόρφωσης.
Στην ουσία μας καλούν να επιλέξουμε τον τρόπο σφαγής μας: εντός ή εκτός ευρωζώνης; / με το πρόγραμμα της ελληνικής κυβέρνησης ή με αυτό των δανειστών; Και το δίλημμα μοιάζει εφιαλτικά με αυτά των προηγούμενων ετών: “ευρώ ή δραχμή”, “μνημόνιο ή χρεοκοπία”. Εξάλλου, η πρόταση της «πρώτης φοράς αριστερά» στην κυβέρνηση για μέτρα 8 δις (η προς το χειρότερο ανανέωσή της το βράδυ της Τρίτης 30/6 και η πρόταση της για νέα διετή δανειακή σύμβαση με νέο μνημόνιο την 1η Ιούλη) δεν έχει ιδιαίτερες διαφορές από την πρόταση των θεσμών, που τίθεται σε δημοψήφισμα στις 5 Ιουλίου, παρότι η τελευταία δεν είναι πλέον σε ισχύ από το βράδυ της 30ης Ιούνη. Απλά τώρα ο εκβιασμός δεν τίθεται στο πλαίσιο ενός προπαγανδιστικού πολέμου αλλά με ένα δημοψήφισμα για την απευθείας επιλογή των όρων σφαγής μέσω «λαϊκής εντολής». Αυτό που εξελίσσεται είναι ο εγκλωβισμός, ο αφοπλισμός, ο ακρωτηριασμός της σημερινής δυσαρέσκειας και των αυριανών αγώνων των «από κάτω», μέσα από την εθελούσια συμμετοχή τους στις διαφορετικές εκδοχές ισοπέδωσής τους.
Απέχουμε από το δημοψήφισμα
Το ότι είμαστε κάθετα αντίθετοι στο ΝΑΙ, στα περιεχόμενα, τις θέσεις και την κοινωνική-ταξική σύνθεση αυτών που το υποστηρίζουν (αστική τάξη, ΜΜΕ, μικρομεσαία στρώματα ωφελούμενα από το ευρώ, φοβισμένοι εργαζόμενοι συντηρητικών αντιλήψεων, ιδεολογικά τοποθετημένοι εθνικόφρονες ευρωφιλελεύθεροι) δε σημαίνει ότι εντοπίζουμε κάτι ρηξικέλευθο και διεξοδικό στο ΟΧΙ, το οποίο ταυτόχρονα σημαίνει ΝΑΙ στις εξίσου αδιανόητες κυβερνητικές προτάσεις. Πρόκειται για μια επιλογή που επενδύεται με μπόλικη «εθνική αξιοπρέπεια και περηφάνια», προβάλλεται ως το μικρότερο κακό και η συντριπτική πλειοψηφία όσων την υποστηρίζουν δεν επιθυμεί εξίσου να βγει από την ευρωζώνη και την ΕΕ γενικότερα. Αν προσθέσουμε και τη σύνταξη σε κοινό μέτωπο με τους φασίστες της χα, η εικόνα που προκύπτει δεν είναι ιδιαίτερα ελκυστική.
Οραματιζόμαστε και παλεύουμε για μια άλλη κοινωνία
Απέναντι στην ανάθεση και την αδράνεια προτάσσουμε την ατομική και συλλογική αυτενέργεια, απέναντι στην ετερονομία τον αυτοκαθορισμό, απέναντι στην ιεραρχία την αυτοοργάνωση, απέναντι στην υποταγή την αντίσταση, απέναντι στην εξουσία την ελευθερία, απέναντι στη βαρβαρότητα την αλληλεγγύη.
Μόνο μέσα από ριζοσπαστικούς, ακηδεμόνευτους, χειραφετημένους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες και αντιδομές, μέσα από αλυσιδωτές κοινωνικές εξεγέρσεις που θα οδηγήσουν σε κοινωνική επανάσταση, στη χειραφέτηση κάθε πτυχής της καθημερινής ζωής, μπορεί να προκύψει η πιθανότητα-δυνατότητα κοινωνικού μετασχηματισμού και όχι μέσα από εκλογικές ή δημοψηφισματικές αναθέσεις-ψευδαισθήσεις και ανεδαφικές λογικές είτε «ρήξης εντός της ΕΕ» είτε «αποδέσμευσης από τους ιμπεριαλιστικούς σχηματισμούς» χωρίς κοινωνικό ξεσηκωμό. Με την καταστροφή του κράτους, των κεφαλαιοκρατικών σχέσεων, των υπερεθνικών μηχανισμών κυριαρχίας (ΕΕ, ΔΝΤ, ΝΑΤΟ κλπ), της πατριαρχίας, κάθε μορφής εξουσίας και την αντικατάστασή τους από αυτοοργανωμένες και δικτυωμένες μεταξύ τους ανεξούσιες-ακρατικές-αταξικές κοινότητες, ελευθερίας, ισότητας, αλληλοβοήθειας, κοινοκτημοσύνης, χωρίς πλαστούς διαχωρισμούς και διακρίσεις στη βάση της φυλής, του τόπου καταγωγής, του φύλου, της σεξουαλικής προτίμησης, χωρίς ανώτερους και κατώτερους, ηγέτες και ακολουθητές, αφέντες και υποτακτικούς.
Ρεσάλτο