Συγκέντρωση Αλληλεγγύης & Αντιπληροφόρησης | Παρασκευή 6/10-ώρα:19:00,πλ.Λιονταριών

Ο Ευαγγελισμός,

δεν παραδίδεται!

Μάχεται!

Συγκέντρωση Αλληλεγγύης & Αντιπληροφόρησης

Παρασκευή 6/10-ώρα:19:00,πλ.Λιονταριών

Κατάληψη Ευαγγελισμού

NEITHER 21 NOR 100, SQUAT FOREVER IN EVAGELISMOS

Text of the people arrested during the evacuation of Evagelismos Squat in Heraklion, after 21 years of history

In the early hours of Saturday 30.09.2023, around 5:30 in the morning, cops of various forces overrun the neighborhood of Theotokopoulou. People living in the Evagelismos squat wake up to the sound of broken glasses and metal shaking from the blows. After the very short time during which the police forces managed to enter the building, they find half of the people inside it, and half on the terrace above it. The people inside the building are immobilized in rooms by the intervening forces (OPKE, EKAM), while EKAM proceed to intervene on the terrace. At this point there is tension between the people on the roof and the cops trying to approach them, which ends when the cops manage to reach us, to avoid violence towards us. They lay us on our faces and tie us up, some with handcuffs and others more roughly. In order to gather us in one place, they drag a person for several meters handcuffed, with his face on the ground. Shouts follow both from us and from neighbors against the eviction; a stance met with the threat of automatic weapons, physical violence and gestures by the cops. At that moment, the person who had been dragged escapes their attention and steps out onto the roof ledge, threatening to fall if they approach him. The stance of the repressive forces remains relentless, with eight armed cops rushing directly towards him. In a few tenths of a second, the comrade is falling from the terrace, with the clear responsibility of those who took part at the evacuation operation of Evagelismos, but also of those who ordered it: from the University of Crete and the municipal authorities, up to the high levels of the government. From our side, there was immediate resistance and shouts to the neighborhood, in the face of the event we witnessed. The cops panicked, realizing their responsibilities and trying to silence us, and kicked some of us in the head. When they were informed that the comrade was alive they mocked us, lied to us about his condition, and told us that we would go to find him. They then took out all their anger on us, cursing us, threatening us, hitting us and stomping us on the roof floor.

Their procedures were accelerated, by taking us down and placing us inside the building, in rooms they assumed that were ours, so that we would not have visual contact with the neighborhood, and they start writing down what they find. During this process they discovered clothes, political books, kitchenware, personal things (photos, laptops), material for a bar organised to raise funds for the costs of the restoration works we have been doing in the squat, but also items that had been collected by solidarity people in the neighborhood and the city, to be sent in the following days to the affected areas by the floods in Thessaly. Some objects that seemed useful to them were kept, while the others were thrown here and there, or broken before our eyes, without us being able to react. During our presence, nothing more was found than what is recorded in the arrest report, and anything added subsequently will be considered planted. In addition, a purse with personal belongings and a mobile phone of a comrade were removed, which are not mentioned anywhere in the police documents. Subsequently, we were allowed to get dressed and take a couple of things in a bag, as if your life can fit into a backpack. Also comrades who were outside the building managed to take the dogs of the house, while the cats hid due to the noise, and procedures are being carried out to find and take them. At the same time comrades gathered near the squat for solidarity. Listening to their chants but also the conflicts that took place, gave us incredible strength to continue with our heads high, while the message was conveyed to the cops present, that Evagelismos is not only the 11 people they found inside on a September Saturday. Evagelismos is the relationships, camaraderie, solidarity, movement, it is all of us. Also noteworthy are the anti-cop songs that were heard loudly in the neighborhood when they took us out of the building, not from some organised gathering, but – as we realized later – from a house near the squat.

When we arrived at Heraklion General Police Directorate, the legal proceedings began, during which we refused to cooperate, did not undress, did not provide photographs and fingerprints, and did not sign anything. We were notified of our arrest about three hours later, and from the beginning to the end of our detention the cops were constantly trying to delay the process. Our injured comrade, who had been probably taken irregularly from the Venizelio Hospital to be transferred to the police headquarters, was kept isolated in a separate area from us, while both the police and the prosecutor did not allow him to be transferred to a hospital again. It was only after pressure from the lawyers -who were there the whole time we were detained, and whom we thank from the bottom of our hearts for their attitude- that an order was given for his release at first, and finally after some hour an ambulance came to collect him. At the moment he is in PAGNI hospital, receiving the necessary medical care, we are in contact with him, and he is strong.

The second point that caused tension was the information from the cops that the prosecutor will announce whether we would be detained at 18:00. Under this pretext we had no access to food until 20:00, that is for fourteen hours since the operation. After constant pressure from us and the lawyers, and evasions from the cops, we were finally released at 21:00, after the dynamic afternoon demonstration was over. Even by that time, the comrade’s belongings which had been irregularly taken by the cops had not turned up, except for her ID which was necessary for their procedures. After an intense confrontation with the officers on duty, her purse was miraculously found -among the confiscated items, but without it being registered- but her cell phone was still missing. After verbal and legal pressure, we were called to collect the mobile two days later, with it having almost a full battery. We have every reason to believe that it had been improperly held by the police ranks, at the responsibility of both those in charge of the operation and the officers on duty. Until today (Tuesday, October 3) we have yet to receive our case file, while the charges that we know from the arrest report that we are jointly charged with are: disturbance of peace, weapons law, theft of electricity and disobedience.

This was a record of what happened during the evacuation operation and our detention. We write it for the people of the movement that could not be there, and for future use. After all, it is clear that we are not the only ones who have been subjected to repression. We are at a junction when both the movement and the entire society are under full-frontal attack by the state and the capital. With a purely political decision to attack an active political space, they are once again applying the doctrine of law and order, trying to stifle the voices that still resist their domination, and distract the people from their real problems.

We, for our part, take responsibility for the history of the squat, all these years of its occupation. We stand by our comrades who fought to defend the squat and its history on the streets. We express our solidarity with the Self-managed Political Space in the Polytechnic University in Athens, that was evacuated at the same time, and we stand together with all the political spaces under threat. And just as in all the attacks we have received, we have responded in a clear way that they will bleed to get the occupied places, now is the time to act. Nothing is over, ideas are not evacuated. Now that you’ve taken us out of our house, we’ll go into yours.

We do not forget our dead comrades, we do not forget our political spaces.

Not a step back.

Arrested from the Evagelismos Squat

Residents and guests

Comrades

Tuesday, October 3, 2023

THE WHOLE CITY KNOWS IT. EVAGELISMOS DOES NOT SURRENDER

On Saturday morning, numerous police forces stormed inside Evagelismos Squat. 10 comrades were arrested, one of whom -while being handcuffed- was led to fall from the roof of the building, and is currently still in the hospital. The sealing of the building with iron plates started immediately. The comrades were transferred to the General Police Directorate of Heraklion, where they were charged, while the injured comrade was being held separately and not receiving the necessary medical care. Outside the building dynamic reflex reactions took place, resulting in the arrest of one more comrade. Reactions that continue in the following days…

The first public information about a possible evacuation operation had been released on September 20, with statements by the General Secretary of Higher Education and former rector of the University of Crete Od. Zoras, regarding the evacuation and “utilization” of the building. Thus, on Thursday September 28, we did an intervention in the University’s online Senate, where a text was read. The current rector G. Kontakis -who was in Rethymno at that time- had an sarcastic tone and avoided making any comments.

After the eviction, which took place less than two days after the aforementioned intervention, both Zoras and Kontakis were nowhere to be found, with the Deanery refraining from making any statements and Kontakis not having the courage to take responsibility for his choices. Of course he could not hide forever, as it is now known that, by his own actions, the Senate of the University had requested, since July 20, the evacuation of Evagelismos.

The timing chosen for the eviction, two months later, and a week before the municipal elections, is probably no coincidence. The current mayor finishes his term and avoids making any statements regarding the issue. A candidate (and former chief of the police) declares that he is not the mayor himself and that he can’t be affiliated with the evacuation. Another candidate avoids taking a stand, but at the same time is meeting up with Kontakis, who states that when the elections are over, will start contacts in order to secure funds. And somehow everyone is trying to avoid any responsibility and the political cost involved in the eviction of a historic political space, which has been alive and active for 21 years, and is a milestone for the movement and the city of Heraklion.

We also do not consider the third eviction attempt that took place at the same time at the Self-managed Political Space at the Polytechnic University in Athens as incidental. The two operations were presented by the media as a joint action in the context of the “return of university spaces to society”. The -once again- simultaneous attacks on spaces of struggle and resistance constitutes a conscious state policy and agenda.

A choice made at a time when the greek state and capital are responsible for dozens of deaths, and when deaths and disasters have become a normality. From the charred migrants in Evros to the drowned people in Thessaly (in an area where three years after another disaster, the necessary protection works, that cost millions, had yet to be carried out). From hundreds of murdered animals and destroyed villages, to vast burned farmland and Natura designated areas. At a time when the cost of living is rising endlessly and we are under constant attack in all aspects of life: from the degradation of labor rights and the legal attack on unionizing in the workplaces, to the repression of gatherings that do not meet thei state’s requirements, and the hundreds of auctions of people’s homes and evictions.

While our neighborhoods are filled with airbnbs and are oriented more and more towards the tourism industry, at the same time that migrants drown in the Aegean Sea, while investors buy whole blocks of houses, when people of our class barely cover the ever-increasing costs of living or are forced to move to other neighborhoods, squats cover our common need for decent living. In a society where there are thousands of empty houses and people without shelter, squats reject in practice the concept of property, as well as the ability of the wealthy few to use it to become even wealthier. They are a living example of collective life. The issue has never been whether they are “legal” or “illegal”, but that they are just and necessary.

The attack on squats is not detached from the overall attack on society and the fights that are developing on the streets, universities, prisons and workplaces. Squats are not just buildings, but spaces of organization and struggle. They are a part of the resistance against the dystopian reality we live in, against individualization, apathy, and the even worse future that the rulers are preparing for us. Spaces in which the values of capitalism are challenged in practice, while the memory of the struggles that the exploited gave in the past is preserved, so that we can use it in our times, in our own struggles. The attacks on squats, such as now in Evagelismos, or the evictions in “Zizania” and Ano-Kato in Athens this summer, at a time when half of Greece was on fire, are part of the overall effort of the state and capital to hit the internal enemy, to silence any resisting voices which threaten their domination, as well as attempts to impress, in order to hide the dead ends of capitalism, and to disorientate us from our real problems.

The excuses that were initially used for the “utilization” of the building as students dorms and then as a “cultural space” are nothing more than pretexts. On the one hand, they are lies to manipulate public opinion, as one can see from the history of so many former squats. We can easily recall the case of the Delta Squat in Thessaloniki (a center of student struggles in the 2000s, which was supposedly evicted to be turned back into dorms and has since been demolished), the Orphanage Squat from which immigrants and locals were kicked out in order to turn it into a “rehabilitation center” and in the end it was demolished, Mundo Nuevo where they also used a similar pretext, but instead the building remains shut off with metal sheets, Biologica Squat, that would supposingly be turned into a library, and so many more… The lies regarding the interest in the building can also be seen by the deanery’s decision this summer to ask for its eviction, while restorative construction work was taking place (for the third time in recent years). Work carried out by the efforts and resources of the people who are active in the squat, and the solidarity from Greece and abroad, for the safety of both Evagelismos and the neighborhood itself.

On the other hand, squats cannot actually be “attributed back to society”, because they are already utilized by it. 21 years ago we entered into a wreck of a building, which was rendered dangerous, since it had been left to rot for decades, and had literally ended up a hotbed of infection. It seems that this situation did not bother them as much as our political action; as much as solidarity, self-organization, and unmediated struggle, which are a clear threat to the system of power that places profit above life. With our forces, anti-hierarchically and self-organized, we managed to turn a decaying building into something viable and functional. We have transformed it into a place that’s vivid and open to society, in which a variety of political, cultural and social events have taken place over the years. Evagelismos cannot become a “cultural space”, as they state, when it has already existed as such for 21 years. Within the building, a political bookstore and lending library operate on a permanent basis, as well as a self-organised cafe, gym and carpentry. Video screenings take place, assemblies and collectives are hosted, while these days basic necessities were collected for those affected by the floods in Thessaly. This is Evagelismos. A space that’s open to society, but also to those who are excluded from it. And the only ones who can utilize it are the people who are active in it.

But enough with the talking. We want to make it clear, that from the moment you kicked us out, your task will be difficult and all those responsible -from the state to the Deanery – will pay the political burden of what follows. Don’t have the delusion that you are dealing with 10-20 squatters. Evagelismos is the people that have existed here, the people who are here now, and we will try to make it be the people that will come in the future. People who organize horizontally and from bottom-up to create a dynamic, active and diverse movement, people that for years have learned to fight and resist, and know very well how to react to this new threat. Be sure that the struggle and solidarity will not only come from within the borders of Heraklion, but just like every time an occupied space is threatened, there will be reactions from all over Greece, from all the other squats and the whole movement. We’re not going to take a step back until we get Evagelismos back. And we get it.

Demonstration for the defense of Evangelismos Squat – Sunday 8/10, 18:00, Lions’ Square, Heraklion

EVAGELISMOS SQUAT

Συγκέντρωση/Πορεία αλληλεγγύης στην Κατάληψη Ευαγγελισμού | 8/10-ώρα:18:00 πλ.Λιονταριών

ΟΛΗ Η ΠΟΛΗ ΤΟ ΞΕΡΕΙ…

Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΠΑΡΑΔΙΝΕΤΑΙ

ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΘΑ ΚΡΙΘΕΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ!

ΠΟΡΕΙΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ

ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ 8/10/23

ΩΡΑ 18:00 -ΠΛΑΤΕΙΑ ΛΙΟΝΤΑΡΙΩΝ

ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ

ΟΛΗ Η ΠΟΛΗ ΤΟ ΞΕΡΕΙ. Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΠΑΡΑΔΙΝΕΤΑΙ

Τα ξημερώματα του Σαββάτου πολυάριθμες αστυνομικές δυνάμεις εισέβαλαν στην κατάληψη του Ευαγγελισμού.10 σύντροφοι και συντρόφισσες συνελήφθησαν, ένας εκ των οποίων -κι ενώ ήταν δεμένος με χειροπέδες- βρέθηκε από την ταράτσα του κτιρίου στο κενό, και αυτή τη στιγμή είναι ακόμα στο νοσοκομείο. Ο χώρος ξεκίνησε να σφραγίζεται άμεσα με λαμαρίνες, ενώ οι σύντροφοι μεταφέρθηκαν στη ΓΑΔΗ, όπου τους απαγγέλθηκαν κατηγορίες, με τον τραυματία σύντροφο να κρατείται ξεχωριστά και να μην λαμβάνει αρχικά την απαραίτητη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Έξω από το κτήριο υπήρξαν δυναμικές αντανακλαστικές αντιδράσεις, με αποτέλεσμα τη σύλληψη ενός ακόμη συντρόφου. Αντιδράσεις που συνεχίζονται και τις επόμενες μέρες.

Οι πρώτες δημόσιες πληροφορίες για ενδεχόμενη εκκένωση είχαν κυκλοφορήσει στις 20 Σεπτέμβρη, με δηλώσεις του Γενικού Γραμματέα Ανώτατης Εκπαίδευσης και πρώην Πρύτανη του Πανεπιστημίου Κρήτης Οδ. Ζώρα, για εκκένωση και «αξιοποίηση» του κτηρίου. Έτσι, την Πέμπτη 28 Σεπτέμβρη πραγματοποιήθηκε παρέμβαση με κείμενο στη διαδικτυακή Σύγκλητο του Πανεπιστημίου, στην οποία ο πρύτανης Γ. Κοντάκης -που βρισκόταν εκείνη την ώρα στο Ρέθυμνο- είχε ειρωνικό ύφος και απέφυγε να πάρει θέση.

Μετά την εκκένωση, που πραγματοποιήθηκε λιγότερο από δύο μέρες μετά την παρέμβαση, τόσο ο Ζώρας όσο και ο Κοντάκης ήταν εξαφανισμένοι, με την Πρυτανεία να αποφεύγει να βγάλει κάποια ανακοίνωση και τον τελευταίο να μην έχει το σθένος να αναλάβει την ευθύνη για τις επιλογές του. Φυσικά δεν γινόταν να κρύβεται για πάντα, καθώς είναι πλέον γνωστό πως από τις 20 Ιουλίου η Σύγκλητος του Πανεπιστημίου είχε ζητήσει, με δικές του ενέργειες, την εκκένωση του Ευαγγελισμού.

Το τάιμινγκ που επιλέχθηκε για την εκκένωση, δύο μήνες μετά, και μια βδομάδα πριν τη διεξαγωγή των δημοτικών εκλογών, δεν είναι μάλλον τυχαίο. Ο απερχόμενος δήμαρχος τελειώνει τη θητεία του και αποφεύγει να κάνει ιδιαίτερες τοποθετήσεις για το ζήτημα. Bασικός υποψήφιος (και πρώην γενικός αρχηγός της Αστυνομίας) δηλώνει πως δεν είναι ο ίδιος δήμαρχος και πως δεν γίνεται να συσχετίζεται. Ενώ άλλος αποφεύγει να πάρει θέση αλλά κάνει συνάντηση με τον Κοντάκη, ο οποίος δηλώνει πως μετά τις εκλογές θα ξεκινήσει επαφές για να εξασφαλίσει χρηματοδότηση. Και κάπως έτσι όλοι προσπαθούν να αποφύγουν οποιαδήποτε ευθύνη και το πολιτικό κόστος που συνεπάγεται η εκκένωση ενός ιστορικού πολιτικού χώρου, που είναι ενεργός και ζωντανός για 21 χρόνια, και αποτελεί ορόσημο για το κίνημα αλλά και την πόλη του Ηρακλείου.

Τυχαία δεν θεωρούμε ούτε την τρίτη απόπειρα εκκένωσης που πραγματοποιήθηκε ταυτόχρονα στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πολυτεχνείου στην Αθήνα, που παρουσιάστηκε από ΜΜΕ ως μία κοινή ενέργεια στα πλαίσια της “απόδοσης των πανεπιστημιακών χώρων στην κοινωνία”. Η -για ακόμα μία φορά- ταυτόχρονη επίθεση σε χώρους του αγώνα αποτελεί συνειδητή κρατική πολιτική και ατζέντα.

Μια επιλογή που γίνεται σε μια συγκυρία που το ελληνικό κράτος και κεφαλαίο ευθύνονται για δεκάδες νεκρούς, και που οι θάνατοι και οι καταστροφές έχουν γίνει κανονικότητα. Από τους απανθρακωμένους μετανάστες στον Έβρο μέχρι τους πνιγμένους στο Θεσσαλικό κάμπο (σε μία περιοχή που τρία χρόνια μετά από άλλη μία καταστροφή, δεν είχαν πραγματοποιηθεί ακόμα τα απαραίτητα έργα προστασίας τα οποία κόστισαν εκατομμύρια). Από εκατοντάδες δολοφονημένα ζώα και κατεστραμμένα χωριά, μέχρι τεράστιες καμένες αγροτικές εκτάσεις και περιοχές Νatura. Σε μία περίοδο, που το κόστος ζωής αυξάνεται ασταμάτητα και δεχόμαστε συνεχή επίθεση σε όλους τους τομείς: από την ισοπέδωση των εργασιακών δικαιωμάτων και τη νομική επίθεση στην οργάνωσή μας στους χώρους εργασίας, ως την καταστολή σε συγκεντρώσεις που δεν πληρούν τις προϋποθέσεις τους και τους εκατοντάδες πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας.

Όσο οι γειτονιές μας γεμίζουν airbnb και προσανατολίζονται όλο και περισσότερο στα έσοδα από τους τουρίστες, την ίδια στιγμή που μετανάστριες πνίγονται στο Αιγαίο, όσο επενδυτές αγοράζουν ολόκληρα μπλοκ κατοικιών, ενώ άνθρωποι της τάξης μας καλύπτουν με το ζόρι τα όλο και αυξανόμενα έξοδα της στέγασης ή αναγκάζονται να μετακομίσουν σε άλλες γειτονιές, οι καταλήψεις καλύπτουν την κοινή μας ανάγκη για αξιοπρεπή διαβίωση. Σε μια κοινωνία που υπάρχουν χιλιάδες άδεια σπίτια και άνθρωποι χωρίς στέγη, οι καταλήψεις αμφισβητούν στην πράξη την έννοια της ιδιοκτησίας και τη δυνατότητα των λίγων να την αξιοποιούν για να γίνονται συνεχώς πλουσιότεροι, και αποτελούν παράδειγμα συλλογικής ζωής, Το θέμα δεν ήταν ποτέ αν είναι “νόμιμες” ή “παράνομες”, αλλά ότι είναι δίκαιες και αναγκαίες.

Η επίθεση σε αυτές δεν είναι αποκομμένη από τη συνολικότερη επίθεση στην κοινωνία και στους αγώνες που αναπτύσσονται, στους δρόμους, τα πανεπιστήμια, τις φυλακές και τους χώρους εργασίας. Οι καταλήψεις δεν είναι απλά κτίρια, αλλά αποτελούν χώρους οργάνωσης και αγώνα. Κομμάτι της αντίστασης στη δυστοπική πραγματικότητα που ζούμε, ενάντια στην εξατομίκευση, την απάθεια, και στο ακόμα χειρότερο μέλλον που ετοιμάζουν οι κυρίαρχοι για εμάς. Είναι χώροι στους οποίους αμφισβητούνται έμπρακτα οι αξίες του καπιταλισμού, ενώ διατηρείται η μνήμη των αγώνων που έδωσαν οι εκμεταλλευόμενοι στο παρελθόν, ώστε να την αξιοποιήσουμε στο σήμερα, στους δικούς μας αγώνες. Οι επιθέσεις σε αυτές, όπως τώρα στον Ευαγγελισμό ή οι εκκενώσεις στα Ζιζάνια και το Άνω-Κάτω στην Αθήνα το καλοκαίρι, τη στιγμή που η μισή Ελλάδα καιγόταν, είναι κομμάτι της συνολικής προσπάθειας κράτους και κεφαλαίου να χτυπήσουν τον εσωτερικό εχθρό, να φιμώσουν οποιαδήποτε φωνή αντιστέκεται και απειλεί την κυριαρχία τους, αλλά και κινήσεις εντυπωσιασμού, για να κρύψουν τα αδιέξοδα του καπιταλισμού, και να μας αποπροσανατολίσουν από τα πραγματικά μας προβλήματα.

Οι δικαιολογίες που χρησιμοποιήθηκαν αρχικά περί «αξιοποίησης» του κτηρίου ως φοιτητικές εστίες και στη συνέχεια ως «πολιτιστικό χώρο» δεν είναι παρά προφάσεις. Αφενός πρόκειται για ψέματα για να χειραγωγήσουν την κοινή γνώμη, όπως μπορεί να δει κάποιος από την ιστορία τόσων πρώην καταλήψεων. Πρόχειρα-πρόχειρα μπορούμε να σκεφτούμε την κατάληψη Δέλτα στη Θεσσαλονίκη (κέντρο των φοιτητικών αγώνων τη δεκαετία του 2000, που εκκενώθηκε υποτίθεται για να ξαναγίνει εστίες και έκτοτε ρημάζει), την κατάληψη Ορφανοτροφείου απ’ όπου ξεσπιτώθηκαν ντόπιοι και μετανάστριες για να γίνει «κέντρο αποκατάστασης» και τελικά κατεδαφίστηκε, τη MundoNuevo όπου μιλούσαν για κέντρο απεξάρτησης και αντ’ αυτού είναι ένα κτήριο κλειστό με λαμαρίνες, το Στέκι στο Βιολογικό που θα γινόταν βιβλιοθήκη, και τόσες ακόμα… Οι φαιδρότητες περί ενδιαφέροντος για το κτίριο φαίνονται και από την απόφαση της Πρυτανείας να εισηγηθεί την εκκένωσή του το καλοκαίρι, όταν γινόντουσαν (για τρίτη φορά τα τελευταία χρόνια) εργασίες αποκατάστασης. Εργασίες που πραγματοποιηθήκαν με τον κόπο και τους πόρους του κόσμου που δραστηριοποιείται σε αυτό, και αλληλέγγυου κόσμου από την Ελλάδα και το εξωτερικό, για την ασφάλεια τόσο του Ευαγγελισμού, όσο και της γειτονιάς.

Αφετέρου οι καταλήψεις δεν γίνεται να «αποδοθούν στην κοινωνία», γιατί αξιοποιούνται ήδη από αυτήν. Πριν από 21 χρόνια μπήκαμε σ’ ένα κτήριο-ερείπιο, που αποτελούσε κίνδυνο, αφού ήταν παρατημένο από δεκαετίες να σαπίζει, και είχε καταλήξει κυριολεκτικά μια εστία μόλυνσης. Απ’ ότι φαίνεται αυτά δεν ενοχλούσαν όσο η πολιτική μας δράση· όσο η αλληλεγγύη, η αυτοοργάνωση, και ο αδιαμεσολάβητος αγώνας, που αποτελούν ξεκάθαρη απειλή για το σύστημα εξουσίας που βάζει το κέρδος πάνω από τη ζωή. Με τις δυνάμεις μας, και χωρίς την βοήθεια κανενός, αντιιεραρχικά και αυτοοργανωμένα, καταφέραμε να κάνουμε ένα ετοιμόρροπο κτίριο βιώσιμο και λειτουργικό. Το μετατρέψαμε σε έναν χώρο ζωντανό και ανοικτό προς την κοινωνία, μέσα απ’ τον οποίο όλα αυτά τα χρόνια έχουν λάβει χώρα ποικίλες πολιτικές, πολιτιστικές και κοινωνικές εκδηλώσεις. Ο Ευαγγελισμός δεν μπορεί να γίνει “πολιτιστικός χώρος εκδηλώσεων”, όπως δηλώνουν, όταν υφίσταται ήδη εδώ και 21 χρόνια ως τέτοιος. Μέσα στο κτίριο λειτουργούν σε μόνιμη βάση αυτά τα χρόνια κινηματικό βιβλιοπωλείο και δανειστική βιβλιοθήκη. Αυτοοργανωμένο καφενείο, γυμναστήριο και ξυλουργείο. Γίνονται βιντεοπροβολές, στεγάζονται συνελεύσεις και συλλογικότητες, ενώ αυτές τις μέρες συνεχιζόταν η συλλογή ειδών πρώτης ανάγκης για τους πλημμυροπαθείς στη Θεσσαλία. Αυτός είναι ο Ευαγγελισμός. Ένας χώρος ανοιχτός στην κοινωνία, αλλά και σε όσες αποκλείονται από αυτήν, και οι μόνοι που μπορούν να τον αξιοποιήσουν είναι τα υποκείμενα που δραστηριοποιούνται σε αυτόν.

Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Θέλουμε να καταστήσουμε ξεκάθαρο από την στιγμή που μας βγάλατε έξω, ότι από εδώ και πέρατο έργο σας θα είναι δύσκολο και όλοι οι υπεύθυνοι -από το κράτος μέχρι την Πρυτανεία- θα πληρώσετε το πολιτικό βάρος όσων επακολουθήσουν. Ας μην έχει κάνεις εμπλεκόμενος την ψευδαίσθηση ότι έχουν να κάνουν με 10-20 καταληψίες. Ο Ευαγγελισμός ήταν οι άνθρωποι που υπήρξαν εδώ, οι άνθρωποι που υπάρχουν τώρα και θα προσπαθήσουμε να είναι και οι άνθρωποι που θα έρθουν στο μέλλον. Άνθρωποι που οργανώνονται οριζόντια και από τα κάτω για τη δημιουργία ενός δυναμικού, δραστήριου και πολύμορφου κινήματος, που χρόνια τώρα έχουν μάθει να αγωνίζονται και να αντιστέκονται, και ξέρουν πολύ καλά πως να αντιδράσουν και σε αυτή τη νέα απειλή. Να είστε σίγουροι πως οι αγώνες και η αλληλεγγύη δεν θα προέλθουν μόνο μέσα από τα σύνορα του Ηρακλείου, αλλά όπως και κάθε φορά που κάποιος κατειλημμένος χώρος απειλείται, θα υπάρξουν αντιδράσεις από όλη την Ελλάδα, απ’ όλες τις υπόλοιπες καταλήψεις και τον κόσμο του αγώνα.

Δεν πρόκειται να κάνουμε ούτε βήμα πίσω, μέχρι να ξαναπάρουμε τον Ευαγγελισμό.

Και θα το κάνουμε.

Πορεία υπεράσπισης Κατάληψης Ευαγγελισμού – Κυριακή 8/10, 18:00, Πλ. Λιονταριών

ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ

Λήψη του κειμένου σε ψηφιακή μορφή (pdf) Εδώ

Ούτε βήμα πίσω! Κατάληψη Ευαγγελισμού -Αφίσες αλληλεγγύης

…να το θυμηθείς
πάλι θα σμίξουμε εμείς,
και αν μας χώρισαν ,
θα΄ρθει ο καιρός
που θα ανταμώσουμε ξανά,
θα σε σφίξω στην αγκαλιά μου
και μαζί θα
ξαναφτιάξουμε τον
κόσμο μας αυτόν τον μαγικό!
μαζί θα προχωρήσουμε
στους δρόμους της οργής
πατώντας πάνω σε σπασμένες ασπίδες
και σαπισμένα κράνη,
κρατώντας ξανά τις μαυροκόκκινες
ψηλά,
να ανεμίζουν την νίκη
στο φώς του ήλιου,
να διώξουν τα σύννεφα,
μονάχα τα αστέρια,
να λάμπουν το βράδυ,
μονάχα για
τον αγώνα μας!
…να το θυμηθείς!

Ούτε βήμα πίσω! Κατάληψη Ευαγγελισμού!

ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ

ΣΤΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ !

ΠΙΣΩ ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ

ΕΜΠΡΟΣ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ !

ΟΥΤΕ 21 ΟΥΤΕ 100 ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ – Κείμενο συλληφθέντων από την εκκένωση της κατάληψης Ευαγγελισμού, μετά από 21 χρόνια

Τα ξημερώματα του Σαββάτου 30.09.2023, περί τις 5:30 το πρωί, μπάτσοι διάφορων δυνάμεων κατακλύζουν την γειτονιά της Θεοτοκοπούλου. Άτομα που διαμένουμε στην κατάληψη Ευαγγελισμού ξυπνάμε στο άκουσμα σπασμένων γυαλιών και μετάλλων που σείονται από τα χτυπήματα. Στο ελάχιστο χρονικό διάστημα που πήρε στις δυνάμεις καταστολής να εισέλθουν στο κτήριο, βρίσκουν μισά άτομα εντός του κτηρίου και μισά στην ταράτσα της κατάληψης. Τα άτομα που βρίσκονται εντός του κτηρίου ακινητοποιούνται μέσα σε δωμάτια από τις ομάδες που επεμβαίνουν (ΟΠΚΕ, ΕΚΑΜ Κρήτης), ενώ η ομάδα των ΕΚΑΜ προχωρά προς την επέμβαση στην ταράτσα. Στο σημείο αυτό υπάρχει ένταση μεταξύ των ατόμων που βρίσκονται πάνω και των μπάτσων που προσπαθούν να τα προσεγγίσουν, ενώ αυτή λήγει όταν οι μπάτσοι καταφέρνουν να μας φτάσουν ώστε να αποφευχθεί η βία προς το μέρος μας. Μας ξαπλώνουν μπρούμυτα και μας δένουν, άλλους με χειροπέδες και άλλους πιο πρόχειρα, ενώ για να μας συγκεντρώσουν σε ένα σημείο, σέρνουν ένα άτομο για αρκετά μετρά δεμένο πισθάγκωνα με χειροπέδες, με το πρόσωπο στο έδαφος. Ακολουθούν φωνές τόσο από εμάς όσο και από γείτονες-ισσες ενάντια στην εκκένωση· μια στάση που απαντήθηκε με απειλές με αυτόματα όπλα, σωματική βία και χειρονομίες από μεριά τους. Την στιγμή εκείνη, το άτομο που είχε συρθεί διαφεύγει της προσοχής τους και βγαίνει στο περβάζι της ταράτσας, απειλώντας ότι θα πέσει αν τον πλησιάσουν. Η στάση των δυνάμεων καταστολής παρέμεινε αμείλικτη, με οκτώ πάνοπλους μπάτσους να ορμάνε απευθείας προς το μέρος του. Σε μερικά δέκατα του δευτερολέπτου ο σύντροφος βρίσκεται στο κενό, με ξεκάθαρη ευθύνη όσων παρευρίσκονταν στην επιχείρηση εκκένωσης της κατάληψης Ευαγγελισμού, αλλά και όσων έδωσαν την εντολή από το Πανεπιστήμιο Κρήτης, τη δημοτική αρχή μέχρι και τα υψηλά κλιμάκια της κυβέρνησης. Από μεριάς μας έπαιξε άμεση αντίσταση και φωνές προς την γειτονιά μπροστά στο συμβάν που αντικρίσαμε. Οι μπάτσοι πανικοβλήθηκαν αντιλαμβανόμενοι τις ευθύνες τους και προσπαθώντας να μας σιωπήσουν, χτύπησαν άτομα από εμάς με κλοτσιές στο κεφάλι. Όταν ενημερώθηκαν ότι ο σύντροφος ζει μας ειρωνεύονταν, μας είπαν ψέματα, και μας έλεγαν ότι θα πάμε να τον βρούμε. Έβγαλαν στη συνέχεια όλο το μένος τους πάνω μας, βρίζοντας μας, απειλώντας, χτυπώντας μας και πατώντας μας στο πάτωμα της ταράτσας.

Οι διαδικασίες τους επιταχύνθηκαν κατεβάζοντας και τοποθετώντας μας εντός του κτιρίου σε δωμάτια που υπέθεσαν ότι ήταν δικά μας, για να μην έχουμε οπτική επαφή με τη γειτονιά και για να ξεκινήσουν την καταγραφή. Κατά αυτή τη διαδικασία ανακάλυψαν ρούχα, πολιτικά βιβλία και κινηματικό υλικό, κουζινικά, προσωπικά μας πράγματα (φωτογραφίες, λάπτοπ), υλικά για μπαρ οικονομικής ενίσχυσης για τα έξοδα των εργασιών αποκατάστασης του χώρου της κατάληψης, αλλά και είδη που είχαν συλλεχθεί από αλληλεγγύη κόσμο στη γειτονιά και την πόλη, για να σταλθούν τις επόμενες μέρες στις πληγείσες περιοχές στη Θεσσαλία. Κάποια αντικείμενα που τους φάνηκαν χρήσιμα κρατήθηκαν, ενώ τα άλλα πετάχτηκαν από εδώ και από εκεί ή σπαστήκαν, μπροστά στα ματιά μας χωρίς να μπορούμε να αντιδράσουμε. Κατά την παρουσία μας δεν βρέθηκε κάτι περισσότερο από όσα καταγράφονται στην έκθεση σύλληψης και ότι προστεθεί στην συνέχεια θα το θεωρήσουμε φυτεμένο. Επιπλέον αφαιρέθηκε τσαντάκι με προσωπικά αντικείμενα και κινητό συντρόφισσας, τα οποία δεν αναφέρονται πουθενά στην έγγραφα των μπάτσων. Αφού ο έλεγχος τελείωσε, μας επέτρεψαν να ντυθούμε και να πάρουμε δυο πράγματα σε μια τσάντα, λες και η ζωή σου μπορεί να χωρέσει σε ένα σακίδιο πλάτης. Επίσης συντρόφισσες που ήταν εκτός του κτηρίου κατάφεραν να πάρουν τα σκυλιά του σπιτιού, ενώ οι γάτες κρυφτήκαν λόγω του θορύβου και διεξάγονται διαδικασίες για να τις βρούμε/πάρουμε. Παράλληλα σύντροφοι-ισσες συγκεντρώθηκαν παραπλήσια της κατάληψης για αλληλεγγύη, ενώ στο άκουσμα των συνθημάτων αλλά και των συγκρούσεων μας δόθηκε απίστευτη δύναμη να συνεχίσουμε με ψηλά το κεφάλι, ενώ μεταφέρθηκε και το μήνυμα προς τους παρευρισκόμενους μπάτσους ότι ο Ευαγγελισμός δεν είναι μόνο τα 11 άτομα που βρήκαν μέσα ένα Σάββατο του Σεπτέμβρη. Ο Ευαγγελισμός είναι οι σχέσεις, η συντροφικότητα, η αλληλεγγύη, το κίνημα, όλοι και όλες εμείς. Αξιοσημείωτα είναι και τα αντιμπατσικά τραγούδια που ακουγόντουσαν δυνατά στη γειτονιά όταν μας έβγαζαν από το κτήριο, όχι από κάποια μικροφωνική, αλλά -όπως συνειδητοποιήσαμε αργότερα- από σπίτι κοντά στην κατάληψη.

Όταν φτάσαμε στη ΓΑΔΗ ξεκίνησαν οι νομικές διαδικασίες, κατά τις οποίες αρνηθήκαμε να συνεργαστούμε, δεν γδυθήκαμε, δεν δώσαμε φωτογραφίες και δαχτυλικά αποτυπώματα, και δεν υπογράψαμε τίποτα. Μας ανακοίνωσαν τη σύλληψή μας περίπου τρεις ώρες αργότερα, και από την αρχή μέχρι το τέλος της κράτησής μας οι μπάτσοι προσπαθούσαν διαρκώς να καθυστερήσουν τη διαδικασία. Ο τραυματισμένος σύντροφος μας, τον οποίο είχαν πάρει πιθανότατα παράτυπα από το Βενιζέλειο Νοσοκομείο για να μεταφερθεί στο μέγαρο, κρατούταν απομονωμένος σε ξεχωριστό χώρο από ‘μας, ενώ τόσο οι μπάτσοι όσο και ο εισαγγελέας δεν επέτρεπαν να μεταφερθεί εκ νέου σε νοσοκομείο. Μόνο μετά από πιέσεις των δικηγόρων -οι οποίες βρίσκονταν εκεί για όλη τη διάρκεια που κρατούμασταν, και τις οποίες ευχαριστούμε από καρδιάς για τη στάση τους- δόθηκε εντολή αρχικά για την απελευθέρωσή του, και μετά από ώρα ήρθε ασθενοφόρο να τον παραλάβει. Αυτή τη στιγμή βρίσκεται στο ΠΑΓΝΗ, δέχεται την απαραίτητη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, είμαστε σε επικοινωνία μαζί του, και είναι δυνατός.

Το δεύτερο σημείο που προκάλεσε εντάσεις ήταν η ενημέρωση από τους μπάτσους ότι ο εισαγγελέας θα ανακοινώσει αν θα κρατηθούμε στις 18:00. Με αυτό το πρόσχημα δεν είχαμε πρόσβαση σε φαγητό μέχρι τις 20:00, δηλαδή για δεκατέσσερις ώρες από την επιχείρηση. Μετά από συνεχείς πιέσεις από εμάς και τις δικηγόρους, και υπεκφυγές των μπάτσων, αφεθήκαμε τελικά στις 21:00, αφού τελείωσε η δυναμική απογευματινή πορεία. Ακόμα κι εκείνη την ώρα τα πράγματα της συντρόφισσας που παράτυπα είχαν παρθεί από τους μπάτσους δεν είχαν εμφανιστεί, εκτός από την ταυτότητα της που ήταν απαραίτητη για τις διαδικασίες τους. Μετά από έντονη αντιπαράθεση με τους αξιωματικούς υπηρεσίας βρέθηκε ως εκ θαύματος το τσαντάκι της -στα κατασχεμένα και χωρίς να έχει καταγραφεί-, αλλά το κινητό ακόμη αγνοείτο. Έπειτα από προφορικές και νομικές πιέσεις, μας ενημέρωσαν να παραλάβουμε το κινητό δύο μέρες μετά, με σχεδόν πλήρη μπαταρία, και έχουμε κάθε λόγο να πιστεύουμε ότι είχε κρατηθεί παράτυπα από τα κλιμάκια της αστυνομίας, με ευθύνη τόσο των εντολέων της επιχείρησης όσο και των αξιωματικών υπηρεσίας. Παράλληλα μέχρι και σήμερα (Τρίτη 3 Οκτώβρη) δεν έχουμε πάρει ακόμα τη δικογραφία μας, ενώ οι κατηγορίες που γνωρίζουμε από την έκθεση σύλληψης ότι μας βαραίνουν από κοινού είναι: διατάραξη οικιακής ειρήνης, νόμος περί όπλων, κλοπή ρεύματος και απείθεια.

Αυτή ήταν μία καταγραφή των γεγονότων που συνέβησαν κατά τη διάρκεια της επιχείρησης εκκένωσης και της κράτησής μας. Την παραθέτουμε για τον κόσμο του κινήματος που δεν μπορούσε να βρίσκεται εκεί, και για μελλοντική αξιοποίηση. Εξάλλου είναι ξεκάθαρο πως δεν είμαστε οι μόνες και οι μόνοι που δεχόμαστε την καταστολή. Βρισκόμαστε σε μία συγκυρία που τόσο το κίνημα όσο και ολόκληρη η κοινωνία δεχόμαστε ολομέτωπη επίθεση από κράτος και κεφάλαιο. Με μία καθαρά πολιτική απόφαση να επιτεθούν σε έναν ενεργό κινηματικό χώρο, εφαρμόζουν για ακόμα μία φορά το δόγμα νόμος και τάξη, προσπαθώντας να πνίξουν όσες φωνές αντιστέκονται ακόμα στην κυριαρχία τους και να αποσυντονίσουν τον κόσμο από τα πραγματικά του προβλήματα.

Εμείς από την πλευρά μας αναλαμβάνουμε την ευθύνη για την ιστορία της κατάληψης, όλα αυτά τα χρόνια λειτουργίας της. Συντασσόμαστε με τη στάση των συντρόφων-ισσων μας που υπερασπίστηκαν μαχητικά την κατάληψη και την ιστορία της στο δρόμο. Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πολυτεχνείου που εκκενώθηκε την ίδια στιγμή, και στεκόμαστε μαζί με όλους τους πολιτικούς χώρους που απειλούνται. Και όπως σε όλες τις επιθέσεις που έχουμε δεχθεί, έχουμε απαντήσει με έναν ξεκάθαρο τρόπο ότι τις καταλήψεις θα ματώσετε για να τις πάρετε, έτσι και τώρα είναι η στιγμή που θα γίνει πράξη. Τίποτα δεν τελείωσε, οι ιδέες δεν εκκενώνονται. Τώρα που μας βγάλατε από το σπίτι μας, θα μπούμε στα δικά σας.

Δεν ξεχνάμε τους νεκρούς μας, δεν ξεχνάμε τους χώρους μας.

Ούτε βήμα πίσω.

Συλληφθέντες-ισσες από την κατάληψη Ευαγγελισμού

Κάτοικοι και φιλοξενούμενοι-ες

Σύντροφοι-ισσες

Τρίτη 3 Οκτωβρίου 2023

Λήψη του κειμένου σε ψηφιακή μορφή (pdf) εδώ

Πορεία αλληλεγγύης στην Κατάληψη Ευαγγελισμού | Σάββατο 30/9 -ώρα:19:00,πλ.Λιονταριών

Πορεία αλληλεγγύης στην Κατάληψη Ευαγγελισμού

Σάββατο 30 Σεπτέμβρη 2023 -ώρα:19:00,πλ.Λιονταριών

Τίποτα δεν τελείωσε,όλα συνεχίζονται

Το δίκιο θα κριθεί στους δρόμους

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΩΝ

Αναρχικοί/ες

PARTY οικονομικής ενίσχυσης | 30/9 – ώρα:23:00 -Φοιτητικό κέντρο Πανεπιστημίου (Βούτες)

PARTY

για την οικονομική ενίσχυση της Κατάληψης.

***

Σάββατο 30 Σεπτέμβρη 2023

-ώρα:23:00 -Φοιτητικό κέντρο Πανεπιστημίου (Βούτες)

Κατάληψη Ευαγγελισμού – Θεοτοκοπούλου 18

Αυτοδιαχειριζόμενο Καφενείο/Μπαρ οικονομικής ενίσχυσης | 22/9-ώρα:22:00

Αυτοδιαχειριζόμενο Καφενείο/Μπαρ

για την οικονομική ενίσχυση της Κατάληψης.

Παρασκευή 22 Σεπτέμβρη 2023

-ώρα:22:00 (στην πίσω αυλή).

Κατάληψη Ευαγγελισμού – Θεοτοκοπούλου 18