Category: Κειμενα

ΔΕΝ ΘΑ ΣΙΩΠΗΣΟΥΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΠΟΛΥΝΕΚΡΟ ΚΡΑΤΙΚΟ-

ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ

Από το ξημέρωμα της Τετάρτης όλη η κοινωνία παρακολουθούμε το πολύνεκρο δυστύχημα στα Τέμπη. Σοκ, δέος, οργή, φόβος είναι το περιεχόμενο της κάθε σκέψης και συζήτησης, της κάθε κοινωνικής συναναστροφής μετά το δυστύχημα των τουλάχιστον 57 νεκρών συνανθρώπων μας. Γιατί ποιός θα μπορούσε να φανταστεί ότι το πιο πολυσύχναστο δρομολόγιο με το πιο ασφαλές μέσο, το οποίο όλοι χρησιμοποιούμε, μπορεί να έχει αυτή την κατάληξη. Με τις μέρες να περνούν, μας γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν οδηγήθηκαν στο θάνατο λόγω κάποιου τυχαίου ατυχήματος, ούτε απλά λόγω κάποιου ανθρώπινου λάθους, αλλά αποτελεί ένα προαναγγελθέν έγκλημα για το οποίο ευθύνονται τόσο το κράτος με τις πολιτικές που εφαρμόζει όσο και οι εταιρίες, οι οποίες έχουν έτσι κι αλλιώς μοναδικό σκοπό το κέρδος , πράγμα που τις καθιστά φύσει ακατάλληλες για τη διαχείριση οποιασδήποτε δημόσιας-κοινωνικής δομής.

Το κρατικό-καπιταλιστικό έγκλημα των Τεμπών δεν μπορεί πια να κρυφτεί πίσω από αφηγήματα ατομικής ευθύνης, ούτε πίσω απ’τα υποκριτικά δάκρυα των υπεύθυνων πολιτικάντηδων και σίγουρα δεν μαζεύεται μέσα από ξεφτιλισμένα ρεπορτάζ αλητών, ρουφιάνων, δημοσιογράφων. Όσο και αν οι τελευταίοι προσπαθούν να δημιουργήσουν αποδιοπομπαίους τράγους, οι ευθύνες για το ρήμαγμα του Σιδηροδρόμου και όχι μόνο, βαραίνουν διαχρονικά όλες τις κυβερνήσεις και τη νεοφιλελεύθερη ιδεολογία στο σύνολό της. Το μόνο που μπορεί να προσφέρει η ιδιωτική πρωτοβουλία μέσα στις δημόσιες δομές είναι η υποβάθμιση, υποστελέχωση και η υποτίμηση των υπηρεσιών με άμεσο αποτέλεσμα τόσο τον κίνδυνο όσο και τον θάνατο του καθένα/-μιας μας. Να τελειώνει το παραμύθι. Οι δημόσιες παροχές όπως η ενέργεια, η μετακίνηση, η παιδεία και η υγεία, καλύπτουν βασικές ανάγκες μας και δεν μπορούν για τον λόγο αυτό να αποτελούν κανενός είδους εμπόρευμα. Ο ρόλος των δημοσίων-κοινωνικών υποδομών δεν είναι η κερδοφορία ούτε έχουν δημιουργηθεί γι’ αυτό το λόγο. Καθόλου περίεργο δεν είναι οι δημόσιοι οργανισμοί να παρουσιάζουν ελλείματα, αφού πρωταρχικός τους σκοπός είναι η κάλυψη των αναγκών μας. Μια ελλειματική ΔΕΗ σημαίνει φθηνό ρεύμα στα σπίτια όλων μας. Ένα ελλειματικό νοσοκομείο σημαίνει σωστές παροχές υγείας με πρόσβαση για όλους/-ες και ένας ελλειματικός ΟΣΕ θα σήμαινε φθηνό, ασφαλές και αξιόπιστο ταξίδι. Η εφαρμογή της νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας αποκλείει ολοένα και περισσότερο κόσμο από τα βασικά και φτάνει μέχρι και σε σημείο να είναι επικίνδυνη, όπως εμπεδώσαμε και την προηγούμενη Τετάρτη, με την τραγωδία των Τεμπών.

Αρνούμαστε να περιμένουμε διαρκώς την επόμενη καταστροφή στην οποία θα είμαστε και πάλι αβοήθητοι/-ες αλλά συλλογικά υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα της ζωής, αδιαφορώντας για τα κέρδη τους. Από τη στιγμή που ολόκληρο το πολιτικό σύστημα εμπλέκεται αλλά και διασφαλίζει τα οικονομικα συμφέροντα των αφεντικών και του μεγάλου κεφαλαίου πάνω απ’ όλα, οργανωνόμαστε συλλογικά ως κοινωνία σπάζοντας τα ορισμένα πλαίσια που διαρκώς μας θέτει η εξουσία. Σταματάμε ως κοινωνία μοιρολατρικά να δεχόμαστε την αγανάκτηση και τον φόβο, διοχετεύοντας την οργή μας, απέναντι σε όλούς αυτούς που σήμερα επιμένουν να αδιαφορούν για τις ζωές μας και να ποδοπατούν τα ονειρά και τα θέλω μας.

Όλοι μαζί χτίζουμε το αυριανό οδόφραγμα γιατί αυτό που ζούμε είναι ταξικός πόλεμος και αυτή τη φορά θα πολεμήσουμε… Αφού δεν έμαθαν να μας σέβονται, θα μας φοβούνται!

ΚΑΜΙΑ ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ ΔΕΝ ΞΕΠΛΕΝΕΙ ΟΣΟΥΣ ΑΠΑΞΙΩΣΑΝ, ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΑΝ ΚΑΙ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΑΝ ΤΙΣ ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ

Συνέλευση Αναρχικών-Αντιεξουσιαστ(ρι)ών Λαμίας

ΝΑ ΣΒΗΣΟΥΜΕ ΜΙΑ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΑΠΟ ΤΑ ΧΕΙΛΗ ΤΩΝ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΩΝ

Ήταν εκείνο το μοιραίο βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου του 2008, όταν η δολοφονία του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου από τις σφαίρες του μπάτσου Κορκονέα, πυροδότησε μία από τις μαζικότερες και εκρηκτικότερες εξεγέρσεις στην πρόσφατη ελληνική ιστορία. Μία κοινωνία υπνωτισμένη και αποχαυνωμένη ακόμη από την ψεύτικη ευημερία και τον καταναλωτισμό, ξύπνησε από το λήθαργο, καθώς οι χιλιάδες των εξεγερμένων πλημμύρισαν τα κέντρα των πόλεων, ανάβοντας φωτιές και στήνοντας οδοφράγματα, επιτιθέμενοι σε δυνάμεις καταστολής, πυρπολώντας κρατικούς και καπιταλιστικούς στόχους, καταλαμβάνοντας δημόσια κτίρια Η συσσωρευμένη κοινωνική οργή δεκαετιών, οι κοινωνικές ανισότητες, η υπέρμετρη κρατική καταστολή και η μαζική απειθαρχία σ’ένα ασφυκτικά δομημένο σύστημα ρόλων για όλους, αποτέλεσαν τα βαθύτερα αίτια της μαζικότητας και της έκτασης που χαρακτήρισαν την εξέγερση.
Οι εξεγέρσεις αποτελούσαν κοινωνικά φαινόμενα , τα οποία φαινόταν μέχρι τότε ότι είχαν μπει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Κι όμως ο Δεκέμβρης του 2008 απέδειξε εντελώς το αντίθετο. Έτσι λοιπόν τράπεζες, καταστήματα πολυεθνικών, σύμβολα κρατικής εξουσίας όπως δικαστήρια, υπουργεία ακόμη και η ίδια η βουλή δέχτηκαν το μένος των εξεγερμένων, ενώ την ίδια στιγμή δημαρχεία, νομαρχίες και πανεπιστημιακές σχολές καταλαμβάνονταν από τους εξεγερμένους και λειτουργούσαν ως εστίες, κοινωνικής αυτοοργάνωσης και αντιπληροφόρησης μέσα από τις λαικές συνελεύσεις και τις δράσεις τους. Αξίζει να σημειωθεί πως αυτή ήταν η πρώτη φορά μετά από δεκαετίες, που ο λαός εκφράστηκε και έδειξε την δύναμή του μέσα από συλλογικά αντιιεραρχικά εγχειρήματα, αφήνοντας παρακαταθήκη για μελλοντικά κινήματα όπως αυτά των “αγανακτισμένων” λίγα χρόνια μετά .
Στον αντίποδα της εξέγερσης, τα ΜΜΕ ξεκίνησαν αμέσως την συκοφάντηση του εξεγερμένου λαού, ακόμα και του ίδιου του νεκρού παραπληροφορώντας και αποπροσανατολίζοντας τους τηλεθεατές. Ταυτόχρονα η ανεπίσημη προπαγάνδα έδινε και έπαιρνε καθώς οι μπάτσοι με τη συνεργασία εμπορικών συλλόγων φρόντιζαν να σπέρνουν τον τρόμο με ανυπόστατες φήμες περί μετακίνησης κουκουλοφόρων οι οποίοι θα έσπερναν την καταστροφή και τον όλεθρο. Χαρακτηριστικά στη Λαμία, συμπολίτες μας, θύματα αυτής της προπαγάνδας περιφρουρούσαν τις περιουσίες τους χωρίς να έχουν καμία ρεαλιστική αφορμή πέρα από τις φήμες της Ασφάλειας.
Σε όλες τις κρατικές δολοφονίες από τότε μέχρι σήμερα, με χαρακτηριστικά παραδείγματα τις δολοφονίες του Ζακ Κωστοπουλου στο κέντρο της Αθηνάς, του Εμπουκα Σουμπεκ στα κρατητήρια του ΑΤ Ομόνοιας, του Νίκου Σαμπανη με 36 σφαίρες και την απόπειρα δολοφονίας του 16χρονου Κώστα Φραγκουλη στην Θεσσαλονίκη στις 5/12/22, οι μηχανισμοί προπαγάνδισης ακολουθούν το ίδιο βρόμικο μοτίβο αποπροσανατολισμού της  κοινωνίας σκυλεύοντας την μνήμη και την ζωή των θυμάτων απαλλάσσοντας από οποιαδήποτε ευθύνη τους μπάτσους δολοφόνους. Τα τηλεοπτικά πάνελ που προσπαθούν να δικαιολογήσουν και να συγκαλύψουν τους ένστολους δολοφόνους, δεν θα καταφέρουν ποτέ να μας πείσουν ότι οι ζωές μας είναι αναλώσιμες και πως οι κρατικές δολοφονίες δικαιολογούνται υπό την οποιαδήποτε έννοια Έτσι κι αλλιώς, γνωρίζουμε καλά, πως ο θεσμικός ρόλος της αστυνομίας είναι αυτός του ένστολου τραμπούκου, ο οποίος με το μονοπώλιο της βίας που του αναγνωρίζει το κράτος, δεν είναι εδώ για να προστατέψει εμάς, άλλα για να διασφαλίσει τα συμφέροντα της αστικής τάξης, των αφεντικών και του κεφαλαίου καταστέλλοντας οποιαδήποτε διαμαρτυρία και εναντίωση σε αυτά
Ερχόμενοι στο σήμερα, επιβιώνοντας μέσα σε μία κοινωνία, της οποίας η εξαθλίωση, η ακρίβεια και η φτώχεια μοιάζει να μην έχει τέλος, οι αιτίες και αφορμές για μία νέα εξέγερση αποτελούν μονόδρομο. Να οργανώσουμε την επίθεσή μας ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο μέσα από αυτοοργανωμένες, αντιιεραρχικές δομές, αποφασίζοντας οι ίδιοι το μέρος και τους όρους της σύγκρουσης. Να υψώσουμε το κεφάλι στήνοντας νέα οδοφράγματα, τσακίζοντας την εξουσία και οικοδομώντας μία νέα κοινωνία ανθρώπινη για όλους.
ΚΑΜΙΑ ΣΦΑΙΡΑ ΔΕΝ ΕΠΕΣΕ ΑΠΟ ΛΑΘΟΣ ,ΕΝΟΧΗ Η ΚΥΒΕΡΝΥΣΗ ,
ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΚΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ
Συνέλευση Αναρχικών-Αντιεξουσιαστών/-τριών Λαμίας