ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΟ ΛΑΟ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.
Η κατάσταση που εκτυλίσσεται αυτή την χρονική περίοδο στην Μ. Ανατολή είναι γκροτέσκα. Μια γενοκτονία λαμβάνει χώρα με την άδεια και την νομιμοποίηση πολλών κρατών. Η πολεμική σύρραξη αυτή τη φορά δεν μοιάζει να είναι σύντομη, καθώς τόσο το μέγεθος των πολεμικών επιχειρήσεων όσο και οι παίκτες που ολοένα και προστίθενται σε αυτή την μάχη, δεν αφήνουν περιθώρια για ελπίδες αποκλιμάκωσης της έντασης. Πόσω μάλλον, όταν τα εμπλεκόμενα μέρη έχουν ως απόλυτη προτεραιότητα τη διαφύλαξη των συμφερόντων τους στην περιοχή με κάθε κόστος ακόμα και αν αυτό σημαίνει την πυροδότηση της μεγαλύτερης ανθρωπιστικής κρίσης που έχει ζήσει ποτέ ο παλαιστινιακός λαός.
Η γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού δεν ξεκίνησε στις 7 Οκτώβρη, ούτε την προκάλεσε η αιματηρή αιφνίδια επίθεση της Χαμάς στους αμάχους. Η γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού υφίσταται εδώ και 75 χρόνια με την συγκατάθεση όλων των κρατών και με την βοήθεια των φονταμενταλιστικών προτύπων και των καπιταλιστικών συμφερόντων. Η γενοκτονία και η πολιορκία της Παλαιστίνης, με την κυριολεκτική έννοια των λέξεων, είναι η καθημερινότητα του λαού της όλα αυτά τα χρόνια . Η εποικιστική ακροδεξιά πολιτική του κράτους του Ισραήλ είναι αυτή που ευθύνεται για όλη αυτή την κατάσταση. Παλιότερα, ο ισραηλινός στρατός προχωρούσε σε εποικισμούς παλαιστινιακών περιοχών δια της βίας. Τα τελευταία χρόνια, ασκεί μια πιο ήπια και συνάμα πιο βασανιστική εποικιστική πολιτική για τον εκτοπισμό του παλαιστινιακού πληθυσμού. Σύμφωνα με δηλώσεις Παλαιστινίων αναρχικών “Αυτή η ήπια πολιτική συνίστατο στη διακοπή του ρεύματος και του νερού για μεγάλο χρονικό διάστημα, στη μη συλλογή απορριμμάτων από αυτές τις περιοχές ώστε να υπάρχει παντού δυσωδία, στην πραγματοποίηση στρατιωτικών ασκήσεων κοντά σε αυτές τις περιοχές για να κάμψει τον παλαιστινιακό πληθυσμό και άλλες απάνθρωπες ενέργειες που πραγματοποιούνται από τη σιωνιστική κατοχή”. Δηλαδή, η αποικιοκρατική πολιτική του Νετανιάχου , και όχι μόνο, περιλαμβάνει ούτως ή άλλως πρακτικές γενοκτονίας και πολιορκίας. Σε αυτές μπορούμε να προσθέσουμε τις συλλήψεις, τις δολοφονίες και τις απαγωγές Παλαιστινίων για οποιονδήποτε λόγο, ίσως μερικές φορές χωρίς κανέναν απολύτως λόγο.
Η αποικιοκρατική πολιτική βασίζεται στην ακροδεξιά ρητορική που θέλει τα παλαιστινιακά εδάφη να ανήκουν στους Εβραίους που είναι ο εκλεκτός λαός. Δηλαδή στον Σιωνισμό. Ακροδεξιό είναι λοιπόν και το μεγαλύτερο μέρος του αποικιοκρατικού πληθυσμού, που επιλέγει συνειδητά να μετοικίσει σε περιοχές όπου έχουν εκδιωχθεί Παλαιστίνιοι και μάλιστα, απολαμβάνει των γενναίων κρατικών επιχορηγήσεων που δίνονται για να μείνει κάποιος σε αυτούς. Πόσω μάλλον όταν στο σύνολο του αποδίδονται και αρμοδιότητες παραστρατιωτικής εθνοφρουράς, παίρνοντας μέρος τόσο στην καθημερινή τρομοκράτηση του παλαιστινιακού πληθυσμού, όσο και σε επιχειρήσεις προστασίας των εποικιστικών πρακτικών. Στην ουσία δεν είναι τίποτα άλλο από τους χρήσιμους ηλίθιους που αποτελούν το δόλωμα της γενικότερης αποικιοκρατικής ακροδεξιάς πολιτικής που κρατά όμηρο τον ίδιο τον Εβραϊκό πολιτισμό.
Έπειτα από την επίθεση της Χαμάς στους αμάχους του μουσικού φεστιβάλ για την ειρήνη και τους συνοριακούς εποικισμούς (Κιμπούτς) με την ανατολική Λωρίδα της Γάζας, πολλοί έσπευσαν να εξισώσουν τον διαρκή παλαιστινιακό αγώνα με τις πολεμικές πρακτικές της Χαμάς. Ή να δικαιολογήσουν το μέγεθος και το πείσμα του Ισραηλινού κράτους για εκδίκηση. Αυτό είναι ένα ύπουλο δίλημμα που θέτουν οι κατακτητές και όσοι έχουν διαλέξει μεριά σύμφωνα πάντα με τα συμφέροντα τους, για να εξισώσουν και να δικαιολογήσουν τα χρόνια δικά τους εγκλήματα. Παρόλο που ο παλαιστινιακός αγώνας έχει όλους του λόγους του κόσμου να εξελιχθεί σε μια ένοπλη επανάσταση ενάντια στο Ισραηλινό απαρτχάιντ, όπου δείχνει προς το παρόν να είναι μονόδρομος, ποτέ δεν θα στηρίζαμε ως πολιτικά υποκείμενα μια θεοκρατική οργάνωση που στόχος της δεν είναι μόνο η επανάσταση, αλλά η υπόταξη της ανθρώπινης ελευθερίας και ο έλεγχος οποιασδήποτε μειονότητας κάτω από την δίκη της κυριαρχία. Όπως και να έχει, η Χαμάς είναι μέρος της παλαιστινιακής επανάστασης ενάντια στις κατοχικές πολιτικές του Ισραήλ και θα πρέπει να αναγνωρίζεται ως απελευθερωτική συνιστώσα μέσα στον γενικότερο παλαιστινιακό αγώνα, με τα καλά και τα κακά του. Από την άλλη, με την ίδια λογική που χαρακτηρίζουμε την οργάνωση της Χαμάς τρομοκρατική, άλλο τόσο τρομοκρατικές είναι και οι πρακτικές των επίσημων κρατών του Ισραήλ, της Αμερικής, της Ρωσίας, της Τουρκίας, της Ελλάδας καθώς και όλων των “πολιτισμένων” και ‘απολίτιστων ’κρατών που ασκούν βία σε αδύναμους και άμαχους,. Οπότε στο εκβιαστικό δίλημμα με το Ισραήλ ή με την Χαμάς, εμείς επιλέγουμε τον παλαιστινιακό λαό.
Το δικαίωμα λοιπόν του κράτους του Ισραήλ στην αυτοάμυνα είναι μια μεγάλη γκεμπελίστικη δικαιολογία, για να ξεπλύνει την ντροπή του και να αποπροσανατολίσει την διεθνή κοινή γνώμη. Πόσω μάλλον, όταν αυτό το επιχείρημα το επικαλείται το ισραηλινό κράτος την ίδια στιγμή που στερεί τις ατομικές και κοινωνικές ελευθερίες του παλαιστινιακού λαού, ανά πάσα ώρα και στιγμή. Τα fake news που διακινούνται και η προπαγάνδα της ακροδεξιάς κυβέρνησης του Ισραήλ έχουν ως αποτέλεσμα τη συγκάλυψη και νομιμοποίηση των πρακτικών βασανισμού εις βάρος του παλαιστινιακού λαού που οδηγούν στην γενοκτονία του,.
Είναι άξιο αναφοράς πως για να δικαιολογήσει ο Νετανιάχου την ολοκληρωτική ισοπέδωση της λωρίδας της Γάζας, βομβαρδίζει σχολεία, νοσοκομεία, εκκλησίες και τζαμιά, υποστηρίζοντας πως το αρχηγείο και οι στρατιωτικές υποδομές της Χαμάς βρίσκονται κάτω από αυτά. Ακόμα και αν ισχύει κάτι τέτοιο ο βομβαρδισμός τέτοιων στόχων που αποτελούν φυσικά καταφύγια των αμάχων και των πληγέντων είναι έγκλημα πολέμου, που δυστυχώς οι επίσημες κυβερνήσεις αρκετών κρατών είτε δεν καταδικάζουν, είτε υποβαθμίζουν επιλεκτικά. Επιλεκτική είναι και η αναφορά στους απαχθέντες. Όταν πρόκειται για τα θύματα της Χαμας ο προπαγανδιστικός μηχανισμός παίρνει φωτιά. Όταν πρόκειται για τους εκατοντάδες Παλαιστινίους που απήχθησαν από την Δυτική Όχθη τις πρώτες μέρες ως αντίποινα και ως μέτρο παραδειγματισμού σε όποιον θα επιχειρούσε να ξεσηκωθεί, ούτε κουβέντα.
Ο Νετανιάχου όπως και οι προηγούμενες κυβερνήσεις του Ισραήλ τα τελευταία χρόνια, εφάρμοσαν μια εξωτερική πολιτική η οποία τους επέτρεψε να κλείσουν μεγάλες οικονομικές, στρατιωτικές και ενεργειακές συμφωνίες με τα γειτονικά αραβικά κράτη, και όχι μόνο, υποβαθμίζοντας παράλληλα το παλαιστινιακό ζήτημα, δηλαδή η συμφωνία Αβραάμ. Το Ισραήλ πουλούσε όπλα και στρατιωτική τεχνολογία στα μουσουλμανικά και σουνιτικά κράτη (Αζερμπαϊτζάν), έκλεινε ενεργειακές συμφωνίες με κράτη, που παραδοσιακά έθεταν ως βέτο το παλαιστινιακό ζήτημα για οποιαδήποτε συμφωνία (Αίγυπτος , Ιορδανία, ΗΑΕ), ήρθε κοντά σε συμφωνία με τον Λίβανο για τα κοιτάσματα του Λεβιάθαν, συζητούσε με την Τουρκία για διακρατικούς αγωγούς αερίου και επιχείρησε να έρθει πιο κοντά με την Σαουδική Αραβία με την διαμεσολάβηση της Αμερικής. Ακόμα και σήμερα, πέρα από τα κράτη που υπέγραψαν την συμφωνία του Αβραάμ, οι λυκοσυμμαχίες στον αραβικό χάρτη και γενικότερα στην μέση Ανατολή και την Ανατολική Μεσόγειο, κάνουν τα στραβά μάτια ή αντιδρούν υποτυπωδώς όσο το Ισραήλ προχωράει στον ολοκληρωτικό αφανισμό του παλαιστινιακού λαού. Και ενώ οι άνθρωποι που αντιτάσσονται στις πολιτικές Νετανιάχου σε Παλαιστίνη και Ισραηλ, περιμένουν από την Αίγυπτο και την Ιορδανία να επέμβουν, αυτές κλείνουν συμφωνίες με τα “πολιτισμένα” κράτη της δύσης που διασφαλίζουν ότι κανένας κατατρεγμένος Παλαιστίνιος δεν θα περάσει στα δικά του εδάφη ως πρόσφυγας πολέμου.
Θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι, όταν κάποιος αντιτίθεται στην γενοκτονία των Παλαιστινίων και τις πολιτικές του Απαρτχάιντ του Ισραήλ, δεν εκφράζει αντισημιτικό λόγο ούτε αρνείται το ολοκαύτωμα των Εβραίων από τους Ναζί. Όπως επίσης όταν κάποιος διαδηλώνει υπέρ της Παλαιστίνης δεν σημαίνει ότι υιοθετεί και τις πρακτικές της Χαμάς, που ούτως ή άλλως είναι και ταυτόσημες με τις πρακτικές του Εβραϊκού κατασταλτικού και στρατιωτικού μηχανισμού. Οι λογικές του τσουβαλιάσματος και της αυθαίρετης γενίκευσης γεννούν αντισημιτικό και αντι μουσουλμανικό λόγο. Όπως οι λογικές της παραπληροφόρησης και της διαστρέβλωσης των γεγονότων γεννούν μόνο μίσος, ρατσισμό και διαχωρισμούς. Όμοια τόσο το επίσημο Ελληνικό κράτος, όσο και τα καθεστωτικά ΜΜΕ με τη στάση τους , αντί να βοηθήσουν να σταματήσει αυτό το έγκλημα πολέμου, επιλέγουν για άλλη μια φορά (μετά και τον πόλεμο Ουκρανίας- Ρωσίας), να βάψουν τα χέρια τους με αίμα. Είτε στέλνοντας στρατιωτικό υλικό, είτε αδιαφορώντας και καταψηφίζοντας την παύση του πολέμου μέσα από τις έκτακτες συναντήσεις του ΟΗΕ. Τι παραπάνω θα περίμενε κανείς, από έναν ηλίθιο πρωθυπουργό που έδωσε στήριξη στις επιχειρήσεις του Νετανιάχου και δήλωσε πως ότι συμβεί θα πρέπει να γίνει χωρίς μεγάλο ανθρωπιστικό κόστος; Στους πόσους χιλιάδες αθώους νεκρούς λογίζεται ένα ανθρωπιστικό κόστος ως μεγάλο ή μικρό;
Την λύση μπορεί να την δώσει μόνο ο λαός της Παλαιστίνης και του Ισραήλ. Ο λαός που πιστεύει στα κινήματα που παλεύουν για την απελευθέρωση και την ανοικοδόμηση της ενότητας. Ο λαός των από τα κάτω που θα στήσει μια αραβοεβραϊκή κοινωνία με εργατική συνείδηση και κοινωνική ισότητα. Μακρυά από διαχωρισμούς και μίση, μακρυά από τις πολιτικές των απαρτχάιντ και των εποικισμών, ενάντια στις λογικές της εθνοκάθαρσης και της μισαλλοδοξίας. Μια κοινωνία που η διαφορετικότητα των λαών θα απαρτίζει το ψηφιδωτό της πολυπολιτισμικότητας και της αρμονικής συνύπαρξης και δεν θα μας γυρίζουν πίσω στις μεσαιωνικές φονταμενταλιστικές λογικές των γενοκτονιών και των αποικιοκρατών.
Από την πλευρά μας, εμείς στεκόμαστε αλληλέγγυοι με τους καταπιεσμένους, με τον αντιστεκόμενο Παλαιστινιακό λαό που εδώ και 75 χρόνια αποτελεί το παράδειγμα της αδιάκοπης και αέναης αντίστασης. Ενάντια στην θανατοπολιτική λογική, ενάντια στον αφανισμό, ενάντια στην βαρβαρότητα και τον καπιταλισμό. Με τον παλαιστινιακό λαό, για όλους τους λόγους του κόσμου, μέχρι το τέλος.
Ενάντια στην κατοχή και τον συνεχή εποικισμό στα παλαιστινιακά εδάφη, νίκη στον Παλαιστινιακό λαό
Καμία οικονομική – στρατιωτική συμμετοχή της Ελλάδας σε πολέμους, να μην πληρώσουμε ευρώ για τους πολέμους τους
Διεθνιστική αλληλεγγύη στους λαούς που αντιστέκονται, η νίκη τους είναι νίκη όλων των καταπιεσμένων του κόσμου.
ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΣΤΕΚΙ ΚΑΒΑΛΑΣ
