Θ. Χατζηαγγέλου|Μην βουρκώνεις, τα δάκρυά σου σ’ εμποδίζουν να δεις τον ήλιο

Επιστολή του αιχμάλωτου μέλους της Οργάνωσης Αναρχική Δράση Θάνου Χατζηαγγέλου προς την συντρόφισσα της RAF Daniela Klette που αιχμαλωτίστηκε, έπειτα από 30 χρόνια παράνομης ελευθερίας, κατά τις αντι-Τρομοκρατικές επιχειρήσεις των τελευταίων ημερών στην Γερμανία.

Όταν ανοίγεις τα μάτια σου στο κελί και μαθαίνεις πως, έπειτα από 30 χρόνια άκαμπτης ζωής γεμάτης υπερβάσεις, μία συντρόφισσά σου βρίσκεται πλέον καθηλωμένη στην πολεμική αιχμαλωσία, νιώθεις πως κλέβουν και τις δικές σου ανάσες. Μία συντρόφισσα, που τίμησε με περηφάνια κάθε της βήμα στα μονοπάτια της παράνομης ελευθερίας, σήμερα πληθαίνει με το ήθος και την αξιοπρέπειά της την κοινότητα των πολιτικών αιχμαλώτων στα δυτικά ιμπεριαλιστικά κέντρα.

Σύντροφισσα Daniela,

Για 30 χρόνια ο γερμανικός ιμπεριαλισμός, όταν αντικρίζει το είδωλό του στη βιτρίνα των συμφερόντων του, μετράει ακόμα τις πληγές που άφησε πίσω της η ένοπλη επαναστατική εμπειρία της Φράξιας Κόκκινος Στρατός-RAF. Κρύβει την αδυναμία του πίσω από έναν πόλεμο αβεβαιότητας, γεμάτο δολοφονίες, βασανισμούς και φυλακίσεις επαναστατών για δεκαετίες. Εικόνες μίσους και μονιμοποίησης της έκτακτης ανάγκης από ένα καθεστώς που δεν μπορεί να εγγυηθεί στους μισθοφόρους του τη σταθερότητά του, μπροστά στην άγραφη ηθική της πανανθρώπινης αντίστασης.

30 χρόνια δεν είναι αρκετά για να ξεχάσουμε ποιοι πραγματικά είμαστε. Μικρές ιστορίες μιας ενιαίας αφήγησης από καθαρά στόματα, που μιλούν την ίδια γλώσσα. Υπέροχοι άνθρωποι που έχουν μπλεγμένο στα χέρια τους το νήμα της αντίστασης, ένα νήμα δίχως τέλος που έχει την αφετηρία του σε κάθε ιστορικό σημείο έκφρασης της επαναστατημένης αξιοπρέπειας. Είμαστε τα χίλια στιγμιότυπα του ταξικού πολέμου, της αντάρτικης δήλωσης, της απελευθέρωσης. Είμαστε τα χίλια πρόσωπα της περήφανης ζωής μέσα στον αγώνα για Ανατροπή και Επανάσταση.

30 χρόνια δεν είναι αρκετά για να ξεχάσουμε πως το επαναστατικό πέρασμα είναι γεμάτο αίμα και σίδερο. Πως οι κηλίδες από το αίμα των νεκρών ανταρτών στις ενέδρες της ιμπεριαλιστικής τρομοκρατίας, όπως της συντρόφισσας Petra Schelm, των δολοφονημένων αιχμαλώτων στο Stammheim δεν στεγνώνουν. Λεκιάζουν το χρόνο ανεξίτηλα, φανερώνοντας στον ορίζοντα της σταθερότητας, τη διαρκώς επαπειλούμενη ρήξη. 30 χρόνια δεν είναι αρκετά για να αφοπλίσουμε τις καρδιές μας. Τούτες τις καρδιές που οι χτύποι τους θυμίζουν αντίστροφη μέτρηση.

Η αιχμαλωσία είναι σίγουρα ένα προϊόν ήττας. Μια ήττα που βιώνουμε καθημερινά στην αποστέρηση της δυνατότητας να ζούμε τις ζωές μας με ένταση και δημιουργική αντίσταση. Τίποτα όμως δεν στέκει ικανό να μειώσει την ιστορία μας, τους αγώνες μας, τα λόγια μας που πρόδιδαν τις σκέψεις και προεικόνιζαν τις πράξεις μας. Η αδούλωτη περηφάνια μας είναι ο φόρος τιμής στους συντρόφους που συμβίωσαν και συμβιώνουν την τυραννία της πολιτικής αιχμαλωσίας στα κάτεργα των ιμπεριαλιστικών κέντρων, στους αχαρτογράφητους αδερφούς και αδερφές του κοινού μας αγώνα, μα πάνω απ’ όλα σε εκείνους τους υπέροχους ανθρώπους που με το χαμό τους βάδισαν χίλια βήματα μπροστά για να μας ανοίγουν το δρόμο.

Ξεχωριστές σελίδες ενός κοινού βιβλίου που γράφει τη λέξη Επανάσταση στη ράχη του, είναι οι ζωές μας σύντροφισσα. Και όμως το τέλος δεν γράφτηκε ακόμα.

Θάνος Χατζηαγγέλου, αιχμάλωτο μέλος της Οργάνωσης Αναρχική Δράση
Γ’ Πτέρυγα, Φυλακές Λάρισας
15/3/2024

Θ. Χατζηαγγέλου|Ανοιχτή επιστολή προς την Πρόεδρο του Συλλόγου Θυμάτων των Τεμπών Μαρία Καρυστιανού

Πολιτική επιστολή του αιχμάλωτου μέλους της Οργάνωσης Αναρχική Δράση Θάνου Χατζηαγγέλου προς την Πρόεδρο του Συλλόγου Θυμάτων των Τεμπών, ενόψει της κατάθεσης του πρώην υπουργού μεταφορών Κ. Καραμανλή στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής, ένα χρόνο μετά την κρατική δολοφονία στα Τέμπη. 

Αξιότιμη κ. Καρυστιανού,

Υπάρχουν στιγμές, που τη θέση του άμετρου λόγου είναι δείγμα αρετής και σωφροσύνης να καταλαμβάνει η σιωπή, μπροστά στο δέος και την αξιοπρέπεια του αγώνα ενός ανθρώπου, για να ανταμώσει με το ατομικό και το συλλογικό του δίκιο. Τέτοια στιγμή είναι και τούτη.

Έχοντας πολιτικά και συνειδησιακά σαφή και αταλάντευτη θέση ενάντια στους θεσμούς και τη δικαιοσύνη αυτού του κράτους, μέσα από τα οποία θωρακίζει την πολιτική βρωμιά και την ηθική αθλιότητα των λακέδων του, αντιλαμβάνομαι κάθε μέρα, ίσως και λίγο παραπάνω, πως η δικαίωση όσων δολοφονήθηκαν από την εγκληματική αμέλεια των συμφερόντων της αστικής πολιτικής και του καπιταλισμού, βρίσκεται στη διαρκή και δίχως συμβάσεις υπεράσπιση του χαμού τους ενάντια στη λήθη. Και η λήθη δεν ανατρέπεται ούτε με προσευχές, ούτε με κροκοδείλια παρακάλια και ζητιανιά.

Την ίδια στιγμή που εγώ βρίσκομαι παρατατεμένα αιχμάλωτος για την αδιαπραγμάτευτη αφοσίωσή μου στο επαναστατικό Δίκιο, οι υπεύθυνοι χιλιάδων εγκλημάτων χτίζουν, γεμάτοι έπαρση και αλαζονεία, τις ζωές τους πάνω στο δικό μας πόνο, πάνω στο δικό μας αίμα. Είναι ηθική απρέπεια και πολιτική προστυχιά να κουνάς το δάχτυλό σου γεμάτος δεικτικότητα, αντί να σκύβεις από ντροπή το κεφάλι μπροστά σε έναν άνθρωπο που αντλεί δύναμη από το χαμό και με δάκρυα περηφάνιας και ειλικρίνειας τσακίζει την κατασυκοφάντηση της μνήμης αυτού του χαμού.

Ο βιολογικός θάνατος είναι μια στιγμή οδύνης και ανείπωτης θλίψης μέσα στο πέρασμα του χρόνου. Η πολιτική δολοφονία της μνήμης του χαμού κρατάει μια ζωή, θρέφεται και συνοδοιπορεί με τη δολοφονία των πολιτικών κινήτρων, τη φθορά της αντίληψης και της αξιοπρέπειας, το θάνατο της ίδιας της αλήθειας μέσα σε μια ζωή που κανονικοποιεί τους μικρούς και μεγάλους καθημερινούς θανάτους. Σε αυτήν τη ζωή ο καθένας μας χάνει καθημερινά και ένα κομμάτι του εαυτού του, της ανθρωπιάς του, όταν σιωπεί συγκαταβατικά. Όταν ατσαλώνει την ταπείνωσή του με συμβιβασμούς και ανοχή.

Σε έναν κόσμο που στερείται καθετί αυτονόητο είναι πολιτική, κοινωνική, μα πάνω απ’ όλα ηθική αναγκαιότητα να μένουμε προσηλωμένοι σε ότι φαντάζει ανέφικτο. Σε έναν κόσμο βαθιά άδικο για όσους και όσες δεν κρύβουν τη λαιμαργία τους πίσω από πολιτικές ασυλίες και θεσμικά προνόμια, η αλήθεια και η Δικαιοσύνη βασιλεύει σε βουρκωμένα μάτια που κραυγάζουν αξιοπρέπεια. Για το θάρρος, για τη θέληση, για το καθήκον, η μνήμη των ανθρώπων μας να στεριώσει στο παρόν, ανοίγοντας μέσα από τη σύγκρουση το πέρασμα προς την αθανασία.

Γνωρίζω πως τίποτα απ’ όσα σας αναφέρω δεν θα μαλακώσει έστω και ελάχιστα τον πόνο σας. Όμως θέλω να γνωρίζετε και εσείς πως σε αυτόν τον αγώνα που δίνετε, δεν θα είσαστε ποτέ μόνη. Υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που αισθάνονται, που νοιάζονται, που αγαπούν. Άνθρωποι που βρίσκονται σε αμφιθέατρα, σε εργοτάξια, σε γειτονιές, ακόμα και σε φυλακές. Άνθρωποι που τιμούν την ιδιότητά τους κάθε μέρα και δεν χρειάστηκε να είναι σε εκείνη την αμαξοστοιχία για να πονέσουν το ίδιο και ο πόνος τους να γίνει αίσθημα αγώνα για δικαίωση.

Θρέφοντας αμέριστο σεβασμό και αλληλεγγύη για το σθένος και την αξιοπρέπεια που χαρακτηρίζει τον αγώνα σας, πρέπει να γνωρίζετε πως την ίδια στιγμή που εσείς χάνατε το παιδί σας, κάποιοι από εμάς αποκτούσαν ακόμη μια μητέρα. Θέλει αρετή τελικά η πολιτική και ήθος η ανάληψη ευθυνών.

Με βαθύτατη εκτίμηση,
Θάνος Χατζηαγγέλου, αιχμάλωτο μέλος της Οργάνωσης Αναρχική Δράση
Φυλακές Λάρισας
13/2/2024

Πανό αλληλεγγύης στην κατάληψη UTOPIA AD.

Ως ελάχιστη ένδειξη αλληλεγγύης στις συντρόφισσες και τους συντρόφους της κατάληψης UTOPIA AD στην Κομοτηνή, αναρτήσαμε πανό στο Αγρίνιο, στην περιοχή του γηπέδου Παναιτωλικού. Η εκκένωση του αναρχικού στεκιού UTOPIA AD στις 8-2-2024 αποτέλεσε συνέχεια της  κατασταλτική επίθεσης του κράτους στην κατειλημμένη νομική σχολή Κομοτηνής, η οποία είχε ως αποτέλεσμα προσαγωγές και συλλήψεις φοιτητών και φοιτητριών. Η επί 21 χρόνια παρέμβαση στα κινηματικά δρώμενα της Κομοτηνής και όχι μόνο, θέτει τις συντρόφισσες και τους συντρόφους μόνιμα στο στόχαστρο της κρατικής και παρακρατικής καταστολής.

ΠΙΣΩ ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ

ΕΜΠΡΟΣ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΕΣ-ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ 

Παρέμβαση αλληλεγγύης σε Πόλα Ρούπα και Νίκο Μαζιώτη.

 

Στο πλαίσιο της πανελλαδικής μέρας δράσης αλληλεγγύης ( 9-2-2024) στη συντρόφισσα Πόλα Ρούπα και το σύντροφο Νίκο Μαζιώτη, πραγματοποιήθηκε παρέμβαση σε διάφορες περιοχές του Αγρινίου με τρικάκια, αφίσες της Συνέλευσης αλληλεγγύης στα καταδικασμένα μέλη του Επαναστατικού Αγώνα και πανό.

Οριστική απεμπλοκή της αποφυλάκισης της συντρόφισσας Πόλας Ρούπα. Άμεση αποφυλάκιση του συντρόφου Νίκου Μαζιώτη. Κάθε εξεγερμένη καρδιά κι ένας Επαναστατικός Αγώνας.

Θ. Χατζηαγγέλου|Χαιρετισμός στην εκδήλωση των συντρόφων του Λαϊκού Μετώπου

 
 
 
Μια πολιτική συνεισφορά του αιχμάλωτου μέλους της Οργάνωσης Αναρχική Δράση Θάνου Χατζηαγγέλου στην εκδήλωση του Λαϊκού Μετώπου, για τις εκ νέου διώξεις των 11 Τούρκων επαναστατών. 
 
 
 
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
 

Αυτό το μήνυμα ταξιδεύει μέσα απο τα τείχη της αιχμαλωσίας για να ζεστάνει κάθε αλύγιστη καρδιά που επιμένει στο δίκιο της αντίστασης. Πριν απ΄όλα δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ σε τέσσερις υπέροχους ανθρώπους, που μοιάζει επιφανειακά σαν να λείπουν, όμως με το παράδειγμά τους φρόντισαν να στέκουν παντοτινά ανάμεσα μας, απλώνοντας το χέρι στον καθέναν ξεχωριστά για το συλλογικό πέρασμα προς την Επανάσταση. Δεν υπάρχουν λόγια για να αποτυπώσουν τον πολιτικό πλούτο της ανθρωπιάς των συντρόφων Harika Kizilkaya, Burak Agarmis, Erdogan Cakir, Ozkan Guzel που έπεσαν μαχόμενοι στις 30 Οκτώβρη στα ελληνοτουρκικά σύνορα. Μόνο οι πράξεις μας και η ευθύνη που τις διέπει, θα δικαιώσουν το ανυπολόγιστο κόστος του χαμού τεσσάρων επαναστατών που αγωνίστηκαν μέχρι τέλους, με το πιστόλι στο χέρι. Όπως στη ζωή, έτσι και στο θάνατο, φρόντισαν οι ίδιοι να μας συντροφεύουν με το ζεστό τους χαμόγελο και το ακλόνητο βλέμμα προς την ανατροπή. Οι σύντροφοι Harika Kizilkaya, Burak Agarmis, Erdogan Cakir, Ozkan Guzel δεν θα ξεχαστούν γιατί είναι το έτερος εγώ του καθενός μας, στον κοινό βηματισμό προς τη συνολική απελευθέρωση και την Επανάσταση.

Σήμερα, το ελληνικό αστικό δίκαιο εξαργυρώνει τις υπηρεσίες του προς την Τουρκική ιμπεριαλιστική δικτατορία, στήνοντας εκ νέου στο απόσπασμα τους μαχόμενους συντρόφους του Λαϊκού Μετώπου. Όσοι δεν δολοφονήθηκαν από τα συμβόλαια θανάτου του τουρκικού φασισμού, πρέπει να αιχμαλωτιστούν εκ νέου στα κολαστήρια της ελληνικής δημοκρατίας. Τα διπλωματικά διαπιστευτήρια της κυβέρνησης Μητσοτάκη προς τον φασίστα Ερντογάν, θεσμοθετούνται από τα σπλάχνα του ιμπεριαλιστικού σώματος, για να υπηρετήσουν το δίκιο που σφαγιάζει λαούς και αφήνει πίσω του καμένη γη και ανθρώπινη τέφρα.

Η πραγματική Δικαιοσύνη, που υπηρετεί την αρετή της πανανθρώπινης ισότητας και της αβίαστης απελευθέρωσης δεν κατοικεί στους ναούς της αστικής νομιμότητας και τα έδρανα του φασισμού. Η πραγματική Δικαιοσύνη είναι η διαρκής αναμέτρηση της Ανθρωπιάς με τη βρωμιά των εγκλημάτων των αξιωματούχων της Τυραννίας. Δίκαιη δίκη ήταν αυτή του αμερικανού αξιωματούχου Dan Mitrione που ανακρίθηκε και καταδικάστηκε απο τα ένοπλα συμβούλια των Τουπαμάρος για τη συμμετοχή του στα επιμορφωτικά σεμινάρια βασανιστηρίων της τοπικής αστυνομίας στην Ουρουγουάη. Δίκαιη δίκη ήταν η ανάκριση του Ιταλού διευθυντή της Sit-Siemens, Idalgo Macchiarini, για το ρόλο του στην ταξική αναδιάρθρωση και τις συνθήκες εκμετάλλευσης του ιταλικού προλεταριάτου, δίκη που πραγματοποιήθηκε, όπως τόσες ακόμα, στη φυλακή του λαού από τους ένοπλους πυρήνες των Ερυθρών Ταξιαρχιών. Αυτό που η δική μας ιστορία ονομάζει δίκαιη δίκη, είναι το σύνολο των στιγμών που οι δυνάστες της εξαθλίωσης και του προλεταριακού θανάτου, βρέθηκαν προ των ευθυνών τους απέναντι σε ένα κλείστρο που αντηχούσε μέσα απο κρότους, τις οργισμένες κραυγές όσων κακοποιήθηκαν, βασανίστηκαν και δολοφονήθηκαν για τα συμφέροντα της έννομης αστικής τάξης και των λακέδων της. Κρότους εκκωφαντικούς που βάζαν τέλος στη σιωπή της υποταγής και την ανεκτικότητα, θέτοντας τη μάχη σε πρώτο πρόσωπο. Εκεί μιλούσε η ίδια η ιστορία. Εκεί μιλούσε η Επανάσταση.

Σήμερα, βιώνοντας καιρούς απιστίας και οπισθοχώρησης, η αντίσταση στον φασισμό και τον ιμπεριαλισμό είναι καθήκον. Είναι ένστικτο ζωής, πολιτικής και ηθικής ζωντάνιας. Η αντιμπεριαλιστική πάλη που εκφράζεται μέσα απο τις γραμμές των μαχόμενων συντρόφων του Λαϊκού Μετώπου είναι πανανθρώπινη υπόθεση. Οικοδομείται με επαναστατικές πράξεις και αλληλέγγυες σχέσεις, τσακίζοντας τα άνευρα λόγια των συνθηκολόγων και των υποταγμένων. Ούτε οι σφαίρες τους, ούτε οι φυλακές τους θα μας χωρίσουν. Στον δρόμο για την Επανάσταση, θα προχωράμε μαζί και αυτό δεν μπορεί να μας το πάρει κανένας.

Δεν υπάρχει προοπτική δίχως αλληλεγγύη

Δεν υπάρχει Δικαιοσύνη δίχως Επανάσταση

Η κοινή μας Ιστορία, συνεχίζεται…

Θάνος Χατζηαγγέλου, αιχμάλωτο μέλος της Οργάνωσης Αναρχική Δράση

Γ’ Πτέρυγα, Φυλακές Λάρισας

1/2/2024

 

Τετάρτη 24/1, 09:00, δικαστήρια Λάρισας|Συγκέντρωση αλληλεγγύης στο αιχμάλωτο μέλος της Αναρχικής Δράσης Θ.Χατζηαγγέλου

Στις 24 Ιανουαρίου εξετάζεται η 2η αίτηση αναστολής της ποινής του συντρόφου Θ. Χατζηαγγέλου, από το πενταμελές εφετείο κακουργημάτων στη Λάρισα. Έχει ήδη απορριφθεί η 1η τον Σεπτέμβρη του 2023 και η αίτησή του για ολιγοήμερη άδεια, μία τακτική που δεν τη συναντάμε πρώτη φορά, επικαλώντας ως επιχείρημα δικαστήρια που εκκρεμούν.

Η δικαστική εξουσία, όπως τόσο εύκολα ρίχνει ποινές κάθειρξης πολλών ετών, στερώντας την ελευθερία από πολλούς ανθρώπους βαφτίζοντάς τους τρομοκράτες και εγκληματίες ενώ οι πραγματικοί ένοχοι αφήνονται ελεύθεροι, έτσι εύκολα συνεχίζει να στερεί το δικαίωμα σε λίγες ανάσες ελευθερίας. Και η στάση τους είναι ακόμη πιο σκληρή απέναντι σε πολιτικούς κρατούμενους, οι οποίοι δεν έχουν δείξει μετάνοια, δεν έχουν σταματήσει να αγωνίζονται και μέσα από τα κάγκελα, δεν έχουν σταματήσει να παρεμβαίνουν με το λόγο τους στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Δεν έχουν “σωφρονιστεί” δηλαδή, οπότε συνεχίζουν να τους τιμωρούν.

Όπως σταθήκαμε στο πλευρό των τριών συντρόφων μας καθ’ όλη τη διάρκεια των προφυλακίσεών τους αλλά και της διεξαγωγής του δικαστηρίου τους, έτσι και τώρα θα σταθούμε αλληλέγγυα στο πλευρό του συντρόφου Θάνου.

Κανένας/καμιά μόνος/η στα χέρια του κράτους

Το πάθος για τη λευτεριά είναι δυνατότερο απ’ όλα τα κελιά

Θάνο γερά ως τη λευτεριά

Τετάρτη 24/1, 09:00|Συγκέντρωση αλληλεγγύης, δικαστήρια Λάρισας

Θ. Χατζηαγγέλου|Πολιτική δήλωση υπεράσπισης της αναρχικής συντρόφισσας Πόλας Ρούπα

Πολιτική δήλωση του αιχμάλωτου μέλους της Οργάνωσης Αναρχική Δράση Θάνου Χατζηαγγέλου, για τη νέα απόπειρα αιχμαλωσίας της συντρόφισσας Πόλας Ρούπα.

Είμαστε αιχμάλωτοι γιατί οι πράξεις μας – προέκταση του λόγου μας – στάθηκαν εμπόλεμα, απέναντι σε ένα Κράτος-Τρομοκράτη και τους λακέδες του. Ένα Κράτος – πολιτικό εκφραστή των σαδιστικών προσδοκιών και συμφερόντων της Γνωστής Οικογένειας που θέλει μια κοινωνία σε λήθαργο, παραιτημένη από κάθε δικαίωμα στη ζωή, φοβισμένη και τρομοκρατημένη. Μια κοινωνία υποταγμένη, που εξυμνεί τη συλλογική εξαθλίωση και τον καθημερινό αυτοεξευτελισμό.

Είμαστε αιχμάλωτοι γιατί οι πράξεις μας μίλησαν τη γλώσσα του πολέμου, απέναντι σε ένα Κράτος που θεσμοθετεί το τσάκισμα της λαϊκής θέλησης για αυτοδιάθεση, χτίζοντας τα πολιτικά και οικονομικά του συμφέροντα στα θεμέλια της συντετριμμένης αξιοπρέπειας. Και αυτή η γλώσσα αντικρίζει την ιστορία, γεμάτη ευθύνη, χωρίς συστολές και διαπραγματεύσεις. Δεν παζαρεύεται το δίκιο της, δεν χάνει το σθένος της, δεν νικιέται.

Το Κράτος οικοδομεί μεθοδικά ένα περιβάλλον εκμετάλλευσης, παρακμής και αλλοτρίωσης για μια κοινωνία που θα χειροκροτεί στωικά το χαμό της και για να το πετύχει πρέπει να τσακίσει αμείλικτα την ανατρεπτική θέληση κάθε επαναστατικής πρωτοπορίας που, με πράξεις, αμφισβητεί τις νεοφασιστικές προσδοκίες. Και όσοι δεν είναι νεκροί από τις σφαίρες της δικαιοσύνης του, θέλει να δολοφονηθούν πολιτικά, να ξεφτυλίζονται ως μεταμελημένοι για να εξαγοράσουν τη ζωή τους. Αρκεί μια στιγμή αποκήρυξης, για να ακυρώσει την ιστορία του αγώνα για την Επανάσταση και την Ελευθερία.

Η συντρόφισσα Πόλα είναι ένα κεφάλαιο αυτής της ιστορίας. Ως αναρχική αγωνίστρια, ως αντάρτισσα, ως αμετανόητη αιχμάλωτη, έζησε και ζει την εποχή της, παραθέτοντας το ατομικό και συλλογικό της ανάστημα μπροστά στο ύψος των περιστάσεων που οι ίδιοι οι καιροί ορίζουν. Σήμερα βρίσκεται εκ νέου αντιμέτωπη με την αιχμαλωσία αφού μισθώθηκε ένας λακές της αστικής δικαιοσύνης για να ασκήσει έφεση στην, προ ολίγων εβδομάδων, υφ’ όρον απόλυσή της. Η υπεράσπιση της Πόλας, είναι η πολιτική υπεράσπιση της αμετάπιστης επαναστατικής πρόθεσης, είναι η πολιτική υπεράσπιση της αναγκαιότητας ο αναρχικός επαναστατικός αγώνας να έχει συνέχεια. Σήμερα που τα σημάδια προμηνύουν την έμπρακτη δήλωση της ιστορικής αναμέτρησης που έχει η ένοπλη αστική Τρομοκρατία με την προλεταριακή Δικαιοσύνη, η υπεράσπιση της Πόλας είναι η συλλογική υπεράσπιση της κοινότητας των αμετανόητων αιχμαλώτων του ταξικού πολέμου, είναι η συλλογική υπεράσπιση της Επανάστασης.

Κανένα δίκιο δεν κερδίζεται με σκυμμένο κεφάλι
Ανυποχώρητη αλληλεγγύη στην αναρχική συντρόφισσα Πόλα Ρούπα

Θάνος Χατζηαγγέλου, αιχμάλωτο μέλος της Οργάνωσης Αναρχική Δράση
Γ’ Πτέρυγα, Φυλακές Λάρισας
27/12/2023

Πολιτικό καφενείο.

Άνοιγμα πολιτικού καφενείου,
Σάββατο 16/12/23 μετά τις 21:30,
στο χώρο της κατάληψης Apertus.

Αλληλεγγύη στις καταλήψεις.
Aναδημοσιεύουμε το firefund της Καμπάνιας οικονομικής ενίσχυσης της επανακατειλημμένης κατάληψης Ευαγγελισμού.

https://www.firefund.net/evagelismos

 

Αλληλεγγύη στους 4 Διωκόμενους/η αναρχικούς/η για την υπόθεση σύντροφοι – συντρόφισσες

ΔΙΚΗ 29/11/2023 ΕΦΕΤΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ

Το Μάρτιο του 2020, στην Αθήνα, η κρατική ασφάλεια στήνει ένα κατηγορητήριο για μια υποτιθέμενη τρομοκρατική οργάνωση με την ονομασία “σύντροφοι- συντρόφισσες” και συλλαμβάνει 3 συντρόφους και μια συντρόφισσα. Οι/η 4 σύντροφοι/ισσα διώκονται υπό τον 187Α ποινικό κώδικα, με ελλιπή στοιχεία, γεμάτα ασάφειες και αοριστίες. Το βασικότερο στοιχείο της δικογραφίας καταρρίπτεται, καθώς η ίδια η διεύθυνση εγκληματολογικών ερευνών της αστυνομίας, μετά από έναν ολόκληρο χρόνο αναφέρει ότι το βίντεο που υποτίθεται απεικονίζει έναν εκ των 3 συντρόφων να συμμετέχει σε επίθεση στο ίδρυμα Μητσοτάκη, είναι μέτριας ποιότητας και δεν ενδείκνυται για επιπλέον συμπεράσματα, πόσο μάλλον για αναγνώριση προσώπων. Μάλιστα, το αρχικό κατηγορητήριο αφορούσε 57 επιθέσεις που προέκυπταν από δημόσια κείμενα δημοσιευμένα σε site που χρησιμοποιείται από τον ευρύτερο αντιεξουσιαστικό χώρο, υπογράφοντας με το προσωνύμιο «σύντροφοι- συντρόφισσες» και «αναρχικοί-αναρχικές». Eπιθέσεις που πραγματοποιήθηκαν χρόνια πριν, με τον έναν σύντροφο εκ των 3 να είναι κάτω των 16 ετών!

Οι δηλωμένες δημόσια, από τους ίδιους τους συντρόφους και την συντρόφισσα, φιλικές και συντροφικές τους σχέσεις, καθώς και η αναρχική τους ταυτότητα, αποτελούν την βάση πάνω στην οποία μπάτσοι και δικαστές στήνουν ένα ήδη κατασκευασμένο και προσυμφωνημένο κατηγορητήριο.

Μετά την επιχείρηση της κρατικής ασφάλειας 8-9 Μαρτίου 2020 και τις συλλήψεις , η συντρόφισσα και οι 3 σύντροφοι, έπειτα από μια εβδομάδα κράτησης στη Γ.Α.Δ.Α. αφήνονται ελεύθεροι με σκληρούς περιοριστικούς όρους. Πιο συγκεκριμένα:

-παρών 3 φορές το μήνα σε ΑΤ

-απαγόρευση επικοινωνίας και συναναστροφής μεταξύ τους

-απαγόρευση συμμετοχής σε οποιαδήποτε πολιτική συνάθροιση ή πορεία

-απαγόρευση εισόδου στην περιοχή των Εξαρχείων

-απαγόρευση εξόδου από τη χώρα

-δέσμευση όλων των περιουσιακών τους στοιχείων

ενώ στον σύντροφο Γ.Ι. επιβάλλεται επιπλέον η μετεγκατάσταση του στην γενέτειρα πόλη του.

Σε δεύτερο χρόνο, το Νοέμβριο του 2020, προστέθηκαν οι ακόλουθοι περιοριστικοί όροι στον σύντροφο Γ.Ι.:

-Απαγόρευση εξόδου από τη πόλη που γεννήθηκε.

-Απαγόρευση εισόδου σε οποιαδήποτε περιοχή της Αττικής.

-Απαγόρευση χρήσης οποιουδήποτε δικύκλου οχήματος είτε ως οδηγός, είτε ως συνοδηγός.

Το Νοέμβριο του 2021, η εισαγγελέας πλημμελειοδικών, προτείνει την πλήρη αθώωση των 3 συντρόφων και της συντρόφισσας και την άρση όλων των περιοριστικών όρων. Σύμφωνα με την πρότασή της, δεν επαρκούν τα στοιχεία για να σταλθούν σε δίκη οι 4 κατηγορούμενοι σύντροφοι. Η αθωωτική πρόταση της εισαγγελέως απορρίφθηκε.

Το Νοέμβριο και το Δεκέμβριο του 2022, το αρμόδιο δικαστικό συμβούλιο, απέρριψε τις αιτήσεις άρσης περιοριστικών όρων που είχαν καταθέσει εδώ και μήνες δύο από τους διωκόμενους συντρόφους, χωρίς να δίνεται καμία ουσιαστική απάντηση για την απόρριψη τους.

Τον Αύγουστο του 2023, ο σύντροφος Γ.Ι. αιτείται την μεταρρύθμιση των περιοριστικών του όρων με σκοπό να ξεκινήσει τις σπουδές του στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, στη σχολή που πέρασε μέσω πανελλαδικών τον Ιούνιο του 2023. Την Δευτέρα 6 Νοεμβρίου, ύστερα από την εισαγγελική πρόταση για απόρριψη της αίτησης, το δικαστικό συμβούλιο με βούλευμα απορρίπτει την αίτηση του συντρόφου! Η χουντικής έμπνευσης απαγόρευση φοίτησης με βάση τα πολιτικά φρονήματα αποτελεί στην ουσία τον δέκατο περιοριστικό όρο.

Είναι η πρώτη φορά που τίθενται και συμπλέκονται τόσο σκληροί περιοριστικοί όροι στο ελληνικό νομικό πλαίσιο ενώ το επαναλαμβανόμενο μοτίβο της απόρριψης όλων των αιτήσεων άρσης αποδεικνύει την εκδικητική μεταχείριση των συντρόφων. Με την επιβολή των συγκεκριμένων όρων, οι δικαστικές αρχές αποφασίζουν ότι χωροφύλακες θα καθορίζουν μέχρι που θα κινείται γεωγραφικά ο σύντροφος Γ.Ι. και προσπαθούν να εγκαθιδρυθούν ως «κυρίαρχη αρχή» για την λήψη αποφάσεων σχετικά με τη ζωή του. Με την επέκταση του καθεστώτος εξαίρεσης που παρατηρούταν μέχρι σήμερα σε πληθώρα περιπτώσεων πολιτικών κρατουμένων (φυλακή μες τη φυλακή), στήνεται μια φυλακή έξω από τη φυλακή με έκτιση ποινής αορίστου χρόνου χωρίς καμία καταδικαστική απόφαση.

ΝΑ ΣΠΑΣΕΙ ΤΟ ΑΤΥΠΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΟΜΗΡΙΑΣ ΤΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ Γ.Ι.
ΑΜΕΣΗ ΑΡΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΕΡΙΟΡΙΣΤΙΚΩΝ ΟΡΩΝ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ 4 ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ/Η ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ/Η ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΕΣ-ΑΠΑΛΛΑΓΗ ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΣΤΗ ΔΙΚΗ ΤΗΣ 29/11/2023.

Θ.Χατζηαγγέλου|Η Παλαιστινιακή Αντίσταση ως σημείο αναφοράς για την κήρυξη του εμφύλιου αντιιμπεριαλιστικού πολέμου

 
Μήνυμα του αιχμάλωτου μέλους της Οργάνωσης Αναρχική Δράση Θ. Χατζηαγγέλου για την στρατηγική εκτροπή της Παλαιστινιακής Αντίστασης στην καρδιά των ιμπεριαλιστικών κέντρων. 
 
 

Η Παλαιστινιακή Αντίσταση ως σημείο αναφοράς για την κήρυξη του εμφύλιου αντιιμπεριαλιστικού πολέμου στις δυτικές μητροπόλεις 

“Ένα σήμερα θυσία στο αύριο

οι αριθμοί ρουφάνε το αίμα τους

καλημέρα θα μου πείς πάλι Σάββατο

τυλιγμένος σε σάβανο.”

Η σιωνιστική θηριωδία των ισραηλινών δυνάμεων κατοχής και των δυτικών συμμάχων γενικεύεται μέρα με τη μέρα. Επικαλούμενοι το προκλητικό αφήγημα των κανόνων του πολέμου, βαφτίζουν βάσεις και επιχειρησιακά κέντρα της Χαμάς ολόκληρους καταυλισμούς μεταναστών, νοσοκομεία, εκκλησίες, παιδικές χαρές και ολόκληρα αστικά κέντρα, για να νομιμοποιήσουν επικοινωνιακά την παραδειγματική σφαγή της Παλαιστινιακής Αντίστασης. Τα εγκλήματα πολέμου του Ισραήλ, υπογράφει επίσημα η Βορειοατλαντική Συμμαχία, με τη διμερή στήριξη σε στρατιωτικό επίπεδο καθώς και τη νομιμοποίηση των ισραηλινών επεμβάσεων από τη δυτική μιντιακή προπαγάνδα. Το δυτικό αφήγημα αποκόβει την έμπρακτη λαϊκή αντίσταση δεκάδων Παλαιστινιακών οργανώσεων από το δικαίωμα της Παλαιστίνης στην αυτοκυριαρχία και την ανεξαρτησία, θέλοντας να εγκληματοποιήσει και να πνίξει στο αίμα οποιαδήποτε απόπειρα απελευθέρωσης που ορίζεται από τη λαϊκή βάση, κινούμενη έξω και ενάντια στα ιμπεριαλιστικά δυτικά κέντρα.

Μαχόμενες συντρόφισσες και σύντροφοι,

Από τα ξημερώματα του Σαββάτου 7 Οκτώβρη και την πραγμάτωση της επιχείρησης “Καταιγίδα του Al Aqsa” στις ισραηλινές στρατιωτικές βάσεις έξω από την Λωρίδα της Γάζας, είμαστε μάρτυρες μιας ιστορικής τομής. Η ένοπλη λαϊκή αντίσταση δεκαετιών από τους Παλαιστίνιους μαχητές αγγίζει τα όρια μιας επαπειλούμενης νίκης του δίκιου της απελευθέρωσης και της αυτοδιάθεσης. Μιας νίκης του ένοπλου αγώνα ενάντια στο σιωνισμό και τον ιμπεριαλισμό. Είναι δική μας ευθύνη, καθήκον, μα πάνω απ’ όλα πολιτική επιλογή αν σε αυτά τα γεγονότα θα είμαστε θεατές ή θα συμβάλλουμε καθοριστικά ως πραγματικό και υπαρκτό μέρος του διεθνιστικού μετώπου υπεράσπισης του απανταχού απελευθερωτικού αγώνα.

Αυτή η χρονική συγκυρία μπορεί και πρέπει να γίνει το σύγχρονο σημείο αναφοράς για τη μαχητική οικοδόμηση του διεθνούς αντιιμπεριαλιστικού μετώπου, που θα συγκροτηθεί από επαναστατικές πρωτοβουλίες οι οποίες θα μιλήσουν με πράξεις – θα μιλήσουν τη γλώσσα της φωτιάς. Σήμερα είναι που η στρατηγική εμπειρία των διεθνιστών συντρόφων και των βιωμάτων που έγραψαν την ιστορία με αίμα και μπαρούτι, πρέπει να γίνει συλλογικό κτήμα και πηγή έμπνευσης για τις αναγκαίες επαναστατικές πρωτοβουλίες.

Το Ισραήλ σφαγιάζει την Παλαιστινιακή Αντίσταση με την υπογραφή του ΝΑΤΟ, αυτό είναι το περιεχόμενο και ο προσανατολισμός του αγώνα μας. Απέναντι σε αυτήν τη συνθήκη είναι επαναστατικά γόνιμο να συγκροτήσουμε μια πολιτική και στρατιωτική συμμαχία στη βάση των πράξεων, όπου οι στρατηγικές συγκλίσεις δεν θα δεσμεύονται από την ανάγκη ταυτοτικής σύνδεσης. Σήμερα η έμπρακτη επαναστατική αλληλεγγύη που θα συμβάλλει καθοριστικά στη νίκη των όπλων της Παλαιστινιακής Αντίστασης, εκφράζεται πάνω σε 2 στρατηγικούς άξονες:

· Την οικοδόμηση του διεθνούς αντιιμπεριαλιστικού μετώπου, μια πολιτική, κοινωνική και στρατηγική αναγκαιότητα για τη συγκρότηση του εμφύλιου αντιιμπεριαλιστικού πολέμου στα δυτικά μητροπολιτικά κέντρα.

· Την οργάνωση μιας πραγματικής ανθρωπιστικής βοήθειας, που θα σπάσει τον στρατιωτικό αποκλεισμό της Λωρίδας της Γάζας, ορισμένη από και για τις ανάγκες της ίδιας της λαϊκής θέλησης για ελευθερία.

Crear dos, tres, muchos Palestine, es la consigna! 

Η κήρυξη του εμφύλιου αντιιμπεριαλιστικού πολέμου στα δυτικά συμφέροντα είναι η επιστροφή της βίας στη μήτρα του ιμπεριαλισμού, τα δυτικά μητροπολιτικά κέντρα – εκεί απ’ όπου γεννάται και θρέφεται πολιτικά και στρατιωτικά.

Η κήρυξη του εμφύλιου αντιιμπεριαλιστικού πολέμου στα δυτικά κέντρα μετουσιώνεται μέσα από το οργανωμένο αντάρτικο πόλης. Αυτό είναι το πολιτικό καθήκον όσων στηρίζουν στην πράξη το λαϊκό δίκιο της ανεξαρτησίας. Αυτή είναι η θέση μας στην ιστορία και το παρόν της αντίστασης.

Η πραγματική αλληλεγγύη στην Παλαιστινιακή Αντίσταση είναι η έμπρακτη πολεμική του σιωνισμού και του ιμπεριαλισμού σε κάθε γεωγραφικό σημείο αναφοράς και έκφρασής τους, η μετατόπιση της σύγκρουσης στον στρατηγικό πυρήνα της δυτικής κυριαρχίας. Στηρίζω την Αντίσταση, σημαίνει συμμετέχω ενεργά και με στρατιωτικό πρόσημο στο βάθεμα του ρήγματος της κοινωνικής ειρήνης στη Δύση. Μόνο ο εμφύλιος αντιιμπεριαλιστικός πόλεμος, με εκφραστή το αντάρτικο πόλης στις δυτικές μητροπόλεις, θα δικαιώσει τα όπλα της Παλαιστινιακής Αντίστασης.

Η πραγματική αλληλεγγύη στην αντάρτικη θέληση για συλλογική απελευθέρωση είναι η επίθεση στα δυτικά κέντρα εξουσίας και τις ισραηλινές επενδύσεις. Η επίθεση στις ΝΑΤΟϊκές βάσεις και το ανθρώπινο δυναμικό της δύσης που συμβάλλουν στην άμεση δρομολόγηση των ¨ειρηνευτικών” βομβαρδισμών στην Λωρίδα της Γάζας. Η επίθεση στη βιομηχανία του πολέμου που τροφοδοτεί τον ιμπεριαλιστικό μιλιταρισμό. Η επίθεση στα πολιτικά και οικονομικά κέντρα διαβουλεύσεων που χαράζουν την πολιτική ατζέντα της σφαγής των Παλαιστινίων. Η επίθεση στους αναμεταδότες της δυτικής προπαγάνδας, που ξεπλένουν τα εγκλήματα πολέμου του Ισραήλ πίσω από το αφήγημα του δικαιώματος στην αυτοάμυνα. Στηρίζουμε τον αγώνα των αδερφών μας στην Παλαιστίνη και στα συνδρομητικά μέτωπα της Συρίας και του Ιράν, όταν στεκόμαστε με πολεμικές πράξεις στο πλευρό τους, εκτρέποντας τη σύγκρουση σε διεθνή κλίμακα. Στηρίζουμε τον αγώνα τους ενάντια στο σιωνισμό και τον ιμπεριαλισμό, όταν πολεμάμε, στα εδάφη που ζούμε και αγωνιζόμαστε, την αντιπροσωπευτική υπόσταση του Ισραήλ και του ΝΑΤΟ.

Ο στρατιωτικός αποκλεισμός δεκαετιών της Λωρίδας της Γάζας από βασικά αγαθά και δυνατότητες, θέτει τους Παλαιστίνιους σε πόλεμο απέναντι σε δύο μέτωπα: στον στρατιωτικό πόλεμο ενάντια στις υπηρεσίες του σιωνισμού και του ιμπεριαλισμού και στον καθημερινό πόλεμο για την επιβίωση και τη βιοποριστική επάρκεια. Οι δυτικές διακηρύξεις, για παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας στους αμάχους και κατάπαυση του πυρός για ανταλλαγή ομήρων, έχουν μόνο στόχο την επικοινωνιακή πόλωση του διαχωρισμού του λαού της Παλαιστίνης σε εγκληματίες αντάρτες και άμαχους νοικοκυραίους, που απλώνουν χείρα βοηθείας στη Δύση. Οι ανθρωπιστικές συμβολές και οι ειρηνευτικές αποστολές από τα ίδια κέντρα που θρέφουν χρόνια τον αποκλεισμό και τη σφαγή των Παλαιστινίων, μαρτυρούν την προκλητική προσπάθεια απενοχοποίησης του στίγματος των εγκλημάτων πολέμου από το πολιτισμένο αποτύπωμα της Δύσης.

Υπόθεση Μαβί Μαρμαρά – 2010

Αυτοί που σήμερα χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τους νεκρούς του πολέμου, είναι οι ίδιοι που, 13 χρόνια πίσω, ευθύνονται για τη σφαγή (και τη συγκάλυψή της) του Πολυεθνικού Στολίσκου της Ελευθερίας. Τον Μάη του 2010, μια διεθνιστική πρωτοβουλία χιλιάδων ακτιβιστών για το δικαίωμα της Παλαιστίνης στην Αντίσταση, συγκρότησε έναν στόλο 8 πλοίων με προορισμό την αναστολή του αποκλεισμού της Λωρίδας της Γάζας, μεταφέροντας 700 αγωνιστές και 10.000 τόνους ανθρωπιστικής βοήθειας. Στις 31 Μάη, 80 χλμ έξω από την Γάζα, ισραηλινές ειδικές δυνάμεις πραγματοποιούν έφοδο στα πλοία. Η αντίσταση των αγωνιστών στο πλοίο Μαβί Μαρμαρά, οδηγεί τους ελεύθερους σκοπευτές στην εκτέλεση 10 ακτιβιστών, ενώ οι τραυματίες από την επέμβαση είναι πάνω από 60. Λίγα χρόνια μετά, η εισαγγελέας του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου Φατού Μπενσουντά κλείνει την έρευνα για πιθανά εγκλήματα πολέμου, υποστηρίζοντας πως δεν πληρούνται τα κριτήρια μεγάλης κλίμακας νεκρών, προμελετημένου σχεδίου ή πολιτικής του Ισραήλ. Η ευθυγράμμιση της Δύσης με τις ανάγκες του Ισραήλ μαρτυράται ακόμα και στο γεγονός πως ευρωπαίοι σύμμαχοί του, όπως η Κύπρος, αρνήθηκαν τον ανεφοδιασμό και τον απόπλου του Στολίσκου της Ελευθερίας, θρέφοντας τον αποκλεισμό των Παλαιστινίων στο έλεος των σιωνιστικών και ιμπεριαλιστικών υπηρεσιών.

Σήμερα, πρωτοβουλίες σαν αυτήν του Πολυεθνικού Στολίσκου της Ελευθερίας είναι αναγκαίες και επίκαιρες όσο ποτέ. Γιατί δείχνουν στην πράξη πως στην Λωρίδα της Γάζας μαίνεται η ντόπια έκφραση του διεθνούς αντιιμπεριαλιστικού πολέμου. Γιατί δείχνουν ότι μόνο η πολυεθνική συγκρότηση της λαϊκής βάσης μπορεί να θρέψει τον δίκαιο αγώνα για την αυτοδιάθεση και την ελευθερία. Γιατί δείχνουν το πραγματικό πρόσωπο και τις προθέσεις της Τυραννίας απέναντι στην ακηδεμόνευτη στήριξη των δικαιωμάτων του Παλαιστινιακού λαού. Γιατί δείχνουν με πράξεις και όχι λόγια, πως το ένοπλο δίκαιο ενός λαού είναι και πρέπει να παραμένει υπόθεση όλων.

Τα στόματα που σήμερα μιλούν για Ελευθερία και Ανεξαρτησία, έχουν ευθύνη να οπλιστούν με σιδερένια θέληση και ανατρεπτική βούληση. Η ένοπλη Παλαιστινιακή Αντίσταση είναι γενικευμένο καθήκον και υπόθεση του κάθε επαναστάτη. Σήμερα που η καπιταλιστική αλλοτρίωση και η εξατομίκευση περιθάλπτουν την κοινωνική απαξία της πολιτικής ανυπακοής και της επανάστασης, η Παλαιστινιακή Αντίσταση πρέπει να αποτελέσει φωτεινό σηματοδότη της πανανθρώπινης αξιοπρέπειας και της ανατρεπτικής θέλησης. Κηρύσσοντας τον εμφύλιο αντιιμπεριαλιστικό πόλεμο στα δυτικά μητροπολιτικά κέντρα, γινόμαστε ενεργό κομμάτι της πολιτικής ιστορίας που μεταβάλλεται πολεμικά προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων. Κηρύσσοντας τον εμφύλιο αντιιμπεριαλιστικό πόλεμο, υπερασπιζόμαστε με πράξεις εκκωφαντικές όσους οπλίζουν την ανθρώπινη αξιοπρέπειά τους, όσους βρίσκονται φυλακισμένοι στα κολαστήρια των μυστικών υπηρεσιών του σιωνισμού, όσων το αίμα κυλάει στους ποταμούς της Ιντιφάντας. Τα αδέρφια της Αντίστασης είναι μίλια μακριά, ο εχθρός είναι μπροστά μας. Να μιλήσουμε με πράξεις.

Για την οικοδόμηση του εμφύλιου αντιιμπεριαλιστικού πολέμου στις δυτικές μητροπόλεις.

Για την Επανάσταση πρώτα και πάντα.

Οι λαοί νικούν με το όπλο στο χέρι.

Θάνος Χατζηαγγέλου, αιχμάλωτο μέλος της Οργάνωσης Αναρχική Δράση

Γ’ Πτέρυγα, Φυλακές Λάρισας

24/11/2023 

Δευτέρα 6/11, 09:00|Συγκέντρωση αλληλεγγύης στους/ις διωκόμενους/ες της εκκένωσης της κατάληψης Terra Incognita

3 χρόνια μετά και η πόρτα στέκει εκεί αμπαρωμένη. Άδειασε το σπίτι από τις φωνές, τη χαρά και την οργή μας, από τα όνειρα, τις επιθυμίες, τις απογοητεύσεις και τους φόβους μας, από την ελπίδα και τους στόχους μας. Όμως όλα αυτά τα κουβαλάμε μέσα μας γιατί η ιστορία δεν πρέπει να ξεχνιέται κι ας είναι βαρύ το φορτίο…

Το πρωί της Δευτέρας 17 Αυγούστου 2020 η κατάληψη Terra Incognita εκκενώνεται από τις κατασταλτικές δυνάμεις του νεοφιλελευθερισμού. Δυνάμεις κατοχής της δημοκρατίας εισβάλλουν στο κτήριο και για ώρες πραγματοποιούν έρευνες και κατασχέσεις, ενώ παράλληλα έχουν αποκλείσει όλο το τετράγωνο με κλούβες.

Στις 14/2/22 καλεστήκαμε, από την κρατική ασφάλεια, μαζί με άλλα άτομα για προκαταρκτική εξέταση στις 23/2/22 ως “ύποπτοι” να δώσουμε εξηγήσεις σχετικά με τη δικογραφία που αφορά την εκκένωση της κατάληψης. Η ογκωδέστατη δικογραφία εμπεριέχει κατηγορίες για διατάραξη οικιακής ειρήνης, οπλοκατοχή, κατασκευή και κατοχή εκρηκτικών υλών, παράβαση του νόμου περί φωτοβολίδων και πυροτεχνημάτων, ρευματοκλοπή, παράβαση του νόμου ραδιοσυχνοτήτων και πλαστογραφία. Μέσα στα άτομα που καλέστηκαν, πέρα από κάποια που συμμετέχουμε στην συλλογικότητα, είναι και άτομα που δεν είχαν κάποια ενεργή συμμετοχή στην κατάληψη και κάποια άλλα που συμμετείχαν κατά καιρούς σε διάφορες άλλες ομάδες.

Βλέπουμε λοιπόν, για ακόμη μία φορά το κράτος να τυλίγει σε μία κόλλα χαρτί ανθρώπους που απλά επέλεξαν να στηρίξουν ανοιχτές διαδικασίες και εκδηλώσεις της κατάληψης με την παρουσία τους, με μόνο στοιχείο το αποτύπωμά τους σε κάποια κινητά αντικείμενα. Ποινικοποιείται δηλαδή πλέον και η παρουσία σε έναν ανοιχτό πολιτικό χώρο όπου οργανώνονταν εκδηλώσεις, κουζίνες, συγκεντρώσεις, workshops και πολλά άλλα. Ποινικοποιείται η έμπρακτη στήριξη της κατάληψης σε περιφρουρήσεις απέναντι σε κρατικές και παρακρατικές επιθέσεις. Ποινικοποιείται η ίδια η έννοια της κατάληψης ενός κτιρίου και το ίδιο το κίνημα που επιλέγει να στηρίζει την ύπαρξη τέτοιων δομών και την σημασία αυτών μέσα σε ένα σύστημα που καθημερινά μας στερεί ό,τι έχουμε κερδίσει με αγώνες όλα αυτά τα χρόνια.

Για πάνω από 16 χρόνια η κατάληψη Terra Incognita, αποτέλεσε σημείο συνάντησης και τριβής εκατοντάδων αγωνιστριών και αγωνιστών της μαχόμενης κοινωνικής βάσης. Με συνεχείς εκδηλώσεις, παρεμβάσεις, διαδηλώσεις και συγκρούσεις βρέθηκε παρούσα σε στιγμές μαχητικού αγώνα ενάντια στη βία του κρατισμού, ενάντια στα συμφέροντα των καπιταλιστικών μονοπωλίων, ενάντια στην παραβιαστική εξουσία του φασισμού και της πατριαρχίας, ενάντια σε κάθε διάκριση και ειδισμό. Μέσα στα εδάφη και τις αυτοοργανωμένες δομές αυτομόρφωσης, αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας της κατάληψης συναντήθηκαν όλοι οι ¨γνωστοί-Άγνωστοι¨ μαχητές της ελευθερίας. Οικοδομήθηκαν απελευθερωτικές και ανεξούσιες σχέσεις, ανατρεπτικά σχέδια και επιχειρήσεις, όνειρα που μέρα με τη μέρα βρήκαν ηθική και υλική υπόσταση. Η κατάληψη για πάνω από 16 χρόνια αποτέλεσε σάρκα από τη σάρκα του πολύμορφου αγώνα ενάντια σε κάθε εξουσία και καταπίεση, χωρίς να ιεραρχεί και να διαχωρίζει τα μέσα που συμβάλλουν στη διασπορά των ελευθεριακών προταγμάτων και την οργάνωση της κοινωνικής και ταξικής αντεπίθεσης. Γιατί για μας αυτό είναι απελευθέρωση. H Terra ήταν ακόμα ένα εργαλείο αγώνα που μέσα από τη στρατηγική της συνέβαλλε στην κοινωνική διάχυση των αναρχικών προταγμάτων και την ένταση του αδιαμεσολάβητου αντικαθεστωτικού αγώνα. Γι’ αυτό και ανήκε κοινωνικά, πολιτικά και ιστορικά στα χέρια ολόκληρου του αντιεξουσιαστικού κινήματος που δεκαετίες τώρα μάχεται με όλα τα μέσα, ενάντια στη βαρβαρότητα της εκμετάλλευσης.

Οι καταλήψεις είναι η στέγη των επιλογών αγώνα που έχει κάνει ο καθένας από εμάς και τίποτα παραπάνω. Γι’ αυτό και οφείλουν να ξεπερνούν το ρόλο της νησίδας ελευθερίας και να αποτελούν ορμητήριο ενάντια στο υπάρχον. Οι καταλήψεις είναι η ευκαιρία, είναι η αρχή. Είναι η δυνατότητα να στεγάσουμε την εικόνα του νέου κόσμου που προσπαθούμε να οικοδομήσουμε. Είναι η απόδειξη πως μέσα στο αδιέξοδο της καπιταλιστικής κρίσης υπάρχει λύση για το ξεπέρασμά της. Λύση ριζική που τίθεται απέναντι στους θεσμούς του κράτους και του κεφαλαίου. Και η υπεράσπισή τους δεν είναι κάτι άλλο από την υπεράσπιση του ίδιου του αγώνα για την ατομική και συλλογική απελευθέρωση.

Τα κτίρια ανακαταλαμβάνονται. Οι δομές ξαναχτίζονται. Οι σχέσεις και οι ζυμώσεις που συντελούνται μέσα σε αυτά δεν μπορούν ποτέ να κατασταλούν από κανένα κράτος, κανέναν μπάτσο και καμία εξουσία. Αυτό που έχει σημασία είναι η συνέχιση του αγώνα απέναντι στο κράτος, το κεφάλαιο και κάθε εξουσία. Αγώνας που θα συνεχίζεται όσο συνεχίζει να υπάρχει στις καρδιές και στα μυαλά μας η ιδέα της ελευθερίας και της αναρχίας.

Το μόνο που έχουμε να δηλώσουμε είναι ότι ήμασταν και είμαστε αμετανόητοι/ες καταληψίες!

Καμία δίωξη στους/στις κατηγορούμενους/ες της εκκένωσης της κατάληψης Terra Incognita

Οι καταλήψεις είναι το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του αγώνα για την ελευθερία

Κάτω τα ξερά σας από τις καταλήψεις και τις δομές του αγώνα

Δευτέρα 6/11 στις 9:00, δικαστήρια Θεσ/νίκης | Συγκέντρωση αλληλεγγύης στους/ις διωκόμενους/ες της εκκένωσης της κατάληψης Terra Incognita

Θ. Χατζηαγγέλου|Φυλακές Κορυδαλλού-Το μεγάλο παζάρι

Πολιτική τοποθέτηση του αιχμάλωτου μέλους της Οργάνωσης Αναρχική Δράση Θάνου Χατζηαγγέλου για τις τυφλές εκδικητικές μεταγωγές κρατουμένων, που συμμετέχουν σε κοινότητες αγώνα εντός των τειχών. 

“Τώρα λοιπόν ήρθε η ώρα να κάνουμε πάλι θόρυβο. Θόρυβο ενάντια στην στρατιωτικοποίηση των φυλακών και στις συνεχόμενες εφόδους των ξεφτυλισμένων ΕΚΑΜ. Θόρυβο για την ιερή εξέταση των συμβουλίων των φυλακών, που οι εισαγγελείς και οι διευθυντές δηλητηριάζουν με ελπίδες τους κρατούμενους, την ίδια στιγμή που οι απορριπτικές αποφάσεις τους για άδειες και αναστολές στοιβάζονται η μία πάνω στην άλλη. Θόρυβο για όλους αυτούς τους ασήμαντους που φορώντας τη στολή του δεσμοφύλακα νομίζουν ότι έγιναν εξουσία και δίνουν εντολές. Θόρυβο για την τρομακτική σιωπή της πλειοψηφίας των κρατουμένων που έχει ανταλλάξει από καιρό την ελευθερία και την αξιοπρέπεια με μία δόση πρέζας, με μεροκάματα, με μια πιο “ευνοϊκή” μεταγωγή, με ένα καινούργιο κινητό. […]Ξέρουμε πως ποτέ δεν νυχτώνει εκεί στις φυλακές σας. Εκεί μέσα οι αναμνήσεις γδέρνουν και λησμονεί κανείς πως είναι ο ουρανός δίχως τα κάγκελα και τα συρματοπλέγματα. Αν ο θάνατος είχε το δικό του χρώμα, με αυτό θα έπρεπε να είναι βαμμένες οι φυλακές σας. Γιατί εκεί είναι το βασίλειο του αργού θανάτου που τον νιώθεις κάθε μέρα. Κρέμεται από τους τοίχους στους διαδρόμους, ακούγεται στο κλείδωμα της πόρτας, κλαίει σιωπηλά στα πειθαρχία.

“Συνομωσία Πυρήνων Της Φωτιάς – Σχέδιο Φοίνικας, πράξη 1η

Μέσα στη βία και τον ολοκληρωτισμό των φυλακών και του γενικευμένου εγκλεισμού, για τους ανθρωποφύλακες η εργασία είναι το μέσο εκπλήρωσης της προσωπικής προσδοκίας. «Εργάζονται» επιδιώκοντας να θάψουν αντιστάσεις, να κάμψουν το φρόνημα της αμφισβήτησης, να σιγήσουν οποιαδήποτε διαλεκτική ανυπακοής στο μονοπώλιο της επικυριαρχίας τους.

Στη φυλακή, το φυσικό και ορατό σύνορο δύο κόσμων είναι το κάγκελο, που ορίζει τους δέσμιους από τους δεσμώτες τους. Όμως στην πραγματικότητα αυτό που μας χωρίζει, είναι η σιγή και η ακαμψία του καθενός μπροστά στο δίκαιο των εντός των τειχών. Και αυτό το δίκαιο μέρα με τη μέρα βαθαίνει όσο κάποιοι ξεπουλιούνται για κάποια προνόμια, παζαρεύοντας κάθε ίχνος αξιοπρέπειας. Όσο οι φυλακές γεμίζουν χρήσιμους ρουφιάνους και υπηρεσιακούς συνομιλητές, κωλογλύφτες δίχως αναστολές κάθε ένστολης πατσαβούρας, ειρηνοποιούς και διαμεσολαβητές πυροσβεστήρες. Ο καθένας μας ζει με τις αντιφάσεις του, όμως όταν αυτές ξεπερνούν ακόμα και τα προσχήματα, γίνεται παράσιτο στα σώματα όσων δίνουν και τη ζωή τους για να διαφυλάξουν λίγες αμόλυντες στιγμές αξιοπρέπειας μέσα στην έγκλειστη παρακμή.

Μιλώντας για προσχήματα, το συνώνυμο που μπορεί να συναντήσει κανείς στο λεξικό του ψέματος είναι το όνομα Μαρία Στέφη. Αυτή η τσιφλικού, που αν κυκλοφορούσε σε αποκριάτικη μάσκα θα ήταν αυτή του δημοκρατισμού, έχει στήσει την επιχείρησή της στο δίπτυχο υποταγή – εκδίκηση. Με πρίγκηπα στο πλευρό της τον αρχιφύλακα Κώστα Λαμπρόπουλο και γελωτοποιό στην αυλή της βασίλισσας τον αρχιφυλακεύον Γιώργο Μαρκάκο, χτίζει το ανάχωμα της δειλίας της πίσω από πειθαρχικές μεταγωγές ανυπότακτων κρατουμένων, στερήσεις ευεργετημάτων και αδειών, αρνητικές εισηγήσεις για αποφυλακίσεις κτλ. Έτσι από το κολλέγιο του Κορυδαλλού αποφοιτείς με το δίπλωμα του “επικίνδυνου για την κοινή διαβίωση και τη διατάραξη της ομαλής λειτουργίας της φυλακής”, ταξιδεύοντας για μεταπτυχιακό σε άλλο ίδρυμα, αυξημένης ασφάλειας.

Μέσα σε μία φυλακή πνιγμένη στα φάρμακα, όπου ακόμα και οι υπάλληλοι «γίνονται» από μέσα, το πρόβλημα δεν είναι τα ναρκωτικά αλλά τα δικαιώματα των κρατουμένων. Και προφανώς δεν είναι τα ναρκωτικά, γιατί κατευνάζουν οποιαδήποτε θέληση για αντίσταση δημιουργώντας εξαρτημένες οντότητες, λειτουργούν ως μέσο αποσυμφόρησης καθώς δεκάδες κρατούμενοι πεθαίνουν κάθε μήνα, εισφέρουν στην οικοδόμηση του απόλυτου ελέγχου καθώς το πανοπτικόν ασφυκτιά από ζωντανούς-νεκρούς που περιφέρονται σαν φαντάσματα και τέλος και πιο βασικό γεμίζουν τις τσέπες τόσο της τσιφλικού και του πρίγκηπα όσο και του γελωτοποιού. Και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς…

Φυλακή σημαίνει (εκτός των άλλων) μίζα, ρεμούλα, διαφθορά, οικονομικές συμβάσεις και off the record συμφωνίες στις πλάτες των κρατουμένων, εξαγορά συνειδήσεων, παζάρεμα αξιοπρέπειας… Για όλα αυτά έχεις τρείς επιλογές: μπορείς να σιωπείς και να αποδεχτείς τα πάντα ως αυτονόητα – επωφελούμενος το ευεργέτημα της προσωπικής σου ασφάλειας, μπορείς να βάλεις πλάτη φορώντας το στέμμα του ρουφιάνου – πιστεύοντας ότι θα βουτήξεις και εσύ το χέρι σου στο βάζο με το μέλι ή μπορείς να ψάξεις τους τρόπους και τους δρόμους της κάθε συγκυρίας για να αντισταθείς, να διεκδικήσεις, να υπάρξεις τουλάχιστον με τους δικούς σου όρους, αντικρίζοντας το κόστος κατάματα. Και εγώ προσωπικά αυτό το κόστος το γνωρίζω πολύ καλά, έχοντας βρεθεί αντιμέτωπος τόσο με τις πολιτικές όσο και με τις φυσικές (ιατρικές, σωματικές, ψυχολογικές) συνέπειες της επιλογής μου να μην διαπραγματεύομαι το ατομικό και συλλογικό δίκιο μου εδώ μέσα.

Πιστή στη μεθοδολογία του «ό,τι δεν λύνεται, κόβεται», η τσιφλικού πρόσφατα διέταξε την εκδικητική μεταγωγή ακόμη 7 κρατουμένων που ανήκαν στις επιτροπές αγώνα των φυλακών Κορυδαλλού και τη διασπορά τους σε 7 διαφορετικά κολαστήρια με σκοπό τη πειθάρχηση κάθε φωνής ανυπακοής και την τρομοκρατία κάθε υπόνοιας αμφισβήτησης. Απέναντι σε αυτήν τη μεταχείριση, ο συγκρατούμενός μας Στέργιος Καλαϊτζίδης απαντά ρητά με την ίδια επιμονή προχωρώντας σε απεργία πείνας, απαιτώντας την επιστροφή του στον Κορυδαλλό από τις φυλακές Διαβατών όπου μετήχθη εκδικητικά.

Όλο αυτό το διάστημα εκατοντάδες αγωνιζόμενοι κρατούμενοι έχουμε ενώσει τις φωνές μας μέσα από αρνήσεις κλειδώματος και καταμέτρησης, αποχές συσσιτίου και απεργίες πείνας στις φυλακές Δομοκού, Λάρισας Κορυδαλλού, Πάτρας, Μαλανδρίνου και Χανίων, για να σπάσουμε τη σιωπή και την αποδοχή του υπέρμετρου εγκλεισμού ως όρου ζωής. Ανάμεσά μας υπάρχουν και πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι, των οποίων η υπερηφάνεια και η αξιοπρέπεια, οι σκέψεις, οι πράξεις και η συνείδηση, βρίσκονται ένα βήμα μπροστά. Για όλους εμάς αρκεστείτε στην προσωρινή κράτηση. Το εξεγερμένο δίκαιο δεν τίθεται υπό διαπραγμάτευση.

Δύναμη στον απεργό πείνας Σ. Καλαϊτζίδη

Η καταστροφή της φυλακής είναι η τιμωρία της τιμωρίας

Θάνος Χατζηαγγέλου, αιχμάλωτο μέλος της Οργάνωσης Αναρχική Δράση

Γ’ Πτέρυγα, Φυλακές Λάρισας

31/10/2023

Ανοιχτή συνέλευση υπεράσπισης της κατάληψης Ευαγγελισμού | Τρίτη 24/10 και ώρα 18.00 στο αμφιθέατρο του Λάκκου.

Κάλεσμα σε Ανοιχτή Συνέλευση Υπεράσπισης της Κατάληψης Ευαγγελισμού.

Τρίτη 24/10 και ώρα 18.00 στο αμφιθέατρο του Λάκκου.

Τα ξημερώματα του Σαββάτου 30/9 πολυάριθμες αστυνομικές δυνάμεις εισέβαλαν στην κατάληψη του Ευαγγελισμού. Δέκα σύντροφοι και συντρόφισσες συνελήφθησαν, ένας εκ των οποίων -κι ενώ ήταν δεμένος με χειροπέδες- βρέθηκε από την ταράτσα του κτιρίου στο κενό, και αυτή τη στιγμή είναι ακόμα στο νοσοκομείο.

Οι σύντροφοι μεταφέρθηκαν στη ΓΑΔΗ, όπου τους απαγγέλθηκαν κατηγορίες, με τον τραυματία σύντροφο να κρατείται ξεχωριστά και να μην λαμβάνει αρχικά την απαραίτητη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Έξω από το κτήριο υπήρξαν δυναμικές αντανακλαστικές συγκρούσεις, με αποτέλεσμα μια ακόμη σύλληψη ενός συντρόφου. Οι συγκρούσεις και κινήσεις αλληλεγγύης συνεχίζονται και τις επόμενες μέρες.

Το κτίριο ξεκίνησε να σφραγίζεται άμεσα με λαμαρίνες και τσιμέντωμα των παραθύρων, ενώ έχει κηρυχθεί ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο. Αυτό σημαίνει ότι, χωρίς τις απαραίτητες εγκρίσεις από τις αρμόδιες υπηρεσίες, δεν επιτρέπεται οποιαδήποτε εργασία που θα μπορούσε να προκαλέσει καταστροφή ή αλλοίωση στο μνημεί

Η εκκένωση της κατάληψης του Ευαγγελισμού, ανάμεσα σε άλλες, γίνεται σε μια συγκυρία που το ελληνικό κράτος ευθύνεται για δεκάδες θανάτους και καταστροφές, που έχουν γίνει πλέον κανονικότητα. Από τους απανθρακωμένους μετανάστες στον Έβρο μέχρι τους πνιγμένους στο Θεσσαλικό κάμπο (σε μία περιοχή που τρία χρόνια μετά από άλλη μία καταστροφή, δεν είχαν πραγματοποιηθεί ακόμα τα απαραίτητα έργα προστασίας τα οποία κόστισαν εκατομμύρια). Από εκατοντάδες δολοφονημένα ζώα και κατεστραμμένα χωριά, μέχρι τεράστιες καμένες αγροτικές εκτάσεις και περιοχές Νatura. Σε μία περίοδο, που το κόστος ζωής αυξάνεται ασταμάτητα και δεχόμαστε συνεχή επίθεση σε όλους τους τομείς: από την ισοπέδωση των εργασιακών δικαιωμάτων και τη νομική επίθεση στην οργάνωσή μας στους χώρους εργασίας, ως την καταστολή σε συγκεντρώσεις που δεν πληρούν τις προϋποθέσεις τους, τους εκατοντάδες πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας και την ασταμάτητη τουριστικοποίηση της πόλης μας. Ακόμη, στην Κρήτη δεν μπορούν να μας αφήσουν αδιάφορους η δολοφονία του Κ. Μανιουδάκη στα Χανιά ως απόγειο της κρατικής καταστολής, αλλά και η δολοφονία του Αντώνη Καρυώτη από το πλήρωμα της ΑΝΕΚ, στο βωμό του καπιταλιστικού κέρδους.

Πριν 21 χρόνια αντικρίσαμε ένα κτίριο ερείπιο, παρατημένο για δεκαετίες που ήταν μια εστία μόλυνσης. Χωρίς τη βοήθεια κανενός θεσμικού ή ιδιωτικού φορέα αλλά αντιιεραρχικά και αυτοοργανωμένα, καταφέραμε να κάνουμε ένα ετοιμόρροπο κτίριο βιώσιμο και λειτουργικό.

Η κατάληψη Ευαγγελισμού για 21 χρόνια

– είναι ένας ζωντανός ιστορικός πολιτικός χώρος, που αποτελεί ορόσημο για το κίνημα αλλά και την πόλη του Ηρακλείου, τόσο για την αντιφασιστική του δράση και για την έμπρακτη στήριξη στους πολιτικούς κρατούμενους

– είναι ένας χώρος ανοιχτός στην κοινωνία, αλλά και σε όσες αποκλείονται από αυτήν

– στεγάζει τις ανάγκες και επιθυμίες ανθρώπων για μια αξιοπρεπή διαβίωση, ενώ το κόστος ζωής δε σταματά να αυξάνεται ασφυκτικά

– διοργανώνει ποικίλες πολιτικές, πολιτιστικές και κοινωνικές εκδηλώσεις

– λειτουργεί σε μόνιμη βάση κινηματικό βιβλιοπωλείο, δανειστική βιβλιοθήκη, αυτοοργανωμένο καφενείο, γυμναστήριο και ξυλουργείο

– στεγάζει συνελεύσεις, ομάδες και συλλογικότητες

– οργανώνει δομές συλλογής ειδών πρώτης ανάγκης και αλληλοβοήθειας (πρόσφυγες, σεισμόπληκτοι Αρκαλοχωρίου, πλημμυροπαθείς-Θεσσαλίας)

Για όλα τα παραπάνω και άλλα τόσα καλείται ανοιχτή συνέλευση υπεράσπισης της κατάληψης Ευαγγελισμού την Τρίτη 24/10 και ώρα 18.00 στο αμφιθέατρο του Λάκκου.

Υ.γ Όλη η πόλη το ξέρει, ο Ευαγγελισμός δεν παραδίνεται, μάχεται και θα τον πάρουμε πίσω!

πηγή:https://evagelismos.squat.gr/?p=5131

Θ. Χατζηαγγέλου|39 χρόνια πίστης και προσήλωσης στο δίκιο της αντίστασης

Χαιρετισμός του αιχμάλωτου μέλους της Οργάνωσης Αναρχική Δράση Θάνου Χατζηαγγέλου στη συγκέντρωση αλληλεγγύης έξω από την πρεσβεία της Γαλλίας για τον σύντροφο George I. Abdallah. 

Τι μένει αλήθεια να λεχθεί που δεν έχει ειπωθεί για την πιο μακροχρόνια πολιτική αιχμαλωσία ενός επαναστάτη στην καρδιά των ιμπεριαλιστικών κέντρων της Ευρώπης; Τι μένει να λεχθεί για 39 χρόνια αμετάπιστης προσήλωσης στην ιδεολογική συνέπεια και την πολιτική στράτευση ενός συντρόφου μας, που το οξύ του βλέμμα λυγίζει κάθε μέρα τη νεκρική ακαμψία του τσιμέντου ολοένα και πιο πολύ;

39 χρόνια, που για κάποιους μπορεί να συνθέτουν μια ζωή αστάθειας και υποταγής, γεμάτη αντιφάσεις, πισωγυρίσματα, συμβάσεις και διαπραγματεύσεις, για τον σύντροφο George I. Abdallah είναι μια ευθεία γραμμή αυστηρής συνέπειας χωρίς παζαρέματα και συμβιβασμούς, χωρίς ίχνος μεταμέλειας. 39 χρόνια επαναστατικής ταπεινότητας δίχως ίχνος αλαζονίας και αμετροέπειας, που δείχνουν πως το δίκαιο της πίστης ενός μαχητή ανταμώνει και συνοδοιπορεί ισόβια με την πίστη στο δίκαιο της αντίστασης.

Ο σύντροφος George Ibrahim Abdallah στρατεύθηκε στις γραμμές του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης συμβάλλοντας από νεαρός ακόμα στη μαχητική πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό και το σιωνισμό. Το 1980 η κατοχή του Νότιου Λίβανου από το Ισραήλ και τους συμμαχικούς μισθοφόρους της Δύσης οδήγησε τον George I. Abdallah και άλλους αγωνιστές στην οικοδόμηση της οργάνωσης Λιβανέζικες Επαναστατικές Ένοπλες Φράξιες – FARL, μεταφέροντας την ένοπλη αντίσταση στην καρδιά του ιμπεριαλισμού.

Παρότι η αρχική του σύλληψη το 1984 αφορούσε την κατοχή πλαστών εγγράφων, το 1986 παραπέμφθηκε σε ειδικό δικαστήριο κατηγορούμενος για τις εκτελέσεις του στρατιωτικού ακόλουθου της Αμερικάνικης Πρεσβείας στο Παρίσι Charles R. Ray και του Ισραηλινού μυστικού πράκτορα της Mossad Yacov Barismantov. Ενέργειες που πραγματοποίησαν οι FARL ως αντίποινα στην εμπλοκή της Γαλλίας και των ΗΠΑ στην επιχείρηση “Ειρήνη στη Γαλιλαία” από τον Ισραηλινό στρατό το 1982, για το τσάκισμα των αντιστάσεων της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης – OLP. Έκτοτε (και ενώ από το 1999 δικαιούται διακοπή ποινής) βρίσκεται αιχμάλωτος στα γαλλικά κολαστήρια 38 χρόνια. Αλύγιστος, αμετανόητος, ακούραστος, “ένας αδυσώπητος και αποφασισμένος μαχητής” όπως τον χαρακτηρίζει η απορριπτική απόφαση του εφετείου του Παρισιού το 2009. Έχοντας απέναντί του την εγχώρια και διεθνή τρομοκρατία, καθώς Ισραήλ και ΗΠΑ πιέζουν συνεχώς για την καθολική αιχμαλωσία του με τους δεύτερους να παρίστανται ακόμα και ως πολιτική αγωγή στο ειδικό δικαστήριο, ο σύντροφος αποτελεί σημαία του αμετάκλητου αγώνα για τη διεθνή επανάσταση.

Είναι τιμή για το επαναστατικό κίνημα να έχει στην κοινότητά του μαχητές σαν τον George I. Abdallah. Είναι τιμή για τον καθένα ξεχωριστά από μας τόσο μέσα στα τείχη της πολιτικής αιχμαλωσίας όσο και στη γενικευμένη φυλακή εκτός των τειχών να είμαστε σύντροφοι, πραγματικοί και ουσιαστικοί σύντροφοι, με τον αλύγιστο επαναστάτη George I. Abdallah. Και είναι σήμερα, που η αναγκαιότητα της Παλαιστινιακής αντίστασης να σταθεί αλώβητη στο προσκήνιο της σφαγής που εξαπολύει η ιμπεριαλιστική τρομοκρατία των Ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών και των ΝΑΤΟϊκών στρατευμάτων, το συλλογικό πολιτικό και επαναστατικό καθήκον του καθενός να δικαιώσει την αιχμαλωσία του συντρόφου George I. Abdallah.

Η σημερινή μέρα αποτελεί ορόσημο στην ένοπλη μνήμη για το ηθικό υπόβαθρο και την πολιτική συμβολή του επαναστατικού κινήματος στην οικοδόμηση του αντάρτικου αντιιμπεριαλιστικού εμφύλιου μετώπου. Στις 20 Οκτώβρη του 1977 η σφαγή των αιχμάλωτων ανταρτών της RAF Jan-Carl Raspe, Gudrun Ensslin και Andreas Baader στη λευκή πτέρυγα του Hammheim και του παλαιστινιακού κομμάντο διεθνιστικής αλληλεγγύης “Μάρτυρας Χαλιμέ” στο Mogadism της Σομαλίας συναντά τη δολοφονία του συντρόφου Χρήστου Κασίμη σε ενέργεια-αντίποινα επαναστατικής αλληλεγγύης του Επαναστατικού Λαϊκού Αγώνα. Σήμερα, που η Λωρίδα της Γάζας φλέγεται από τα πυρά του ισραηλινού στρατού κατοχής και των ΝΑΤΟϊκών συμμάχων της Δύσης, η απόλυτη έκφραση αλληλεγγύης στο πρόσωπο όσων έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στον επαναστατικό αγώνα είναι η όξυνση της αντίστασης. Να ενισχύσουμε το μητροπολιτικό αντάρτικο οικοδομώντας το μαχόμενο αντιιμπεριαλιστικό μέτωπο στα Δυτικά Κέντρα. Να εφεύρουμε ξανά την αναγκαιότητα της επανάστασης μέσα σε μια εποχή πολιτικής απαξίας, γενικευμένης παραίτησης και υποταγής.

Ο επαναστάτης George I. Abdallah ανήκει στις όχθες των πιο αδάμαστων ποταμών αντίστασης

Επαναστατική αλληλεγγύη σημαίνει επίθεση

Θάνος Χατζηαγγέλου, αιχμάλωτο μέλος της Οργάνωσης Αναρχική Δράση
Γ’ Πτέρυγα, Φυλακές Λάρισας
20/10/2023

 

Θ. Χατζηαγγέλου|Καμία ψευδαίσθηση για τη σφαγή της Παλαιστινιακής αντίστασης

Πολιτική τοποθέτηση του αιχμάλωτου μέλους της Αναρχικής Δράσης Θ. Χατζηαγγέλου για την επαπειλούμενη σφαγή στη Λωρίδα της Γάζας και τη συνένοχη ευθυγράμμιση του ελληνικού κράτους.

“Ποιοι είναι οι τρομοκράτες; Είναι αυτοί που σκοτώνουν έναν νεαρό της Δυτικής Όχθης επειδή αντιστέκεται στην προσάρτηση της χώρας του από το Ισραήλ, είναι αυτοί που βομβαρδίζουν τους άμαχους πληθυσμούς του Νότιου Λίβανου, είναι αυτοί που σκοτώνουν τυφλά και τολμούν να επικαλούνται μία δήθεν “κατάπαυση πυρός”. Εμείς χτυπάμε αυτούς που οργανώνουν τη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού. Εμείς διασφαλίζουμε τη ζωή των αθώων, ακόμα και με κίνδυνο της δικής μας ασφάλειας.(…) Είναι δικαίωμά μας να αμυνθούμε. Είναι επίσης δικαίωμά μας να χτυπάμε τον ιμπεριαλισμό παντού όπου ενσκήπτει και ειδικότερα εκεί όπου επωφελείται από την πολιτική στήριξη της υπάρχουσας κυβέρνησης”.
FARL

Τις τελευταίες ώρες η Δυτική προπαγάνδα των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων βρηχεί για τρομοκρατικά χτυπήματα της Χαμάς σε βάρος του Ισραήλ, με σκοπό να ανοίξουν το δρόμο για τις νέες θηριωδίες που θα δρομολογηθούν από τις Ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες και τις συμμαχικές δυνάμεις της Ευρώπης και των ΗΠΑ σε βάρος του παλαιστινιακού λαού. Η ελληνική κυβέρνηση, πιστή στα οφέλη της τριμερούς συμμαχίας με το Ισραήλ και την Κύπρο, αναπαράγει το αφήγημα της τρομοκρατίας, με τον υπουργό εξωτερικών Ν. Δένδια να νομιμοποιεί πολιτικά μια νέα σφαγή άμαχων Παλαιστίνιων στη Λωρίδα της Γάζας, αναγνωρίζοντας επίσημα το δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα – μία δήλωση σε πλήρη ευθυγράμμιση με τη θέση των ΗΠΑ. Οι ανακοινώσεις αυτές δείχνουν τις προθέσεις της Δύσης που στηρίζει κάθετα τους ιμπεριαλιστικούς συμμάχους μπροστά στον κίνδυνο επικράτησης οποιασδήποτε απόπειρας λαϊκής απελευθέρωσης και αυτοδιάθεσης.

– Η πολιτική στήριξη στο Ισραήλ σημαίνει ενεργή συμμετοχή στις στρατιωτικές επεμβάσεις και τα εγκλήματα δεκαετιών ενάντια στους Παλαιστίνιους. Σημαίνει ευθυγράμμιση με τα ιμπεριαλιστικά οφέλη, άμεση συμμετοχή και επιχειρησιακές διευκολύνσεις στις πολεμικές αιματοχυσίες και πολιτική-διπλωματική νομιμοποίηση της γενοκτονίας του παλαιστινιακού λαού.

– Η μιντιακή στήριξη στο Ισραήλ σημαίνει τον θάνατο της αλήθειας καθώς η ιμπεριαλιστική προπαγάνδα των Δυτικών κέντρων αναστρέφει το αφήγημα της τρομοκρατίας. Βαφτίζει τρομοκρατία την παλαιστινιακή αντίσταση στο σιωνισμό και αντίσταση-αυτοάμυνα τις θηριωδίες των Ισραηλινών δυνάμεων και των συμμάχων τους ενάντια σε άμαχους πληθυσμούς, νομιμοποιώντας επικοινωνιακά τα εγκλήματα πολέμου για τα οφέλη και τα συμφέροντα του ιμπεριαλισμού.

– Η κοινωνική στήριξη στο Ισραήλ σημαίνει κοινωνική νομιμοποίηση των πολιτικών θανάτου των ιμπεριαλιστικών κέντρων απέναντι σε κάθε απελευθερωτική πρόθεση και ελπίδα. Σημαίνει πως ακόμη και οι ίδιοι οι καταπιεσμένοι εθελοτυφλούν για τον αποκλεισμό ολόκληρης της Λωρίδας της Γάζας από στοιχειώδη βιοτικές δυνατότητες και δικαιώματα, όπως η πρόσβαση στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, η τροφή και το νερό, το δικαίωμα στην εκπαίδευση και την αυτοδιοικητική χειραφέτηση. Σημαίνει ένοχη σιωπή και λευκή επιταγή στο καθεστώς εξαίρεσης, τις προληπτικές φυλακίσεις εκατοντάδων αγωνιστών χωρίς κατηγορητήριο και τις μαζικές σφαγές πληθυσμών κάτω από το αφήγημα της τρομοκρατίας.

Το ελληνικό κράτος ως ντόπιος εκφραστής των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων του ΝΑΤΟ δηλώνει, χωρίς ίχνος ασάφειας, ενεργό-μέρος οπιασδήποτε απόφασης των ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών, που έπειτα από ανταποδοτικά πυρά σε εδάφη της Παλαιστίνης και του Λίβανου με 350 νεκρούς και 3500 τραυματίες (η αλήθεια θα αγγίζει σίγουρα πολλαπλάσια νούμερα) προμηνύουν μια επαπειλούμενη παραδειγματική σφαγή στη Λωρίδα της Γάζας. Παράλληλα αξιοποιεί την ευκαιρία να εντατικοποιήσει το φιλοπόλεμο κλίμα με τη γείτονα χώρα, μιλώντας για ασαφή θέση της Τουρκίας που υποθάλπτει αντάρτες της Χαμάς. Ευθυγραμμίζεται πλήρως με την αιματοχυσία χιλιάδων Παλαιστίνιων προσφέροντας πολιτική και διπλωματική στήριξη, εδαφική και υλικοτεχνική διευκόλυνση καθώς και έμπρακτη στελέχωση με στρατιωτικό δυναμικό στις προθέσεις του καθεστώτος Νεντανιάχου.

Αντίποινα στην εμπλοκή του ελληνικού ιμπεριαλισμού
Το δικό μας καθήκον ως διεθνιστική έκφραση του επαναστατικού κινήματος και των απανταχού αντιστάσεων στα ιμπεριαλιστικά εγκλήματα οφείλει να είναι αδιαπραγμάτευτο. Έχοντας πίστη και αφοσίωση στα χνάρια των πολιτικών μας προγόνων οφείλουμε να οικειοποιηθούμε τους στρατηγικούς στόχους της Παλαιστινιακής αντίστασης μεταφέροντας εκ νέου την αντιπαράθεση στην καρδιά των ιμπεριαλιστικών κέντρων της Δύσης. Ο ταξικός επαναστατικός πόλεμος που διεξάγει η Παλαιστινιακή αντίσταση για την ένοπλη λαϊκή χειραφέτηση, είναι η αναμέτρηση με την τοπική έκφραση της ιμπεριαλιστικής μπουρζουαζίας. Η στήριξη του μητροπολιτικού αντάρτικου στα Δυτικά κέντρα είναι η έμπρακτη αμφισβήτηση της μοναρχίας που διεκδικεί το μονοπώλιο της νομιμοποιημένης και δίχως όρια βίας στα σώματά μας, η έμπρακτη δήλωση στήριξης του δίκαιου των λαών, η απόλυτη συνενοχή στο διαρκές έγκλημα της κοινωνικής απελευθέρωσης.

Νίκη στο δίκαιο των πυρών της παλαιστινιακής αντίστασης

Αμέριστη αλληλεγγύη στον σύντροφο George I. Abdallah που παραμένει μακροχρόνια αμετανόητος και τους Παλαιστίνιους αιχμαλώτους του ανταρτοπόλεμου μακράς διάρκειας

Θάνος Χατζηαγγέλου, αιχμάλωτο μέλος της Οργάνωσης Αναρχική Δράση
Γ’ Πτέρυγα, Φυλακές Λάρισας
8/10/2023