Τον Μάη, ας παίξουμε: Κάλεσμα μάχης
Εδώ μπορούμε εύκολα ν’ αντιληφθούμε πως το διάλυμα αλκοόλης μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως απολυμαντικό για τα χέρια, αλλά επίσης και για να πυροδοτήσει μια φωτιά.
Με άλλα λόγια: δε χρειαζόμαστε τις οδηγίες του κράτους για να φροντίσουμε τις φίλες και τους φίλους μας, και, όταν θά ‘χουμε ξεμπερδέψει με το ζήτημα της επιβίωσης, δε θά ‘χουμε τίποτα καλύτερο να κάνουμε απ’ το να σουλατσάρουμε καταστρώνοντας κακόβουλα σχέδια. Έχουμε ανάγκη περισσότερο από ποτέ για εκδίκηση κι αυθεντικές φιλίες.
Τώρα, όπου είμαστε κολλημένοι σε τούτο το φουτουριστικό σύστημα, μόνη μας λύση να κηρύξουμε πόλεμο στην κανονικότητα, αν δεν ποθούμε να πεθάνουμε απ’ την αποστειρωμένη πλήξη.
Βλέπουμε μια κίνηση διττή. Απ’ τη μία πλευρά φαίνεται πως η εξουσία ποτέ δεν ήταν τόσο ισχυρή, κερδίζοντας τις καρδιές και τα μυαλά των υπάκουων πολιτών. Απ’ την άλλη, φαίνεται πως ποτέ δεν είχαμε ν’ αντιμετωπίσουμε τόσο σύνθετη κατάσταση (τουλάχιστον αφότου γεννηθήκαμε).
Κατά συνέπεια, μπορούμε μάλλον να καταλήξουμε στα εξής δύο πράγματα:
Πρώτα απ’ όλα, δεν τίθεται ζήτημα αναμονής για αφύπνιση των μαζών ώστε ν’ αντιμετωπίσουν την κατάσταση.
Δεύτερον, φαντάζει ακριβώς μια πολύ καλή στιγμή για να επιτεθούμε.
Και καλή στιγμή δε σημαίνει η ΜΟΝΗ καλή στιγμή. Πάντα είναι μια καλή στιγμή να πολεμήσουμε.
Όχι, εδώ η καλή στιγμή σημαίνει πως ο αντίπαλός μας είναι πλήρως απασχολημένος με άλλα ζητήματα, και δεν μπορούμε να γνωρίζουμε ακριβώς τις συνέπειες της δράσης μας (σε μια τόσο καινοφανή κατάσταση), ούτε αν θα έχουμε σύντομα κάποιαν άλλη ευκαιρία.
Φαίνεται ενδιαφέρον στοίχημα για όλους τους εχθρούς της εξουσίας. Ν’ αρπάξουμε την ευκαιρία και να δούμε τι μπορεί να συμβεί.
Τώρα, όπου οι δυνάμεις ελέγχου που επιτηρούν τις γειτονιές με οχήματα, drones ή απλά με τα πόδια, είναι παντού και πιο πολυάσχολες από ποτέ, τι θα συνέβαινε αν απειλούνταν μες στο φρούριό τους, αν δέχονταν με σπρέι απειλές θανάτου; Αν δέχονταν συνεχώς επιθέσεις με πέτρες, μπουκάλια, πυροτεχνήματα, κροτίδες, καταμεσής της νύχτας κι ενόσω θα κοιμούνται; Αν τρώγανε καρτέρια κατά τη διάρκεια των περιπολιών τους;
Τώρα, όπου τα κελιά έχουν τιγκάρει κι αργοπεθαίνουμε πίσω απ’ τα κάγκελα, τι θα συνέβαινε αν τα οχήματα των δεσμοφυλάκων συναντούσαν, για κακή τους τύχη, ένα κατσαβίδι, ένα σφυρί, έναν εμπρηστικό μηχανισμό; Αν αυτοί που κλειδαμπαρώνουν και φρουρούν, ευρισκόμενοι ήδη υπό διαρκή πίεση, βρισκόντουσαν και τσακίζονταν ενώ επιστρέφουν στο σπίτι τους;
Τώρα, όπου σχεδόν οι πάντες δουλεύουν, σπουδάζουν, κάνουν share, καλμάρουν, μαθαίνουν, εξεγείρονται, γαμιούνται μπροστά από μια οθόνη, τι θα συνέβαινε αν σαμποτάρονταν κάποια εύκολα προσβάσιμα καλώδια οπτικών ινών;
Τώρα, όπου σχεδόν οι πάντες “επικοινωνούν” χρησιμοποιώντας κινητά, δέχονται και δίνουν εντολές, πλανάρουν, οργανώνονται για να παράγουν (πολλές φορές και για να διαμορφώνουν άποψη), ή για να “προστατευτούν”, χρησιμοποιώντας εφαρμογές ή αδιάκοπες τηλεφωνικές κλήσεις · τι θα συνέβαινε αν αχρηστεύονταν ορισμένες κεραίες μετάδοσης, πολλές εκ των οποίων είναι τοποθετημένες στη μέση του πουθενά;
Τώρα, όπου σχεδόν οι πάντες ζουν έγκλειστοι στις “έξυπνες”, αυτοματοποιημένες τους φωλιές, τις υπερσυνδεδεμένες με το μάτριξ, σαν ένα υποκατάστατο ζωής · τι θα συνέβαινε αν πήγαινε να καταρρεύσει ένας πυλώνας υψηλής τάσεως;
Δεν έχουμε καμία απολύτως ιδέα για το τι θα μπορούσε να συμβεί. Και αυτό ακριβώς είναι το γιατί πρέπει επιτακτικά να δοκιμάσουμε.
Διαδόστε και μεταφράστε τούτο το κείμενο αν σας άρεσε. Επιτεθείτε και συνωμοτήστε αν θέλετε να συνεισφέρετε. Επικοινωνήστε και αναπτύξτε τις ιδέες σας αν θέλετε να κάνετε διάλογο με άλλες εξεγερμένες κι άλλους εξεγερμένους.
Το σύντομο αυτό κείμενο αποτελεί κάλεσμα για έναν Επικίνδυνο Μάη.
Σημείωση 1η: Αν είστε τόσο ανυπόμονοι ώστε να περιμένετε για τον μήνα Μάη, και αν σας άρεσε το κάλεσμα αυτό, απλώς επιτεθείτε τον Απρίλη και γράψτε το σε μιαν ενδεχόμενη ανάληψη.
Σημείωση 2η: Αν είστε τόσο ανυπόμονες ώστε να περιμένετε, επιτεθείτε ΚΑΙ τον Απρίλη ΚΑΙ τον Μάη!
Πηγή: 325
Μετάφραση: Δ.Ο. Ragnarok
