Category: Κειμενα

ΔΕΝ ΣΚΥΒΟΥΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΣΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ

50 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ, ΟΣΟ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ, Η ΦΤΩΧΕΙΑ, Η ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ ΚΑΙ Η ΑΔΙΚΙΑ

ΜΑΣ ΕΞΑΘΛΙΩΝΟΥΝ…

50 χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την αιματηρή εξέγερση της 17ης Νοεμβρίου, των συγκρουόμενων νεολαίων, των φοιτητ(ρι)ών με το στρατό και την αστυνομία της Χούντας, των συνταγματαρχών, στο Πολυτεχνείο και τα γύρω στενά, στην Αθήνα του ’73. Η σημαδιακή αυτή ημερομηνία εκτός από ορόσημο ιστορικής σημασίας για την σταδιακή πτώση της Χούντας που ολοκληρώνεται ένα χρόνο μετά, αποτελεί ακόμα και σήμερα ένα εφαλτήριο για τους/τις αγωνιζόμενους/-ες, μια ακόμη αφορμή για όλους και όλες να βρεθούν και πάλι στον δρόμο, στην συγκέντρωση και στις πορείες, έτσι ώστε να διεκδικήσουν ξανά περισσότερη ζωή και ελευθερία, κόντρα στον κρατικό αυταρχισμό, είτε αυτός κρύβεται πίσω από δικτάτορες και στρατιωτικά πραξικοπήματα όπως τότε, είτε πίσω από αυταρχικές κυβερνήσεις και αστικές δημοκρατίες όπως τώρα.

Εξάλλου οι χουντικές και κατ’ επέκταση εθνικιστικές και ακροδεξιές ιδεολογίες είναι αυτές που προμοτάρουν τον κρατικό απολυταρχισμό όπου μέσα από το μονοπώλιο της κρατικής βίας επιχειρείται η «πειθάρχηση» της κοινωνίας στο δίκαιο των ισχυρών, όποιο και αν είναι αυτό, όποιες επιπτώσεις κι αν έχει στις ζωές μας. Η τελευταία και παραπάνω δεκαετία των διαρκών κρίσεων, με την οικονομική αφαίμαξη των μνημονίων και της επιτηδευμένης γενικότερης ακρίβειας στο τώρα, μέσα από τους πλειστηριασμούς πρώτων κατοικιών μικροοφειλετών, την διαχείριση του κορωνοϊού και τις καραντίνες, την διαχείριση των φυσικών καταστροφών και των πολύνεκρων δυστυχημάτων, την απάνθρωπη και εργαλειακή μεταχείριση των προσφύγων και μεταναστ(ρι)ών, αλλά και μέσα από τόσα άλλα παραδείγματα, οι διαδοχικές κυβερνήσεις που ανέλαβαν για να εξασφαλίσουν τις πολιτικές τους και τα αντικοινωνικά συμφέροντα τους επανειλημμένα βρέθηκαν να ακροβατούν ανάμεσα στις έννοιες της αστικής «δημοκρατίας» και της δικτατορίας. Τα εργαλεία και οι πρακτικές που χρησιμοποιούσε η Χούντα για να γραπωθεί από την εξουσία και να επιβληθεί στον λαό με τον στρατό στους δρόμους, μοιάζουν να είναι παρόμοια με τα αντίστοιχα μέσα μια «δημοκρατικής» πλέον κυβέρνησης, πόσο μάλλον όταν αυτή είναι ακροδεξιά και δεν θέλει κανενός είδους αντίλογο στην αντιλαϊκή πολιτική της, που επιδιώκει και αυτή να γαντζωθεί στην εξουσία και να επιβληθεί στον λαό με την αστυνομία παντού στους δρόμους.

Μισό αιώνα μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου και την πτώση της Χούντας και οι θιασώτες της κρατικής βαρβαρότητας επιβιώνουν σε ακροδεξιά χείλη διαφορετικών παραταξεων μέσα στο κοινοβούλιο, ενώ ακόμα και δηλωμένοι πνευματικοί απόγονοι της «απριλιανής επανάστασης» σε κυβερνητικές θέσει μοστράρονται ως οι σημερινοί εκπρόσωποι των θεσμών και της γενικής και αόριστης «δημοκρατίας» μας. Οι ίδιες πολιτικές και εφοπλιστικές οικογένειες που γιγάντωσαν οι «εθνοσωτήρες» της επταετίας συνεχίζουν να κάνουν κουμάντο στον τόπο, ενώ την ίδια στιγμή που οτιδήποτε δημόσιο απαξιώνεται και ιδιωτικοποιείται γύρω μας, ο στρατός και η αστυνομία επιμένουν να υπεροπλίζονται, ενώ οι δημοσιογράφοι χρηματίζονται πλέον και επίσημα με λεφτά του ελληνικού δημοσίου για να λένε σωστά τα κυβερνητικά αφηγήματα.

Φυσικά η αμείωτη αστυνομοκρατία, η μπατσική βαρβαρότητα και καταστολή σταθερά εντείνονται, ενώ ο περίφημος “εκδημοκρατισμός των σωμάτων ασφαλείας” των αριστερών διαχειριστών της εξουσίας μόνο ως ανέκδοτο ακούγεται. Μπάτσοι όλων των λογιών ουδέποτε έπαψαν να έχουν σχέσεις με μαφίες, να εμπλέκονται σε τραμπουκισμός και δολοφονίες πολιτών με οικονομικά, πολιτικά και φυλετικά κίνητρα. Η αστυνομία πυροβολεί και δέρνει αδιακρίτως με τις πλάτες και την προτροπή του πολιτικού και δικαστικού συστήματος. Ένας ακόμα θάνατος με εκτέλεση του ανήλικου Pομά Χρήστου Μιχαλόπουλου, όπου άοπλος δεν σταμάτησε σε έλεγχο της ΟΠΚΕ, έρχεται να προστεθεί στην μακριά λίστα δολοφονημένων και βασανισμένων της ΕΛΑΣ. 5Ο χρόνια μετά την Χούντα και σκοτώνονται εκατοντάδες ντόπιοι και ξένοι στα υποστελεχωμένα νοσοκομεία του κορωνοϊού, στα Τέμπη, στην Πύλο, στις πλημμύρες και στις πυρκαγιές, όπου κανένας υπεύθυνος από τους ιθύνοντες των κυβερνήσεων, των κομμάτων και των τοπικών αρχόντων δεν έχουν αναλάβει καμία πολιτική ευθύνη. Οι κατέχοντες την εξουσία, πλέον έχουν το θράσσος να κηρύξουν κάποιου είδους ασυλία από μόνοι τους.

Μέσα σε τέτοιες εποχές είναι όμως που παλιά και γραφικά συνθήματα αποκτούν και πάλι νόημα. Όσο βαριά και να παραμένει η άσχημη πλέον καθημερινότητα μας, όσα προσωπικά και συλλογικά αδιέξοδα και να μας προσφέρει το υπάρχον εκμεταλλευτικό σύστημα, είναι αυτά ακριβώς που μας οδηγούν για άλλη μια φορά στον δρόμο της εξέγερσης. Μπορεί πλέον να έχουμε αστική «δημοκρατία» και όχι χούντα, αλλά παλεύοντας πλέον καθημερινά για να βγει το σουπερμαρκετ, η ΔΕΗ και οι δεκάδες άλλοι λογαριασμοί που πρέπει να πληρωθούν, αντιμετωπίζοντας ένα διαλυμένο σύστημα παιδείας και ένα υπό κατάρρευση σύστημα υγεία που οδηγούνται σιγά σιγά στην ιδιωτικοποίηση, βιώνοντας καταστολή και τρομοκρατία αν βγούμε να διεκδικήσουμε κάτι καλύτερο από την σαπίλα που μας σερβίρουν καθημερινά, αλλά και βλέποντας την ίδια την αξία της ανθρώπινης ζωής να ευτελίζεται – πρώτα επειδή είναι μετανάστες, μετά επειδή είναι Ρομά, στο τέλος επειδή τους πνίγουν στον κάμπο και τους παρατάνε στην τύχη τους – ερχόμαστε να αναρωτηθούμε 50 χρόνια μετά, τι έχει αλλάξει τελικά, από την χιλιοειπωμένη διεκδίκηση του «ψωμί παιδεία ελευθερία». Η ανάγκη για μια πραγματικότητα που ζούμε ελεύθερα και δεν απλά υπάρχουμε παραμένει εδώ! Και όσο το σύστημα επιμένει να μας χρησιμοποιεί και να μας εξαθλιώνει η σπίθα της εξέγερσης θα ανάβει ξανά και ξανά!

…Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΙ Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΣΑΠΙΛΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΓΙΑ ΖΩΗ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΑΝΑΒΕΙ ΤΗΝ ΦΛΟΓΑ ΜΙΑΣ ΝΕΑΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ

                                                                   Συνέλευση Αναρχικών Αντιεξουσιαστ(ρι)ών Λαμίας

ΠΝΙΓΜΕΝΟΙ ΣΤΙΣ ΘΑΛΑΣΣΕΣ, ΠΝΙΓΜΕΝΟΙ ΣΤΙΣ ΠΛΗΜΜΥΡΕΣ. ΚΑΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΕΒΡΟ ΜΕΧΡΙ ΑΘΗΝΑ ΚΑΙ ΝΗΣΙΑ…

Φέτος συμπληρώνονται 10 χρόνια από την δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα στo Κερατσίνι, το βράδυ της 17^ης Σεπτεμβρίου το 2013, από τις μαχαιριές του χρυσαυγίτη Ρουπακιά. Ο ίδιος μαζί με πολυάριθμο «τάγμα εφόδου» της Χ.Α. ανενόχλητοι και με μηχανές της ΔΙΑΣ να παρατηρούν, μαχαιρώνουν επανειλημμένα τον Παύλο, ο οποίος μέχρι την τελευταία στιγμή στέκεται στα πόδια του και απωθεί τους φασίστες προσπαθώντας να προστατεύσει τους φίλους και την κοπέλα του, που έχουν βρει δρόμο διαφυγής σε παρακείμενο στενό.

Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα ατσαλώνει το αντιφασιστικό κίνημα το οποίο την επόμενη ημέρα κατακλύζει τους δρόμους, συγκρούεται και τσακίζει τους ναζί και τις οργανώσεις τους παντού. Το κράτος, το οποίο χρησιμοποιούσε τους φασίστες από την πρώτη στιγμή που μπήκαν στο κοινοβούλιο το 2012 για να πραγματοποιούν σε συνεργασία με μπάτσους διαδοχικά πογκρόμ και «επιχειρήσεις σκούπα» εναντίον προσφύγων/-ισσών και μεταναστών/-τριών στο κέντρο της Αθήνας, αναγκάζεται να παραγκωνίσει για λίγο τις αντιμεταναστευτικές του πολιτικές. Φυλακίζονται φασίστες, οι οποίοι θα βγουν μέσα στα επόμενα χρόνια με χαλαρές ποινές, με λίγα μόνο μεγαλοστελέχη να παραμένουν μέσα. Ερχόμενοι στο σήμερα, μια δεκαετία μετά, το φασιστικό-εθνικιστικό δηλητήριο, επιμένει να  διαποτίζει την κοινωνίας μας, ενώ ο φασισμός επιμένει μέσα στις συνθήκες διαρκούς καταστροφής που ζούμε, να μας δείχνει τα δόντια του επιχειρώντας εκ νέου να σηκώσει κεφάλι.

Η φασιστική ιδεολογία, λογική και φρασεολογία, εδώ και δεκαετίες, έχουν κερδίσει το δικό τους χώρο στο δημόσιο πολιτικό λόγο και πλέον εκφράζονται από φαινομενικά διαφορετικά κέντρα και πολιτικούς φορείς. Από κυβερνητικές και βουλευτικές καρέκλες, από δημοσιογράφους που δημιουργούν ξενοφοβικά fake news στις πυρκαγιές, από φασίστες κυνηγούς κεφαλών και «σερίφηδες» σε Έβρο και Κύπρο, από τα όπλα των μπάτσων που γαζώνουν ανήλικους, ακόμα και από τον «αντισυστημικό»  Κασιδιάρη που στήνει προεκλογική εκστρατεία με βίντεο, ραδιόφωνα και social media από τον Κορυδαλλό.

Την ίδια στιγμή που η ακροδεξιά και ο εθνικισμός απλώνονται επάνω σε ολόκληρη την Ευρώπη, οι συχνά ακροδεξιές κυβερνήσεις της Ε.Ε. έχουν ως δεκανίκι τον φασισμό που πάντα θα υπηρετεί και θα εκθειάζει την κρατική βαρβαρότητα και τον αυταρχισμό της κεντρικής εξουσίας. Μια τέτοια ακροδεξιά κυβέρνηση, η οποία αντλεί νομιμοποίηση από μια μειοψηφία λοβοτομημένων πιστών ψηφοφόρων, είναι αυτή που έχει αποδείξει ότι θα πατήσει αβίαστα επί πτωμάτων, για να διασφαλίσει τα εγχώρια κρατικά συμφέροντα, τα συμφέροντα των μεγαλοαφεντικών και του ντόπιου κεφαλαίου. Η κοινωνία μας εξαθλιώνεται από την τεχνητή ακρίβεια στα βασικά, το βιοτικό επίπεδο πέφτει από την απαξίωση και το πετσόκομμα των ιδιωτικοποιήσεων σε οτιδήποτε έχει κοινωφελές και δημόσιο χαρακτήρα, όπως τα νοσοκομεία, τα σχολεία, οι δρόμοι, οι ράγες. Στον αντίποδα, οι «μπιζνες» των «επενδυτών» κάθε είδους, οι ανάγκες των κερδοσκόπων θεοποιούνται, ακόμη και αν αυτοί εξασφαλίζουν τα κέρδη τους πατώντας πάνω σε ανθρώπινες ζωές ντόπιων και ξένων.

Την στιγμή που οι κοινωνικές αντιδράσεις απέναντι στις θανατηφόρες αντιμεταναστευτικές πολιτικές που εφαρμόζονται χρόνια τώρα σε Έβρο, νησιά, Αιγαίο και Ιόνιο είναι περιορισμένες, με αποκορύφωμα τους/τις εκατοντάδες πνιγμένους/-ες στο ναυάγιο της Πύλου και τους 18 καμένους/-ες άντρες, γυναίκες και παιδιά στην Δαδιά, η ανθρώπινη ζωή ευτελίζεται σαν έννοια, κάτι που πλέον περιλαμβάνει και τον ντόπιο πληθυσμό. Με την ίδια ευκολία που πρόσφυγες και μετανάστες/-ριες πεθαίνουν μαζικά στα χερσαία και υγρά σύνορα, με την ίδια ευκολία ντόπιοι πεθαίνουν στις ράγες των Τεμπών, δεκάδες καίγονται στις καλοκαιρινές πυρκαγιές και δεκάδες πνίγονται στις πλημμύρες. Θάνατοι για τους οποίους το πολιτικό σύστημα, οι «τοπικοί άρχοντες» και ο εμπλεκόμενος ιδιωτικός παράγοντας, ουδέποτε ανέλαβαν τις πραγματικές τους ευθύνες που τους αναλογούν.

Με τις δολοφονίες μεταναστών όπως του 29χρονου Λουκμάν στον δρόμο από δικάβαλο φασιστών με μαχαίρια στα Πετράλωνα το πρωί όταν πήγαινε στην δουλειά του, την δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου/Zackie Oh, από καθωσπρέπει καταστηματάρχες και μπάτσους στο κέντρο της Αθήνας μέρα μεσημέρι, γιατί, σύμφωνα με αυτούς, έμοιαζε με τοξικοεξαρτημένο, οδηγούμαστε στην δολοφονία του 19χρονου Θανάση Καναούτη, όταν ο οδηγός λεωφορείου τον έσυρε στον δρόμο με το πόδι μπλοκαρισμένο στην πόρτα, γιατί δεν είχε εισιτήριο και φτάνουμε στην πρόσφατη δολοφονία του 36χρονου Αντώνη Καρυώτη στο λιμάνι του Πειραιά, επειδή «έμοιαζε με Πακιστανό χωρίς εισιτήριο». Οι εν ψυχρώ εκτελέσεις των νεαρών Ρομά, όπως του 18χρονου Νίκου Σαμπάνη και του 16χρονου Κώστα Φραγκούλη από μπάτσους για μικροκλοπές σε συνδυασμό με την συνωμοσιολογία και την ξενοφοβία που οργιάζουν μέσα στις στάχτες των πυρκαγιών μέσα από fake news για μετανάστες και πράκτορες που βάζουν τις φωτιές, οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι ο εκφασισμός της ίδια της κοινωνίας πλέον έχει προχωρήσει σε περισσότερο βάθος, αφού η ίδια δέχεται, αναπαράγει ,αδιαφορεί ή ακόμα και επικροτεί τέτοια περιστατικά.

Σε αντίθεση με τα παραπάνω, με τις πρωτοφανείς καταστροφές ολόκληρων περιοχών, χωριών και πόλεων που βρέθηκαν μέσα στον κυκλώνα των πυρκαγιών και των πλημμυρών, εκεί που χιλιάδες κάτοικοι βρέθηκαν εγκαταλελειμμένοι/-ες από οποιαδήποτε ,έστω βασική, βοήθεια από το επιτελικό κράτος, τους δήμους, τις περιφέρειες και την εκκλησία, κανείς και καμία δεν έμεινε μόνος ή μόνη μέσα από την έμπρακτη αλληλεγγύη από τον συνάνθρωπο στον συνάνθρωπο. Από τους εθελοντές και τους κατοίκους που τον Ιούλιο και τον Αύγουστο πάλευαν να σώσουν ότι μπορούσαν μέσα στα πύρινα μέτωπα, μέχρι τους εθελοντές και τους κατοίκους διασώστες μέσα στον πλημμυρισμένο κάμπο, την συλλογή και την διανομή τόνων ειδών πρώτης ανάγκης εκεί που πραγματικά χρειάζονται και την εθελοντική συλλογική δουλειά, ο ίδιος ο λαός και πάλι μόνος του έσωσε τον ίδιο τον λαό.

Δεν θα συνηθίσουμε τον θάνατο και την καταστροφή που απλόχερα μοιράζουν και δικαιολογούν Κράτος-Κεφάλαιο-ΜΜΕ, ούτε θα επιτρέψουμε σε κάθε λογής φασίστες να πατήσουν πόδι στα χωριά, στις πόλεις, στις δουλειές και στις γειτονιές μας. Επιμένουμε, σε μια εποχή γενικής δυστοπίας, να ονειρευόμαστε και να παλεύουμε για μια καλύτερη ζωή για όλους/-ες, διεκδικώντας ζωή και ελευθερία και όχι απλά μια υποφερτή σκλαβιά. Γιατί δεν έχουμε άλλη επιλογή, γιατί οι ζωές και τα όνειρα μας έχουν μεγαλύτερη αξία από τα κέρδη τους. Ήρθε η ώρα να χαράξουμε μια γραμμή στο χώμα και να πούμε «ΩΣ ΕΔΩ»!

…ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΚΡΑΤΟΣ-ΚΕΦΑΛΑΙΟ-ΜΜΕ-ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ

ΘΑΝΑΤΟΣ, ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ

Ο ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΚΑΙ Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΘΑ ΙΣΟΠΕΔΩΣΟΥΝ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΕΚΜΗΔΕΝΙΖΕΙ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ

Συνέλευση Αναρχικών Αντιεξουσιαστ(ρι)ών Λαμίας