11 χρόνια από τη δολοφονία του μετανάστη εργάτη Σαχτζάτ Λουκμάν
Τα ξημερώματα της 17ης του Γενάρη του 2013 ο 26χρονος μετανάστης Σαχτζάτ Λουκμάν, εργάτης από το Πακιστάν, δέχεται επίθεση και δολοφονείται εν ψυχρώ από τους φασίστες συμμορίτες της Χρυσής Αυγής Χρήστο Στεργιόπουλο και Διονύση Λιακόπουλο στα Πετράλωνα της Αθήνας. Ο Σαχτζάτ Λουκμάν ήταν σε ποδήλατο όταν οι δολοφόνοι τον πλησίασαν από πίσω οδηγώντας μηχανάκι και τον μαχαίρωσαν εν ψυχρώ. Ακολούθησε η δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα, ενώ εκείνη την περίοδο πραγματοποιήθηκαν δεκάδες άλλες επιθέσεις από τα ναζιστικά τάγματα εφόδου σε μετανάστριες και μετανάστες, σε χώρους και στον κόσμο του αγώνα.
Ο αντιφασιστικός αγώνας που δόθηκε είχε και έχει βαρύ τίμημα για τις αντιφασίστριες και τους αντιφασίστες με τραυματισμούς, βασανισμούς από τα σώματα ασφαλείας, συνεχιζόμενες διώξεις αλλά και συκοφάντηση ανάλογα με την περίπτωση. Σημείωσε όμως νίκες αναγκάζοντας τα φασιστοειδή να αποσυρθούν από το πραγματικό πεδίο δράσης και να οπισθοχωρήσουν στις τρύπες της χωματερής των πληκτρολογίων ή να καμουφλαριστούν στην απολιτίκ lifestyle κουλτούρα των αυτάρεσκων, (στην οποία βέβαια δε συνωστίζονται μόνο παρακρατικοί-φασίστες ), περιμένοντας εκ νέου την κρατική αρωγή για παρακρατική δράση. Την αιματηρή αυτή υπεράσπιση και αντεπίθεση με όλα τα μέσα, σε πρακτικό και ιδεολογικό επίπεδο, απέναντι στις παρακρατικές εφεδρείες προσπάθησε να οικειοποιηθεί το κράτος μέσω της αστικής δικαιοσύνης ως εγγυητής της ομαλότητας, με αφορμή τη δολοφονία Φύσσα και τις δίκες που ακολούθησαν. Παρουσιάζοντας έτσι το χιλιοπαιγμένο έργο των τιμωρών, αυτών στους οποίους έδωσαν και θα ξαναδώσουν τα όπλα και το πράσινο φως για να επιτεθούν.
Αυτήν τη χρονική περίοδο οι φασίστες προσπαθούν ολοένα και περισσότερο να επανεμφανιστούν στη δημόσια σφαίρα. Την κρατική σκυτάλη των ασύδοτων ένστολων δολοφόνων του Νίκου Σαμπάνη, του Κώστα Φραγκούλη, του Χρήστου Μιχαλόπουλου, του Κώστα Μανιουδάκη πήραν οι φασίστες δολοφόνοι του μετανάστη εργάτη Σιράζ Σαφταρ στον Περισσό ενώ αυτός πήγαινε στη δουλειά του, καθώς και άλλοι μιμητές οι οποίοι επιτίθενται σπασμωδικά σε μετανάστες στο κέντρο της Αθήνας και αλλού στην επικράτεια όπως οι πολιτοφύλακες κυνηγοί κεφαλών του Έβρου. Βλέπουν άλλωστε τις ιδέες τους να ≪περπατάνε≫ αφού η ακροδεξιά ατζέντα αποτελεί εδώ και καιρό κεντρική επιλογή της κεφαλαιοκρατικής διακυβέρνησης. Δεν είναι τυχαίο ότι πολιτευτές που πριν από μερικά χρόνια αντιμετωπίζοταν ως γραφικές καρικατούρες από συντριπτικό μέρος της κοινωνίας, σήμερα παρουσιάζονται ως κυρίαρχοι στο πολιτικό σκηνικό και μέρος του πληθυσμού φαίνεται να κρέμεται από τα χείλη τους.
Οι κεφαλαιοκράτες δρέπουν τους καρπούς της αντιεξεγερτικής πολιτικής που εφαρμόζουν τα τελευταία χρόνια απολαμβάνοντας τη γενικότερη μετατόπιση προς σκοταδιστικές ή αντιμεταναστευτικές κορώνες ή τουλάχιστον την ανοχή και την απάθεια σε αυτές, τη συντηρητικοποίηση και την κανιβαλιστική διάθεση που έχουν επιφέρει την κινηματική καθίζηση ή στις οποίες έχει συνεισφέρει η κινηματική καθίζηση, ανάλογα με την ερμηνεία.
Ο φασισμός, γέννημα-θρέμα του κράτους και του κεφαλαίου, όσα πρόσωπα και να αλλάξει θα μας βρίσκει πάντα απέναντί του. Ενάντια στον εκφασισμό της κοινωνίας θα προσπαθούμε να κρατάμε αναμμένη τη φλόγα της εξέγερσης, με την πεποίθηση πως ένας αλλος τρόπος οργάνωσης της κοινωνίας είναι εφικτός πέρα από τον παρουσιαζόμενο μονόδρομο του κεφαλαιοκρατικού συστήματος. Είθε οι επικείμενοι αγώνες, όπως αυτός ενάντια στην επίθεση στο δημόσιο πανεπιστήμιο και οι κινητοποιήσεις απέναντι στο νέο ποινικό κώδικα να επιφέρουν τις επιπλέον ρωγμές μέχρι τη συντριβή κράτους και κεφαλαίου. Γνωρίζοντας πως ο κόσμος δεν κερδίζεται με προσευχές, θα πράττουμε.