ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

Πρωτοβουλία φοιτητ(ρι)ών και εργαζομένων στο Π.Κ : Τα πανεπιστήμια δεν χρειάζεται να είναι ιδιωτικά για να κάνουν μπίζνες

Την Τετάρτη 10/07/2024 δημοσιεύτηκε κατ’ αποκλειστικότητα από έναν μόνο τοπικό δημοσιογραφικό όμιλο η είδηση ότι προχωρούν τα «σχέδια ανάπλασης και αξιοποίησης» του κτιρίου του Ευαγγελισμού.

Τόσο το άρθρο, όσο και το τηλεοπτικό ρεπορτάζ παρουσίαζαν τις προτάσεις των μελετητών προς το Πανεπιστήμιο Κρήτης, καθώς και την διαδικασία που θα ακολουθηθεί στο προσεχές μέλλον, σαν να μην έχει μεσολαβήσει η πολύμηνη κινητοποίηση που κορυφώθηκε με την ανακατάληψη του Ευαγγελισμού την 1η Δεκεμβρίου 2023.

Ενός κτιρίου που αξιοποιείται ήδη εδώ και 22 χρόνια από τους ανθρώπους που το κατέλαβαν, του έδωσαν ζωή και συνεχίζουν να το κρατάνε λειτουργικό. Ενός εγκαταλειμμένου κτιρίου που μετατράπηκε σε έναν πολύμορφο πολιτικό χώρο. Ενός κτιρίου που ενοχλεί γιατί σε αυτό μετουσιώνονται σε πράξη ιδέες και προτάγματα για έναν άλλο κόσμο, ελεύθερο και ισότιμο.

Δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε αν οι χρήσεις του κτιρίου που αναφέρονται στο δημοσίευμα είναι ένα επικοινωνιακό πυροτέχνημα της διοίκησης του πανεπιστημίου για να κερδίσει τις εντυπώσεις, ενώ στην πραγματικότητα βλέπει στον Ευαγγελισμό μια ακόμα επιχειρηματική ευκαιρία όπως το «Σπίτι της Ευρώπης», το οποίο είναι πλέον μια ακόμα ξενοδοχειακή μονάδα στην παλιά πόλη του Ρεθύμνου [1].

Δεν γνωρίζουμε ούτε αν τελικά το κτίριο θα είχε «αξιοποιηθεί» αν δεν είχε γίνει ανακατάληψη ή αν θα είχε αφεθεί στην τύχη του όπως συμβαίνει με τις περισσότερες καταλήψεις που εκκενώνονται σε όλη την χώρα [2]. Όπως ακριβώς δηλαδή έγινε και με το παλιό ΠΙΚΠΑ εδώ στο Ηράκλειο: η κατάληψη που στεγαζόταν εκεί εκκενώθηκε το 2011 και το επίσημο αφήγημα ήταν η παραχώρηση του κτιρίου στην Υγειονομική Περιφέρεια Κρήτης. 13 χρόνια μετά εξακολουθεί να είναι ένας σκουπιδότοπος που ρημάζει, ενώ η μόνη εργασία που έγινε από τότε είναι η ενίσχυση της περίφραξης και η εγκατάσταση προβολέων λίγες μέρες μετά την εκκένωση του Ευαγγελισμού, προφανώς υπό τον φόβο ανακατάληψης του. (βλ. Εικόνα 2)

Δεν μπορούμε επίσης να φανταστούμε που και πως θα χωρέσουν στο κτίριο του Ευαγγελισμού όλα αυτά που εμφατικά αναφέρονται στο δημοσίευμα: χώροι ανάδειξης του έργου του πανεπιστημίου, αίθουσες πολλαπλού χαρακτήρα, αίθουσες που θα φιλοξενούν συνέδρια & ημερίδες, πολιτιστικοί και εκπαιδευτικοί χώροι, μουσείο Πανεπιστημίου Κρήτης, χώρος υποδοχής φοιτητών και επισκεπτών, αίθουσες για μεταδιδακτορικούς φοιτητές και αναγνωστήρια.

Δεν ξέρουμε ούτε αν το Πανεπιστήμιο Κρήτης και η ΓΑΔΗ είναι διατεθειμένοι να εκκενώσουν ξανά το κτίριο του Ευαγγελισμού ρισκάροντας ένα ακόμα αιματοκύλισμα, ή αν αντέχουν να διαχειριστούν την αναμπουμπούλα που θα προκαλέσει ξανά στην πόλη μια τέτοια τους κίνηση (αποκλείεται να έχουν ξεχάσει το γεγονός ότι από καθαρή τύχη δεν υπήρξε νεκρός από την βίαιη επέμβαση της αντιτρομοκρατικής και της ΟΠΚΕ τον Σεπτέμβρη του 2023, ούτε τις πολύμηνες και πολύμορφες κινητοποιήσεις που ακολούθησαν).

Αυτό που ξέρουμε με βεβαιότητα όμως είναι ότι η μελέτη της «αξιοποίησης» του κτιρίου του Ευαγγελισμού είναι ένα καλοστημένο διυπουργικό και διαπανεπιστημιακό φαγοπότι αξίας 744.000€.

Πιο συγκεκριμένα και βάσει της σύμβασης που έχει συνυπογραφεί από τους παρακάτω φορείς, το Υπουργείο Παιδείας χορηγεί ζεστό δημόσιο χρήμα στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, το οποίο συνεπικουρούμενο από την Περιφέρεια Κρήτης και το Υπουργείο Πολιτισμού θα το δώσει στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, που με την σειρά του θα πληρώσει καθηγητές του (οι οποίοι ήδη αμείβονται από τον κρατικό προϋπολογισμό), καθώς και εξωτερικούς συνεργάτες της επιλογής του, για να εκπονήσουν «μελέτη αποκατάστασης, ανάπλασης και ανακαίνισης».

ΠΡΟΣΟΧΗ: ΤΑ 744.000€ ΔΕΝ ΑΦΟΡΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΑΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΟΥ ΚΤΙΡΙΟΥ, ΑΛΛΑ ΜΟΝΟ ΤΗΝ ΜΕΛΕΤΗ!

Οι εμπλεκόμενοι γνωρίζουν πολύ καλά ότι αν μια τέτοια μελέτη για ένα κτίριο ίδιου μεγέθους με τον Ευαγγελισμό αφορούσε ιδιωτικό έργο, το ποσό θα είχε ένα μηδενικό λιγότερο στο τέλος, θα στοίχιζε δηλαδή μερικές δεκάδες και όχι εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ.

Και για να έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης, η σύμβαση μεταξύ του Πανεπιστημίου Κρήτης και της κατασκευαστικής εταιρείας ΙΝΤΡΑΚΑΤ για την μελέτη, την κατασκευή και τη διαχείριση για 30 χρόνια 3.000 φοιτητικών κλινών στις 2 πανεπιστημιουπόλεις (Ρέθυμνο και Ηράκλειο), καθώς και ενός νέου αμφιθεάτρου χωρητικότητας 800 ατόμων, είναι ύψους 255 εκατομμυρίων ευρώ.

Από την μια λοιπόν 255 εκατομμύρια ευρώ για να κατασκευαστούν και να συντηρηθούν για 30 χρόνια «δύο μικρές πόλεις» όπως χαρακτηριστικά ανέφερε σε συνέντευξη του ο αντιπρύτανης οικονομικών του πανεπιστημίου και από την άλλη κάτι λιγότερο από ένα εκατομμύριο για να «μελετηθεί» το κτίριο του Ευαγγελισμού…

Και όλα αυτά την στιγμή που τα προβλήματα των κτιριακών εγκαταστάσεων και του έμψυχου υλικού του ιδρύματος είναι τεράστια και η αδιαφορία για την επίλυση τους προκλητική. Πολλοί και πολλές από εμάς που είτε έχουμε μείνει, είτε έχουμε δραστηριοποιηθεί στον Ευαγγελισμό όλα αυτά τα χρόνια, είμαστε ή έχουμε υπάρξει φοιτητές, μεταπτυχιακοί, διδακτορικοί, εργαζόμενες ή εργαζόμενοι του πανεπιστημίου.

Μας εξοργίζει το συγκεκριμένο δημοσίευμα που κάνει λόγο για «αναβάθμιση του κτιριακού αποθέματος του πανεπιστημίου» ενώ στις Βούτες στάζουν ταβάνια αιθουσών και εργαστηρίων και οι δικαιούχοι των εστιών, εδώ και 6 χρόνια, παίρνουν καθημερινά 2 λεωφορεία για να φτάσουν από τα μισθωμένα ξενοδοχεία στο Πανεπιστήμιο.[3]

Μας εξοργίζει όταν αναφέρει ότι η χρυσοπληρωμένη με δημόσιο χρήμα μελέτη ανακαίνισης του κτιρίου του Ευαγγελισμού θα «αναδείξει το έργο του πανεπιστημίου» και θα «συστήσει στο ευρύ κοινό τα επιτεύγματα και τις καινοτομίες του», ενώ γνωρίζουμε πόσο καιρό είναι απλήρωτοι οι -έτσι κι αλλιώς κακοπληρωμένοι- ερευνητές και ερευνήτριες που παράγουν την γνώση για την οποία καυχιέται το ίδρυμα.

Δεν μας κάνει όμως καθόλου εντύπωση η συγκεκριμένη επιλογή της διοίκησης του πανεπιστημίου, ούτε η στήριξη που βρίσκει από πολύ συγκεκριμένα ιδιωτικά και μη συμφέροντα. Γιατί αν κάτι ξέρουν να κάνουν καλά και τα δύο μεγάλα τριτοβάθμια ιδρύματα του νησιού (Πανεπιστήμιο και Πολυτεχνείο[4]), αυτό είναι οι μπίζνες και αν κάτι μπορούν να διδάξουν στην πράξη είναι ότι όλα αγοράζονται και όλα πουλιούνται, αρκεί να έχει κανείς τις κατάλληλες διασυνδέσεις σε υπουργεία και μέσα ενημέρωσης…

Πρωτοβουλία φοιτητ(ρι)ών και εργαζομένων στο Π.Κ

Εικόνα 1: Το σφράγισμα του Ευαγγελισμού με τσιμέντο
Εικόνα 2: Η κατάσταση του κτηρίου της πρώην κατάληψης ΠΙΚΠΑ, το 2024.

Το «Σπίτι της Ευρώπης» είναι ένα αναπαλαιωμένο αρχοντικό στην παλιά πόλη του Ρεθύμνου που ανήκει στο Πανεπιστήμιο Κρήτης. Σκοπός του ήταν να φιλοξενεί προσκεκλημένους πανεπιστημιακούς, ερευνητές κλπ, αλλά από το 2019 έχει παραχωρηθεί σε μια ανώνυμη εταιρεία για τουριστική εκμετάλλευση.
https://rethemnos.gr/i-moira-ton-ekkenomenon-katalipseon
Το 2018 μεγάλο μέρος των παλιών εγκατάστασεων του Π.Κ στη Κνωσό κάηκαν ολοσχερώς. Μέσα σε αυτές συμπεριλαμβάνονταν και οι φοιτητικές εστίες του Πανεπιστήμιου Κρήτης στο Ηράκλειο. Από τότε μέχρι και σήμερα, το Πανεπιστήμιο στεγάζει τους φοιτητές σε μισθωμένα ξενοδοχεία.
Το Πολυτεχνείο Κρήτης προσπαθεί επίμονα εδώ και χρόνια να υλοποιήσει το σχέδιο ξενοδοχοποίησης των ιστορικών κτιρίων-μνημείων ιδιοκτησίας του στον λόφο Καστέλι στην παλιά πόλη των Χανίων, παρά την ηχηρή εναντίωση της τοπικής κοινωνίας. Όλως τυχαίως και αυτά τα κτίρια είναι εδώ και χρόνια υπό κατάληψη…

Αφίσες εκδηλώσεων γενεθλίων για τα 22 χρόνια Κατάληψη Ευαγγελισμού

ΠΕΜΠΤΗ 27/6-ώρα:18:00

-ώρα 22:00: Cocktail Bar για την

οικονομική ενίσχυση

της Κατάληψης (πίσω αυλή).

Εκδήλωση – Παρουσίαση μετάφρασης: “Οδηγός για Peer-to-Peer, Κρυπτογράφηση, και TOR: νέες υποδομές επικοινωνίας για αναρχικά” από το εκδοτικό εγχείρημα faura books.

🔸 Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στο πλαίσιο διήμερου παρουσιάσεων στη Κρήτη απο το εγχείρημα faura books, σε συνεργασία με:
🔸 Το Δίκτυο Αναρχικών/Αντιεξουσιαστριών στα Χανιά
🔸 Την Κατάληψη Ευαγγελισμού στο Ηράκλειο, στα πλαίσια των εκδηλώσεων για τα γενέθλια της Κατάληψης.

📌 Παρασκευή 28/06 στις 20:00, στην πίσω αυλή της Κατάληψης.

🍻 Θα ακολουθήσει καφενείο οικονομικής ενίσχυσης των κινηματικών υποδομών espiv.net & squat.gr.

ℹ️ Ακολουθεί η εισαγωγή της μετάφρασης:

Οι εφαρμογές συνομιλίας με ασφαλή κρυπτογράφηση αποτελούν ένα σημαντικό εργαλείο για
τους αναρχικούς και πρέπει να ελέγχονται εξονυχιστικά. Το Signal είναι το κύριο εργαλείο
ασφαλούς κρυπτογράφησης που χρησιμοποιούν οι αναρχικές σήμερα. Προσπερνώντας
τις θεωρίες συνωμοσίας, η βάση και οι στόχοι ανάπτυξης του Signal έχουν ενδεχομένως
επιπτώσεις στην ασφάλεια των αναρχικών που το χρησιμοποιούν. Το Signal είναι μια
κεντρικοποιημένη υπηρεσία επικοινωνίας, και η κεντρικοποίηση έχει ως αποτέλεσμα
πιθανές επιπτώσεις στην ασφάλεια, ειδικά όταν εντάσσεται στο πλαίσιο σημερινών
απειλών. Εναλλακτικές ασφαλείς εφαρμογές συνομιλίας όπως το Briar και το Cwtch είναι
εργαλεία Peer-to-peer επικοινωνίας που, εκτός από κρυπτογραφημένα (Encrypted) όπως
το Signal, δρομολογούν όλη την κυκλοφορία μέσω του Tor (PET). Αυτή η προσέγγιση
ασφαλούς επικοινωνίας προσφέρει μεγάλα πλεονεκτήματα για την ασφάλεια, την ανωνυμία
και την ιδιωτικότητα σε σχέση με πιο κοινές υπηρεσίες όπως το Signal, αλλά με κάποια
μειονεκτήματα. Ωστόσο, οι αναρχικοί θα πρέπει να εξετάσουμε σοβαρά το ενδεχόμενο να
δοκιμάσουμε και να χρησιμοποιήσουμε το Briar ή/και το Cwtch, για την ανάπτυξη πιο
ανθεκτικών και ασφαλέστερων υποδομών επικοινωνίας.
Παρ’ όλα αυτά, ο καλύτερος τρόπος για να επικοινωνήσετε οτιδήποτε με ασφάλεια
εξακολουθεί να είναι πρόσωπο με πρόσωπο.

ΠAPAΣKEYH 28/6 -ώρα: 23:00

μπαρ οικονομικής ενίσχυσης

των κινηματικών υποδομών

espiv.net & squat.gr.

ΔEYTEPA 1/7 – ώρα:21:00

θεατρική παράσταση:”Πονάει το μυαλό μου 2-Η εκδίκηση του άνθρακα ”

από την θεατρική ομάδα Τσιριτσάντζουλες(πίσω αυλή).

Για την παράσταση:

Το 2019 αποφασίσαμε να παντρέψουμε το πνεύμα του σπουδαίου Γερμανού κωμικού του μεσοπολέμου Καρλ Βάλεντιν, με αυτό των πρωτοπόρων της δεκαετίας του 1970, βρετανών Μόντυ Πάιθον. Συγκολλητική ουσία στάθηκαν κάποια διηγήματα του Άντον Τσέχοφ που μας εξέπληξαν με το πόσα κοινά χαρακτηριστικά μοιράζονταν με τα κείμενα των Βάλεντιν και Πάιθον. Έτσι προέκυψε το καμπαρέ «Πονάει το μυαλό μου». Ένα από τα ευτυχή προβλήματα που αντιμετωπίσαμε σ’ εκείνη τη δραματουργική σύνθεση, ήταν το ποια από τα κείμενα που είχαμε συλλέξει θα έπρεπε να «κοπούν», για να κρατήσουμε την παράσταση σε κάποια ανεκτά χρονικά πλαίσια. Το υλικό ήταν πολύ και υψηλής ποιότητας. Έτσι πέντε χρόνια μετά επιστρέφουμε με ένα νέο καμπαρέ πάνω στο ίδιο πνεύμα αξιοποιώντας κι άλλα κείμενα από αυτά που το ’19 είχαν μπει προσωρινά στο συρτάρι μας. Αυτή τη φορά στην ετερόκλητη παρέα των συγγραφέων, προσθέσαμε και τον αγαπημένο μας Δημήτριο Παπαρρηγόπουλο, παρουσιάζοντας για πρώτη φορά ένα δικό του κείμενο, μια σκηνή από το θεατρικό του έργο «Αγορά». Χτίζοντας την παράσταση με τα ίδια υλικά (τις τεχνικές του καμπαρέ, του αυτοσχεδιασμού και του κλόουν), η φετινή μας παράσταση αποτελεί σαφώς τη συνέχεια του «πονάει το μυαλό μου», στην προσπάθειά μας να δημιουργήσουμε μια κωμωδία που καταρρίπτει τις φόρμες, ανατρεπτική, σχεδόν παράλογη, που είναι δυνατόν τόσο να σε απελευθερώσει και να φέρει την κάθαρση, όσο και να σου κάψει ολοκληρωτικά τον εγκέφαλο. Η συνέχεια επί σκηνής…

Κάλεσμα της συνέλευσης για τα εργασιακά σε εκδήλωση με θέμα:
Οργάνωση και αγώνες στους χώρους εργασίας.

📍Τρίτη 02/07, στις 19:00, στην πίσω αυλή της Κατάληψης Ευαγγελισμού
(Θεοτοκοπούλου 18, Ηράκλειο Κρήτης)

👉 με την συμμετοχή μελών από σωματεία βάσης και συνδικαλιστικές ομάδες.
(Σωματείο Εργαζομένων στην Έρευνα και την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, Συνέλευση Βάσης
Εργαζομένων Διανομέων Ιωαννίνων, Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση Ρεθύμνου, Σωματείο
Σερβιτόρων Μαγείρων κ.α.)

Η εκδήλωση αυτή διοργανώνεται από την συνέλευση για τα εργασιακά, μία νεοσύστατη
οριζόντια δομή στο Ηράκλειο Κρήτης, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για τα 22 χρόνια της
Κατάληψης Ευαγγελισμού (27/06-07/07/2024).

Σκοπός της εκδήλωσης είναι η συνάντηση και η γνωριμία με αυτοοργανωμένα σωματεία και
συνδικαλιστικές ομάδες με οριζόντιο και από τα κάτω κινηματικό πρόσημο καθώς και σε σωματεία που εξασφαλίζουν την ενεργοποίηση και ισότιμη συμμετοχή των εργαζομένων πέρα από συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες.
Θα δοθεί η δυνατότητα για ενημέρωση για τα ζητήματα των κλάδων αλλά και την ανταλλαγή εμπειριών από διεκδικήσεις και αγώνες που έχουν δοθεί ή δίνονται το τελευταίο διάστημα. Τις εξελίξεις από τα τελευταία εργασιακά νομοσχέδια και πως μεταφράζονται στις συνθήκες εργασίας μας και την συνδικαλιστική δράση.
Ενημέρωση από δικαστικές διώξεις αλλά και νίκες που άφησαν παρακαταθήκη για το μέλλον.

Θα χαρούμε πολύ εαν δοθεί η ευκαιρία να συναντηθούμε σε αυτή την εκδήλωση ώστε να ανταλλάξουμε απόψεις αλλά και να δικτυώσουμε τους αγώνες μας.

📖 Στο χώρο της κατάληψης θα υπάρχει διαθέσιμο συνδικαλιστικό υλικό

Για επικοινωνία: syneleysi_gia_ergasiaka_her@riseup.net

Πανό αλληλεγγύης στον σύντροφο Α.Φ και στα συλληφθέντα συντρόφια στην Πάτρα

Στις 22/4 συλλαμβάνεται ο σύντροφος Α.Φ. στην Πάτρα. Αφού του αποδίδονται βαριές κατηγορίες προφυλακιζεται με τον τρομονομο 187Α. Στις 26/4 συντρόφια εκεί πραγματοποιούν πορεία η οποία χτυπήθηκε από τις δυνάμεις καταστολής με αποτέλεσμα 25 συλλήψεις,προσωρινή εκκένωση της κατάληψης Παραρτήματος και ψάξιμο των μπάτσων στους χώρους του.

Η μετωπκή αυτή επίθεση του κράτους προς τις κοινότητες και αγωνιστες/στριες/ά είναι προβλέψιμη και θα αναχαιτιστεί από τους ανθρώπους του αγώνα. Ως ελάχιστη ένδειξη αλληλεγγύης, για να στείλουμε δύναμη προς τα συλληφθέντα συντρόφια αλλά και σαν δήλωση προς το κράτος ότι όταν χτυπάνε έναν αυτοοργανωμενο χώρο λαμβάνεται σαν χτύπημα σε όλους/ες/α μας, αναρτήσαμε το παρακάτω πανό στην πρόσοψη του κτιρίου της κατάληψης.

Ούτε βήμα πίσω!

Κατάληψη Ευαγγελισμού ,Θεοτοκοπούλου 18

14 χρόνια από την ημέρα που ο αναρχικός επαναστάτης Λάμπρος Φούντας δολοφονήθηκε.

Ο αναρχικός Λάμπρος Φούντας (23/5/1975 – 10/3/2010), έπεσε νεκρός από σφαίρα έμμισθου λακέ της εξουσίας, σε συμπλοκή με την αστυνομία στην περιοχή της Δάφνης, κατά τη διάρκεια προετοιμασίας ενέργειας του Επαναστατικού Αγώνα.

Ο Λάμπρος Φούντας, με καταγωγή από το Κεφαλόβρυσο της Αιτωλοακαρνανίας, από μικρό παιδί συμμετείχε ως αναρχικός στους κοινωνικούς αγώνες της εποχής του, αγωνίστηκε και έδωσε την ζωή του ενάντια σε αυτό το βίαιο, ψυχρό και εκμεταλλευτικό σύστημα που κάθε μέρα αποδεικνύεται ότι πρέπει με όλες μας τις δυνάμεις να παλέψουμε για να ανατραπεί καθολικά. Ο αγώνας του αποτελεί κομμάτι των πολύμορφων κοινωνικών-ταξικών αγώνων των κολασμένων όπου γης, των εξεγερτικών και επαναστατικών εστιών ενάντια στα σύμβολα της εξουσίας, της καταστολής και του πλούτου.

Την ώρα που η πολιτική της αντεπανάστασης βρίσκεται σε πρώτο πλάνο, επιλέγουμε να κρατάμε την μνήμη του ζωντανή μέσα από τους αγώνες μας για την ατομική και κοινωνική απελευθέρωση. Απέναντι σε όσους επιβάλλουν τη λήθη, προτάσσουμε την αναγκαιότητα της κατεύθυνσης προς μια αταξική και ακρατική κοινωνία ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης. Για την ανατροπή του κράτους και του κεφαλαίου.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΑ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ, ΠΟΛΑ ΡΟΥΠΑ ΚΑΙ ΝΙΚΟ ΜΑΖΙΩΤΗ

ΟΣΟ Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΚΑΙΕΙ ΣΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ

Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΛΑΜΠΡΟΥ ΦΟΥΝΤΑ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΖΩΝΤΑΝΗ

Ανακοίνωση της Kατάληψης Ευαγγελισμού για την συγκέντρωση στις φυλακές Αλικαρνασσού κατά την αλλαγή του χρόνου

Βρισκόμαστε σε μια συγκυρία που ακόμη μια κρίση του καπιταλισμού μας δείχνει τα δόντια της, σε όλες τις εκφάνσεις της καθημερινότητας μας. Από το νέο κύμα υποτίμησης της δημόσιας εκπαίδευσης σε σχολεία και σχολές μέχρι τα εργασιακά κάτεργα και από την στρατιωτικοποίηση του δημόσιου χώρου μέχρι τις φυλακές. Οι διακρατικοί ανταγωνισμοί εντείνονται αλλά και ο ίδιος ο πόλεμος αφήνει πίσω του χιλιάδες νεκρούς στην Παλαιστίνη και αλλού, καθώς τα μέτωπα του πολλαπλασιάζονται. Τα κράτη απαιτούν όλο και μεγαλύτερη εθνική ενότητα, για να οχυρωθούν απέναντι σε εξωτερικούς αλλά και εσωτερικούς εχθρούς, επιστρατεύοντας τους ακροδεξιούς/φασιστικούς και παρακρατικούς τους μηχανισμούς. Κατά την προετοιμασία τους για πόλεμο, ως προς το εσωτερικό δημιουργούν τις προϋποθέσεις για διαχείριση κοινωνικών εκρήξεων και αποσταθεροποίησης. Η επιβολή του δόγματος νόμος και τάξη αποτελεί κεντρική ατζέντα της κυβέρνησης της ΝΔ με την στρατιωτικού τύπου διαχείριση του κινήματος αλλά και πληθώρας κοινωνικών ζητημάτων, με συνεχή ανανέωση τόσο του εξοπλισμού όσο και ενίσχυση των σωμάτων ασφαλείας αλλά και με τη διαρκή διάχυση του φόβου εντός του μητροπολιτικού ιστού.

Στο πλαίσιο αυτό, έρχεται να προστεθεί η τρίτη κατά σειρά διάταξη τροποποίησης των νομικών πλαισίων τα τελευταία χρόνια, (Νέος Ποινικός Κώδικας 2021, Νέος Σωφρονιστικός κώδικας 2022). Αυτή τη στιγμή παρακολουθούμε την νέα προσπάθεια του ελληνικού κράτους για εκμηδενισμό των δικαιωμάτων αλλά και για περαιτέρω εξαθλίωση των κρατουμένων με το Νέο Ποινικό Κώδικα και Κώδικα Ποινικής Δικονομίας που θα κατατεθεί μες τον Ιανουάριο του 2024 από τον υπουργό Δικαιοσύνης, Γ. Φλωρίδη. Μέτρα που αν εφαρμοστούν αναμένεται να πλημμυρίσουν τις φυλακές της χώρας, ανοίγοντας ακόμη περισσότερο την ψαλίδα της ταξικής διαστρωμάτωσης μέσα στα όρια των φυλακών και ταυτόχρονα ποινικοποιώντας τους αγώνες εντός και εκτός των τειχών. Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο απαξιώνει καθολικά το αίτημα του πρόσφατου αγώνα των κρατουμένων στις ελληνικές φυλακές για αποσυμφόρηση και βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης, ενώ μερικούς μήνες πριν εκδικητικά μετήχθησαν σε διάφορες απομακρυσμένες φυλακές τις χώρας αγωνιστές κρατούμενοι που συμμετείχαν σε αυτόν. Πρωτοφανής είναι η επίθεση που διεξάγεται σε κάθε μορφή αντίστασης σκοπεύοντας να στείλει στις φυλακές όλες και όλους που θα επιχειρήσουν να αμφισβητήσουν το μονοπώλιο της βίας του κρατικού μηχανισμού. Ενισχύοντας το καθεστώς εξαίρεσης εις βάρος των πολιτικών κρατουμένων, ποινικοποιώντας την αλληλεγγύη και εξαντλώντας τους υλικά και ηθικά. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της συντρόφισσας Πόλας Ρούπα μέλους του Επαναστατικού Αγώνα που ένα μήνα μετά την αποφυλάκιση της ασκήθηκε έφεση από τον αντιεισαγγελέα εφετών Ευβοίας σχετικά με την νομιμότητα της αποφυλάκισης της. Κίνηση πλήρως εκδικητική αλλά και βαθιά πολιτική λόγω της αξιοπρεπούς και αμετανόητης στάσης που εχει επιδείξει όλα αυτά τα χρόνια, ενώ στα ίδια πλαίσια αρνούνται για 4η φορά την αποφυλάκιση του συντρόφου Ν. Μαζιώτη (μέλους του Ε.Α). Ακόμη ένα παράδειγμα είναι αυτό των 11 Τούρκων Αγωνιστ(ρι)ών που με πρόφαση μια πλημμεληματικού χαρακτήρα δίωξη, επιδιώκουν να τους επαναφυλακίσουν. Η επίθεση σε όσους και όσες δεν μετανόησαν, πέραν της επιδίωξης να τους κάμψει ηθικά, στοχεύει στον παραδειγματισμό των όσων αντιστέκονται.

Αναγνωρίζουμε τον αγώνα ενάντια στον Νέο Ποινικό Κώδικα αλλά και του αγώνα για την καταστροφή των φυλακών, ως κομμάτι του συνολικού αγώνα ενάντια στο φόβο και τον θάνατο που μας επιβάλουν το Κράτος και το Κεφάλαιο. Δεν ξεχνάμε τους πολιτικούς κρατούμενους που είναι κλεισμένοι στα κελιά της δημοκρατίας αλλά και όσες συνεχίζουν αγωνίζονται ακόμη και υπό το καθεστώς ομηρίας.
Για τους παραπάνω λόγους, την παραμονή της πρωτοχρονιάς -όπως κάθε χρόνο- 70 σύντροφοι και συντρόφισσες βρεθήκαμε έξω από τις φυλακές Αλικαρνασσού με συνθήματα, πανό και καπνογόνα.
Στα ίδια πλαίσια αναρτήσαμε και πανό στην πρόσοψη του κτηρίου σαν ελάχιστη ένδειξη αλληλεγγύης στην συντρόφισσα Πόλα Ρούπα.

Υγ. 36 φαναράκια πέταξαν πάνω από τις φυλακές εκείνο το βράδυ στην μνήμη του συντρόφου μας Διονύση.

ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟ ΑΠ’ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΛΙΑ

ΟΥΤΕ ΠΟΙΝΙΚΟΙ ΟΥΤΕ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ ΚΑΙ ΦΩΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΦΥΛΑΚΗ

ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΑΣ ΠΟΛΑΣ ΡΟΥΠΑ

ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΑΖΙΩΤΗ

Κατάληψη Ευαγγελισμού
Ηράκλειο Κρήτης, Ιανουάριος 2024

Αλληλεγγύη στους 4 Διωκόμενους/η αναρχικούς/η για την υπόθεση σύντροφοι – συντρόφισσες

ΔΙΚΗ 29/11/2023 ΕΦΕΤΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ

Το Μάρτιο του 2020, στην Αθήνα, η κρατική ασφάλεια στήνει ένα κατηγορητήριο για μια υποτιθέμενη τρομοκρατική οργάνωση με την ονομασία “σύντροφοι- συντρόφισσες” και συλλαμβάνει 3 συντρόφους και μια συντρόφισσα. Οι/η 4 σύντροφοι/ισσα διώκονται υπό τον 187Α ποινικό κώδικα, με ελλιπή στοιχεία, γεμάτα ασάφειες και αοριστίες. Το βασικότερο στοιχείο της δικογραφίας καταρρίπτεται, καθώς η ίδια η διεύθυνση εγκληματολογικών ερευνών της αστυνομίας, μετά από έναν ολόκληρο χρόνο αναφέρει ότι το βίντεο που υποτίθεται απεικονίζει έναν εκ των 3 συντρόφων να συμμετέχει σε επίθεση στο ίδρυμα Μητσοτάκη, είναι μέτριας ποιότητας και δεν ενδείκνυται για επιπλέον συμπεράσματα, πόσο μάλλον για αναγνώριση προσώπων. Μάλιστα, το αρχικό κατηγορητήριο αφορούσε 57 επιθέσεις που προέκυπταν από δημόσια κείμενα δημοσιευμένα σε site που χρησιμοποιείται από τον ευρύτερο αντιεξουσιαστικό χώρο, υπογράφοντας με το προσωνύμιο «σύντροφοι- συντρόφισσες» και «αναρχικοί-αναρχικές». Eπιθέσεις που πραγματοποιήθηκαν χρόνια πριν, με τον έναν σύντροφο εκ των 3 να είναι κάτω των 16 ετών!

Οι δηλωμένες δημόσια, από τους ίδιους τους συντρόφους και την συντρόφισσα, φιλικές και συντροφικές τους σχέσεις, καθώς και η αναρχική τους ταυτότητα, αποτελούν την βάση πάνω στην οποία μπάτσοι και δικαστές στήνουν ένα ήδη κατασκευασμένο και προσυμφωνημένο κατηγορητήριο.

Μετά την επιχείρηση της κρατικής ασφάλειας 8-9 Μαρτίου 2020 και τις συλλήψεις , η συντρόφισσα και οι 3 σύντροφοι, έπειτα από μια εβδομάδα κράτησης στη Γ.Α.Δ.Α. αφήνονται ελεύθεροι με σκληρούς περιοριστικούς όρους. Πιο συγκεκριμένα:

-παρών 3 φορές το μήνα σε ΑΤ

-απαγόρευση επικοινωνίας και συναναστροφής μεταξύ τους

-απαγόρευση συμμετοχής σε οποιαδήποτε πολιτική συνάθροιση ή πορεία

-απαγόρευση εισόδου στην περιοχή των Εξαρχείων

-απαγόρευση εξόδου από τη χώρα

-δέσμευση όλων των περιουσιακών τους στοιχείων

ενώ στον σύντροφο Γ.Ι. επιβάλλεται επιπλέον η μετεγκατάσταση του στην γενέτειρα πόλη του.

Σε δεύτερο χρόνο, το Νοέμβριο του 2020, προστέθηκαν οι ακόλουθοι περιοριστικοί όροι στον σύντροφο Γ.Ι.:

-Απαγόρευση εξόδου από τη πόλη που γεννήθηκε.

-Απαγόρευση εισόδου σε οποιαδήποτε περιοχή της Αττικής.

-Απαγόρευση χρήσης οποιουδήποτε δικύκλου οχήματος είτε ως οδηγός, είτε ως συνοδηγός.

Το Νοέμβριο του 2021, η εισαγγελέας πλημμελειοδικών, προτείνει την πλήρη αθώωση των 3 συντρόφων και της συντρόφισσας και την άρση όλων των περιοριστικών όρων. Σύμφωνα με την πρότασή της, δεν επαρκούν τα στοιχεία για να σταλθούν σε δίκη οι 4 κατηγορούμενοι σύντροφοι. Η αθωωτική πρόταση της εισαγγελέως απορρίφθηκε.

Το Νοέμβριο και το Δεκέμβριο του 2022, το αρμόδιο δικαστικό συμβούλιο, απέρριψε τις αιτήσεις άρσης περιοριστικών όρων που είχαν καταθέσει εδώ και μήνες δύο από τους διωκόμενους συντρόφους, χωρίς να δίνεται καμία ουσιαστική απάντηση για την απόρριψη τους.

Τον Αύγουστο του 2023, ο σύντροφος Γ.Ι. αιτείται την μεταρρύθμιση των περιοριστικών του όρων με σκοπό να ξεκινήσει τις σπουδές του στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, στη σχολή που πέρασε μέσω πανελλαδικών τον Ιούνιο του 2023. Την Δευτέρα 6 Νοεμβρίου, ύστερα από την εισαγγελική πρόταση για απόρριψη της αίτησης, το δικαστικό συμβούλιο με βούλευμα απορρίπτει την αίτηση του συντρόφου! Η χουντικής έμπνευσης απαγόρευση φοίτησης με βάση τα πολιτικά φρονήματα αποτελεί στην ουσία τον δέκατο περιοριστικό όρο.

Είναι η πρώτη φορά που τίθενται και συμπλέκονται τόσο σκληροί περιοριστικοί όροι στο ελληνικό νομικό πλαίσιο ενώ το επαναλαμβανόμενο μοτίβο της απόρριψης όλων των αιτήσεων άρσης αποδεικνύει την εκδικητική μεταχείριση των συντρόφων. Με την επιβολή των συγκεκριμένων όρων, οι δικαστικές αρχές αποφασίζουν ότι χωροφύλακες θα καθορίζουν μέχρι που θα κινείται γεωγραφικά ο σύντροφος Γ.Ι. και προσπαθούν να εγκαθιδρυθούν ως «κυρίαρχη αρχή» για την λήψη αποφάσεων σχετικά με τη ζωή του. Με την επέκταση του καθεστώτος εξαίρεσης που παρατηρούταν μέχρι σήμερα σε πληθώρα περιπτώσεων πολιτικών κρατουμένων (φυλακή μες τη φυλακή), στήνεται μια φυλακή έξω από τη φυλακή με έκτιση ποινής αορίστου χρόνου χωρίς καμία καταδικαστική απόφαση.

ΝΑ ΣΠΑΣΕΙ ΤΟ ΑΤΥΠΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΟΜΗΡΙΑΣ ΤΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ Γ.Ι.
ΑΜΕΣΗ ΑΡΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΕΡΙΟΡΙΣΤΙΚΩΝ ΟΡΩΝ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ 4 ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ/Η ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ/Η ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΕΣ-ΑΠΑΛΛΑΓΗ ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΣΤΗ ΔΙΚΗ ΤΗΣ 29/11/2023.

NEITHER 21 NOR 100, SQUAT FOREVER IN EVAGELISMOS

Text of the people arrested during the evacuation of Evagelismos Squat in Heraklion, after 21 years of history

In the early hours of Saturday 30.09.2023, around 5:30 in the morning, cops of various forces overrun the neighborhood of Theotokopoulou. People living in the Evagelismos squat wake up to the sound of broken glasses and metal shaking from the blows. After the very short time during which the police forces managed to enter the building, they find half of the people inside it, and half on the terrace above it. The people inside the building are immobilized in rooms by the intervening forces (OPKE, EKAM), while EKAM proceed to intervene on the terrace. At this point there is tension between the people on the roof and the cops trying to approach them, which ends when the cops manage to reach us, to avoid violence towards us. They lay us on our faces and tie us up, some with handcuffs and others more roughly. In order to gather us in one place, they drag a person for several meters handcuffed, with his face on the ground. Shouts follow both from us and from neighbors against the eviction; a stance met with the threat of automatic weapons, physical violence and gestures by the cops. At that moment, the person who had been dragged escapes their attention and steps out onto the roof ledge, threatening to fall if they approach him. The stance of the repressive forces remains relentless, with eight armed cops rushing directly towards him. In a few tenths of a second, the comrade is falling from the terrace, with the clear responsibility of those who took part at the evacuation operation of Evagelismos, but also of those who ordered it: from the University of Crete and the municipal authorities, up to the high levels of the government. From our side, there was immediate resistance and shouts to the neighborhood, in the face of the event we witnessed. The cops panicked, realizing their responsibilities and trying to silence us, and kicked some of us in the head. When they were informed that the comrade was alive they mocked us, lied to us about his condition, and told us that we would go to find him. They then took out all their anger on us, cursing us, threatening us, hitting us and stomping us on the roof floor.

Their procedures were accelerated, by taking us down and placing us inside the building, in rooms they assumed that were ours, so that we would not have visual contact with the neighborhood, and they start writing down what they find. During this process they discovered clothes, political books, kitchenware, personal things (photos, laptops), material for a bar organised to raise funds for the costs of the restoration works we have been doing in the squat, but also items that had been collected by solidarity people in the neighborhood and the city, to be sent in the following days to the affected areas by the floods in Thessaly. Some objects that seemed useful to them were kept, while the others were thrown here and there, or broken before our eyes, without us being able to react. During our presence, nothing more was found than what is recorded in the arrest report, and anything added subsequently will be considered planted. In addition, a purse with personal belongings and a mobile phone of a comrade were removed, which are not mentioned anywhere in the police documents. Subsequently, we were allowed to get dressed and take a couple of things in a bag, as if your life can fit into a backpack. Also comrades who were outside the building managed to take the dogs of the house, while the cats hid due to the noise, and procedures are being carried out to find and take them. At the same time comrades gathered near the squat for solidarity. Listening to their chants but also the conflicts that took place, gave us incredible strength to continue with our heads high, while the message was conveyed to the cops present, that Evagelismos is not only the 11 people they found inside on a September Saturday. Evagelismos is the relationships, camaraderie, solidarity, movement, it is all of us. Also noteworthy are the anti-cop songs that were heard loudly in the neighborhood when they took us out of the building, not from some organised gathering, but – as we realized later – from a house near the squat.

When we arrived at Heraklion General Police Directorate, the legal proceedings began, during which we refused to cooperate, did not undress, did not provide photographs and fingerprints, and did not sign anything. We were notified of our arrest about three hours later, and from the beginning to the end of our detention the cops were constantly trying to delay the process. Our injured comrade, who had been probably taken irregularly from the Venizelio Hospital to be transferred to the police headquarters, was kept isolated in a separate area from us, while both the police and the prosecutor did not allow him to be transferred to a hospital again. It was only after pressure from the lawyers -who were there the whole time we were detained, and whom we thank from the bottom of our hearts for their attitude- that an order was given for his release at first, and finally after some hour an ambulance came to collect him. At the moment he is in PAGNI hospital, receiving the necessary medical care, we are in contact with him, and he is strong.

The second point that caused tension was the information from the cops that the prosecutor will announce whether we would be detained at 18:00. Under this pretext we had no access to food until 20:00, that is for fourteen hours since the operation. After constant pressure from us and the lawyers, and evasions from the cops, we were finally released at 21:00, after the dynamic afternoon demonstration was over. Even by that time, the comrade’s belongings which had been irregularly taken by the cops had not turned up, except for her ID which was necessary for their procedures. After an intense confrontation with the officers on duty, her purse was miraculously found -among the confiscated items, but without it being registered- but her cell phone was still missing. After verbal and legal pressure, we were called to collect the mobile two days later, with it having almost a full battery. We have every reason to believe that it had been improperly held by the police ranks, at the responsibility of both those in charge of the operation and the officers on duty. Until today (Tuesday, October 3) we have yet to receive our case file, while the charges that we know from the arrest report that we are jointly charged with are: disturbance of peace, weapons law, theft of electricity and disobedience.

This was a record of what happened during the evacuation operation and our detention. We write it for the people of the movement that could not be there, and for future use. After all, it is clear that we are not the only ones who have been subjected to repression. We are at a junction when both the movement and the entire society are under full-frontal attack by the state and the capital. With a purely political decision to attack an active political space, they are once again applying the doctrine of law and order, trying to stifle the voices that still resist their domination, and distract the people from their real problems.

We, for our part, take responsibility for the history of the squat, all these years of its occupation. We stand by our comrades who fought to defend the squat and its history on the streets. We express our solidarity with the Self-managed Political Space in the Polytechnic University in Athens, that was evacuated at the same time, and we stand together with all the political spaces under threat. And just as in all the attacks we have received, we have responded in a clear way that they will bleed to get the occupied places, now is the time to act. Nothing is over, ideas are not evacuated. Now that you’ve taken us out of our house, we’ll go into yours.

We do not forget our dead comrades, we do not forget our political spaces.

Not a step back.

Arrested from the Evagelismos Squat

Residents and guests

Comrades

Tuesday, October 3, 2023

Για τους “γύφτους”.

Ποδολαγνεία

Από τον Αντώνη Αντωνάκο.

[ αναδημοσίευση από τον Αδέσποτο Σκύλο]

Οι μοναδικοί άνθρωποι που βρίσκονται γύρω μου και με συγκινούν είναι οι γύφτοι. Λατρεύω τη γυφτιά και το βλέμμα των γύφτων. Αυτή την υγράδα από μισοσβησμένα μονοπάτια που προσπαθεί να ιχνηλατήσει τον κόσμο. Ο αστός και ο άνθρωπος της ευκολίας δεν μπορεί να καταλάβει την ψυχή του γύφτου. Την επίγνωση τού εαυτού του έξω από κανόνες και συμπεριφορές. Η αναρχία τού γύφτου είναι ουσιαστική. Θέλει απ’ την εξουσία των νοικοκυραίων το ελάχιστο περίσσευμα. Τίποτε άλλο. Γι’ αυτό η μεγαλύτερη τέχνη του είναι η ζητιανιά. Και το πλιάτσικο. Και το εμπόριο τιμαλφών. Και πολλές φορές η κλεψιά. Ο γύφτος είναι κοινωνικός επαναστάτης, ούτε μισθωτός, ούτε έμπορος, ούτε σκλάβος, ούτε αφέντης. Έξω απ’ τις κοινωνικές νόρμες. Ο γύφτος επινοεί ιστορίες, είναι μυθομανής και ψεύτης. Περνάει τη ζωή του στο τεράστιο σπίτι της φύσης. Χωρίς εμβόλια, χωρίς πόσιμο νερό, χωρίς εκπαίδευση. Στην καρότσα ενός φορτηγού ή σ’ ένα τσαντίρι. Οι γύφτοι προσεύχονται γονατιστοί μπροστά στην παναγία μα στην πραγματικότητα λατρεύουν το φίδι που πατά με το πόδι της. Κι όταν φιλούν το σταυρό, ευχαριστούν τη βροχή που ποτίζει τη γη. Οι γύφτοι τραγουδούν και χορεύουν, ως γνήσιοι σφετεριστές του Πλατωνικού αμοραλισμού, μακριά απ’ τα στρατόπεδα συγκέντρωσης της εργασίας. Ο Χίτλερ τους τίμησε και με το παραπάνω. Το ίδιο και οι συμπατριώτες μου ελληναράδες που τους φτύνουν και τους κλωτσούν, πιστεύοντας πως αυτή η φυλή με το σκούρο δέρμα και το σκοτεινό παρελθόν έχει το έγκλημα μέσα στο αίμα της. Καταραμένοι και αιώνια περιπλανώμενοι, με μοναδικό σπίτι τους το δρόμο. Τον Αύγουστο του 1944, σχεδόν τρεις χιλιάδες Τσιγγάνοι, άντρες, γυναίκες και παιδιά, μέσα σε μια νύχτα, έγιναν στάχτη στις αίθουσες αερίου του Άουσβιτς. Το ένα τέταρτο των Τσιγγάνων της Ευρώπης χάθηκε εκείνα τα χρόνια της βαρβαρότητας. Ποιος αλήθεια ρώτησε να μάθει γι’ αυτούς; Σε ποια ιστορία πέρασε το δικό τους ολοκαύτωμα; Ποιος έστησε έστω και ένα μνημείο γι’ αυτούς; Ποιος ζήτησε αποζημιώσεις για τα δικά τους βασανιστήρια; Και ποιος προσπαθεί να συνεχίσει το θεάρεστο έργο του Αδόλφου; Τώρα που εμείς οι ταχτοποιημένοι λευκοί ταμπουρωθήκαμε στις πατρίδες μας και στην φυλετική μας καθαρότητα αγναντεύουμε απ’ το παράθυρο του γιωταχή μέρη που έχει φιλήσει με το στόμα του ο Σατανάς. Ο Γύφτος, που πλένει τα πόδια της αγαπημένης του εκεί που θα φυτρώσει κάποτε ο ήλιος.