ΕΚΔΗΛΩΣΗ – ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΠΟΙΝΙΚΟΥΣ ΚΩΔΙΚΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΩΞΗ ΤΟΥ ΡΟΥΒΙΚΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 187 ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ 3, ΣΑΒΒΑΤΟ 09/03/2024 ΣΤΙΣ 20:00, ΣΤΟ ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΣΤΕΚΙ ΚΑΒΑΛΑΣ

Στις 22 Φεβρουαρίου 2024 πέρασε ο νέος ποινικός κώδικας ο οποίος υπερψηφίστηκε από την ΝΔ. Ο νόμος έκτρωμα δεν μελετήθηκε, ούτε καν συστάθηκε από κάποιο σώμα έμπειρων συνταγματολόγων και δικαστικών, αλλά διαμορφώθηκε από τα θέματα που απασχολούν- ενοχλούν την κυβέρνηση του Μαξίμου και έχουν μεγάλη προβολή από τα καθεστωτικά ΜΜΕ. Αυτός ο νόμος φτιάχτηκε για να ποινικοποιήσει το ευρύτερο ανταγωνιστικό κίνημα, την συνδικαλιστική δράση και να λειτουργήσει παραδειγματικά σε όποιον σκέφτεται να αντιδράσει, να διαμαρτυρηθεί για τα κεκτημένα του, να βλάψει την κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Ο νέος νόμος έχει ιδεολογικό πρόσημο και μας γυρνά πίσω στις σκοτεινές εποχές της χούντας των συνταγματαρχών. Εκεί όπου η απειλή για τα πρότυπα του κράτους είχε ιδεολογικούς εχθρούς, δηλώσεις νομιμοφροσύνης, βασανισμούς (που υπάρχουν και σήμερα) και φωτογραφική εφαρμογή. Αυτό ακριβώς κάνει και ο νέος ποινικός κώδικας. Φωτογραφίζει τις δράσεις του Ρουβίκωνα, τις διαδηλώσεις, τις καταλήψεις, το εκπαιδευτικό, τους αγώνες των υγειονομικών, τις αντιδράσεις στους πλειστηριασμούς, τους αγώνες των εργατών.

Η φωτογραφική εφαρμογή του νέου νόμου προδίδει τον φόβο που τρέφει η κυβέρνηση απέναντι στην κοινωνική δράση του Ρουβίκωνα. Στοχεύοντας στην ποινικοποίηση της ακτιβιστικής του δράσης, το Μαξίμου επιχειρεί να χτυπήσει ποινικά, οικονομικά και πολιτικά τους συντρόφους. Η ΝΔ προσπαθεί να προστατέψει τους ψηφοφόρους της, που δεν είναι άλλοι από φοροεισπρακτικές εταιρίες, δικηγόρους, παιδοβιαστές, διεφθαρμένους υγειονομικούς, εργοδότες και μπάτσους.

Έχοντας βιώσει σε τοπικό επίπεδο το κυνήγι μαγισσών, τις κατηγορίες ηθικής αυτουργίας για την αντιφασιστική μας δράση στην πόλη της Καβάλας, νιώθουμε την ανάγκη να στηρίξουμε τους συντρόφους/ισσες του Ρουβίκωνα που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή και στο στόχαστρο του νέου Π.Κ.

Για αυτό οργανώνουμε στις 9 Μαρτίου μια ενημερωτική εκδήλωση- συζήτηση με μέλη του Ρουβίκωνα και με καλεσμένους δικηγόρους. Μια κουβέντα για τον νέο ποινικό κώδικα, την ποινικοποίηση της πολιτικής δράσης και την φωτογραφική δίωξη του Ρουβίκωνα με το άρθρο 187 παρ. 3 του γνωστού αντιτρομοκρατικού νόμου. Σηκώνοντας τα οδοφράγματα της αλληλεγγύης, οργανωνόμαστε από την βάση και μέσα από την ενημέρωση και την έμπρακτη στήριξη δηλώνουμε παρόντες/ούσες στον αγώνα ενάντια στην στοχοποίηση των συντρόφων/ισσών μας. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι ο Ρουβίκωνας είναι μόνο η αρχή και όσοι πιστεύουν ότι δεν θα αποτελέσουν στόχο, έμμεσα ή άμεσα, του νέου Π.Κ., απατώνται οικτρά. Εργαζόμενοι, ελεύθεροι επαγγελματίες, εκπαιδευτικοί και φοιτητές, σύντροφοι/ισσες και αγωνιστές/στριες, φυλακισμένοι/ες, ιδιοκτήτες πρώτης κατοικίας, νοσηλευόμενοι και νοσηλευτές, έχει έρθει και η δική μας η σειρά. Η μόνη εγκληματική συμμορία αυτού του τόπου είναι η κυβέρνηση Μητσοτάκη και αν δεν αντισταθούμε σε αυτές τις πολιτικές, οι πόλεις μας θα γίνουνε μοντέρνες φυλακές.

Σάββατο 9 Μαρτίου 2024, στις 20:00, στο Αυτόνομο Στέκι Καβάλας.

Κείμενο αλληλεγγύης προς την εκκενωμένη κατάληψη Αναρχικό Στέκι Utopia A.D.

Στις 7/2/2024, η Τεχνική Υπηρεσία του Δ.Π.Θ, προχώρησε στην εκκένωση της Κατάληψης Utopia A.D. υπό την συνοδεία της κρατικής ασφάλειας. Δύο μέρες πριν, στις 5/2, προηγήθηκε η εισβολή των ΜΑΤ στην Κατειλημμένη Νομική Σχολή από τους Φοιτητικούς Συλλόγους, έπειτα από μήνυση του κοσμήτορα της Νομικής Σχολής Μ. Χρυσομάλλη. Η επέμβαση του κατασταλτικού μηχανισμού είχε ως αποτέλεσμα τις προσαγωγές 18 φοιτητών/τριών, εκ των οποίων οι 12 μετατράπηκαν σε συλλήψεις και τον τραυματισμό κάποιων εκ των προσαχθέντων.

Η εκκένωση του Utopia στην παλιά νομική, ήταν η απάντηση των πολιτικών των ιδιωτικοποιήσεων στους αγώνες που δίνουν εδώ και καιρό οι φοιτητές ενάντια στην εμπορευματοποίηση της παιδείας. Χτυπώντας βίαια πρώτα την κατάληψη των φοιτητών στην Νομική και έπειτα εκκενώνοντας το Utopia, η κυβέρνηση με δούρειο ίππο τον κομματικό πρύτανη, Φ Μάρη, επιχειρεί να φοβίσει τους φοιτητές που εξεγείρονται χτυπώντας για παραδειγματισμό τόσο τους κινηματικούς χώρους αγώνα, όσο και τους ίδιους τους φοιτητές. Μετά την εκκένωση του Utopia, σύντροφοι έκαναν παρέμβαση στο γραφείο του πρύτανη Φ. Μάρη, ξεμπροστιάζοντας τον δημόσια για το μεγάλο φαγοπότι που έχουν στήσει με τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα που αγοράζονται για λογαριασμό του πανεπιστημίου, αλλά και απαιτώντας να τους επιστραφεί το σύνολο των αντικειμένων που βρίσκονταν μέσα στο Utopia. Μέχρι σήμερα ο Κοσμήτορας της Νομικής και οι Πρυτανικές Αρχές αρνούνται να αναλάβουν δημόσια την ευθύνη των πράξεων τους και να επιστρέψουν τα πράγματα του στεκιού.

Η Κυβέρνηση και τα τσιράκια της προσπαθούν να κάμψουν οποιαδήποτε αντίδραση και αντίσταση στα σχέδια τους. Αφού είδαν ότι οι ρουφιάνοι των κομματικών νεολαίων τους δεν μπόρεσαν να καταστείλουν το φοιτητικό και το ευρύτερο κίνημα ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων, έβαλαν μπροστά τους μπάτσους, τις εισαγγελικές αρχές και οποιονδήποτε παρατρεχάμενο είναι πρόθυμος να αποτρέψει κάθε κινητοποίηση. Η επιλογή της εκκένωσης του Utopia A.D στην συγκεκριμένη κοινωνική και πολιτική συγκυρία δεν είναι καθόλου τυχαία. Η εκκένωση πραγματοποιήθηκε μερικές ημέρες πριν την έναρξη του τριημέρου εκδηλώσεων αλληλεγγύης προς τους 11 Τούρκους αγωνιστές στην Θράκη και ακολούθησε η σύλληψη ακόμα δύο Τούρκων αντιστασιακών, την ίδια ακριβώς ημέρα. Είναι πάγια πολιτική επιλογή της κυβέρνησης της ΝΔ, η οποία φαίνεται να εναρμονίζεται πλήρως με τη στάση του τουρκικού προξενείου, να κρατάει χαμηλά ή να καταστέλλει τις φωνές που μάχονται ενάντια σε ότι τρέφει την αντιπαλότητα των δύο κρατών, που πιστεύουν στη διεθνοποίηση και την παγκόσμια ταξική και εργατική χειραφέτηση.

Η κατάληψη του αναρχικού στεκιού Utopia A.D. μετράει 21 χρόνια αγώνα, αντίστασης και άρνησης ενάντια στον σάπιο κόσμο της εξουσίας και της υποδούλωσης. Είναι το κομμάτι του Δ.Π.Θ και της Κομοτηνής το οποίο θα βόλευε αρκετούς τοπικούς και εθνικούς αφεντάδες να εξαφανιστεί. Είναι το σημείο που ενώνονται οι τοπικοί εργατικοί και οικολογικοί αγώνες με τις φοιτητικές διεκδικήσεις. Είναι ο κόσμος που δεν βλέπει τους φοιτητές ως επένδυση του τοπικού κεφαλαίου, αλλά μοιράζεται μαζί του τις ανησυχίες, τους προβληματισμούς και τις διεκδικήσεις τους. Είναι οι εργάτες που δεν διαχωρίζουν την θρησκεία ή την φυλή, αλλά διεκδικούν ένα καλύτερο αύριο για όλους, μέσα από τα σωματεία, τις συνελεύσεις και τις εργατικές διεκδικήσεις. Το Utopia A.D. είναι η πιο αγνή παραγωγή πολιτισμού της τοπικής κοινωνίας μέσα από τον αδιάκοπο αγώνα για ισότητα, αλληλεγγύη και σεβασμό στη διαφορετικότητα. Στην εποχή του 41% των κρατικών δολοφονιών, της βουλευτικής αλαζονείας, της συγκάλυψης και της κοινωνικής εξαθλίωσης, αυτές οι αξίες και τα ιδανικά είναι επικίνδυνα. Δείχνουν ότι ένας διαφορετικός κόσμος είναι εφικτός χωρίς αφεντικά, δούλους και θεούς. Ενάντια στα μονοπώλια της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης.

Όσες φορές και να εκκενώσετε το στέκι, η απάντηση μας θα παραμένει η ίδια: Ό,τι και να γίνει η Utopia A.D. κατάληψη θα μείνει. Τίποτα δεν θα μείνει αναπάντητο.

ΑΛΛΗΛΕΓΥΗ ΣΤΗΝ ΕΚΚΕΝΩΜΕΝΗ ΚΑΤΑΛΗΨΗ UTOPIA A.D.

ΜΠΑΤΣΟΙ – TV – ΠΡΥΤΑΝΙΚΗ ΑΡΧΗ – ΟΛΑ ΤΑ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ ΔΟΥΛΕΟΥΝΕ ΜΑΖΙ

ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΣΤΕΚΙ ΚΑΒΑΛΑΣ

ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΠΑΝΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ UTOPIA A.D. ΣΤΗΝ ΚΟΜΟΤΗΝΗ, ΠΑΝΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΗ 12ΧΡΟΝΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΛΩΝΟ, ΠΑΝΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΝΕΟ ΠΟΙΝΙΚΟ ΚΩΔΙΚΑ, ΠΑΡΚΟ ΦΑΛΗΡΟΥ, ΚΑΒΑΛΑ

Αστυνομική Βία και Ψυχικό Τραύμα: Προβολή και Συζήτηση με την Χρύσα Λύκου.

Το Σάββατο 13 Γενάρη, στις 19:00, θα προβληθεί στην Κατάληψη Rosa Nera, η ταινία τεκμηρίωσης και έρευνας Αστυνομική Βία και Ψυχικό Τραύμα, με συνεντεύξεις της Χρύσας Λύκου, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Παναγιωτακόπουλου. Μετά από εισηγήσεις της Χρύσας Λύκου, όπως και εισήγηση της Κατάληψης Rosa Nera θα ακολουθήσει συζήτηση με την δημιουργό της έρευνας του ντοκιμαντέρ, Χρύσα Λύκου.

Η ταινία ρίχνει φως στις βιογραφικές ρωγμές και τα ψυχικά τράυματα της αστυνομικής βίας σε μία έρευνα γύρω από κρίσιμα γεγονότα που συντάραξαν την ελληνική κοινωνία:

«Οι οικογένειες των θυμάτων και οι επιζώντες της αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας καταθέτουν το βίωμα, το πένθος τους και την ανάγκη τους να αποδοθεί δικαιοσύνη.

Οι οικογένειες του Κώστα Φραγκούλη και του Νίκου Σαμπάνη οι οποίοι εκτελέστηκαν εν ψυχρώ από ένστολους της ΕΛΑΣ, ο πατέρας του Βασίλη Μάγγου που βασανίστηκε από τις αστυνομικές αρχές στον Βόλο καθώς και επιζώντες από την αστυνομική αυθαιρεσία καταθέτουν το βίωμα, το πένθος τους και την ανάγκη για απόδοση δικαιοσύνης. Στη διαδρομή της εξιστόρησης της μνήμης τους, πλαισιώνονται από επιστήμονες που φωτίζουν πολύπλευρα τις πτυχές του τραύματος στο οποίο υποβλήθηκαν βίαια.»

Μαρτυρίες (με αλφαβητική σειρά):
Γούλας Λάμπρος (Θύμα αστυνομικής βίας στα Εξάρχεια)
Λώλος Μάριος (Φωτορεπόρτερ – Θύμα αστυνομικής βίας)
Μάγγος Γιάννης (Πατέρας Βασίλη Μάγγου θύματος αστυνομικής βίας)
Μπόλαρη Τατιάνα( Φωτορεπόρτερ – Θύμα αστυνομικής βίας)
Παπαζαχαρουδάκης Άρης (Θύμα αστυνομικής βίας στη ΓΑΔΑ)
Σαμπάνης Γιάννης (Πατέρας Νίκου Σαμπάνη θύματος αστυνομικής βίας)
Σαμπάνη Μαρία (Μητέρα Νίκου Σαμπάνη θύματος αστυνομικής βίας)
Φραγκούλης Παύλος (Πατέρας Κώστα Φραγκούλη θύματος αστυνομικής βίας)
Φραγκούλης Σάββας (Παππούς Κώστα Φραγκούλη θύματος αστυνομικής βίας
Αλέξανδρος (Θύμα αστυνομικής βίας στην πλατεία Νέας Σμύρνης)
Συμμετέχουν (με αλφαβητική σειρά)
Παπαϊωάννου Κωστής (Διευθυντής Σημείου για τη μελέτη της ακροδεξιάς)
Παπαρρούσου Άννυ (Δικηγόρος)
Τσουκαλά Νατάσα (Ομότιμη Καθηγήτρια Εγκληματολογίας στο Université Paris-Saclay)
Χρηστίδη Έλενα-Όλγα (Ψυχολόγος, επιστημονική υπεύθυνη Orlando LGBT)
Συντελεστές

Έρευνα – Συνεντεύξεις: Χρύσα Λύκου

Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Παναγιωτακόπουλος

Μοντάζ: Βαγγέλης Παναγιωτακόπουλος, Χρύσα Λύκου

Ηχοληψία: Διονύσης Αντύπας

Κάμερα: Πάνος Λαμπρόπουλος

Διεύθυνση παραγωγής: Χρύσα Λύκου

Τη μουσική έγραψε ο Κωσταντής Παπακωνσταντίνου.

Event: https://fb.me/e/5O4euorOw

 


ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ/ΠΟΡΕΙΑ, ΚΑΒΑΛΑ, 06/12/2023

Την Τετάρτη, 6 Δεκέμβρη 2023, στον Δημοτικό Κήπο Καβάλας, πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση-μικροφωνική μνήμης και οργής για τα 15 χρόνια από την δολοφονία του 16χρόνου μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, από τους Κορκονέα και Σαραλιώτη. Παρά τις δυσκολίες, λόγω βροχής, η συγκέντρωση πλαισιώθηκε από 70-80 άτομα περίπου, έπειτα από δημόσια καλέσματα του Αυτόνομου Στεκιού Καβάλας και της Αντιφασιστικής – Αντιρατσιστικής Κίνησης Καβάλας. Μοιράστηκαν κείμενα και έγιναν συζητήσεις με ανθρώπους που πέρασαν από τον Κήπο. Με δυνατό παλμό και αποφασιστικότητα από τους/τις συγκεντρωμένους/ες ακολούθησε πορεία στο κέντρο της πόλης, περνώντας μπροστά από την Αστυνομική Διεύθυνση Καβάλας. Φυσικά δεν έλειψε η παρουσία των μπάτσων και των κατατρεγμένων της Κρατικής Ασφάλειας πριν και κατά την διάρκεια της παρουσίας μας στο κέντρο της πόλης.

Όταν οι μπάτσοι σκοτώσουν τα παιδιά σας, τότε θα βγείτε από τα κλουβιά σας.

Κανένας Δεκέμβρης δεν τελείωσε ποτέ. Όλα συνεχίζονται…

Αυτόνομο Στέκι Καβάλας

 

15 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ Η ΕΛ.ΑΣ. ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ – ΤΡΙΤΗ : 5/12 στις 20:30 στο Αυτόνομο Στέκι Καβάλας προβολή του ντοκιμαντέρ ”Εξέγερση Δεκέμβρης 2008: Μόνος σου θα πας πιο γρήγορα, μαζί θα πάμε πιο μακριά” – ΤΕΤΑΡΤΗ 6/12 στις 18:00 στο Δημοτικό κήπο Καβάλας Συγκέντρωση – Μικροφωνική

Εξέγερση Δεκέμβρης 2008: Μόνος σου θα πας πιο γρήγορα, μαζί θα πάμε πιο μακριά

Το ντοκιμαντέρ αυτό το γύρισε η Κλεμ, μία Γαλλίδα συντρόφισσα που έμενε εκείνον τον καιρό στην Αθήνα, στην κατάληψη της Σκαραμαγκά. Δυστυχώς, η Κλεμ έφυγε ξαφνικά από τη ζωή το 2013, αφήνοντας την ταινία λίγο πριν από την τελική μορφή που θα ήθελε να της δώσει. Παρόλα αυτά, οι κοντινοί της άνθρωποι σε Ελλάδα και Γαλλία κρίναμε ότι η ταινία μπορεί να προβληθεί ως έχει, και πιστεύουμε ότι έχει ιδιαίτερη αξία, καθότι πρόκειται για πρωτότυπο υλικό που δεν υπάρχει αντίστοιχό του για τα γεγονότα του Δεκέμβρη, γυρισμένο από και για το κίνημα, το καλοκαίρι του 2010, όταν οι μνήμες της εξέγερσης του Δεκέμβρη ήταν ακόμα πολύ νωπές στο μυαλό και την ψυχή όλων μας. Μετά λοιπόν από αρκετό καιρό ολοκληρώσαμε τον υποτιτλισμό και προσθέσαμε ένα επεξηγηματικό σημείωμα στο τέλος για την Κλεμ και την πορεία αυτής της ταινίας. Ο τίτλος που αποφασίσαμε να δώσουμε στην ταινία είναι το σύνθημα “Μόνος σου θα πας πιο γρήγορα, μαζί θα πάμε πιο μακριά”, που ήταν από τις αγαπημένες φράσεις της Κλεμ.

Συντροφικά, κάποιοι φίλοι της Κλεμ…

15 χρόνια πριν, ένας αντεστραμμένος κόσμος.

Κείμενο – Κάλεσμα της Κατάληψης Rosa Nera:

15 χρόνια πριν, ένας αντεστραμμένος κόσμος.

Όσοι και όσες έχουν μνήμες από την κοινωνική πραγματικότητα της εποχής της εξέγερσης του 2008, μπορούν εύκολα να διακρίνουν την καίρια διαφορά της συγκριτικά με την σημερινή: την κοινωνική κίνηση. Από τα μέσα της δεκαετίας του 2000 η ελληνική κοινωνία βρισκόταν σε κίνηση, μετά από μια μακρά περίοδο βολεμένης αδράνειας και ιδεολογικής σύμπνοιας. Το πανεθνικό όραμα της Ισχυρής Ελλάδας του “εκσυγχρονισμού” και των Athens 2004, το οποίο προσέφερε στις εγχώριες ελίτ μία άνευ προηγουμένου ταξική ειρήνευση στα 90’s, με την ολοκληρωτική κατίσχυση ενός ψευδεπίγραφου δικομματισμού σε πλήρη ιδεολογική ταύτιση, είχε αρχίσει να ξεφτίζει ήδη από την επομένη των Ολυμπιακών Αγώνων. Ο λογαριασμός της αδιανόητης κεφαλαιοκρατικής επέλασης και της παραλυτικής ανάθεσης εκ μέρους της κοινωνίας στο πολιτικό προσωπικό που την μεθόδευσε, είχε ήδη αρχίσει να πληρώνεται με την εκτίναξη της ανεργίας και τη ραγδαία υποτίμηση της εργασίας, κυριότατα των νέων.

Η ταξική συνειδητοποίηση της νέας “γενιάς των 700 ευρώ” φέρνει τον φοιτητικό κόσμο σε τροχιά μαζικής κι ολομέτωπης αντεπίθεσης, που μετά από δεκαετίες συμπεριφέρεται όντως ως κίνημα (ενάντια στο άρθρο 16), εισάγοντας ξανά στην καθημερινότητα τις μαζικές συγκρουσιακές διαδηλώσεις, και συμπαρασύρει μαζί του την ανάδυση μιας νέας αντιπολίτευσης του δρόμου, η οποία μέσα από κινήματα πόλης, εργατικές αντιστάσεις και φιλομεταναστευτικούς αγώνες, στέκεται φιλόδοξα και αισιόδοξα ως εναλλακτική στάση απέναντι στην απάθεια και ανάθεση.

Στο διάστημα της εξέγερσης ο αναρχικός/αντιεξουσιαστικός χώρος, την μπολιάζει με ολοένα και πιο ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά και εισάγει σε πλατύτερες μετωπικές συμμαχίες μια κουλτούρα αυτόνομης και αντι-ιεραρχικής οργάνωσης, βρισκόμενος πια συχνά-πυκνά ψηλά στην επικαιρότητα λόγω της δράσης του.

Παρόλα αυτά, κανείς -μα κανείς- στις 5 Δεκεμβρίου του 2008 δεν φανταζόταν τι θα γινόταν σε αυτή τη χώρα τον μήνα που θα ακολουθούσε. Κανείς δεν φανταζόταν ότι μια κρατική δολοφονία θα πυροδοτούσε μια αντικρατική εξέγερση. Και ότι η Κυριαρχία θα έχανε μια ολόκληρη γενιά, σε σημείο που θα έπρεπε να την εξορίσει τα αμέσως επόμενα χρόνια στην μετανάστευση, με μια τεχνητή δημοσιονομική κρίση, για να τη βγάλει από τα πόδια της. Κι όμως, ακόμα και τότε, μια μέρα πριν την 6η Δεκέμβρη του 2008, οι εξεγέρσεις φάνταζαν ουτοπικές ή αλλοτινές, βγαλμένες μέσα από βιβλία Ιστορίας ή ασπρόμαυρα φιλμάκια. Κι αν κάτι μας ωθεί να μιλάμε σήμερα για την Εξέγερση του Δεκέμβρη, είναι για να θυμίσουμε -και στους εαυτούς μας- ότι αυτή δεν έγινε πριν 50 και 100 χρόνια κάπου/κάποτε, αλλά εδώ και μόλις πριν από 15 χρόνια. Και ό,τι έγινε, μπορεί να ξαναγίνει.

Σήμερα, 15 χρόνια μετά, θυμόμαστε ακόμα την κρατική δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, λόγω της εξέγερσης που πυροδότησε. Στον αντεστραμμένο όμως κόσμο του 2012-2023, με μια κοινωνία σε αδράνεια, παραιτημένη από κάθε ανατρεπτικό όραμα, με κάθε αντίσταση της στο υπάρχον, να ηττάται, το κράτος δεν ανησυχεί και άρχισε πάλι εν ψυχρώ να σκοτώνει. Η νομιμοποίησή του εξαντλείται μέσα από την κοινωνική αποδοχή της πιο απροσχημάτιστης του εκδοχής, αυτής του μπάτσου με άδεια να σκοτώνει. Τι κι αν ολιγωρεί δολοφονικά σε όλες τις υπόλοιπες υποτιθέμενες υποχρεώσεις του απέναντι στην ζωή (την συλλογική ευημερία και την ελευθερία); Τι κι αν μετράμε νεκρούς σε εκατοντάδες από πλημμύρες, πυρκαγιές, ναυάγια, σιδηροδρομικά δυστυχήματα, υγειονομικές κρίσεις; Φαίνεται πλέον ότι εμπεδώνεται η χρησιμότητα του κράτους μονάχα στο πεδίο της εσκεμμένης εξολόθρευσης των εσωτερικών εχθρών που έχει ήδη το ίδιο υποδείξει.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι τσιγγάνοι σε αυτή τη χώρα έχουν υποδειχθεί ως πληθυσμός που δεν δικαιούται ζωής άξιας να βιωθεί – διαχρονικά πλάι στον “χωρίς χαρτιά” μεταναστευτικό πληθυσμό. Η συχνότητα με την οποία διεστραμμένοι μπάτσοι δολοφονούν νεαρούς ρομά “διά ασήμαντον αφορμή” ή και χωρίς, το τεκμηριώνει. Μέσα σε μόλις 3 χρόνια, ο Νίκος Σαμπάνης, ο Κώστας Φραγκούλης και ο Χρήστος Μιχαλόπουλος εκτελέστηκαν εν ψυχρώ από την συμμορία της ΕΛ.ΑΣ., στο πλαίσιο ενός δομικού θεσμικού ρατσισμού που φροντίζει να γίνονται ανεκτές. Καλλιεργώντας μεθοδικά τα πιο μισαλλόδοξα και μισάνθρωπα αντανακλαστικά στο κοινωνικό σώμα μέσω των μηχανισμών προπαγάνδας (ΜΜΕ), ο θεσμικός αντιτσιγγανισμός συντονίζεται με το δόγμα της μηδενικής ανοχής και εξασφαλίζει ασυλία στους δολοφόνους μπάτσους, προετοιμάζοντας έτσι την επόμενη κρατική δολοφονία.

Όμως, οι πολιτικές της μηδενικής ανοχής δεν στοχεύουν μονάχα τον εκάστοτε “άλλον”. Ο απώτερος στόχος της πλήρους πειθάρχησης ποτέ δεν αφορά μονάχα τον διακηρυγμένο εσωτερικό εχθρό, αλλά τις υποτελείς τάξεις στο σύνολό τους. Κι αν την μερίδα του λέοντος στους δολοφονημένους σήμερα έχει η “αλλογενής” απείθαρχη νεολαία, αυτό συμβαίνει μονάχα για λόγους νομιμοποίησης των πολιτικών αυτών. Σύντομα -ήδη, για την ακρίβεια- η επόμενη κρατική δολοφονία θα έχει θύμα τον καθένα. Η δολοφονία του Κωστή Μανουδάκη στα καθ’ ημάς, δεν αφήνει περιθώρια αφέλειας. Η ατιμώρητη βάρβαρη δολοφονία του 58χρονου Κωστή Μανουδάκη σε αστυνομικό έλεγχο από τα ΤΑΕ Σούδας, δείχνει καθαρά τον ορίζοντα της αστυνομικής φονικής βίας.

Το ζήτημα της αστυνομικής φονικής βίας οφείλει να απαντηθεί με πλατιά κοινωνικά αντανακλαστικά. Η εξέγερση του Δεκέμβρη μας θυμίζει όχι μόνο τη δολοφονία του Αλέξη, αλλά και όλες τις κρατικές δολοφονίες πριν και μετά από αυτήν.

Η εξέγερση του Δεκέμβρη εγκαινίασε μια περίοδο κοινωνικών αντιστάσεων και αγώνων από τα κάτω, μια περίοδο όπου οι αγώνες ενάντια στην υποτίμηση των ζωών μας λάμβαναν πρωτοφανή, για τα μέχρι τότε δεδομένα, οριζόντια χαρακτηριστικά και επιτίθονταν στο κράτος, το κεφάλαιο και τις πολιτικές του. Καταλήψεις δημόσιων -και μη- κτηρίων, απεργίες, συγκρούσεις με την αστυνομία, λαϊκές συνελεύσεις γειτονιών, αυτοοργανωμένες δομές και ένα πνεύμα πειραματισμού και αλληλεγγύης, έδιναν το στίγμα της αντίθεσης των υποτελών τάξεων σε ό,τι τους επιφύλασσαν τα αφεντικά. Με αυτήν ακριβώς την εποχή θέλει να ξεμπερδέψει μια και καλή το κράτος , προσπαθώντας να σβήσει από την ιστορική μνήμη την εξέγερση του Δεκέμβρη. Μια μνήμη που για εμάς είναι και θα μας φανεί χρήσιμη απέναντι στην τωρινή επέλαση του κεφαλαίου και στην κατασταλτική μανία του κράτους.

Κατεβαίνουμε στην επέτειο της 6ης Δεκέμβρης του 2008 με το μυαλό μας σε όλους τους αδικαίωτους νεκρούς μας.

Καλούμε κάθε προοδευτικό άνθρωπο στις 6/12/2023, σε πορεία μνήμης και δικαίωσης των δολοφονημένων από αστυνομική βία.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 6/12/2023 ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΓΟΡΑΣ 18:00Κατάληψη Rosa Nera

Λόφος Καστέλι| Παλιό λιμάνι| Χανιά| Δεκέμβρης 2023

https://rosanera.squat.gr/

ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΥΣ/ΣΤΙΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ/ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΕΣ ΣΤΗΝ ΞΑΝΘΗ, ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΣΤΙΣ 12 ΝΟΕΜΒΡΗ 2023, ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΣΤΕΚΙ ΚΑΒΑΛΑΣ

ΔΕΝ ΣΑΣ ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ 
Το βράδυ της 11ης Νοεμβρίου 2023, αστυνομικός της Ομάδας Πρόληψης και Καταστολής Εγκλήματος (ΟΠΚΕ) δολοφονεί εν ψυχρώ τον 17χρόνο Ρομ, Χρήστο Μιχαλόπουλο, μπροστά στον αδελφό του και δύο ακόμα συνεπιβάτες που βρίσκονταν μέσα στο αυτοκίνητο σε περιοχή της Βοιωτίας. Συγκεκριμένα, ο αστυνομικός έβγαλε το όπλο του από την θήκη και το χρησιμοποίησε για να χτυπήσει το παράθυρο του οδηγού (ενάντια στους κανόνες εμπλοκής, οι οποίοι προβλέπουν μεταξύ άλλων πως πρέπει να κρατηθεί απόσταση ασφαλείας από το ακινητοποιημένο αυτοκίνητο) έπειτα άνοιξε την πόρτα του οδηγού και τράβηξε με βία τον 17χρόνο έξω από το αυτοκίνητο και τον εκτέλεσε.
Ήδη από τις πρώτες ώρες μετά τη δημοσιοποίηση της δολοφονίας πραγματοποιήθηκαν πορείες διαμαρτυρίας, συγκεντρώσεις και παρεμβάσεις σε όλη την χώρα. Την Κυριακή 12 Νοεμβρίου, σύντροφοι και συντρόφισσες στην Ξάνθη πραγματοποίησαν με δημόσιο κάλεσμα μικροφωνική συγκέντρωση και έπειτα πορεία γειτονίας και παρέμβαση πέριξ του ΑΤ Ξάνθης με αφορμή την δολοφονία του 17χρόνου Χρήστου. Οι μπάτσοι επιτέθηκαν με μανία στους συγκεντρωμένους προχωρώντας σε 7 προσαγωγές, από τις οποίες οι 2 μετατράπηκαν σε συλλήψεις. Και οι εφτά αφέθηκαν ελεύθεροι με τους δύο να περιμένουν να οριστεί τακτική δικάσιμος. Ένα από τα συλληφθέντα άτομα τραυματίστηκε σοβαρά στο κεφάλι με αποτέλεσμα να νοσηλευτεί στο νοσοκομείο. Το περιστατικό της 12ης Νοεμβρίου δεν αποτελεί την πρώτη επίθεση των μπάτσων στους συντρόφους / στις συντρόφισσες στην Ξάνθη. Τρία χρόνια πριν και συγκεκριμένα στις 17 Νοέμβρη 2020, οι μπάτσοι κατά τη διάρκεια πορείας για την εξέγερση του πολυτεχνείου επιτέθηκαν στους συντρόφους με απειλές, ξύλο, πρόστιμα και προσαγωγές προφασιζόμενοι λόγους δημόσιας υγείας.
Έχουμε εμπεδώσει τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η εξουσία μέσω της ΕΛ.ΑΣ και της Κρατικής Ασφάλειας: με καταστολή, κατασκευασμένα κατηγορητήρια, παρακολουθήσεις και απειλές είτε προς εμάς είτε προς το προσωπικό και εργασιακό μας περιβάλλον. Για να το ξεκαθαρίσουμε μια και καλή: ΔΕΝ ΣΑΣ ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ. Σκοτώνετε ανήλικα παιδιά (Μιχάλης Καλτεζάς – 17/11/85, Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος – 06/12/2008, Νίκος Σαμπάνης – 22/10/2021 Κώστας Φραγκούλης – 13/12/2022, Χρίστος Μιχαλόπουλος – 11/11/2023), τα στέλνετε στα επείγοντα, τα συλλαμβάνετε με ψευδείς κατηγορίες για να καλύψετε την συμμορία σας (16χρονη Αντιφασίστρια) και τα βασανίζετε στα αστυνομικά τμήματα (17χρονος στο Α.Τ Μήλου). Στέλνετε τα ΜΑΤ να δείρουν και να σπάσουν κάθε μορφή διαμαρτυρίας και αντίστασης στο δρόμο και μέσα στα πανεπιστήμια.
Όσα χημικά και να ρίξετε, όσους μπάτσους και να στείλετε η αλληλεγγύη και ο αγώνας ενάντια στον κόσμο της εξουσίας δεν καταστέλλονται. Η αλληλεγγύη δεν είναι απλώς ένα σύνθημα που γράφεται σε τοίχους και φωνάζεται σε πορείες. Αντίθετα είναι ένα δυνατό συναίσθημα για ζωή, για το δίκαιο, για την ελευθερία. Είναι οι σχέσεις και η στήριξη που έχουμε μεταξύ μας, είναι κάτι που κανένας ρουφιάνος ένστολος ή με πολιτικά δεν θα μπορέσει ποτέ να καταλάβει. Οι τραμπουκισμοί, οι ξυλοδαρμοί, και οι συλλήψεις δεν πρόκειται να μας σταματήσουν από το να ενώνουμε τις φωνές μας με αυτές των από τα κάτω και να παλεύουμε στον δρόμο ενάντια στην κρατική βαρβαρότητα. Η αλληλεγγύη δείχνεται στην πράξη. Ο ένας δίπλα στην άλλη.
ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΤΩΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΩΝ ΤΩΝ 2 ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ/ΑΓΩΝΙΣΤΡΙΩΝ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ/ΤΙΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ/ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΕΣ ΜΑΣ
Αυτόνομο Στέκι Καβάλας

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΠΟΡΕΙΑ, 17 ΝΟΕΜΒΡΗ, ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΣΤΕΚΙ ΚΑΒΑΛΑΣ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ 2023

ΤΟ ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΣΤΕΚΙ ΚΑΒΑΛΑΣ ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΕ ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ. ΑΡΚΕΤΑ ΑΤΟΜΑ ΠΛΑΙΣΙΩΣΑΝ ΤΟ ΜΠΛΟΚ ΤΩΝ ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΩΝ/ΣΤΡΙΩΝ. ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΗΤΑΝ ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑΝ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΑ ΝΑ ΠΛΗΣΙΑΣΟΥΝ, ΑΛΛΑ ΑΜΕΣΑ ΑΤΟΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ ΜΠΛΟΚ ΤΟΥΣ ΑΠΩΘΗΣΑΝ. Ο ΠΑΛΜΟΣ ΗΤΑΝ ΔΥΝΑΤΟΣ, ΤΑ ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ ΠΟΛΛΑ! ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΣΥΝΕΧΙΣΑΝ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΣΧΕΔΟΝ ΔΙΠΛΑ ΜΑΣ! ΕΚΑΝΑΝ ΕΠΙΔΕΙΞΗ ΔΥΝΑΜΗΣ! ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΑΠΟΧΩΡΗΣΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΕΤΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ, ΠΑΡΕΜΕΙΝΑΝ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΤΗΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ.

ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΜΟΙΡΑΣΤΗΚΕ:

Αφίσσα για την αστυνομική δολοφονία του 17χρονου Ρομ Χρήστου Μιχαλόπουλου.

Ούτε ένα χρόνο μετά την δολοφονία του 16χρονου Κώστα Φραγκούλη, Ρομά, που πυροβολήθηκε στο κεφάλι από αστυνομικό, μέλος της ομάδας Διάς, κατά τη διάρκεια “καταδίωξης” γιατί ο νεαρός έφυγε από ένα πρατήριο καυσίμων χωρίς να πληρώσει αντίτιμο βενζίνης αξίας 20 ευρώ. Μόλις δυόμιση μήνες μετά την δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη στον επαρχιακό δρόμο Φρε-Βρυσσών στα Χανιά από αστυνομικούς των ΤΑΕ-Σούδας κατά τη διάρκεια “τυχαίου ελέγχου”.

Στις 11 Νοεμβρίου, λίγο πρίν τα μεσάνυχτα, στην ευρύτερη περιοχή της Αλιάρτου στη Βοιωτία, αστυνομικοί καταδίωξαν αυτοκίνητο που  επέβαιναν τέσσερις νεαροί Ρομά.

Ο αδερφός του 17χρονου νεκρού και αυτόπτης μάρτυρας υποστηρίζει ότι «ο αστυνομικός κατέβηκε από το αμάξι με νεύρα, πλησίασε, χτύπησε με το όπλο το τζαμί, από την μεριά του αδερφού μου με δύναμη. Άνοιξε την πόρτα ο αδερφός μου, δεν πρόλαβε να κατέβει και ο αστυνομικός του έριξε δύο κλωτσιές στα πλευρά, μια στα πόδια, στο καλάμι, τον άρπαξε από την μπλούζα και τον πυροβόλησε. Γέμισε η άσφαλτος αίματα του αδερφού μου. Χωρίς να κάνει τίποτα. Υπάρχουν μαρτυρίες. Ούτε καταδίωξη, ούτε τίποτα. Εκείνη την στιγμή δεν μπορούσαμε να κάνουμε κάτι εγώ και τα δύο κορίτσια».

Σύμφωνα με τον 16χρονο «μετά ο αστυνομικός που έριξε στον αδελφό μου, έκλαιγε. Μετά ένας άλλος αστυνομικός πήρε τον αδερφό μου και τον πήγε στο νοσοκομείο της Θήβας. Έφυγα και εγώ με το αμάξι για το νοσοκομείο. Τα κορίτσια έμειναν στο χωριό. Αργά το βράδυ ήρθαν αστυνομικοί στο νοσοκομείο και πήγα να καταθέσω”

Μέσα σε 3 χρόνια, 3 νεκρά Ρομά παιδιά. Νίκος Σαμπάνης, Κώστας Φραγκούλη, Χρήστος Μιχαλόπουλος.

Η κρατική συμμορία της ΕΛ.ΑΣ. δείχνει για άλλη μια φορά τι είναι ικανή να κάνει μέσα σε ένα πλαίσιο δομικής ρατσιστικής βίας. Η χρόνια υποστήριξη των ένστολων δολοφόνων περνά μέσα από δηλώσεις στήριξης υπουργών και συνδικαλιστών μπάτσων, από ένα δικαστικό σύστημα που εθελοτυφλεί αφήνοντας ατιμώρητους τους δράστες, από την προπαγάνδα των Μ.Μ.Ε. που επιμελώς τους (συγ)καλύπτει και συγχρόνως φροντίζει να αναπαράγονται ρατσιστικά και μισάνθρωπα αντανακλαστικά.

Τον δολοφόνησαν γιατί ήτανε Ρομά.

Τον δολοφόνησαν γιατί οι κρατικές πολιτικές μηδενικής ανοχής της παραβατικότητας (ακόμα και αν είναι μια βόλτα με το αμάξι) στοχεύουν στην περαιτέρω πειθάρχηση και έλεγχο κάθε συμπεριφοράς που μπορεί να χαρακτηριστεί ως επικίνδυνη για το δόγμα «νόμος και τάξη». Η νεολαία της πολυεθνικής εργατικής τάξης αντιστέκεται μέσα στα κέντρα κράτησης μεταναστ(ρι)ών, στους αφιλόξενους δρόμους αυτής της χώρας, στην αλητεία της καθημερινής ζωής, στη συνεχή και κλιμακούμενη υποτίμηση των ζωών μας. Διεκδικώντας συνεχώς περισσότερη ζωή, ακόμα και αν την δολοφονούν.