11 Απρίλη, βράδυ, στην Ρόζα.

Με επιμέλεια απο το Θεατρικό Εργαστήρι στην Καταληψη Rosa Nera το αντιεμπορευματικό καφενείο στην Ρόζα, σήμερα Παρασκευή, 11 Απριλίου, βράδυ – από τις Ενιάμιση έως τις Δύο μετά τα μεσάνυχτα – με ανοιχτή την βιβλιοθήκη 451 και το Χαριστικό Παζάρι.

Θα λειτουργούν λοιπόν, παράλληλα με το καφενείο της Ρόζας, η βιβλιοθήκη 451 με ελεύθερο δανεισμό και βιβλιοπωλείο με ελεύθερη συνεισφορά από τον κατάλογο της 451 σε βιβλία πολιτικής, θεωρίας, λογοτεχνίας, ποίησης, τοπικής ιστορίας και άλλων κατηγοριών.

Στο χαριστικό παζάρι της Ρόζα Νέρα, μπορεί όποια και όποιος θέλει να πάρει ή να φέρει ρούχα και υποδήματα, χωρίς κανένα αντίτιμο στο πλαίσιο της χαριστικότητας.

https://rosanera.squat.gr/

#ρόζανερα #rosanera #Χανιά

Κείμενο και Αφίσσα της Κατάληψης Rosa Nera για τους τραμπουκισμούς και τις συλλήψεις εργαζόμενων στην εστίαση από την Ασφάλεια Χανίων:

Κείμενο και Αφίσσα της Κατάληψης Rosa Nera για τους τραμπουκισμούς και τις συλλήψεις εργαζόμενων στην εστίαση από την Ασφάλεια Χανίων:

Η σύλληψη και η ολονύχτια κράτηση στο αστυνομικό τμήμα εργαζομένων την ώρα της δουλειάς τους για ένα δικαιολογητικό εργασίας, που μέχρι τότε κανείς δεν γνώριζε την ύπαρξη του, δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας τσαμπουκάς της νέας διεύθυνσης της Ασφάλειας Χανίων.

Το συμβαν μοιάζει βγαλμένο από άλλες εποχές, των οποίων οι νοσταλγοί, το βράδυ της Παρασκευής 4/4/25, συνέλαβαν εργαζομένους/ες ΑΠΛΑ ΕΠΕΙΔΗ ΔΟΥΛΕΥΑΝ.

Τους πήγαν αυτόφωρο, τους στριμώξανε στα υπόγεια κελιά χωρίς φαϊ και νερό, τους πήραν κινητά τηλέφωνα, κορδόνια και δαχτυλικά αποτυπώματα.

ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ/ΕΣ ΣΤΗΝ ΕΣΤΙΑΣΗ ΔΟΥΛΕΥΑΝ

Είναι γνωστό τι σημαίνει η νυχτερινή βάρδια στα μαγαζιά της εστίασης. Δουλειά για τη διασκέδαση των άλλων, μισά- ή και καθόλου ένσημα- ελαστικά ωράρια, υπερωρίες, κακοπληρωμένα μεροκάματα, ύπνος το πρωί. Έξτρα κομμάτι της δουλειάς είναι το άγχος και η πίεση που μεταφέρεται από τα αφεντικά και αφορά τον οποιοδήποτε έλεγχο για το μαγαζί τους (τσιγάρα, μουσική, υγειονομικό, κ.α.)

Σε αυτή τη συνθήκη η υπόνοια και μόνο, του να βρεθείς στο κρατητήριο, επειδή απλώς δουλεύεις, είναι εξοργιστική.

ΟΙ ΑΣΦΑΛΙΤΕΣ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΣΥΛΛΑΒΑΝΕ

ΤΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΝΟΥΝ ΑΚΡΙΒΩΣ;;

Αυτή ακριβώς είναι η δουλειά της Ασφάλειας Χανίων: ρουφιανιά, χαφιεδιλίκι, ανούσια καψόνια σε όσους και όσες νομίζουν ότι τους παίρνει σε μια αποτυχημένη προσπάθεια απόδειξης της κοινωνικής χρησιμότητάς τους. Αυτή τη φορά η αυθαιρεσία και η εκδικητικότητά τους είχε για αποδέκτες τους/τις 9 εργαζόμενους/ες, που δούλευαν για ένα μεροκάματο.

ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΑ ΣΕΖΟΝ ΜΕ ΜΕΙΩΣΕΙΣ ΣΤΑ ΩΡΑΡΙΑ ΚΑΙ ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΜΙΣΘΩΝ

Κατάληψη Rosa Nera, rosanerasquat.gr, Απρίλιος 2025

Όλες και όλοι στην Απεργία! Τετάρτη 9 Απριλίου, 10 π.μ., πλ. Αγοράς

Όλες και όλοι στην Απεργία! 
Η Κατάληψη Rosa Nera καλεί στην απεργιακή συγκέντρωση της 9ης Απριλίου, ώρα 10 π.μ. στην Πλατεία Αγοράς.
Απεργίες διαρκείας για μειώσεις στα ωράρια και στα ενοίκια, για αυξήσεις στους μισθούς.
Κείμενο από την Κατάληψη Rosa Nera για την πολιτική συγκυρία:

Παρέμβαση στο Δημοτικό συμβούλιο Χανίων, την Τετάρτη 09/04, στις 3.30 μ.μ

Η Κατάληψη Rosa Nera καλεί στην παρέμβαση στο Δημοτικό συμβούλιο Χανίων, την Τετάρτη 09/04, στις 3.30 μ.μ., ενάντια στις απάνθρωπες συνθήκες κράτησης στην Αγυιά, για να σταματήσουν τα κρατικά εγκλήματα ενάντια στην προσφυγιά και την ανθρώπινη μετακίνηση,  (όπως το έγκλημα της Πύλου) – για την υποστήριξη αξιοπρεπών συνθηκών πρώτης υποδοχής και για την υποστήριξη της διάσωσης, για την αλληλεγγύη στην προσφυγιά, στις μετανάστριες και στους μετανάστες.

 

Κατάληψη Rosa Nera,

Απρίλης 2025

Συγκέντρωση Αλληλεγγύης στα Δικαστήρια Πέμπτη, 10/4 στις 9π.μ. για την αναστολή πλειστηριασμού πρώτης κατοικίας

H κατάληψη Rosa Nera στηρίζει το κάλεσμα της “Συνέλευσης για τα κοινά στον Αποκόρωνα”, για συγκέντρωση στα δικαστήρια Χανίων την Πέμπτη 10 Απριλίου στις 9.00, με στόχο την αναστολή πλειστηριασμού πρώτης κατοικίας οικογένειας στον Αποκόρωνα, από τα επενδυτικά funds.

Σε μια εποχή που το στεγαστικό πρόβλημα έχει λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις, τόσο πανελλαδικά, όσο και στην πόλη μας, είναι πρόκληση να ξεσπιτώνονται άνθρωποι του μεροκάματου και τα σπίτια τους να παραδίνονται στις ορέξεις του επενδυτικού κεφαλαίου. Η απάντηση μας να είναι η αλληλεγγύη και οι συλλογικοί αγώνες απέναντι στο μέλλον που μας ετοιμάζουν.

ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΧΩΡΙΣ ΣΠΙΤΙ. ΚΑΝΕΝΑ ΣΠΙΤΙ ΧΩΡΙΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΧΑΝΙΩΝ, ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 10/4, στις 9.00.

Κατάληψη Rosa Nera

Οι ζωές μας πάνω από τα κέρδη τους. Για τις διαδηλώσεις της 28ης Φεβρουαρίου

 

Οι ζωές μας πάνω από τα κέρδη τους.

Για τις διαδηλώσεις της 28ης Φεβρουαρίου

Οι ιστορικές διαδηλώσεις της 28ης Φεβρουαρίου κατέδειξαν μια μεγάλη κρίση εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα και τη δυσαρέσκεια για μια δικαιοσύνη εξαρτημένη από ομάδες συμφερόντων. Ίσως, όμως, να ήταν και κάτι παραπάνω καθώς εκφράστηκε μαζικά μια κοινωνική ανάγκη για την συλλογική διεκδίκηση των αξιών της δικαιοσύνης και της αλήθειας. Τόσο για την δικαιοσύνη γύρω από το έγκλημα των Τεμπών όσο και για την ανάδειξη των πολιτικών και ταξικών αιτιών που οδηγούν σε ανάλογα κρατικά και καπιταλιστικά εγκλήματα. Για να υπάρχει όμως συνέχεια θα πρέπει να κατακτηθεί ξανά η εμπιστοσύνη στην συλλογικότητα, στην κριτική αμφισβήτηση, στο ξεπέρασμα του ατομισμού, στην οργάνωση της συλλογικής δράσης στον δρόμο, στον δημόσιο χώρο και στους χώρους εργασίας ως απαραίτητων προϋποθέσεων για κάθε κοινωνική αλλαγή.

Η μαζική δυσαρέσκεια που εκφράζεται γύρω από τα Τέμπη συσχετίζεται επίσης με σημαντικά πολιτειακά ζητήματα. Η προφανής ευθύνη του πολιτικού προσωπικού για το έγκλημα των Τεμπών δεν φαίνεται να οδηγεί σε κάποιου τύπου λογοδοσία. Οι υπεύθυνοι υπουργοί και πρωθυπουργοί των κυβερνήσεων που – τις τελευταίες δεκαετίες – οδήγησαν στην ραγδαία μείωση του κόστους ασφάλειας των σιδηροδρόμων ούτε ελέγχονται,  ούτε εγκαλούνται από τους «ανεξάρτητους», υποτίθεται, θεσμούς της δικαιοσύνης. Αντίθετα, οι υπεύθυνοι «αυτό-αθωώνονται» κιόλας μέσα στο πλαίσιο εξαρτημένων πολιτικά επιτροπών που ελέγχονται από την ίδια την εκτελεστική εξουσία. Επίσης, ακόμα και μετά το έγκλημα των Τεμπών, το κράτος των αφεντικών δεν ανταποκρίνεται καν στο αίτημα για ασφαλείς μεταφορές ευθυγραμμισμένες με το δημόσιο συμφέρον. Κάθε άλλο, τα στελέχη της κυβέρνησης και ο πρωθυπουργός δηλώνουν ευθαρσώς πως οι ιδιωτικοποιήσεις στον σιδηρόδρομο θα ενταθούν με την απόδοση ακόμα περισσότερων λειτουργιών και μετοχών σε ιδιώτες («στα πρότυπα της ΔΕΗ», όπως είπαν…). Η διάθεση των εκμεταλλευτών συνεχίζει να κινείται στην συγκάλυψη των φονικών ευθυνών, στην μείωση του προσωπικού και των δαπανών για ασφαλείς μεταφορές, στην αύξηση των εισιτηρίων, στην εξάρτηση από ιδιωτικές εταιρείες. Με λίγα  λόγια, σε όλους τους παράγοντες που οδηγούν σε συνέχιση των θανατηφόρων ατυχημάτων αρκεί να υπάρχει κέρδος για τα αφεντικά και το πολιτικό τους προσωπικό.

Ανεξάρτητα από το αν οι διαδηλώσεις της 28ης Φεβρουαρίου αποτελούν αφετηρία ενός μεγάλου κύκλου αγώνων, το ίδιο το γεγονός των Τεμπών έχει ήδη μετασχηματίσει τις συνειδήσεις των ανθρώπων. Στην μεταπολιτευτική Ελλάδα, ο σιδηρόδρομος – εργαλείο της βιομηχανικής εποχής, των συγκρούσεων, των αγώνων και των εγκλημάτων της – αποτελούσε παράλληλα και όχημα συνοχής, εμπιστοσύνης ενώ θεωρούνταν έως πριν δύο χρόνια το «λαϊκό και ασφαλές» μεταφορικό μέσο – κυρίως εργαζόμενων και φοιτητ(ρι)ών. Με αφορμή όμως το πολύνεκρο δυστύχημα συζητιέται ευρέως για πρώτη φορά και ο ρόλος του σιδηρόδρομου ως μέσο λαθραίας εξυπηρέτησης πολεμικών και πάσης φύσεως ιδιωτικών συμφερόντων. Με το διαβόητο μπάζωμα και την εν
γένει ύποπτη διαχείριση του χώρου της τραγωδίας, η παραπάνω συνθήκη αναδείχθηκε ως πιθανή διάσταση του δυστυχήματος.

Η απώλεια της εμπιστοσύνης σε ότι συμβόλιζε η επιβατική λειτουργία του σιδηρόδρομου (και όχι μόνο μεταπολιτευτικά) έχει ήδη επιφέρει ένα ανεπανόρθωτο ρήγμα το οποίο δεν επουλώνεται εύκολα. Πόσο μάλλον μέσα από μια χυδαία κυβέρνηση που επιχείρησε να «μπαζώσει» με επικοινωνιακά ψέματα τις αιτίες του ατυχήματος: Είναι σαφές πως υπήρχε χρόνια υποχρηματοδότηση και υποστέλεχωση από όλες τις κυβερνήσεις (50% του προσωπικού μειώθηκε τα τελευταία 10 χρόνια), κρατική αναλγησία απέναντι στις προειδοποιήσεις των εργαζόμενων και παρανομοποίηση των σχετικών απεργιών τους για τα ζητήματα ασφάλειας, εσκεμμένη καθυστέρηση έργων παρά τις παραιτήσεις υπεύθυνων ασφαλείας, απουσία υποδομών και γενικών σχεδίων αποτροπής ατυχημάτων.

Είναι, λοιπόν, πολύ σημαντική η διάχυση της φράσης στα στόματα όλο και περισσότερων ανθρώπων «να βάλουμε τις ζωές μας πάνω από τα κέρδη τους» μετά το συλλογικό τραύμα των Τεμπών. Περιέχει την κατάφαση στην ζωή ενάντια στις εξουσίες του θανάτου που με χυδαίο τρόπο επιχειρούν να συσκοτίσουν τα στοιχεία και τις (υλικές και ταξικές) αιτίες των εγκλημάτων τους. Είναι, επίσης, σημαντικό πως τα μηνύματα των διαδηλώσεων της 28ης Φεβρουαρίου συνδέθηκαν και με το μέσο οργάνωσης και διάδοσης τους: την γενική απεργία. Οι απεργιακές διαδηλώσεις εκατομμυρίων ανθρώπων δεν ήταν το ξέσπασμα ενός «συναισθηματικού όχλου που διψάει για αυτοδικία» όπως προσπαθούν να «παρουσιάσουν» τα γεγονότα οι υπουργοί και οι στρατευμένοι δημοσιολόγοι τους. Αντίθετα, αποκρυσταλλώνουν έναν λόγο σαφέστατο και μια συλλογική βούληση που μετά το έγκλημα στα Τέμπη δεν ανέχεται «να χάνονται άλλες ανθρώπινες ζωές για τα ιδιωτικά κέρδη των λίγων». Χαρακτηριστικό της διάχυσης και της ηγεμονίας αυτού του πλαισίου είναι πως ακόμα και ψηφοφόροι, ακόμα και εργοδότες ή και στελέχη των υπεύθυνων κομμάτων συμμετείχαν ή «σύρθηκαν» – τυπικά βεβαίως – στις διαμαρτυρίες. Κανείς τους δεν ήθελε να μπει στο κάδρο της κυβερνητικής και δικαστικής συγκάλυψης.

Παράλληλα ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της νεολαίας, των μαθητών – μαθητριών κοινωνικοποιείται πολιτικά για πρώτη φορά και στον λόγο του αναρωτιέται ήδη αν υπάρχουν τρόποι κοινωνικής οργάνωσης με τους οποίους μπορεί να επιτευχθεί ένας τέτοιος σκοπός: να νικήσει η ζωή την εκμετάλλευση. Η δικαίωση και η απόδοση των ευθυνών για το έγκλημα στα Τέμπη είναι ένας αγώνας το αποτέλεσμα του οποίου θα σημαδέψει την σημερινή νεολαία. Το τι αποτέλεσμα θα έχει αυτή η κοινωνική κίνηση όπως και το αν θα αποδοθεί η δικαιοσύνη και η αλήθεια για το κρατικό έγκλημα στα Τέμπη έχει ήδη τρομοκρατήσει τους υπεύθυνους του εγκλήματος. Γι’ αυτό ακριβώς ακροδεξιοί υπουργοί, όπως ο Βορίδης, μιλούσανε για «μικρό ζήτημα μπροστά στις γεωπολιτικές εξελίξεις» ή κάποιοι άλλοι υπουργοί θεωρούσαν πως οι διαδηλώσεις θα φέρουν «χάος και πολιτική αστάθεια». Αυτό που όμως έφεραν οι διαδηλώσεις ήταν μια κάποια αισιοδοξία και εμπιστοσύνη στους κοινωνικούς αγώνες. Και αυτό που ενοχλεί πραγματικά τα αφεντικά είναι η πρωτοφανής συμμετοχή και τα κοινωνικά, ηθικά και ταξικά περιεχόμενα της. Στις 28η Φλεβάρη φάνηκε πως έχει και όρια η υπακοή στον αυταρχισμό όπως έχει και όρια η ανοχή στα επικοινωνιακά ψεύδη γύρω από τα Τέμπη – και όχι μόνο. Το κρατικό έγκλημα αποδόθηκε εκεί που όφειλε να αποδοθεί: στις ιδιωτικοποιήσεις κοινωνικών αγαθών και υπηρεσιών με όχημα τις πελατειακές σχέσεις του κράτους των αφεντικών με ντόπιες και ξένες εργολαβίες, όπως και στην παράλληλη φονική αισχροκέρδεια που συνεπάγεται η μείωση του κόστους στην ασφάλεια και την εργασία στις ιδιωτικοποιημένες κοινωνικές υπηρεσίες. Ένα κόστος που πληρώνεται με ανθρώπινες ζωές.

Η φράση «δεν έχω οξυγόνο» συγκλόνισε κάθε άνθρωπο που δεν έχει λόγους να ταυτίζεται με τους υπεύθυνους του εγκλήματος. Είναι μια φράση που κατέδειξε την φρίκη μέσα στην οποία χάθηκαν ανθρώπινες ζωές, τους μηχανισμούς συγκάλυψης, την αναλγησία και την αδιαφορία της εξουσίας και των ανεπαρκών και διαλυμένων θεσμών  της υποτιθέμενης «πολιτικής προστασίας». Παράλληλα η προσπάθεια των ανθρώπων που μέσα στις φλόγες ακούγονται να προσπαθούν να βοηθήσουν ή να ανακουφίσουν ο ένας την άλλη, την ώρα της τραγωδίας, μας υπενθύμισαν ποια είναι η δική μας πλευρά, οι δικές μας αξίες και το δικό μας χρέος.

Τα δύο τελευταία χρόνια, ο δίκαιος αγώνας των συγγενών των θυμάτων – η οργή, το πένθος και ο λόγος τους – ευθυγραμμίστηκε με τη οργή και την δυσαρέσκεια για μια ζωή απαξιωμένη και υποταγμένη σε μισθούς οριακούς και ωράρια εξαντλητικά. Είναι προφανές πως η μεγάλη αύξηση των εργατικών δυστυχημάτων που οφείλονται – επίσης – στην μείωση του κόστους και των ελέγχων ασφάλειας στους χώρους εργασίας είναι εργοδοτικές δολοφονίες που έχουν τα ίδια αίτια και τους ίδιους ή ανάλογους πολιτικούς και ταξικούς ένοχους με το έγκλημα των Τεμπών. Η οργή για τα Τέμπη συναντήθηκε, επίσης, με άλλα οργισμένα πένθη που προκάλεσε τα τελευταία χρόνια η ταξική, ρατσιστική και έμφυλη βία. Έτσι, στις διαδηλώσεις εμφανίστηκαν μαζί με τον σύλλογο συγγενών θυμάτων των Τεμπών και γυναίκες που έχασαν τα παιδιά τους από την έμφυλη βία ενώ πολιτικές και μεταναστευτικές οργανώσεις υπενθύμισαν πως η βεβήλωση της προσφυγικής ζωής σε γεγονότα όπως αυτά στο έγκλημα της Πύλου έχουν τους ίδιους υπεύθυνους και τις ίδιες αιτίες με το καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη. Παράλληλα συγγενείς των θυμάτων του εγκλήματος των Τεμπών πλαισιώνουν και τροφοδοτούν δράσεις που σχετίζονται και με άλλους κοινωνικούς αγώνες.

Κοινωνικοί και ταξικοί αγώνες ώστε να αποδοθεί δικαιοσύνη για τα Τέμπη. Μεταφορές, υγεία, παιδεία, ελεύθερα για όλες και όλους ως δημόσια αγαθά, πρόσβαση για όλες και όλους σε νερό, ρεύμα και στέγη με άμεση εμπλοκή των εργαζόμενων σε όλες τις αποφάσεις για τις κοινωνικές υπηρεσίες. Να συνεχίσουμε τον δρόμο που άνοιξαν οι διαδηλώσεις της 28ης του Φλεβάρη στην κατεύθυνση της συνδιαμόρφωσης και της αλληλεγγύης.

Απέναντι στην εγκληματική αναλγησία των αφεντικών και των κυβερνήσεων τους, για όσες και όσους αγωνίζονται για απελευθέρωση από κάθε μορφή εκμετάλλευσης, για αλήθεια, δικαιοσύνη, ζωή, η οργάνωση στην βάση των πραγματικών τους αναγκών είναι μονόδρομος.

Κατάληψη Rosa Nera

ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ. Δίκη υπόθεσης των 4: 18/3, ώρα 9 π.μ.

ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ. Δίκη υπόθεσης των 4:

Η κατάληψη Rosa Nera στηρίζει και συμμετέχει στα καλέσματα για την Τρίτη 18/3 στις 09:00 π.μ. στα δικαστήρια Ρεθύμνου, όπου θα διεξαχθεί η δίκη των 4 που δέχτηκαν σεξιστική – ρατσιστική επίθεση από ομάδα ακροδεξιών, στο Ρέθυμνο τον Μάρτιο του 2020.

Ακολουθεί το
κείμενο των 4 για την δίκη:

«Δεν είμαστε η ντροπή της χώρας»: Μέρος 7ο – στο δρόμο για το Εφετείο»

Είμαστε οι Ε.Α., Η.Γ., Ε.Π., Ο.Σ. και στις 18 Μαρτίου 2025 καλούμαστε να παραστούμε στο Εφετείο Χανίων, όπου θα επανεξεταστεί η υπόθεση της σεξιστικής και ρατσιστικής επίθεσης που δεχτήκαμε στο κέντρο του Ρεθύμνου τον Μάρτιο του 2020 από ομάδα ακροδεξιών ανδρών – μια υπόθεση στην οποία δικαιωθήκαμε στις 12 Ιανουαρίου 2024.

Ύστερα από τέσσερα χρόνια αναβολών, οικονομικής και ψυχικής εξουθένωσης, το αποτέλεσμα της δίκης ήταν η καταδίκη των έξι από τους επτά κατηγορούμενους, οι οποίοι κρίθηκαν ένοχοι και καταδικάστηκαν σε δεκαοκτώ μήνες φυλάκιση με τριετή αναστολή. Ο έβδομος καταδικάστηκε σε δεκαέξι μήνες, λόγω αμφιβολιών αναφορικά με την πρώτη κατηγορία, κατά πλειοψηφία της έδρας. Οι κατηγορίες που τους βαρύνουν είναι: διατάραξη κοινής ειρήνης, φθορά ξένης ιδιοκτησίας κατά συναυτουργία και με ρατσιστικά χαρακτηριστικά, καθώς και εξύβριση κατά συρροή που τελέστηκε δημόσια με ρατσιστικά χαρακτηριστικά.

Κατά τη διάρκεια της δίκης, τόσο στις καταθέσεις μας όσο και στις απολογίες των κατηγορουμένων, ακούσαμε σχόλια ότι οι κατηγορίες «είναι αστείες» και ότι «στο Εφετείο η υπόθεση θα ξεπεταχτεί». Η έκπληξή τους είναι εύλογη, μιας και τέτοιες υποθέσεις σπάνια φτάνουν στις δικαστικές αίθουσες λόγω αποθάρρυνσης, και ακόμα σπανιότερα οδηγούν σε καταδίκες «έντιμων ανδρών», «μεροκαματιάρηδων» που «είπαν απλώς μια κουβέντα στον δρόμο», κι ας ήταν τα πρόσωπά τους καλυμμένα. Ενώ επιχειρήθηκε η ενίσχυση της εικόνας των κατηγορουμένων ως «εuυπόληπτων πολιτών», για εμάς το αποτέλεσμα ήταν η επιβεβαίωση μιας συστημικής συνήθειας: της ατιμωρησίας.

Μας συγκλόνισε το γεγονός ότι επαναλήφθηκε πολλές φορές πως η καταδικαστική απόφαση αποτελεί εξαίρεση στον κανόνα. Όσο κι αν οι προσδοκίες μας από τη δίκη ήταν ξεκάθαρες, αυτή η διαπίστωση δεν έπαψε να μας σοκάρει. Αντί για απόδοση δικαιοσύνης, παρατηρήσαμε μια επίμονη αντιστροφή των ρόλων θύτη και θύματος: το δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης βαφτίζεται «υπερβολή», ενώ η βία χαρακτηρίζεται απλώς ως «μια κακιά στιγμή».

Μπροστά σε ένα καθεστώς καταπίεσης, καταστολής και λογοκρισίας, η υποστήριξη της απαίτησης για δικαιοσύνη δεν είναι επιλογή – είναι καθήκον. Η κριτική σκέψη και η διεκδίκηση του δίκαιου δεν είναι ατομική υπόθεση, αλλά προϋποθέτουν συλλογική αντίσταση απέναντι σε έναν συνεχή εκφοβισμό.

Σήμερα, καθώς η ακροδεξιά ακολουθεί μια ταχύτατη ανοδική πορεία και επιδιώκει να εξαπολύσει σκοταδισμό, η απάντησή μας είναι η δράση. Ο ρατσισμός και ο σεξισμός απορρίπτουν τη γνώση και την καλλιέργεια, προάγοντας την αμάθεια και τη βιαιότητα.

Το φαινόμενο αυτό έχει παρατηρηθεί επανειλημμένα στη χώρα μας, όπου οι πολίτες βλέπουν τη δικαιοσύνη να κλονίζεται και την εμπιστοσύνη στο κράτος δικαίου να αμφισβητείται. Η ανάγκη για αλλαγή και υπευθυνότητα γίνεται ολοένα και πιο επιτακτική.

Δεν σταματάμε.
Καμία μόνη.

4 ζευγάρια πόδια.»

https://rosanera.squat.gr/

Υπόθεση Μανώλη Αφράτη: ΤΡΙΤΗ 18/3, στις 9:00, Δικαστήρια Χανίων

Η κατάληψη Rosa Nera καλεί στα δικαστήρια Χανίων, την Τρίτη 18/3, στις 9 το πρωί, όπου εκδικάζεται το εφετείο της υπόθεσης της εργοδοτικής δολοφονίας του Μανώλη Αφράτη από το Ρέθυμνο.

Υπενθυμίζουμε πως πρωτόδικα το αφεντικό της εταιρίας “Γαλακτοκομική Αμαρίου Α.Ε.”, στην οποία εργαζόταν ο Μανώλης, κρίθηκε ένοχος για ανθρωποκτονία από αμέλεια, καθώς όπως αποδείχτηκε, το φορτηγό της εταιρίας το οποίο οδηγούσε, δεν πληρούσε καμία προυπόθεση ασφαλείας, με αποτέλεσμα κάποια στιγμή να ανατραπή και να παρασύρει στον θάνατο το Μανώλη Αφράτη.

Στο ο,τι καταδικάστηκε ο ιδιοκτήτης της εταιρίας, οφείλεται στον πολύμηνο και κοπιαστικό αγώνα της οικογένειας του θύματος και την στήριξη από σωματεία, φορείς και συλλογικότητες της εργατικής τάξης ανά την επικράτεια, ούτως ώστε να υπάρξει δικαίωση για αυτό το εργατικό δυστύχημα. Έναν αγώνα ο οποίος οδήγησε στο να μην υπάρξει συγκάλυψη της υπόθεσης, όπως αρχικά πήγε να γίνει και να ανασυρθεί από το αρχείο.

Γι’ αυτό και εμείς καλούμε με την σειρά μας όλο τον κινηματικό και αλληλέγγυο κόσμο των Χανίων να παραστεί στην συγκέντρωση αλληλεγγύης, αντιλαμβανόμενοι/ες την κρισιμότητα του συγκεκριμένου εφετείου τόσο για τον αγώνα που διεξάγεται από την οικογένεια του θύματος, όσο όμως και γενικότερα για τον αγώνα όλης της εργατικής τάξης απέναντι στον κόσμο των αφεντικών που μας θέλει αναλώσιμους/ες για χατήρι των κερδών τους.

ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΜΑΝΩΛΗ ΑΦΡΑΤΗ

ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΑΙΜΑ ΕΡΓΑΤΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, ΤΡΙΤΗ 18/3, στις 9:00, Δικαστήρια Χανίων

Κατάληψη Rosa Nera

https://rosanera.squat.gr/

Βιβλιοπαρουσίαση-Συζήτηση του βιβλίου: ΤΟ ΤΕΧΝΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ του Ζακ Ελλύλ

Βιβλιοπαρουσίαση-Συζήτηση του βιβλίου:
ΤΟ ΤΕΧΝΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ του Ζακ Ελλύλ

Η εισήγηση θα γίνει από τον μεταφραστή Γιάννη Δ. Ιωαννίδη
Στο καφενείο στη Ρόζα Νέρα,
την Παρασκευή 14/3/2025
στις 7μ.μ.
την εκδήλωση διοργανώνει η βιβλιοθήκη 451 της κατάληψης

 

   Για τον Ελλύλ, η Τεχνική με “Τ” κεφαλαίο δεν είναι απλώς η τεχνολογία ή τα τεχνικά αντικείμενα γύρω μας. Δεν είναι κάτι συγκεκριμένο όπως μια τεχνολογική επίτευξη ή ένα βιομηχανικό προϊόν.
  Καθώς εκτεχνικεύονται όλο και περισσότερες όψεις της  ζωής, η Τεχνική δεν είναι απλώς μόνο μια διαμεσολάβηση ανάμεσα στον Άνθρωπο και τη Φύση.
Είναι ένας γενικευμένος και καθοριστικός παράγοντας που συγκροτεί σύστημα, καθώς διασυνδέει όλες τις πτυχές της ανθρώπινης δραστηριότητας.
Έτσι πια, το Τεχνικό Σύστημα αποτελεί, για τον συγγραφέα,  το αυτονόητο περιβάλλον της σύγχρονης πραγματικότητας.

Νέο Κάλεσμα, Παρασκευή Μάρτη, ώρα 7 μ.μ. στην Αγορά

Νέο Κάλεσμα, σήμερα 7 Μάρτη, ώρα 7 μ.μ. στην Αγορά
Η Κατάληψη Rosa Nera στηρίζει και καλεί στην συγκέντρωση για το κρατικό – καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη.

Αγώνας για ζωή, ενάντια στην απαξίωση της για τα κέρδη των εκμεταλλευτών.

Αυτοί μιλάνε για κέρδη και ζημιές, εμείς μιλάμε για ανθρώπινες ζωές

Στον κόσμο των αφεντικών τύχη αν σωθείς, αξία στις ζωές μας να δώσουμε εμείς.

Μετά την μεγαλειώδη γενική απεργία της 28ης Φεβρουαρίου, δύο χρόνια από το κρατικό έγκλημα στα Τέμπη, υπάρχουν νέα καλέσματα.

Οι αγώνες συνεχίζονται ώστε να σταματήσουμε κάποτε να θρηνούμε και άλλους νεκρούς πάνω στα συντρίμμια που αφήνει πίσω της η βαρβαρότητα του καπιταλισμού.

Το “δυστύχημα” στα Τέμπη είναι άλλη μια δολοφονία του κράτους των αφεντικών. Όπως ακριβώς και το κρατικό ρατσιστικό έγκλημα του πολύνεκρου ναυαγίου της Πύλου για το οποίο επίσης επιχειρείται η συγκάλυψη των ενόχων.

Στους σιδηρόδρομους, η σκόπιμη υποτίμηση των μέτρων ασφαλείας από την εταιρία, η υποστελέχωση και η εντατικοποίηση της εργασίας, είναι ζητήματα για τα οποία οι εργαζόμενοι/ες στου σιδηρόδρομους είχαν προειδοποιήσει και διαμαρτυρηθεί πολλές φορές. Ήδη, πριν τη κρατική δολοφονία στα Τέμπη προειδοποιούσαν για τα αποτελέσματα των εγκληματικών αβλεψιών στον βωμό του κέρδους με όχημα άλλη μία ιδιωτικοποίηση δημόσιου φορέα:

“Δεν θα περιμένουμε το δυστύχημα που έρχεται, για να τους δούμε να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα κάνοντας διαπιστώσεις. Τα Σωματεία στον Σιδηρόδρομο και η Πανελλήνια Ομοσπονδία Σιδηροδρομικών δεν μπορεί να ανέχονται άλλο αυτή την επικίνδυνη κατάσταση. Τι άλλο περιμένουν για να παρέμβουν; Τι άλλο πρέπει να συμβεί;”

Δεν ήταν προφητεία τα παραπάνω λόγια, τα γεγονότα στα Τέμπη είναι τα αποτελέσματα των ιδιωτικοποιήσεων και της κερδοφορίας του καπιταλισμού. Είναι η υποτίμηση των ζωών μας απέναντι στα κέρδη τους.

Δεν πρόκειται να σωπάσουμε και δεν πρόκειται να συγκαλυφθεί άλλο ένα κρατικό έγκλημα.

Όλοι και όλες στους δρόμους.

Συμμετέχουμε να στηρίζουμε τα πανελλαδικά καλέσματα

Όλες και Όλοι στην Αγορά, Παρασκευή 7 Μάρτη στις 19:00.

ΚΑΤΑΛΗΨΗ ROSA NERA

https://rosanera.squat.gr/